คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : -chapter 6- วันเปิดเรียน และ เจ๊เล็ก
วันนี้ขยันนิดนึง จะไม่อยู่นาน
ไปกทม.อ่าครับ เผอิญว่าบ้านน้าไปติดเนต
ยังไงก็อย่าลืมติดตามน้า เอาใจช่วยนู๋โยด้วยนะงับ
----------------------------------------------------------------------------------------
โรงเรียนเปิดอีกแล้ว ผมคิดขณะเดินเข้ามาในโรงเรียน ไม่ลืมที่จะไหว้นักบุญผู้ก่อตั้งโรงเรียนเมื่อเดินผ่านท่าน เมื่อพวกผมจะสอบหรือจะแข่งขันอะไรก็มักจะพากันมาไหว้ท่าน ไม่รู้เพราะอะไรเวลาท้อแท้หรือเหงา เมื่อผมมองรูปปั้นสีขาวสะอาดของท่านมักจะได้กำลังใจให้สู้ต่อไปทุกครั้ง นักเรียนคุยกันครื้นเครงเพราะว่าวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกมั้ง ผมเดินขึ้นตึกมาบนห้องโฮมรูมเมื่อเปิดประตูกระจกที่สำหรับกันแอร์ออก ทั้งเสียงเพื่อนๆ ทั้งอากาศที่เปิดแอร์จนเย็นแต่เช้าพุ่งใส่หน้าผมเต็มที่ แล้วผมก็เดินไปนั่งโต๊ะประจำของผม เมื่อเดินผ่านใคร ก็มักจะได้รับคำพูดคำแรกว่า “เปิดเทอมแล้ว จับมือหน่อย” หรือไม่ก็ “hey! What’s up man” พอเดินผ่านโต๊ะหัวหน้าห้องที่มักทำหน้าตาเครียดเวลาอยู่ในห้อง แต่พอได้ออกจากห้องเมื่อไร หน้าตาเปลี่ยนไปเหมือนเป็นคนละคน ก็จะได้ยินเสียงพึมพำว่า “เปิดแอร์แต่เช้าเลยว่ะ จะโดนอาจารย์ว่าไหมว่ะเนี่ย”เป็นสิ่งตลกอีกอย่างหนึ่งในห้องเรา พอผมเดินมาถึงโต๊ะประจำตัวก็ได้รับคำทักทายจากเพื่อนสนิทอีก 2 คน
“เฮ้ย! เป็นไรไปว่ะ เปิดวันแรกสดชื่นหน่อย สดชื่นหน่อยดิว่ะ”นัททักผมพร้อมกับเอามือตบไหล่เมื่อผมนั่งลงแบบเงียบๆ
“มึงเป็นไรเปล่าว่ะเนี่ยโย ไม่เคยเห็นมึงเงียบอย่างนี้นี่หว่า ปกติเห็นเปิดเรียนมึงก็เฮฮากว่านี้นี่หว่า”กายซึ่งนั่งด้านหน้าผมถามขึ้นต่อ
“ก็กูรอให้พวกมึงถามนี่แหละว่ะ 55+ เปิดเทอมแล้วโว้ย!! 55+”ผมตอบกลับไปพลางใช้ 2 มือตบหลังเพื่อน 2 คน แต่สงสัยจะเสียงดังไปนิด เพื่อนเกือบทั้งห้องหันมามองพวกผมอย่าง งงๆ
“โทษๆ ดังไปนิด 55+”ผมพูดต่อ ทำให้บรรยากาศในห้องกลับมาคึกคักอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เกือบจะทั้งห้องต่างมองพวกผม 3 คนอย่างแปลกๆ คงเป็นเพราะความขี้เก็กของไอ้นัทหัวหน้ากลุ่มผมมั้ง
พอเสียงกริ้งดังบอกเวลา 8 โมง พวกเราต่างวิ่งลงไปด้วยความรีบร้อน เพื่อไปเข้าแถวด้านล่าง
แดดร้อนจัง ผมคิดขณะเข้าแถวฟังผู้อำนวยการโรงเรียนกล่าวต้อนรับนักเรียนเข้าสู่ปีการศึกษาใหม่
“เป็นไรเปล่าภูมิ? หน้าซีดๆนะ”ยีนส์ หัวหน้าห้องของผมถามขึ้น
“เปล่าหรอก แดดมันเหมือนร้อนไปนิดน่ะ”ผมตอบ
“จริง วันนี้แดดร้อน เดี๋ยวขึ้นไปก็ตากแอร์สิหายแน่”เด็กหนุ่มหัวหน้าห้องพูดกลับพลางยิ้ม
หลังจากผู้อำนวยการกล่าวจบ พวกเราก็เดินขึ้นมาบนห้อง แอร์เย็นๆทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นจริงๆ
“นักเรียนเคารพ”เสียงของหัวหน้าห้องดังขึ้นบอกให้รู้ว่าอาจารย์ประจำชั้นเข้ามาแล้ว
ลักษณะครูประจำชั้นของผมปีนี้ดูเนี้ยบ+เฮี้ยบมาก ดูจากอายุก็เหมือนกับใกล้จะเกษียณเต็มทีแล้ว ร่างเล็กๆท้วมๆดูจะไม่ค่อยเหมาะหนังสือกองโตในมือสักเท่าไร แถม ยังมีไม้เรียวที่ถูกเหลาจนขาว ยาว เรียวสมชื่อ
“ดูดิเจอครูโหดจนได้”นัทหันมากระซิบกับผม ขณะที่อาจารย์กำลังแนะนำตัวอยู่หน้าห้อง
“เพี้ย!!”เสียงฟาดไม้เรียวกับกระดานทำเอานัทสะดุ้ง
“ครูยังพูดไม่จบนะ พอครูพูดจบ เธอออกมาแนะนำตัวคนแรก”อาจารย์ประจำชั้นพูดพลางชี้ไม้เรียวมาทางนัทที่กำลังกลืนน้ำลายดังเอื้อกทำเอาเพื่อนทั้งห้องขำเสียงดัง
จากการแนะนำตัวของอาจารย์ทำให้รู้ว่าอาจารย์ชื่อ “เล็ก”ซึ่งเหมาะสมกับตัวอาจารย์จริงๆ ส่วนอายุนั้น ปีหน้าก็จะเกษียณแล้ว
“ปีหน้าครูก็จะไม่อยู่แล้ว คงต้องไปพักแล้วล่ะ ก็นี่คงเป็นห้องสุดท้ายที่ครูจะได้เป็นครูประจำชั้นแล้ว ก็ช่วยๆทำตัวดีๆหน่อยก็แล้วกัน ถือว่าช่วยๆคนแก่คนหนึ่งแล้วกันเนาะ”คำพูดของหญิงวัยเลยวัยกลางคนมาแล้วพูด ฟังดูเหนื่อยล้ามาก ทำเอาทั้งห้องเงียบลงไป เหลือเพียงเสียงของแอร์ที่ยังคงดังอยู่
“อ้าวตาเธอแล้ว”อาจารย์เล็กพูดแล้วชี้ไม้เรียวมาทางนัท ทำให้ทั้งห้องกลับมาขำอีกครั้ง
นัทออกไปแนะนำตัวให้อาจารย์เล็กฟังหลังจากนัทพูดจบอาจารย์ก็พูดขึ้นว่า
“พูดเบาๆแล้วเพื่อนเขาจะได้ยินไหม”พลางเอาไม้เรียวเคาะเบาที่ก้นนัท
“โหย อาจารย์ เพื่อนเขารู้จักผมกันหมดแล้ว”นัทพูดแก้ตัวและพยายามหลบไม้เรียวไปพร้อมๆกัน
“ใครจะไปรู้เพื่อนเธออาจลืมชื่อเธอแล้วก็ได้”อาจารย์พูดต่อพลางตามตี
“ครับๆ ยอมแล้วคร้าบ”นัทยกมือไหว้แล้วหันมาแนะนำตัวเองดังๆทำเอาเพื่อนทั้งห้องรวมทั้งผมและกายฮากลิ้ง
หลังจากนั้นทุกคนก็ต้องออกไปพูดเหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะเสียงเบาหรือเสียงดังก็ไม่โดนไม้เรียวเหมือนนัท ทำเอานัทหงุดหงิดเล็กน้อย จนถึงพักกลางวัน อาจารย์เล็กก็ปล่อยพวกไปกินข้าว
“ดูอาจารย์ดิ แกล้งกูชัดๆเลยอ่ะ”นัทพูดขณะที่พวกเรานั่งกินอาหารกลางวันกันอยู่
“เหอะๆ ไม่มั้งกูว่า”กายซึ่งนั่งตรงข้ามผมพูดขึ้น
“ใช่ๆกูก็ว่าอาจารย์แกไม่ได้แกล้งมึงหรอก ก็มึงหันมาพูดกับกูก่อนนี่หว่า”ผมพูดสนับสนุนกาย
“ไรกูก็แค่พูดว่าเจอครูโหดเอง จะได้ยินรึไงว่ะ”นัทพูดต่อ
“กูว่าได้ยินว่ะ กูยังได้ยินได้เห็นชัดเลย”กายพูดพลางกลืนน้ำลายดังเอื้อก
“ไรอยากกินข้าวหมูแดงหรือไงมึง กูยกให้หมดจานเลยอ่ะ”นัทพูดโดยไม่สังเกตสิ่งที่อยู่ด้านหลังเขา
“เปล่ากูไม่ได้อยากกิน กูอิ่มแล้วไปแล้วว่ะ”กายพูดพลางรีบวิ่งย้ายโต๊ะไปโต๊ะข้างๆที่มีเพื่อนในห้องคนอื่นที่กำลังนั่งขำนัทอยู่
“กายมันเป็นไรวะ”นัทหันมาถามผมแบบขำๆ
“ไม่รู้สิ แต่กูก็อิ่มแล้วว่ะ”ผมพูดพลางยกจานข้าวและวิ่งไปรวมกับกาย
“มึงเป็นไรกันหมดวะ”นัทพูดพลางจะยกจานข้าวตามพวกผมมา
“เพี้ย!!”เสียงไม้เรียวขาว ยาว เรียวฟาดลงกั้นไม่ให้นัทเดินไปหาเพื่อน
“เหอะๆ”นัทขำแบบหน้าเจือนๆเมื่อเห็นว่าอาจารย์เล็กยืนอยู่ด้านหลัง
“ดิฉันได้ยินหมดแล้วล่ะค่ะ”อาจารย์เล็กยืนยิ้มๆอยู่
หน้าของนัทตอนนี้ทำเอาพวกผมขำกันมาก เพราะไม่ค่อยจะได้เห็นนัททำหน้าตาแบบนี้สักเท่าไร
“ไว้ชำระแค้นบนห้องนะค่ะ”อาจารย์พูดอย่างเฮี้ยบๆไว้ก่อนจะเดินจากไป
แล้วนัทก็วิ่งยกจานมาหาพวกผมที่กำลังขำไม่เลิก
“ไม่บอกกูเลยนะพวกมึง”นัทพูดอย่างยั่วๆพลางทำมือตบหัวของผมและกาย แต่โชคดีที่ไม่แรงมาก เพราะไม่งั้นหน้าคงลงไปคลุกกับข้าวกลางวันเป็นแน่
หลังจากที่กินข้าวเสร็จพวกเราก็ขึ้นไปพบกับอาจารย์เล็กอีกครั้ง
“คุณนัท ออกมาสก็อตจั้ม 25 ที นี่เป็นการทำโทษ”หญิงแก่สั่งนัท
“โหย อาจารย์ ผมล้อเล่นนิดเดียวเอง”นัททำท่าขอร้อง ทำเอาพวกเราขำกันอีกรอบ
“งั้น 25 ทีดิฉันล้อเล่นเหมือนกัน”อาจารย์พูด
“เย่”นัทพูดพลางยกมือมากำเหมือนได้รับชัยชนะแล้วรีบนั่งลง
“อะไรค่ะ 25 ทีล้อเล่น จริงๆ 50 ที”อาจารย์เล็กพูดขึ้นทันที
“หา.....”นัทพูดพลางทำตาค้างแล้วพูดต่อว่า “อาจารย์ไม่ทำไม่ได้หรอ”
“75 ที”หญิงวัย59พูดต่ออย่างมีชัย
“ทำแล้วคร้าบ”นัทรีบวิ่งไปทำสก็อตจั้มที่หน้าห้อง
“นับดังๆคะ”อาจารย์เล็กพูดขึ้นเมื่อพวกเราทุกคนในห้องขำนัทกันท้องแข็ง
“เออๆ จำไว้นะเพื่อน”นัทพูดประชด “10 11 12.......”
และทั้งวันนั้น เราก็ไม่ได้เรียนเลยตามปกติของวันเปิดเรียนวันแรกของโรงเรียนผมที่เราจะได้พบอาจารย์ประจำชั้นทั้งวันเพื่อปรับปรุงและตั้งระเบียบของห้อง
ความคิดเห็น