คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วิธีแก้เผ็ดคนกวนบาทา
บารัุ้อาะไ้เอับนที่วนรีนุ และไ้แ่เ็บวามุ่นเือไว้
ไม่รู้ะัารอย่าไร ลออ่านเรื่อ่อไปนีู้
ุอาะรู้สึีึ้นที่ีวิไม่ไ้สิ้นหวัเสียทีเียว..อย่า ผม
นี่! แม่วนรีนนี่หว่า ..!!
สมัยที่ผมเริ่มย่าเ้าสู้วัยรุ่นใหม่ๆ (ม.5-6) มีวันหนึ่ที่ะ้อโทรศัพท์พูธุระับเพื่อน
"ฮัลโหล" เสียผู้ายรับสาย
"สวัสีรับ อสาย้นรับ"
พูยัไม่ทันบ ผม็ไ้ยินเสียโทรศัพท์ระแทัโรม
ผมโรธมาที่เอวามหยาบายแบบนั้น
่อมาึไ้รู้ว่า้นบอเบอร์ผิไปสอหมายเล
ผม้นเบอร์โทรศัพท์ที่ผิและโทรไปใหม่
มีเสียายนเิมรับสาย
ผมะโนใส่ลับไปว่า "นายมันวาย"
แล้ววาหู ผมเียนำว่า วาย ัวให่ไว้้าเบอร์โทรศัพท์ และเ็บมันไว้อย่าี
วันไหนที่ผมหุหิหรือมีเรื่อเสียเินมาๆ
ผม็ะโทรไปเบอร์นี้ พอรับสายผม็ะะโนว่า
"นายมันวาย"
เพียเท่านี้อารม์อผม็ะีึ้นไ้อย่าไม่น่าเื่อ
ุะลอู็ไ้รับ เบอร์โทรศัพท์อวายือ 711-6????
แ่ว่าั้แ่อ์ารโทรศัพท์
มีบริารแสหมายเลโทรเ้า ผมหมสนุไปเยอะ
เพราะ้อเปลี่ยนไปใ้โทรศัพท์สาธาระแทน
่อมามีอยู่วันหนึ่ที่ผมับรถออไปื้ออที่ศูนย์าร้าื่อ ัแห่หนึ่ย่านปทุมวัน
ผม้อวนอยู่ในลานอรถ หลายรอบ ึเห็นรถันหนึ่ำลัถอยออา่ออรถ
ผมรอเ้าเสียบแทน แ่ว่าแมร่เอ๊ยย!! ว่าสาวเ้ามือใหม่หัับะถอยออมาั้
หลัับออไปไ้ ผม็หาว รอไปหลายลบ ทันในั้น็มีรถเ๋เ้ามาเสียบแทน
แล้วปิประูเินส่ายออไปโยไม่สนใเสียที่ผมร้อโวยวาย
ผมิในใว่าทำไมโลนี้ึมีพวที่นิสัยวนีนาวบ้านแบบนี้อยู ่้วย ะเียวัน
ผม็สัเเห็นป้ายประาศายรถิอยู่ที่ระหลั
ผมเบอร์โทรศัพท์เ็บไว้อี แล้ววนหาที่อรถใหม่
สอสามวัน่อมา ผมโทรศัพท์หาเบอร์อวายอี
และะโนใส่ไปว่า "นายมันวาย" แล้ววาหู
พอนึถึเบอร์โทรศัพท์อรถ***ับรถเ๋วันนั้นเลยิว่าน่า ะโทรไปุย้วย
ู๊ มีเสียเรียัอยู่รู่หนึ่ ็มีนรับสายา
"ฮัลโหลล ุประาศายรถใ่ไหม"
"ใ่รับ"
"ผมะูรถไ้ที่ไหนรับ"
"?46/28 ! ถนน สุุมวิท71 อย???????
บ้านเป็นทาวเฮ้าส์ประูสีเทาๆ มีรถออยู่หน้าบ้าน"
"ุื่ออะไรรับ"
"เอรับ ุสะวเวลาไหนล่ะ ผมอยู่บ้านทุเย็นน่ะ "
"ะบออะไรให้นะุเอ นายมัน ว า ย ย ย ....!!"
ว่าแล้วผม็ระแทหูโทรศัพท์ใส่ามฟอร์ม
ผมัารเบอร์โทรศัพท์อเอ
ไว้ในรายื่อยอฮิที่้อโทรประำ ถึอนนี้
ผมรู้สึว่าอารม์ปลอโปร่เพราะมีเบอร์อเหรี้ยให้ผมโทร ไปหาถึสอัว
ผมโทรหามันทัู้่ ะโน่ามันแล้วระแทวาหูโทรศัพท์ใส่อยู่หลายเือนนเริ่มเบื ่อ
และิว่าถึเวลาที่้อเปลี่ยนแปลบาสิ่บาอย่า
ผมิอยู่นานว่าะัารับพวนี้อย่าไรี
ในที่สุ็ไ้ำอบ..ผมโทรหาัวแร เสียายนเิมรับสายยวย
"ฮัลลโหล"
"นายมันวาย" แ่ราวนี้ผมไม่วาหู
"นายอีแล้วเหรอเหรี้ย นายใรวะ แส
โทรมา่าุอยู่ไ้"
"ุื่อเอเว้ยย วาย!!"ผมอบไป
"บ้านนายอยู่ที่ไหน ร ะ ยำ
บอมาุะไปเอารีนไปให้นายแร"
"มาเลยเหรี้ย บ้านุ ?46/28 ถนน สุุมวิท71 อย ???????
บ้านเป็นทาวเฮ้าส์ประูสีเทาๆ มีรถออยู่หน้าบ้าน ุะยืนรอระทืบนาย"
"ุะไปหานายเียวนี้แหละ อย่าหนีไปไหนนะนาย เี๋ยวเอุแน่ ปาีนั"
"นายรีบมาเลย ้า่าว วายๆ ๆ ๆ"
ผมท้าทาย่อนระแทหูโทรศัพท์และโทรไปหาเหรี้ยายรถเ๋
"สวัสีแสหมาเอ" ผมทัทายทันทีที่มันรับสาย
"เหรี้ย! อย่าใหุ้รู้นะว่านายเป็นใร"
"แล้วนายะทำไมุ"
"ุะให้นายแรรีนนนไ.. ส้.นรีน!"
"ั้นนายรอุอยู่ที่บ้าน.. เี๋ยวุะไปแรีน
"วาย!!"
ผมะโนใส่อีรั้่อนวาหู ผมับรถอย่าสบายใออไปที่ถนนเพรบุรี
เ้าอยผ่านหน้าบ้านเอ เห็นายสอนำลั ฟาปาันอย่าเมามัน
เมื่อเห็นว่าไ้เลือไ้เนื้อันพอสมวรทั้สอฝ่าย
ึโทรศัพท์ไปเรีย 191 ให้มาห้ามศึ ภาริผมเสร็สิ้นแล้ว
ผมับรถลับไปนั่เล่นเม่อที่บ้าน วันนั้นผมมีวามสุที่สุ..
พวที่อบวนีนาวบ้าน่อน..ระวัให้ี !!
ความคิดเห็น