ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FuN_LoVe : รักแสบใส ของยัยคุณหนู

    ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 การแข่งขัน

    • อัปเดตล่าสุด 25 ส.ค. 50


    บทที่1 การแข่งขัน

    "สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคนที่มาในงานนี้ ต่อไปจะเป็นการแข่งขันตอบปัญหาวิชาภาษาอังกฤษ นักเรียนที่เป็ฯตัวแทนจาก 4 โรงเรียนเชิญที่ห้องแข่งขันค่ะ" เสียงอาจารย์ประชาสัมพันธุ์ประกาศเรียกนักเรียนที่จะแข่งขันซึ่ง 1ในนั้นคือฉันไงล่ะ มายด์ค่ะ                                                                                                                                            

    "มายด์เค้าประกาศเรียกเทอแล้วนะเดี๋ยวก้อไม่ทันหรอก" เสียงเตยเร่งฉันด้วยความตื่นเต้น

    "นี่เทอฉันเป็นคนแข่งนะไม่ใช่เทอ"

    "เร็วเข้าเถอะเดี๋ยวก้อสายจิงๆนะ" เสียงเคียวพูดแทรกขณะที่เตยกำลังจะสวนกลับ

    "ใช่เร็วๆ" วีวี่ เตือนฉันอีกทีจิงๆแล้วเพื่อนฉันไม่ได้มีแค่นี้นะมีปืนอีกคนแต่ปืนมันคงไปแข่งขันจัดบอร์ดนิทรรศการแล้วล่ะจากนั้นฉันก้อวิ่งมาที่ห้อง 1207 เฮ้อ~~~ ทันพอดี

              จากนั้นฉันก้อแข่งขันเสร็จอาจารย์ที่คุมการแข่งขันบอกว่าให้ลงไปรอประกาศผลข้างล่าง  ฉันเรยลงมาข้างแล้วระหว่างลงจากตึกก้อเจอกับปืนพอดี ฉันกับปืนเลยเดินไปหาเพื่อนๆ ที่กำลังยืนดูคอนเสริตไปกินขนมไป

    "ทุกคน________" ฉันเรียกทุกคนด้วยเสียงอันดังและเข้าไปหาทุกคนพร้อมกับปืน

    "อ้าวปืน มายด์ แข่งกันได้ที่เท่าไหร่บ้างเหรอ" เคียวถามฉันกับปืน

    "ฉันจัดบอร์ดได้ที่ 1 ล่ะ"ภูมิใจจังนะ

    "แล้วเทอล่ะมายด์" เตยเพื่อนซี้ถามฉันต่อ

    "เค้ายังไม่ประกาศผลเรยอ่ะ" ฉันตอบ

    "อีกซักพักเราจะต้องขึ้นไปประกวดวงดนตรีสากลแล้วนะ" วีวี่ที่เงียบอยู่นานเตือนทุกคน

    "นักเรียนทุกคนค่ะต่อไปจะเป็นการแข่งขันวงดนตรีสากลเชิญนักเรียนที่เข้าแข่งขันกรุณามาเช็คอุปกรณ์ของวงตนเองให้พร้อม ณ หลังเวทีนะค่ะ"คุณครูประชาสัมพันธ์ประกาศให้ทุกคนทราบ

    "พวกเราไปกันดีกว่า" ฉันชวนทุกคน

    "สวัสดีค่านักเรียนทุกคนการแข่งขันต่อไปบนเวทีนี้กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะค่ะ ขอเชิญทุกท่านพบกับวงแรกจากโรงเรียนฮินาตะ กันเรยค่ะ" เสียงพิธีกรสาวสุดสวยพูดขึ้น จากนั้นเวลาก้อผ่านไปจนมาถึงโรงเรียนเซรินของพวกฉัน

    "ไปเร็วทุกคน" พวกเราได้เล่นเพลง ไม่เจ็บไม่ถาม So yesterday และเพลงจิงใจไม่จิงจัง เป็นเพลงผู้ชายแต่แนก้อร้องได้ค่ะ พอเล่นจบฉันก้อลงมาจากเวทีและพบว่า เย้! ฉันแข่งตอบปัญหาวิชาภาษาอังกฤษได้ที่ 1ล่ะ

    "อะไรเหรอมายด์" เคียวเอ่ยถามขึ้น

    "ทุกคนฉันแข่งตอบปัญหาได้ที่1 ด้วยล่ะ"ฉันตอบอย่างภาคภูมิใจ หลังจากที่พูดคุยกับเพื่อนๆอยู่ซักพักเสียงพิธีกรก้อดังขึ้น

    "ค่ะแล้วก้อถึงเวลาที่ลุ้นระทึกแล้วนะค่ะ และผลการประกวดครั้งนี้นะค่ะ วงที่ได้ที่ 3 ได้แก่ วงจาโรงเรียนฮินาตะค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะส่วนวงที่ได้ที่2ได้แก่ วงจากโรงเรียนเซรินค่ะ ยินดีด้วยนะค่ะ ส่วนสุดท้ายเป็นวงที่ได้ที่1 นะค่ะและวงที่ได้ที่ ไดที่1 ได้แกวงจากโรงเรียน แอชเชอร์ ค่ะ เชิญทุกโรงเรียนรับรางวัลจากท่านประธานได้เรยค่ะ ต่อจากนี้เรามาฟังท่านคณะกรรมการพูดถึงเหตุผลและคะแนนของแต่ล่ะวงกันดีกว่านะค่ะ"

    "ก้อดีไหนๆดูดิ๊ว่ากรรมการนั้นจะพูดว่าอะไร" คิดดูนะค่ะวงที่ได้ที่1 เป็นวงจากโรงเรียนที่ชายฉันเอง แต่ว่า ไอคนที่มันลงประกวดเป็นคนที่ชั้นกับพี่เกลียดที่สุดเรย

    "ใจเย็นๆก่อนมายด์" วีวี่พยายามปลอบใจฉันและเสียงกรรมการก้อดัวขึ้น

    "ครับผมจะขอบอกคะแนนก่อน วงรร.โวฮันได้ 50 คะแนน วงรร.ฮินาตะได้62 คะแนน วงจาดรร.เซรินได้95 คะแนน แล่ะวงจากรร.แอชเชอร์ ได้คะแนน 96 คะแนน"

    "โถ่เว้ย! ก้อแค่คะแนนเดียวเอง" ฉันพูดเสียงดังจนคนอื่นได้ยิน

    "เบาๆ หน่อยเถอะมายด์" เสียงปืนพูดแล้วทำท่าอายๆ สงสัยมันอายคนที่ฉันเสียงดัง

    "ผมจะอธิบายเหตุผลที่ รร.เซรินได้คะแนนน้อยกว่า รร.แอชเชอร์" กรรมการแก่ๆพูด

    "ได้เรยพูดมาเรย"

    "เหตุผลเพราะว่าเพลงจิงจัยไม่จิงจังที่วงรร.เซรินร้องนั้นถ้าให้ผู้ชายร้อยน่าจะได้คะแนนเท่ากันหรือมากกว่าแต่นี่ดันให้ผู้หญิงร้องเลยถูกตัดคะแนน"กรรมการแก่นั้นพูดอย่างดูถูกฉัน หนอยทำไมฮะผู้ชายถึงได้ดีกว่าผู้หญิง

    "อะไรเนี่ยแค่ผู้หญิงร้องเพลงผู้ชายโถ่ ผู้หญิงอ่ะร้องดีกว่าตั้งเยอะ"

    "นี่คุณหนูแพ้ก้อแพ้ดิอย่าอาละวาดเดี๋ยวกรรมการตกใจตาย"เสียอีตาเรียวมะ ที่อยู่รร.แอชเชอร์ คนที่ฉันเกลียดที่สุดตะโกนมาว่าฉัน แหม! กรรมการนะย่ะไม่ใช่หนูแฮมเตอร์ที่จะไดมาตกใจตายเพราะเสียงฉันอ่ะ

    "มายด์มันดูถูกเทอแนะ"ปืนพูด นายอยากให้ฉันมีเรื่องมากเลยใช่ป่ะ

    "ฉันรู้แล้วหน่า" และไม่นานงานวันนี้ก้อจบลง

    "มายด์ไปกินติมกัน" เตยชวนฉัน

    "ก้อไปสิ"เคียวตอบแทนทั้งที่เตยถามฉัน

    "ฉันไม่ได้ถามนายซะหน่อย" เตยพูดขึ้นมา

    "เอาน่าอย่าทะเลาะกันเลย"ปืนเป็นผู้มาห้ามศึก

    "เอ่อ..งั้นฉันไม่ไปนะมันเหนื่อยอ่ะไม่ไหวแล้ว พวกเทอไปกันเถอะ"ไม่ใช่ฉันไม่อยากไปหรอกนะแต่มันเหนื่อยจิงๆอ่ะ

    "งั้นไม่เป็นไร" เคียวพูด"เราไปกันเถอะ" แล้วฉันก้อไปขึ้นรถเมล์กลับบ้าน เฮ้อ บนรถเมล์ก้อไม่คิดจะมีที่เหลือให้ฉันนั่งเลย ไม่นายก้อถึงบ้านอันแสนสุก ถ้าพี่ชินรู้ว่าฉันกลับบ้านเองโดยที่ไม่ให้คัยไปรับพี่ต้องว่าแน่ๆเรย

    _____________________________________________________________________

    วันนี้เพิ่งเริ่มแต่ง คงได้แค่นี้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ

    ฝากเพื่อนๆ เม้นให้ด้วยนะคร้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×