ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : All of me : 2
-อฮยอน-
หลัาเหุาร์วันนั้นานยอล็ไม่พูหรือถามันเรื่ออน้อมเปียโนอีเรา้อม้วยันบ่อยๆทำให้ันับายยอลเริ่มสนิทันมาึ้น
1 ทุ่มว่าแล้วรูโ็บอให้เลิ้อมไ้
" วันนี้เ่ันมาทัู้่เลยนะ านยอลเล่นีมาเลย้ะ อฮยอนอรูเ่อยู่แล้ว เยี่ยมๆ "
รูโยนิ้วโป้ึ้นแล้วี้มาทาันับานยอล
" ยัไรูไป่อนนะ้ะเ็ๆ พรุ่นี้เอันเหมือนเิมนะ "
รูโพูบ็เินออาห้อไป
" วันนี้สนุนะรับ "
านยอลหันมายิ้มให้ับัน ันไม่ไ้อบอะไรไ้แ่ยิ้มลับไป
" นี้านยอล เลิเรียันว่ารุ่นพี่ไ้แล้วไหนๆเรา็สนิทันมาว่าเิมแล้วนะ เรียันว่านูนา็ไ้ "
เพราะเรารู้ัันมานานแล้ว้อม้วยันบ่อยๆทำให้ันับานยอลเราสนิทันมาึ้นให้เรียนูนาะูสนิทันมาว่าเรียรุ่นพี่แบบนี้
" อ่ารับ "
านยอลพยัหน้ารับ
" ว่าแ่นูนา้อมเสร็แล้วะไปไหนรึป่าว "
" ะลับบ้านเลยหน่ะ ทำไมหรอ "
" ือผมพึ่ะแ่เพลบ อยาให้นูนา่วยฟัหน่อยไ้ไหมรับ เรื่อนรีอเพลนี้ือเปียโน ผมอยาให้นูนา่วยฟั่ามันเ้าันีไหม "
านยอลพูอึอั
" ไ้สิ "
ันยิ้มรับลับไป
านยอลเินนำันมานถึห้อ้อม ันวาระเป๋าและนั่ล้าๆเา พลามอเหลือบไปเห็นถุปลาสเอร์
" อานยอลหรอ "
ันถาม้วยวามสสัย เพราะปลาสเอร์นั้นเป็นแบบเียวับที่ั้ไว้หน้าห้อ้อมันวันนั้นเลย
" อ่าใ่รับ ื้อมานานแล้ว "
านยอลอบอย่าไม่ไ้สนใเท่าไหร่เพราะเามัวแ่ยุ่อยู่ับารหาเพล
" วันนั้น ปลาสเอร์ับยาพวนั้นอนายหรอ "
ันถาม้าๆ
" รับ "
านยอลยัไม่ไ้หันมา ันมอเาที่ำลัั้ใหาเพลพร้อมับวามรู้สึแปลๆ ีใ?หรือเินันนะที่เาเป็นห่วันเอายาเอาปลาสเอร์แถมยัมี้อวามทิ้ไว้อี
านยอลส่หูฟัพร้อมับเนื้อเพลมาให้ัน ูเาะริัมา ัน็ั้ใฟันบ
" เป็นไฮะ นูนา "
" ีเลยแหละ เาันีนะ นายเ่ริๆเลย "
ันยิ้มพลายนิ้วโป้ให้เา
" ฮ่าๆ นูนาพูแบบนี้เี๋ยวผม็ลอยันพอี "
านยอลพูพลายมือึ้นเาหัว
" อบุนะรับที่มา่วยฟัวันนี้ "
" ันมาว่าที่้ออบุที่ให้ันฟัเพลีๆแบบนี้ และ็อบุเรื่อปลาสเอร์วันนั้น้วยนะ "
" ไม่เป็นไรหรอรับนูนา "
านยอลยิ้มอีรั้ แบบนั้นยิ่ทำให้ใอันเ้นรัวะเป็นแบบนี้ไม่ไ้นะ
" ันลับ่อนนะ "
ยัไม่ทันที่านยอละอบอะไรัน็รีบปิประูและลับบ้านทัน
านยอลยิ้มให้ับหิสาวที่พึ่ออไป เธอน่ารัริๆ
พอลับถึบ้านัน็รีบลับไปหาปลาสเอร์ที่ยัไม่ไ้ใ้ พร้อมยิ้มับมันพร้อมับ่อยๆวารอยยิ้มลไปที่ปลาสเอร์ :)
" อบุนะานยอล "
ันพูับปลาสเอร์อีรั้
วัน่อมา
อนเย็นอึ SM
หลัา้อมเ้นและร้อเพลเสร็อฮยอย็มานั่รอที่ห้อ้อมเปียโนแ่เลยเวลามาแล้ว็ยัไม่มีใรมาเลย
แอ๊...
านยอลเปิประูเ้ามาเห็นอฮยอนนั่อยู่็รีบโ้ทัทาย
" รูโยัไม่มาอีหรอรับ "
ายหนุ่มพูพลานั่ล้าๆ
" อื้อ ไม่รู้ไปไหน "
ิ้ๆ สิ้นำพูออฮยอนเสียมือถืออเธอ็ัึ้น
" สวัสี่ะ "
'อฮยอนวันนี้รูไม่ว่าริๆะไป้อมให้พวหนูไม่ไ้นะ เอาเป็นว่าวันนี้ฟรีสไล์นะ้ะ แล้ววันอื่นรูะ้อมเพิ่มให้'
" อ่อ่ะ ไ้่ะรู "
หิสาววาสาย พลาเป่าลมฟู่วออาปา
" มีอะไรหรอฮะ "
" วันนี้รูโไม่ว่านะ้ะ วันนี้ไม่มี้อม "
" ไม่มี้อมั้นหรอ "
านยอลทวนำพูอีรั้ อฮยอน็พยัหน้ารับ
" เราไปหาอะไรอร่อยๆ ินันีไหมรับนูนา "
านยอลหันมาวนอฮยอนพร้อมับทำาโ
" ห้ะ ไปไ้หรอ ะไม่เป็น่าวหรอ "
หิสาวใเพราะเธอเอไม่เยเป็น่าวับหนุ่มนไหนเพราะแม้แ่เทับใรเธอยัไม่เยเลย
" ไ้สิรับ ปลอมัวไปลอมัว "
" เอ่อือออ "
หิสาวอิออเพราะลัวะมี่าวและมีปัหาาม
" นูนา้อมหนัมาลอเลยนะรับ พัผ่อนบ้าเถอะ "
านยอลไม่ทันฟัอฮยอนอบ็ึเธอลุึ้นลาเธอออมายืน้าหน้าห้อแ่เพล
" ยืนรอรนี้นะรับ "
านยอลพูบ็เินหายไปในห้ออฮยอนยััวลนิหน่อยแล้วานยอล็ลับมาพร้อมหมวสอใบ เาใส่มันให้อฮยอนหนึ่ใบแล้ว็ใส่ให้ัวเออีหนึ่ใบ
" เห็นไหมนี้ไ ไม่้อัวลแล้ว "
านยอลพูพลาหมุนัวไปมา
" แ่หมวนี้นะ ันไม่เห็นว่ามันะเรียว่าปลอมัวยัไเลยานยอล "
อฮยอนพู้วยวามแ่็อำวามิอานยอลไม่ไ้
" แ่ผมไม่เห็นำไ้เลยว่านี้ือนูนา "
านยอลยัเล่นไม่เลิ เาี้นิ้วมาที่อฮยอน
" นี้ืออฮยอนเพื่อนอผม่าหา "
พูบานยอล็ลาอฮยอนไปที่รถอีรั้ ระหว่าที่นั่รถอฮยอนไม่ไ้พูอะไรานยอลึรับรู้ไ้ถึวามัวลอเธอ
" ไม่เป็นอะไรหรอรับนูนา นเรา้อลอแหเ์ันบ้า อย่าิมาสิรับ "
อฮยอนไม่อบอะไรไ้แ่ยิ้มเื่อนๆออไป
านยอลพาอฮยอนมาที่ลาใล้ๆับสวนสาธาระ
" เยมารึป่าวรับ "
อฮยอนไม่อบแ่ส่ายหน้าไปมา
" ที่นี้สนุริๆนะรับ "
านยอลพูพลาผลัให้อฮยอนเินไป้าหน้า
หลัาเหุาร์วันนั้นานยอล็ไม่พูหรือถามันเรื่ออน้อมเปียโนอีเรา้อม้วยันบ่อยๆทำให้ันับายยอลเริ่มสนิทันมาึ้น
1 ทุ่มว่าแล้วรูโ็บอให้เลิ้อมไ้
" วันนี้เ่ันมาทัู้่เลยนะ านยอลเล่นีมาเลย้ะ อฮยอนอรูเ่อยู่แล้ว เยี่ยมๆ "
รูโยนิ้วโป้ึ้นแล้วี้มาทาันับานยอล
" ยัไรูไป่อนนะ้ะเ็ๆ พรุ่นี้เอันเหมือนเิมนะ "
รูโพูบ็เินออาห้อไป
" วันนี้สนุนะรับ "
านยอลหันมายิ้มให้ับัน ันไม่ไ้อบอะไรไ้แ่ยิ้มลับไป
" นี้านยอล เลิเรียันว่ารุ่นพี่ไ้แล้วไหนๆเรา็สนิทันมาว่าเิมแล้วนะ เรียันว่านูนา็ไ้ "
เพราะเรารู้ัันมานานแล้ว้อม้วยันบ่อยๆทำให้ันับานยอลเราสนิทันมาึ้นให้เรียนูนาะูสนิทันมาว่าเรียรุ่นพี่แบบนี้
" อ่ารับ "
านยอลพยัหน้ารับ
" ว่าแ่นูนา้อมเสร็แล้วะไปไหนรึป่าว "
" ะลับบ้านเลยหน่ะ ทำไมหรอ "
" ือผมพึ่ะแ่เพลบ อยาให้นูนา่วยฟัหน่อยไ้ไหมรับ เรื่อนรีอเพลนี้ือเปียโน ผมอยาให้นูนา่วยฟั่ามันเ้าันีไหม "
านยอลพูอึอั
" ไ้สิ "
ันยิ้มรับลับไป
านยอลเินนำันมานถึห้อ้อม ันวาระเป๋าและนั่ล้าๆเา พลามอเหลือบไปเห็นถุปลาสเอร์
" อานยอลหรอ "
ันถาม้วยวามสสัย เพราะปลาสเอร์นั้นเป็นแบบเียวับที่ั้ไว้หน้าห้อ้อมันวันนั้นเลย
" อ่าใ่รับ ื้อมานานแล้ว "
านยอลอบอย่าไม่ไ้สนใเท่าไหร่เพราะเามัวแ่ยุ่อยู่ับารหาเพล
" วันนั้น ปลาสเอร์ับยาพวนั้นอนายหรอ "
ันถาม้าๆ
" รับ "
านยอลยัไม่ไ้หันมา ันมอเาที่ำลัั้ใหาเพลพร้อมับวามรู้สึแปลๆ ีใ?หรือเินันนะที่เาเป็นห่วันเอายาเอาปลาสเอร์แถมยัมี้อวามทิ้ไว้อี
านยอลส่หูฟัพร้อมับเนื้อเพลมาให้ัน ูเาะริัมา ัน็ั้ใฟันบ
" เป็นไฮะ นูนา "
" ีเลยแหละ เาันีนะ นายเ่ริๆเลย "
ันยิ้มพลายนิ้วโป้ให้เา
" ฮ่าๆ นูนาพูแบบนี้เี๋ยวผม็ลอยันพอี "
านยอลพูพลายมือึ้นเาหัว
" อบุนะรับที่มา่วยฟัวันนี้ "
" ันมาว่าที่้ออบุที่ให้ันฟัเพลีๆแบบนี้ และ็อบุเรื่อปลาสเอร์วันนั้น้วยนะ "
" ไม่เป็นไรหรอรับนูนา "
านยอลยิ้มอีรั้ แบบนั้นยิ่ทำให้ใอันเ้นรัวะเป็นแบบนี้ไม่ไ้นะ
" ันลับ่อนนะ "
ยัไม่ทันที่านยอละอบอะไรัน็รีบปิประูและลับบ้านทัน
านยอลยิ้มให้ับหิสาวที่พึ่ออไป เธอน่ารัริๆ
พอลับถึบ้านัน็รีบลับไปหาปลาสเอร์ที่ยัไม่ไ้ใ้ พร้อมยิ้มับมันพร้อมับ่อยๆวารอยยิ้มลไปที่ปลาสเอร์ :)
" อบุนะานยอล "
ันพูับปลาสเอร์อีรั้
วัน่อมา
อนเย็นอึ SM
หลัา้อมเ้นและร้อเพลเสร็อฮยอย็มานั่รอที่ห้อ้อมเปียโนแ่เลยเวลามาแล้ว็ยัไม่มีใรมาเลย
แอ๊...
านยอลเปิประูเ้ามาเห็นอฮยอนนั่อยู่็รีบโ้ทัทาย
" รูโยัไม่มาอีหรอรับ "
ายหนุ่มพูพลานั่ล้าๆ
" อื้อ ไม่รู้ไปไหน "
ิ้ๆ สิ้นำพูออฮยอนเสียมือถืออเธอ็ัึ้น
" สวัสี่ะ "
'อฮยอนวันนี้รูไม่ว่าริๆะไป้อมให้พวหนูไม่ไ้นะ เอาเป็นว่าวันนี้ฟรีสไล์นะ้ะ แล้ววันอื่นรูะ้อมเพิ่มให้'
" อ่อ่ะ ไ้่ะรู "
หิสาววาสาย พลาเป่าลมฟู่วออาปา
" มีอะไรหรอฮะ "
" วันนี้รูโไม่ว่านะ้ะ วันนี้ไม่มี้อม "
" ไม่มี้อมั้นหรอ "
านยอลทวนำพูอีรั้ อฮยอน็พยัหน้ารับ
" เราไปหาอะไรอร่อยๆ ินันีไหมรับนูนา "
านยอลหันมาวนอฮยอนพร้อมับทำาโ
" ห้ะ ไปไ้หรอ ะไม่เป็น่าวหรอ "
หิสาวใเพราะเธอเอไม่เยเป็น่าวับหนุ่มนไหนเพราะแม้แ่เทับใรเธอยัไม่เยเลย
" ไ้สิรับ ปลอมัวไปลอมัว "
" เอ่อือออ "
หิสาวอิออเพราะลัวะมี่าวและมีปัหาาม
" นูนา้อมหนัมาลอเลยนะรับ พัผ่อนบ้าเถอะ "
านยอลไม่ทันฟัอฮยอนอบ็ึเธอลุึ้นลาเธอออมายืน้าหน้าห้อแ่เพล
" ยืนรอรนี้นะรับ "
านยอลพูบ็เินหายไปในห้ออฮยอนยััวลนิหน่อยแล้วานยอล็ลับมาพร้อมหมวสอใบ เาใส่มันให้อฮยอนหนึ่ใบแล้ว็ใส่ให้ัวเออีหนึ่ใบ
" เห็นไหมนี้ไ ไม่้อัวลแล้ว "
านยอลพูพลาหมุนัวไปมา
" แ่หมวนี้นะ ันไม่เห็นว่ามันะเรียว่าปลอมัวยัไเลยานยอล "
อฮยอนพู้วยวามแ่็อำวามิอานยอลไม่ไ้
" แ่ผมไม่เห็นำไ้เลยว่านี้ือนูนา "
านยอลยัเล่นไม่เลิ เาี้นิ้วมาที่อฮยอน
" นี้ืออฮยอนเพื่อนอผม่าหา "
พูบานยอล็ลาอฮยอนไปที่รถอีรั้ ระหว่าที่นั่รถอฮยอนไม่ไ้พูอะไรานยอลึรับรู้ไ้ถึวามัวลอเธอ
" ไม่เป็นอะไรหรอรับนูนา นเรา้อลอแหเ์ันบ้า อย่าิมาสิรับ "
อฮยอนไม่อบอะไรไ้แ่ยิ้มเื่อนๆออไป
านยอลพาอฮยอนมาที่ลาใล้ๆับสวนสาธาระ
" เยมารึป่าวรับ "
อฮยอนไม่อบแ่ส่ายหน้าไปมา
" ที่นี้สนุริๆนะรับ "
านยอลพูพลาผลัให้อฮยอนเินไป้าหน้า
" ไม่มีใรำเราไ้หรอ "
านยอลระิบ้าๆหูออฮยอน
ที่นี้มีนไม่เยอะนัแ่มีไฟมีร้านายอเ็มไปหม อฮยอนเหมือนนน้อยในรทอเธอไม่เยออมาสัมผัสบรรนาาศแบบนี้สัรั้เพราะถูวาัวให้มาเป็นไออลั้แ่เ็ๆวันทั้วัน้อเอาแ่้อมเธอึไม่ไ้มี่วเวลาแบบนี้เหมือนนอื่นๆ
านยอลับอฮยอนเินื้ออันนทั่ว านยอลำับวามไม่รู้เรื่อออฮยอนหลายรั้และสุท้ายเาสอน็มานั่ันที่ม้านั่ริมแม่น้ำ
" สนุัเลย สายไหม็อร่อยมาๆเลยานยอล "
อฮยอนพู้วยท่าทาร่าเริ
" เห็นไหมรับ ไม่มีใรำเราไ้สัหน่อย "
" ะำไ้ไันละ ็เราใส่หมวนี้ไว้หนิ "
อฮยอนเอานิ้วิ้มที่หมวไปมา
" ฮ่าๆ ใ่รับ "
" อบุนะานยอลที่พาันมาแห ันไม่เยทำอะไรแบบนี้เลยละ "
านยอลยิ้มอบลับไป เาไม่รู้เหมือนันว่าทำไมถึไ้พาเธอมาทำอะไรแบบนี้อาเป็นเพราะเาอยาเห็นเธอยิ้มอยาเห็นเธอีใ เสียันสุเสีย เล่นวิ่ไปรอบๆ มาว่าั้อั้ใ้อมทำหน้าาริันั้นแหละมั้
" วันนี้ันืออฮยอนเพื่อนนายนะานยอล ันไม่ใ่นูนาอนาย ฮ่าๆ "
อฮยอนยัมีวามสุ
านยอลเผลอยิ้มามเธออีรั้
" เอาไว้รั้หน้า ันะเป็นนพานายไปแหบ้านะานยอล "
" อื้อ ไ้เลยรับ "
" รู้สึีัที่มีนายอยู่้าๆ "
อฮยอนพูพร้อมับหันมายิ้มให้ับานยอล นั้นทำให้เาหูแหน้าแไปันให่ นี้เาเินเธอใ่ไหม
" เป็นไรอะ หน้าแเียว "
อฮยอนแปลใรีบเอามือไปแะที่หน้าผาเพราะิว่าเาไม่สบาย
" ปะ ป่าวรับ "
านยอลรีบับมือออฮยอนไว้ให้ห่าาหน้าผาเา
" ผมไม่ไ้เป็นอะไร "
" ไม่ไ้เป็นอะไร็ปล่อยมือันสิ "
อฮยอนเริ่มเินหน้าแอีนเพราะมืออเธอโนานยอลับอยู่
" ถ้าบอว่าไม่อยาปล่อยะแปลไหมรับ "
านยอลพูพลาวามือออฮยอนลที่ัอเา....
านยอลระิบ้าๆหูออฮยอน
ที่นี้มีนไม่เยอะนัแ่มีไฟมีร้านายอเ็มไปหม อฮยอนเหมือนนน้อยในรทอเธอไม่เยออมาสัมผัสบรรนาาศแบบนี้สัรั้เพราะถูวาัวให้มาเป็นไออลั้แ่เ็ๆวันทั้วัน้อเอาแ่้อมเธอึไม่ไ้มี่วเวลาแบบนี้เหมือนนอื่นๆ
านยอลับอฮยอนเินื้ออันนทั่ว านยอลำับวามไม่รู้เรื่อออฮยอนหลายรั้และสุท้ายเาสอน็มานั่ันที่ม้านั่ริมแม่น้ำ
" สนุัเลย สายไหม็อร่อยมาๆเลยานยอล "
อฮยอนพู้วยท่าทาร่าเริ
" เห็นไหมรับ ไม่มีใรำเราไ้สัหน่อย "
" ะำไ้ไันละ ็เราใส่หมวนี้ไว้หนิ "
อฮยอนเอานิ้วิ้มที่หมวไปมา
" ฮ่าๆ ใ่รับ "
" อบุนะานยอลที่พาันมาแห ันไม่เยทำอะไรแบบนี้เลยละ "
านยอลยิ้มอบลับไป เาไม่รู้เหมือนันว่าทำไมถึไ้พาเธอมาทำอะไรแบบนี้อาเป็นเพราะเาอยาเห็นเธอยิ้มอยาเห็นเธอีใ เสียันสุเสีย เล่นวิ่ไปรอบๆ มาว่าั้อั้ใ้อมทำหน้าาริันั้นแหละมั้
" วันนี้ันืออฮยอนเพื่อนนายนะานยอล ันไม่ใ่นูนาอนาย ฮ่าๆ "
อฮยอนยัมีวามสุ
านยอลเผลอยิ้มามเธออีรั้
" เอาไว้รั้หน้า ันะเป็นนพานายไปแหบ้านะานยอล "
" อื้อ ไ้เลยรับ "
" รู้สึีัที่มีนายอยู่้าๆ "
อฮยอนพูพร้อมับหันมายิ้มให้ับานยอล นั้นทำให้เาหูแหน้าแไปันให่ นี้เาเินเธอใ่ไหม
" เป็นไรอะ หน้าแเียว "
อฮยอนแปลใรีบเอามือไปแะที่หน้าผาเพราะิว่าเาไม่สบาย
" ปะ ป่าวรับ "
านยอลรีบับมือออฮยอนไว้ให้ห่าาหน้าผาเา
" ผมไม่ไ้เป็นอะไร "
" ไม่ไ้เป็นอะไร็ปล่อยมือันสิ "
อฮยอนเริ่มเินหน้าแอีนเพราะมืออเธอโนานยอลับอยู่
" ถ้าบอว่าไม่อยาปล่อยะแปลไหมรับ "
านยอลพูพลาวามือออฮยอนลที่ัอเา....
รี๊อิพี่านรุแรแล้ว้า555555555555 เป็นยัไเม้นบอันไ้นะะ ไว้พรุ่นี้ะมาอัพอี ไม่อู้
ริๆเนื่อาอนนี้มโนู่นี้แรมา ????
#แ่สายา็รู้แล้วว่าอิพี่านิไม่ื่อับนูนานนี้แล้ว555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น