ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : For friend : 2
[ านยอล ]
" ฮึ ฮือออออ "
เราอยู่ที่ห้อออฮยอนั้แ่ึ้นรถนถึอนโเป็นั่วโมๆแล้วแ่อฮยอน็ยัไม่เลิร้อไห้โยมีเียเานั่เป็นหลัให้เธอบลแล้วร้อไห้ับไหล่อมัน ผมสสารอฮยอนมาๆถึปิเธอะบอบบาและอ่อนแอแ่็ไม่เยร้อไห้หนันานี้มา่อน
" พอแล้วอ เลิร้อไ้แล้ว "
ผมทนเห็นเธอร้อไห้แบบนี้อีไม่ไ้แล้วละ ผมเินเ้าไปับไหล่อเธอเป็นารให้ำลัใ
" ใ่ อทายาเหอะหน้าแหมแล้ว "
เียเาเสริมึ้นอีน
" ฮึ ฮึ "
อฮยอนู๊ี้มูที่ไหลออมาพร้อมับปาน้ำาที่ไหลออมาไม่หยุเธอพยัหน้าเบาๆอบรับ เียเาลุึ้นไปหยิบล่อยาที่ปิอฮยอนะมีไว้ใ้ทำแผลผมสะมาว่ามาแล้วทำแผลที่อฮยอนโนบ ผมมอเียเาที่ั้ใทำแผลให้อฮยอนอย่าเบามือสลับับมอใบหน้าออฮยอนที่มีรอยเล็บและรอยี่วนไปทั่วมันทำให้วามโรธอผมทะลุปรอทึ้นมาน้อำมือไว้แน่น
" ไอเาทำเสร็แล้วมึ็ทำให้ัวเอ้วย "
ผมี้ไปที่มุมปาอมันที่ยัมีเลือแห้ๆิอยู่ เียเาพยัหน้ารับแ่ายั้อไปที่ใบหน้าออฮยอน
" พวนายไปนอนเหอะ เราอยู่ไ้ "
อฮยอนเอ่ยึ้นหลัาทำแผลเสร็
" แน่หรออ "
เียเาูไม่มั่นใับำพูออฮยอน
" อื้อ เราไหวเราไม่เป็นไร "
" อย่าโทรอย่าิ่อไปหามันอีถ้ามันโทรมา็ห้ามรับเ้าใไหม ! "
ผมสั่อฮยอนเพราะลัวเธอใอ่อน
" เราไม่ไ้โ่นานั้นนะ "
อฮยอนัริมฝีปาัวเอแน่น
" านรู้แล้วว่าอไม่โ่ อเ่ "
ผมลูบหัวเธอเบาๆถึะโมโหเธอที่หลเื่อใไอริสนั้นหัวปัหัวปำแ่็ไม่อยาะอย้ำอะไรเธอไปมาว่านี้
" ไปเหอะไอเา "
ผมึไอเาที่ยัยืนทำสายาอาลัยอาวร์ับอฮยอนเพราะรู้ว่าเธอะอยาอยู่นเียวแล้ว
" มีอะไร โทรมานะอ "
เียเาพูึ้น่อนะปิประูห้อ
" ไออมันเ้มแ็ะาย ไม่้อห่วหรอน่า "
ผมบบ่าเียเาที่ยืนอ
" ไอริสแม่โรเลวเลยวะ "
เียเาพูพลาำมัแน่น
" เออ ผู้หิที่มาับมัน้วย "
" มึับู้อเอาืนแทนอให้ไ้นะเว้ยาน "
" เออ อยู่แล้ว "
" แม่บัอามาทำผู้หิทีู่รัที่สุให้เสียใ แล้วไอริสมันะรู้ว่าเสียผู้หิที่ีที่สุในีวิไป "
'ผู้หิที่รัที่สุ'ประโยทำผมสะุ้เล็น้อย ใ่แล้วละเียเารัอฮยอนมาแ่ไม่ใ่แบบเพื่อนหรอนะเียเารัอฮยอนในานะผู้หินนึมันสารภาพับผมว่าอฮยอนือรัแรอมันไอเามันหล่อมีสาวมาอบมาีบหลายนแ่มัน็มั่นับอฮยอนไม่เยอบหรือบับใรแ่ิรที่อฮยอนอบพูอยู่บ่อยๆว่าไม่มีทารัพวผมในานะนรัไ้เธอบอว่าเธอะไม่มีวันเอาเพื่อนมาเป็นแฟนนั้นทำให้ไอเาไม่ล้าบอวามรู้สึับอฮยอนไปนถึทุวันนี้
" เออๆมึไปนอนเหอะ ึแล้ว "
ผมผลัมันให้หันหลัลไปยัห้อัวเอส่วนผม็เินึ้นห้อัวเอไปอีทา
ผมลับมาถึห้อัวเอ้วยวามรู้สึมามายที่ถาโถมเ้ามาผมเินรที่เียนอน่อนะหยิบุแที่่อนไว้ใ้เียมาไลิ้นัหัวเีย
' แ๊ '
เสียปลล็อัึ้นผมหยิบไอารี่สีำึ้นมา่อนะเียนบันทึเรื่อราววันนี้ลไป
' อฮยอนอัน้อเ็บปวเพราะวามเลวและไม่รู้ัพออไอริส ันะไม่มีวันให้อภัยพวมันและะเอาืนับสิ่ที่มันทำับเธอให้สาสม เธอไม่สมวร้อมาเอเรื่อแย่ๆแบบนี้และถ้าเป็นัน็ะไม่มีวันทำให้เธอเสียใแบบนี้อฮยอน... '
้อวามทั้หมที่ถูบันทึลไปในไอารี่ือวามรู้สึอผมเอทั้หม ใ่รับ ผมรัอฮยอนรัมาว่าเพื่อนนนึที่โมา้วยันแ่เพราะำว่า'เพื่อน'ที่ั้นเราไว้ทั้ำพูที่อฮยอนอบพูบ่อยๆว่าไม่มีทาเอาเพื่อนมาเป็นแฟนทั้เียเาที่รัและื่อสัย์่ออฮยอนมาลอ ผมึทำไ้แ่นี้แ่บันทึเรื่อราวอเธอไว้ในไอารี่นี้แล้วรอว่าสัวันนึผมะัใาเธอไ้ สัวันหนึ่...
หลัาอาบน้ำแ่ัวเสร็ผม็เปิโน้บุ๊เพื่อทำรายานที่อาารย์สั่ไว้วามริ็ไม่ไ้ยันหรอแ่นอนไม่หลับแถมยัห่วว่าถ้าอฮยอนโทรมาแล้วผมะไม่ไ้ยินวามรู้สึอนนี้อยาะไปหาอยาะรู้ว่าเธอเป็นยัไบ้าแ่็รู้ว่าเธออยาใ้เวลาทบทวนสิ่่าๆนเียวอีอย่าถ้าผมไปหาเธออนนี้มันูเินเพื่อนไปสัหน่อย เพราะเอาแ่่อนวามรู้สึอัวเอเอาไว้บาทีผมเลย้อพูาไม่ีับเธอพูแรๆับเธอเพื่อไม่ให้เธอับผมไ้
" เฮ้ออออ "
ผมถอนหายใออมาเฮือใหู่มือึ้นบิี้เีย่อนะปิโน้บุ๊แล้วทิ้ัวลนอนเพราะนี้มันี1ว่าแล้วผมปิไฟทุัวในห้อนอนแล้วเปิโมไฟวเล็ๆเอาไว้แล้วหลับาลละลายวามรู้สึทุอย่าทิ้ไป
" ฮึ "
ผมสะุ้เมื่อมีมือเล็เอื้อมมาอเอวผมไว้พร้อมับเอาหน้ามาุที่หลัอผมเสียสะอื้นัึ้นเป็นระยะๆไม่้อบอ็รู้ว่าเป็นใรผมแะมือออ่อนะพลิัวลับมาหันหน้าเ้าหาเธอ อฮยอนนอนร้อไห้อยู่รหน้าอผมยัยนี้มีีย์าร์ห้อผมอยู่แล้วะเ้ามาไ้็ไม่แปลอนเ็ๆเรา็นอน้วยันแบบนี้เสมออฮยอนไม่ิอะไรแ่ผมนะสิที่ิับเธอเินเลยไปแล้ว
" เรานอนนเียวไม่ไหว ฮะ ฮึ..เราฝันร้าย ฮือออ "
อฮยอนยี้าไปมาเป็นเ็น้อยผมึเธอเ้ามาอไว้ที่อสอมือ็ลูบไปมาบนผมอเธอ
" ไม่ร้อนะนเ่ านอยู่นี้แล้วอไม่ฝันร้ายแล้วนะ "
" เราฝันว่าพี่ริสทิ้อไป มันไม่ริใ่ไหมานยอล ฮึๆ "
อฮยอนสะอึสะอื้น
" มันเป็นฝันี่าหาอ เป็นฝันีที่อฮยอนหลุพ้นาผู้ายนรนั้น "
" ฝันีริหรอานยอล ฮึฮือออ "
อฮยอนเยหน้าึ้นมอผมโยน้ำายัไหลอาบแ้ม
" อื้อ ฝันี เื่อานสิ "
ผมลูบผมเธอเบาๆอีรั้อฮยอนไม่อบแ่มุหน้าลับไปร้อไห้ที่อผมเหมือนเิม
อฮยอน ันใสั่นไปหมแล้วทั้สสารเธอทั้ีใที่เธอนอนอยู่ในอ้อมอแบบนี้ทั้หวเธอถ้านที่เธอเลือะมาหาไม่ใ่แ่เป็นเียเาละันะทนไหวไ้ยัไถ้าเธออเาแบบนี้ ันมันเห็นแ่ัวริๆ
" ไม่ร้อนะ นอนนะ "
ผมลูบหัวล่อมเธอเบาๆนอฮยอนเผลอหลับไปทั้น้ำา ผม้มลูบลที่ผมอเธอเบาๆเพราะมั่นใว่าเธอหลับไปแล้ว่อนะหลับาลอีน
[บพาร์ทานยอล]
[อฮยอน]
ันลืมาึ้น้วยเปลือาที่หนัอึ้อนนี้าันะบวมไปหมแน่ๆอนนี้นอนอยู่ในอ้อมออุ่นๆอานยอลอนนี้เายัไม่ื่นเลยัน่อยๆยับัวออาเาอย่าระวัเพราะไม่อยาให้เาื่นแ่เมื่อืน็มาสร้าวามวุ่นวายให้เามาพอแล้วหลัาที่ลุึ้นมาแล้วานยอล็ยับัวพลิไปนอนอี้าันมอใบหน้าที่าวเนียนอเา่อนะผุยิ้มออมา
" อบุนะานยอล "
ันพูเสียแผ่วเบา่อนะลับไปยัห้ออัวเออาบน้ำแ่ัวทำทุอย่าให้ปิันอ่อนแอมามาเินไปแล้วันะร้อไห้ให้ผู้ายอย่าพี่ริสแ่วันเียวเท่านั้นาวันนี้ะไม่มีอฮยอนนนั้นอีแล้ว
ันทารอพื้นปปิรอย้ำที่โนยัยผมบลอน์นั้นบให้เรียบร้อยสะ่อนะเินเ้ารัวไปทำับ้าว วันนี้ัน้อทำับ้าวให้เพื่อนสนิททั้สอินเป็นารอบแทนสัหน่อยแล้ว
" อ เป็นไบ้า "
เียเาทั้วยท่าทีสใสทันทีที่เปิประูเ้ามา
" เาะประูไม่เป็นรึไยะ "
ันแล้แวลับไปเียเาส่ยิ้ม้วยท่าทาวนๆแล้วรมายัรัวที่ันทำับ้าวอยู่
" ว้าว วันนีุ้อเ้ารัวลาภปาไอเาแล้วเว้ย "
เียเาทำท่าทาีใ
" ไม่โริๆ "
ันมอเียเาที่ยัหมุนัวไปมาเป็นเ็ๆ
" แล้วมีอะไรให้เรา่วยไหม เรานะเฟมือทอเลยนะ "
เียเาเสนอัว
" อืมม มีหลายอย่าเลย "
ันทำท่าิแล้วเินไปหยิบผ้าันเปื้อนมาส่ให้เียเา เารับไปใส่อย่าเ้ๆัๆ
" ไหนบอว่ามือทอไเา ใส่ผ้าันเปื้อนยัไม่เป็นเลย ฮ่าๆ "
ันำับท่าทาอเา่อนะเินไปผู้ผ้าันเปื้อนให้ับมัน
" เสร็แล้วเียเา "
ันสะิเียเาที่ยืนนิ่เป็นหินมาสัพั
" อ่อ อือๆๆ อบใ "
เียเาทำท่ารนๆ
" เฟมือถือ่วยเราหั่นผัหน่อยนะะ "
ันส่มีให้เาัารหั่นผั
" โทรามานยอลแปปนะ "
ันพูหลัาที่ันับเียเาทำอาหารให้เสร็แล้ว
" านยอลมาิน้าว "
( อื้อ เี๋ยวลไป )
ันวาสายและลับมาัโ๊ะอาหารเียเา้าวมาวารอนานยอลเปิประูเ้ามา เราเลยนั่ิน้าวพร้อมๆัน
" เออ ลืมถามเลยเมื่อืนอนอนหลับรึป่าว "
ันสำลั้าวที่ัเ้าปาไปพอีถึะบริสุทธิ์ใไม่ไ้ิอะไรแ่ารไปนอนอานยอลถึห้อแบบนั้น็ูไม่วรริๆ
" หลับสิ ็เราบอว่าเราไหวไ "
ันพูพร้อมับส่สายาไปหาานยอลานยอลเอ็พยัหน้าอบรับ
" เมื่อืนเราะว่าะมาูอสัหน่อยแ่็ลัวว่าะวนอ "
" เออ ไม่้อมาหรอ เราบอว่าไหว็ไหวสิ "
ันพูย้ำไปอีรอบีแล้วที่นายไม่มาอะเา
" ับ้าวอร่อยีเน้าะ "
านยอลพูแทรึ้นอยาะเปลี่ยนประเ็นแล้วเ็มที
" อร่อยสิว่ะ ู่วยอทำนะเว้ย "
เียเาพูพร้อมทุบอัวเออย่าภาภูมิใ
" อ๋อ หรอ "
านยอลพูแล้วหันมา้อหน้าัน ะ้อทำไมยะ
" เออ ทำไมไอานไม่พอใอะไรห้ะมึ "
เียเามอานยอลที่ทำหน้านิู่ไม่ื่นเ้นอะไรับอาหารที่เา่วยทำเลย
" ป่าว แล้วมึ่วยทำอะไรบ้าละ "
" เอ่อ หันผัเว้ยู่วยหั่นผั "
" หั่นผัหรอ "
" เออ ทำไมวะ "
" ูะไ้ไม่แไ ฮ่าๆ"
านยอลำออมาเียเาเอ็หลุำแล้วหันไปรัวำปั้นใส่านยอลไม่หยุันเห็นพวเาีันแบบนี้็ำามยัิถึสมัยเ็ที่ๆสอนนี้ทะเลาะันเือบายเพราะอบัรยานันเียวันนสุท้ายไม่มีใรไ้สันเพราะมัวแ่เถียันนมีนอื่นมาื้อไป่อน
" อบุนะานยอลเียาที่อยู่้าๆันเสมอ "
ันพูพร้อมับยิ้มหวานให้สอเพื่อนรั
" เราะอยู่้าๆอลอไปเลย อยู "
เียายิ้มหวานอบลับมา เาใีและ็น่ารัับันแบบนี้เสมอผิับานยอลที่ยิ้มทื่อๆลับมาแล้วไม่อบอะไรเาสอนนิสัย่าันนละโลริๆ
ิาเิมเพิ่มเิมือ้อปิบัิาม่ะ55555555555555
ลีเอร์ทุนที่เ้ามาอ่าน่วยแสวามิเห็นอมเม้น์ิมไรท์ันหน่อยเถอะนะะ ิว่าเป็นำลัใให้ไรท์หน่อยน้าาาาา มาแนวอออ้อน ><
ำลัใีมา่อเร็ว่ะ บอเลยยยยย ^^
#ฟิฟอร์เฟรน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น