....ความบังเอิญ.....

เนื้อเรื่อง

                ตอนเช้าอันแสนสดใสกำลังจะเริ่มต้นขึ้น พร้อมกับการเปิดเรียนอันแสนวุ่นวายในชีวิตสาวน้อยแสนน่ารักอย่างฉัน-0-  วันนี้ฉันเริ่มต้นการเรียนด้วยความสนุกสนานและอีกไม่นานเท่าไหร่ก็คงจะกลับเข้าสู่สภาพเดิมเหมือนกับมัธยมต้นที่ผ่านมา

                ใบเฟิร์นเพื่อนที่แสนจะอบอุ่นยังคงมาโรงเรียนสายเหมือนเคย ในขณะที่เพื่อนหลายคน กำลังวุ่นอยู่กับการวิ่งชนกันเพื่อรีบไปเข้าแถวเคารพธงชาติ  “เฮ้ หวัดดีเพื่อน”  มันพูดขึ้นขณะเหตุการณ์กำลังวุ่นวาย พอเข้าแถวเคารพธงชาติเรียบร้อย แก๊งค์ของเราก็กลับมารวมตัวกันเหมือนเดิม หลังจากนั้นก็ตามด้วยการเปิดรายการสนทนากันยกใหญ่เนื่องจากไม่เจอกันหลายวัน เคท ชาวแก๊งค์หมายเลข สอง เปิดตัวขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่รู้ว่าจะถูกครูประจำชั้นสวดเอาเมื่อไหร่เพราะว่าดันมาสายต้อนรับการเปิดเทอมซะงั้น และแล้ววันที่สองก็ย่างเข้ามาถึง ทุกวันของการมาโรงเรียน แก๊งค์ของเรามักจะมารวมตัวกันที่ ใต้ต้นสนยักษ์มันคือจุดนัดพบชั้นเยี่ยมของเราเลยล่ะ วันนี้บรรยากาศเริ่มเข้าสู่ความปกติของการเรียน    “ติ้ง หน่อง ต้อง หนิ่ง !!! พรุ่งนี้จะมีนักเขียนชื่อดังมาให้ความรู้และแนะนำการเขียนที่โรงเรียนของเราขอให้นักเรียนมัธยมปลายทุกคนเตรียมเข้ารับการอบรมทุกคน ขอบคุณค่ะ”  หลังจากเสียงประกาศจบก็มีสารมาจากครูหัวหน้าระดับเพื่อเตรียมนักเรียนจัดการแสดงต้อนรับเหล่าบรรดานักเขียนชื่อดังที่กำลังจะเดินทางมา จดหมายนั้นขอให้พวกเราเข้าร่วมการแสดง โดยไม่รู้ว่าพวกเราชอบการแสดงแบบนี้อยู่แล้ว สำหรับสาวสวยอย่างฉันจะพลาดได้ยังไง พวกเราก็เลยรับงานนี้ไป **- -พวกพี่ๆนัดเราเพื่อไปฝึกซ้อมการแสดงด่วนเพราะเรามีเวลาฝึกซ้อมกันแค่เย็นนี้กันอีกคืนเต็มๆ  พวกเราซ้อมกันอย่างขะมักเขม้นจนลืม การนอนซึ่งเป็นชีวิตจิตใจของเราไปเลย ........และขณะนั้นฉันก็ได้ยินเสียงเรียกอันแสนหวานนนนน ^ ^ ของพี่คนหนึ่งเสียงนี้คุ้นหูฉันเป็นอย่างดี เพราะถึงเวลาการสวมบทบาทการแสดงของเรา แล้วนี่เอง  พวกเราต่างก็แต่งตัวแต่งหน้าอย่างเร่งรีบเพราะเวลาการแสดงใกล้เข้ามาเต็มทีแล้ว  + + .. ในขณะนั้นบรรดานักเขียนมากหน้าหลายตาเริ่มทยอยกันเข้ามานั่งอย่างสงบเสงี่ยมสมกับเป็นนักเขียนชื่อดัง //- - และแล้วเวลาของความตื่นเต้นก็มาถึงหลังจากที่เสียงดนตรีเกริ่นนำของการแสดงดังขึ้น ทุกคนเตรียมข้าวของเพียบพร้อม “ขณะนี้ ขอเชิญทุกคนรับชมการแสดงของตัวแทนนักเรียนโรงเรียน SOON คร้าบบบบบ ”   /////////// เสียงประกาศของพิธีกรพร้อมกับเสียงปรบมือ พวกเราแสดงอย่างสุดความสามารถ **---** แต่แล้วการแสดงต้องหยุดชะงักเพราะมีพี่นักเขียนคนหนึ่งโผล่เข่ามาท่ามกลางประชาชนโรงเรียนของเรา พร้อมกันนั้นฉันก็ได้เงยหน้าขึ้นสบตาพี่นักเขียนคนนั้น  “- -ว้าว- -” ฉันอุทานออกมาเบาๆ   ดวงตาคมกริบ ตัดกับผมที่ประลงมาตรงหน้าผาก  พร้อมกับรูปร่างสูงโปร่งสื่อถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาทั่วร่างกาย  “ มีนๆ ยัยมีน” เสียงเพื่อนเวรของฉันที่ทำให้ฉันตื่นจากความฝัน(อันเกิดจากความจริง)ครั้งนั้น   ฉันเกือบร้องไห้เพราะความหล่อเหลาของพี่นักเขียนคนนั้น - - - การแสดงจบลงพร้อมกับความชุลมุนวุ่นวายหลังเวที และ เสียงบ่นพรึมพรำของพี่ๆ สตาร์ฟ ที่การแสดงออกมาไม่ดีเท่าที่ควร /////// พอเปลี่ยนชุดเสร็จฉันก็รีบวิ่งอย่างรวดเร็วเหมือนนักกีฬาระดับชาติ  มาหยุดตรงเก้าอี้ตัวหน้าสุด ด้วยความอยากรู้ว่าเค้าเป็น ลูกหลานใคร มาจากไหน ............. ( โอ๊ย เยอะแยะ มากมาย สารพัดคำถาม )  แต่ก็ต้องชะงักตอนที่ทราบว่าพี่คนนั้นเป็นแค่นักข่าวชั่วคราว เขากลับไปแล้ว ก่อนหน้าที่ฉันจะออกมานี่เอง  -- ทำไมฟ้าต้องแกล้งคนหน้าตาดีอย่างฉันด้วยเนี่ย -- -0- --

                เริ่มเข้าหน้าฝนแล้ว +++++++ ลมเย็นของเม็ดฝนที่โปรยปรายลอยเข้ามาทางหน้าต่างเป็นเหมือนนาฬิกานกฮูกที่ปลุกให้ฉันตื่นในวันหยุด เพื่อ.........ให้แม่เรียกใช้ 555+ วันนี้ฉันนัดกับเพื่อนไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวส่วนตัวของแก๊งค์เรา ๐๐๐๐ .... ลมพัดเย็นสบาย มีหนุ่มๆผ่านเยอะแยะ วิวสวยสุดลูกหูลูกตา สวรรค์จริงๆ เล้ยยย ยิ่งเหตุผลที่สองด้วยละก็ หุหุ – ทีนี้แหละพวกเราก็จะได้พักผ่อนกันสักที | | ขณะที่ตาของฉันเริ่มจะปิด และล้มลงบนเสื่อผืนใหญ่ พร้อมกับเพื่อนน  ดวงตาคมกริบ.............. พี่คนนั้น คนที่ฉันสบตาวันนั้น  ใช่เลย !!! คนอย่างฉันจะรอช้าอยู่ได้อย่างไร  -- ด้วยความกะล่อน ของสายสวยอย่างฉัน มันทำให้ฉันมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม +++== “ชื่อไรหรอครับ”  ………..อึ้ง.................. เสียงผู้ชายเป้าหมายของฉันดังขึ้นพร้อมกับการเปิดฉากรัก (V) ครั้งแรก คนอย่างฉันจึงไม่รีรอที่จะบอกชื่อออกไป  “เอ่อ  มีนค่ะ” ความกะล่อนของช้านนนนน มันหายไปไหนหมดยุ่งล่ะสิทำไมชั้นใจง่ายอย่างนี้  -- -- ไม่นะ -- --  ใจเต้น ตึก ตัก ไม่เป็นจังหวะ ฉันไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อนเลย “ว่าไงครับ” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้ง  “คะ ค่ะ” ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกตัวเลยเหมือนกำลังจะ....  ตึ้ง งง  “มีนๆๆๆๆๆๆๆ” ฉันได้ยินเสียงของเพื่อนเบาๆ - - -/- - -ฉันลืมตาขึ้นพร้อมกับสอดส่ายสายตาไปทั่ว ..ห้องพยาบาลโรงเรียนนี่ !! คนที่ฉันมองเห็นคนแรกคือหน้าบานๆของยัยฝนชาวแก๊งค์คนที่ห้า แล้วตามด้วยเพื่อนๆแต่ละคน และสุดท้ายยยย คนที่ช่วยอุ้มฉันมาโผล่ที่ห้องพยาบาลนี่เอง +++ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าคนที่ฉันตามหามากว่าสามวัน เป็นใครกัน........... พี่ เคน เรียนอยู่มัธยม 6 โรงเรียนคู่แข่งของเรานี่เอง  ตอนนั้นที่เจอกันพี่เคนไปเป็นนักข่าวจำเป็นให้กับประชาสัมพันธ์ของโรงเรียน จึงโผงผางเข้าไปอย่างที่เป็น *-*

                เช้าอากาศสดใส...........นานแล้วที่ฉันไม่มีโอกาสไปเยี่ยมย่าที่บ้านสวนเลนเลย  ได้โอกาสละ- - จึงไม่ลืมที่จะชวนพี่เคนไปเป็นเพื่อนด้วย ระหว่างทาง- - - - - “มีน  มีแฟนยังครับ”  เสียงของพี่เคนที่ทำให้ความเงียบหายไป  - - ?  พี่เคนเป็นคนดีจริงๆแถมยังอ่อนหวานกับผู้หญิง  .. โอ๊ยไม่ไหวแล้ว .. “พี่ชอบมีนนะ” ..........ขออึ้งอีกครั้ง...... นี่แหละคำพูดที่สาวสวยที่ชื่อ มีน รอมาแสนนาน *//* --........ บ้านย่าที่เต็มไปด้วยสวนมะพร้าว ติดกับทะเล  ว้าววว !!! ฉันกับพี่เคนเคนสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด หลังจากที่เอาขนมไปฝากย่าเรียบร้อยแล้ว <<< ฉันก็อาสาพาพี่เคนไปเที่ยวเกาะส่วนตัว เป็นโขดหินเล็กๆที่ฉันเรียกว่าเกาะ  ตอนเด็กๆ /// ฉันชอบเอาของเล่นที่แสนหวงมาซ่อนเอาไว้ ตรงนี้ .........  พี่เคนเขยิบมานั่งใกล้ๆฉัน ทำให้หน้าฉันร้อนผ่าว หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะยิ่งกว่าเดิม รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาถึงข้างใน หลังจากที่ฉันตัวแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่ง ก็รู้สึกว่ามีหน้าของใครคนหนึ่งเข้ามาแนบแก้มของฉันยิ่งทำให้ฉันรู้สึก จี๊ด – เข้าไปถึงขั้วลึกของหัวใจ ....... แล้วเสียงอ่อนหวานของพี่เคนก็ดังขึ้น ........// “มีนรักพี่รึเปล่า” ฉันพยายามคิดอยู่นานหรือกำลังเกิดความรู้สึกแปลกๆจนทำให้คิดอะไรไม่ออกก็ไม่รู้      และแล้วความคิดก็เกิดขึ้นแล้วตอบออกไปโดยไม่ทันตั้งตัว “ค่ะ”   ฮะ ฉะฉันตอบแล้วหรออ +++++ ความรู้สึกของพี่เคนทำให้สวยกะล่อนอย่างฉันแปลงร่างได้จริงๆ  

                ที่โรงเรียน เพื่อนๆต่างล้อกันยกใหญ่ ทำให้ฉันอายอย่างไม่เป็นท่า *-*-*-*-ก็มันเป็นความจริงนิ ตอนนี้จากที่เป็นโรงเรียนคู่แข่งก็กลับกลายมาเป็นพันธมิตรกันอย่างไม่ทันตั้งตัวแล้ว  สำหรับฉันก็กลับไปกวนเพื่อนๆได้อีกเหมือนเดิม...................()()()()()

..ULTRAman..