คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
วันอันสงบสุขของไอริสเริ่มด้วยสลัดมะเขือเทศสดๆ เด็กสาวกวาดตาอ่านหนังสือสารานุกรมอย่างที่ทำเป็นประจำ พลางจิบน้ำมะเขือเทศปั่นแก้วโตไปด้วย แวมไพร์สาวนั่งยิ้มบางๆอย่างมีความสุขอยู่บนดาดฟ้าของบริษัท พลางสูดเอาลมเย็นๆยามเช้าเข้าไปจนเต็มปอด เธอไม่ได้นั่งพักสบายๆอย่างนี้มา ร่วมเดือนเพราะมัวแต่ต้องทำภารกิจคุ้มครองลูกสาวนักการเมืองชื่อดัง แต่ถึงจะเหนื่อยเธอก็ยังยิ้มได้เพราะงานนี้เขาได้เงินค่าจ้างมาเต็มๆซึ่งถือว่าคุ้มมากหากเทียบกับงานอื่นที่ทำแล้วแทบจะไม่ได้เงินตอบแทนเลย
จนกระทั่งน้ำในแก้วหมด ไอริสใช้ซ้อมจิ้มมะเขือเทศขึ้นใส่ปากเป็นชิ้นสุดท้ายก่อนจะลุกขึ้นจะเอาจานไปเก็บ พอคิดได้ดังนั้นเธอก็รีบเดินไปยังประตูดาดฟ้า
ปึงงงง!!
แต่ยังไม่ทันได้จับลูกบิด บานประตูตรงหน้าก็ถูกผลักมากระแทกหน้าเขาเต็มแรง จนแวมไพร์สาวเกือบจะเซล้มลง เธอเหมือนจะเห็นดาวลอยไปมาอยู่บนหัวอยู่ครู่หนึ่งจนเธอเริ่มตั้งสติได้ เสียงแรกที่ได้ยินกลับกลายเป็นเสียงของคู่หูของเธอกำลัง ทะเลาะกับเพื่อนร่วมงานหนุ่มของเธออยู่
“ อคิน! นายจะหนีฉันทำไม ฉันก็แค่จะฉีดยากันเห็บให้แค่นั้นเอง! ”
“ หนวกหูน่า! เธอเห็นว่าฉันมีเห็บหรือไงฮะ หรือจะให้ถอดให้ดูเอามั้ยถึงจะเชื่อ! ”
อคินพูดพลางทำท่าจะถอดเสื้อจริงจนเด็กสาวรีบปัดมือไปมาพลางทำหน้าขยะแขยง
“ เชอะ!!!อุตส่าห์หวังดีจะฉีดยาให้ อีกอย่างฉีดยาแค่นี้ยังจะหนี ถ้านายกลัวเข็มก็บอกดีๆสิ ”
“ เธอเนี่ยนะหวังดี จะหาเรื่องกันก็บอกมาเลยดีกว่า!? แล้วอีกอย่างฉันเนี่ยนะจะกลัว เข็มอันเท่านี้จะทิ่มฉันเข้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ ”
“ แล้วนายจะหนีทำไม ก็ยอมให้ฉันฉีดดีๆสิ ”
ทั้งสองเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มปรี่เข้าตีกันจนเด็กสาวอีกคนได้แต่ถอนหายใจ เขาเดินเข้าไปเอา มือกั้นตรงกลางพลางผลักตัวคู่หูสาวไปด้วย
“ พอเถอะ อคินไม่มีเห็บหรอกยูเมะ เธอไปหากินข้าวเช้าก่อนเถอะ”
พอเห็นคู่หูสาวพูดยูเมะก็ รีบเก็บเข็มฉีดยาในมือทันทีพลางถอนหายใจให้อีกฝ่ายก่อนจะพยักหน้า แล้วรีบเดินลงไปตามคำขอของแวมไพร์สาว ไอริสถอนหายใจพลางมองตามหลังเงือกสาวสาวไปก่อนจะนึกขึ้นได้แล้วหันมาจะเอาเรื่องกับชายหนุ่ม
“ อคิน นายนี่ขยันส... ”
“ รู้แล้วน่า เลิกบ่นซะทีเหอะ เธอนี่อยู่กับยัยนั่นนานๆแล้วติดนิสัยมาด้วยป่ะเนี่ย ” อคินทำหน้ามุ่ยพลางแคะรู้หูด้วยความรำคาญเพราะเสียงของเด็กสาวสาวเมื่อครู่
“ งั้นนายก็น่าจะรู้ตัวนี่ว่าควรจะทำอะไร ยูเมะให้ฉีดอะไรก็ยอมๆไป เถอะ มันไม่ได้ทำให้นายป่วยหรือเป็นอะไรขึ้นมาหรอกน่า มีแต่จะดีขึ้นด้วย ซ้ำ ” ไอริสพูดพลางลูบจมูกของตัวเองที่ตอนนี้เริ่มชา
“ เออน่า ก็ฉันรำคาญนี่ ยัยนั่นชอบมายุ่งกับฉันอยู่ได้ ” อคินหันมามองหน้าเด็กสาว เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพลางหัวเราะเบาๆ “ แล้วหน้าเธอไปทำอะไรมาอ่ะ เลือดกำเดาไหลใหญ่เลย ฮ่าๆ ”
ไอริสตกใจจึงรีบเอามือขึ้นมาปาดจมูกตัวเองก็เห็นเลือดสีแดงสดไหลออกมาจาก จมูกอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่เธอจะนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่จะพูดตอนแรก
“ ไม่ต้องมาขำเลย นายนั่นแหละเปิดประตูมากระแทกหน้าฉัน ยังจะมาขำอีก ”
“ ก็หน้าเธอตอนนี้มันฮามากเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ! เขินอ่ะดิ หน้าแดงใหญ่เลย ยยยย ” อคินหัวเราะพลางเอานิ้วชี้ไปจิ้มแก้มของเด็กสาวอย่างล้อเลียนจนไอริสต้องยก มือขึ้นมาทุบหลังของชายหนุ่มอย่างแรงไปอคินจึงจะเลิกล้อ ก่อนที่อคินจะเปลี่ยนมาเป็น บ่นเรื่องสเต็กของเขาที่แคปเปอร์บอกจะซื้อมาเลี้ยงตั้งแต่งานจบใหม่ๆแต่จน ป่านนี้ก็ยังไม่ได้เสียที ซึ่งเด็กสาวก็ถอนหายใจพลางคิดว่า หมอนี่ก็ขี้บ่นเหมือนกันแฮะ...
ถึงกระนั้นทั้งคู่ก็ยังไม่รู้สึกถึงสายตาอีกคู่หนึ่งที่แอบมองพวกเขาจากด้านหลังประตูดาดฟ้า...
…………………………………………………………………………………………………
berry
ความคิดเห็น