ก็เอ็ง......ทำให้ข้าเปลี่ยน

ลำดับตอนที่ #4 : ความรู้สึกแปลก ๆ

    พอขึ้นมาจากเล่นน้ำทะเล พวกผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า รวมกลุ่มกันเพื่อรอกินข้าว หลังจากนั้นก็มีการรวมกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมเพื่อเข้าฐานต่าง ๆ ในเวลากลางคืน ให้จับคู่ระหว่างบัดดี้ ผมซึ่งคู่กับไอ่กล้าอยู่แล้วเค้าปล่อยให้ไปทีละคู่เพื่อผ่านแต่ละด่านมีทั้งหลอกผียิงปืนขู่ให้หลบให้หมอบ เสียงพวกผุ้หญิงร้องวิ๊ดว๊ายกันใหญ่ มันช่างตื่นเต้นเอาการอยู่เหมือนกัน ผมกับไอ่กล้าจับมือกันแน่นเพื่อให้ผ่านด่านต่าง ๆ สักพักได้ยินเสียงปืนพวกกลุ่มอื่นที่มาทางเดียวกับผม กระโดดเข้าหากันเป็นกลุ่มใหญ่ พวกเราทั้งที่คุ้นหน้ากันบ้าง ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนบ้าง กอดกันเป็นก้อนกลมไปทางเดียวกันแต่ละคนมีอาการตื่นเต้น มันทั้งสนุก ตื่นเต้น และเร้าใจอย่างบอกไม่ถูกยิ่งกว่าไปผจญภัยในบ้านผีสิงของสวนสนุกเสียอีก ผมมีความรู้สึกว่าไอ่กล้ามันเหมือนจงใจกอดผม มันกอดผมแน่นมาก บางครั้งเหมือนกับว่ามันแอบหอมแก้มผม แต่ผมคิดว่าผมอาจจะคิดมากไปเองมากกว่า อาจจะเป็นการบังเอิญเพราะคนมันเบียดเสียดกันหลายคนก็อาจจะเป็นไปได้ ในที่สุดเราก็พ้นออกมาจากที่มืด ๆ ได้  แสดงว่าพ้นออกมาจากฐานเรียบร้อยแล้ว จะมีพวก ตชด. มาคอยรับและให้ไปรอที่ห้องประชุม ทุกคนต่างคุยกันสนุกปากจากกิจกรรมที่ผ่านมาและพอกลับมาครบกันหมดทุกคนแล้วก็มีการเล่นเกมส์ต่าง ๆ กันสักพักนึงทางเจ้าหน้าที่ก็ให้แยกย้ายกันกลับเต๊นท์เพื่อเข้านอน

     "สนุกมั๊ยวะ " ผมถามไอ่กล้าซึ่งเห็นมันเงียบ  ๆ ไปหลังจากที่เข้าเต๊นท์ " อือ...ตื่นเต้นดี แต่กรูรู้สึกทำอะไรบางอย่างผิดไปว่ะ"มันพูดแล้วมองหน้าผม "ผิดไรของมรึงวะ" หรือว่าที่ผมคิดไว้มันจะเป็นจริงไอ่กล้ามันแอบหอมแก้มผม ก็มันอยู่กับผมตลอดเวลามันคงไม่คิดไปแอบแต๊ะอั๋งสาว ๆ คนไหนแน่ ๆ  " ก็ ป่าวว่ะ แต่กรูก็รู้สึกดีในความผิดนั้นว่ะ" ไอ่นี่มันยิ่งพูดก็ยิ่งแปลก ยิ่งพูดยิ่งเวียนหัวพูดอะไรของมันยิ่งฟังยิ่งไม่เข้าใจ "ไม่สบาย...ป่าววะมรึงอ่ะ พูดเชี่ยไรเข้าใจยากซะจริง" ผมว่ามัน "เออน่ะ กรูรู้ของกรูเองมรึงอย่ารู้เลย" อะไรของมันเนี่ย งงกับมันจริง ๆ "เออ นอนเหอะว่ะ กรูยิ่งฟังยิ่งมึน ฮ้าววววววกรูง่วงและ" ผมล้มตัวลงนอนข้างๆ มัน มันก็เอนตัวลงมาแต่มันไม่ยักกะนอนตรง ๆ มันเอาหัวมาหนุนตรงหน้าอกผม "ไรของมรึงเนี่ย  กรูง่วง หนักด้วย" ผมว่ามัน  แต่จริง ๆ แล้วมันมีความรู้สึกแปลก ๆ บอกไม่ถูก ใจผมเต้นแรงเหมือนกับวิ่งรอบสนามมาสักสิบรอบยังไงยังงั้น "ทำไม ใจมรึงเต้นแรงจังวะ" แนะเจือกถามเข้ามาได้ " ไม่รู้ดิ กรูอึดอัดมั้ง" ผมแก้ตัว "จริงๆ อ่ะ" มันยิ้มพร้อมกับพลิกตัวนอนคว่ำหน้าเอาหน้าซบกับหน้าอกผมแล้วกอดไว้ "ทำไร วะกล้า" ผมถามสั่น ๆ ผมใจเต้นแรงมากกว่าเดิม นึกถึงคำไอ่ต๊อบมันพูดแซวผมที่หลังโรงเรียน "ระวังมันจะจับมรึงทำเมียนะเว้ย" ผมยิ่งคิดยิ่งระแวงขึ้นมา "น..นอน เหอะว่ะ พ..พรุ่งนี้ต้อง ต..ตื่นแต่เช้า" ผมพูดตะกุกตะกักมันลุกขึ้นมามองหน้าผม "เป็นไรไปวะ มรึงกลัวกรูหรอ" มันทำหน้าเศร้า ๆ รึเปล่าก็ไม่รู้ไม่แน่ใจ "เปล่า มรึงคิดมากน่า กรูไม่เคยให้ใครนอนกอดอย่างนี้นี่หว่า" จะว่าไปตอนมันกอดผม ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกได้เกิดขึ้นกับผมต่างหาก ใจผมมันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ ผมกลัวมันจะผิดสังเกตุต่างหากล่ะ "ต้น กรูแค่มีความรู้สึกดี ๆ ที่ได้อยู่ใกล้มรึงเข้าใจกรูป่ะ" มันพูดเสียงอ่อย แต่ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ผมก็มีความรู้สึกที่บอกไม่ถูกที่ได้อยู่ใกล้ ๆ มันเหมือนกัน ผมเลยเอามือผมกอดเอวมันให้มันนอน "นอนเหอะ กรูกอดมรึงเองก็ได้ กรูเข้าใจ(ซะเมื่อไหร่วะ)" มันนอนลงพร้อมกับกอดผมตอบ "มีความสุขจังเลยว่ะ "  มันกระซิบข้างหูผม ผมขนลุกซู่ "กล้า...กรูถามมรึงตรง ๆ นะ มรึงเป็นเกย์รึป่าววะ" ผมไม่อ้อมค้อมที่จะถามมันตรง ๆ มันเงียบไปสักพักเหมือนจะอึ้ง ๆ แล้วก็ตอบว่า "มรึงจะคิดยังไงก็ได้....แต่กรูสาบานได้ กรูไม่เคยนึกอยากจะกอดใครมาก่อนในชีวิต นอกจากมรึง มรึงเชื่อกรูปะ...ต้น กรูอยากจะบอกมรึงว่า กรูรักมรึง รักมรึงมากกว่าเพื่อนทุกคน รักมรึงมากกว่าคนอื่น กรุมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้มรึง มีความสุขทุกครั้งที่มาโรงเรียนแล้วได้เจอมรึงได้เห็นหน้ามรึงทุก ๆ วัน" มันเอาจมูกซุกที่ตรงซอกคอผมแล้วหอม ผมตัวแข็งทื่อ "กล้า กรูดีใจนะที่มรึง มีความรู้สึกดีกะกรู แต่ทุกครั้งที่มรึงทำดีกะกรู กรูมีความรู้สึกแปลก ๆ แต่กรูไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกแบบไหน แต่มันเป็นอาการที่เหมือนกับสูดอากาศบริสุทธิ์แล้วอัดมันเข้าไปเต็มปอด มันมีความสดชื่นกับความรู้สึกนั้น....นอนกอดกรูไว้อย่างนี้ ถ้ามรึงอยากกอด แต่กรูอยากให้มรึงรู้ไว้ว่ากรูไม่เคยรังเกียจมรึง" ผมพูดออกมาจากความรู้สึกนึกคิดของผมเอง และออกมาจากใจของผมจริง ๆ มันนอนหลับตายิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก แสงไฟจากข้างนอกเต๊นท์ส่องแสงอ่อน ๆ สาดเข้ามา ผมมองหน้ามันอีกครั้งรู้สึกว่าใจผมเองก็เป็นสุขไม่น้อยกว่ามัน และผมก็นอนหลับไปในอ้อมกอดของมัน.....