ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : FREE PLAY-1 : เพื่อนสนิท
“แก้ว ๆ ตื่นได้แล้ว”เสียงร้องของเด็กผู้หญิงเรียก
“อือ อีกแปปน่า”แก้วตอบอย่างงัวเงีย
“ทุกวันเลยนะ”เด็กหญิงตอบกลับมา แต่ก็ไม่ได้ปลุกต่อแต่เธอกลับนั่งจ้องหน้าเพื่อน
“เฮ้ย!! แอน”เสียงของแก้วดังขึ้นเมื่อตื่นมาพบกับหน้าเพื่อนของตนที่ใกล้จะติดกันอยู่แล้ว
“เป็นไรละร้องดังเชียว”แอนถามด้วยความงง เพราะเธอก็มาปลุกเค้าทุกวันตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว
แอนและแก้ว เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กแล้วเพราะบ้านขอทั้ง2ติดกัน
แถมพ่อแม่ของทั้งคู่ยังเป็นเพื่อนกันอีกเลยทำให้สนิทกันมาก
“ปล่าวๆ ไปอาบน้ำดีกว่า” แก้วพูดก็รีบหยิบของเข้าห้องน้ำไป แล้วแอนก็เดินลงไป
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
“ฮือๆๆๆ”เสียงร้องไห้ของเด็กหญิงคนหนึ่ง ท่ามกลางงานศพของผู้หญิงที่เป็นแม่ของเธอเนื่องจากประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต
เธอร้องไห้มานานมากแล้วและก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อยไม่ว่าชายผู้เป็นพ่อทำอย่างไรเธอก็ไม่หยุดร้อง
“นี่ อย่าร้องเลยนะ”เสียงของเด็กชายตัวเล็กดังขึ้นพร้อมกับดอกไม้เล็ก 1ดอกยื่นมาให้เธอ
เด็กหญิงรับไว้แต่ก็ยังร้องไห้ต่อ
“นี่แอน รักคุณน้ามากใช่มะ อยากให้เค้าอยู่สบายรึปล่าว”เด็กชายถาม
เด็กหญิงได้เเต่พยักหน้าตอบ
“งั้นก็อย่าร้องไห้สิ ตอนนี้คุณน้าเค้าไปสบายแล้วไงคุณน้าเค้าจากแอนไปอยู่ที่สบายกว่านี้ตั้งหลายเท่า ถ้าแอนไม่อยากให้เค้าเสียใจ
ก็อย่าร้องไห้นะ”เสียงเล็กๆของเด็กชายปลอบเธอ
“จริงหรือปล่าว แก้วอย่าหลอกเรานะ”เด็กหญิงหันมาถามพร้อมกับใบหน้าที่เปรอะไปด้วยน้ำตา
“จริงสิ เราสัญญา”แก้วตอบ
“งั้นเราไม่ร้องแล้ว คุณแม่จะได้ไม่เสียใจ”แอนตอบพร้อมกับยิ้มให้แก้ว
เหตุการณ์ในครั้งนียังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของแอนตลอดมา ถึงเเม้ว่ามันจะผ่านมาเป็น 10 ปีแล้วก็ตาม
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คำว่า เพื่อน แปรเปลี่ยนไปเป็นคำว่า รัก จากหัวใจของแอน ความรู้สึกของเธอที่มีต่อแก้ว
เพื่อนสนิทนั้นลึกซึ้งเกินกว่าที่จะบรรยายได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามแก้วรู้เพียงแค่ว่าแอนเป็นเพื่อนสนิทเท่านั้น
ความรู้สึกที่มากไปกว่านั้นคงจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาและเธอ
“นี่แก้ว ปีหน้าเราก็จะจบม.ปลายแล้วนะ”แอนพูดระหว่างนั่งในรถยนต์ของแก้วไปโรงเรียน
“อือ”แก้วตอบราบเรียบ
“แก้วจะเรียนคณะอะไรหละ”แอนถาม
“วรสารศาสตร์”แก้วตอบ
“งั้นเราก็ไม่ได้เจอกันซิเนี่ย”แอนพูดเสียงเศร้าๆ
“ไม่หรอกไงแก้วก็ขาดแอนไม่ได้นะ ถ้าไม่มีแอนใครจะคอยปลุกเราหละ ใครจะมาปลอบเรา ใครจะมาอยู่เป็นเพื่อนเรา
ใครจะเป็นเพื่อนที่รู้ใจแก้วที่สุดเท่าแอนหละ” แก้วกล่าว อย่างมีความสุขโดยที่ไม่รู้ว่าคนที่นั่งข้าง ๆเขารู้สึกอย่างไร
เราคงเป็นได้เเค่เพื่อนสนิทเเค่นั้นใช่ไหมแก้ว แอนจะเป็นไปมากกว่านี้ได้ไหม
“อ่าวเงียบทำไมหละแอน”แก้วถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย ทำให้แอนคิดถึงอดีตที่ทั้ง 2อยู่ด้วยกัน
ไม่ว่าเวลาไหนที่แอนดูแปลกๆแก้วจะเป็นคนแรกที่เข้ามาถาม และปลอบเธอตลอดแต่เป็นเพียงฐานะเพื่อน
แต่สำหรับแอนนั้นแก้วเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจที่ดีที่สุดในทุกๆช่วงเวลา
“ปล่าวๆ แอนแค่คิดอะไรนิดหน่อยหนะ”แอนตอบ
“แน่นะ”แก้วถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“แน่จ้า”แอนตอบด้วยความเเจ่มมใสเพื่อปิดบังสิ่งที่คิดอยู่ในใจ
“ดีแล้วหละ เราไม่อยากเห็นแอนไม่สบายใจนะ”แก้วพูด ทำให้คนฟังหน้าแดงอย่างน้อยแก้วก็ห่วงเรา
- โรงเรียน -
“นี่แอน ทำไมไม่ยอมบอกแก้วสักทีหละ”เมย์หนึ่งในเพื่อนสนิทของแอนถาม
“ไม่เอาอะ เราว่าแบบนี้หละดีแล้ว”แอนตอบ
“ดีตรงไหนเนี่ย เดี๋ยวก็ดีใจที่เขาดีด้วย แต่ก็เสียใจคำว่าเพื่อนสนิทที่ไม่อาจเกินไปเป็นคนรักได้”เมย์พูดบ้าง
“เอาเถอะน่า เราคิดว่าควรพูดเมื่ไหร่เราจะพูดเองแหละนะ”แอนตอบเสียงใส
“หวังว่าชาตินี้คงจะได้พูดนะ”เมย์คิด
“คุยอะไรกันอยู่สาว ๆ”นายเพชรที่มาจากไหนก้อไม่รู้ถามขึ้น
“นั่นดิเห็นคุยอะไรกันก้อไม่รู้”ฟิลลิปเสริม
“แล้วพวกนายยุ่งอะไรด้วย”เมย์ด่าเพชรกะฟิลลิป
“เอาเอะเมย์ ว่าแต่ปีหน้าเราก็เข้ามหาลัยเเล้วเนอะไวปะ”แอนถาม
“ไวดีเนอะ เรายังจำได้เลยว่าเรา 2 คนเจอกันป.3อะนะ”เมย์พูดพร้อมกับคิดถึงความหลัง
“อือ”แอนตอบ
“พวกแกเนี่ยชอบทำตัวเหมือนเด็กเลยว่ะ”เพชรพูดพร้อมทำท่าล้อเลียน
“นี่ไอเพชรมันจะมามากไปแล้วนะ”เมย์ตะโกนด่าเพชร
“พอทั้งคู่เลยพวกแกเนี่ยทะเลาะกันตั้งแต่ ม.1 พวกแกไม่เบื่อหรอ”แอนถามทำให้ทั้งสองเลิกเถียงกัน
“อ่าว นั่นไงแก้วมาแล้ว”เมย์บอกแอน
“อือ”แอนหันไปมอง แล้วแก้วก็เดินนั่งที่ที่ของตัวเองด้านหลังแอน
เลิกเรียน
“นี่แก้ววันนี้ชั้นเป็นเวรนะ”แอนบอกแก้ว
“อือ งั้นไปหาที่โรงยิมละกันจะไปเล่นบาส” แก้วบอกพร้อมกับเดินออกไป
“นี่แอน เธอกับตาแก้วนี่อยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ประถมจนม.ปลายเลยหรอ”เมย์ถาม
“อือ”แอนตอบพร้อมกับพยักหน้า
ทำให้เมย์รู้ว่าที่แอนรักแก้วก็ไม่แปลก เพราะทั้ง 2สนิทกันมากขนาดนั้น คงมีแต่คนอย่างแก้วหละมั้งที่คิดว่าแอนเป็นเเค่เพื่อน
ถ้าวันไหนแก้วรู้ขึ้นมาว่าแอนคิดเกิดกว่าเพื่อน จะยังยอมคบกับแอนต่อไปไหมนะ
สิ่งที่เมย์คิดนี้เป็นเรื่องที่ทำให้แอนกลัวมาตลอดว่าแก้วจะรู้แล้วเปลี่ยนไปถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆแอนคงทำใจไม่ได้
“อือ อีกแปปน่า”แก้วตอบอย่างงัวเงีย
“ทุกวันเลยนะ”เด็กหญิงตอบกลับมา แต่ก็ไม่ได้ปลุกต่อแต่เธอกลับนั่งจ้องหน้าเพื่อน
“เฮ้ย!! แอน”เสียงของแก้วดังขึ้นเมื่อตื่นมาพบกับหน้าเพื่อนของตนที่ใกล้จะติดกันอยู่แล้ว
“เป็นไรละร้องดังเชียว”แอนถามด้วยความงง เพราะเธอก็มาปลุกเค้าทุกวันตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว
แอนและแก้ว เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กแล้วเพราะบ้านขอทั้ง2ติดกัน
แถมพ่อแม่ของทั้งคู่ยังเป็นเพื่อนกันอีกเลยทำให้สนิทกันมาก
“ปล่าวๆ ไปอาบน้ำดีกว่า” แก้วพูดก็รีบหยิบของเข้าห้องน้ำไป แล้วแอนก็เดินลงไป
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
“ฮือๆๆๆ”เสียงร้องไห้ของเด็กหญิงคนหนึ่ง ท่ามกลางงานศพของผู้หญิงที่เป็นแม่ของเธอเนื่องจากประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต
เธอร้องไห้มานานมากแล้วและก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อยไม่ว่าชายผู้เป็นพ่อทำอย่างไรเธอก็ไม่หยุดร้อง
“นี่ อย่าร้องเลยนะ”เสียงของเด็กชายตัวเล็กดังขึ้นพร้อมกับดอกไม้เล็ก 1ดอกยื่นมาให้เธอ
เด็กหญิงรับไว้แต่ก็ยังร้องไห้ต่อ
“นี่แอน รักคุณน้ามากใช่มะ อยากให้เค้าอยู่สบายรึปล่าว”เด็กชายถาม
เด็กหญิงได้เเต่พยักหน้าตอบ
“งั้นก็อย่าร้องไห้สิ ตอนนี้คุณน้าเค้าไปสบายแล้วไงคุณน้าเค้าจากแอนไปอยู่ที่สบายกว่านี้ตั้งหลายเท่า ถ้าแอนไม่อยากให้เค้าเสียใจ
ก็อย่าร้องไห้นะ”เสียงเล็กๆของเด็กชายปลอบเธอ
“จริงหรือปล่าว แก้วอย่าหลอกเรานะ”เด็กหญิงหันมาถามพร้อมกับใบหน้าที่เปรอะไปด้วยน้ำตา
“จริงสิ เราสัญญา”แก้วตอบ
“งั้นเราไม่ร้องแล้ว คุณแม่จะได้ไม่เสียใจ”แอนตอบพร้อมกับยิ้มให้แก้ว
เหตุการณ์ในครั้งนียังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของแอนตลอดมา ถึงเเม้ว่ามันจะผ่านมาเป็น 10 ปีแล้วก็ตาม
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คำว่า เพื่อน แปรเปลี่ยนไปเป็นคำว่า รัก จากหัวใจของแอน ความรู้สึกของเธอที่มีต่อแก้ว
เพื่อนสนิทนั้นลึกซึ้งเกินกว่าที่จะบรรยายได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามแก้วรู้เพียงแค่ว่าแอนเป็นเพื่อนสนิทเท่านั้น
ความรู้สึกที่มากไปกว่านั้นคงจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาและเธอ
“นี่แก้ว ปีหน้าเราก็จะจบม.ปลายแล้วนะ”แอนพูดระหว่างนั่งในรถยนต์ของแก้วไปโรงเรียน
“อือ”แก้วตอบราบเรียบ
“แก้วจะเรียนคณะอะไรหละ”แอนถาม
“วรสารศาสตร์”แก้วตอบ
“งั้นเราก็ไม่ได้เจอกันซิเนี่ย”แอนพูดเสียงเศร้าๆ
“ไม่หรอกไงแก้วก็ขาดแอนไม่ได้นะ ถ้าไม่มีแอนใครจะคอยปลุกเราหละ ใครจะมาปลอบเรา ใครจะมาอยู่เป็นเพื่อนเรา
ใครจะเป็นเพื่อนที่รู้ใจแก้วที่สุดเท่าแอนหละ” แก้วกล่าว อย่างมีความสุขโดยที่ไม่รู้ว่าคนที่นั่งข้าง ๆเขารู้สึกอย่างไร
เราคงเป็นได้เเค่เพื่อนสนิทเเค่นั้นใช่ไหมแก้ว แอนจะเป็นไปมากกว่านี้ได้ไหม
“อ่าวเงียบทำไมหละแอน”แก้วถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย ทำให้แอนคิดถึงอดีตที่ทั้ง 2อยู่ด้วยกัน
ไม่ว่าเวลาไหนที่แอนดูแปลกๆแก้วจะเป็นคนแรกที่เข้ามาถาม และปลอบเธอตลอดแต่เป็นเพียงฐานะเพื่อน
แต่สำหรับแอนนั้นแก้วเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจที่ดีที่สุดในทุกๆช่วงเวลา
“ปล่าวๆ แอนแค่คิดอะไรนิดหน่อยหนะ”แอนตอบ
“แน่นะ”แก้วถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“แน่จ้า”แอนตอบด้วยความเเจ่มมใสเพื่อปิดบังสิ่งที่คิดอยู่ในใจ
“ดีแล้วหละ เราไม่อยากเห็นแอนไม่สบายใจนะ”แก้วพูด ทำให้คนฟังหน้าแดงอย่างน้อยแก้วก็ห่วงเรา
- โรงเรียน -
“นี่แอน ทำไมไม่ยอมบอกแก้วสักทีหละ”เมย์หนึ่งในเพื่อนสนิทของแอนถาม
“ไม่เอาอะ เราว่าแบบนี้หละดีแล้ว”แอนตอบ
“ดีตรงไหนเนี่ย เดี๋ยวก็ดีใจที่เขาดีด้วย แต่ก็เสียใจคำว่าเพื่อนสนิทที่ไม่อาจเกินไปเป็นคนรักได้”เมย์พูดบ้าง
“เอาเถอะน่า เราคิดว่าควรพูดเมื่ไหร่เราจะพูดเองแหละนะ”แอนตอบเสียงใส
“หวังว่าชาตินี้คงจะได้พูดนะ”เมย์คิด
“คุยอะไรกันอยู่สาว ๆ”นายเพชรที่มาจากไหนก้อไม่รู้ถามขึ้น
“นั่นดิเห็นคุยอะไรกันก้อไม่รู้”ฟิลลิปเสริม
“แล้วพวกนายยุ่งอะไรด้วย”เมย์ด่าเพชรกะฟิลลิป
“เอาเอะเมย์ ว่าแต่ปีหน้าเราก็เข้ามหาลัยเเล้วเนอะไวปะ”แอนถาม
“ไวดีเนอะ เรายังจำได้เลยว่าเรา 2 คนเจอกันป.3อะนะ”เมย์พูดพร้อมกับคิดถึงความหลัง
“อือ”แอนตอบ
“พวกแกเนี่ยชอบทำตัวเหมือนเด็กเลยว่ะ”เพชรพูดพร้อมทำท่าล้อเลียน
“นี่ไอเพชรมันจะมามากไปแล้วนะ”เมย์ตะโกนด่าเพชร
“พอทั้งคู่เลยพวกแกเนี่ยทะเลาะกันตั้งแต่ ม.1 พวกแกไม่เบื่อหรอ”แอนถามทำให้ทั้งสองเลิกเถียงกัน
“อ่าว นั่นไงแก้วมาแล้ว”เมย์บอกแอน
“อือ”แอนหันไปมอง แล้วแก้วก็เดินนั่งที่ที่ของตัวเองด้านหลังแอน
เลิกเรียน
“นี่แก้ววันนี้ชั้นเป็นเวรนะ”แอนบอกแก้ว
“อือ งั้นไปหาที่โรงยิมละกันจะไปเล่นบาส” แก้วบอกพร้อมกับเดินออกไป
“นี่แอน เธอกับตาแก้วนี่อยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ประถมจนม.ปลายเลยหรอ”เมย์ถาม
“อือ”แอนตอบพร้อมกับพยักหน้า
ทำให้เมย์รู้ว่าที่แอนรักแก้วก็ไม่แปลก เพราะทั้ง 2สนิทกันมากขนาดนั้น คงมีแต่คนอย่างแก้วหละมั้งที่คิดว่าแอนเป็นเเค่เพื่อน
ถ้าวันไหนแก้วรู้ขึ้นมาว่าแอนคิดเกิดกว่าเพื่อน จะยังยอมคบกับแอนต่อไปไหมนะ
สิ่งที่เมย์คิดนี้เป็นเรื่องที่ทำให้แอนกลัวมาตลอดว่าแก้วจะรู้แล้วเปลี่ยนไปถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆแอนคงทำใจไม่ได้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น