ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทัพปีศาจบุกสวรรค์
ในยุสมัยโบรา ่อนที่อาาัรฟ้าหลวะล่มสลาย ประานทั่วหล้า ่าเารพนับถือเทพเ้าเป็นที่พึ่ และเทพเ้าที่าวเมือ้นแลน์นับถือ ือ มหาเทพนพรัน์ มหาเทพผู้ยิ่ให่ และเป็นผู้ปรอสรวสวรร์ ผู้มีพระพัร์ผ่อใส าม มีระบี่ทอำเป็นอาวุธ มีมัรทอเป็นพาหนะ เป็นเทพเ้าแห่วามสำเร็ พระอ์ะปป้อนี ทำลายล้านั่ว สร้าสัธรรมในโล พระอ์ทรมีพระายาู่บัลลั์แ้ว ือ เทพีปนัา เทพีแห่วามเมารุา ทั้สอพระอ์ทรรัใร่ึ่ันและัน และปรอสวรร์อย่าสบสุ
สวรร์ ือินแนแห่ฝันอเหล่ามวลมนุษย์ทั้หลาย เพราะที่นี่สบเียบ ไร้วามวุ่นวายใๆ เหล่าทวยเทพ่าอยู่้วยันอย่าสันิ และสวรร์แห่นี้เอ ือสถานที่สูสุ มีอำนาปรอทั้สามภพ ทั้ภพสวรร์เอ ภพมนุษย์ และใ้พิภพ (ือภพปีศา) ึ่มีมหาเทพนพรัน์เป็นประมุ ไม่มีใรั้านหรือัแย้พระอ์ไ้ หาใริะล้มล้าพระอ์ ไม่ว่ามันะเป็นเทพ มนุษย์ หรือปีศา ็ะถูฟ้าินลทั์ในแบบ่าๆ เ่น เิพายุฝนบ้า เิภัยแล้บ้า ภูเาถล่ม ลื่นัหมู่บ้านนพัทลายบ้า เป็น้น
ฝ่ายใ้พิภพ เป็นภพอพวปีศาร้าย มีอมมารอสูรสรามเป็นประมุ อมมารอสูรสรามผู้นี้มีใั่ว้า ิหวัอยาเป็นให่แ่เพียผู้เียวในสามภพ ึ่อสุมไพร่พลาพวภูผี ปีศาร้ายาทั่วทั้สามภพเป็นอทัพ
"ท่านพี่ เราะบุสวรร์ันเมื่อไร" ปีศามัรสามหัวถาม
"อีไม่นานหรอ อนนี้้าไ้ำลัพลมามามาย พอที่ะบยี้ไอ้พวเทพระอนั้นไ้แล้ว ว่าแ่อทัพอเ้าล่ะ พร้อมะบุเมื่อไหร่" อมมารอสูรสรามอบ และถามลับ
"อทัพอเราพร้อมเสมอ รอเพียบัาาท่านพี่ เรา็ะบุสวรร์ทันทีามที่ท่านพี่้อาร" ปีศาาแอบ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!!!!! ีมา สมแล้วที่้ามอบอำนาให้เ้าวบุมเหล่าอทัพปีศาทั้หม เผ่าปีศาอเรา ะไ้เป็นให่ที่สุในสามภพ เพราะะนั้น ปีศาปาเหล็ ปีศาาแ และปีศามัรสามหัว รับำสั่!!!!"
"อรับท่านพี่" ทั้สามปีศาานรับพร้อมัน
"ปีศาปาเหล็ เ้าุมทัพหน้า ปีศาาแ เ้าุมปี้าย ปีศามัรสามหัว เ้าุมปีวา ้าะเป็นอมทัพ ยทัพปีศาทั้หมบุโมีสวรร์ ำัมหาเทพนพรัน์ให้สิ้น!!!!!" อมมารอสูรสรามสั่ยทัพ
และแล้ว อมมารอสูรสราม็ยทัพปีศาทั้หมบุสวรร์ โยนเอเป็นอมทัพ ี่้าวำ าแ มีระบอไฟเป็นอาวุธ ึ่ระบอไฟเป็นระบอสีำ บนหัวระบอมีลูไฟบรรลัยัลป์หมุนอยู่ ส่วนปีศาปาเหล็ ปีศาาแ และปีศามัรสามหัว เป็นทหารเอ ี่สิห์ำ ลายลมาว มีหอนิลเป็นอาวุธ ทั้สี่ปีศายทัพปีศาอย่ายิ่ให่ มีไพร่พลปีศาเือบแสนน และอทัพทั้สี่อทัพนี้รีธาทัพไ้อย่ารวเร็วมา ราวับว่าปีศาร้ายเหล่านี้สามารถเหาะไ้ราวับเทพ ไม่นานนั ็ยทัพมาถึหน้าประูระหว่ามิิ ประูระหว่ามิิือประูแ้ว ที่สามารถไปไ้ทุมิิ ทั้มิินร และมิิสวรร์ ประูมิินี้ มีเทพราหููแลอยู่ ึ่เทพราหูนั้น เป็นเพื่อนับเทพสายฟ้า วันหนึ่ เทพราหูรัับนาปีศาระูาว มหาเทพนพรัน์ับไ้ ึสาปให้นรสามหมื่นปี แ่เทพีปนัาไ้อร้อเอาไว้ มหาเทพนพรัน์เห็นแ่วามีที่เทพราหูเยมี ึส่ให้มาเฝ้าประูระหว่ามิินี้ หารบสามหมื่นปีเมื่อไรึะลับไปบนสวรร์ไ้อีรั้
"เทพราหู เ้าเปิประูให้ับ้าเี๋ยวนี้!!!!!" อมมารอสูรสรามสั่เทพราหู้วยเสียอันัเพื่อ่มเทพราหู
"ท่านเป็นใร ึล้าเอ่ยวาาเ่นนี้" เทพราหูทำใล้าถามลับ
"้าือมมารอสูรสราม เป็นอมมารผู้ยิ่ให่ หาเ้าไม่ยอมเปิทาให้้า ระบอไฟในมือ้าะประหัประหารีวิเ้าให้วอวาย" อมมารอสูรสรามอบแมู่ ทำเอาเทพราหูัวสั่นเทาราวับอาาศรอบ้ามันเย็นยะเยือไปหมสิ้น
"ะเอายัไ เ้าะเปิทาให้้าไ้หรือยั!!!!!!!" อมมารอสูรสรามถามอีรั้้วยเสียที่ัว่าเ่าเป็นร้อยเท่า ทำให้เทพราหูยิ่ทวีวามลัวหนัึ้น
"หาเ้าทรยศ่อ้า เ้า้อนรแบบไม่ไ้ผุไ้เิแน่นอน" เสียอมหาเทพนพรัน์แว่วเ้ามาในหู ทำให้เทพราหูเรียสิลับืนมาไ้อีรั้
"ทหารสวรร์ทั้หม ลุย!!!!!!!" เทพราหูสั่ทหารสววร์บุโมีทัพปีศา
"ิะัวา้าเหรอ ทหาร!!! ่ามัน!!!!!!" อมมารอสูรสรามสั่ทหารปีศา และแล้ว อำลัอทวยเทพ ไ้เ้ารบพุ่ับอทัพปีศาอปีศาปาเหล็ ทำให้โลมนุษย์เิารเปลี่ยนแปล าที่สภาพอาาศเยแ่มใส ลับลายเป็นท้อฟ้าที่มืรึ้ม เมำาทั่วทุสารทิศมารวมัวัน เิพายุฝนอย่ารุนแร ทำให้าวบ้านไ้รับวามเือร้อนไม่น้อย
ฝ่ายทวยเทพ่ารบพุ่ับปีศาันอย่าุลมุน ผลัันรุ ผลัันรับอยู่นาน ฝ่ายเทพราหู็ว้าหอแ้วสู้ับปีศาปาเหล็ ทั้สอสู้ันอย่าเอาเป็นเอาาย ส่ผลให้เิฟ้าร้ออย่าให่หลวในโลมนุษย์
เมือฟ้าหลว ที่ท้อพระโรหลว อ์ัรพรรินฤเบศร์ทรว่าานราารานเมือ ในานะที่ทรเป็นพระมหาษัริย์ ถัาบัลลั์ฝั่้ายมีอ์อภิาิ ผู้เป็นพระเ้าอาทรประทับอยู่ ฝั่วามีอ์อภิวศ์ อีัรพรริ ปมษัริย์แห่ราวศ์สันิราย์ และเป็นพระราบิาอัรพรรินฤเบศร์้วย
"ะทำอย่าไรีพระเ้า้า ฟ้าฝนแปรปรวนเ่นนี้ ระหม่อมิว่า........"ัรพรรินฤเบศร์ทรรัสถามอ์อภิาิผู้เป็นพระเ้าอา น้ำเสียอพระอ์บ่บอว่าทั้เศร้าสลและะหนใอย่าเห็นไ้ั
"มันะไม่เิอะไรึ้นระมัพระหลาน ริหรือไม่ท่านโหรา" อ์อภิาิรัสปลอบโยนให้อ์ัรพรริหวาลัว พลาหันไปถามท่านโหรา ฝ่ายทาท่านโหรา็นำระานนวนมาำนวัวเล ไม่นาน็ราบทูลว่า
"เล้าระหม่อมำนวูแล้วอย่าถี่ถ้วน เลลันาทายว่าาลเวลาอวสานออาาัรำลัะมาถึในไม่้าพระเ้า้า"
"หา!!!!!!!!!" ัรพรรินฤเบศร์ทรรัสอุทาน้วยพระสุรเสียอันั แสถึอาารพระทัยอย่าสุี "นี่อาาัรอ้าำลัะล่มสลาย ท่านิอีรั้ิ" อ์ายอภิวศ์ทรถามย้ำ
"เล้าระหม่อมรวูอย่าถี่ถ้วนแล้ว เห็นว่า อาาัรอเราะล่มสลายอย่าแน่นอนพระเ้า้า เล 9 อันหมายถึวาม้าวหน้าอยู่้านล่า แุ่สูสุลับมีเล 0 ึ่หมายถึวามหายนะแทนที่ เล้าระหม่อมิอย่าถ้วนถี่แล้วพระเ้า้า ทั้ฝนพิษ ไ้ป่า และพายุฝนใน่วนี้ ถือเป็นนิมิแห่หายนะอย่าแน่นอนพระเ้า้า" ท่านโหราารย์ทูลอบ ทำให้ัรพรรินฤเบศร์ทรวิัวลอย่าหนั
"แล้วเราะหาทาแ้ไไ้อย่าไรล่ะ" ัรพรรินฤเบศร์ทรรัสถามอย่าร้อนรนระวนระวาย
"เล้าระหม่อมิว่า ในเมื่อเมือฟ้าหลวะล่มสลาย แ่เื้อพระวศ์้ออยู่ เพราะะนั้น เล้าระหม่อมอราบบัมทูลให้พระอ์ทรเ็บทรัพย์สินส่วนพระอ์หลบหนี และพาปวประาราษร์ที่เหลือรอ ไปั้เมือใหม่ะีว่าพระเ้า้า" ุนพลอนุาทูลอบ ทำให้อนนี้ ในพระราหฤทัยออ์ัรพรริทรีึ้น ราวับว่าพระอ์ะพบแสสว่ารปลายอุโม์ที่มืสนิท
"เส็พ่อ เส็อา พระอ์มีวามเห็นอย่าไรพระเ้า้า" ัรพรรินฤเบศร์ทรรัสถาม
"ในเมื่อเราไม่มีทาเลือ ถ้าเ่นนั้น เรา็ทำามทีุ่นพลอนุาแนะนำเถอะลู" อ์ายอภิวศ์ทรรัสอบ ทำให้ัรพรรินฤเบศร์พระราหฤทัยีึ้น ึรัสสั่เหล่า้าราบริพารทั้หม้วยพระสุรเสียอันัึ้อว่า
"เหล่า้าราบริพารทั้หลาย!!!!!! นำำสั่อ้าไปปิบัิ นำ้าราาร ประานที่เหลือ เ็บวาทรัพย์สินให้หม เราะออเินทาันืนนี้!!!!!"
"รับ้วยเล้าพระเ้า้า!!!!!" เหล่า้าราบริพารทั้ปวอบอย่าพร้อมเพรีย้วยน้ำเสียเ้มแ็
"ปิประุม!!!!!" ัรพรรินฤเบศร์ทรรัสปิารประุมแล้วึเส็เ้าสู่พระำหนัั้นใน
วันนั้นทั้วัน ้าราารทั้หมึนำพระราโอารออ์ัรพรริออประาศให้าวบ้านรับรู้ เหล่าประานทั้หลาย่าใ วัหนีีฝ่อไปามๆัน แ่็รับพระราโอาร้วยี ึพาันเ็บเสื้อผ้า อาหาร ทรัพย์สินที่ำเป็นออาบ้านไปรออ์ัรพรริที่หน้าประูเมือ โยมีทหารอยูแลวามปลอภัยอย่าหนาแน่น ฝ่ายอ์ัรพรริ และพระบรมวศานุวศ์เอ็ร้อนรนระวนระวายในพระราหฤทัย และเร่รีบเ็บทรัพย์สินไปเหมือนาวบ้านธรรมาเ่นัน
ลับมาทาบนสวรร์ เทพราหูับปีศาปาเหล็รบันอยู่นาน ผลสุท้าย เทพราหู็ไม่สามารถ้านทานปีศาปาเหล็ไ้ ถูปีศาปาเหล็ใ้หอนิลันร่าายเหลือรึ่ท่อน ทำให้เทพราหูเ็บปวหมือนโนฟา้วยแส้ไฟ ไม่สามารถยับร่าายไ้อี เหล่าปีศาึถือโอาสเปิประูแห่มิิเ้าไปสู่ภพสวรร์ ส่วนทหารสวรร์่า็ถูปีศาสัหารนสิ้น ทหารสวรร์ที่เหลือรอ็มุ่หน้าไปยัท้อพระโรสวรร์
สรวสวรร์ั้นฟ้าที่สูสุอันศิวิไล์ ที่นี่มีวิมานแ้วันแวววับับา เียู่ับวิมานทออันเหลืออร่าม วิมานแ้วือวิมานอเทพีปนัา ส่วนวิมานทอือวิมานอมหาเทพนพรัน์ ส่วน้านหน้าือท้อพระโรสวรร์ เป็นวิมานสีมรนาให่ สำหรับไว้ประุมเรื่อราว่าๆับเหล่าทวยเทพ ึ่ในะนี้ มหาเทพนพรัน์ทรประทับอยู่บนบัลลั์แ้ว เพื่อปรึษา และประุมับเหล่าทวยเทพ ในะที่มหาเทพนพรัน์ทรประุมอยู่ ็มีทหารสวรร์ 2-3 นวิ่หน้าาื่นมายัท้อพระโร
"อเะ บันี้ อมมารอสูรสรามยทัพปีศานับแสนน บุมาถึสรวสวรร์แล้วพระพุทธเ้า้า!!!!!" ทหารสวรร์ราบทูล้วยเสียอันหนัแน่น
"ว่ายัไนะ!!!!! อมมารอสูรสรามน่ะเหรอ ะยทัพมารบับเรา" มหาเทพนพรัน์ทรอุทาน ้วยไม่ปัใเื่อสัเท่าไร แ่เสียอันหนัแน่นอทหารสวรร์็ทำให้มหาเทพนพรัน์ทรหวั่นพระทัยไม่น้อย
"ุพระ่วย!!!!! อมมารผู้ทะเยอทะยานล้ายทัพถึที่นี่ ะเอาย่าไรีเล่าเพะเ้าพี่" เทพีปนัาทรล่าว้วยน้ำเสียสั่นเรือ ้วยพระอ์ทรรู้ีว่า ุหมายออมมารือ้อารัวพระอ์ และ้อารรอบรอสรวสวรร์้วย
"เมื่อมันล้าทำารอหัาร์ถึเพียนี้ ้า็้อสั่สอนมันให้รู้สำนึ เพราะะนั้นแล้ว เทพศาสรา!!! เทพสายฟ้า!!!!!" มหาเทพนพรัน์ทรเรียทั้ 2 เทพผูุ้มทหารสวรร์ทั้ 4 เหล่าทัพให้เรียมพลรบ
"รับ้วยเล้า!!!!!!!" เทพศาสราและเทพสายฟ้าานรับพร้อมัน้วยน้ำเสียเ้มแ็
"เทพศาสราเ้าเป็นแม่ทัพหน้า นำทหารสวรร์ 3 เหล่าทัพสัหารปีศา เทพสายฟ้าเ้ายทัพหลั รอสัาทัพหน้าพ่ายแพ้ แล้วึบุโมี เราะเป็นอมทัพ นำทหารสวว์ทั้หม สัหารปีศาให้สิ้นา!!!!!!!" มหาเทพนพรัน์ทรัสบัายทัพในเี๋ยวนั้น แ่อ์เทพีปนัาไ้วาทาไว้ ทำให้มหาเทพนพรัน์เิวามสสัย "ปนัา เ้ามาวาทา้าเพื่ออะไร!!"
"เ้าพี่ หม่อมันิว่าศึสรามรั้นี้หม่อมันเป็น้นเหุ เพราะอมมารอสูรสรามหาไ้้อารรอสวรร์เพียอย่าเียว แ่อมมารอสูรสรามยั้อารหม่อมัน้วย เพราะะนั้นแล้ว หม่อมันิว่า ให้หม่อมันิามไปในอทัพ้วยะีว่าเพะ" เทพีปนัาล่าวี้แเหุผลเพื่ออเส็ไปในอทัพ ทำเอามหาเทพนพรัน์้ออึ้ และิหนัไม่น้อยเ่นัน เพราะในพระทัย้าหนึ่็อยาให้เส็ไป้วย แ่อีพระทัยหนึ่็ไม่ยอมให้เส็ไป ันั้นมหาเทพนพรัน์ึลัเลพระทัยอยู่นาน เทพสายฟ้าลัวะไม่ทันารึรีบิราบทูล
"ให้อ์เทพีปนัาเส็ไป้วยเถอะพระเ้า้า เพราะ บันี้ไม่มีเวลาที่พระอ์ะลัเลอะไรอี่อไปแล้ว รีบเส็ยทัพเถิพระเ้า้า" เทพศาสราเห็นว่าหาปล่อยให้เหุาร์ยัเป็นเ่นนี้่อไป ะทำให้มหาเทพนพรัน์ทรหนัพระทัยเอาเปล่าๆ และะทำให้พระอ์ทรเป็นห่วเทพีปนัานอาะทำให้ราารานศึ้อล่า้า และเสียารโยเปล่าประโยน์หาเทพีปนัาิามไป้วย ประอบับนไม่เห็น้วยับวามิเห็นอเทพสายฟ้าอยู่แล้วึล่าวทัทานไปว่า
"อย่าให้อ์เทพีปนัาเส็ไปเลยพระเ้า้า เพราะะทำให้พระอ์เป็นห่วเสียเปล่าๆ ารศึสราม็อาะเสียท่าพวปีศาไ้นะพระเ้า้า" ำทัทานอเทพศาสรารั้นี้ทำให้มหาเทพนพรัน์ทริหนัไปอีรู่หนึ่ ึ่บันี้ ิใอมหาเทพนพรัน์เหมือนลสู่ภวั์ ประุัมีมน์สะให้ร่าายและิใอมหาเทพนพรัน์้อหยุนิ่ และทำให้เทพสายฟ้าโรธมาที่เทพศาสราล้าทัทานนเอึล่าวำเสียสีใส่ว่า
"ท่านเทพศาสรา ท่านิว่าท่านเป็นมหาเทพเสียเอระมั ึไ้เป็นห่วเทพีปนัาอย่าออหน้าออาถึเพียนี้" เมื่อเทพศาสราไ้ฟัำพูอเทพสายฟ้าำนี้ึล่าวอบไปในเิเสียสีลับว่า
"หาไ้เป็นเ่นนั้นไม่เลยท่านเทพสายฟ้า ที่้าราบทูลไปนี้็เพียเพื่อให้อ์มหาเทพไ้ออรบับพวปีศาไ้อย่าสิ้นห่วใยใ หาไ้เหมือนับเทพบาอ์ ที่ยุยแ่ะให้รบท่าเียว โยไม่สนใสิ่ใเลย" เมื่อเทพสายฟ้าไ้ยินำนี้็โรธแ้นหนัึ้น บันี้ ิใอเทพสายฟ้าูเร่าร้อนประุัเพลิอัีที่ำลัโหม แล้วถูเื้อเพลิทับถม นทำให้ไฟนั้นยิ่รุนแร และยิ่โิ่วเ้าไปให่ เทพสายฟ้าึล่าวถามออไป้วยน้ำเสียทีุ่ันว่า
"นี่!!!! เ้าเทพศาสรา!!! นี่เ้าำลัว่าใร!!!!!!!!!!"
"้าเอ็พูไปามลมามแล้ เ้าะมาสนใ้าทำไม หาเ้าไม่ไ้เป็นอย่าที่้าพู!!!!!" ารที่เทพศาสราอบลับเ่นนี้ทำให้เทพสายฟ้ายิ่โรธั ึว้าเอาริสายฟ้าออมาท้าวลับเทพศาสรา
"เ้าเทพศาสรา!!!!!!!! นี่เ้าำลัว่า้าอยู่ใ่ไหม!!!!! ไ้!!! ถ้าอย่านั้น เ้าับ้า ็มาลอวลันสัหน่อยเป็นไร!!!!!!!!!!" เทพศาสราไ้ฟัันั้นึระาแน้า้ายออ ับพลันทันในั้น็มีแน้า้ายอออมาใหม่ ส่วนแนที่ระาออมา็ลายเป็นหอมร เพื่อเป็นอาวุธให้ับเทพศาสรา เมื่อทั้สอำลัั้ท่าะวลัน ในอนนั้น อ์มหาเทพนพรัน์ึไ้สิ เหมือนับพระอ์ทรื่นาภวั์ และไ้ืนสิลับมาใหม่ แล้วึหันไปรัสสั่เทพทั้สอ ้วยพระสุรเสียอันึ้อ ูมีอำนาว่า
"พวเ้าทั้สอหยุเี๋ยวนี้!!!!!!!!" ำบัาำนี้ทำให้เทพศาสราและเทพสายฟ้า้อหยุารเลื่อนไหวทั้หม มหาเทพนพรัน์ึทรรัส่อว่า "พวเ้าทั้หมมีหน้าที่้อปราบปีศา ไม่ให้ปีศายทัพมารุรานสวรร์ไ้อี!!!! แ่นี่อะไร พวเ้าลับมารบันเอ!!!!!! นี่เหรอ แม่ทัพสวรร์ที่้าไว้วาใ ้าละอายในั!!!!!! เอาล่ะ!!!! เอาเป็นว่า เทพีปนัาไปับ้าไ้!!!!!"
"เป็นวามริหรือเพะเ้าพี่!!!" เทพีปนัาทรีพระทัยอย่ายิ่เมื่อไ้ยินำอนุาาพระสวามีเ่นนั้น
"ริสิ ปนัา เทพศาสรา!!!!!!"
"พระเ้า้า!!!!!" เทพศาสราานรับ้วยน้ำเสียเ้มแ็
"เ้าให้เหุผลรใ้า ันั้น หาเ้าเป็นห่วเทพีปนัาล่ะ็ เ้ารับหน้าที่อยุ้มันเทพีปนัาให้ี เมื่อยามเราออศึประันหน้าับปีศา!!!!!" มหาเทพนพรัน์ทรรัสมอบหน้าที่อันยิ่ให่นี้มอบให้ับเทพศาสรา ึ่เทพศาสรา็น้อมรับไว้้วยวามยินียิ่
"รับ้วยเล้า พระเ้า้า!!!!!!!!!!" เทพศาสราน้อมรับำสั่้วยน้ำเสียเ้มแ็ ริั ทำให้มหาเทพนพรัน์ทรวาพระทัยไ้
ในบันั้น มหาเทพนพรัน์ทรยทัพทหารสวรร์ว่าหนึ่แสนห้าหมื่นน มีพระอ์เป็นอมทัพ มีเทพศาสราและเทพสายฟ้าเป็นทหารเอ ึ่สรามรั้ยิ่ให่ระหว่าทวยเทพับปีศา ที่่อให้เิวามสูเสียรั้ยิ่ให่ให้ับทั้สามภพำลัะเริ่ม้นึ้น เร็วๆนี้
เรื่อราวะเป็นอย่าไร่อไป โปริาม่อไปไ้ใน อนที่ 2 อน สราม 3 ภพ สูุ่บที่าไม่ถึ 14 รามนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น