คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 : พยากรณ์แห่งสงคราม - เอริคา 1
ทะเลสาบอินนาดริลนั้นเป็นตัวกั้นเขตแดนระหว่างกีรันและอินนาดริล ที่ดินรกร้างกว้างใหญ่ทอดตัวไปทางเหนือจรดทางมรณะ ธารแห่งน้ำตาไหลลงใต้สู่ทะเลสาบอินนาดริล บนเนินเขาเหนือชายฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือนั้น ปราสาทตั้งตระหง่านอยู่โดยสามารถมองเห็นทะเลสาบได้ในทุกทิศทาง
มันเป็นวันหนึ่งในฤดูร้อนอันอบอ้าว เมื่อดวงตะวันแผดเผาเสียดผิวราวลูกศร คูน้ำรอบปราสาทสะท้อนแดดเป็นประกาย ทว่ากลุ่มเมฆดำจากภูเขาทางเหนือก็บอกถึงฝนที่กำลังจะตกในไม่ช้า ฝูงกาส่งเสียงร้องอยู่ไม่ไกล และกองทัพทั้งสองฝ่ายต่างเตรียมพร้อมเต็มที่ รอคอยเวลาบุกที่แน่นอนของการสัประยุทธ์
เกรแฮมเป็นเพียงชายชราที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพงคนหนึ่ง ผู้ให้ภาพพจน์ของเจ้าผู้ครองปราสาทราวกับพ่อค้าที่แวะผ่านมา เมื่อมาถึงกระโจม เซอร์เกรแฮมจัดเสื้อคลุมของเขาพลางพร่ำบ่นถึงลมตะวันตกที่รุนแรง
ในทางกลับกัน เอริคา เคน เวเบอร์ รวบผมของเธอเพื่อให้คล่องตัว ความวิตกกังวลก่อนสงครามของเธอยิ่งทวีขึ้นอีกด้วยเสียงบ่นพึมพำของเซอร์เกรแฮม ทิวธงที่รายรอบบริเวณที่ตั้งค่ายโบกสะบัดราวเปลวเพลิงในสายลม ทางด้านข้าง เหล่าทหารช่วยกันลำเลียงลังสรรพาวุธที่เต็มไปด้วยลูกธนู
"ต้องขอบคุณในความเอื้อเฟื้อและเงินทุนที่เหลือเฟือจากท่านลอร์ด เราจะไม่ต้องประสบปัญหาขาดแคลนยุทธปัจจัย ถ้าเพียงแต่พวกทหารรับจ้างหรือนักรบชั้นรองพวกนั้นจะใช้มันอย่างเหมาะสม"
เกรแฮมพ่นลมออกจากจมูก กวาดสายตาไม่พึงใจนักไปทั่วบริเวณที่ตั้งค่าย อีกพวกหนึ่งที่สัญญาจะเข้าร่วมในการล้อมโจม***ี้ได้เตรียมการทำศึกอย่างเงียบๆ กลุ่มดาร์คเอลฟ์สามสิบคนพร้อมดาบใบเรียวเป็นเงาและชุดเกราะมิธริลจัดขบวนอยู่ภายใต้ธงสีดำตราสุนัขป่าสีแดง ที่เบื้องหน้าสุด หญิงดาร์คเอลฟ์ผมเงินผู้หนึ่งยืนบัญชาการอยู่
"ท่านไม่ต้องวิตก พวกเขาคือพี่น้องแห่งกองทหารรับจ้างสุนัขป่าแดง ว่ากันว่า ไม่นานมานี้พวกเขาได้พิชิตกลุ่มอัศวินกริฟฟอนที่จัดว่าอยู่ระดับบนๆ ในสงครามแคลน"
"โอ้...นั่นช่างน่าทึ่ง" เกรแฮมตอบด้วยสายตาที่ดูไม่ค่อยดีนัก
"ยังว่ากันว่า พวกเขาไม่มีทั้งความลำพองหรือความเห็นใจ มีแต่ชื่อเสียงเลวร้ายว่ามักขุ่นเคืองและละทิ้งผู้ว่าจ้าง ไม่นานมานี้ ใครบางคนจากสมาคมการค้าพยายามจะว่าจ้างพวกเขา แต่กลับถูกตัดลิ้น เขาคงจะไปพูดอะไรไม่ดีเข้าเป็นแน่"
หญิงดาร์คเอลฟ์มองมายังเอริคาเหมือนว่าสังเกตเห็นว่าเธอกำลังมองอยู่ เอริคาวางมือขวาเหนืออกซ้าย ค้อมกายรับอย่างระมัดระวัง เซอร์เกรแฮมหันศีรษะไปอย่างรวดเร็ว
"พอแล้วสำหรับการตรวจพล เราควรกลับไปหาเซอร์ซีกฮาร์ท"
"หากเป็นความปรารถนาของท่าน นายของข้า"
ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบ เธอก็เห็นเพียงหลังของเกรแฮมที่รีบเร่งเดินไปยังค่ายของหัวหน้าทหารรับจ้าง เอริคาเหยียดยิ้ม
ในบรรดาสมาคมต่างๆ ของดวอร์ฟ สมาคมเหล็กสีดำนั้นเลื่องชื่อในด้านคิดค้นพลิกแพลงประกอบอุปกรณ์จักรกลต่างๆ ลือกันว่าสมาคมเหล็กสีดำได้มีส่วนในโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในอาณาเขตดิออน เมื่อคอร์แห่งหอคอยครูมาได้คืนชีพขึ้น
"เอาเถอะ ตามแต่ท่านจะต้องการแล้วกัน ข้าก็ไม่มีอะไรอื่นจะพูดอยู่ดี"
ซีกฮาร์ทยกมือทั้งสองขึ้น และดวอร์ฟทั้งสามในที่นั้นก็ยกฝ่ามือของตนขึ้นเช่นกัน บนหลังมือของพวกเขามีรอยสักสีดำเป็นรูปทั่งเหล็กอยู่ พวกเขาขยับขาสั้นๆ ของตนไปมาขณะที่พูด และซีกฮาร์ทก็สั่นศีรษะเป็นบางครั้งในระหว่างที่พวกดวอร์ฟอธิบายอะไรบางอย่าง ในที่สุด หัวหน้ากลุ่มดวอร์ฟก็จับมือกับซีกฮาร์ท และดวอร์ฟทั้งสามก็จากไปอย่างเอะอะอึกทึก เอริคากระแอมและกล่าวอย่างระมัดระวังด้วยเสียงค่อนข้างดัง
"เรามาก่อนกำหนดการ แต่เซอร์เกรแฮมรู้สึกว่าการตรวจพลเสร็จสิ้นแล้วเจ้าค่ะท่าน"
ซีกฮาร์ทดูประหลาดใจ แต่เกรแฮมก็ผงกศีรษะเป็นการยืนยัน
"ข้าได้เห็นภาพของกองทหารอันทรงเกียรติแห่งเซอร์ซีกฮาร์ทมามากพอแล้วล่ะ ข้ารอคอยอยู่แค่ผลการรบ แต่ว่า ..."
เกรแฮมหยุดและมองมายังเอริคา เอริคาผงกศีรษะอย่างนุ่มนวล "ข้าจะออกไปข้างนอกสักครู่"
"ไม่ต้อง" ซีกฮาร์ทห้าม "ไม่เป็นไรหรอก เธอเป็นคนที่ไว้ใจได้"
"ถ้าอย่างนั้น..." เกรแฮมขยับปากจะพูด แต่ก็ลังเลอีกครั้ง "แล้วท่านเชื่อใจพวกดวอร์ฟได้อย่างไร"
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซีกฮาร์ทช้าๆ
"ข้าก็ไม่เคยเชื่อถือพวกดวอร์ฟอย่างนี้มาก่อน แต่มันก็อาจทำให้ผิดใจกันได้ถ้าไม่ยอมรับพวกเขา เมื่อดูจากความจริงใจที่พวกเขาแสดงให้เห็นเสมอมา"
ด้วยท่าทีพอใจ เกรแฮมจากไปโดยไม่ได้พูดอะไรอี ก เหลือเพียงซีกฮาร์ทและเอริคาอยู่กันตามลำพัง
"ข้าไม่ได้ใส่ใจอะไรที่ต้องออกไปรอข้างนอกหรอกนะเจ้าคะ แต่ก็ขอบพระคุณที่ท่านพูดว่าข้าเป็นคนที่ไว้ใจได้"
"เรายังจะต้องพูดถึงเรื่องพวกนี้ทั้งหมดตลอดการสู้รบ แต่มันก็ยิ่งวุ่นวายกว่าที่จะต้องอธิบายทั้งหมดซ้ำอีกครั้งในภายหลัง" จากนั้นซีกฮาร์ทก็เสริมขึ้นเหมือนว่าเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ "สิ่งต่างๆ กำลังไปได้ดีเร็วกว่าที่กำหนดไว้ ข้าคิดว่าเจ้าคงทำงานเสร็จอย่างถี่ถ้วน ลงบัญชีไว้แม้แต่มันฝรั่งหัวสุดท้ายในคลังเสบียงสินะ"
เอริคาแตะเรือนผมเบาๆ ด้วยท่าทีถ่อมตน
เธออยากจะถามถึงพวกดวอร์ฟ แต่ก็ตัดสินไม่ถาม ด้วยซีกฮาร์ทคงจะบอกเธอเองในไม่ช้า เขามักจะวางแผนการรบตามลำพังและจะบอกต่อผู้ใต้บังคับบัญชาเฉพาะสิ่งที่ต้องทำเท่านั้น เธอเองเคยประหลาดใจมาหลายครั้งก่อนหน้านี้ แต่ในระยะหลังก็เริ่มคุ้นเคยกับคำสั่งที่ไม่คาดฝันของเขา
สตรีดาร์คเอลฟ์ผู้นำกองทหารสุนัขป่าแดงกำลังรอคอยทั้งสองอยู่เมื่อพวกเขาออกมาจากกระโจม เธอเดินเข้ามาหาซีกฮาร์ทและยื่นมือออก หลังจากจรดริมฝีปากแผ่วเบาบนมือที่สวมถุงมือหนังเซคามันของเธอ ซีกฮาร์ทก็กล่าวคำทักทายเล็กน้อยในภาษาดาร์คเอลฟ์ซึ่งเอริคาไม่คุ้นเคย สตรีผู้นั้นยิ้มอย่างเสแสร้งหากก็มิได้พูดอะไร และกลับไปยังที่ตั้งค่ายซึ่งเผ่าพันธุ์ต่างๆ ได้มารวมตัวกัน เธอดูจะพอใจซีกฮาร์ทอยู่
กองทหารรับจ้างฝ่ายตั้งรับยืนเรียงรายอยู่บนกำแพงปราสาท ในขณะที่ยกมือป้องตาเพื่อกันแสงแดด เอริคาสำรวจพวกเขาอย่างระมัดระวัง เธอได้เห็นบรรดาเอลฟ์ผู้มีร่างเพรียวบางและผิวสีมุก ซึ่งสตรีชาวรูห์นอิจฉานัก นักเวทจำนวนหนึ่งในชุดคลุมสีขาวสะอาดยืนอยู่ไม่ห่างนัก ต่างถือไม้เท้าอยู่ในมือ
"มีมือแม่นธนูจำนวนยี่สิบหรือกว่านั้นอยู่เหนือเรา เราต้องเตรียมพร้อมสำหรับความเสียหายจำนวนมากเมื่อเราเข้าโจมตีประตูปราสาท"
"ไม่ต้องกังวลไป เอริคา" เกรแฮมกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ "นั่นเป็นขีดจำกัดของกองกำลังฝ่ายนั้นแล้ว เจ้าแน่ใจได้เลยว่าก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยจับอะไรมากไปกว่าเครื่องมือทำนาสักเท่าไร ธนูพวกนั้นไม่สามารถปิดบังจุดอ่อนในด้านจำนวนได้หรอก"
โดยปราศจากคำพูดใด ซีกฮาร์ทกวาดตามองกองกำลังที่เรียงรายอยู่บนกำแพงปราสาท แล้วรอยยิ้มก็พาดผ่านใบหน้าของเขา
"ลีออนนา... นางก็ไม่เลวนักหรอก"
เอริคาเคยได้ยินนามนั้นเพียงเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อเธอได้ยินว่าเจ้าผู้ครองปราสาทกีรันได้มอบหมายความรับผิดชอบในการป้องกันเขตแดนให้กับเด็กสาวที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบดี เธอก็หัวเราะอย่างไม่เชื่อถือแม้แต่น้อย
ถึงแม้ว่าลีออนนา แบล็คเบิร์ด จะได้เคยบัญชาการกองทัพจนได้รับชัยชนะอย่างงดงามในการปะทะอื่นๆ มาหลายครา ซีกฮาร์ทและเอริคาก็ได้พิชิตศัตรูที่น่าเกรงขามกว่านั้นมานักต่อนัก แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังกังวลด้วยข่าวลือที่ว่าลีออนนาได้รับการคุ้มครองอันศักดิ์สิทธิ์จากมังกรไฟวาลาคาส
เอริคาสลัดข่าวลือพวกนั้นออกจากใจ บางทีเธออาจรู้เรื่องดีเกินไป โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก หัวหน้าของเธอผู้ซึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าเธอนี้สามารถปลิดชีวิตศัตรูได้ทั้งที่ยังหัวเราะอยู่ เธอไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไร รู้แต่เพียงว่าเขาจะชนะ เธอจะวางภารกิจในการสู้รบไว้กับเขา และตั้งใจทำงานที่ได้รับมอบหมายมา
ทันใดนั้น เหล่าทหารที่กระสับกระส่ายก็พากันตื่นตกใจ หลายคนชี้ไปยังกำแพงปราสาทด้วยท่าทีไม่อยากเชื่อ ด้วยเสียงแหลมแสบหู กำแพงปราสาทก็เปิดออก และเอลฟ์ผู้หนึ่งก็ปรากฏกายออกมา เขาสวมเกราะห่วงโซ่ของเอลฟ์เหนือผิวงดงามราวกระเบื้องเคลือบ ใส่รองเท้าทองคำขาวและคาดดาบไว้ที่เอว เขายกมือขวาว่างเปล่าขึ้นแสดงท่าทีว่ามาด้วยสันติ.
"อย่างกับว่าเขาเดินออกมาสู่วงล้อมอย่างนั้นล่ะ"
เอลฟ์ผู้นั้นเดินข้ามสะพานที่ทอดเหนือคูรอบปราสาทและตรงมายังที่ซึ่งซีกฮาร์ทและเอริคายืนอยู่ เดินเข้ามาอย่างระมัดระวังด้วยฝีเท้าปราดเปรียว เขาค้อมกายอย่างสุภาพต่อซีกฮาร์ท ผู้เป็นผู้นำของฝ่ายโจมตี ซีกฮาร์ทผงกศีรษะ เอลฟ์นั้นยืดกายตรงและกล่าวด้วยเสียงอันอันไพเราะชวนฟัง
"นี่คือสาส์นจากลีออนนา แบล็คเบิร์ด ผู้แทนแห่งเจ้าผู้ครองปราสาทในการป้องกันปราสาทกีรัน"
เอลฟ์ดึงม้วนสาส์นออกจากเอวและคลี่ออกด้วยสองมือ
"ท่านผู้บัญชาการและเหล่าทหารผู้กล้า ข้าปรารถนาจะสรรเสริญในความมีวินัยและเกียรติของท่านจากใจ ในฐานะผู้ป้องกันปราสาทกีรัน ข้าขอวิงวอนท่าน โปรดวางอาวุธของท่านและกลับไปสู่ที่ที่ท่านจากมา ผู้ครองปราสาทแห่งนี้ได้ถูกเลือกมานานแล้ว และไม่มีเหตุผลใดที่จะต้องมีการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าท่านจะต้องการอะไรก็ตาม ท่านจักไม่ได้มันจากการช่วงชิงด้วยกำลังทหาร คำประกาศนี้คือการเตือน หากท่านยืนกรานจะเข้าโจมตีอย่างบุ่มบ่าม ท่านจักต้องเผชิญกับชะตากรรมอันโหดร้าย ในนามแห่งลีออนนา แบล็คเบิร์ด ผู้บัญชาการในการป้องกันปราสาทกีรัน จบสาส์น!"
ใบหน้าของเกรแฮมบูดเบี้ยวตัดกับรอยยิ้มรื่นรมย์บนใบหน้าของซีกฮาร์ท
เอลฟ์ผู้ซึ่งอ่านสาส์นจบลงไม่แสดงความรู้สึกใด เช่นเดียวกับเผ่าพันธุ์แห่งป่าอื่นๆ ที่เอริคารู้จัก เอลฟ์ผู้นี้มีสีหน้าที่ไม่มีใครสามารถล่วงรู้ความคิดในใจของเขาได้เลยแม้แต่น้อย ราวกับกำลังรอคำตอบจากซีกฮาร์ท เขาเพียงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่แม้แต่กะพริบตา ซีกฮาร์ทเตรียมเสียงของตนแล้วตะโกนด้วยเสียงอันดัง
"กลับไปบอกแม่สาวน้อยผู้นำของเจ้าเถิด ว่าข้าจะสร้างความยุ่งยากให้เล็กน้อยเท่านั้นหากนางจะกรุณามอบปราสาทมาโดยดี! คำตอบของข้ามีเท่านี้!"
เสียงหัวเราะดังไปทั่วบริเวณค่ายของฝ่ายโจมตีกับเสียงประกาศราวฟ้าคำรามของซีกฮาร์ท
อย่างไรก็ตาม เอลฟ์ผู้นั้นก็ตอบโดยปราศจากอาการลังเลหรือเผยท่าทีกระวนกระวายใจแม้แต่น้อย
"ข้าจะนำสาส์นกลับไปว่าท่านปฏิเสธคำขอร้องของเลดี้ลีออนนา ข้าขอตัว"
เอลฟ์เดินกลับไปยังประตูปราสาทอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นด้านหลังซึ่งปราศจากการคุ้มกัน
เอริคาเดินเข้ามายังข้างกายของซีกฮาร์ท
"หากท่านพยายามจะทำให้พวกเขาโกรธ มันจะไม่ดีกว่าหรือเจ้าคะถ้าจะตัดคอเขาก่อนที่จะส่งกลับไป"
"โกรธอะไรรึ? ทั้งหมดนี่เป็นแค่ธรรมเนียมของการรบเท่านั้นล่ะ"
"เพียงแค่นั้น? มีหลักการที่จำเป็นต้องปฏิบัติตามแม้แต่กับแม่หนูลีออนนาคนนี้ด้วยหรือเจ้าคะ?"
ซีกฮาร์ทผงกศีรษะ
"มันเป็นกฎ ทุกสิ่งจะต้องอยู่ในตำแหน่งแห่งที่ตามความปรารถนาของทางปราสาท พวกเขาจะป้องกันปราสาท เราจะบุกโจมตี เราแสดงเจตจำนงและตัดสินวันเวลาที่จะบุก ผู้ที่ฝืนกฎจะไม่มีวันได้รับการยอมรับให้ครองปราสาท"
"แต่นั่นจะไม่ทำให้ฝ่ายป้องกันได้เปรียบยิ่งขึ้นหรือเจ้าคะ?"
เอริคาลังเล แต่ซีกฮาร์ทหัวเราะอย่างรู้ทัน ไม่ว่าเธอจะมองความเป็นไปได้ของผลแห่งสงครามในวันนี้เช่นไร เธอก็ไม่สามารถมองเห็นเหตุผลใดที่ว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ เอริคาถอนใจและเหยียดไหล่ตรง
ทันใดนั้น ลมเย็นชื้นก็พัดมาจากเทือกเขาทางเหนือ ...
ความคิดเห็น