My room :)

ลำดับตอนที่ #90 : [KHR] Petali di rosa [2]

Application

“ไม่เป็นไรหรอกน่า สุดท้ายแล้วทุกอย่างจะเรียบร้อยดี เชื่อสิ!”

ชื่อ – นามสกุล : Ayla Lousvart [ไอล่า ลูวสวาร์ธ] [แปลรวมๆว่า กุหลาบแสงจันทร์]

ชื่อเล่น :: ไอล์ [Ayle]

สัญชาติ :: นอร์เวย์

อายุ : 24

ลักษณะรูปร่างหน้าตาของตัวละคร : สาวน้อยรูปร่างอ้อนแอ้นบอบบาง ดวงหน้ารูปไข่มีดวงตาสีฟ้าคู่สวยที่มักจะทอประกายสดใส พวงแก้มมีสีระเรื่อ ปากนิดจมูกหน่อย ทุกอย่างรวมกันอย่างลงตัวออกมาเป็นใบหน้าที่ดงามดั่งเทพธิดาตัวน้อยๆ ล้อมด้วยเส้นผมสีขาวประกายเงินราวกับแสงจันทร์ตัดหน้าม้าที่ยาวจรดเอว เมื่อรวมกับผิวกายที่ขาวละเอียดราวกับไม่เคยต้องแสงแล้วดูราวกับเธอเป็นตุ๊กตาที่มีชีวิตก็ไม่ปาน

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 164 / 45

นิสัย : ไอล่า ลูวสวาร์ธ หญิงสาวที่ดูจะปกติธรรมดาที่สุดในหมู่ผู้พิทักษ์แห่งพาเตลีดิโรซ่ารุ่นปัจจุบัน ด้วยบุคลิกนิสัยที่ดูเป็นกันเอง สดใส เข้าหาคนอื่นง่าย ไม่ค่อยไว้ตัวเท่าไหร่ ทำให้หลายคนไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไหร่ว่าเธอเป็นมาเฟียระดับท็อป แต่ขอโทษทีเถอะค่ะ...เห็นแบบนี้มีหน้าที่สำคัญมาก คือการเป็นกาวเชื่อมระหว่างสมาชิกด้วยกัน ด้วยความที่ว่าแต่ละคนก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว พอเอามารวมกันจะเกิดเรื่องก็ไม่แปลก เพราะอย่างนั้นนิสัยที่ดูกลางๆ ไม่สุดโต่ง ช่างสังเกต ปรับตัวตามสภาพแวดล้อมได้ดีเยี่ยม ใจเย็น อ่านบรรยากาศและความรู้สึกของคนรอบตัวได้ดี วาทศิลป์ดี สัญชาตญาณเอาตัวรอดสูง ลางสังหรณ์ดี รวมถึงความประนีประนอมรอมชอมของไอล่าจึงมีส่วนสำคัญในการเชื่อมสมาชิกทุกคนเอาไว้ด้วยกันได้อย่างลงตัว เรียกว่าเป็นตัวประสานก็คงไม่ผิดเท่าไหร่ล่ะมั้ง...

ไอล่ามีนิสัยสดใสก็จริง แต่ก็ไม่ได้ยิ้มได้ยิ้มดีเหมือนคนบ้าหรือทำตัวเป็นเด็กโตแต่ตัวแต่อย่างใด เพียงแต่ว่าเธอค่อนข้างเป็นมิตรและมองโลกในแง่ดีเมื่อเทียบกับสมาชิกคนอื่น แน่นอนว่ามาอยู่วงการแบบนี้โลกสวยไม่ไหวหรอก แต่ถ้ามีแต่พวกจริงจัง เจ้าเล่ห์หรือมองโลกแง่ร้าย บรรยากาศคงชวนหดหู่น่าดู ดังนั้นนอกจากจะเป็นตัวประสานแล้วยังเป็นคนทำให้บรรยากาศรอบข้างดีขึ้นด้วย เนื่อกจากอ่านสถานการณ์และบรรยากาศเก่งอยู่แล้ว จึงไม่ใช่ปัญหาว่าจะพูดอะไรออกไปผิดที่ผิดเวลา...เอ่อ...ก็เป็นส่วนใหญ่น่ะนะ เวลาพูดผิดก็ไม่ใช่อะไร...คือพูดตรงเกินไปจนจี้ใจดำ ทำเอาอีกฝ่ายเงิบและติดสตั้น มักเป็นตอนที่หลุดปากออกมาเพราะเห็นว่ามันไม่ตรงกับที่เธอเห็นมากกว่า เช่น หากเห็นคนฝืนยิ้มทั้งที่เศร้าก็จะถามไปเลยว่าทำไมเศร้าแล้วยังยิ้มอยู่ อะไรแบบนี้ บอกแล้วว่าอ่านเรื่องพวกนี้ขาดหมด จับโกหกก็ทำได้ แต่จะอ่านไม่ออกอยู่เรื่องเดียวก็คือเรื่องความรู้สึกรักๆใคร่ๆนี่แหละที่บื้อมาก จนคนในแฟมิลี่เพลียใจไปตามๆกัน เพราะโตป่านนี้แล้วก็ยังไม่รู้อีก สอนเท่าไหร่ก็โดนถามสวนกลับแบบซื่อๆมาซะเงิบ คือไม่ได้อะไรนะ ไอล่าแค่อยากรู้เฉยๆ แต่ถามตรงไปหน่อย...แต่ในทางกลับกัน ไอล่าเป็นคนที่เก็บความลับได้ดีมาก หากเธอไม่คิดจะพูด อย่าหวังเลยว่าเธอจะบอก เอาอะไรมาง้างก็ไม่เปิดปากบอกหรอก นอกจากนั้นยังเป็นคนที่รักษาสัญญามากด้วย ดูเหมือนพูดไม่ค่อยคิดก็จริง แต่ที่จริงแล้วเป็นคนที่ระวังคำพูดตัวเองมากในบางเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องความรู้สึกของตัวเอง ดังนั้นเธอจะไม่สัญญาอะไรพร่ำเพรื่อ หากใครผิดสัญญากับเธอ...จะถูกหมายหัวไว้เงียบๆ และความเชื่อใจที่มีต่อคนนั้นจะลดลงทีละน้อยจนไม่เหลือเลย...เห็นแบบนี้เจ็บแล้วจำนะ

ไอล่าเป็นสมาชิกที่ค่อนข้างกระตือรือร้น แอ็กทีฟมากพอสมควรในบรรดาสมาชิกด้วยกัน พลังกายพลังใจสูงมาก มีความรับผิดชอบอยู่ในเกณฑ์ดีและไม่ค่อยเกี่ยงงาน(ยกเว้นไม่ถูกโฉลกกับมันจริงๆ) ทุ่มเทให้กับงานเต็มที่โดยใช้ความสามารถเท่าที่ควร เรียกว่ากั๊กๆไว้หน่อยก็ไม่ผิดหรอก และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเธอมักเป็นคนแรกๆที่รู้ข่าวหรืออะไร ก็เพราะไปโน่นมานี่จนได้ยินอะไรดีๆเข้า หรือไม่ก็คนโน้นคนนี้ที่เธอรู้จักมาบอกให้ฟังน่ะสิ เมื่อรวมการจับโกหกของเธอแล้ว...สิ่งที่ได้มาส่วนใหญ่จะเป็นจริง อาจตกหล่นรายละเอียดไปบ้าง แต่ช่างเหอะ... นอกจากนั้นยังเป็นพวกอยู่ไม่สุขเท่าไหร่ ต้องมีอะไรทำ แต่การมีอะไรทำในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าต้องขยับตัวตลอดแต่อย่างใด แคไม่ปล่อยให้เธอนั่งเคว้งแบบไม่มีอะไรทำก็พอแล้ว ชอบอะไรสบายๆ เข้าใจง่าย และไม่เยอะ เพราะเป็นคนที่ไม่คิดอะไรซับซ้อนนัก หากเป็นเรื่องซับซ้อน สรุปให้เธอฟังจะช่วยได้มากกว่าการยัดรายละเอียดทั้งหมดลงมาทีเดียว คือโทษที...หัวเธอมันรับไม่ไหว...ไม่ใช่ว่าโง่นะ แต่ต้องเข้าใจว่าเธอไม่ถนัดการดีลข้อมูลทีละเยอะๆ เอาสั้นๆมาแต่ประเด็นสำคัญพอ มีเยอะกว่านี้แบ่งช่วงเอาก็ได้ หัวสมองเธอมันต้องใช้เวลาประมวลผลด้วย เข้าใจหน่อยนะ สมองน่ะดี แค่ว่ามันดีไม่เท่าสมาชิกคนอื่นเท่านั้นแหละ แต่ก็มีสิ่งทดแทนคือสัญชาตญาณ ประสาทสัมผัสและลางสังหรณ์อันดีเยี่ยม และพวกนี้แหละคือปัจจัยหลักที่ทำให้เธอเอาตัวรอดมาจนถึงทุกวันนี้ ถึงแม้พวกนั้นจะเป็นพรสวรรค์ก็จริง...แต่เธอก็หมั่นลับคมความสามารถพวกนี้อยู่บ่อยๆ พรแสวงของเธอเองก็ไม่ใช่น้อยๆนะบอกเลย...

ไอล่าเป็นคนที่กล้าและใจเด็ดเกินคาด สามารถทำอะไรที่คนคาดไม่ถึงจนเหวอกันไปเป็นแถบ จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดี...แต่ก็แค่คิดว่ามันไม่มีใครทำหรอกตามสามัญสำนึก ก็เลยเหวอไป...นอกจากใจเด็ดแล้วยังใจแข็งผิดคาดด้วย ดูจากท่าทางแล้วเหมือนจะใจอ่อน เปล่าเลย ใจดีก็จริง แต่ไม่เกี่ยวอะไรกับใจอ่อนเลยจ้า ไอล่าน่ะใจแข็งที่สุดแล้ว ตัดสินใจอะไรไปแล้วจะไม่ย้อนกลับ และจะไม่เสียใจในสิ่งที่เลือกไปแล้วด้วย ก็เราเลือกด้วยตนเองนี่เนอะ

ไอล่าเป็นคนที่จริงจังและจริงใจ...แม้บางทีจะมีนิสัยเด็กๆอย่างขี้แกล้งปนมาบ้าง แต่ก็ไม่ใช่คนเปิดเผยไปเสียทั้งหมด เรื่องความคิดเนี่ยพอว่า แต่เรื่องความรู้สึก...ก็แล้วเรื่องอะไรจะต้องไปประกาศว่าตัวเองกำลังรู้สึกยังไงล่ะ? ถึงจะไม่ใช่คนเล่นละครเก่งอะไร แต่เนื่องจากเธอแสดงออกอารมณ์ที่ไม่อยากให้ใครรู้ทางสีหน้าเพียงชั่ววูบเท่านั้น คนเลยสังเกตไม่ค่อยทัน (ยกเว้นคนในแฟมิลี่ที่ดูจะตาดีกันเหลือเกิน) ที่สำคัญคือไม่ใช่คนดีด้วย แหม่...เป็นมาเฟียแล้วยังเป็นคนดีอยู่ได้นี่ไม่ต้องเป็นมันแล้วเถอะ บอกแล้วไงว่าโลกไม่สวย แม้จะมองโลกในแง่ดีได้แค่ไหน แต่เธอก็ยังมองความเป็นจริงอยู่เสมอนะ เป็นพวกใช้หัวใจมากกว่าสมอง แต่ก็ยังตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงอยู่ เพราะงั้นเลยไม่ค่อยมีอะไรนอกจากบ้างทีจะมีงี่เง่าบ้างด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ

ไอล่าเหมือนจะไม่ใช่คนคิดมาก ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ใช่จริงๆนั่นแหละ เพราะคิดว่าเครียดหรือคิดมากเสียสุขภาพจิตกันหมดพอดี (ว่าง่ายๆทำงานแบบไม่เครียดค่ะ ดี๊ดี...) เพียงแต่ถ้ามีเรื่องถึงขั้นต้องเอามาคิดแล้วจะค่อนข้างฟุ้งซ่าน สมาธิที่ปกติมีก็หายไปเฉย ที่ยิ้มแย้มก็จะเปลี่ยนเป็นนิ่งๆแทน กว่าจะหายก็คงตอนที่เธอคิดได้แล้วนั่นแหละ ช่วงนี้เธอจะไม่ค่อยอยากเจอตัวการซักเท่าไหร่ ไม่ใช่อะไร...เห็นแล้วยิ่งคิดมากน่ะ ไม่ได้หนีนะ แต่ขอเวลาไปจัดการความคิดตัวเองแป๊บ แล้วเธอจะกลับมาเผชิญหน้ากับมันอย่างแน่นอน และจะเป็นแบบนี้เวลาโกรธ คือไม่ยุ่งกับตัวการจนเหมือนเย็นชาใส่ ไว้สงบสติอารมณ์ได้แล้วค่อยคุยกัน แต่ถ้าเป็นเรื่องใหญ่ก็จะมีการปล่อยออร่าเย็นชาออกมา บอกไว้ก่อนเลยว่าเวลาไอล่าโกรธนั้นน่ากลัวที่สุด เพราะตอนนี้เหมือนจะใจเย็น แต่จริงๆแล้วไม่เย็นอย่างที่คิด จะต้อนให้อีกฝ่ายจนมุมและเชือดเฉือนด้วยคำพูดเจ็บแสบอย่างที่เวลาปกติเธอไม่เคยพูดออกมาจนอีกฝ่ายบอบช้ำทางจิตใจได้ง่ายๆเลย ดีไม่ดีจะทำอะไรเหนือคาดแถมอีก แต่หากเสียใจก็จะไประบายกับคนที่ไว้ใจจริงๆที่มีไม่กี่คน หรือไม่ก็ไประบายตามลำพังด้วยการร้องไห้

ไอล่าถือเป็นสาวสวยคนหนึ่ง แม้จะไม่ได้สวยขนาดที่ว่าคนมองอ้าปากจนกรามค้างหรืองามล่มบ้านล่มเมือง แต่เธอเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก (ไม่ใช่ในแง่ชายหญิง) แต่เป็นเสน่ห์ชวนให้อยากอยู่ใกล้มากกว่า เหมือนเป็นดอกไม้ที่เหล่าแมลงพากันมาดอมดม แต่ไม่เคยมีใครทั้งนั้นที่ได้เข้าถึงหัวใจของเธออย่างแท้จริง เป็นได้อย่างมากสุดก็แค่เพื่อน เพราะทุกสิ่งของเธอได้มอบให้กับพาเตลีดิโรซ่าไปจนหมดสิ้นแล้ว แต่หากรักใครก็จะรักมั่นไม่เปลี่ยนแปลงแน่นอน

ไอล่าเป็นคนที่อยากทำตัวเองให้มีประโยชน์ที่สุด เพราะรู้สึกว่าตัวเองจะมีค่าหากทำประโยชน์ให้ได้ ไม่เกี่ยวอะไรกับที่แฟมิลี่ทั้งนั้น เรียกว่ามันเป็นผลพวงมาจากอดีตของเธอมากกว่า ดังนั้นหากมีอะไรมาทำให้เธอรู้สึกไร้ประโยชน์จะเศร้ามากเป็นพิเศษ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่พวกโดนหลอกใช้ง่ายๆหรือตะบี้ตะบันทำแต่ตามคำสั่งแต่อย่างใด เธอมีความเป็นตัวของตัวเองมากพอสมควร แค่ถ้าได้รับงานอะไรสักอย่างก็อยากจะเต็มที่ในส่วนของตัวเองให้ได้มากที่สุด ช่วยเท่าที่ช่วยได้นั่นแหละ

ประวัติ : ไอล่าเกิดมาในครอบครัวธรรมดา มั่งมีกว่าคนทั่วไปอยู่ระดับหนึ่งแต่ก็ไม่ใช่เศรษฐีอะไร และใช้ชีวิตอย่างร่าเริงสนุกสนานสมเป็นเด็กไปเรื่อย จนในวันหนึ่ง...ตอนที่เธออายุได้ราวหกปี เธอไปเห็นพ่ออยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ใช่แม่ สักพักเมื่อผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว เธอเลยไปถามพ่อว่าเป็นใคร พ่อเธอตกใจมากแต่ก็บอกแค่ว่าเป็นรุ่นน้องที่ทำงาน และให้ไอล่าสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ซึ่งตอนนั้นเธอก็รู้สึกสงสัยในท่าทีของพ่อ แต่ก็ยอมสัญญาด้วยเพราะคิดว่าคงคิดมากไปเอง แต่หลังจากนั้นเธอก็เห็นผู้หญิงคนนั้นอยู่กับพ่อบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่แม่ก็ดูเศร้ามากกว่าเดิม พอไอล่าไปถามแม่ แม่ก็ตอบว่าไม่มีอะไร ท่าทีของแม่ทำให้ไอล่านึกถึงเรื่องผู้หญิงที่อยู่กับพ่อ แม้จะอยากบอกแต่ก็สัญญากับพ่อไปแล้ว เธอเลยลองถามแม่ว่า “ถ้าสมมติหนูว่าสัญญาไปแล้ว แล้วสัญญาที่ว่ากำลังทำให้อีกคนไม่สบายใจ หนูยังควรจะรักษาสัญญามั้ยคะ?” แม่ก็ตอบเธอกลับมาว่า “จำไว้นะ...ไม่ว่าจะยังไง สัญญาก็คือสัญญา ลูกรับปากไปแล้วนี่ จำไว้นะลูก...อย่าผิดสัญญากับใคร แล้วถ้าใครให้สัญญาอะไรก็ดูดีๆก่อนด้วยนะว่าเรารักษามันได้หรือเปล่า หรือจะเป็นผลเสียกับลูกมั้ย...เข้าใจนะลูก...” ไอล่าจึงไม่ยอมพูดเรื่องผู้หญิงที่อยู่กับพ่อ และไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมพ่อถึงทำแบบนั้น บอกรักแม่อยู่แท้ๆแต่ทำไมต้องทำแบบนี้ จนในที่สุดเรื่องก็แดงขึ้นมาว่าพ่อนอกใจแม่ และทั้งคู่ก็หย่ากัน แม่เลี้ยงเธอมาตามลำพังจนกระทั่งเสียชีวิต

หลังจากนั้น ไอล่าก็ถูกส่งตัวไปอยู่กับญาติฝั่งแม่ ซึ่งประหลาดมากที่ไม่ว่าจะไปบ้านไหน เธอก็ต้องไปเจอเหตุการณ์ประเภทนี้อยู่เรื่อยไป แถมมีแต่ฝ่ายชายที่นอกใจซะด้วย แต่เมื่อบอกความจริงกลับไม่มีใครเชื่อซะอย่างนั้น แถมยังโดนใส่ความกลับอีก จนต้องย้ายออกไปอยู่กับญาติคนอื่นเรื่อยๆ จนในที่สุดไอล่าก็ได้ไปอยู่กับญาติ ห่างมากๆคนหนึ่งของแม่ ที่นั่นเธอมีความสุขดี จนเธออายุได้ 15...มีอยู่วันหนึ่งเธอกำลังกลับจากรร.และเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังนอนฟุบอยู่ข้างทาง มีเลือดไหล เธอเลยไปปฐมพยาบาลให้ก่อนจะจากมาเงียบๆ และเมื่อกลับมาถึงบ้านก็พบว่าญาติที่เธออาศัยอยู่ด้วยโดนฆ่าตายไปแล้วเนื่องจากขัดแย้งกับพวกมาเฟีย และในขณะที่พวกนั้นเข้ามาจับตัวเธอไว้ และคิดว่าจะทำอย่างไรกับเธอต่อดี อยู่ๆ ที่หน้าบ้านก็มีเสียงเอะอะ หัวหน้าของพวกที่มาเลยส่งลูกน้องออกไปดู แต่ก็ไม่มีใครกลับมา เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ จนเหลือเพียงหัวหน้ามาเฟียเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นานประตูบ้านก็พัง พร้อมกับการปรากฏตัวของผู้ชายคนหนึ่ง เขาอาศัยจังหวะที่คนที่จับตัวเธออยู่กำลังเผลอจัดการเขา และช่วยเธอเอาไว้ได้ พร้อมกับขอโทษเธอที่ไม่ได้มาให้เร็วกว่านี้ ตอนแรกไอล่าก็ยังไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร อีกฝ่ายเลยขยับตัว เผยให้เห็นผู้ชายอีกคนที่กำลังโดนหิ้วปีกขึ้นรถ...และเธอจำได้ว่านั่นเป็นคนที่เธอช่วยปฐมพยาบาลให้ พร้อมกับอธิบายเพิ่มว่า คนที่เธอช่วยไว้เป็นหนึ่งในสมาชิกคนสำคัญของพาเตลีดิโรซ่าแฟมิลี่รุ่นที่เก้า และอีกเรื่องคือญาติของไอล่าที่เพิ่งถูกฆ่าไปนั้นเป็นเพื่อนสนิทของเขา(คนที่มาช่วย)เอง นี่ตอบคำถามได้ว่าทำไมญาติฝ่ายแม่ของเธอทุกคนถึงได้ไม่อยากยุ่งกับญาติคนนี้...ก็เพราะมีเพื่อนเป็นมาเฟีย...ส่วนคนที่เข้ามาช่วยนั้นเป็นผู้ดูแลของรุ่นเก้าแห่งพาเตลีดิโรซ่า เมื่อคุยกันได้พักหนึ่งแล้วรู้ว่าไอล่าไม่มีที่ไป เขาก็อาสาจะรับเธอไปเลี้ยงเอง ซึ่งไอล่าก็ตกลง แต่ขอร้องอย่างหนึ่งคืออยากทำงานให้พาเตลีดิโรซ่าด้วย เพราะพวกเขาช่วยเธอเอาไว้ และเธออยากทำตัวให้เป็นประโยชน์ ตอนแรกอีกฝ่ายก็ลังเลใจแต่ก็ยอมแต่โดยดี เนื่องจากเห็นว่าไอล่ามีแวว และเธอก็มาเป็นลูกบุญธรรมของผู้ดูแล ช่วยงานแฟมิลี่จนปัจจุบัน

ปล. นามสกุลปัจจุบันที่เธอใช้คือนามสกุลของผู้ดูแลรุ่นเก้าค่ะ พอดีแกไม่มีลูกเมีย...และเรียกพ่อบุญธรรมว่า “ป๊า” หรือ “พ่อ” แบบไม่อายใคร

ปลล. ปัจจุบันจำอะไรเกี่ยวกับพ่อแท้ๆไม่ได้แล้ว พูดให้ถูกคือไม่คิดจะจำ นอกจากเรื่องที่ก่อไว้ที่ยังตราตรึงในหัวใจ แต่จำทุกอย่างเกี่ยวกับแม่ได้หมด

ชอบ : ช็อกโกแลต (กินแล้วมีความสุข) / แฟมิลี่ (เพราะเป็นครอบครัวของเธอ) / สัตว์ตัวเล็กๆ (น่ารักดี) /เสียงเพลง (ฟังแล้วอารมณ์ดี)

ไม่ชอบ : คนไม่รักษาสัญญา (เพราะโดนสอนมาตั้งแต่เด็ก และเธอโดนทำลายความเชื่อใจมามากพอแล้ว) / อะไรที่มันคลุมเครือไม่ชัดเจน (ทำให้เธอสับสนและหงุดหงิดว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี)

กลัว : การเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ไม่มีใครต้องการ (จากประวัติเลยค่ะ) / การสูญเสียแฟมิลี่ (เพราะเป็นทุกสิ่งของเธอในตอนนี้ และเธอไม่อยากสูญเสียสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวไปอีกแล้ว)

งานอดิเรก :: (แบบคนปกติหรือไม่ปกติก็ได้)

จุดอ่อน :: เป็นคนที่คิดประมวลผลช้า(เมื่อเทียบกับคนอื่นในแฟมิลี่) / บางทีก็ปล่อยให้อารมณ์มาควบคุมเหนือเหตุผลจนกระทบงาน (มักเป็นกรณีสุดๆจริงๆ)

จุดแข็ง :: ประสาทสัมผัส ลางสังหรณ์ และสัญชาตญาณดีมาก / แรงควายและถึกทนผิดกับรูปร่างหน้าตา / พลังใจสูง ไม่ค่อยยอมแพ้อะไรง่ายๆ

อาวุธ :: เคียวโซ่ สามารถถอดแยกออกจากกันหรือรวมไว้เป็นชิ้นเดียวก็ได้ มักพับเก็บไว้ในปลอกหนัง พอจะใช้ค่อยคลี่

ลักษณะการพูดพร้อมตัวอย่าง : เป็นคนที่พูดจาค่อนข้างเป็นกันเอง ให้ความรู้สึกสนิทสนม จะพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ฟังแล้วสบายใจ แต่ถ้าโกรธหรือารมณ์ไม่ดีเมื่อไหร่เสียงจะนิ่งทันที แทนตัวเองว่าฉัน คนอื่นว่า นาย/ เธอ ไม่ก็ชื่อ จะแทนว่าคุณและมีคำลงท้ายก็ต่อเมื่อจำเป็นต้องพูดสุภาพด้วยเท่านั้น

“อย่าทำหน้าเครียดแบบนั้นสิ แฟมิลี่ของเราไม่เสียท่าให้ใครง่ายๆหรอก รอฟังข่าวอีกทีแล้วค่อยเครียดก็ยังไม่สายนะ”

"จะอ่อนแอบ้างก็ไม่เห็นเป็นไร...ไม่เห็นจะต้องฝืนทำตัวเข้มแข็งตลอดเวลาเลยนี่นา..."

“เห็นบอกว่าพวกเรากำลังจะมีคู่หมั้น...ว่าแต่คู่หมั้นเนี่ยมันแปลว่าอะไรเหรอ?”

“ทั้งหมดที่นายทำอยู่นี้เพราะอะไรเหรอ? งาน? แกล้งเอาสนุก? จีบไปเล่นๆ? หรือว่าเพราะ...ชอบฉันจริงๆ...”

“คำว่ารักของนาย...จะเชื่อได้แค่ไหนกัน? มีอะไรพิสูจน์ได้เหรอ...ว่าที่นายพูดออกมา...นายรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ”

“จูบ? อ๋อ...ที่เอาปากประกบกันแล้วแลกน้ำลายกันน่ะเหรอ...ฉันว่าฉันขอผ่านดีกว่า นึกภาพแล้วรู้สึกขนลุกยังไงก็ไม่รู้”

“ฉันรักษาสัญญาเสมอนั่นแหละ...แต่เรื่องนี้ฉันไม่ได้เป็นคนบอกสัญญานี่นา แล้วทำไมฉันต้องทำตามด้วยล่ะ?”

“...นี่นายไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่กันแน่?”

คู่ : โรคุโด มุคุโร่

เพิ่มเติม : 

- บางทีคำพูดจี้ใจดำของไอล่า(แบบไม่ได้ตั้งใจ)ก็ฟังดูเหมือนคำคม แต่เจ้าตัวไม่รู้เลยสักนิด

- ที่ผ่านมาตลอดชีวิตไม่เคยมีแฟน ไม่ใช่ว่าไม่มีคนมาจีบ แต่มาจีบแล้วไอล่าโยนเข้าเฟรนด์โซนหมดเลยด้วยความไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจีบอยู่

- ตอนเกิดเรื่อง...ตอนแรกไอล่ายังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่า “คู่หมั้น” แปลว่าอะไร...

- ไอล่าซื่อบื้อเรื่องความรัก พอๆกับไม่ไว้ใจคนที่เข้ามาจีบ(กรณีที่เจ้าตัวรู้ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่) เนื่องจากประสบการณ์ทั้งชีวิตสอนมาว่าอย่าไปหวังอะไรกับคำว่ารักของพวกผู้ชายเลย

- ไอล่าชอบบอกคนอื่นว่าอย่าฝืน แต่ตัวเองนั่นแหละฝืนสังขารที่สุดเลย

- ไอล่าแต่งตัวเก่งกว่าที่คนอื่นคิดเยอะ...

- แม้จะมีพ่อบุญธรรมเป็นผู้ดูแลแก๊ง แต่เธอก็ไม่เคยใช้อำนาจพ่อในทางที่ผิดแต่อย่างใด...

- ไอล่าเป็นคนที่ชอบความชัดเจน ถ้าพูดสองแง่สามง่ามหรือคลุมเครือมา...นอกจากบ้างทีจะไม่เข้าใจว่าต้องการจะสื่ออะไรแล้ว ยังจะโดนเธอว่ากลับด้วยว่าพูดออกมาตรงๆไม่เป็นรึไง...

- ไอล่าขี้หนาว ทั้งๆที่เกิดในประเทศเมืองหนาว...(หนาวของนางคือ 15 องศาลงไป)

- ไอล่าสีไวโอลินเพราะ แต่เจ้าตัวกลับไม่ค่อยเล่นด้วยเหตุผลที่ว่าทำให้เธอนึกถึงแม่ที่เสียไปแล้ว

บทสัมภาษณ์ผู้ปกครอง

 -สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ 

(ตอบ) ยินดีที่ได้รู้จักค่า แหะๆ มาส่งคนที่สองแล้วค่ะ...

-ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ?

(ตอบ) เพราะพล็อตเรื่องน่าสนใจค่ะ

-ทำไมถึงอยากมาคู่กันกับคนนี้เหรอคะ?

(ตอบ) จริงๆแล้วถูกโฉลกกับคาแรกเตอร์ผู้ชายเจ้าเล่ห์เป็นพิเศษค่ะ (แม้ว่าเรื่องนี้ที่หนึ่งในใจจะเป็นพรีโม่ก็ตาม) ยิ่งพออ่านคำโปรยคือมันโดนเลย (ของดีโน่ก็ชอบคำโปรยเหมือนกัน) เลยจัดมาอีกคนค่ะ หนุ่มเจ้าเล่ห์ก็เลยจัดสาวประเภทที่มุคุโร่น่าจะรับมือยากที่สุดไปให้ก็ออกมาแบบนี้ละคะ...

-(สำหรับคนที่สมัครเป็นผช.) อยากให้ลูกชายคนี้เป็นรุก รับหรือทั้งรุกและรับกันคะ? ไรท์แค่ถามเฉยๆ ไม่ต้องเครียดมากหรอกค่ะ

(ตอบ)

-อยากส่งมากี่คนกันคะ?

(ตอบ) อ่า...คนนี้คนที่สองแล้ว เวลาจะไม่มีแล้ว คงแค่นี้แหละค่ะ

-ถ้าไม่ติด จะว่าไรท์ไหมคะเนี่ย ToT?

(ตอบ) งือ ว่าไม่ได้ แค่เสียใจมาก ตั้งใจปั่นทั้งสองคนเลย TwT

-ขอให้ผ่านนะค้าาาาาา ❤️

BESILLANT