My room :)

ลำดับตอนที่ #79 : Divalia [3]

ใบสมัคร

 

 “ไหนๆวันนี้ก็มีแต่เรื่องดีๆ...จะไม่ยิ้มออกมาสักหน่อยหรือครับ ท่านหญิงของข้า”

(ที่พูดตอนนี้คือบรรยากาศกำลังมาคุเลยล่ะ...แหม่...)

บท : ผู้ตรวจการณ์ตระกูลเดธ 

ชื่อ – นามสกุล : Eileifr [เอเลฟร์] [นามสกุลไม่มี...]

ชื่อเล่น : เลฟฟ์

เพศ : ชาย

รูปลักษณ์ภายนอก : ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ดวงตาสีแดงดั่งทับทิมคู่คมประกอบกับริมฝีปาก จมูก และพวงแก้มเนียนละเอียด ออกมารวมกันเป็นใบหน้าที่งดงามจนแทบลืมหายใจ ล้อมด้วยผมสีชมพูสดใสซอยปล่อยเป็นปอยยาวด้านหน้า (ถ้าเห็นว่าเกะกะถึงจะรวบ) เข้าบุคลิกอ่อนหวานของเจ้าตัว(?)ได้เป็นอย่างดี แขนขาเรียวยาวจนน่าอิจฉา สูง 185 เซนติเมตร หนัก ???

ลักษณะนิสัย : เอเลฟร์...จินน์หนุ่มหน้าสวยที่ทำเอาผู้หญิงหลายคนโอดครวญว่าเอามดลูกเธอไปเถอะ เพราะเขาสวยจริงๆ แบบชนิดที่ว่าผู้ชายถึงกับต้องเหลียวหลังกันเลยล่ะ แถมกิริยาท่าทางยังนุ่มนวลอ่อนโยน ยิ้มบางๆ ตลอดเวลา ร่าเริงแถมยังเป็นมิตร ดูสบายตาและมีเสน่ห์จนไม่อาจละสายตาได้ เรียกว่าผู้หญิงต้องยอมยกธงขาวกันเลยทีเดียว

แต่เดี๋ยวก่อน...เรากำลังจะบอกว่าคุณโดนหลอก นั่นน่ะเป็นแค่ความประทับใจแรกพบเฉยๆเท่านั้นแหละ เพราะภายใต้ท่าทีอ่อนโยนนั่นน่ะร้ายกาจมาก เป็นคนที่แฝงความร้ายกาจภายใต้หน้ากากเทวดาได้แนบเนียนสุดๆ เบสิกก็ตั้งแต่พูดเพราะมาก แต่ที่พูดมาเนี่ยหลอกด่าหรือไม่ก็กวนส้นเท้ากันเห็นๆ กับโกหกกันหน้ายิ้มๆ เนี่ยแหละ เจ้าเล่ห์รึก็ไม่ใช่น้อย ฉลาดเหรอก็ไม่ใช่ย่อย สามารถใช้ทุกสิ่งรอบตัวเพื่อเป็นประโยชน์ให้กับตนเองได้ แถมยังหูตาไวช่างสังเกตอีกด้วย เล็กน้อยเท่าไหร่ก็ไม่ปล่อย เรียกได้ว่าเขี้ยวลากดินจริงๆ

เอเลฟร์ถนัดในการสร้างสถานการณ์ให้เป็นไปตามที่ใจคิดมาก และชอบที่จะเฝ้าดูเป้าหมายเต้นไปบนฝ่ามือของเขาอย่างสนุกสนาน แม้ว่าตนจะเสแสร้งทำเป็นเสียเปรียบอย่างไรสุดท้ายก็กลับมากำชัยเสียทุกครั้ง เรียกได้ว่าไม่มีแผนไหนพลาด แต่ก็เคยพลาดอยู่ไม่กี่รอบตรงที่คิดจะลองแกล้งท่านผู้นำซึ่งคราวนั้นแผนพังไม่มีชิ้นดี หวิดคอเกือบขาดด้วย แต่เขาก็ยังไม่เข็ด...เรียกได้ว่าเอเลฟร์เป็นพวกรักสนุกแบบไม่กลัวตาย สามารถลองดีท้าทายคนได้อย่างหวาดเสียวยิ่งจนเกินคำว่าใจกล้าไปมาก ควรจะเรียกบ้าบิ่นมากกว่า ในเขตแดนแห่งเดธนี้ ไม่มีใครกล้าท้าทายท่านผู้นำอย่างไม่กลัวคอขาดนอกจากเขาแล้ว แต่ก็น่าแปลกที่ท่านผู้นำก็ไม่ยักกะสั่งเจื๋อนหรือปลดเขาเสียทีไม่รู้ว่าเพราะเสียดายความสามารถหรือสกิลเอาตัวรอดแถแหลของเอเลฟร์สูงก็ไม่ทราบ จนมีข่าวลือจิ้นกันเลยทีเดียว...

เอเลฟร์เป็นคนที่เหมือนจะมองออกง่าย แต่ความจริงแล้วลึกลับซับซ้อนมาก ไม่เผยอารมณ์ที่แท้จริงให้ใครเห็นง่ายๆ แต่ต่อให้เผยก็เถอะมันอาจจะเสแสร้างก็ได้ อีกทั้งยังเหมือนเป็นพวกสองบุคลิก ทั้งเย็นชาตายด้านและอบอุ่น เห็นอกเห็นใจและเลือดเย็น หยอกเย้าและจริงจัง ดุดันและอ่อนโยน ใจอ่อนและเด็ดขาด ทั้งหมดผสมรวมกันออกมาเป็นเขาได้อย่างงดงามสมบูรณ์แบบที่สุด ไม่รู้เหมือนกันว่าอันไหนจริงอันไหนหลอก หรือทั้งสองอย่างเป็นตัวตนของเขากันแน่ หรือจริงๆแล้วเขากลวงเปล่าอันนี้เจ้าตัวเองก็ยังไม่แน่ใจเลย แต่ที่แน่ๆคือเขาสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อให้เป้าหมายของเขาสำเร็จ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรหรือเสียใครไปก็ตาม ไม่คิดที่จะมีคนสำคัญใดๆ เพราะคิดว่ามีก็คงเป็นจุดอ่อนของเขาที่คนอื่นจะเอามาใช้ขวางทางเท่านั้น และคิดว่าที่เขาสนใจคนอื่นก็คงเป็นแค่ความหลงใหลชั่วครั้งชั่วคราวด้วย

เอเลฟร์เก่งมาก แต่ไม่ชอบเอาจริงด้วยหลายๆเหตุผล กรณีที่เขาจะเอาจริงคือคู่ต่อสู้ตึงมือจริงๆ หรือไม่ก็กำลังโกรธจนอยากจะถล่มอีกฝ่ายให้เละเท่านั้น เป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นเกินคาดทั้งๆที่ดูมีภาพพจน์ใจกว้าง รับผิดชอบต่อหน้าที่มากจนน่ายกรางวัลให้หากไม่ไปกวนส้นเท้าท่านผู้นำเสียก่อน เวลาเสียใจ...เอเลฟร์เปลี่ยนความเสียใจตนเองให้เป็นความโกรธแค้นแทน และจะเอาไประบายกับแผนการต่อไป (อาเมน...)

ประวัติ : เอเลฟร์เป็นจินน์ที่มีพลังอำนาจสูงมากตนหนึ่งในดีวาเลียที่ถูกผนึกในเพชรสายรุ้งอันเลื่องชื่อ ต่อมามีคนของพวกตระกูลวอร์ไปค้นพบสถานที่หลับใหลของเพชรนี้ และได้เอเลฟร์มาครอบครอง หลังจากนั้นไม่นานตระกูลเดธก็เริ่มผงาดขึ้นมาทัดเทียมตระกูลวอร์ จนท่านผู้นำตระกูลวอร์รุ่นก่อนอดรนทนไม่ไหว ออกคำสั่งให้เขาแทรกซึมเพื่อหาจุดอ่อนตระกูลเดธกลับมาให้ได้ เอเลฟร์ซึ่งกำลังเบื่อหน่ายการไปรบดะกับนิสัยห่ามๆกับตระกูลวอร์ก็ตกลงรับด้วยความยินดี และได้แปลงร่างแทรกซึมเข้ามาอย่างแนบเนียน สร้างผลงานทีละน้อยจนได้เป็นผู้ตรวจการตระกูลเดธจนทุกวันนี้

อาวุธ + พลัง : แปลงร่างได้ตามใจนึก อยากเป็นตัวอะไรก็แปลงมันไปเถอะ โทรจิตได้ นอกจากนั้นยังเชี่ยวชาญเวทควบคุมวิญญาณด้วย (เวลาโกรธมากจะเผลอใช้โปลเตอร์ไกส์แบบไม่รู้ตัว ของงี้ปลิวว่อน เดือดร้อนกันไปหมด) อาวุธประจำตัวไม่มี เพราะเฮียแกคว้าอะไรแถวนั้นได้ก็ใช้เป็นอาวุธได้หมด..มือเปล่าต่อยกันยังไหวเลย...

(จริงๆอ่ะมี แต่ไม่เห็นความจำเป็นต้องใช้ เลยไม่เอาออกมาใช้...เป็นเคียวสีเงินสลับดำ “ลอร์” เป็นเคียวที่ดูดซับผลของเวทมนตร์ได้ เก็บไว้ในรูปของสร้อยคอ)

ลักษณะวิธีการต่อสู้ : ชำนาญการสู้ทุกระยะและใช้อาวุธได้แทบทุกรูปแบบ แต่ที่ถนัดที่สุดคือระยะใกล้-กลาง โดยอาวุธที่ถนัดมือที่สุดคือเคียว

ตัวอย่างคำพูด : นิยามง่ายๆ คือปากวอนตาย สุภาพแต่กวนส้นจนน่าจับเอาปากไปขัดด้วยแปรงล้างกระโถนมาก

“...อ้าว ยังมีชีวิตอยู่อีกหรือครับ?” (นี่แค่คำทักทายนะ...)

“วันนี้ท่านหญิงของข้าก็ยังยิ้มงดงามเหมือนเคย ช่างงดงามเสียจนมีคนทนไม่ไหวถึงขั้นตายเลยทีเดียว...”

“อย่ามองข้าอย่างนั้นสิครับองค์หญิงของข้า...อา...ข้าปวดใจเหลือเกิน” (แต่มันยิ้มกวนตีนอยู่...)

“งานเรียบร้อยแล้วครับท่านหญิงของข้า...ว่าแต่สวนดาบมาแบบนั้นกิริยาไม่งามเลยนะครับ” (ก็เล่นโผล่มาอยู่ข้างๆ ท่านผู้นำเลย...แทงดาบเฉี่ยวหัวไปหนึ่งมิลนิดๆ)

“มองข้าแบบนั้น...หรือว่าท่านจะตกหลุมรักข้าเข้าแล้วรึ ท่านหญิงของข้า” (และก็โดนดาบบินอะเกน)

เพิ่มเติม : เอเลฟร์ตอนเข้ามาตระกูลเดธได้มอบเพชรสายรุ้งไว้ให้ท่านผู้นำโดยบอกว่าตนเองสถิตอยู่ในนั้น แต่มันเป็นของปลอม...ของจริงอยู่ที่ตระกูลวอร์ (ซึ่งเจ้าบ้านคนก่อนเก็บซ่อนไว้ไหนก็ไม่รู้ ทายาทก็ยังหาไม่เจอ เอเลฟร์ก็ยังไม่รู้เรื่องนี้ด้วย นึกว่าเจ้าบ้านคนปัจจุบันเก็บไว้ // อ้าวววววววววววว)

ตอนอยู่ตระกูลวอร์ เอเลฟร์ไม่ได้ใช้ร่างนี้...แต่เป็นอีกร่าง

ถ้าถามใจจริงเอเลฟร์แล้ว ตอนเขาอยู่กับตระกูลเดธสนุกกว่าอยู่กับพวกวอร์เยอะเพราะมีอะไรให้ทำ แต่เขาขัดคำสั่งนายได้ซะที่ไหนกันเล่า? (แน่นอนว่าเจ้าตัวไม่คิดจะบอกเรื่องนี้กับใคร...)

เอเลฟร์เรียกท่านผู้นำว่า “ท่านหญิง” “ท่านผู้นำ” “องค์หญิง” ไม่ก็ “ท่าน(ชื่อ)” ซึ่งนั่นไม่ใช่ปัญหาหากไม่มีคำต่อท้ายว่า “ของข้า” อยู่ทุกครั้ง...แถมเน้นคำว่าของข้าด้วยนะ...

 

(c)              Chess theme

(c)              Chess theme