คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Original Character (pairing - Gokudera Hayato)
ใบสมัคร~
รูป : http://blog-imgs-56.fc2.com/o/k/k/okkipicture/130104c_as042.jpg
ชื่อ : Leona [เลโอน่า]
นามสกุล : Leshawn [เลอชอนน์]
ชื่อเล่น : ชอบเรียกตัวเองสั้นๆว่า “เลโอ” ฉายาก็มี... “แม่คาสิโนวี่” กับ “แม่สิงห์สาว” ไงจ้ะ
ส่วนสูง : 166 เซนติเมตร
น้ำหนัก : 49 กิโลกรัม
ชอบ : หนุ่มซึน (น่ารัก...น่ารัก...ชอบเข้าไปแกล้งไปอ้อนไปหว่านเสน่ห์ใส่ ยิ่งเห็นตอนหน้าแดงแล้วโวยวายนะ แหม...ฟิน อุ้ย! นั่นฮายาโตะคุงนี่นา...ไปแกล้งดีกว่า) / การทำอาหาร (แม้จะทำไม่เป็นก็ตาม วิ่งเข้าครัวทุกครั้งที่โอกาสอำนวย) / ของสวยงามน่ารักต่างๆ โดยเฉพาะของที่มีริบบิ้นติดอยู่!!! (ใช้เสน่ห์ออดอ้อนให้คนอื่น(มักเป็นหนุ่มๆ)ซื้อให้) / การแต่งตัวแบบจัดเต็ม (แหม...เป็นผู้หญิงทั้งทีก็ต้องแต่งเต็มสิ จะสวยหรือน่ารักว่ามา เลโอน่าจัดเต็มค่ะ) / เจ๊ลุซ (กระดี้กระด้า คุยด้วยได้ทั้งวัน เข้าขากันดีมว๊าก) / การเดินช้อปปิ้ง (มักไปเดินคู่กับอวตารมาม่อนและหลอกให้ซื้อโน่นนี่ให้ประจำ หรือไม่ก็สูบตังค์จากหนุ่มๆเนี่ยแหละ) / การหว่านเสน่ห์ปั่นหัวผู้ชายและสับรางรถไฟเป็นว่าเล่น (แหม...สนุกดีออก ยิ่งตอน(จงใจให้)รถไฟชนกันนี่แหม...ตลกดีจัง ผู้ชายพวกเนี้ยไม่เจียมเลยจริงๆ เนอะ ฮายาโตะคุง? // เกาคางหนูก๊กน้อยแนวยั่วๆ) / เหล้าหรือค็อกเทลรสผลไม้ (เอามาเลย...เลโอคอแข็งอยู่แล้ว แค่นี้สบายมากค่ะ...ซักแก้วมั้ยจ้ะฮายาโตะคุง?) / คืนที่มีแสงจันทร์หรือแสงดาว (โรแมนติกดีจัง...มาอยู่สองต่อสองแบบนี้... เนอะ ฮายาโตะคุง...)
เกลียด : ทุกอย่างที่เกี่ยวโยงกับเจ๊เบียงกี้ ตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผมยันอาหาร (ยกเว้นโกคุเดระน้องชาย) (เนื่องจากเลโอน่าคิดว่าเจ๊แกหัวโบราณโคตรเรื่องความรัก และที่สำคัญ...มาแย่งฮายาโตะคุงของเลโอน่าไปได้ยังไงคะ? ไม่เห็นเหรอคะว่าเขารังเกียจเจ๊จะแย่อยู่แล้วน่ะค่ะ โอ๋ๆๆ ไม่เป็นไรนะจ้ะฮายาโตะคุง เลโอน่าอยู่นี่น้า~~~ เลยพาลเกลียดทุกอย่างของเจ๊แกไปเลย) / การผูกมัดกับใครคนหนึ่ง (อะไรคะ? เลโอน่าไม่เคยบอกเลยนะคะว่าเป็นผู้หญิงของคุณ อย่ามาตู่สิคะ เลโอไม่ชอบ...และสะบัดหนี ไม่มาเจออีกเลย) / พวกคนที่มีหนวดเครารกรุงรัง เช่น อีตาเลวี่ (แหวะ...ไปตายดีกว่านะคะแบบนี้) / อากาศร้อนชื้น (จะหัวเสียมากและทำให้พาลง่ายขึ้นสองเท่า) / พวกโรคจิต (ไปตายซะนะคะ...อาดิว...// เขวี้ยงขวานเฉาะกบาลจากระยะไกลอย่างนิ่มนวลดั่งขว้างบูมเมอร์แรง??? หรือเตะผ่าหมากอย่างสวยงาม) / ยุงและแมลงวัน (ไปไกลๆเลยนะ...น่ารำคาญ...ชิ้วๆ) / น้ำหอมหรือโคโลจน์กลิ่นฉุนๆ (เลโอไม่ชอบแล้วผิดเหรอคะ? กลิ่นน้ำหอมเนี่ยอ่อนๆก็พอ...แรงแบบนี้จะเอาไปดับกลิ่นตัวหรือกลิ่นส้วมบ้านคุณคะ?)
นิสัย : เลโอน่า...สาวน้อยสุดสวยน่ารักที่พกพาเสน่ห์มาเต็มพิกัด แถมยังมั่นใจและกล้าแสดงออกในสิ่งที่ตนเองครอบครองอีกด้วย (หรือว่าง่ายๆคือโปรยเสน่ห์นั่นเอง) รู้จักบริหารเสน่ห์อย่างสม่ำเสมอไม่ว่าจะไปที่ไหน ด้วยกิริยาท่าทีที่สง่างามและโดดเด่นบวกกับหน้าตาที่เริ่ดล้ำเกินหญิงสาวธรรมดาทั่วไป อีกทั้งคารมหวานไพเราะ อ้อนออเซาะเอาแต่ใจราวกับเด็กเป็นส่วนใหญ่ แต่ในบางคราก็มั่นใจและมีความสุขุมแฝงอยู่ดูเป็นผู้ใหญ่ และที่สำคัญเลโอน่าไม่ได้สวยแต่ไร้สมอง ทำให้มีชายหนุ่มจำนวนไม่น้อยเลยที่มาหลงใหลเธอคนนี้ และเธอสับรางรถไฟเก่งมาก แต่แปลกมากที่ไม่ว่าจะกี่คนๆก็ไม่เคยเข้าตาเลโอน่าสักทีแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นนายแบบหรือดาราดังทะลุฟ้า ไม่ถูกสเป็กก็เขี่ยทิ้งได้แบบไม่ใยดีเลยค่ะ มาคราวนี้มาถูกใจก๊กคุงและดูท่าทางว่าอาจจะไม่ปล่อยไปง่ายๆซะด้วย ใจเด็ดมาก คิดและตัดสินทำอะไรลงไปแล้วจะไม่มาเสียใจทีหลัง อย่างเช่นบอกเลิกใครคือเลิกจริง ไม่มีการอาลัยอาวรณ์กันทีหลังแน่นอน และถ้าใครคิดจะหลอกคั่วเธออย่าหวังซะให้ยาก เห็นสวยๆแบบนี้ฤทธิ์เดชมากกว่าที่เห็นเยอะ ทั้งเล่ห์เหลี่ยมมารยาที่ใช้ตลบหลังผู้ชายที่หวังจะหลอกแอ้ม ลีลาการอ้อนออดพร้อมส่งสายตาพิฆาตหัวใจหรืออื่นๆ ไหนยังจะแรงช้างสารพร้อมกังฟูระดับเทพที่ใช้ซัดคนที่หวังจะมาลวนลามจนหมอบนี่อีกล่ะ...โหย แน่นอนว่าสวยขนาดนี้มีหรือจะไม่ชอบของสวยงาม รักเข้าเลือดเลยล่ะค่ะโดยเฉพาะของที่มีริบบิ้นเนี่ยช้อบชอบ การแต่งตัวก็พอกัน ประมาณว่าวันไหนชีแต่งไม่เริ่ดพออย่างหวังว่าชีจะเดินออกมาจากห้องเลย ขนาดไปทำงานยังน่ารักจัดเต็มเลยคิดดู (จะไม่จัดเต็มก็แค่ตอนนอนกะอาบน้ำ แต่ถึงไม่จัดเต็มก็น่ารักสวยสะบัดอยู่แล้ว) ไม่ว่าจะแนวสวยน่ารักเซ็กซี่แนวไหนก็เต็มหมดและสะกดสายตาคนมองได้อย่างดีเยี่ยม แปลกตรงที่ว่าต่อให้จัดเต็มแค่ไหนจะไม่ใส่น้ำหอมที่กลิ่นแรงเพราะเลโอน่าคิดว่ามันเหมือนไว้ใช้ดับกลิ่นส้วมมากกว่ากลิ่นตัวน่ะ เลโอน่าปกติเป็นคนที่เฟรนลี่ ไม่หยิ่งและอารมณ์ดีไปทั่วก็จริง พูดเพราะ ก็ใช่อยู่...แต่เวลาอารมณ์เสียหรือมีอะไรมาขัดใจ...ยัยนี่น่ะประชดและจิกกัดรวมถึงแทงใจดำคนเก่งมากทั้งๆที่กำลังพูดเพราะอยู่เนี่ยแหละ พูดตรงไม่ซึนเดเระสักเท่าไหร่ด้วย ทำเอาคนเจ็บจิ๊ดไปตามๆกัน แต่เวลาปกติจะเป็นคนคุยค่อนข้างง่าย แอบขี้บ่นและขี้งอนนิดๆ สามารถเนียนเข้าไปในหมู่คนที่เพิ่งรู้จักได้อย่างเป็นธรรมชาติสุดๆ คุยถูกคอมากกับเจ๊ลุซเพราะมีความรักสวยรักงามและความชอบหลายอย่างคล้ายกัน แต่ดันไม่ถูกกับเบียงกี้ เนื่องจากเลโอน่าคิดว่าเจ๊แกหัวโบราณสุดทนเรื่องความรัก...และที่สำคัญดันกันไม่ให้เลโอน่าเข้าใกล้ฮายาโตะคุงอีก อะไรเนี่ย ด้วยความแค้นฝังลึกระดับที่สิบปีจะเจอคนได้ปะทุขึ้นมาในจิตใจ ทำให้เกลียดเจ๊แกเข้าไส้เลยล่ะ ที่น่าหัวเราะคือเลโอน่ากับเบียงกี้มาข้อเหมือนกันอยู่สองข้อ คือ หนึ่ง ชอบทำอาหารแต่ทำอาหารได้แย่แบบหมาไม่รับประทานทั้งคู่ โดยเลโอชนะเลิศเรื่องความห่วยแตกและความเป็นพิษต่อคนทานทำเอาเบียงกี้ตกอันดับไปเลย สอง รักและติดโกคุเดระ ฮายาโตะมากกกก (ซวยหน่อยนะหมึกน้อย) และเธอเล็งไว้แล้วล่ะว่าเป้าหมายคนต่อไปเป็นเขาแน่นอน...เลโอไม่ยอมแพ้แน่ค่ะ ฮายาโตะคุงรอเลโอก่อนน้า...แต่เกลียดผู้ชายแบบเลวี่เข้าไส้เพราะดูซกมกมาก ไม่ชอบถูกผูกมัดกับใครถ้าตนเองไม่คิดจะผูกเอง คือแบบว่าเวลามีคนมาตู่ว่าเลโอน่าเป็นของตนเองจะไม่ชอบเอามากๆเลยล่ะ เพราะยัยนี่รักอิสระจะตายไป บางคนคิดว่าเธอเฟคซึ่งที่จริง...ไม่ผิดส่วนหนึ่ง ใครบ้างล่ะที่ไม่เคยเฟคเลยในชีวิตจริงน่ะ? แต่การกระทำส่วนใหญ่หากไม่นับตอนคาสโนวี่แล้วมักจะออกมาจากใจจริงเสมอ ทั้งยิ้มและหัวเราะได้ตามปกติ แต่จะไม่บีบน้ำตาหากไม่จำเป็นจริงๆเพราะเลโอน่าคิดว่ามันดูน่าสมเพชมากกว่าจะน่าสงสารแม้คนทั่วไปจะมองว่าน่าสงสารก็เหอะ ตอนทำงานจะเหมือนเล่นๆซะมากกว่าเพราะเลโอเสยคนไปก็หัวเราะคิกคักไป ต่อยคนไปแล้วก็พูดกวนๆหยอกๆไปอะไรทำนองนี้... ลืมบอกไปว่ายัยนี่คอแข็งชิบ กระดกได้เป็นถังได้ไม่แพ้แซนซัสเลยล่ะ
งานอดิเรกยามว่าง : เข้าครัวแล้วเนรมิตอาหารที่สยองอย่างยิ่งจนได้รับการขนานนามว่า “Deadly Cooking” มีพิษกว่าของอาเจ๊เบียงกี้อีก... / เดินกรีดกรายช้อปเสื้อผ้าตามย่านดัง / อ่านนิตยสารและอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับความสวยความงามหรืออาหาร / เที่ยวผับบาร์ ไปหาหนุ่มๆมาคั่วเล่น / แกล้ง ยั่วและอ้อนหมึกน้อย / หาทางวางยาเบียงกี้ / เม้าท์แตกกับเจ๊ลุซ
อาวุธประจำตัว : มือเปล่าเพียวๆเนี่ยแหละจ้ะ ชำนาญกังฟูเทียบเท่าฟงและเก่งสู้แบบเอาตัวรอดแบบเถื่อนๆพอๆกับฮิบาริโดยไม่พึ่งทอนฟา และถนัดการใช้แรงคนอื่นให้เป็นประโยชน์แม้ตัวเองจะแรงควายถึกอยู่แล้วก็ตาม อ้อ...แต่เลโอน่าจะพกขวานเล็กติดตัวไว้หนึ่งด้ามพร้อมกับผูกริบบิ้นให้ด้วย น่ารักๆ...เอาไว้เฟี้ยงเฉาะหัวคนจากระยะไกลได้จ้า มักชอบใช้เวลาศัตรูไม่ยอมเข้ามาใกล้ซักที...รำคาญค่ะ ^^
เป็นอวตารของ: ลุซซูเรีย
คิดยังไงกับต้นแบบอวตารออริคุณ? : ตายแล้ว...เจ๊ลุซนี่เป็นไอดอลของเลโอเลยนะคะ คนอะไรก็ไม่รู้รักสวยรักงามแถมยังคุยเก่งอีกต่างหาก วิธีการเดินกรีดกรายของเจ๊ก็สุดยอดมากๆเลยล่ะค่ะ รสนิยมก็แจ่มแจ๋ว ทำอาหารก็เก่ง แหม เลโอล่ะปลื้มเจ๊...ไม่สิ ต้องเรียกว่าคุณพี่ลุซที่สุดเลยล่ะค่ะ ตายแล้วคุณพี่...มีข่าวเกี่ยวกับเรื่องแฟชั่นใหม่มาล่ะค่ะคุณพี่ มาอ่านด้วยกันมั้ยคะ? สวยๆทั้งนั้นเลย...
อยากเพิ่มเติมอะไรที่เกี่ยวกับลูกคุณมั้ย? เผื่อไรท์ลืมถาม? : สรรพนามแทนตัวเองคือชื่อเธอ และคำพูดติดปากของเลโอน่าคือ “อาดิว” (แปลว่า ลาก่อน)
*ประวัติไม่ต้อง เพราะพวกนางคืออวตารวาเรีย คึคึ~ ♥
ถามให้เจ้าของออริตอบแต่ไม่มีผลกับการคัดเลือกแต่อาจจะใช้ในนิยาย~
ไอดอลในวาเรีย : มาม่อน และ ซันซัส (สำหรับตัวพี่)
เหตุผลที่ชอบ? : มาม่อน – ชอบเพราะประหยัดเกิน(จนเรียกได้ว่าเค็ม)จ้า เนื่องจากตัวจริงของพี่ก็เค็มเอาเรื่องอยู่เหมือนกันหากไม่นับเรื่องของกิน ประมาณว่าเงินเข้าได้แต่ห้ามออกเหมือนกันเป๊ะ (แต่พี่ไม่ได้คิดทุกอย่างเป็นเงินทองหมดเหมือนมาม่อนน้า) ส่วนแซนซัส ชอบเพราะ...เถื่อนดีล่ะมั้ง? ไม่รู้สิ ปกติเวลาสมัครออริในวาเรียพี่จะเลือกแซนซัสตลอดอ่ะ เห็นแล้วอยากส่งลูกไปคู่ด้วย อะไรประมาณนี้ล่ะมั้ง?
คิดยังไงกับคู่ของอวตารที่คุณสมัคร : ก็เป็น...เป็นผู้ชายที่สวยมากอีกคน (ทำไมพี่สมัครแต่เคะเนี่ย?) โดยรวมน่ารักที่สุดแล้วในบรรดาผู้พิทักษ์ของสึนะในสายตาพี่ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม (แต่ยังห่างกับจีอีกหลายขุมนะ...ปู่แกฮอตมากจริงๆ พี่รักรองจากพรีโม่เลย อ้า...)
ทัศนคติที่มีต่อวาเรียทั้งเจ็ด : เจ๊แถมให้นะจ้ะ มีแปดคนไปเลยจ้ะ // โดนถีบ
แซนซัส – บอกไปแล้วในตัวละครที่ชอบในวาเรีย...แต่ก็พูดเสริมสั้นๆ มัน-เถื่อน-มาก (แต่ชอบ...เพราะมีมุมน่ารัก)
สควอโล่ – บอกไปแล้วช่นกันในหัวข้อคิดยังไงของคนก่อน แต่ก็สรุปได้ว่า เฮียแกสวยและซึน...ชอบเหมือนกัน
เบลเฟกอล – เจ้าชายสุดจิต บอกตามตรงไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ตรงที่อะไรๆก็เจ้าชายอยู่ได้ ฟังจนเอียนแล้วเนี่ย อีตาเจ้าชายตกกระป๋องเอ้ย เท็นเท็นไปเอามันได้ไงเนี่ย? ดีๆกว่านี้มีตั้งเยอะไม่เอา? // โดนมีดเสียบ
ฟราน – น่ารักมาก เป็นตัวละครที่โมเอะและกวนส้นได้อีก พี่ชอบจิ้นคู่กะเบลมาก จิ้นตั้งแต่แรกเจอเลยล่ะ (ผิด...)
มาม่อน – อัลโกขี้งกประจำหน่วย แอบชื่นชมไปแล้วข้างบนหนึ่งรอบแต่ก็สรุปสั้นๆได้ว่า “เค็มได้ใจเจ๊จริงๆ”
ลุซซูเรีย – กะเทยสาวสุดเปรี้ยว(?) ตอนแรกบอกตามตรงว่ารับเจ๊แกไม่ได้ เห็นแล้วอยากจะบ้า แต่พอเห็นหน้าเลวี่แล้วขอสารภาพว่าเจ๊ลุซดูดีกว่าเป็นสิบเท่า กระดกนิ้วก้อยต่อไปนะฮะเจ๊...
เลวี่ – คนที่เจอแล้วร้อง...เออะ ทันที เพราะอะไร? นี่คนแน่เหรอ? หรือปลาดุกชนเขื่อนวะ? เอามันไปไกลๆเลยนะ อย่ามาติดบอสแถวนี้ ติดบอสได้มีแต่สควอโล่เท่าน้านรู้ไว้ซร้า!!! (ก็เลือกเอาละกันระหว่างมีสควอดล่เป็นเบ๊กับเลวี่เป็ยเบ๊จะเอาใคร พี่เชื่อว่าเกินเก้าสิบเก้าจุดเก้าเปอร์เซ็นต์จะเลือกหลาม...)
เท็นเท็น – สาวน้อยคนเดียวประจำหน่วยผู้ใช้หลามเยี่ยงทาส อา...สะใจมาก น่ารักและมีเอกลักษณ์ดี แต่ทางที่ดีช่วยจับหลามไปถวายป๋าเธอทีเถอะนะ พี่อยากฟินอ่ะ // โดนเสย โขกสับเบลต่อไปนะจ้ะ มีอะไรให้หนีไปหายามะ อย่าลืมนะ...เท็นเลือกได้ค่ะ มีให้จ่อคิวเลือกตั้งเยอะ จริงม้า...
สมมุติว่าไม่ติดขึ้นมาล่ะ..? : อาก้าและเอ็มเจ็ดสิบเก้ามีพร้อมจ้ะ...// เตรียมเล็ง
ทนการดองได้ยาวนานแค่ไหนเออ~ : นานจ้ะนานเชื่อพี่สิ ตอนนี้พี่ยังรอวาเล็นไทน์ / Only Honest / OMG อยู่นะจ้ะไรท์เท็นคนดีของพี่... // โดนยำแหลก
โดนยำเละ..?: เธอคนนี้เกิดมาด้วยความลำบากในการหาอิมเมจ รับเธอเถอะ...
ขอสามคำให้ฟิคเรื่องนี้ : รั่ว-ไป-เลย
ฝากอะไรถึงไรท์...? : ไม่รับไม่ได้นะจ้ะเท็นนี่ แล้วก็...บันไซๆๆๆฟิคนี้จ้า
# คำถามนอกเรื่อง
คิดยังไงกับพวกที่ชอบก็อบ เกรียน แถ เนียน ลอก : ก็...ไม่รู้สินะ ต่างคนก็มีสมองก็คนคิดได้ไม่เหมือนกัน แต่กับพวกนี้...พี่ว่าพวกมัน”หัวกลวง” และ “คิดเองไม่เป็น” น่ะจ้ะ ไม่มีอะไรมากจริงๆ...ทำคนอื่นน้ำตาไหล กลุ้มจนแทบบ้ายังมีหน้ามาระรื่นบอกไม่ได้ทำอีก // ไม้หน้าสามเตรียมตบเกรียน ไม่สมควรจะอยูในโลกก็แค่นั้นเอง...
มีอะไรอยากฝากพวกที่ชอบก็อบมั้ยคะ? : หัว-กลวง-เหรอ? / ก๊อป-หา-พ่อง?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ใบสมัคร [Fic Catch ya life]
ชื่อ - มี 2 ชื่อ คือ ฮารุโนะ ฮานาบิระ (ชื่อจริงและเป็นชื่อที่ใช้ในเรื่องนี้) และ เว ฟลอริส ฟลอเรี่ยม (นามแฝง) (ในประวัติจะมีอธิบายว่าทำไมถึงมีตั้ง 2 ชื่อ)
ความหมายของชื่อ - ทั้ง 2 ชื่อ แปลเหมือนกันว่า กลีบดอกไม้แห่งฤดูใบไม้ผลิ
อายุ - 18
ลักษณะภายนอก – เจ้าของเรือนร่างแสนสง่างาม มีผิวขาวนวล ใบหน้าเรียวรูปไข่ มีนัยน์ตาสีเหลืองอำพันคู่งามประดับอยู่ จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากบางสีอ่อน แก้มเนียนใส รับกับผมสีน้ำตาลแดงยาวจรดพื้นที่ถูกรวบเป็นแกละ 2 ข้างได้เป็นอย่างดี สูง 168 เซนติเมตร หนัก 52 กิโลกรัม
นิสัย – ปกติเป็นคนร่าเริง ตรงไปตรงมา กล้าหาญ จริงใจ คิดยังไงก็พูดอย่างงั้น ภายนอกดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อย แต่ก็ห้าว ใจร้อน และโผงผางเอาเรื่องเหมือนกัน ชอบทำอะไรให้มันรวดเร็วทันใจ รักและเป็นห่วง(แถมยังหวง)เพื่อนมากๆ เห็นเพื่อนสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดและพร้อมจะปกป้องเพื่อนเสมอ มีทักษะในการเรียนรู้เข้าขั้นอัจฉริยะ แค่มองเห็นก็สามารถจดจำและทำตามได้หมด เมื่อใจเธอจดจ่อกับบางสิ่งบางอย่าง(เช่น ตอนต่อสู้หรือตอนแฮ็กกิ้ง)จะมีสมาธิสูงและนิ่งมาก ไม่ชอบให้ใครมายุ่ง(หลายคนมันยุ่ง ช้าด้วย) และจะละเอียดกับงานทุกขั้นตอน ถึงแม้จะทำเร็วแค่ไหนก็ตาม ถ้าเธอเกิดสติแตกหรืออาละวาดขึ้นมาเมื่อไหร่เรื่องใหญ่แน่ จะคว้าหอกตั้งท่าเตรียมสู้ พร้อมทั้งพ่นคำด่าเป็นชุด แถมยังด่าไวอีกต่างหาก และคนที่จะสามารถหยุดเธอได้คือเพื่อนเท่านั้น เกลียดการทำตามกฎหรือคำสั่งที่เจ้าตัวคิดว่ามันไร้เหตุผลที่สุดและจะอาละวาดไปเลยถ้าเจอ เป็นคนอยู่นิ่งไม่ค่อยเป็น เธอจะชอบแวบไปแวบมาตามใจตน หาตัวไม่ค่อยจะเจอ เหมือนเมฆาที่ไม่เคยลอยนิ่งอยู่กับที่ แต่ถ้าเกิดเรื่องกับแฟมิลี่เธอจะรู้และมาจัดการอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด เปรียบเสมือนเป็นวายุโหมกระหน่ำที่ทำลายศัตรูให้สิ้นซากไป
ประวัติ – ถ้าคนอื่นดูเผินๆเหมือนเธอจะเป็นแค่เด็กสาวธรรมดาๆที่มาทำงานเป็นมิโกะ แต่แท้จริงแล้วเธอเป็นถึงทายาทคนเดียวของตระกูลฮารุโนะที่มีชื่อเสียงโด่งดังในด้านการร่ายรำ ที่เธอทำแบบนี้เพราะเธอหนีออกจากบ้านมาตั้งแต่ 7 ขวบ เนื่องจากเบื่อการซ้อมร่ายรำท่าเดิมๆเพื่ออกแสดงและไปเจอแต่คนหลอกลวงที่ต้องการจะใช้เธอเป็นเครื่องมือหาเงิน เพราะใครๆก็ต่างก็บอกกันว่าเธอเป็นนักรำระดับอัจฉริยะที่ 20 ปีจะมีสักคน (อันที่จริงเธอสามารถรำท่าทั้งหมดที่มีได้ตั้งแต่ 5 ขวบแล้ว แถมยังเอาท่ารำไปประยุกต์ใช้ในการสู้แถมยังคิดท่าใหม่อีกต่างหาก ก็รำเฉยๆอย่างเดียวมันน่าเบื่อจะตาย!!!) ยังไม่พอ เธอยังมีโฉมหน้าเบื้องหลังอีกหนึ่งโฉมหน้า(ที่มีแต่คนในแฟมิลี่เท่านั้นที่รู้) คือ เธอเป็นแฮกเกอร์ระดับเทพหาตัวจับยากที่โด่งดัง ใช้นามแฝงว่า"เว ฟลอริส ฟลอเรี่ยม" เคยเจาะเข้าฐานข้อมูลลับระดับโลกหลายที่แต่ไม่เคยถูกจับได้ อันที่จริงฝ่ายที่ถูกแฮ็กไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าโดน เพราะเธอไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลยแถมยังแฮ็กไวปานจรวด เพิ่งจะมาดังเอาตอนที่ไปแฮ็กเข้าฐานข้อมูลของมาเฟียโลกเนี่ยแหละ ที่ไล่ตามเธอเร็วมากจนทำให้เธอจำใจต้องทิ้งนามแฝงไว้(ลบไม่ทัน ไม่งั้นเดี๋ยวมันตามรอยเจอ) ชื่อของ " เว ฟลอริส ฟลอเรี่ยม" จึงดังไปทั่วโลกไซเบอร์นับแต่นั้นเป็นต้นมา
อาวุธ – หอก(ที่อยู่ในรูปนั่นแหละ) ประยุกต์รวมกับท่ารำ= ระบำหอก
- โน้ตบุ๊ค เอาไว้แฮ็กข้อมูลชาวบ้าน+ฐานข้อมูลต่างๆ
ธาตุ – เมฆาผสมวายุ <<ดูเหมือนเกิดมาเพื่อทำลายล้างลูกเดียวเลยแฮะ
คำพูดติดปาก –“...ถ้าใช่แล้วจะทำไม มีปัญหารึไง”เกลียด - การบังคับทุกรูปแบบ คนหลอกลวง อะไรก็ตามที่มันช้า!!!(มันไม่ทันใจเล้ยยย..) และใครก็ตามที่ทำท่าจะมาม่อหรือคิดร้ายกับเพื่อนตัวเอง
- “มาสั่งกันแบบนี้...คิดว่าตัวเองเป็นใครห๊ะ!!!”
- “พูดแบบนี้...คิดว่าตัวเองเก่งนักรึไง!!!”
- “อีตาบ้า!!!!.....ชั้นจะฆ่าแก๊!!!!!!!!” <<<บ้าไปแว้ว....
- “ทำไมมันอืดอย่างงี้...หัดทำอะไรให้มันเร็วกว่านี้หน่อยเซ่!!!”
กลัว – การถูกเปิดโปงความลับ(เรื่องที่เป็นแฮกเกอร์) และ การกักบริเวณ (หนูอยากออกป๊ายยย TT[ ]TT)!!!
ชอบ – กิโมโน อาหารญี่ปุ่นทุกชนิด(โดยเฉพาะซูชิ) ดอกซากุระ ความรวดเร็ว เทคโนโลยีระบบป้องกันรุ่นใหม่ล่าสุด (มาให้แฮ็กเล่นซะดีๆ)
คู่ – โกคุเดระ ฮายาโตะ
รูป –
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ใบสมัคร [Fic Secret Dark]
ชื่อ-นามสกุล : Domine Quaerentes (โดมิเน่ ควาเอเรนทิส)
ความหมาย : เจ้าแห่งการค้นหา
อายุ : 21
นิสัย : เธอเป็นเจ้าของฉายา “แม่ค้าเคลื่อนที่ลมกรด” ประจำศูนย์รวมแลกเปลี่ยน ขอบอกเลยว่าใครที่มาที่นี่แล้วไม่รู้ชื่อเธอก็เหมือนไม่ได้มา เพราะใครที่มาบ่อยจะรู้ว่าของที่ดีที่สุดจะมีอยู่ที่นี่เสมอไม่เคยขาดตลาด แต่ก็ต้องทำใจกันหน่อย เพราะเธอนั้นไม่ได้ตั้งร้านอยู่เป็นหลักแหล่ง แต่เจ๊แกจะแวบไปแวบมาอยู่ในศูนย์รวมแลกเปลี่ยนเนี่ยแหละ ใครเจอแนะนำให้รีบซื้อ อย่าลังเล เพราะเมื่อคุณลังเลหรือละสายตาแม้เพียงวินาทีเดียว เธออาจจะหายไปแล้วก็ได้ เพราะเธอวิ่งเร็วมาก แถมยังเนียนไปกับฝูงชนได้ดีพอๆกับกิ้งก่าเปลี่ยนสี(?)เลยล่ะ หรือไม่บางทีวันไหนขี้เกียจวิ่งก็จะอยู่บริเวณเดิมๆ (ซึ่งถือเป็นโชคของลูกค้าไป ไม่เสียเวลาหา) เอาแน่เอานอนไม่ได้ซักกะวัน พูดง่ายๆคือการจะเจอเธอได้ต้องพึ่งดวงซะเป็นส่วนใหญ่ หรือถ้าคุณคิดว่าไวพอจะลองวิ่งตามก็ไม่มีปัญหานะ แต่อย่าเหอะ เหนื่อยเปล่าๆ อีกอย่างคือเวลาซื้อต้องทำใจก่อนว่าจะโดนกวนประสาท เพราะเธอน่ะชอบแกล้งคนที่สุดเลยล่ะ โดยเฉพาะการยั่วและกวนให้คนอื่นประสาทกินนี่ของชอบเลย ถ้าใครประสาทอ่อนแนะนำว่าฝากคนอื่นมาซื้อจะดีกว่า ยิ้มบ่อยก็จริง แต่เกือบทั้งหมดจะเป็นยิ้มรับแขก เห็นแบบนี้แต่ก็ฉลาดเป็นกรดและรอบรู้สุดๆเลยล่ะ รู้หมดว่าแหล่งของอยู่ไหน ต้นทุนเท่าไหร่ ขายยังไงดีไม่ให้ขาดทุน ฯลฯ สมองเป็นเครื่องคิดเลข คิดแป๊บเดียวเสร็จหมดแถมยังถูกต้องเป๊ะๆ ไม่ขาดไม่เกินแม้แต่นิดเดียว แหม...ไม่โกงกำไรกันหรอก (เพราะการตามตัวเธอให้เจอก็ยากจะตายอยู่แล้ว) เห็นอย่างนี้ชั้นก็มีคุณธรรมทางการค้าน้า ขอบอก
คำพูดติดปาก : “ใครอยากได้ของดีมาทางนี้เลยจ้า” “เสร็จธุระแล้ว....ไปละนะ บาย.....(ชิ่งไปแล้ว)” “เก่งจริงก็ไล่ให้ทันสิ” และ “เรื่องของนาย / เธอ / ชั้น”
ของที่ชอบ / พร้อมบอกอาการ : สินค้าใหม่ๆ(จะรีบวิ่งไปหาแหล่งทันที) อิสรภาพ (ใครมันจะชอบถูกขังล่ะ) และการกวนประสาทคนอื่น(ถ้าเป็นลูกค้ากับเจ้าของแหล่งของก็มักจะกวนกันเอาฮามากกว่า) (เห็นคนหงุดหงิดแล้วชอบ 555)
ของที่ไม่ชอบ / พร้อมบอกอาการ : น้ำหรือของเหลวปริมาณเยอะๆ (อย่าเข้าใจผิด เธอไม่ได้เป็นโรคพิษสุนัขบ้าถึงได้ไม่ชอบน้ำ และเธอก็ต้องดื่มน้ำอาบน้ำใช้น้ำทุกวันเหมือนคนปกติเนี่ยแหละ แต่ที่ไม่ชอบเพราะมันทำอาวุธเธอเจ๊งหมดน่ะ) สินค้าเก๊หรือคุณภาพห่วย (เขวี้ยงทิ้งเลย - มันทำชื่อเสียงชั้นเจ๊งหมด) และ การถูกติดตาม (จะรำคาญมาก - จะมาตามกันทำไมเนี่ย น่ารำคาญ ชั้นจะไปไหนมันก็เรื่องของชั้นน่า)
สิ่งที่กลัว /พร้อมบอกอาการ : การโดนหลอก (จะระแวงมากและจะแทบไม่เชื่อใจคนๆนั้นอีกเลย)
ความสามารถพิเศษ : วิ่งเร็วสุดๆ สมองเครื่องคิดเลข และ พับกระดาษเก่ง+ไวมาก (ทุกรูป 5 วิเสร็จ)
อาวุธ : กระดาษ
วิธีใช้(อาวุธ) : ก็แค่พับกระดาษเป็นรูปร่างอาวุธที่ต้องการ แล้วมันก็จะกลายเป็นอาวุธของจริง แต่ห้ามโดนน้ำหรือของเหลวไม่งั้นจะคืนสภาพเป็นกระดาษเปื่อยๆทันที (เปียกนิดๆหน่อยๆยังอยู่ได้ แต่อย่าสาดโครมมาเป็นถังก็แล้วกัน)
รูปร่างอาวุธ : ก็กระดาษธรรมดาๆเหมือนในรูปอะค่ะ
รูป :
ลักษณะภายนอก : เจ้าของรูปร่างปราดเปรียวสมส่วน เธอมีผิวขาวนวลออกซีดนิดๆ แต่ก็ยังมีสีเลือดฝาดอยู่ มีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม(รับแขก)ประดับด้วยดวงตาคู่โตสีฟ้าใส ปากนิด จมูกหน่อย รับกับเรือนผมสีฟ้าที่ยาวจรดเอวเช่นเดียวกับสีตาได้อย่างดี มัดจุกเล็กๆไว้ข้างศีรษะ แต่ตรงปลายผมเธอจะมีสีรุ้งอ่อนๆซึ่งเปรียบเสมือนเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวเธอเลยก็ว่าได้
ลักษณะคำพูดที่พูดกับคนอื่น : นาย / เธอ – กับคนทั่วไป และจะเรียกชื่อคนที่คุ้นเคยหรือรู้จักกันพอประมาณแล้ว
เรียกคู่ตัวเองว่า : “นายหัวขี้เถ้า” “นายหัวหมึกพอล” “นายเต่าอืด” และ “ฮายัจจิ” << มีไว้แกล้งโดยเฉพาะ
อยากคู่กับ : โกคุเดระ ฮายาโตะ
เพิ่มเติม : เธอสามารถหาของทุกอย่างที่ดีที่สุดในตลาดมืดมาขายได้ภายในเวลาเพียงวันเดียว เพราะเธอซี้กับคนที่เป็นแหล่งเกือบยกตลาด (= =)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ใบสมัครครับ - -
รูป:
รูปร่างลักษณะ : เด็กสาวเจ้าของเรือนร่างเพรียวสมส่วนแลดูน่าทะนุถนอม เธอมีเรือนผมสีดำดุจดั่งรัตติกาลในยามค่ำคืนเป็นประกายปล่อยยาวสลวยลงมาจรดเอว ตัดกับผิวสีขาวอมชมพูนวลระเรื่อที่ได้รับการดูแลมาเป็นอย่างดีได้อย่างลงตัว บนใบหน้าน่ารักที่มักจะเรียบนิ่งอยู่เสมอนั้นมีดวงตาสีน้ำเงินดุจท้องทะเลในยามราตรีคู่งามประดับอยู่ เมื่อรวมกับบุคลิกที่ดุเป็นผู้ใหญ่เกินวัยแล้ว ทำให้เธอจัดว่าเป็นเด็กสาวที่มีเสน่ห์คนหนึ่งเลยทีเดียว สูง 152 เซนติเมตร หนัก 38 กิโลกรัม
ชื่อ-นามสกุล: Shinseina Funiki (ชินเซย์นะ ฟูนิกิ) (แปลว่า สายลมอันศักดิ์สิทธิ์ค่ะ)
ชื่อเล่น:Niki (นิกิ)
อายุ : 16
เชื้อชาติ:ญี่ปุ่น-ออสเตรีย
สัญชาติ:ญี่ปุ่น
ธาตุ : วายุ
ลักษณะนิสัย: เธอเป็นคนที่เรียกได้ว่านิ่งมาก สุขุมสุดๆ ใบหน้าเธอมักจะเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ พูดน้อย แต่พูดแต่ละทีนี่แทงใจดำคนดังฉึก แต่ถ้าเส้นประสาทการควบคุมอารมณ์ขาดผึงเมื่อไหร่ก็มีสิทธิ์ที่เธอจะวีนแตกได้เหมือนกันนะ เห็นนิ่งๆแบบนี้อย่าคิดว่าสู้ใครไม่เป็นนะ...หูย เวลาเอาจริงนะร้ายและโหดสุดๆ ลุยได้เหมือนวายุที่บ้าคลั่งทั้งๆที่หน้ายังนิ่งอยู่ เพราะเธอเก่งทั้งคาราเต้และยิงปืน แถมเธอยังฉลาดและช่างสังเกตสุดๆอีกต่างหาก เจ้าคิดเจ้าแค้นด้วย...ใครมาทำเธอเตรียมตัวเละได้เลย เห็นนิ่งๆแบบนี้แต่ก็ห่วงและรักเพื่อนมากนะ แล้วก็รักและหวงน้องสาวตัวเองมากด้วย แต่ไม่ค่อยพูดหรือแสดงออกมาตรงๆเท่านั้นแหละ (ยกเว้นน้องสาวที่หวงมากๆจนบางทีออกนอกหน้า) และก็ถึงแม้เธอจะฉลาดแค่ไหนแต่ก็มีบางเรื่องที่เธอเอ๋อจนไม่น่าเชื่อเหมือนกันนั่นแหละ เห็นแบบนี้แต่เธอเองก็อ่อนโยนกับเขาเป็นเหมือนกันนะ แถมยังซึนเดเระอีกต่างหาก.......แต่เธอก็มักจะบอกว่าไม่ได้ซึน ทั้งๆที่ท่าทางมันก็ฟ้องให้เห็นกันจะๆอยู่แล้ว อ้อใช่ เห็นแบบนี้แต่เธอก็เก่งงานบ้านงานเรือนทุกอย่างเลยนะ โดยเฉพาะการทำอาหาร เทพมาก.......
คำพูดติดปาก: "งั้นเหรอ......." "อย่ามายุ่งกับน้องชั้น....." และ "ชั้นไม่ได้ซึนสักหน่อย......"
เรียกคู่ตัวเองว่า:"คุณ/นายหัวหมึกพอล/หัวขี้เถ้า" "คุณ/นายขี้โวยวาย" "นายบ้าทฤษฎี" และ "โกคุเดระซัง" (นานๆเรียกที)
ของที่ชอบ: ความเงียบสงบ หนังสือ ดนตรี ดอกไม้ น้องสาว และการทำอาหาร
ของที่ไม่ชอบ:เสียงดังๆ คนขี้โวยวาย คนที่คิดร้ายกับน้อง(หรือจีบ) เหล้า และบุหรี่
สิ่งที่ถนัด: การทำอาหาร เย็บปักถักร้อย คาราเต้ และยิงปืน
สิ่งที่ไม่ถนัด:
สิ่งที่กลัว: แมลงสาบเจ้าค่ะ
สัตว์กล่อง: กระรอกน้ำตาลธาตุวายุ ชื่อ คาเสะ (Kaze)
อาวุธ ปืนคู่ (คล้ายๆกับของป๋าแซน) + มือเปล่า (คาราเต้)
ความสามารถพิเศษ: คาราเต้ ยิงปืน และ สายตาดีมากถึงมากที่สุด
คู่กับ: โกคุเดระ ฮายาโตะ
ประวัติ:เธอเป็นลูกสาวฝาแฝดคนโตของบอสแฟมิลี่หนึ่งที่เป็นพันธมิตรกับวองโกเล่มาหลายยุคสมัย พ่อเธอนอกจากเป็นบอสแล้วยังทำธุรกิจอีกด้วย เนื่องจากธุรกิจนี้มีสาขาอยู่ที่ประเทศไทย พ่อเธอเลยจับเธอและน้องสาวฝาแฝดมาเรียนที่ไทยซะเลยเพื่อฝึกการเอาตัวรอดและหาประสบการณ์ด้วย โดยตัวเขาและภรรยายังคงอยู่ที่ญี่ปุ่นเพื่อบริหารทั้งแฟมิลี่และธุรกิจต่อไป ซึ่งแน่นอนว่าสองพี่น้องคู่นี้ได้อยู่คลาสคิง เนื่องจากโดนจับเรียนและฝึกมาตั้งแต่ยังเล็ก จนกระทั่งวันหนึ่งเธอและน้องได้รับงานให้ไปทำ.....ซึ่งเกี่ยวกับวองโกเล่ โดยเป้าหมายของเธอคือ.......นายหัวหมึกนั่นเอง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ใบสมัคร [Fic Strange land]
รูป:
รูปร่างลักษณะ: เด็กสาวเจ้าของเรือนร่างบอบบางน่าทะนุถนอม เธอมีเรือนผมสีชมพูดุจพลอยน้ำงามเป็นประกายสั้นประบ่าและมีที่คาดผมคาดอยู่ รับกับผิวสีขาวนวลระเรื่อได้เป็นอย่างดี บนใบหน้าน่ารักไร้เดียงสามีดวงตาคู่โตสีชมพูสดใสเช่นเดียวกับสีผมเป็นประกายราวกับลูกแก้วเนื้อดี เธอมักจะสวมชุดน่ารักๆโลลิๆดังเช่นในรูปเสมอ โดยรวมแล้วเธอน่ารักน่าเอ็นดูราวกับตุ๊กตาตัวน้อยๆเลยล่ะ สูง 150 เซนติเมตร หนัก 38 กิโลกรัม
ชื่อ : Shinainaru Himeko (ชินไอนารุ ฮิเมโกะ)
ชื่อเล่น: Hime (ฮิเมะ)
ความหมาย : เจ้าหญิงองค์น้อยผู้เป็นที่รัก
อายุ 14
ลักษณะนิสัย : ฮิเมโกะ.....เด็กสาวที่มีจิตใจงดงามประดุจนางฟ้าองค์น้อยเธอจะคอยแคร์ความรู้สึกของคนอื่นตลอด อีกทั้งมีรอยยิ้มที่น่ารักราวกับสวรรค์ประทาน ร่าเริง สดใส ไร้เดียงสา ออกแนวเด็กหน่อยๆ ข้อเสียอย่างเดียวคือเธอเป็นคนหัวช้า เวลาจะอธิบายหรือบอกอะไรเธอนี่ต้องบอกอย่างน้อย 2 รอบถึงจะเข้าใจ แต่เธอไม่ได้โง่น้า.....ถ้าฟังจนเข้าใจแล้วมันจะติดหัวเธอไปนานเลยล่ะ อีกอย่างคือเธอเป็นคนที่ค่อนข้างซึนเดเระพอสมควร แถมบางทียังดื้อรั้นไม่เป็นเรื่องอีกต่างหาก เช่น บางทีเวลาคนจะอธิบายให้ฟังอีกก็ชอบทำเป็นว่าตัวเองเข้าใจแล้วทั้งๆที่ในหัวมีแต่ ง งู เต็มไปหมด สุดท้ายก็ต้องให้เขาอธิบายให้ฟังใหม่อยู่ดีนั่นแหละ แต่เรื่องที่เธอถนัดมากคืองานบ้านโดยเฉพาะการทำอาหารนี่เทพเข้าขั้นเชฟกระทะเหล็กเลย (เพราะมันไม่มีรูปแบบหรือวิธีตายตัวล่ะมั้ง....) ชอบของน่ารักๆแนวโลลิต้าหรือโกธิคโลลิต้ามาก ถ้าเห็นนี่จะดี๊ด๊าแล้วพุ่งเข้าใส่ทันที เป็นคนที่อารมณ์ดีก็จริง แต่มันค่อนข้างแปรปรวนพอสมควร ถ้าใครทำเธอปรี๊ดแตกล่ะก็ได้เจอวีนแตกแน่ เพราะเธอเองก็ไม่ได้มีความอดทนดีเลิศขนาดนั้นหรอกนะ แต่ที่น่ากลัวกว่าคือถ้าเธอโกรธมากเมื่อไหร่เธอจะเงียบไม่พูดไม่จาทันที...น่ากลัวสุดๆ เพราะเธอจะใจเย็นจนหนาวสันหลังเลย เออ...ลืมบอกไปว่าเธอไร้เซ้นส์ด้านทิศทางมาก แต่ในขณะเดียวกันเธอก็มีลางสังหรณ์ที่ค่อนข้างแม่นบวกกับดวงดี เธอเลยไม่ค่อยเป็นอะไรซักเท่าไหร่
ประวัติ: เธอเป็นลูกคนที่สองของเจ้าของโรงเรียนกวดวิชาชื่อดังในญี่ปุ่น...เธอมีพี่ชายอยู่หนึ่งคน ชื่อ ฮิคารุ พี่เธอคนนี้เป็นคนหัวไวมากและฉลาดขั้นเทพ ได้เป็นเด็กโอลิมปิกตั้งแต่เขา 11 ขวบ ในขณะที่เธอกลับหัวช้า เรียนปานกลางค่อนไปทางแย่ ทั้งพ่อแม่และพี่เธอก็เลยเป็นห่วงและรักเธอมาก โดยเธอต้องเรียนพิเศษกับพี่ตัวเองทุกวัน วันละ 3 ชั่วโมงหลังเลิกเรียนเพื่อตามคนอื่นให้ทัน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบแต่ก็ยอมเรียนแต่โดยดีเนื่องจากเข้าใจความหวังดีของทั้งสาม แต่มีอยู่วันนึง เพื่อนเธอชวนเธอออกไปเที่ยวด้วยกัน แต่เธอต้องอยู่เรียนก็เลยหาทางแอบโดดออกมาแล้วก็...หลงทาง จนมาเจอร้านนี้เข้า...
ชอบ(อาการ): ของน่ารักๆแนวโลลิต้าหรือโกธิคโลลิต้า (พุ่งใส่ แล้วอ้อนให้ซื้อให้) ขนมอร่อยๆ (ง่ำๆ มีความสุขจัง) สัตว์น่ารักๆ (เดินไปลูบหัวมันอย่างเอ็นดู)
ไม่ชอบ(อาการ): การโดนบ่นเนื่องจากขอให้อธิบายซ้ำๆ (จะหงุดหงิดมาก นี่....ก็ช่วยอธิบายให้มันชัดๆมาตั้งแต่แรกได้มั้ย หา... จะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ) เรื่องซับซ้อน (หา....งง...มึนตึ้บ) และ การโดนเปรียบเทียบ (จะน้อยใจมาก...เออ ใช่สิ ชั้นมันโง่...)
กลัว(อาการ): การโดนหลอก (จะหวาดผวาสุดๆ) และ ความมืด (แง...ใครก็ได้มานี่หน่อยสิ...)
คู่กับ : โกคุเดระ ฮายาโตะ
เพิ่มเติม : เธอโดนพี่สั่งให้พกสเปรย์พริกไทยติดตัวตลอดเวลาเผื่อป้องกันตัว (เพราะรู้ว่าน้องเป็นงี้ไง)
มุมคำถาม(สำหรับตัวละคร)
1.คิดยังไงกับดินแดนแห่งนี้
- ว้าว.....น่าสนุกจังเลย มีแต่ของน่ารักๆเต็มไปหมดเลย.......>///////<
2.คิดยังไงที่ได้จับคู่กับคนที่เลือก
- แง้......ไม่มีคนอื่นแล้วเหรอ.....เวลาจะขอให้อธิบายทีก็ว้ากใส่ ทั้งๆที่ตัวเองก็พล่ามอะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น