My room :)

ลำดับตอนที่ #3 : Original Character (pairing - G)

[Fic My Helot]

ใบสมัคร 

รูปภาพ ; 

ชื่อ – นามสกุล ; Evangelia lenore Anneliese (เอวานเจเลีย เลนอเร่ แอนเนลีส) (ผู้นำพาแสงแห่งข่าวดีอันแสนศักดิ์สิทธ์และงดงาม)  

ชื่อเล่น ; Eva (เอวา) 

นิสัย ; เจ้าหญิงสุดแสบที่นิสัยและวุฒิภาวะเหมือนจะไม่ได้โตตามตัวและอายุสักเท่าไหร่แม้จะดูรักษามาดต่อหน้าคนอื่นคนไกล (?) ก็ตามที เพราะขนาดจะมีคู่หมั้นคู่หมายเป็นของตัวเองแล้วก็ยังคงนิสัย”เด็ก”เอาไว้เต็มสตรีมแบบไม่มีกั๊ก ขี้อ้อน...เพราะมีพี่ชายสุดหล่อที่เอ็นดูตัวเองตั้งแต่เด็กมากถึงสองคน เลยยิ่งได้ใจอ้อนๆเข้าไปใหญ่ แถมเอวาเป็นคนที่อ้อนได้น่ารักมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด อ้อนที่ไรคนโดนใจอ่อนทุกที...ยกเว้นคนเฮี้ยบๆเท่านั้นล่ะที่ไม่ยอมอ่อนข้อให้กับการอ้อนของเธอคนนี้ ร่าเริงสดใสจนเข้าขั้นบ้าในบางทีและ ซน...ยิ่งกว่าลิงอีก ชอบเดินแวบไปโน่นมานี่แบบแป๊ปๆโผล่ แป๊ปๆหาย ขนาดสถานที่ๆไม่เคยมายังเดินมั่วจนทั่วเลย และจบลงด้วยการหลงทาง...อาแมน บ้าตุ๊กตามากโดยเฉพาะตุ๊กตาหน้าตาประหลาดๆนี่ยิ่งชอบ(?) ไม่ชอบยอมแพ้ใคร...ไม่อยากแพ้เลยแหละ เพราะงั้นเวลาแข่งอะไรแล้วแพ้เธอจะงอน(อ้าว?)ไม่ก็ขอตื้อเล่นใหม่จนกว่าจะชนะ เอาแต่ใจมากๆ ก็แน่ล่ะ...พี่เล่นเอาใจและตามใจซะ อยากได้อะไรเธอคนนี้ต้องได้นะคะไม่งั้นเธออาจจะเดินตามคุณพลางพล่ามว่าอยากได้ๆไอโน่นไอนี่ไปตลอดจนกว่าชีจะได้นั่นแหละ แถมเวลาได้อย่างที่อยากได้แล้วถ้าไม่ถูกใจจริงๆชีก็ไม่ได้ดูแลอะไรมันเท่าไหร่หรอกนะ...เผลอๆอาจไปเจอในถังขยะด้วยซ้ำถ้าเธอเบื่อแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ขี้เบื่ออะไรขนาดนั้นหรอกนะ เพราะถ้าคุณใจแข็งทนรำคาญไหวล่ะก็...ถ้าเป็นของที่เธอไม่ได้อยากได้อะไรขนาดต้องลดตัวไปง้อเธอก็ไม่ง้อหรอก ฉันมีปัญญาซื้อเองย่ะ ฉันเป็นเจ้าหญิง...มีศักดิ์ศรีของราชวงศ์แอนเนลีสค้ำคออยู่นะจะบอกให้!!! ลองสนใจอะไรจริงๆแล้วจะไม่มีวันปล่อยให้หลุดไปได้และจะเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมันจนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนั้นๆไปเลย และถ้าเชี่ยวด้านไหนแล้วจะรู้ลึกรู้จริงด้วย ความจำของเอวาดี...ดีกับแทบทุกเรื่อง แต่ไม่ใช่กับเรื่องทิศทางนะเพราะเธอเป็นพวกหลงทิศเอามากๆ ถ้าไม่ได้เดินตรงตลอดพนันได้เลยว่าเธอต้องหลงทางชัวร์ เพราะขอบอกว่าตอนเด็กเอวามีปัญหาใหญ่อยู่ข้อนึงคือเธอเคยแยกซ้ายขวาไม่ออก!!! ซึ่งมันทำชีวิตเธอลำบากขึ้นเยอะ...แต่ดีที่ตอนนี้แยกออกแล้วไม่งั้นเอวาคงตายเพราะหลงทางเป็นแน่...กว่าจะจำทางในปราสาทได้ต้องใช้เวลามากกว่าชาวบ้านเขาตั้งสองเท่า นี่ขนาดบ้านตัวเองยังขั้นนี้ ที่อื่นนี่ไม่ต้องถามเลย...นานโขกว่าจะจำได้ ช่างสังเกตมาก ไม่ค่อยมีอะไรรอดพ้นสายตาเอวาไปได้ โดยเฉพาะถ้าสิ่งนั้นจะทำให้เธอมีเรื่องสนุกๆทำอีกยาวล่ะก็ไม่มีพลาดแน่นอน งานบ้านงานเรือนไม่เคยได้แตะเพราะงั้นอย่าริให้เธอทำเพราะมันแย่ยิ่งกว่าเอากองร้อยมาถล่มบ้านอีก แต่ทำอาหารเก่งมากเพราะท่านแม่ทำเก่งเลยสืบทอดเป็นสายเลือดลงมาสู่เธอ อีกอย่างคือเธอเรื่องมากเรื่องอาหารการกินเป็นพิเศษด้วยแหละ (เรื่องอื่นก็เรื่องมากนะ แต่เรื่องนี้หนักที่สุด) บางทีพ่อครัวปรุงไม่ถูกใจมากๆถึงกับวิ่งเข้าครัวไปแย่งกระทะหม้อไห(?)มาทำเองเลยก็มี เผลอๆอร่อยกว่าเยอะด้วย คล่องแคล่วว่องไวและปราดเปรียวมาก และฟันดาบเก่งเนื่องจากไปเป็นคู่ซ้อมให้พี่ๆทั้งสองเวลาว่างๆ มีดาบสั้นประจำราชวงศ์พกติดตัวตลอดเวลาแม้แต่ตอนนอนก็ยังซ่อนไว้ใต้หมอนหนุนเพราะอุ่นใจดี(?) เอวาเป็นคนที่แน่วแน่กับการตัดสินใจ ลองคิดอะไรไปแล้วจะไม่มีทางเปลี่ยนใจเด็ดขาดจนมันกลายเป็นคำว่าดื้อรั้นและหัวแข็งมากกว่าคำว่าเด็ดขาด เชื่อว่าสิ่งนี้ถูกก็คือถูก ผิดก็คือผิด และเมื่อปักใจเชื่อใครก็จะไม่สงสัยหรือระแวงในตัวคนๆนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว โดยเฉพาะท่านพี่ทั้งสองของเธอที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องถูกเสมอ แม้ว่ากับคนอื่นเอวาก็แอบมีความระแวงซ่อนไว้ภายใต้สีหน้าที่ยิ้มแย้มก็ตาม กิริยามารยาทและกฎระเบียบทั้งหลายนั้นสำหรับเธอ...มันคือหน้ากากที่มีไว้ใส่เวลาจำเป็นเท่านั้น นอกนั้นชีเขวี้ยงทิ้งแถมยังกระทืบซ้ำอีก ห้าวและซนขนาดนี้จะให้มีมารยาทและทำตามกฎไงไหว??? แต่ท่าทางการกระทำของเธอกลับดูมีราศีจับสมเป็นเจ้าหญิงเอามากๆไม่รู้ทำไม ชอบแกล้งโง่ที่สุดและพอใจมากเวลาต้มคนอื่นว่าตัวเองโง่ได้เพราะไม่งั้นไม่สนุก ปากคอเราะร้ายและเถรตรงมาก มันร้ายกาจจนมีสนมหลายคนของท่านพี่เธอถึงกับทนไม่ได้หนีไปเลยก็มี เพราะเอวาไม่ประชดอะไรมากนะ แค่แทงใจดำฉึกเดียวจอดแล้วปิดท้ายเจ็บๆหนึ่งครั้งแค่นั้นก็เกมโอเว่อร์แล้ว คิดยังไงก็มักจะบอกตรงๆไม่ชอบวกไปวนมาหรือแต่งคำให้มันฟังดูดีเพราะความหมายมันก็เหมือนเดิม และที่สำคัญ...ติดพี่มาก...ตอนที่ห่างกันนี่ต้องเขียนจดหมายส่งหากันทุกวันไม่งั้นเหมือนจะขาดใจตายมันตรงนั้นเลย จดหมายหรือของอะไรก็ตามจากพี่ทั้งสองเป็นอะไรก็ตามที่เอวารักและหวง จะรักษามันอย่างดีทุกชิ้นเลยล่ะขอบอก และเพราะรักพี่มากเลยเก่งด้านการรักษามากเป็นพิเศษเพื่อที่จะได้ไปช่วยรักษาพี่ๆเวลาพวกเขาเจ็บตัวไง โกรธง่าย หายเร็วเพราะเวลาโกรธชีจะ...เหวี่ยง...ไม่ก็น้อยใจซึมกะทือไปทั้งวันอย่างใดอย่างหนึ่งตามอารมณ์ แต่มักจะเหวี่ยงซะมากกว่า เพราะพอเหวี่ยงแล้วชีจะลั้ลลาได้ดังเดิม...จริงๆนะ

ประวัติ ; ลูกสาวสุดรักสุดหวงเพียงคนเดียวแห่งราชวงศ์แอนเนลีสผู้ปกครองดินแดนแห่งนภามาหลายชั่วรุ่น ด้วยความที่ว่าเป็นลูกสาวคนเดียวและคนสุดท้องแถมยังมีพี่ชายที่หล่อบัดซบถึงสองคนคือ รัชทายาทแห่งนภา และ เจ้าชายแห่งแดนนภาคนปัจจุบันที่เป็นพี่ชายต่างมารดาของเธอ โดยเธอนั้นเป็นน้องสาวแท้ๆของรัชทายาท แต่เป็นน้องคนละแม่กับเจ้าชาย (แต่นั่นไม่ได้ทำให้เจ้าชายหวงเธอน้อยลงจนไล่เขม่นคนที่มาจีบเธอหรอกนะจะบอกให้) แม้ว่าหน้าตาและนิสัยของทั้งสามคนจะไม่มีอะไรบ่งบอกว่าตัวเองเป็นพี่น้องกันเลยก็ตามทีเหอะ...ทำให้เธอโดนประคบประหงมมาอย่างดีตั้งแต่เล็กจากพ่อแม่และพี่ๆ ทุกคนหวงเธออย่างกะไข่ในหินแต่ในขณะเดียวกันก็อบรมเคี่ยวเข็ญเธอทุกอย่างไม่ให้น้อยหน้าพี่ทั้งสองของเธอจนบางทีเธอกดดันมาก แต่ในฐานะเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์และเกียรติยศศักดิ์ศรีที่เธอมีมันก็ค้ำคอให้เธอผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้ แต่นิสัยกลับไม่ได้โตตามวัยวุฒิเลยแม้ปัจจุบันเธอจะเป็นสาวเต็มตัวแล้วก็ตาม จนปัจจุบันเธอก็ยังวิ่งไปอ้อนพี่ๆยังกะเด็กสามขวบอยู่เลย และพี่ๆเองก็เอ็นดูซะด้วยสิ แม้แต่เจ้าชายที่ลือว่าไม่สนใจผู้หญิงคนไหนก็ยังเอ็นดูและโคตรหวงน้องสาวไม่แท้คนนี้ยิ่งกว่าใครคนไหน แต่เพราะเป็นอย่างนี้รึเปล่านะ...ท่านพ่อและท่านแม่จึงเห็นสมควรว่าเอวาควรจะเลิกติดพี่(อย่างกะปลิงและหวงพี่ไม่ค่อยชอบให้ผู้หญิงที่เธอไม่ชอบหน้าเข้าใกล้...เวลาเธอมาหาทีนี่ สนมของพี่ๆจะถูกเธอไล่ออกไปที่อื่นหมดไม่งั้นจะได้เจอดีแน่นอน...) และปล่อยให้พี่ได้มีพระชายากับเขาเสียที รวมถึงเธอเองก็สมควรจะมีคู่หมั้นคู่หมายได้แล้วด้วย...ก็เลย...ใช่...ไปตกลงกับพระราชาเมืองนักรบว่าจะยกเธอไปให้เป็นคู่ครองเจ้าชายของที่นั่นน่ะเซ่ แถมการตกลงครั้งนี้พี่ๆและเธอไม่มีใครรู้เรื่องสักคน รู้อีกทีก็ตอนที่พระพี่เลี้ยงของเอวามาบอกเนี่ยแหละ...แค่นั้นแหละพระราชวังเกือบแตกเพราะเจ้าชายแห่งนภาพี่เธอกับเธอพร้อมใจกันอาละวาด ใครจะไปอยากไปฟร้า? ต่อให้เป็นพันธมิตรกันก็เถอะ ส่วนทางรัชทายาทหลังจากชักแม่น้ำทั้งห้ามาเกลี้ยกล่อมท่านพ่อไม่สำเร็จแล้วเลยจำใจต้องปล่อยน้องสาวให้ไปแม้จะเป็นห่วงมากก็ตาม แต่ลึกๆก็รู้แหละว่า...เธอจะต้องไม่อยู่เฉยและหาทางหนีกลับมาที่แดนนภาแน่นอน ส่วนเจ้าชายที่เหมือนจะไปถล่มห้องท่านพ่อก็เปลี่ยนใจเป็นปลงยอมให้ไป...แต่ความจริงกำลังคิดแผนชิงตัวเธอกลับมาต่างหากว่าจะทำไงดี? และถึงแม้ตัวจะไกลกันก็ยังติดต่อกับเหล่าท่านพี่ตลอดนะ และเธอก็เพิ่งมารู้ความจริงทีหลังว่า...คุณท่านเจ้าชายว่าที่คู่หมั้นเธอนั้นก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเล้ย...พอเธอมาทีนี่...เขานี่งงเป็นไก่ตาแตกเลยว่าเจ้าหญิงแห่งแดนนภามาทำอะไรที่นี่เนี่ย?

ชอบ ; พี่ๆทั้งสอง (เข้าไปอ้อนๆและเล่นด้วย) / นมสด (เอ้าดื่ม...) / ตุ๊กตาประหลาดๆ (กอดแน่นๆและวางไว้ข้างเตียง) / ฟันดาบ (เข้ามาเลย...) / ที่กว้างๆ (วิ่งเล่นอย่างร่าเริงไม่ก็ขี่ม้า) / ชัยชนะ (ชูสองนิ้วให้แล้วยิ้มร่า...)

เกลียด ; การเรียนหรืออบรมสั่งสอน (หน้าหงิกทันที) / อาหารที่ปรุงไม่ถูกใจ (บอกเลยว่าไม่อร่อยและขอเปลี่ยนจาน) / การมัดมือชก (เหวี่ยงและขึ้นเสียงใส่ทันที) / ความตึงเครียด (เดินหนี) / ความพ่ายแพ้ (งอนทันที ไม่ก็ขอเล่นใหม่จนกว่าจะชนะ)

กลัว ; เนื้อม้า...(ถ้ารู้แล้วจะไม่แตะเลยต่อให้ไม่กินแล้วตายก็เหอะ...ถ้าเผลอกินแล้วก็อ้วกล้างท้องละกัน) / การมีคนมาคร่อม (ส่อนะเฮ้ย?) (จะเตะต่อยรัวๆๆๆ ไม่ก็เอาดาบที่ซุกใต้หมอนนั่นแหละแทงเลย)

ความสามารถพิเศษ ; รอบรู้ไปซะหมดในทุกด้าน (เพราะโดนจับเรียนมาน่ะเซ่) ขี่ม้าและฟันดาบเก่ง เก่งไปซะเกือบหมดโดยเฉพาะด้านการรักษาและทำอาหารแม้มาดจะไม่ให้เลยก็เหอะ.... (// โดนเอวาแทงดับ)

เผ่าพันธุ์ ; เจ้าหญิงแห่งแดนนภา

คู่กับ ; เจ้าชายนักรบ

ลักษณะการพูด  ; เอวาจะแทนตัวเองว่า “เอวา” สำหรับเหล่าคนสนิทจริงๆเท่านั้น นอกนั้นจะแทนด้วยคำว่า”ข้า” หมดเลย ส่วนแทนคนอื่นมันขึ้นกับอารมณ์และบุคคล...ถ้าเป็นคนใกล้ชิดจะเรียกเป็นยศหรือชื่อ เช่น “ท่านพี่...” ส่วนถ้าเป็นคนอื่นจะใช้ตามฐานะ ถ้าต่ำกว่ามาก (สามัญชนและทาส) จะใช้ว่า “เจ้า” ส่วนถ้ายศใกล้กันหรือสูงกว่าจะใช้ว่า “ท่าน”

บทสัมภาษณ์ (สำหรับตัวละคร)

เอ้า สวัสดี แนะนำตัวหน่อย

- “สวัสดี...เอ่อ...ไม่ขอรักษามารยาทล่ะนะ มันน่าเบื่อ” พูดจบเอวาก็ทิ้งตัวลงนั่งอย่างสบายๆก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยต่อว่า “เมื่อกี้ถึงไหนแล้วนะ...อ้อ ข้าชื่อ เอวานเจเลีย เลนอเร่ แอนเนลีส...เรียกว่าเอวาก็ได้นะ ข้าชอบให้คนอื่นเรียกข้าแบบนั้นมากกว่า เป็นเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์แอนเนลีสคนปัจจุบันจ้า” พูดเสร็จก็เอาตุ๊กตาตัวโปรดมากอด

คิดยังไงกับการเป็นทาส (สำหรับคนที่เป็นทาส)

- “ข้าเป็นเจ้าหญิงนะ...เพราะงั้นข้าไม่ตอบหรอก”

สิ่งที่คิดว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของตัวเองคืออะไร

- “ศักดิ์ศรีแห่งราชวงศ์...และท่านพี่ทั้งสองคือสิ่งที่สำคัญ...สำคัญที่สุดในโลกสำหรับตัวข้า เพราะราชวงศ์เลี้ยงดูข้ามาและท่านพี่ทั้งสองก็คอยดูแลและเอ็นดูข้ามาตลอด ทำให้ข้าเป็นข้าจนทุกวันนี้ เพราะงั้นสำหรับตัวข้าเองแล้ว...ไม่มีอะไรจะสำคัญยิ่งกว่าสองสิ่งนี้แล้ว...ถ้าเพื่อสองสิ่งนี้...ชีวิตข้าๆก็ให้ได้” เอวาพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่จริงจังก่อนที่จะกลับมาหยิกตุ๊กตาที่อยู่ในอ้อมกอดอย่างสนุกสนานจนคนสัมภาษณ์ปรับอารมณ์ตามไม่ทัน

ถ้าถูกเจ้านายข่มขู่ จะทำยังไง (สำหรับทาส)

- “ดูท่าว่าท่านคงจะหูหนวกสินะ...ถึงได้ไม่ได้ยินที่ข้าบอกไปแล้วไงว่าข้าเป็นเจ้าหญิงน่ะ!!!”

สิ่งที่เธอคิดว่ายอมไม่ได้อย่างเด็ดขาดคืออะไร

- “การมีใครมาหยามราชวงศ์แอนเนลีสอันยิ่งใหญ่ของข้าและเหล่าท่านพี่...และการที่มีคนมาว่าร้ายท่านพี่ทั้งสองด้วย ทำกับข้านี่ยังพอว่า แต่ถ้ากล้าทำข้านี่ก็แสดงว่านอกจากมันจะกล้าจนเป็นบ้า โง่มากพอแล้วยังต้องหน้าตัวเมียมากเลยนะเนี่ย...เอาเถอะ ลองมีใครมาทำดูสิ ดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งแอนเนลีสของข้าจะไปบั่นหัวมันแน่ คอยดูเถอะ!” เอ่ยเสร็จมือบางก็กุมดาบที่เหน็บไว้ข้างเอวไว้แน่นราวกับจะสาบานว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

เอาล่ะจบคำถามแล้ว เชิญ

- “เฮ้อ...น่าเบื่อจริงๆ จบได้เสียที...เสียเวลาไปขี่ม้าเล่นกับท่านพี่ชะมัดเลย” เอวาลุกพลางปัดฝุ่นที่ชุดอย่างไม่เกรงใจกันเลยก่อนจะเดินไปที่ประตูแล้วเอ่ยเจ็บๆทิ้งท้ายว่า “แล้วก็...คราวหน้าถ้าจะเรียกมานะ...เอาห้องที่มันดีกว่านี้หน่อยนะ ฝุ่นเพียบเลย เก้าอี้ก็แข็ง มืดก็มืด...” และหายลับไปหลังบานประตู

บทสัมภาษณ์สำหรับแม่ๆ

ก่อนอื่นขอบคุณที่สมัครนะค่ะ

- เพื่อปลาจังทั้งที พี่ทำได้อยู่แล้วจ้า (ตัวที่สามแล้วจ้า)

ขอโทษทีใบสมัครอาจวุ่นวาย

- ไม่ๆๆ พี่ต่างหากที่เขียนมาอาจจะยาวเกินพอดีจนปลามึน?

คุณคิดว่าที่กรอกอยู่นี่ใบสมัครคู่กับใคร

- ท่านจีสุดหล่อ(?)

ขอให้สมหวังกับคู่ที่ตัวเองอยากได้เนอะ

- สาธุๆ สมพรปากๆ

ถ้าไม่ติดอยาก คู่กับ ปู่คนอื่นๆ มั้ย(ในที่นี้หมาย ถึงไม่ได้อยู่ในรายนามพระเอกนะ)

- เอากลับลูกเดียวแล้วงานนี้ พี่อยากติดคู่หลักจ้ะ

ถ้าติดแล้วต้องตามอ่านนะ ถ้าไม่ตามคราวหน้ามาสมัครจะตัดสินนะค่ะ เพราะ สงสารคนที่ ไม่ติดเขาหน่อยเนอะ

- พี่อ่านทุกเรื่องที่ปลาแต่งเลยล่ะ ถ้าลูกพี่ติดน่ะนะ

เอาล่ะ ขอให้โชคดีจ๊ะ

- รับลูกสาวของพี่คนนี้เอาไว้ทั้งหมดเลยน้า ขอให้ติดๆๆๆ // เอาโซโลมาไหว้? (โดนฟันทิ้งแหง?)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ใบสมัคร  [Fic Fiato]


 

_______________________________________________

ถามก่อนกรอก

แอดเป็น Fav.ก่อนได้ป่ะ ? ถ้าไม่ติดจะลบก็ได้ – คือ...พูดเหมือนแก้ตัวนะคะ แต่เป็นเรื่องจริงที่เราไม่ชอบแอดเฟบก่อนที่ตัวเองจะอ่านแน่ๆอ่ะค่ะ เพราะคิดว่าเวลาลบแอดเฟบแล้วมันเสียความรู้สึกด้วย รอก่อนได้มั้ยคะ? ถ้าติดจะแอดแน่นอนค่ะ!!!

ถ้าไม่ติดจะตามมาตบไรท์ปะ ? – ไม่ตบค่ะ แต่คงเศร้าไปอีกนาน...

ถ้าติดจะติดตาม+เม้นมะ? – อะแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์

แล้วถ้าไรท์จะขอเปลี่ยนรายละเอียดหรือรูปได้ป่ะ ? – ตามสบายเจ้าค่ะ

รับได้ไหม ถ้าแต่ละตัวบทไม่เท่ากัน ? – รับได้สบายมาก เพราะฟิคเราก็...ลำเอียงนิดๆ

ทำไมถึงคิดจะสมัครหล่ะ ? – น่าสนใจดีค่ะ เพิ่งเคยเจอบอกให้เกรียน =w=  

ไรท์จุกจิกมาก พร้อมเผชิญกับใบสมัครหางว่าวหรือยัง ? – พร้อมลุยจนตายเจ้าค่ะ

พร้อมแล้วก็ลุย!!!!

ปล. การตัดสินใจของไรท์ถือเป็นอันสิ้นสุดเด้อออ

____________________________________________________________

ชื่อเรียก :: Aeterna (เอเธอร์น่า)

ความหมาย :: ความเป็นนิรันดร์ (ที่ใช้ชื่อนี้เพื่อแสดงความมุ่งมั่นที่จะจงรักภักดีกับพี่สาวเสมอตลอดกาลและจะทำให้เฟียโต้นั้นกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งชั่วนิรันดร์) เรียกสั้นๆว่า “เอเธอร์”

นามสกุล – Kazuhiro (คาซึฮิโระ)

ชื่อผู้หญิง:: Minori (มิโนริ)

ชื่อผู้ชาย:: Minoru (มิโนรุ)

ต้องการคู่กับ :: จี

ผู้พิทักษ์วันอะไร :: อาทิตย์

สีประจำตัว :: แดง

อาวุธประจำตัว ::: แกตท์ลิ่งช็อตกัน

# ลักษณะอาวุธ ::: หน้าตาเหมือนในรูปอ่ะค่ะ มีกระสุนยาวเป็นแผงตุนไว้ ตัวปืนเป็นรูปทรงกระบอกมีช่องอยู่ด้านข้างเป็นระยะๆ มีคันชักให้ยิงกระสุนออกมาเป็นชุดได้เลย มีน้ำหนักเบามากแม้มันจะดูหนักบรรลัยก็ตามที

 

# วิธีใช้ ::: ถือ จ่อ เล็ง แล้วสาดกระสุนที่ได้รับพลังธาตุไฟเพิ่มจากปืนและสายธาตุของเธอมาใส่ศัตรูจนพรุน

# ท่าไม้ตาย ::: Gatling Burst (แกตท์ลิ่ง เบิร์ทส์) คือคุณเธอจะโหลดกระสุนเข้าไปในรังเพลิงจนครบ 13 กระสุนแล้วชาร์ตพลังสายธาตุไฟใส่ปืนจนเต็มแม็กซ์ก่อนจะยิงออกมารวดเดียว 13 นัด แต่ละนัดจะมีขนาดและพลังทำลายล้างสูงพอๆกับอุกกาบาตตกลงมาจากฟ้าเลยทีเดียว โดนไปรับรองว่าศพไม่สวย...แถมกระสุนที่ยิงออกไปนี่มันยังเป็นแบบนำวิถีอีก มันตามเป้าหมายไม่เลิกนะเฮ้ยจนกว่าเป้าหมายจะเละเป็นจุน ไม่มีใครเคยหนีพ้นจากท่านี้เลยแม้แต่คนเดียว...ไม่สิ ไม่มีใครเคยหนีพ้นเกินนัดที่ 7 เลยด้วยซ้ำ เละหมด...

ประวัติ :: ไรท์ขอมาเราจัดให้...มิโนริหรือที่เรียกกันว่า”เอเธอร์”ในเฟียโต้แฟมิลี่นั้นเป็นลูกสาวคนสำคัญคนสุดท้องของตระกูลคาซึฮิโระที่เป็นหัวหน้าแก๊งยากูซ่าเก่าแก่ที่ทรงอิทธิพลไปทั่วโลก แน่นอนว่าพ่อเธอเป็นหัวหน้าแก๊ง เธอและพี่รักและชื่นชมในตัวท่านพ่อมากเนื่องจากว่าถึงพ่อเธอจะเป็นยากูซ่าแต่ก็ไม่ได้ทำร้ายใครที่เป็นผู้บริสุทธิ์ แต่นั้นมันแค่ฉากหน้าให้พวกลูกๆเห็น...ที่จริงแล้วแก๊งพ่อเธอน่ะบุกถล่มชาวบ้านเขาไปทั่วทั้งขูดรีด ฆ่าคน ก่ออาชญากรรมต่างๆโดยไม่เกรงกลัวกฎหมายเลยแม้แต่น้อย ผู้เป็นพี่นั้นสงสัยมาตลอดว่าถ้าพ่อเธอดีจริงทำไมผู้คนธรรมดาจึงหวาดเกรงมากกว่าที่ควรจะเป็น เธอกับพี่สาวเลยตัดสินใจสะกดรอยตามพ่อเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แล้วพบว่าที่พ่อเธอบอกมาตลอดนั้นไม่จริงเลยแม้แต่นิดเดียว และพวกเขาก็ได้รู้ความจริงอีกอย่างที่น่าตกตะลึงว่าแม่ของพวกเธอเป็นเด็กสาวที่แก๊งพ่อเธอไปลักพาตัวมาเรียกค่าไถ่ แต่หน้าตาที่น่ารักสะสวยนั้นถูกใจท่านพ่อ จึงจัดการเอามาเป็นภรรยาโดยที่เจ้าตัวไม่เต็มใจเลยแม้แต่น้อย นี่คือสิ่งที่แม่พวกเธอเล่ามาหลังจากรู้ว่าพวกเธอรู้ความจริงแล้ว พวกเธอจึงตัดสินใจที่จะหนีออกจากบ้านโดยพาท่านแม่หนีไปด้วย โดยรอวันที่ท่านพ่อออกไปทำธุระที่ต่างจังหวัดเป็นวันลงมือ พวกเธอทั้งสามขึ้นเครื่องหนีไปยังอิตาลีและอาศัยอยู่ที่นั่นอย่างสงบพักหนึ่ง จนท่านพ่อได้ตามมาถึงที่นี่และออกตามล่าพวกเธอทั้งสาม พวกเธอจึงต้องหนีหัวซุกหัวซุนไปเรื่อยๆจนโดนตามเจอในที่สุด ท่านแม่ของพวกเธอจึงตัดสินใจจะถ่วงเวลาให้ลูกสาวสุดที่รักทั้งสองหนีไปโดยเอาชีวิตตนเองเข้าแลกยอมเป็นตัวล่อ แน่นอนว่าตอนแรกทั้งคู่ไม่ยอม แต่ท่านแม่เองก็ใจเด็ดไม่แพ้กัน หล่อนผลักลูกสาวทั้งสองเข้าขบวนรถไฟที่กำลังจะออก แล้วกระซิบเบาๆให้อ่านแค่ปากออกว่า”จงมีชิวิตอยู่แทนแม่ด้วยนะ...” จากนั้นประตูรถก็ปิดและ...รถไฟก็ไป นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองได้เห็นท่านแม่ของพวกเขา จากนั้นพอฝั่งท่านพ่อเก็บท่านแม่ได้แล้วก็เหลือแค่เธอสองคน พวกเธอหนีมายังเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งและท่านพ่อเธอก็ปรากฏตัวขึ้นมา...บอกว่าพวกตนเป็นมาเฟียที่ดูแลเมืองนี้อยู่ และผู้ที่ดูท่าทางเป็นบอสของกลุ่มนั้นก็พาตัวพวกเธอไปหลบในที่ๆปลอดภัยก่อนจะลูบหัวเธอทั้งสองคนอย่างเอ็นดูแล้วบอกทั้งสองว่า”ไม่เป็นไรนะ อยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวทุกอย่างจะเรียบร้อยเอง...” แล้วก็เดินออกไป ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่คำพูดของเขาคนนั้นมีค่าพอที่จะทำให้ทั้งสองเชื่อได้ แล้วพวกเธอก็รอ...ได้ยินเสียงการต่อสู้มาดังต่อเนื่องไม่ขาดหู จนกระทั่งมีเสียงเปิดประตูเข้ามาอีกครั้ง ชายคนเดิมเดินเข้ามาหาพวกเธอในสภาพบาดเจ็บพอสมควรแล้วบอกว่า “ไม่เป็นไรแล้วนะ สาวน้อย” พวกเธอก็พยักหน้าตอบรับ แต่ในตอนนั้นเอง ท่านพ่อที่น่าจะตายไปแล้วกลับเดินกะเผลกเข้ามาสาดกระสุนใส่พวกเธอ...ตอนนั้นมิโนริตกใจมากแต่อีกสองคนสติดีกว่า ทั้งสองงเลยช่วยกันเอาตัวเป็นเกราะบังกระสุนให้มิโนริจนได้รับบาดเจ็บทั้งคู่ ภายหลังทั้งสองได้ถูกชายคนนั้นรับไปเลี้ยงและได้รู้ว่าเขาเป็นบอสมาเฟียแห่งเฟียโต้แฟมิลี่ เขาดูแลพวกเธอทั้งสองเป็นอย่างดีราวกับลูกแท้ๆเพราะเขาไม่มีทั้งภรรยาและลูก พวกเธอเองก็ฝึกฝนตนเองและได้เข้าเป็นสมาชิกระดับสูงในเฟียโต้แฟมิลี่ได้อย่างภาคภูมิ ทำอะไรก็บอกไปตามนั้นไม่เคยโกหก ตอนนั้นเฟียโต้รุ่งเรืองมาก แต่แล้วก็มี “วองโกเล่” เข้ามาทดแทน...ทำให้เฟียโต้ถึงกับสิ้นชื่อ พวกเธอทั้งคู่แค้นใจมาก และสาบานว่าจะต้องล้างแค้นให้เฟียโต้ให้จงได้ในฐานะบอสรุ่นปัจจุบัน...ด้วยการทำลายวองโกเล่ให้สิ้นซาก...

นิสัยผู้หญิง :: มิโนริเป็นเด็กสาวที่มีนิยามสม”ดังดวงไฟแผดเผาทุกสิ่ง”...ชีใจร้อนสุดตี-นแต่กลับไม่ขี้วีนขี้โวยเหมือนพวกใจร้อนทั่วไป เหมือนดังลูกไฟที่สงบนิ่งยามไร้สิ่งแผดเผา เธอถือคติว่ามีอะไรมาตรูลุยลูกเดียว เรียกได้เลยว่าเป็นขาลุยของแท้ ใครมาแหยมมาหาเรื่องกับตัวเอง แฟมิลี่ โดยเฉพาะใครที่บังอาจมายุ่มย่ามกับพี่สาวสุดที่รักที่เธอคนนี้นั้นเทิดทูนและบูชาเหนือสิ่งอื่นใดมันต้องเละ ไม่พูดพล่ามทำเพลงอะไรมาหรอก...ชีก็แค่ควักอาวุธคู่ใจเธอขึ้นมาสาดกระสุนใส่ศัตรูจนดับอนาถก็แค่นั้นเองหรือไม่ก็ใช้ศิลปะป้องกันตัวที่ร่ำเรียนมาจากรุ่นก่อนอัดมันจนต้องไปนอนโรงพยาบาลเป็นเดือนแค่นั้นจริงๆ ไม่มีอะไรเลยจริงๆ(เหรอ?) ดั่งไฟดวงน้อยที่ดูแล้วไม่น่ามีอะไรแต่พิษสงมันนั้นช่างร้ายกาจ รักและหวงพี่สาวสุดชีวิตชนิดที่ว่ายอมตายแทนพี่ได้ อะไรๆถ้าเพื่อท่านพี่ของเธอคนนี้แล้วล่ะก็ต่อให้ไปถล่มนรกเธอก็จะทำมันเพื่อพี่สาวคนเดียวของเธอ ขอแค่พี่สาวเธอยิ้มและมีความสุขก็พอ...นั่นคือความพอใจและเกียรติยศอันสูงสุดสำหรับเธอคนนี้ เป็นคนที่รักในศักดิ์ศรีมากและไม่ชอบให้ใครมาเหยียบย่ำหรือดูถูกศักดิ์ศรีของตน รักพวกพ้องและพร้อมที่จะกลายร่างเป็นเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำที่แผดเผาทุกสิ่งที่คิดร้ายกับคนสำคัญของเธอเสมอ แถมเธอยังเป็นคนที่แค้นแรงและฝังลึกซะด้วย เข้าทำนองรักแรงเกลียดแรงเจ็บนาน ซื่อสัตย์และจงรักภักดีกับแฟมิลี่ยิงกว่าใคร ถึงจะดูห้าว เอาแต่ใช้กำลัง แต่ชีคนนี้ฉลาดมากนะจะบอกให้ เพราะเธอเป็นถึงมือขวาของบอส(ท่านพี่)ของเธอ เธอจึงมักจะต้องรับมือสถานการณ์ต่างๆในระดับที่ไม่ต้องถึงมือพี่เสมอ และทุกครั้งที่เธอลงมือมักจะสำเร็จทุกครั้งไป ยกเว้นในระดับที่ไม่ไหวๆจริงจนต้องเรียกบอสลงมาลุยเอง เธอเลยมักจะใจเย็นและสุขุมอยู่เสมอเพื่อรอเวลาที่จะลุยและอาละวาดได้เต็มที่ และถึงจะห้าวแต่กิริยาท่าทางเธอที่แสนสง่าดังราชินีนั้นก็ช่วยลดทอนความห้าวไปได้บ้าง เห็นเธอเงียบแบบนี้ใช่ว่าเถียงใครไม่เป็น แต่พูดทีนี่แทงทะลุขั้วหัวใจเลยล่ะขอบอก แต่ถ้าเส้นความอดทนขาดผึงเมื่อไหร่คุณอาจหูชาได้ เพราะเวลาเธอสติแตกที่เธอด่าไม่ยั้งเลยนะคะจะบอกให้ ไม่สนด้วยว่าฝั่งตรงข้ามจะผิดถูกยังไง...ตรูขอทีเหอะ ไม่ไหวล่ะโว้ย เป็นคนที่จิตใจมุ่งมั่นเข้มแข้ง ยามเธอตั้งปณิธานเอาไว้แล้วจะต้องทำให้จงได้ ทั้งเรื่องท่านพี่และแฟมิลี่และอื่นๆ แอบซึนแต่ตัวเองไม่รู้ เชื่อใจคนยาก แต่เมื่อเลือกที่จะเชื่อแล้วก็เชื่อหมดใจ ที่สำคัญคือ...เธอเกลียดผู้ชายเข้าไส้ ยกเว้นท่านรุ่นก่อน คนในเฟียโต้และเด็กเท่านั้นที่ไม่เกลียด ที่เหลือน่ะเหรอ...ไสหัวไปซะ...ไม่งั้นชีเป่าดับแน่ถ้าเผลอไปทำอะไรขัดหูขัดตาเธอ(ก็ทำผิดอะไรเข้านั่นแหละ....) จนใครหลายคนมองว่าเธอเป็นเลสก็มี...

นิสัยผู้ชาย :: ไม่ว่าจะอยู่ในโหมดไหนก็ยังคงความเงียบไว้เช่นเดิม ชายหนุ่มผู้ดูเงียบขรึมจนทำให้สาวๆหลายคนใจละลายไปแค่เพียงได้พบสบตา แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปในโหมดนี้อย่างแรงคือเลเวลความเกรียนระดับแม็กซ์ที่ไปขุดมาจากไหนก็ไม่รู้ ตั้งแต่การพูดการจาที่กวนส้นเท้าชนิดที่ว่าน่าเอาหมามายัดปากยามเขาคนนี้ไม่ชอบขี้หน้าหรือไม่ถูกชะตาซึ่งก็คือผู้ชาย(เกือบ)ทุกคนนั่นแหละ...เจอความกวนเข้าไปทุกราย แต่กลับผู้หญิงนั้นพูดดีด้วยและเยินยอจนเหมือนกับกะล่อนยังไงยังงั้น เพราะไม่ว่าจะเมื่อไหร่เขาคิดว่าผู้หญิงน่ารักน่าคบหาน่าใกล้ชิดกว่าผู้ชายตั้งเยอะ ส่งผลให้อีตานี่ขึ้นแบล็คลิสต์ของเหล่าพวกผู้ชายในฐานะคนที่น่าตื้บมากที่สุด และขึ้นลิสต์ของผู้หญิงในฐานะคนที่น่าจีบที่สุดคนนึงและมีเอฟซีเพียบ (ทำไมมันตรงข้ามกันได้เยี่ยงนี้?) แหลและเนียนได้อย่างน่าตกใจและใจหายที่สุดจนไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนกล้าทำขนาดนี้ เจ้าเล่ห์เป็นอันดับสองรองจากผู้พิทักษ์วันเสาร์เพียงคนเดียวเท่านั้น ที่เหลือเขาเล่ห์และร้ายได้อย่างขีดสุดยามเขาต้องการ เวลาหลอกเกรียนใครนี่กว่าฝ่ายตรงข้ามจะรู้ก็เสียท่าไปซะแล้ว ได้แต่เจ็บใจเพราะเอาคืนไม่ได้ บอกไปแล้วนะว่าเขาฉลาดมาก...แถมยังสู้เก่งไม่มีใครเกิน ซัดทีคนโดนนอนโรงพยาบาลเป็นเดือน ใครจะไปกล้ามีเรื่องด้วย?และอีกอย่างที่แปลกคือเขาคนนี้เองก็ไม่เกลียดผู้ชายได้นะ แต่น้อยนักที่จะเจอ แต่วิธีการตัดสินนั้นไม่ใช่รอดูนิสัยเขาหรอกนะ แต่ตัดสินจากความถูกชะตาและหนังหน้ามันต่างหาก ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักไม่ถูกชะตาเพราะไม่ไว้ใจ หนังหน้าไม่ดี และอื่นๆ...อ่อนโยนได้เฉพาะกับผู้หญิงและผู้ชายที่ถูกชะตา ที่เหลือเกรียนแหลก!!! และเลเวลความเกรียนของเขาคนนี้ขึ้นกับอารมณ์ แถมเขายังเป็นคนที่อารมณ์ขึ้นๆลงๆเดาใจยาก เอาแน่เอานอนไม่ได้อีกต่างหาก มักตั้งท่าเรื่องมากกับผู้ชายแต่กับผู้หญิงเอาไงก็ได้ เป็นคนที่ยิ้มหล่อบาดใจมาก แต่ปกติจะยิ้มเพียงแค่มุมปาดเท่านั้น ลองเขายิ้มออกมาจริงๆสิ...สาวกรี๊ดสลบเป็นแน่แท้ เทคแคร์คนสำคัญดีเยี่ยมแต่กับคนที่ไม่ชอบขี้หน้าจะเมินหรือไม่ก็ทำเหมือนเขาเป็นขยะยังไงยังงั้น...น่าสงสาร...ส่วนเวลาเขาโมโหน่ะเหรอ ก็เหมือนผู้หญิงนั่นแหละ ไม่พูดพล่ามมากแต่แจกหมัดเลย...น่ารำคาญที่สุด...เพราะเขาขี้รำคาญ(เฉพาะกับผู้ชาย)ด้วยแหละ

ลักษณะการพูดในแต่ละโหมด::

ผู้หญิง – พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่ล้อเล่น กับคนที่นับถือจะพูดสุภาพ ถ้ากับคนทั่วไปจะพูดธรรมดาๆ แต่ถ้าสติแตกเมื่อไหร่จะวีนแตกด้วยเสียงสะท้านโลกา เช่น

“รับทราบค่ะ...ท่านพี่/บอส”

“นี่เป็นคำสั่งของท่านพี่ ใครกล้าขัดว่ามาเลย”

 “ฉัน-ไม่-ได้-เป็น-เลส-เปี้ยนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” (ยามสติแตก)

ผู้ชาย – แยกด้วยว่าพูดกับใคร ถ้าพูดกับผู้หญิงหรือคนที่ถูกชะตาด้วยจะพูดดีด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มมีเสน่ห์ ออกแนวยกยอและกะล่อน(ถ้าคนนั้นๆเป็นผู้ชายจะแค่พูดธรรมดาๆ) ยกเว้นกับพี่และเพื่อนร่วมแฟมิลี่ที่จะพูดสไตล์เดิมเหมือนตอนเป้นผู้หญิงที่ห้วนกว่าหน่อย แต่ถ้าเป็นผู้ชายส่วนใหญ่ล่ะก็...กวนส้นสุดชีพ เกรียนด้วย เช่น

“ว่าไงหรือครับ? นางฟ้าที่น่ารักของผม”

“ได้ทุกอย่างเลยครับเพื่อคุณ...องค์หญิง”

“ท่านพี่ครับ...อย่าฝืนสิครับ...”

“อ้อเหรอ? ไอนี่น่ะเหรอที่เรีกว่าเกรียน?”

“...ก็แกมันโง่โดนหลอกเองนี่หว่า อ้อ..ใช่ๆผมยอมรับครับว่าเกรียน...เจ็บใจเหรอ? งั้นก็หาทางเอาคืนสิครับ คุณกาก”

คำพูดแทนตัวเอง/คนที่พูดด้วย/คนอื่น :::

ผู้หญิง

คำพูดแทนตนเอง – ฉัน / เรา / โนริ(ชื่อล่น)

คำพูดแทนคนที่พูดด้วย – ท่าน (คนที่ยกย่อง) / คุณ (ยามต้องใช้) / นาย-เธอ (ทั่วๆไป) / แก (ของขึ้นแล้ว)

คนอื่น – ท่านผู้นั้น (กับคนที่นับถือ) / เขา (คนทั่วไป) / มัน+ยัยนั่น+หมอนั่น (คนที่เหม็นขี้หน้า/เกลียด)

ผู้ชาย

คำพูดแทนตนเอง – ผม / เรา / กู

คำพูดแทนคนที่พูดด้วย – ท่าน (คนที่ยกย่อง) / คุณ (กับผู้หญิงตามด้วยคำยกยออื่นๆหรือใช้ประชดผู้ชาย) / นาย-เธอ (ทั่วๆไป) / แก+มึง (ของขึ้นแล้ว) / ไ-อ้... (หาเรื่อง)

คนอื่น – ท่านผู้นั้น (กับคนที่นับถือ) / เขา (คนทั่วไป) / มัน+ หมอนั่น+ไ-อ้...นั่น (คนที่เหม็นขี้หน้า/เกลียด)

เรียกบอสว่า ? ::: ท่านพี่ / บอส

คำพูดติดปาก :::

ผู้หญิง

“...ท่านพี่/บอส”

“ใครที่บังอาจมาแตะต้องเฟียโต้หรือพี่ฉัน...มันต้องตาย...”

“ผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจที่สุด...”

“ตายซะเถอะ...หลับให้สบายนะ กู๊ดไนท์...”

ผู้ชาย

“เกรียนแล้วไงครับ? มันผิดกฎหมายมาตราไหนเหรอ?”

“ผู้หญิงพวกนี้เป็นสมบัติของผม...ถ้าพวกคุณอยากได้ก็มาแย่งไปสิครับ...”

“ทำตัวแบบนี้เขาเรียกว่า สอ ใส่ เกือกนะครับ...”

ชอบ/ปฏิกิริยา :: ท่านพี่+รุ่นก่อน+เฟียโต้ (เคารพรักและเทิดทูนมาก) ความเงียบสงบ (ดี...) ช็อกโกแล็ตหรืออะไรก็ตามที่มีโกโก้เป็นส่วนประกอบหลัก (กินงียบๆอย่างมีความสุขเ)และ ปืน (ดูแลอย่างดี)

เกลียด/ปฏิกิริยา :: ความวุ่นวาย (เดินหนีหรือถ้าจำเป็นก็จัดการซะ) คนหรืออะไรก็ตามที่คิดจะมายุ่มย่ามกับพี่และเฟียโต้ในทางไม่ดี (ตายสถานเดียว เธอเก็บเอง) และ ผู้ชาย (อย่ามายุ่งนะ ไม่งั้นแม่สอยเละแน่)

กลัว/ปฏิกิริยา :: รอยสักที่หน้า (เพราะพ่อเธอมีรอยสักที่หน้า...มันทำให้เธอรู้สึกแย่เพราะคิดถึงพ่อ จะเมินหนีและทำหน้าขยะแขยง ทั้งที่ในใจกลัวมากเพราะความทรงจำอันเลวร้ายนั้นหวนคืน) และการที่ไม่สามารถปกป้องคนสำคัญจนต้องสูญเสียพวกเขาไป (จะช็อกมาก และต้องทำใจไปอีกนาน)

ความเกรียนในโหมดผู้ชาย ระดับไหน? ยังไง? ::  ถ้าไม่ไปหาเรื่อง...ก็ธรรมดาๆแล้วแต่อารมณ์ แต่ถ้าไปมีเรื่องหรือคุณเธอเกิดไม่ชอบขี้หน้าเมื่อไหร่...เกรียนเทพ...จากการเลือกปฏิบัติและการพูดจา...สรุปทุกอย่างนั่นล่ะ

รูป ::

รูปผู้ชายเจ้าค่ะ

  

รูปผู้หญิงเน้อ

 

     _____________________________________________

ใบสมัคร [Fic Love disease]  

รูป :: 

  

รูปร่างลักษณะ :: หญิงสาวเจ้าของรูปร่างปราดเปรียวสมส่วน เธอมีผิวสีขาวอมชมพูนวลระเรื่อตัดกับเรือนผมสีดำสนิทดุจรัตติกาลที่ยาวเลยบ่าลงมาเล็กน้อยได้เป็นอย่างดี ใบหน้ามน มีดวงตาสีแดงเพลิงคู่สวยประดับอยู่ ปากนิดจมูกหน่อย บวกกับบุคลิกแบบใจร้อน ห้าว แสบ แต่มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนแฝงในตัวทำให้เธอดูน่ารักมากๆเลยทีเดียว สูง 168 เซนติเมตร หนัก 52 กิโลกรัม

ชื่อ-นามสกุล :: Kimijika Hime (คิมิจิกะ ฮิเมะ)

ชื่อเล่น :: Hime (ฮิเมะ)


ความหมาย :: องค์หญิงผู้ใจร้อน

อายุ :: 22

อุปนิสัย :: เธอเป็นคนที่เรียกได้ว่าแสบมาก ขี้เล่นสุดๆ อยู่เฉยไม่เคยได้ ใจร้อน...แถมยังใจกล้าบ้าบิ่นสุดๆ ต้องหาเรื่องมาให้ทำตลอด ฉลาดมาก...แต่แบบเจ้าเล่ห์ๆนะ โปรดปรานการแกล้งคนและกิจกรรมเอ้าท์ดอร์ที่สุด ยิ่งเห็นว่าคนนั้นนิ่งเฉยหรืออันตรายมากแค่ไหนยิ่งอยากแกล้ง หรือเห็นกว่ากิจกรรมไหนยิ่งเสี่ยงยิ่งอยากเล่น พูดจาโผงผางตรงไปตรงมาแต่ก็กวนประสาทไปด้วยในเวลาเดียวกัน แหลและแถได้เยี่ยมมาก เป็นคนที่ดูเหมือนบ้าบอแต่ความจริงร้ายลึก ถ้าใครไปทำให้เธอเกลียดหรือเหม็นขี้หน้าเข้าล่ะก็...เตรียมตัวเจอดีได้เลยเพราะเธอไม่ปล่อยไว้แน่ เป็นคนที่พูดจริงทำจริงและไม่กลับคำพูดของตัวเอง แต่เธอก็รักเพื่อนตัวเองมากเหมือนกันนะ เห็นใจร้อนแบบนี้แต่กลับเป็นแม่บ้านแม่เรือนจนน่าตกใจ ทำอาหารเก่งมาก ทุกอย่างอร่อยหมด และเกลียดความสกปรกเป็นที่สุด เวลากินทีกินเยอะมากแถมกินเคยไม่ตรงเวลาอาหารเลย.....ทั้งๆที่ตัวเองเป็นโรคกระเพาะแท้ๆ......อาแมน

ประวัติ :: ยัยคุณหนูตัวแสบทายาทคนที่สองของคิมิจิกะกรุ๊ปที่เป็นเจ้าของกิจกรรมเอ้าท์ดอร์แทบทุกประเภทในญี่ปุ่น เนื่องจากแท่เธอเสียไปหลังเธอเกิดได้ไม่นาน เธอจึงต้องทำหน้าที่เหมือนเป็นแม่ในบ้านแทน เพราะพี่ชายเธอก็งานยุ่งสุดๆ และเนื่องจากเธอเป็นลูกสาวคนโตในบ้านด้วยแหละ ในเมื่อที่บ้านทำเกี่ยวกับเอาท์ดอร์มีหรือเธอจะไม่ได้เล่นของพวกนี้น่ะ โอย.....เธอน่ะยินดีเป็นหนูทดลองเครื่องเล่นใหม่ของบ้านด้วยซ้ำเพราะเธอชอบเล่นพวกนี้มากๆ ทั้งพี่และพ่อก็ไม่ได้อยากให้เธอเป็นหนูทดลองนักหรอก เพราะจริงๆควรจะให้หุ่นยนต์ทดสอบก่อน และกลัวเธอเป็นอันตราย แต่ขอโทษ......ใจร้อนและบ้าขนาดนี้ใครจะไปห้ามทัน เคยเจ็บตัวมาหลายรอบเพราะเหตุนี้แล้วด้วย แต่เธอก็ไม่แคร์ และวันหนึ่งเธอก็รู้สึกปวดท้องมากๆจนลงไปกองอยู่กับพื้น พี่เธอเลยรีบพาเธอส่งโรงพยาบาลแล้วรู้ว่าเธอเป็นโรคกระเพาะเนื่องจากมีเชื้อแบคทีเรียอยู่บวกกับที่เธอทำงานต่างๆจนไม่เคยทานข้าวตรงเวลาเลย เธอจึงต้องไปหาหมอนับแต่นั้น และหมอที่มารับผิดชอบเคสของเธอก็คือ......จีนั่นเอง

ลักษณะคำพูด :: พูดห้วนๆไม่ค่อยมีคำลงท้าย และแฝงความกวนส้นและหาเรื่องไว้ เช่น “นี่ๆ หมอ ทำไมหมอถึงมีรอยสักที่หน้าอ่ะ อ๋อ.....หรือว่าโดนสาวกรีดหน้ามา......เลยสักกลบซะเลย” (ดูมันพูด) หรือ “นี่ๆ ทำไมหมอไม่มีแฟนล่ะ หรือว่าหมอเป็นพวก....นิยมไม้ป่าเดียวกัน?” (เอาเข้าไป)

ชอบ ::การแกล้งชาวบ้าน เค้ก เรื่องสนุกๆและตื่นเต้น กิจกรรมเอ้าท์ดอร์ และการทำอาหาร

เกลียด :: คนขี้เก๊ก การบังคับ ความสกปรกและ การอยู่เฉยๆโดยที่ไม่มีอะไรทำ

กลัว :: แมลงสาบ

อาการเมื่อเจอสิ่งที่กลัว :: จะสติแตกไปเลยค่ะพี่น้อง และจะรีบพุ่งเข้าหาคนที่ใกล้ที่สุดทันที

ป่วยเป็นโรค :: ไฮเปอร์(สมาธิสั้น)+โรคกระเพาะ

งานอดิเรก :: เล่นกิจกรรมเอาท์ดอร์ทั้งหลาย โดดหอ เพนท์บอล บีบีกัน ฯลฯ เอาหมด การแกล้งคน และคิดสูตรอาหารใหม่ๆ

ความสามารถพิเศษ :: ทำอาหารเก่งมากๆ และเก่งงานบ้านทุกอย่าง (แต่ชอบทำอาหารที่สุด)

คู่ :: จี

เรียกคู่ตัวเองว่า :: “นายหมอขี้เก๊ก” “ไ-อ้หมอหน้าสัก” “หมอ” และ “จีจี้”

ให้คู่ตัวเองเรียกว่า :: “ยัยบ้าเลือดร้อน” “ยัยจอมหาเรื่อง” และ “ยัยองค์หญิงตัวดี”

เพิ่มเติม :: เธอชอบแกล้งจีที่สุดเลยล่ะ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------