คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Roommate
ใบสมัคร
Part I
รูป II (1) (2) [Sword Girl]
รูปร่างลักษณะII ซิลเวีย...หญิงสาวเจ้าของใบหน้าอ่อนวัยที่ใครได้มองครั้งแรกก็คงคิดว่าเป็นเด็กสาวเสียมากกว่า บนใบหน้าใสไร้ที่ตินั้นมีดวงตาสีเขียวคู่สวยดังใบไม้ในยามฤดูใบ้ไม้ผลิอันสดใสมาเยือนผืนป่าก็ไม่ปาน จมูกโด่งรั้นนิดๆพองาม แก้มใสมีสีชมพูอ่อนด้วยเลือดฝาด และเรียวปากบางสีชมพูดั่งกลีบดอกไม้น้อยๆที่โบยบินตามสายลมในฤดูร้อน และดวงหน้าของเธอนั้นยิ่งโดดเด่นเมื่อมีเรือนผมสีน้ำตาลดั่งเปลือกไม้ซอยสั้นล้อมใบหน้าหวานเสริมให้ดวงหน้าของเธอนั้นยิ่งดูโดดเด่นขึ้นมาเป็นเท่าตัว ลำตัวบอบบางสมส่วนทั้งสะโพกอกเอวที่ถูกซ่อนอยู่ภายใต้ชุดทะมัดทะแมงนั้นซ่อนพลังแรงกายแรงใจอีกทั้งความรู้มหาศาลเอาไว้ในร่างนี้ ทั้งแขนทั้งขาเล็กเรียวเหลือเชื่อแต่กลับแข็งแรงไร้ที่ติ โดยรวมแล้วเธอจัดเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากที่เดียวถ้าเธอจะหัดทำตัวเรียบร้อยกว่านี้นิดนึง...
น้ำหนัก / ส่วนสูง II 49 / 169.5(?)
ชื่อ II Lionita (ลีโอนิต้า)
นามสกุล II Sylvia Delmatron (ซิลเวีย เดลมาร์ธรอน)
ชื่อเล่น II Nit (นิต) / Sylvia (ซิลเวีย) (แต่บางทีคนชอบเรียกว่าลีโอเพราะตอนดุก็ดุ...หรือตอนโมโหเหมือนยักษ์มารจะมีคนเรียกโอนิด้วย)
ความหมาย II หญิงสาวผู้เป็นดั่งพญาราชสีห์จากผืนป่า
งานอดิเรก II บุกป่าไปส่องสัตว์หรือหาสมุนไพร / คิดหาเส้นทางการเดินป่าแบบแปลกๆแต่ไม่ถึงตายเพื่อเอาไปสอน(?) / ตะลุยซื้ออาหารฟรีซหรืออาหารสำเร็จรูปไปตุนไว้ในห้อง / เช็คอุปกรณ์การเดินป่า
ความสามารถพิเศษ II เซ้นส์ด้านทิศทางและการเอาตัวรอดสูงมาก ประมาณว่าถ้าเป็นเรื่องทิศทางต่อให้มองผ่านแค่แวบเดียวหรือมันดูเหมือนกันไปหมดก็สามารถจำได้อย่างแม่นยำและแยกแยะความแตกต่างได้เป็นอย่างดี ว่าง่ายๆคือเธอสายตาดีสุดๆด้วยแหละ ส่วนการเอาตัวรอดที่ว่านี่คือการประยุกต์ใช้และสัญชาตญาณรวมไปถึงความจำที่โหดสัสๆ เช่น เห็ดอันไหนมีพิษไม่พิษ...จำชื่ออาจจะไม่ได้ครบ ผลข้างเคียงอาจจะจำไม่ได้หมด แต่ดูแวบเดียวรู้ละกันว่าอันไหนมันกินได้กินไม่ได้ และมั่นใจ...ทุกครั้งถูกร้อยเปอร์เซ็นต์ ใครไม่เชื่อโดนหามเข้ารพ.มาแล้วทุกราย การประยุกต์ใช้ก็เช่นเอาสิ่งมีมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เป็นต้น / ใช้เครื่องมืออุปกรณ์อาวุธทุกอย่างรวมถึงธรรมชาติรอบข้างได้อย่างเกิดประโยชน์สูงสุด แสงแดด ทิศทางลม วงปีไม้ ดวงดาว มาเหอะรู้หมด มีแค่นี้ก็ไม่ต้องพึ่งเข็มทิศแล้ว แต่เวลามีให้ใช้ก็จะใช้อ่ะนะ ชัวร์ไว้ก่อน / คุมสติได้เกือบทุกสถานการณ์แม้ยามคล้ายโลกแตก / สกิลศิลปะการป้องกันตัวสายดำ / กระแสจิตสังหารสูงส่ง
อาวุธ II เข็มทิศร้อยด้วยโซ่แร่ชนิดพิเศษเส้นบาง และ มีดสวิส
รูปร่างลักษณะอาวุธ II เข็มทิศที่ร้อยด้วยโซ่นี้ปกติเธอจะชอบเอาไว้เช็กทิศเฉยๆว่าไอ้ที่เธอดูทิศจากดวงดาวรึแดดรึอะไรต่างๆมันถูกรึเปล่า (ซึ่งเธอไม่เคยดูผิด) ตัวเรือนเป็นสีออกเงินแต่มันไม่นำไฟฟ้า มีปุ่มกดสามปุ่มสามสี เงิน ทอง ทองแดง แต่โซ่น่ะนำเพราะโซ่สีเงินนี้มีองค์ประกอบหลักคือเงิน(ผสมไททาเนียม)แต่แข็งแรงมากผิดกับหน้าตาภายนอกที่ถูกเส้นเล็กบางๆนี้ และโซ่กับตัวเรือนนั้นแยกออกจากกันได้ หากเปิดตัวเรือนออกก็จะเจอ...หน้าปัดแบบเข็มทิศธรรมดาๆ แต่มันเปิดได้สองชั้นค่ะ...ถ้ากดเปิดชั้นที่สองมาจะมีอีกหน้าปัด ส่วนทำอะไรได้...ไปรอดูความสามารถซะนะ...
ส่วนมีดสวิสก็เหมือนกับมีดสวิสที่เขาใช้เดินเขากันทั่วไปนั่นแหละ เกรดเอสบวกๆๆๆๆ ตัวด้ามจับสีแดงอันเล็กพกพาง่ายซ่อนคมมีดแลบะอุปกรณ์สารพัดประโยชน์เอาไว้ข้างใน อาทิ มีดสั้น คีม กรรไกร ที่เปิดขวด ที่เปิดกระป๋อง...ยันตะไบเล็บ(?)
ปล. ขอเหอะ...เพื่อความเข้าใจสูงสุด มี๊ขอแปะรูปมาด้วยนะเพราะอันนี้มันอธิบายยากมาก
http://www.cotswoldoutdoor-static.com/productimages/large/68003600.jpg
ความสามารถของอาวุธ II เข็มทิศ – (เธอเรียกมันว่า ฟรอนเทีย) หากเธอกดปุ่มสีเงินหน้าปัดเข็มทิศจะถูกเปิดออก และถ้ากดปุ่มสีทองแดงกับเงินพร้อมกัน ตัวสร้างคลื่นซุปเปอร์โซนิกที่ฝังอยู่ในเครื่องก็จะทำงานและแผ่คลื่นของไปตามรัศมีสามกิโลเมตร และจะฉายภาพโฮโลแกรมสิ่งที่โดนคลื่นขึ้นมาแบบสามมิติ ศัตรูหลบที่ไหนก็ไม่รอด ใช้เดินป่าได้ด้วยถึงปกติเธอจะไม่พึ่งความสามารถนี้ก็เถอะ...แต่ถ้ากดปุ่มเงินอีกครั้งฝาเปิดจะเปิดหน้าปัดอันที่สองออกมา และคราวนี้ถ้ากดปุ่มสีทองและสีเงินพร้อมกันล่ะก็...หึหึหึ งามไส้แน่งานนี้ เพราะคราวนี้มันจะปล่อยคลื่นความถี่สูงที่จะทำให้สิ่งมีชีวิต(รวมไปถึงมนุษย์ด้วย) ปวดหัวมากจนขยับไปไหนไม่ได้ แน่นอนว่าผู้ใช้เองจะไม่เป็นไรเพราะจะมีเกราะความถี่ล้อมไว้เป็นบาเรีย ได้แต่นอนนิ่งอยู่ที่พื้นอย่างทรมาน จากนั้น...เธอก้จะเอาไปต้มยำทำแกงยังไงก็เรื่องของเธอ ส่วนมีดสวิส (ชื่อเรียก ทรานส์) – เอาไว้ใช้...ก็ฟันแทง ล้วง แคะ แกะ เกา สารพัดจะใช้ตามปกตินั่นแหละ ขึ้นอยู่กับว่าคุณเธออยากเล่นพิเรนทร์ระดับไหน อีกเรื่อง...อ้อลืมบอกไป ตัวโซ่น่ะยืดได้และยาวพอจะรัดรอคนหรือทำอย่างอื่นได้สบายๆ และมันปล่อยไฟฟ้าออกมาช็อตได้ด้วยแล...อ้อ แล้วก็โซ่นี้ถ้าเธอไม่อยากให้มันนำไฟฟ้ามันก็จะไม่นำนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไง?
สัตว์กล่อง II สัตว์กล่องของเธอคนนี้น่ารักเหลือเชื่อ...”กระรอกน้ำตาล” นาม “ซิลเวส” คล่องแคล่วและตาดีพอๆกับเจ้านาย ปีนต้นไม้ได้ว่ายน้ำยังไหว แต่ตัวนี้พิเศษหน่อยที่ตรงนี้ฟันคมมาก...งับทีเลือดอาบแน่ครัฟ...และอาจขาดได้ด้วย (เคยกัดสัตว์กล่องของนักเรียนเฮ้วๆที่ตัวใหญ่กว่าตัวเองสิบเท่าเป็นแผลเหวอะจนต้องไปรักษาเป็นเดือนมาแล้ว...ตัวใหญ่แค่ไหนก็มาดิ...พ่องับหัวขาดเลยนี่...)
ลักษณะนิสัย II ซิลเวีย...หญิงสาวผู้มีศักดิ์เป็นอาจารย์ชื่อกระฉ่อนประจำรร.วองโกเล่ในสายวิชาการเดินป่า ถ้าถามว่าทำไมเจ๊แกถึงชื่อดังในนี้นักน่ะเหรอ? ก็เพราะวิธีการสอนเจ๊แกมันเหมือนชาวบ้านซะที่ไหนกันเล่า...ปกติชาวบ้านเค้าต้องสอนทฤษฎีให้พอมีความรู้อะไรติดกบาลก่อนแล้วค่อยไปภาคปฏิบัติถูกมั้ย แต่ชั่วโมงแรกพานักเรียนทุกคนเดินพาเหรดเข้าป่าเลยค่ะ แถมใครเดินช้าหรือไม่รอนะจะบอกให้ ถ้าช้านักก็หาทางออกมาเองก็แล้วกัน นี่ฉันเดินช้าแล้วนะ!!! (ช้าของเจ๊แกคือเดินฉับๆอย่างกับสาวทั่วไปตอนเดินห้างตอนเซลกระหน่ำ แต่อย่าลืมนะว่าป่ามันเดินยากกว่าห้างเยอะ...สรุปคือชีเป็นคนที่เดินเร็วมาก ถ้าวิ่งไม่ต้องถาม...มองตัวนี่แทบจะไม่เห็นเลย และทำทุกอย่างคล่องแคล่วไม่เอื่อยเฉื่อย) ใครหลงไม่ถามและไม่ตามนะจ้ะ หาทางออกเอาเองละกันนะไอ้หนูทั้งหลาย ดีไม่ดีถ้าชีเจอนักเรียนทำตัวน่าหมั่นไส้ก็จะทิ้งไว้กลางป่ายกชั้นมันซะเลย...ว่าง่ายๆเลยนะ ยัยนี่ทำตัวเป็นอิสระในกรอบความรับผิดชอบของตัวเองค่ะ ฉันสอนวิชานี้ฉันก็จะสอนให้ดี แต่วิธีหรือสไตล์การสอนของฉันมันเป็นยังไงช่วยอย่ามายุ่งด้วยโอเคนะ? ทีนี้พอทุกคนรอดออกมาได้ก็ค่อยสอนทฤษฎี มันจะได้ตั้งใจเรียนไม่หลับ (เรียกได้ว่าทำอะไรเจ๊คิดอยู่ก่อนเสมอแหละ...เพราะชีรู้ว่าไม่มีใครอยากโดนเจ๊แกทิ้งไว้ในป่ารอบสองแล้วตายในนั้นหรอกนะ หึหึหึ...) อ้อใครเข้าคลาสช้าไปแค่หนึ่งวิฉันล็อกห้องนะจ้ะ เพราะถือว่าสายแล้ว หรือถ้าเป็นภาคปฏิบัติก็เดินตามไปเองนะเออ (ตรงต่อเวลามาก) ความจำดีเข้าขั้นสารานุกรมมาเอง เวลาอาจารย์คนอื่นมีอะไรที่ต้องใช้ข้อมูลอย่างด่วนก้จะมาทำ ชีก็จะตอบประมาณว่า “ไม่แน่ใจนะแต่น่าจะประมาณ นี้ๆๆๆ (ซึ่งละเอียดพอสมควรและถูกเก้าสิบเก้าจุดเก้าเปอร์เซนต์จากทั้งหมด)” นักเรียนคนไหนก่อวีรกรรมอะไรไว้...อย่าคิดนะว่าเธอจะลืม แต่ก็ไม่ได้หมายหัวใครเป็นพิเศษหรอกนะถ้ามันไม่มากวนทีนเธอจริงๆ...เพราะเธอเป็นคนที่คุมสติได้ดีมากถึงดีที่สุดแม้ว่าเวลาพูดบางทีจะดูอารมณ์ไม่คงที่เพราะเดี๋ยวก็เนือยเดี๋ยวก็ตะโกน เอาไงกันแน่? โธ่...ที่จริงแล้วถ้าไม่ต้องมาตะโกนเรียกเจ้าพวกเด็กอืดอาดบางคนหรือไม่มีใครบางคนมาทำให้เหวี่ยงล่ะก็...ก็ไม่ได้อยากจะตะโกนนักหรอก เพราะที่ตะโกนน่ะแค่ให้รู้ไว้ว่าไม่ชอบเฉยๆ ไม่ค่อยยึดติดกับอดีตแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทิ้ง...ก็เรื่องที่ผ่านไปแล้วเป็นอดีตไปแล้วก็ช่างหัวมันปะไรสิ ให้มันเป็นบทเรียนจะได้ไม่ทำผิดซ้ำ สนใจปัจจุบันดีกว่าจริงไหม? ความอดทนน่ะสูงมากเพราะวิชานี้คนสอนก็ควรจะอึดพอสมควร (ต้องใจรักด้วยแหละ) แต่อย่าให้ความอดทนของเธอหมดน่ะเดี๋ยวแม่ปั๊ดเชือดเรียงตัวเลยนี่ สติอยู่กับตัวตลอดเวลาแม้จะดูเหมือนเหม่อๆในบางทีก็ตาม เวลาทำอะไรจะจริงจังไม่ชอบเล่นๆ ต้องรอบคอบและระวังภัยอยู่ตลอดเวลา (วิชานี้พลาดนิดเดียวก็ซี้แหงแก๋ได้ง่ายๆ จะให้ทำเป็นล้อเล่นได้ยังไงกันล่ะห๊า???) และจะทุ่มเทความสามารถทั้งหมดที่มีให้กับสิ่งที่ทำ แม้ว่าจะดูเหมือนออมมือหรือเล่นๆแต่ความจริงเธอแค่กั๊กไว้รอที่จะใช้เมื่อจำเป็นต่างหาก ความรู้รอบตัวและความสามารถรอบด้านสูงในเรื่องเจเนอรัลหรือทั่วๆไป อย่างเช่นการดูพืช ดูดาวหรืออะไรงี้นี่รู้ดีเชียว แต่มักจะตกข่าวฮิตติดเทรนด์เกือบทุกประเภท ต้องรอให้คนอื่นมาบอกหรือไปเจอมาเองกับตัวถึงจะรู้เรื่องกับชาวบ้าน พักหลังมาเลยเริ่มฟังข่าวบ้าง...ถ้าไม่ติดที่ว่าบางทีเธออยู่กลางป่าอ่ะนะ ไม่ชอบพูดสุภาพและไม่ชอบอะไรเวิ่นเว้อเช่นพิธีการหรูๆ ถนอมน้ำใจคนไม่ค่อยจะเป็น แต่ไม่ถึงกับโผงผางจัด แค่คล่องแคล่วว่องไวและชอบทำอะไรให้มันเสร็จๆ เพราะบางทีก็มีนิสัยบางเรื่องที่เป็นสาวเช่น ชีชอบชุดโลลิค่ะ ลูกไม้เยอะระบายมีนี่แหล่ม แต่เดินป่ากับโลลิมันไม่เข้ากันเลย มันต้องทะมัดทะแมงเซ่ เพราะงั้นจะแอบแต่งแบบไม่ให้ใครรู้เฉพาะวันหยุดเท่านั้น แต่...เนื่องจากเป็นคนที่ค่อนข้างรีบร้อนในชีวิตประจำวัน บางทีส่งเสื้อไปซักแล้วมันยังไม่มา เหลือแต่เสื้อโลลิในตู้แล้วต้องไปสอน เอาวะ...ใส่ก็ใส่ แล้วมันก็ทำนักเรียนเงิบไปแล้ว (กลับมามักลงเอยด้วยการมีรอยขาดที่ชุดซักที่) บางเรื่องที่เธอคิดว่าไม่จำเป็นจึงไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆนัก เช่น ข้อสอบถ้าเป็นภาคปฏิบัติมันออกมาได้โดยไม่ตายก่อนก็ให้ผ่านแล้ว แต่จะเกรดดีรึเปล่าอีกเรื่อง (ขึ้นอยู่กับสภาพตอนออกว่างอมพระรามขนาดไหน) แต่เรื่องที่จำเป็นเก็บทุกเม็ด... คิดยังไงก็พูดออกไปอย่างงั้นเพราะอยากทำให้เรื่องมันจบเร็วๆ บางทีถ้ามีคนมาเซ้าซี้จะปัดๆหรือถ้ารำคาญจะตื้บเลยโทษฐานทำให้รำคาญ เก็บสีหน้าเก่ง แต่ปิดดวงตาไม่ได้ เพราะงั้นใครอ่านตาคนออกก็อ่านเจ๊แกออกเกือบหมดแล้วล่ะ รักสัตว์และธรรมชาติมากเพราะมันทำให้จิตใจเธอสงบ ถ้าเธอได้พักผ่อนกับธรรมชาติแล้วมันจะเป็นเพียงช่วงเดียวเท่านั้นที่เจ๊แกทำตัวเอื่อยเฉื่อย ใจดีกับสัตว์ที่เชื่องกับตัวเองมากด้วย (แต่หน้าค่อนข้างตาย...การผูกมิตรคนจึงยากหน่อย) (แต่ไม่ค่อยถูกชะตากับอาจารย์สอนวิชาคุมสัตว์บางคน...แต่ดันทะลึ่งเป็นรูมเมทกันอีก) เพราะชอบมาลอยหน้าลอยตาทำตัวสบายๆอยู่ได้ แถมยังโปรยเสน่ห์ใส่นักเรียนไม่เว้นวันอีก จรรยาบรรณอาจารย์น่ะมีมั้ยหา???
ชอบ II ธรรมชาติ / สัตว์ที่เชื่องกับตัวเอง / การทำอะไรอย่างคล่องแคล่วว่องไว / อากาศดีๆ (ได้ชาสักขวดจะเยี่ยมมาก) / พานักเรียนไปทิ้งไว้กลางป่า (หา???) / อุปกรณ์การเดินป่าทุกประเภท / ชุดโลลิ / อาหารที่ทำจากเนื้อแกะหรือเนื้อไก่...
เกลียด II พวกเอื่อยเฉื่อย เหลาะแหละ กวนทีน ไม่จริงจัง และพวก(ที่ดู)ขี้หลี / เนื้อสัตว์ประหลาดๆที่ปกติชาวบ้านชาวช่องเขาไม่กินกัน / ถั่วลันเตา / พวกยุ่งเรื่องชาวบ้าน / การรอคนอื่นและการทำให้คนอื่นต้องมารอตัวเอง / พิธีรีตอง
กลัว II รถสิบล้อ
อาการและสาเหตุมื่อเจอที่สิ่งกลัว II ถ้าเจอระยะใกล้จะตัวแข็งเป็นหินไปเลยและจะนิ่งค้างอยู่อย่างนั้นแล้วค่อยๆทรุดลงไปนั่ง สาเหตุเป็นเพราะแมวที่เธอรักมากตอนเด็กเคยโดนรถสิบล้อทับตายต่อหน้าต่อตา หลังจากนั้นมาเลยฝังใจกับรถสิบล้อ
จุดอ่อน II แพ้ควันบุหรี่...เจอทีไรไอค่อกแค่กเหมือนจะอาเจียนทุกที แต่ควันไฟนี่จะไม่เป็นไรเลย...(ก็จุดไฟตั้งแคมป์ในป่าเป็นว่าเล่นแล้วจะให้แพ้ควันไฟเรอะ???)
‘อยาก’ คู่กับใคร II จีอ๊อตโต้
เพิ่มเติม II จริงๆแล้วชีไม่ได้ชอบกินอาหารปรุงสำเร็จนะ แต่เนื่องจากรีบเลยต้องกิน ที่จริงเธอชอบกินของดีพอตัวอยู่เหมือนกันนะ และชีสวมถุงมือตลอดเวลา
Part II
สวัสดีครับเด็กน้อย ผมเป็นผอ.และอาจารย์ (แต่ผมสอนวิชาอะไรขออุบไว้ก่อนเนอะครับ ♥) ของที่นี้ ใครๆก็เรียกผมว่า “เซเฟอร์”แล้วไม่ทราบว่าเด็กน้อยชื่ออะไรงั้นรึครับ? ^^?
- “เซเฟอร์...ว่างนักรึไงถึงเอาเวลามาถามคำถามงี่เง่าแบบน่ะหา!?” ซิลเวียพูดพลางตบโต๊ะดังปึง “ก็ได้...ฉันยอมก็ได้มันจะได้จบๆไป...ลีโอนิต้า ซิลเวีย เดลมาร์ธรอน จำไว้ให้ดีล่ะเพราะจะไม่มีอีกเป็นครั้งที่สอง!!!” ก่อนจะนั่งเท้าโต๊ะแล้วมองหาคนถามประมาณว่าจะจบได้ยัง?
งั้นผมขอเริ่มเข้าสู่การทดสอบเลยนะครับ...ไม่ทราบว่าเด็กน้อยรู้ว่าโรงเรียนนี้เป็นยังไงงั้นรึครับ?
- “นี่นายคิดว่านายกำลังเล่นบ้าอะไรอยู่เนี่ย!!! เฮ้อ...ก็เป็นโรงเรียนพิสดารที่ไม่ปกติพอๆกับเจ้าของน่ะสิ ทั้งวิชา ชมรม ระบบการสอน นอกจากนี้ฉันก็ไม่รู้แล้ว! ว่าแต่...แล้วเจ้าของอย่างนายจะมาถามฉันทำเพื่อ...” ซิลเวียร่ายยาวก่อนจะขมวดคิ้วยิ่งกว่าเก่าเมื่อเห็นรอยยิ้มอันน่าถีบของผอ.
แล้วเด็กน้อยชอบหรือเกลียดอาจารย์คนไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า? ^^? (ยิ้มอย่างมีเลศนัย)
- “...หา?” ซิลเวียทำหน้าตายใส่ “นี่...คำถามน่ะมันไม่เท่าไหร่หรอกนะ แต่ยิ้มแบบนี้นี่ต้องการอะไรกันแน่เนี่ย?” ก่อนจะหยุดคิดนิดนึงแล้วตอบว่า “ฉันไม่ขอตอบคำถามนี้ก็แล้วกัน พูดตรงๆเลยนะเซเฟอร์...หน้านายมันไม่น่าไว้ใจ”
แล้วคิดว่า “รูมเมท” ของเด็กน้อยเป็นอย่างไรบ้างครับ?
- “ยิ้มได้ทั้งวัน ทำตัวสบายๆอยู่ได้ แล้วก็...เป็นคนที่ไม่เหมาะจะเป็นอาจารย์ในสายตาฉัน จบ” ซิลเวียตัดบทพร้อมกับทำหน้าประมาณว่าจบได้แล้วไม่งั้นเละแน่
อืม...แล้วคิดว่าโรงเรียนนี้มีอะไรที่แปลกประหลาดว่าโรงเรียนที่อื่นไหม?
- “...สำหรับฉันคือการที่ผู้หญิงอยู่ร่วมห้องกับผู้ชายเนี่ยแหละแปลกสุดแล้ว วิชาก็แปลกแต่ไม่แปลกเท่าอันแรก ทีนี้จะจบได้ยัง??? ฉันมีงานต้องทำต่อนะ...” ซิลเวียควักมีดออกมาเตรียมจะจ่อคอคนตรงหน้าซะแล้ว...
ถ้างั้นไม่มีอะไรแล้วล่ะ...เชิญเด็กน้อยไปทำธุระส่วนตัวของพวกคุณได้เลย ^^ (ยิ้มหวานพร้อมโบกมือลาอย่างร่าเริง)
- “ดี..” เธอลุกขึ้นก่อนจะหันหน้ากลับมาบอกว่า “อ้อแล้วก็อีกอย่าง อายุนายกับฉันก็ไม่ได้ห่างกันมาก เพราะงั้นไม่ต้องเรียกฉันว่าเด็กน้อยหรอกนะ ขยะแขยง...” ก่อนจะหายลับผ่านบานประตูไป
Part III
สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าชื่ออะไรงั้นหรือ? ^^? : มี๊แน้ปเองจ้าลูกมุกกี้ ><
คิดยังไงถึงได้เข้ามาสมัครเรื่องนี้ครับนั้น ฮา : เพราะมี๊อยากได้ปู่จ๊อต และมี๊ชอบพล็อตเรื่องจ้า
แล้วคิดว่าฟิคเรื่องนี้เป็นยังไงครับ? ดีพอไหม? ขาดอะไรไปหรือเปล่า? : ไม่ขาดจ้า ถ้าจะขาดก็...ขาดตรงไรท์ไม่อัพเนี่ยแหละ
คิดว่าจะติดไหม? : คิดว่า...นะจะ...มันก็ต้องแล้วแต่ไรท์สิ อย่ามาถามมี๊เลย
อยากคู่ใครที่สุดงั้นหรอ? แล้วถ้าผมขอสลับคู่จะได้ไหมครับ? : ปู่จ๊อต...อยากได้คนนี้ที่สุดแล้วล่ะ
ถ้าไม่ติดอยากจะรับกลับหรือเป็นตัวประกอบครับ? : รับกลับจ้า...
แล้วอยากให้ผมวิจารณ์เฉพาะคนที่ผ่านหรือวิจารณ์ให้หมดทุกตัวเลยครับ? : หมดทุกตัวเลยจ้ะ
ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้คุณโชคดีนะครับผม ♥ : หึหึหึ จ้าๆ ลูกสาวของมี๊
ความคิดเห็น