คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #109 : VICTORIAN DEMONS
A
whisper calling someone in the midnight,
Crying
for help with all might,
I
wonder why myself asking back,
‘What
is your desire?’
Your
answer comes with those fiery eyes,
Lack
of humanity, but full of dignity and pride,
Ah…how
lovely those eyes are,
I
reach my hand out to meet yours and the contract begins,
‘With
these words shall bind,
I
will be by your side to grant your greatest desire,
As
the priceless cost to pay,
May
your soul forever be mine’
Yes, Your Highness.
เสียงกระซิบเรียกหาใครสักคนในยามเที่ยงคืน
ร้องขอความช่วยเหลือจนสุดกำลังที่มี
ข้าสงสัย...ว่าเหตุใดตัวข้าจึงถามกลับไปว่า
‘เจ้าปรารถนาสิ่งใดหรือ’
คำตอบของเจ้ามาพร้อมกับดวงตาที่ลุกโชนดุจเปลวเพลิง
มันไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์...แต่เปี่ยมด้วยเกียรติยศและศักดิ์ศรีอย่างมากล้น
อา...ช่างเป็นดวงตาที่งดงามน่ามองอะไรอย่างนี้นะ...
ข้ายื่นมือออกไปจับมือเจ้าไว้...และเอ่ยเริ่มพันธสัญญา
ด้วยพันธวาจาผูกพันนี้...
ข้าจักอยู่เคียงข้าง คอยรับใช้...เพื่อตอบสนองความปรารถนาของเจ้า
ส่วนค่าตอบแทนแสนสูงค่านั้น
คือ...จากนี้และตลอดไป...ดวงวิญญาณของเจ้าจักเป็นของข้า...ตราบนิรันดร์...
A.Application
“อย่าโง่ไปหน่อยเลย...มีข้าคนนี้อยู่ข้างกายแล้ว
ท่านยังต้องหวาดกลัวสิ่งใดอยู่อีกหรือ”
“แม้เบื้องหน้าสายตาใคร...ท่านจะเป็นนายของข้า แต่หากท่านลองตรองดูสักนิดคงรู้ดี...ว่าระหว่างเราสองนี้...แท้จริงแล้วใครคือผู้เป็นนาย...”
ชื่อ – นามสกุล ::
Luther Raleigh [ลูเธอร์
ราเลจ] [แปลว่า
กองพลแห่งทุ่งหญ้าสีชาด]
ชื่อเล่น :: Lute [ลูธ]
โค้ดเนม :: Azazel [อาซาเซล] [แปลว่า การกวาดล้างให้สิ้นซาก]
เผ่าพันธุ์ :: ซาตาน
อายุ :: -
รูปร่างลักษณะภายนอก ::
ชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาราวกับเป็นเทพบุตรจำแลง รูปร่างสูงโปร่งได้สัดส่วน
ผิวสีขาวเนียนราวกับแสงจันทร์มีจะดูซีดเซียวไปบ้างก็ตาม ดวงหน้าหล่อเหลานั้นมีดวงตาข้างซ้ายเป็นสีเทาดุจเมฆหมอก
ส่วนข้างขวามักถูกปิดไว้ด้วยผ้าปิดตาสีดำ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเรียวบาง
เสริมให้ใบหน้านั้นงดงามสมบูรณ์แบบ ผมสีเทาเช่นเดียวกับดวงตาซ้ายซอยสั้นเป็นทรงดูดีแม้อาจจะดูปรกหน้าปรกตาไปบ้างก็ตาม
แขนขาเรียวยาวน่าอิจฉา เมื่อรวมกับเสื้อผ้าหน้าผมที่ดูเป๊ะและท่าทางกิริยาที่ดูสูงส่งแล้ว
หากใครมาเห้นครั้งแรกอาจนึกว่าเขาเป็นราชามาจากไหนก็ได้ สูง 184 เซนติเมตร หนัก 76 กิโลกรัม
ลักษณะเมื่อเป็นซาตาน :: เมื่อ “ลูเธอร์”
กลับมาเป็น “อาซาเซล” เต็มรูปแบบแล้วก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก
เพราะเขาถือว่าหน้าตาตัวเองดีอยู่แล้วก็เลยเอาหน้าจริงมาโชว์แบบไม่ต้องปิด
ปลอมตัวมันเสียดายของ (//ถรุย...)
เพียงแค่ดวงตาขวาที่ถูกปิดด้วยผ้าปิดตาอยู่จะถูกเปิดออก
เผยให้เห็นดวงตาสีแดงเข้มดั่งโกเมนเลือด...ดูงดงามล่อลวง...แต่แฝงด้วยอันตรายยิ่ง
พร้อมกับการปรากฏของเสื้อคลุมลักษณะคล้ายสูททั่วไป
แต่ชายของมันเป็นสีแดงและทองดูคล้ายมีเปลวเพลิงกำลังลุกไหม้ มักมีวิญญาณนรกนาม
“วัลแคน / Vulcan” ลักษณะเป็นหัวกะโหลกติดไฟปรากฏอยู่เบื้องหลังเป็นข้ารับใช้ด้วยเป็นพร็อบเสริม
หากจะเปิดตัวแบบอลังการสุดอะไรสุดก็จะมีบัลลังก์กะโหลกโผล่มาให้เฮียแกนั่งเต๊ะเล่นด้วย...
อุปนิสัย :: อาซาเซล...หรือ
ลูเธอร์ ราเลจ ซาตานผู้มั่นใจในตัวเองมากที่สุดจนถึงขั้นหลงตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย
เป็นซาตานไทป์โอเรซามะ(?)ที่เหล่าเพื่อนผองซาตานไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะยอมทำสัญญาแล้วลดตัวไปรับใช้มนุษย์คนไหนได้
เพราะดูแล้วน่าจะเป็นฝ่ายสั่งชาวบ้านมากกว่าฝ่ายทำตามคำสั่ง แถมตอนปลอมตัวเป็นมนุษย์มันก็ไม่คิดจะเปลี่ยนนิสัย
จนบางทีรัศมีบัตเลอร์มันบังรัศมีเจ้านายเฉยเลย(?)
เป็นผู้ชายที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูสง่าดูดีไปเสียหมดจนบางทีเจ้านายตัวเองยังหมั่นไส้
อยากทำให้เสียฟอร์มเสียเหลือเกิน แต่จะหักหน้าบัตเลอร์ตัวเองก็ไม่ดี แถมกลัวจะโดนอะไรแปลกๆตามมาทีหลัง...เลยเป็นอันต้องพับโครงการไป...รึเปล่า?
อย่างที่กล่าวไปแล้วว่าลูเธอร์เป็นผู้ชายที่ไม่ว่าจะขยับตัวทำอะไรก็ดูดี
สง่า น่ามองไปเสียหมด
มักมีรอยยิ้มด้วยความมั่นใจบางๆฉาบหน้าอยู่เสมอ...กิริยามารยาทดูสุขุมและสง่า...เหมือนพวกชนชั้นสูงมากกว่าจะเป็นเพียงข้ารับใช้
ไม่แปลกที่จะมีเลดี้มาหลงใหลมากมาย
และค่อนข้างเป็นที่หมั่นไส้ปนชื่นชมของเหล่าเจนเทิลแมนทั้งหลาย แต่ก็ไม่ใช่ว่าลูเธอร์จะมีดีแค่ภายนอกเท่านั้น
ความสามารถของเขานับว่าเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นวิชาการ ดนตรี กีฬา
การเข้าสังคม งานบ้านงานเรือน ทุกอย่างล้วนดีไปเสียสิ้น
จนบางทีหลายคนก็สงสัยนะว่าไอ้หมอนี่มันเป็นมนุษย์จริงเหรอ (ก็ไม่ใช่ไงประเด็น...)
แต่ด้วยความที่ว่าตัวเขาเองก็มีข้อเสียเหมือนกัน
และยังไม่เคยทำอะไรหลุดโลกมากมาย(มั้ง?) ข้อสงสัยนี้จึงเป็นเพียงแค่ข่าวลือเล็กๆ
ราวกับคลื่นลูกน้อยที่ซัดหาดทรายแล้วจางหายไปในเวลาไม่นานเท่านั้น
ลูเธอร์เป็นคนหัวดี
เรียนรู้ไวและจดจำอะไรได้ดี
เมื่อประกอบกับความมั่นหน้าที่มีแล้วทำให้ไม่ค่อยลังเลที่จะทำอะไรๆเท่าไหร่
โดยเฉพาะเวลาแก้สถานการณ์เฉพาะหน้า...ที่นอกเหนือคำสั่งเจ้านาย
เป็นคนที่ทำอะไรบางทีมันไม่รอคำสั่งเจ้านายเลย
เพราะมันคิดมาแล้วล่ะว่าแบบนี้ควรจะแก้ปัญหาอย่างไร
แต่พอบางทีมันไม่ตรงจุดประสงค์ของเจ้านาย...ก็ต้องให้เจ้านายไปตามล้างตามเช็ดไม่ก็แถจนสีข้างแหลกไปตามระเบียบ(?)
เขาไม่ผิดซักหน่อย เขาทำเพื่อนายท่านนะ(?) เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่ไม่ค่อยยอมรับว่าตัวเองหน้าแตกเท่าไหร่
แต่หากเป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวพันกับนายท่าน...เขาก็พร้อมจะยืดอกรับความผิดและชดใช้อย่างสุดความสามารถเช่นกัน
แต่ก็นับว่ายังดีที่ส่วนใหญ่ปัญหาเฉพาะหน้าที่ว่าเขามักจะแก้ได้ดี
และส่วนใหญ่...ถ้าไม่คับขันจริง ลูเธอร์จะไม่ทำอะไรนอกเหนือคำสั่ง
ไม่ใช่ให้เกียรตินายท่านหรืออะไร...มันเปลืองพลังงานเขา...แต่ถ้าเป็นเรื่องสนุกๆล่ะก็...ว่ามาเลย...ต่อให้นายท่านไม่อยากให้เขาทำ
เชื่อเถอะว่าเขาจะกล่อมนายตัวเองจนได้แหละน่า...
แม้ว่าจากที่กล่าวมาข้างต้นเหมือนลูเธอร์จะเป็นบัตเลอร์ซาตานสุดแสนจะเอาแต่ใจ
ซึ่งก็ไม่ผิดหรอก...เขานิสัยเสียจริงๆนั่นแหละ
แต่พอมาเป็นเรื่องภายใต้ความรับผิดชอบเขาเมื่อไหร่ จะทำเต็มความสามารถและทุ่มเทสุดๆ
เห็นแบบนี้สำนึกที่มีต่องานก็สูงเอาเรื่อง เขายิ่งเป็นพวกถ้าผลงานไม่ออกมาเนี๊ยบจริงจะไม่พอใจซะด้วย
ทำให้คุณภาพงานที่ออกมาเพอร์เฟ็กต์แทบทุกครั้งไป
ว่าง่ายๆมันเป็นเพอร์เฟ็กต์ชั้นนิสต์อ่อนๆ ไม่เพอร์เฟ็กต์ก็ไม่ได้อะไร...หงุดหงิดตัวเองก็แค่นั้นแหละ
ต้องทำได้ดีกว่านี้สิ...บ้าฉิบ!
เพราะเป็นคนที่คาดหวังกับตัวเองไว้สูง...เพราะงั้นบางทีก็เลยค่อนข้างกดดันตัวเอง
แต่แน่นอน...เขาไม่ให้ใครเห็นตอนตัวเองเสียฟอร์มหรอก...
ภายนอกลูเธอร์ดูเข้ากับคนอื่นได้ดี
ปรับตัวได้ดีเยี่ยม...แต่ความจริงแล้วไม่เปิดใจรับใครเลยซักคน
ใช่...เขามันไร้หัวใจ ก็แค่สวมหน้ากากเป็นมิตรเข้าหาใครๆ
เพื่อชักจูงและทำให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ตนต้องการ
เป็นคนที่มักจะลงมือทำอะไรเองมากกว่าจะรอชาวบ้านเขาทำ
แม้จะเป็นแค่การกระทำเบื้องหลังก็ตาม แต่กับบางเรื่องที่ต้องอดทนรอ...เขาก็รอได้
เจ้าเล่ห์เจ้าแผนการงั้นเหรอ? ใช่...นั่นแหละตัวเขา
ไม่ว่าใครจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ขอแค่ตนเองได้สิ่งที่ต้องการมาก็พอใจแล้ว แต่ความจริงแล้ว...ใต้ความไร้หัวใจนั้น...ก็ยังคงมีความรู้สึกที่หลับใหลอยู่ลึกๆรอคอยวันที่ใครจะมาค้นพบหรือปลุกมันให้ตื่นขึ้นเช่นกัน...
ลูเธอร์เป็นคนที่ถือเรื่องศักด์ศรีและเกียรติยศมาก
จนหลายคนบอกว่าเขาทานมันต่างข้าวเลยด้วยซ้ำ แต่พอกลายร่างมาเป็บบัตเลอร์
มันก็เลยต้องเพลาๆลงหน่อยในเบื้องหน้า แต่ลับหลังก็เหมือนเดิม แน่นอนว่าคงมีคนโดนเขานินทาเยาะเย้ยในใจไม่ใช่น้อย...ไม่ชอบคนที่ไม่มีศักดิ์ศรีในตัวเองจนบางทีไม่อยากจะมองหน้า
แต่คนประเภทที่เขาเกลียดยิ่งกว่า...คือคนที่ไม่ดิ้นรนพยายาม
หนูตัวเล็กกระจ้อยร่อยที่ดิ้นรนพยายามจะมีชีวิตต่อจนถึงที่สุด
อย่างน้อยก็มีค่าให้มองมากกว่ามนุษย์ผู้เอาแต่คร่ำครวญโดยไม่คิดทำสิ่งใด
เขาถือว่ามันเป็นการหยามศักดิ์ศรีและความสามารถในฐานะมนุษย์
และหากไม่จำเป็นจะไม่มีวันลดตัวลงไปเสวนากับคนประเภทนี้เป็นอันขาด!
แม้ว่าภายนอกลูเธอร์จะดูเหมือนมิสเตอร์เพอร์เฟ็ต์ขี้เต๊ะ
ทำอะไรต้องดูมีมาดตลอดเวลา แต่พออยู่กับคนที่สนิทหรือคนที่เขาสนใจ...มันจะกลายเป็นอีกเรื่องทันที
สามารถทำตัวชิว โคตรไม่แคร์สื่อและเป็นธรรมชาติมากๆ หัวเราะแบบไม่สนใจสายตาใคร
(แม้จะพยายามกลั้นแล้วก็ตาม สุดท้ายก็ลั่น...) หยอกเย้าแหย่ แกล้งเป้าหมายราวกับแมวที่ตะปบหนูตัวโปรดได้และปล่อยให้มันดิ้นไปมาในอุ้งมือ
ก่อนปล่อยแล้วตะปบใหม่ซ้ำๆ ชอบที่จะเห็นสีหน้าท่าทางใหม่ๆของคนที่สนใจ
จะบอกว่าขี้แกล้งอย่างร้ายกาจก็ไม่ผิดอะไรเลย แต่ทำกับคนที่สนใจจริงๆเท่านั้น
คนอื่นอย่าหวัง แถมยังเป็นพวกหวงของในอาณาณัติของตนมากด้วย
ทั้งที่ปกติไม่ค่อยสนใจคนอื่นเป็นพิเศษหรอก แต่หากมายุ่งกับของๆเขา...มันต้องชดใช้!
เห็นแบบนี้เวลาโกรธน่ากลัวมาก...น่ากลัวแบบใครทำโกรธทีจะเล่นงานต้นเหตุจนพังพินาศไม่เหลือชิ้นดี...ด้วยวาจาและการกระทำทุกวิถีทางที่จะทำให้คนๆนั้นเสียใจที่ริมาทำให้เขาโกรธ
แม้ปกติจะหงุดหงิดบ่อย แต่ตัวจริงใจเย็นและโกรธยากพอควร เพราะงั้นใครทำลูเธอร์โกรธอาจได้บัตรเชิญไปนรกล่วงหน้า...หาเรื่องกับซาตานเนี่ย...คิดเหรอว่าจะได้ตายดีน่ะ?
นอกจากขี้เต๊ะแล้ว...ข้อเสียอีกอย่างที่ค่อนข้างหนักหนาสาหัสของลูเธอร์ชนิดว่าชาตินี้คงแก้ไม่ได้คือ...ปากเสียขั้นรุนแรง
ไอ้ที่พูดจาสุภาพไพเราะเพราะพริ้งให้เกียรติคนอื่นบอกเลยว่าตอแหลหลอกลวงประชาชนเกือบหมด
ไม่ได้หมายความว่าตัวจริงพูดหยาบคายนะ ยังสุภาพเหมือนเดิมนั่นแหละ
แต่ต้องมีความกวนประสาท ความจิกกัด เหน็บแหนม เหยียดหยาม ปรามาส ตอแหล ด่าตรงๆ
เอฟรี่ทิงจิงเกอร์เบลที่เป็นการพูดจาแบบร้ายๆ...นั่นแหละตัวจริง ประมาณว่าพูดดีทีแบบไม่มีแถมท้ายคงจะขาดใจตายล่ะมั้ง?
แต่เขาก็ไม่คิดจะแสดงตัวจริงออกไปต่อหน้าสายตาประชาชีให้เสียภาพพจน์หรอก
เพราะงั้นผู้โชคร้ายรายแรกที่โดนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...นายท่านของลูเธอร์ผู้น่าสงสารนี่เอง
แต่แม้ปากจะร้ายจนน่าเอาบาทาแนบหน้า แต่บางทีที่พูดไปน่ะก็เพราะหวังดีหรอกนะ แต่พอพูดดีๆแล้วมันคันปากยิบๆ...เลยออกมาเป็นแบบนี้...คาดว่าถ้าเจอนายขี้น้อยใจคงได้ร้องไห้วันละหลายรอบแหง...
ลูเธอร์ไม่ใช่พวกบ้ายอ
แม้ภาพพจน์มันจะดูเหมือนให้แค่ไหนก็ตาม...เพราะสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ
ไม่ใช่คำชื่นชมยกยอเหล่านั้น แต่เป็นการยอมรับ...ทุกสิ่งที่เป็นตัวของเขา
ไม่ใช่แค่เปลือกนอกหรือพลังที่ทุกคนเห็น แม้ปรารถนาและพยายามเพียงใด
ก็รู้ว่าตนเองไม่มีทางสมบูรณ์แบบ ทุกสิ่งมีชีวิตย่อมมีข้อเสียเป็นเรื่องธรรมดา
แม้ทำตัวแบบไม่ใส่ใจหรือคิดจะผูกพันกับใครลึกซึ้ง แต่ความจริงเขาก็ยังโหยหา...ปรารถนาจนสุดหัวใจ...ที่จะพบเจอใครคนนั้น
หากพบแล้วล่ะก็...เขาจะยอมมอบทุกอย่าง
แม้กระทั่งก้มหัวที่เคยเชิดสูงไว้ไม่ยอมลงให้ใคร(ยกเว้นนายตามพันธสัญญาไว้สักคน)ลงคำนับ
และยินยอมพร้อมทำความปรารถนาของใครคนนั้นให้เป็นจริงโดยไม่สนว่าจะมีพันธสัญญาหรือไม่...ขอให้ใครคนนั้นมีความสุข...เท่านั้น...
ต่อให้ดวงวิญญาณนี้ต้องแหลกสลายไป...หากมันทำให้เธอยิ้มได้...เขายอม...
Your words are always absolute for me.
Even your desire is my death,
If granting that make you smile,
I shall do it willingly just for thee.
คำพูดของท่านถือเป็นประกาศิตของข้าเสมอ
แม้ความปรารถนาของท่านจักเป็นความตายของข้าก็ตาม
หากทำมันแล้วท่านยิ้มได้แล้วล่ะก็...
ข้าจะยินยอมพร้อมใจทำมัน...เพื่อท่านแต่เพียงผู้เดียว...
Is that your desire, my dear?
…Yes, Your Highness…
ชอบ ::
- การได้อยู่เหนือผู้อื่น
- การได้รับการยอมรับ
- ชานม...
- ความสมบูรณ์แบบ
- การแกล้งนายของตัวเอง(?)
- สุนัขขนฟูๆ
- เสียงเพลงคลาสสิก
- กุหลาบ
- ผีเสื้อ
ไม่ชอบ ::
- การถูกดูถูกเหยียดหยาม
- คนไร้เกียรติศักดิ์ศรี
- คนที่ไร้ความพยายาม ไม่ดิ้นรน
- ความพ่ายแพ้
- สิ่งที่ไม่สมบูรณ์แบบหรือไม่ดีพอในสายตาเขา
- สิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่า “แมลง”
แทบทุกประเภท ยกเว้นผีเสื้อที่เขามองว่ามันงดงาม
- เด็ก...
กลัว ::
- การเป็นคนไร้ค่าที่ไม่มีใครต้องการ
ประวัติ :: -
อาวุธประจำกาย :: เคียว นาม “ซีนิธ”
[Zenith]
ตัวด้ามและใบมีดเป็นสีดำสนิท ตัวใบมีดสลักอักขระเวทมนตร์ของเหล่าปีศาจไว้ด้วยสีเงินและแดง
ทำให้ทนทานต่อการทำลายมากถึงที่สุด ส่วนวิธีใช้ก็ฟันมันเข้าไปนั่นแหละ
อาจจะประยุกต์ใช้อย่างอื่นได้เนื่องจากตัวเคียวนี้สามารถยืดหดความยาวตัวด้ามและใบมีดได้ตามชอบใจ
ยามสะบัดเคียวก็สามารถเรียกสร้างเคียวสายลมที่ตัดสิ่งที่อยู่ในระยะไกลได้ด้วย และซีนิธจะมาต่อเมื่อลูเธอร์เรียกใช้เท่านั้น
ตำหนิเมื่อทำสัญญา :: -
ความสามารถพิเศษ :: -
งานอดิเรก ::
เล่นออร์แกน-ไวโอลิน / แกล้งนายตัวเองไม่ก็คิดแผนเพื่อการนี้ / นั่งจิบชา / เดินชมสวนกุหลาบ
เพิ่มเติม ::
-
ลูเธอร์...อันที่จริงแล้วเราอยากให้โค้ดเนมของเขาเป็น “ลูซิเฟอร์”
มากกว่าเพราะความมั่นหน้าอัตตาแกดูสูงเสียดฟ้า แต่ดูมันเป็นตำแหน่งสูงไปหน่อย
กลัวหน้าแหกเลยเอาอย่างอื่นแทน แต่ถ้าลูธรับบทลูซิเฟอร์ได้ก็อยากให้รับนะคะ กวนดี 5555
- ลูเธอร์ถนัดทั้งสองมือค่ะ (มันเทพไปมั้ยวะ แม่ยังสงสัย...)
- ลูเธอร์เป็นโรสมาเนียถึงขึ้นที่ว่ามองปุ๊บมันรู้เลยว่ากุหลาบนี้พันธุ์อะไร
ทั้งที่มันดูเหมือนกันไปหมด
มันบ้าไปแล้ว...จะช่างสังเกตมากๆต่อเมื่อเป็นเรื่องที่ตัวเองสนใจเท่านั้น
ที่เหลือ...ก็แค่บังเอิญความจำดีจำได้เท่านั้นแหละครับ....คนมันเก่ง
(โอ้ยใครก็ได้เอาไอ้นี่ไปเก็บที...)
- ที่ลูเธอร์ต้องปิดตาขวา เพราะดวงตาข้างขวาของลูเธอร์มีพลังของซาตานแผ่ออกมา...ไม่ปิดไม่ได้
เดี๋ยวความแตก ไม่ใช่เพราะอยากเท่แต่อย่างใด...
- วัลแคนเป็นดวงวิญญาณไฟนรก...ความสามารถของมันคือนอกจากจะเผาทุกอย่างที่เจ้าตัวสัมผัส (ยกเว้นลูเธอร์) แล้ว ยังสามารถปลอมเป็นลูเธอร์ได้ด้วย ดังนั้นอย่าแปลกใจที่จะเห็นลูเธอร์สองคนในเวลาเดียวกันได้...ก็หนึ่งในนั้นไม่ใช่ตัวจริงซักหน่อย?
- เอาจริงๆ อยากให้ลูเธอร์ได้ทำสัญญานะคะ มันคงจะสนุกดี
แต่แล้วแต่การตัดสินใจของท่านเบลล่าเลยค่ะ
Let’s TALK with BELLA
ไรท์เตอร์เบลล่าค่ะ
ผปค.ชื่ออะไรคะ? แนะนำตัวหน่อยยย
:: เราชื่อ ยูกินะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?
:: ตามชาวบ้านมาเจอค่ะ
แล้วพล็อตก็น่าสนใจดีด้วย
ใบสมัครยาวไปมั้ยคะ 555
รู้สึกยาวมาก ขอโทษด้วยนะคะ เบลล่าเรื่องมาก
::
ไม่เป็นไรหรอกค่า ไม่ยาวหรอก ปั่นชิวๆ (หรอออออออ)
อาจมีการดองเกิดขึ้น ทำใจน้า
:: ไม่เป็นไรค่ะ
เราก็ดอง (อ้าว???)
ถ้าติดแล้วมีอะไรขัดๆ
ขอปรับเปลี่ยนตลค.นิดๆหน่อยๆนะคะ
:: ตามสบายเลยค่ะ
โอเคค่ะ แค่นี้แหละ
เจอกันคอมเม้นนะคะ โชคดีค่า >7<
ความคิดเห็น