My room :)

ลำดับตอนที่ #102 : [Fic KNB] ONE HEART FOR YOU [3]

APPLICATION

 

“น่าขำนัก...เช่นนั้นหากเป็นความตายที่พรากข้าไปจากท่านแล้ว ท่านจะตายตกตามข้าไปอย่างนั้นน่ะหรือ?”

ชื่อ-นามสกุล : Mitsutama Homura [มิตสึทามะ โฮมุระ]

ชื่อเล่น : ไม่มีค่ะ นางไม่มีให้เรียก ไม่ให้ใครตั้งใหม่ให้ด้วย เรียกโฮมุระเถอะ 5555

ความหมายของชื่อ : มิตสึทามะ – อัญมณีแห่งแสงสว่าง / โฮมุระ – เปลวไฟ

อายุ : 24

นิสัย : มิตสึทามะ โฮมุระ หญิงสาวสู้ชีวิตที่แทบไม่มีใครได้ยินนางปริปากบ่นถึงความยากลำบากในชีวิต แม้จะต้องเผชิญเรื่องร้ายอย่างไรก็ยังคงยืนหยัดต่อไปเสมอด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มเกือบตลอดเวลา ปรับตัวกับสิ่งที่เข้ามาในชีวิตได้อย่างดี ขยันขันแข็งจนไม่รู้ว่าไปเอาเรี่ยวแรงหรือเวลาในการทำงานมาจากไหนทั้งที่ร่างกายนั้นก็ดูบอบบางเหลือเกิน เพราะโฮมุระคิดว่าบ่นไปหรือเอาแต่ร้องไห้คร่ำครวญก็ไม่ทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นหรอก ถ้ายากมีชีวิตที่ดีขึ้นก็ต้องดิ้นรน...ทำงานวนไปค่ะ! ไม่มีงาน ไม่มีเงิน แล้วจะเอาอะไรกินละคะ? ชาวบ้านนะ...ไม่ใช่ลูกขุนนางที่ไม่ต้องทำอะไรก็มีกินมีใช้สุขสบายน่ะ ฮึ!

เมื่อดูจากภายนอกแล้ว โฮมุระเป็นหญิงที่ดูร่าเริงนิดๆ มีความสุขและพอใจกับชีวิต เนื่องจากไม่ว่าจะทำอะไร...นางก็ทำด้วยความตั้งใจและเปี่ยมด้วยพลัง นอกจากนั้นยังมีรอยยิ้มประดับใบหน้าให้คนรอบข้างเห็นตลอดเวลา ช่วยอะไรใครได้ก็จะช่วยเท่าที่ตัวเองจะไหว อัธยาศัยดีทักทายคนอื่นไปทั่วจนเป็นที่รู้จัก มีสหายมากมายจนทุกคนคิดว่านางเข้าหาง่าย แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลยสักนิด โฮมุระเป็นหญิงสาวที่ปิดกั้นตัวเองจากคนอื่นอย่างมาก ใครที่คิดว่าเข้าถึงในหัวใจของนางได้ บอกเลยว่าคิดไปเองทั้งนั้น แม้จะมีผู้คนหรือสหายล้อมรอบกายมากมายแต่ก็ไม่ได้สนิทกับใครเลย ไม่มีใครเข้ามาถึงหัวใจของของนางเลย เห็นเพียงแต่ภาพลักษณ์ผิวเผินที่นางแสดงออกเท่านั้น ก็แน่ล่ะ...โฮมุระเป็นคนที่เชื่อใจใครยากมาก จนเกือบจะเป็นระแวงอยู่แล้วด้วยปมในอดีตบางอย่าง ตีตัวออกห่างทุกคนด้วยเส้นคั่นบางๆที่เหมือนจะฝ่าเข้ามาได้ง่ายแต่ก็ผิดถนัด ประตูใจเปิดยากยิ่งกว่าประตูคุกหลวงเสียอีกกระมัง? หากไม่ผูกพัน...เวลาตัดใจก็จะไม่เจ็บปวด นางคิดเช่นนั้น นอกจากนี้โฮมุระยังมองคนต้องการเข้าหานางในแง่ร้าย เพราะคิดว่า ‘หากข้าไม่มีอะไร...แล้วเขาจะเข้าหาทำไม? ต้องมีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงแน่ๆ’ ก็เป็นฉะนี้แล...หากจะเปิดใจนางคงต้องใช้ความพยายามและความอดทนมากพอดูเลยล่ะ

แม้ว่าโฮมุระจะดูเป็นสตรีเข้มแข็งที่พร้อมเผชิญหน้ากับทุกสิ่ง ร่าเริง แต่ความจริงแล้วภายในใจกับมีส่วนเศร้าสร้อยและความเหงาแฝงอยู่ไม่น้อย ที่ปิดกั้นตนเอง...ส่วนหนึ่งเพราะรู้ดีว่า กาลเวลาเปลี่ยนทุกสิ่ง ไม่มีสิ่งใดแน่นอน มีพบพานย่อมต้องมีลาจาก สิ่งใดเกิดได้ล้วนจบด้วยความตาย หากจดจำได้สักวันก็ต้องลืมเลือน ทำให้นางไม่คิดจะผูกพันกับใคร...นางกลัวว่าตัวเองจะเจ็บปวดจึงได้ตัดปัญหาทิ้งจากต้นตอด้วยการไม่เปิดใจรับใครสักคน เพราะกลัวว่าหากเผลอผูกพันไปแล้วจะทนรับความเจ็บปวดจากการลาจากไม่ได้ ของเสียของพังยังซื้อมาทดแทนได้ แต่ผู้คนนั้นไม่เหมือนกัน นางอ่อนแออ่อนไหวกว่าที่ทุกคนคิด และคิดมากกว่าที่ทุกคนเห็น ดังนั้นนางจึงต้องแสดงท่าทางว่าเข้มแข็ง ไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้ และไม่ให้เผลอใจไปผูกพันกับใคร ไปรักใคร เพียงเพราะความเหงาหรืออารมณ์ชั่ววูบด้วย...

โฮมุระเป็นคนประหยัดมัธยัสถ์...แต่ความประหยัดของนางในทีนี้ สำหรับคนอื่นแล้วมันดูจะมากไปจนกลายเป็นคำว่า ‘งก’ มากกว่า สำหรับนางแล้วเรื่องเงินทองถือเป็นเรื่องคอขาดบาดตายและจะไม่ยอมลงให้ใครง่ายๆทั้งนั้นหากเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เพราะโฮมุระคิดว่าเงินมีค่า หามากว่าจะได้มาก็ยากลำบาก แถมเวลาจำเป็นที่ต้องใช้ทีก็มักจะจ่ายเสียมากมาย แล้วจะเอาไปจ่ายกับเรื่องที่ไม่จำเป็นทำไม? ในโลกนี้...เงินเป็นสิ่งจำเป็นอย่างไม่อาจปฏิเสธ เป็นสื่อกลางพื้นฐานในการใช้ชีวิต แม้จะซื้อความสุขด้วยเงินไม่ได้เสมอไป แต่หากไม่มีเงินแล้วอย่างไรเสียก็ต้องทุกข์อย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้อย่ามาขอยืมเงินนางให้เสียเวลาเลยค่ะ นางไม่ให้ยืมหรอกต่อให้มีก็เถอะ อย่าว่าแต่เงินเลย ของอะไรนางยังแทบไม่ให้ยืมเลยด้วยซ้ำ เพราะของที่ว่าก็ใช้เงินซื้อมาทั้งนั้น จะมีแต่ของที่เห็นว่าทนทานหรือไม่ก็ไม่น่าขโมย ยังไงก็น่าจะได้คืน อย่างเช่นพวกถ้วยชามที่ข้างบ้านที่มีงานเลี้ยงไม่พอใช้ อะไรประมาณนี้นี่แหละถึงพอจะอะลุ่มอะลวยให้ยืมได้...แต่ถ้ายืมแล้วไม่คืนหรือทำพัง ต่อให้อีกฝ่ายหนีไปสุดขอบโลก นางก็จะตามให้มาชดใช้ให้จงได้! อีกเรื่องคือนางเป็นคนที่ต่อราคาของเก่งมากด้วย...

โฮมุระเป็นคนที่ปรับตัวได้ดี วางตัวเป็น แม้ตัวเองจะปิดกั้น แต่ก็รู้ดีว่าไม่สามารถใช้ชีวิตบนโลกได้ตามลำพังแน่เพราะอย่างไรเสียมนุษย์ก็เป็นสัตว์สังคม ดังนั้นนางจึงวางตัวให้กลมกลืนแต่ไม่แทรกซึมเข้าไปมากจนเกินไปนัก กิริยามารยาทดูแล้วเรียบร้อยสุภาพตามวิถีชาวบ้าน แต่บทจะเถื่อนหรือสู้คนก็เอาเรื่องเช่นกัน โฮมุระไม่ใช่สตรีที่เอาแต่ก้มหัวยอมคนหรือทำแค่ไหลไปตามชะตากรรมที่ถูกขีดไว้ แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะแข็งขืนอะไรตรงๆ หากเป็นเรื่องที่นางไม่ยอมแล้วล่ะก็...นางจะดื้อเงียบและคิดหาวิธีหลบเลี่ยงให้จงได้ นางหัวดื้อจะตายไป...

แม้ว่าโฮมุระจะดูเป็นสตรีที่อัธยาศัยและวาทศิลป์ดี และดูเป็นผู้ฟังที่ดี แต่หากใครรู้จักนางจริงจะรู้ว่านางปากร้ายมาก ปากร้ายแบบสุภาพสไตล์ชาวบ้าน พูดตรงจนแทงใจดำหรือเหน็บแนมด้วยใบหน้ายิ้มๆ แบบไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งสิ้น บางทีอาจพูดความจริงในใจแบบแรงๆแล้วมาตบท้ายทีหลังว่าล้อเล่นก็มี แต่เอาจริงๆก็ไม่ได้พูดทุกสิ่งที่คิด ไม่อย่างนั้นสักวันนางอาจจะคอขาดได้ เพราะกับบางคนแม้จะยิ้มแย้มให้ แต่ในใจคือด่าไฟแลบชนิดที่ว่าหากคำนินทาคือเปลวไฟ อีกฝ่ายคงมอดไหม้เป็นจุณไปแล้ว แต่กับบางคนที่เหลืออดจริงๆ โฮมุระก็ไม่ลังเลที่จะพูดในสิ่งที่คิดออกไปตอกหน้าจนอีกฝ่ายช็อกตาตั้งไปตามๆกัน เพราะมา ณ จุดนี้แล้ว นางไม่สนแล้วว่าอีกฝ่ายจะคิดอย่างไร...นางอดทนมามากพอแล้ว และจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว หากมาถึงจุดนี้ได้ก็ต้องขอคารวะ เพราะอันที่จริงความอดทนอดกลั้นของโฮมุระนั้นนับว่าสูงเอาการ จะมีก็แค่เรื่องเงินๆทองๆที่ความอดทนต่ำลงมาหน่อย กับอีกเรื่องคือนางไม่ชอบคนที่วันๆเอาแต่นั่งกินนอนกินไม่ทำงานอะไร เพราะนางถือว่าค่าของคนอยู่ที่การทำงาน เกิดมาเอาแต่กินนอนรกโลกเป็นบ้า หากเห็นคนแบบนี้ อารมณ์จะขึ้นง่ายกว่าเดิมหากจำเป็นต้องข้องเกี่ยวหรือสนทนาด้วย

แม้จะปากร้าย แต่ความจริงแล้วโฮมุระเป็นคนจิตใจดีกว่าที่ตัวเองคิด เรียกว่าเป็นพวกปากร้ายใจดีคงไม่ผิดนัก แค่นางไม่ยอมรับตัวเองเลยว่าตัวเองดี เพราะมองเพียงข้อเสียในตัวเองเท่านั้น นางเป็นคนที่ค่อนข้างจะใจดีต่อสัตว์เล็กๆและเด็ก แม้ปากและท่าทางจะบอกว่าไม่ถูกกับเด็กก็เถอะ ก็นะ...อย่างน้อยเด็กมันก็ยังมีความคิดใสซื่อ ไม่เหมือนผู้ใหญ่ที่เข้าหากันเพราะผลประโยชน์นี่นา

โฮมุระนับว่าค่อนข้างฉลาดเอาเรื่อง เป็นคนที่เอาตัวรอดได้ดี ความจำและไหวพริบใช้ได้ ช่างสังเกต มองคนออกในระดับหนึ่ง เพียงแต่ด้วยเหตุผลที่ปิดกั้นตัวเองทำเอาส่วนใหญ่จะเป็นมองแบบผลประโยชน์ที่ตัวเองจะได้กับการระวังตัวมากกว่าจะมองเพื่อสานสัมพันธ์ เป็นคนที่ต่อให้ไม่มีอะไร หากนางอยากได้ก็จะขวนขวายหามาด้วยกำลังของตนเอง ไม่ชอบพึ่งพาคนอื่นเท่าไหร่หากไม่จำเป็น ส่วนหนึ่งก็เพราะหัวดื้อและทิฐิ แต่อีกส่วนคือนางจะภูมิใจมากหากได้ในสิ่งที่ต้องการมาด้วยความสามารถของตนเองมันก็เท่านั้น เพราะได้มายากลำบาก...ถึงได้มีค่าให้ครอบครองอย่างไรล่ะ...

ปกติแล้วโฮมุระเป็นคนที่ควบคุมตนเองได้ดี ไม่ได้โกรธใครง่าย และหากในยามปกติจะไม่ค่อยปั้นหน้าเท่าไหร่หากไม่นับเรื่องปั้นหน้ายิ้มทักทายคนอื่น แต่ถ้าโกรธขึ้นมาเมื่อไหร่ เตรียมตัวเอาไว้ได้เลย เพราะนางถือคติ บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ ใครทำนางโกรธหรือเจ็บปวดมันก็ต้องเจ็บเช่นกัน เนื้อแท้แล้วเป็นคนอารมณ์รุนแรงพอควรแต่ยังดีที่นางมักใช้สมองมากกว่าอารมณ์ นางจึงฉลาดพอที่จะรู้ว่าใครเล่นด้วยได้ ใครเล่นด้วยไม่ได้ แต่อย่าคิดเลยนะว่าหากเป็นคนที่เล่นด้วยไม่ได้แล้วนางจะยอมปล่อยไปง่ายๆ หึ...มันต้องเจอดีแน่ บางกรณีอาจมีหลุดตบหน้าอีกฝ่ายไม่ก็ด่าจนอีกฝ่ายไปไม่เป็นเลยก็เป็นได้ ส่วนหากเสียใจก็จะหลบมุมไปอยู่คนเดียวทันที ก็เรื่องอะไรจะให้คนอื่นมาเห็นตอนตัวเองกำลังอ่อนแอน่าสมเพช ดูไม่ได้ล่ะ...

โฮมุระแม้ว่าจะดูเหมือนเข้าสังคมเก่ง แต่อันที่จริงแล้วชอบอยู่คนเดียวมากที่สุด รักความสงบและการใช้เวลาอยู่กับตนเองมากกว่าจะออกไปพบปะสังสรรค์กับใครที่ไหน แค่ได้ชาดีๆสักถ้วย ร่มเงาต้นไม้พร้อมลมเย็นสบายให้นางพักผ่อน กันตัวเองออกจากดลกภายนอกสักพัก เท่านั้นนางก็มีความสุขมากแล้ว

อีกเรื่องคือ...โฮมุระเป็นสตรีที่ดูภายนอกเหมือนเป็นกุลสตรี เพราะงานบ้านงานเรือนทำได้หมด(เพราะไม่มีใครทำให้) กิริยาดูสุภาพ มีจริตหญิงพอควร แต่อันที่จริงแล้วเนื้อในเถื่อนกว่าที่คิด กล้าได้กล้าเสียพอตัวด้วย รูปร่างบอบบางกับท่าทางนั้นเหมือนเอาไว้หลอกตาคนอื่นมากกว่า เพราะอันที่จริงนางมีพวกกิริยาหรือจริตไว้ก็เพราะมันเป็นเกราะที่ดีอย่างไรล่ะ แถมยังร่างกายแข็งแรงถึกทนจากการทำงานอีกด้วย เรื่องสมรรถภาพทางร่างกาย นางมั่นใจว่าไม่แพ้พวกทหารหรอก ลองมาทำงานต่อเนื่องแบบนางดูสิ อยากรู้เหมือนกันว่าพวกเขาจะทำได้สักกี่น้ำ...ถึงแรงนางจะไม่ได้เยอะมากมายตามประสาสตรี แต่เรื่องความอดทนพยายามและเหนื่อยยากนี่ขอให้บอกล่ะ ไม่ท้อหรอก สู้ตาย! อีกอย่างนางพอรู้วิชาป้องกันตัวบ้าง แต่ก็แค่พื้นๆพอเอาตัวรอดเท่านั้นเอง

ลักษณะการพูดจา : โฮมุระเวลาพูดจามักแทนตัวเองว่า “ข้า” แทนคนอื่นว่า “เจ้า” หรือ “ท่าน” ตามแต่สถานะ แต่หากไม่รู้จักแม้สถานะจะดูใกล้กันก็จะแทนว่า “ท่าน” ไว้ก่อน เป็นคนที่พูดจาเข้าข่ายสุภาพแต่กัดเจ็บ ไม่ค่อยมีคำลงท้ายยกเว้นพูดกับคนที่ยศศักดิ์สูงกว่าหรือเวลาประชดประชันแดกดันจะลงท้ายด้วย “เจ้าคะ / เจ้าค่ะ” เวลาปกติมักจะแสดงอารมณ์ค่อนข้างตรงไปตรงมา ยกเว้นไม่พอใจจะพยายามอดกลั้นจนกว่าจะไม่ไหว หากโกรธน้ำเสียงจะต่างจากตอนปกติชัดเจนรวมไปถึงคำพูดคำจาด้วย

“ตามมารยาทแล้ว...ก่อนจะให้ใครแนะนำตัวก็ต้องบอกชื่อของตนเองก่อนมิใช่หรือเจ้าคะ?”

“...ข้าไม่เห็นว่านั่นเป็นความคิดที่ดีตรงไหน”

“...เลี้ยงฉลองงั้นรึ ขอผ่านดีกว่า พอดีว่าข้าต้องกลับไปดูแลฮินะ(สุนัข)น่ะ...”

“วันๆ เอาแต่กินนอนไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน นี่เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่าตัวเองมีค่าตรงไหนน่ะ?”

“...นั่นสินะ...คนอย่างท่านที่แม้จะไม่ต้องทำอะไรก็มีกินมีใช้สุขสบายจะมาเข้าใจพวกข้าได้อย่างไร ข้าผิดเองเจ้าค่ะที่คาดหวังอะไรที่เกินกว่าที่สมองของท่านจะคิดได้...”

“ตัวข้านั้นไม่มีสิ่งใดที่ท่านไม่มี...ดังนั้นข้าจึงไม่เห็นความจำเป็นที่ท่านควรจะเข้าหาข้า...แต่ทำไมท่านถึงยัง...”

รูปลักษณ์โดยรวม : โฮมุระเป็นหญิงสาวที่มองแล้วดูงดงามเยาว์วัย แม้ว่าจะไม่ได้งามเลิศเลอล่มฟ้าล่มแผ่นดิน แต่ก็นับว่าสวยสะกดสายตาผู้คนอยู่ ด้วยรูปร่างอ้อนแอ้นอรชรบอบบางที่ชวนให้ปกป้อง หารู้ไม่ว่าเจ้าของร่างนี้นั้นแข็งแกร่งกว่าที่คิดมากมาย ผิวขาวนวลมีรอยคล้ำแดดเล็กน้อยตามประสาชาวบ้านแต่ก็ไม่ได้ทำให้หม่นหมองลงแต่อย่างใด ดวงหน้าหวานรูปไข่มีดวงตาสีน้ำตาลเปลือกไม้คู่งามกระจ่างใสฉายแววกล้าหาญและเฉลียวฉลาด ปากนิดจมูกหน่อยเสริมให้ใบหน้าดูงดงาม พวงแก้มมีสีระเรื่อ เมื่อมีเส้นผมสีเหมือนดวงตาที่ไว้หน้าม้าและปล่อยยาวจรดเอวแล้ว ทำให้นางดูงดงามราวกับภาพวาดเลยทีเดียว

ส่วนสูง / น้ำหนัก : 165 / 50

ชอบ : 

- การได้อยู่อย่างสงบตามลำพัง [โฮมุระชอบความสงบและชอบอยู่แบบส่วนตัว]

- สัตว์เล็กๆ [มองว่าพวกมันน่ารักน่าเอ็นดู]

- อาหารทำมือ [มองว่ามันมีรสชาติที่มาจากการเอาใจใส่ ต่างจากที่ซื้อมา]

- อากาศอบอุ่นและมีลมอ่อนๆ [ทำให้นางสบายตัว อารมณ์ดี...]

- สายรุ้ง [รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งสวยงาม และคอยเตือนใจนางว่าฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ]

- เงิน [เพราะมันมีค่าและความสำคัญมากสำหรับโฮมุระ...]

ไม่ชอบ : 

- ที่ๆคนเยอะ [มันทำให้โฮมุระรู้สึกไม่เป็นส่วนตัวเท่าไหร่]

- อากาศหนาว [โฮมุระขี้หนาวพอควร]

- หน่อไม้ [ไม่ชอบรสชาติมัน]

เกลียด : 

- การโกง โดยเฉพาะเรื่องเงินๆทองๆ [โฮมุระให้ความสำคัญเรื่องเงินทองมาก ดังนั้นใครโกงนางเรื่องนี้จะเอาเรื่องถึงที่สุด]

- คนที่ไม่ทำงานทำการ [แล้วจะเกิดมาเพื่ออะไร? กินๆนอนๆแล้วตายรึ? ไร้ค่าสิ้นดี...]

- การมีคนเข้ามายุ่มย่ามเรื่องส่วนตัว [โฮมุระรักความเป็นส่วนตัวมาก]

- คนที่ไม่เห็นค่าความสำคัญของข้าวของเงินทอง ใช้ทิ้งๆขว้างๆ [เพราะเงินและสิ่งของสำคัญมากสำหรับนางไงล่ะ...]

- หนอน [มันดู...น่าขยะแขยงน่ะ...]

กลัว : 

- งู

- เสียงฟ้าผ่าดังๆ

แพ้ : ขนแมว...(เจอแล้วก็คัดจมูกแล้วจาม แต่เวลาแมวมาหาก็ไม่ได้ไล่จริงจังซักที...ดังนั้นก็จามวนไปค่ะ ฮัดเช้ย!)

งานอดิเรก : นอนกลางวันนั่งรับลมหากไม่มีงาน / ทำบัญชี(?) / ทำอาหาร / เล่นกับสุนัข

คู่ครอง : คากามิ ไทกะ [พี่ไฟต้องเจอกับน้องไฟสิคะ...//เกี่ยว?]

เพิ่มเติม : 

- โฮมุระพอรู้หนังสือบ้าง แต่ก็อีกนั่นแหละ...รู้แค่พื้นๆอ่านเขียนได้บ้าง (คิดว่าชาวบ้านส่วนมากอ่านกับเขียนตัวอักษรไม่ได้น่ะค่ะ แต่ฟังพูดได้ อันนี้แล้วแต่ท่านไนท์แมร์เลยนะคะ)

- ขอสารภาพค่ะว่า...ตอนแรกจะใช้นามสกุล ซาคากามิ แต่พอมาดูดีๆ มันคือนามสกุลคากามิที่เดิม ซา ลงไปข้างหน้า เพื่อไม่ให้ท่านไนท์แมร์สับสน เปลี่ยนนามสกุลเถอะ 555 เลยกลายเป็นมิตสึทามะแทนค่ะ...

- โฮมุระรูปร่างบางหลอกตาก็จริง แต่สิ่งที่บอกว่านางทำงานหนักคือมือนางค่อนข้างหยาบกร้านเหมือนผู้ชาย...

- โฮมุระไม่ใช่ขาประจำวงนินทา อันที่จริงไม่ค่อยชอบด้วยซ้ำ แต่ก็ไปนั่งฟังบ้างเผื่อจะมีเรื่องอะไรดีๆ

- โฮมุระมือหนัก (แน่นอนว่าหมัดก็หนัก)...ยกเว้นตอนทำงานบ้านที่จะมือเบาได้เพราะอะไรก็ไม่รู้ ที่เหลือมือหนักหมด...

- โฮมุระขยัน...แต่ไม่ได้บ้างานแบบเซเรน(หืม?) นางจะมีเวลาให้ตัวเองพักบ้าง เพราะคิดว่าหักโหมไปก็ไม่ไหว เดี๋ยวจะทำงานงานนานๆไม่ได้ เห็นแบบนี้ก็ดูแลสุขภาพตัวเองดีเอาการเหมือนกัน

- โฮมุระเลี้ยงสุนัขไว้หนึ่งตัวเพราะมันถูกทิ้งอยู่หน้าบ้าน (ใจอ่อนจนได้...) เพศผู้ เป็นพันธุ์อะไรนางก็ไม่รู้ (จริงๆเป็นพันธุ์เชปพาร์ด) ชื่อ ฮินะ...ส่วนรูป จิ้มเลยค่ะ นิสัยค่อนข้างขี้เล่น ฉลาด เชื่อฟังเรียบร้อยเมื่อโฮมุระสั่ง ไม่ค่อยเห่านัก แต่บทจะกัดก็กัดแหลกอยู่...(พี่ไฟได้วิ่งป่าราบแน่ๆ 555)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

TALK

อะแฮ่ม! สวัสดีนะคะ ไรท์ชื่อไนท์แมร์ค่ะ

- สวัสดีค่ะ...ไม่ทราบว่าเบื่อหน้าเรารึยังคะ? // โดนยันโครม // ยูกินะเองค่า...รอบที่สามแล้วเนอะ...

ขอถามคำถามเบสิคนะคะ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ?

- เอ่อ...เหตุผลเดียวกับสองครั้งก่อนค่ะ....

ว่าแต่ทำไมถึงเลือกคู่นี้ล่ะค่ะ ชอบอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า

- สารภาพอีกครั้งว่าหนนี้ค่อนข้างลังเลใจอยู่ เนื่องจากดำกิก็ยังไม่มีคู่ มิโดริมะก็เป็นหนึ่งในที่รัก คิเสะก็น่าสนใจ คุโรโกะก็ดี แต่...คาแรกเตอร์นางเอกของดำกิและมิโดรินเป็นอะไรก็ตามที่เราไม่ถนัดเท่าไหร่ ส่วนคิเสะกับคุโรโกะ...น้องครกเนื้อหอมมากจริงๆ เห็นแล้วเอิ่ม...ไม่เอาดีกว่า ส่วนคิเสะ...ไงดีล่ะ...กลัวคาแรกเตอร์ออกมาคล้ายมิซึโฮะเกินไป อีกอย่างคือเรางกค่ะ เลยชำนาญบทสาวเค็มเป็นพิเศษ เพราะเอาตัวเองมาแต่ง 555 // เล่ามาซะยาวสรุปคือออรินี้เป็นสายที่เราถนัดค่ะ และคู่ก็โอเคด้วย ดูมีความโฉดดี?

ถ้าเกิดโชคดีหวยล็อค (?) ไปลงบทคู่ที่ต้องตาย ผปค.จะโอเคไหมคะ แต่ยืนยันคำเดิมนะคะ ตายสวยค่ะ ตอนจบด้วย

- ไม่เป็นไรค่ะ โอเคอยู่แล้ว เพราะโดยส่วนตัวแล้ว...เราว่านางเอกคู่นี้แหละค่ะที่จะตาย...ดูคล้ายคู่กรรมดี(?) คำโปรยของนางนี่เราคิด base on ว่านางเป็นคนที่จะตายล้วนๆเลยค่ะ // นี่แช่งลูกตัวเองเรอะ?

นิยายเรื่องนี้ดราม่านะคะ โรแมนติกอบอุ่นมี แต่น้อยค่ะ โอเคไหมเอ่ย?

- จัดไปอย่าให้เสียค่ะ!

ถ้าเกิดไม่ติดนี่...จะไม่เอาระเบิดมาทิ้งบ้านไรท์ใช่ไหมคะ #กลัว (?)

- สนใจรับประทัดซักโหลแทนไหมคะ? // โดนตรบ // ไม่หรอกค่า การตัดสินใจของท่านถือเป็นที่สิ้นสุดอยู่แล้ว

ยังไงสุดท้ายนี้ ขอปิดบทสนทนาด้วยการขอบคุณสามทีงามๆ นะคะ //โค้ง—

- ขอบคุณเช่นกันนะคะ ยังไงก็รับโฮมุระ เซเรน และมิซึโฮะไว้พิจารณา...ช่วยเอ็นดูพวกนางด้วยนะคะ

  CR.SHL