My room :)

ลำดับตอนที่ #100 : FIC REBORN I KHR :: Ire OR Love

Application

 “As you wish…my lady”

[ได้ตามที่คุณขอครับ...คุณหนูของผม]

ชื่อ : Arlen Leithfreyrgale [อาร์เล็น เลธเฟรย์เกล] [แปลว่า ลอร์ดแห่งสงครามสายน้ำและพายุทะเลคลั่ง]

Code name : ZX013

สัญชาติ : อังกฤษ-อิตาลี

อายุ : 31

ลักษณะตัวละคร : อาร์เล็นเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งดูสง่างาม บุคลิกท่าทางนุ่มนวลละมุนละไมชวนให้เข้าหา ผิวขาวเนียนสะอาดเหมือนลูกคุณหนูผู้ดี ใบหน้าคมมีดวงตาสีเขียวใสราวกับมรกตที่มักจะฉายแววอ่อนโยนเป็นมิตร จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากเรียวบางที่มักมีรอยยิ้มอยู่ตลอด ล้อมกรอบด้วยผมสีทองสว่างไสวที่ซอยสั้นระต้นคอ แขนขาเรียวยาวมีกล้ามเนื้อพองาม รวมแล้วเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาจนน่าอิจฉาคนหนึ่ง สูง 182 เซนติเมตร sหนัก 67 กิโลกรัม

นิสัย : อาร์เล็น เลธเฟรย์เกล หรือ “(พี่)เล็น” ที่ไอรีน...บอสของเขาเรียกขาน อาร์เล็นเป็นผู้ชายที่ดูละมุนละไม เหมือนสายน้ำไหลเอื่อย ใจเย็นและสงบนิ่งราวกับว่าไม่มีสิ่งใดทำให้เขาร้อนรนได้ ไม่ว่าใครก็คงนึกไม่ถึงว่าเขาจะเป็นคนสนิทของบอสมาเฟียเป็นแน่ ยิ่งมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเบาๆราวกับเทพบุตรประดับใบหน้าตลอดเวลาแบบนั้นด้วยแล้ว...นับเป็นคนที่ภายนอกชวนให้เข้าหาเป็นอย่างยิ่ง แถมยังเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย ทำตัวสบายๆไม่ไว้ตัวหรือวางท่า สุภาพแต่ไม่ได้เรียบร้อยจนเกินไป มีเสน่ห์ดึงดูด แต่ใครจะรู้ละว่าภายใต้รอยยิ้มนี้มีสิ่งใดซ่อนอยู่บ้าง...

อาร์เล็นเป็นคนที่ไอรีนไว้วางใจที่สุด นอกจากเป็นเหมือนคนติดตามคนสนิทแล้ว ยังเป็นเหมือนพี่ชายอีกด้วย มักเป็นหน่วยปรามบอสที่โดนความแค้นบังตาจนคิดจะไปทำอะไรเสี่ยงๆเป็นประจำเพราะบอสฟังเขาที่สุดแล้ว... คอยดูแลใส่ใจเป็นห่วงปกป้องคนที่ตัวเองรักอย่างดีจนหลายคนอิจฉาไอรีนเป็นอย่างยิ่ง แน่นอว่าฮอตเบอร์นี้ต้องเป็นที่หมายปองของเหล่าสาวๆ แต่เขาก็ไม่ใส่ใจเรื่องนั้น แทบทั้งชีวิตเขามีไว้เพื่อบอสเท่านั้น ชอบที่จะเห็นบอสมีความสุขมากกว่าสิ่งอื่นใด เรื่องอื่นน่ะไว้ทีหลังเถอะ ที่ฝึกต่อสู้ใช้อาวุธก็เพื่อบอส...ไม่สิ เพื่อไอรีนเท่านั้น เรียกได้ว่าเป็นผู้ชายที่เวลาให้ความสำคัญกับอะไรแล้ว เรื่องอื่นจะกลายเป็นรองหมดทันที แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทิ้งทุกอย่างเพื่อสิ่งเดียวนะ สิ่งสำคัญของเขามีหลายอย่าง...ไอรีนก็เป็นหนึ่งในนั้น สิ่งอื่นที่เขาให้ความสำคัญและหลงใหลคือ...การทำอาหารค่ะ เป็นผู้ชายสายพ่อบ้านพ่อเรือนที่ไม่ว่าจะหยิบอะไรมาปรุงก็อร่อยไปหมด ชงชาชงกาแฟยังอร่อย(?) คาดว่าถ้าไม่ต้องดูแลไอรีน ไปทำงานเป็นเชฟน่าจะรุ่งเป็นแน่

อาร์เล็นเป็นคนที่วางตัวสบายๆตลอดเวลา มีความสามารถในการปรับตัวยอดเยี่ยมและค่อนข้างหน้าด้านหน้าทนกับทถกอย่าง รวมไปถึงคำด่าสารพัด ไม่แปลกใจที่เขามักเป็นคนห้ามทัพเวลาคนในแฟมิลี่จะตีกันเอง ด้วยความอาวุโสและอะไรอื่นๆ ทำให้ทุกคนมักยอมวางมือแต่โดยดี กระทั่งบอสก็เถอะ เรียกว่าเป็นคนที่มีอิทธิพลในแฟมิลี่สูงรองจากบอสเลยก็ว่าได้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ปฏิบัติกับคนอื่นในแฟมิลี่เหมือนน้องไม่ก็เพื่อน คอยถามไถ่เอาใจใส่เป็นระยะด้วยท่าทีสบายๆติดลั้ลลาอยู่เรื่อย เป็นที่ปรึกษาและคนรับฟังที่ดีกับทุกคน แม้จะให้ไอรีนมากกว่าคนอื่นอย่างเห็นได้ชัดก็ตาม เก็บความลับดีซะด้วย สามารถทำทุกอย่างได้อย่างเนียนๆเหมือนไม่ได้จงใจทำได้ แต่พอมาเป็นปัญหาตัวเองปุ๊บจะแทบไม่บอกใครเลย เก็บเงียบ เงียบ และเงียบ...เพราะคิดว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัว ไม่ควรทำให้คนอื่นคิดมากไปด้วย แสดงให้เห้นว่าเขาเองก็มีมุมที่คิดมากเหมือนกัน ต้องรอให้คนอื่นมาทักและจี้จนจนมุมถึงจะยอมรับ แต่หากคนอื่นคิดมากก็มักจะไปเอามาคิดมากเป็นเพื่อนอีกคนซะงั้น...

อาร์เล็นเป็นคนที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองมาก จะปล่อยให้ตัวเองทำตามหัวใจและสิ่งที่ตัวเองอยากทำ ไม่ฝืนอะไรเท่าไหร่ยกเว้นบางเรื่องเท่านั้นที่เขารู้สึกว่าควรจะตัดเรื่องความรู้สึกออกไป และใช้สมองทำงานเสียที แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ใช่คนอ่านทางง่าย เพราะแม้จะพูดในสิ่งที่คิด แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะพูดสิ่งเขาคิดทุกอย่างเสียหน่อย

จริงๆแล้วอาร์เล็นเป็นคนที่มองโลกในแง่ความจริงแม้จะติดในแง่ดีไปบ้าง และค่อนข้างจะเห็นทุกอย่างเป็นเรื่องเล่นสนุก ตามสโกแกนของตัวเองที่ว่าจงมีความสุขกับชีวิตและสิ่งที่ทำ ดังนั้นจะไม่ค่อยเห็นอาร์เล็นเป็นเดือดเป็นร้อนกับอะไรเป็นพิเศษ ยกเว้นเวลาไอรีนเข้าตาจนหรือตกอยู่ในอันตรายถึงจะได้เห็น มักจะแค่หัวเราะเบาๆ แล้วออกไปทำสิ่งที่ตัวเองควรทำให้มันจบไป แม้กระทั่งฆ่าคนก็สามารถทำได้ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่อย่างนั้นแม้ปากจะพูดขอโทษก็ตาม ก็นับว่าเขาเลือดเย็น โหดร้ายและเด็ดขาดเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน เพียงแต่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นเท่านั้น

อาร์เล็นเป็นคนที่โกรธ เสียใจหรือเอาจริงจะเหมือนเปลี่ยนไปเป็นอีกคน...ที่เขาว่าน้ำนิ่งไหลลึกไง เห็นแบบนี้อาร์เล็นเก่งมาก ฉลาด ไหวพริบและสัญชาตญาณดีเยี่ยม ช่างสังเกตอีกต่างหาก เพียงแต่ด้วยภาพพจน์สบายๆของเขาทำให้ไม่ค่อยเห็นตรงส่วนนี้นัก พอมาเอาจริงแล้วคนส่วนใหญ่เลยมักจะอึ้งกิมกี่กันไปตามระเบียบ เวลาโกรธจะเงียบมาก เงียบแบบอึดอัด กดดัน แบบที่เอาให้อีกฝ่ายอึดอัดจนจะบ้าตายให้ได้ แถมด้วยสายตามองเหมือนผิดหวัง เสียใจ โกรธ ท่าทีห่างเหินแบบนั้นอีก...เป็นพวกที่ใช้ความเงียบเข้าสู้ ถ้าไม่มีคำอธิบายที่เขารับได้ จากแค่เงียบจะกลายเป็นเข้าโหมดดาร์ก มีวาจากรีดแทงแบบชนิดที่ว่าไม่คิดว่าคนอย่างอาร์เล็นจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้ พูดสุภาพแต่เจ็บมาก เจ็บแบบปาดคอตายยังทรมานน้อยกว่าเจอแบบนี้เลย แถมไม่แยแสอะไรทั้งนั้น เลือดเย็นและเย็นชาที่สุด ใครเจอซวยมากเพราะปกติเขาโกรธแป๊บเดียวก็หาย ถ้าเจอแบบนี้แสดงว่าเรื่องที่โกรธมันต้องคิดขาดบาดตายจริงๆเท่านั้น    

ประวัติ : ตระกูลเลธเฟรย์เกลนั้นเป็นตระกูลที่สนิทสนมกับตระกูลแบล็คเทียร์มาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว เนื่องจากบรรพบุรุษของทั้งสองเป็นเพื่อนกันมานาน และยังคงเป็นอยู่จนปัจจุบัน อาร์เล็นที่เป็นคนของเลธเฟรย์เกลเองก็สนิทสนมกับทางแบล็คเทียร์ดี และเมื่อไอรีนเกิดมา เขาก็เป็นคนเลี้ยงดูไอรีนมาตลอดเหมือนพี่ชาย เนื่องจากพ่อแม่ของเธอไม่ค่อยมีเวลาดูแลเธอเท่าใดนัก นั่นทำให้ไอรีนรักและเชื่อฟังอาร์เล็นยิ่งกว่าใคร...ยิ่งกว่าพ่อแม่แท้ๆของเธอด้วยซ้ำ วันวานในวันนั้นช่างแสนสงบสุข...และอยากให้มันยาวนานอยู่อย่างนั้น เพียงแต่ว่าทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคิดเสมอไป...

เมื่อเขาเรียนจบมัธยมปลาย ทางบ้านก็ให้อาร์เล็นไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศทันที ซึ่งเขาก็รับคำแต่โดยดี แต่ไอรีนไม่ได้อยากให้เขาไป ก็แน่ล่ะ...ติดเขาขนาดนี้จะอยากให้ไปทำไม แต่เขาปลอบว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดี ไม่มีอะไร...จากนั้นเขาก็ไปเรียนต่อ ทุกอย่างที่นั่นผ่านไปด้วยดี เพียงแต่การเรียนที่หนักหนาทำให้อาร์เล็นไม่ค่อยมีเวลาติดต่อกับทางบ้าน กับไอรีนก็ได้คุยกันสัปดาห์ละครั้งสองครั้งเท่านั้น ไม่ต้องพูดถึงเรื่องกลับบ้านเลย เขาไม่มีเวลาหรอก...โดยที่ไม่รู้ว่าเขากำลังจะพลาดสิ่งที่สำคัญที่สุดไป...

เมื่ออาร์เล็นเรียนจบและกลับบ้านมา เขาก็ต้องช็อกที่ทั้งพ่อและแม่เข้าโรงพยาบาลทั้งคู่ ไม่เพียงแค่นั้น ทั้งตระกูลแบล็คเทียร์เองก็เช่นกัน เมื่ออาร์เล็นไปถึงโรงพยาบาลก็พบว่าพ่อแม่เขาแค่อาหารเป็นพิษเฉยๆ เขาเลยนึกว่าไม่มีอะไร...แต่เมื่อไปเยี่ยมทางแบล็คเทียร์เขาก็พบว่าทุกคนในตระกูลแบล็คเทียร์เสียชีวิตไปหมดแล้ว เหลือเพียงไอรีนที่ยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ก็เหม่อลอย ไม่ยอมทานน้ำทานข้าว จนเมื่ออาร์เล็นไปเยี่ยมเท่านั้นแหละ ไอรีนก็พุ่งเข้าหาและร้องห่มร้องไห้กับเขา ระบายทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งเขาจับใจความหลักๆได้แค่ ‘ทั้งบ้านถูกฆ่าตายเพราะไปขัดแย้งกับพวกมาเฟีย’ อะไรทำนองนั้น เขารู้สึกสังหรณ์ร้ายทันที แววตาที่ไอรีนมองมาไม่เหลือความสดใสแบบที่เขาเคยเห็นเมื่อก่อน แต่มันอาบไปด้วยความแค้น...ความเกลียดชังสุดก้นบึ้งที่เขาไม่อาจหยั่งถึง...

เวลาผ่านไป...พ่อแม่ของอาร์เล็นก็ไม่ออกจากโรงพยาบาลซักที เนื่องจากพวกท่านก็อายุมากแล้ว อีกทั้งอาหารเป็นพิษครั้งนี้รุนแรงมาก แถมนังติดเชื้อแทรกซ้อนซ้ำไปอีก ก่อนตายพวกท่านได้เรียกอาร์เล็นไปพบ...บอกว่าพวกเขารู้เรื่องที่เกิดกับแบล็คเทียร์แล้ว ขอให้เขาช่วยดูแลไอรีนต่อไปด้วย...แทนครอบครัวของทั้งสองฝ่าย ซึ่งอาร์เล็นเองรับคำแต่โดยดี เขาต้องดูแลเธอ...ต้องปกป้องเธอ ไม่ให้มีใครมาทำอะไรเธอได้...ต่อให้เป็นมาเฟียหรืออะไรก็ตาม หากคิดร้ายต่อเธอ...เขาจะกำจัดให้หมด และอีกอย่าง...อาร์เล็นอยากให้ไอรีนยิ้มได้อย่างสดใสเหมือนที่เธอเคยทำเมื่อสมัยก่อน เพราะฉะนั้น...เขาต้องอยู่เคียงข้างเธอ...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...ที่อาร์เล็นเรียกไอรีนว่าคุณหนูก็เพราะว่าอันที่จริงแล้ว บ้านเลธเฟรย์เกลทุกรุ่นมักจะทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยคนสนิทหรือเงาของแบล็คเทียร์มาหลายรุ่นแล้ว แต่ตอนนั้นพวกเขาทั้งสองยังเด็กเลยไม่เรียกกันด้วยสรรพนามของนายบ่าว แต่ตอนนี้มันต่างไปแล้ว...ถึงเวลาที่เขาต้องทำสิ่งที่ควรทำได้แล้ว...

สิ่งที่ชอบ : รอยยิ้ม (โดยเฉพาะของไอรีน) / การทำอาหาร / วันที่อากาศดี / เสียงเพลงสบายๆ

สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด : การใช้กำลัง (ไม่ชอบ...แต่ถ้าจำเป็น เขาก็ทำได้อย่างไม่ลังเล) / น้ำตาหรือความเศร้าโศก / สิ่งที่เป็นศัตรูกับคนที่เขารัก / เรื่องที่ต้องใช้สมองเยอะๆ (ไม่ชอบเฉยๆ ถ้าให้คิดน่ะได้)

กลัว : การสูญเสียไอรีนไป

ไฟธาตุ : พิรุณ (มีสายหมอกผสมอยู่ แต่พิรุณเป็นธาตุหลัก)

อาวุธ : ปืนสั้นและดาบเรเปียร์

ลักษณะการต่อสู้ : มักจะชอบทำให้ศัตรูอ่อนแรงโดยไม่รู้ตัวด้วยการยิงสกัดพลังไฟหรือลดความเร็วอีกฝ่ายก่อน แบบเนียนๆ แล้วค่อยเก็บระยะใกล้ทีเดียวด้วยดาบเรเปียร์

จุดอ่อน : บางทีก็ไม่ค่อยเอาจริงจนบางทีพลาดท่าบ้าง แต่พอรู้ตัวว่าเล่นไม่ได้ก็จะเอาจริงทันที / ไอรีน...หากไอรีนอยู่ในอันตราย จะเริ่มแพนิคขึ้นมาทันที อะไรก็ไม่รับรู้แล้วล่ะรู้แต่ต้องไปช่วยไอรีนก่อน

คู่ : ยูนิ / โคลม (ขอแค่นี้แหละค่ะ อีกคนไม่รู้จะเอาใครจริงๆ แต่ถ้าอยากได้จริงๆขอยูนินะคะ...)

ลักษณะการพูดพร้อมตัวอย่าง : ปกติแล้วอาร์เล็นเป็นคนที่พูดจาสบายๆเป็นกันเองกับคนอื่น แม้กระทั่งคนในแฟมิลี่ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่ได้ลามปามจนลืมดูกาลเทศะ หากจะต้องสุภาพ เขาก็ทำได้ เวลาพูดกับไอรีนมักจะสุภาพกว่าคนอื่น...ยกเว้นแต่เวลาจริงจังเท่านั้นจะกลับมาพูดแบบที่ความสัมพันธ์เป็นพี่น้อง มักแทนตัวเองว่า “ผม” แทนคนอื่นด้วยชื่อ ไม่ก็ “นาย” “เธอ” (คำว่าคุณจะมาเมื่อจำเป็นเท่านั้น) ปกติเรียกไอรีนว่า “คุณหนู” แต่พอจะพูดเรื่องจริงจัง จะเรียกไอรีนด้วยชื่อเล่น “รีน” และแทนตัวเองว่า “พี่” ทันที

“...รับชาหน่อยไหมครับคุณหนู จะได้สดชื่นขึ้น” (พูดกับไอรีน ปกติ)

“มีอะไรก็ปรึกษาผมได้นะ...ผมไม่เอาไปบอกใครหรอก สัญญาเลย...” (พูดกับคนในแฟมิลี่)

“ฮะฮะ...งั้นเหรอ...โอเค ให้ไปตามเก็บพวกนี้สินะ ไม่มีปัญหา ว่าแต่...พวกนี้จะเก่งมั้ยน้า...” (พูดตอนกำลังจะไปสู้ แบบชิวๆ ไม่เอาจริงเอาจัง)

“อย่ามองไปทางอื่นสิ...คู่ต่อสู้ของนายคือผมนะ...” (พูดตอนต่อสู้ เอาจริง)

“ผมมองคุณผิดไปเอง...น่าผิดหวังจริงๆที่เคยคิดว่าคุณเป็นคนที่ยอดเยี่ยม ที่แท้ก็แค่คนไร้ค่าคนนึง...”

(พูดตอนโกรธ)

“รีน...ใจเย็นแล้วตั้งสติก่อน...เธอคิดดีแล้วเหรอที่จะทำแบบนั้น?” (พูดกับไอรีน เรื่องซีเรียส)

เพิ่มเติม :

- จริงๆ อาร์เล็นต่อสู้แบบใช้มือเปล่าได้ด้วย แต่เนื่องจากไม่ชอบใช้กำลังแก้ปัญหาเลยไม่ค่อยใช้

- อาร์เล็นชอบอาหารญี่ปุ่นมากเป็นพิเศษ

คำถามเพิ่มเติมอื่นๆที่อยากถามไรท์ : นิสัยกับประวัติพอโอเคมั้ยอ่ะคะ...แฮ่...เขียนเกี่ยวกับไอรีนซะเยอะเลย...

(c) Chess theme