Betrayed..... #DMHP
เมื่อโลกเวทมนท์เลือกที่จะหันหลังให้แก่ผู้พิชิตจอมมารอยาดแฮรี่ พอตเตอร์ละ
ผู้เข้าชมรวม
183
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
18 พ.ค. xxxx
สถานที่ xxxx
ร่างบอบบางที่ทั้งเนื้อตัวสบัดสบอน ข้อมือเล็กก็มีกุญแจล๊อกไหวแน่นหนาด้วยเวทมนตร์ รอบกายเขาเต็มไปด้วยชายร่างสูงใหญ่
ตึก ตึก ตึก
"สวัสดีคุณพอตเตอร์" ชายผิวสีที่เข้ามาใหม่กล่าวคำทักทายร่างบอบที่นั่งอยู่ถ้ำกลางชายร่างใหญ่
"คุณ...คะ..คิง"
"โอ้..ยังมีแรงตอบอยู่สินะ คุณนี้มันแกร่งดีจริงๆ"
"ทำไม..ทำไม คุณถึงทำอย่างนี้!!!"
"อ่าาาา ผมต้องขอโทษด้วยละกันที่ต้องจับคุณมา แล้วที่ถามว่าทำไมต้องจับคุณมามันก็เพราะ คุณเป็นผู้พิชิตจอมมารไงละ ถ้าสมมุติว่าวันหนึ่งคุณเกิดอยากครองโลกแบบจอมมารขึ้นมาพวกเราทุกคนจะเดือดร้อน พวกเราในสภาทุกคนจึงตัดสินใจตัดไฟตั้งแต่ต้นลมยังไงละ"
"....คุณก็รู้ว่าผมไม่มีทางทำแบบนั้น"
"ผมรู้...แต่ยังไงเราก็ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เอาตัวมันไปขึ้นรถ"ชายผิวสีเดินออกไปอย่างไม่เหลียวมองร่างบอบบางของเด็กชายผู้พิชิตจอมมารเลยสักนิด
"ครับ!"
รถม้าสีดำสนิทที่ไร้ซึ่งตัวม้ากำลังลอยอยู่กลางท้องนภาในยามค่ำคืน ร่างบางของเด็กชายผู้รอดชีวิตหรืออีกชื่อ แฮร์รี่พอตเตอร์ เขานั่งงอตัวอยู่บนเบาะนั่งในรถม้า ได้แต่นึกเวทนาตัวเองเสียจริงทั้งที่รอดตายจากสงครามของลอร์ดโวเดอะมอร์ นึกว่าจะได้ใช่ชีวิตที่เขาไฝ่ฝัน แต่กับต้องมานั่งอยู่ในสภาพนี้
"...เฮ้อ~.."
เขาถอนลมหายใจออกมาเป็นรอบที่สองของวันแล้ว ไม่สิต้องรอบที่หนึ่งของวัน ตอนนี้คงเลยเที่ยงคืนมาแล้ว
เขาอยากถามพระเจ้าหรือไม่ก็โชคชะตาว่าทำไมกัน เกิดมากำพร้าพ่อแม่ไม่พอแต่ยังต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้อีก เขามันน่ารังเกียจจนโชคชะตาต้องกั่นแกล้งเขาขนาดนี้เลยหรอ คนที่เป็นหนึ่งในคนที่เขาไว้ใจและเคารพที่สุด แต่เขากับคิดว่าผมเป็นตัวอันตรายที่จะก่อนสงครามขึ้นอีกครั้ง
ร่างบอบบางของเด็กชายผู้รอดชีวิตนั่งกอดเข่าแล้วยำถามกับตนเองซ้ำๆ โดยไม่รู้เลยว่ามีร่างชายร่างสูงใหญ่ขี่ไม้กวาดอยู่ด้านข้างหน้าต่างของบานประตู
ก๊อก ก๊อก
ร่างกายที่อิฐโรยของเด็กชายผู้รอดชีวิตเงยใบหน้าสบัดสบอนขึ้นมา มองดูไปที่บานหน้าต่าง
"....."
"คุณพอตเตอร์"
"มา...ทำไม"เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบและแห้งแหบ
"ผมมาดีคุณพอตเตอร์ ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อผมไหม แต่ถึงไม่เชื่อก็ขอแค่คุณรับฟังผมหน่อย"ชายคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและจริงจัง
"....."
"เมื่อใดที่คุณถึงอัคคาบัน จะมีคนมาช่วยคุณ ผมบอกได้แค่นั้น หวังวางคุณจะสบายดีหลังจากนี้"ชายร่างสูงใหญ่ขี่ไม้กวาดออกไปหลังจากกล่าวบอก
"..ช่วยหรอ ใคร..กันที่จะมาช่วยเรา"
รถม้าลอยลงมาจอดอยู่ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องของนักโทษมากมาย และสถานที่นี่ไม่มี่ใครรู้จักมัน เพราะมันคือสถานที่ที่ไม่มีใครอยากมาเลยนั้นคือ อัคคาบัน
"ออกมาได้แล้ว!!"ชายร่างสูงใหญ่หนึ่งในคนที่มาคุมเขา ตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวไม่น้อย ชายคนนั้นฉุดกระชากแขนของเด็กชายผู้รอดชีวิตออกมาจากรถม้า ร่างบางล้มลงกับพื้นด้วยความแรง แขนที่โดนกระชากแดงแจ๋เป็นรอยมือของชายคนนั้น
"ลุกขึ้นมา!!!"เขากระชากร่างบางอีกครั้ง เพื่อให้ลุกขึ้นเดิน
"ไม่เอาน่า ลอส ตัวเขาก็แค่นี้กระชากขนาดนั้นเดี๋ยวก็ช้ำกันพอดี"ชายอีกคนที่เป็นคนเดียวกันกับที่ขี่ไม้กวาดมาคุยกับร่างบางเดินเข้ามาห้ามชายที่กระชากแขนร่างบาง
"ช้ำแล้วไง สุดท้าบมันก็ต้องทนทุกข์อญุ่ที่อัคคาบันอีกนาน"
"...."
"หึ ส่วนมึงเดินตามกูมา!" ชายร่างใหญ่ฉุดร่างบางขึ้นมาให้เดินตามเขาไปยังจุดหมาย
ตุ้ม ตุ้ม!!
"เฮ้อ เกิดอะไรขึ้นวะ"
"พี่ๆ!! มีพวกเสพความตายบุกเข้ามาครับ"ชายร่างสูงใหญ่เดินออกไปพร้อมกับลูกน้อง10กว่าคน
'ผุ้เสพความตายงั้นหรอ'
"หึ ดูถ้าพวกมันคงมาช่วยแ-"
"ครูซิโอ!"
"อึก..อ๊ากกกกกกกกกก."
"เฮ้ย..."ชายทั้งสามคนวิ่งมาล้อมร่างบาง มือของพวกเขาล่วงลงไปในกระเป๋าเสื้อ หยิบไม้กายยาศิษขึ้นมาเพื่อเติมสู้
''อึก อ้าาาาาากกกก"แสงสีแดงสาดตรงมาที่ชายทั้งสาม ในพริบตาชายทั้งสามก็สิ้นลมอยู่กับที่
"พอตเตอร์!!''เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากด้านหลังของร่างบาง เขาหันไปมองก่อนจะตะโกนออกมาด้วยเสียงอันน้อยนิด
"มัลฟอย..."
"ไวไหม เราต้องรีบหนีก่อนที่พวกนั้นจะมา"
"ทำไม..."
"ไม่ต้องถามหรอก รีบหนีก่อน"ร่างสูงโปร่งของเดรโกพยุงร่างบอบบางอย่างแฮรี่ให้ลุกขึ้น
"เดรก รีบหน่อยพวกมันจะมากันแล้ว"เสียงหญิงสาวอีกคนตะโกนเรียกร่างสูง
"นายไวไหว พอตเตอร์"
"มะ-ไม่"สิ้นเสียงร่างบาง ร่างสูงโปร่งช้อนตัวร่างบอบบางขึ้นมาในท่าเจ้าสาวก่อนจะสับขาวิ่งไปทางเสียงของหญิงสาว
"เดรก รีบมาเร็ว!!!" หญิงสาวตะโกนเร้งให้ร่างสูงรีบวิ่ง
"เฮ้ย...สตูเปฟาย''เเสงสีแดงพุ่งตรงมาทางร่างสูง แต่หญิงสาวปัดมันออกไปได้ ร่างสูงอุ้มร่างบางวิ่งไปหารองเท้าบรู๊คเก่าๆเพื่อนำทางไปที่คฤหาสของเขา
"แอสเทอเรีย!!" หญิงสาวหันมามองร่างสูงก่อนจะวิ่งพร้อมปัดคาถาจากฝั่งตรงข้าง เธอวิ่งมาที่ร่างสูงยืนอุ้มร่างบางอยู่
เมื่อเห็นหญิงสาววิ่งมาหาเขาแล้ว มือของเขาข้างหนึ่งเอื้อมไปแตะที่รองเท้าบรู๊ค
ฉึก
เสียงของมีคมแทงเข้าที่ท้องของหญิงสาว ขณะที่เธอหายตัวมายังคฤหาส
"แอสเทอเรีย!!!!"
#DMHP
(มีในจอยแต่เป็นแบบแชท)
ผลงานอื่นๆ ของ FRANCIS_🍼 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ FRANCIS_🍼
ความคิดเห็น