คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6. คืนนี้พี่นอนด้วยนะเสือนะ
ตอนที่ 6. คืนนี้พี่นอนด้วยนะเสือนะ
............................................................................................................................
“ปล่อยเลย อย่ามาจับ จะไปเต้น จะเต้น” ตั้งแต่ขึ้นรถจนมาถึงห้อง มินฮยอนก็ยังไม่หยุดดีดดิ้น
ใบหน้าที่เคยขาวใสแดงก่ำเพราะฤทธิ์น้ำเมาเอาแต่พร่ำเพ้อ แขนยาวโบกสะบัดไปมาเหมือนไร้กระดูกจนพี่ใหญ่แทบหลบไม่ทัน ศรีษะมนโยกอย่างเมามันส์ทั้งๆที่ไม่มีเสียงเพลง ไหนจะลำบากคนที่เตี้ยกว่าต้องมาลากเข้าห้องไป พี่ใหญ่เหงื่อหยดติ๋งๆหอบสั่นอย่างเหนื่อยอ่อน ดีที่ได้แบคโฮออกมาช่วยทันไม่งั้นคงได้นอนกองกันหน้าบ้านนี่แหละ
“แฮ่กๆๆ ไม่เอาไม่เต้นนะครับ อยู่นิ่งๆสิ โอ๋ๆ” ห้ามปรามยังไงก็ไม่มีท่าทีว่าร่างอ่อนปวกเปียกจะเชื่อฟัง
แถมยังเบะปากทำท่าจะร้องไห้อยู่รอมร่อ
“รอนนี่ทิ้งเค้าอะ ใจร้ายใจดำ ฮือออ ลุงเตี้ยทิ้งมินฮยอนคนสวยได้ยังไง!” มินฮยอนเขย่าร่างพี่ใหญ่จนหัวสั่น
หัวคลอนด๊อกแด๊ก
“อะเอ่อ ไม่เอาเตี้ยนะครับ อย่างอแงแบบนี้สิไม่น่ารักเลยนะ”
“อารอนว่าเค้าไม่น่ารักอะ ฮื่ออออ แบคโฮได้ยินมั้ยยยยยยยยยย” ใบหน้าเปื้อนน้ำหูน้ำตาหันไปขอความเห็นจากรุ่นน้องตัวโตที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่ข้างๆ
“เอ่อ.......”
มินฮยอนลุกขึ้นนั่งเขย่าแขนหนาของรุ่นน้องคาดคั้นจะเอาคำตอบ แบคโฮยืนทำหน้าไม่ถูกจนโดนเอ็ดไปอีกคน
“อะไร แม้แต่แบคโฮยังเข้าข้างคนอื่นเหรอ โฮววววววววว น้องเร็นอยู่ไหน เค้าจะไปฟ้องเร็นนนน” มินฮยอนโวยวายอย่างขัดใจอีกครั้ง มือบางพยายามหยัดตัวเองให้ลุกขึ้นหมายจะไปหาผู้ร่วมชะตากรรมที่อยู่ห้องข้างๆ
“อยู่นิ่งๆสิคนดี คุยกับพี่ดีกว่านะ โอ๋ๆพี่ขอโทษๆ ” วงแขนแกร่งกอดปลอบเด็กดื้อเข้าหาอ้อมอก ลูบผมนิ่มปลอบประโลมจนมินฮยอนยอมเริ่มสงบจิตใจได้บ้าง
“อึก....”
“เป็นอะไรครับ” พี่ใหญ่เลิกคิ้วสงสัยทันที ที่คนในอ้อมกอดเริ่มสะอึก
“จะ......จะ...”
“อยากได้อะไรครับ จะเอาอะไรบอกพี่มา??” พี่ใหญ่เขย่ามินฮยอนไปมาเมื่อเห็นคนรักสีหน้าไม่สู้ดีนัก อยากจะทำอะไรบอกมาเถิดพี่พร้อมพลีชีพเพื่อมินฮยอนของพี่
“จะอ้วกกกกกกกกก”
แหวะ!!!!!!!!!!!!!
“อื้อหือออเต็มๆ” ทั้งห้องเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเปรี้ยวจากกองอ้วกที่มินฮยอนพรั่งพรูออกมาทุกหยาดหยดลงบนเสื้อราคาแพงอย่างไม่ปราณี
“เฮ้ยพี่ อ้วกเต็มเสื้อเลย ให้ผมช่วยมั้ยครับ” แบคโฮผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดรีบรุดเข้ามาช่วยเพราะรู้ว่าต้องอ้วกแน่ๆ แต่ไม่ทันเสียแล้ว ได้แต่ยืนดูงานศิลปะของมินฮยอนอย่างตะลึง
เอิ่มมมม กลิ่นเริ่มโชยยยย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จัดการเอง” พี่ใหญ่เอ่ยเสียงนิ่งจนแบคโฮทำตัวไม่ถูก อารมณ์ไหนวะครับ
“เอ่องั้นผมไปก่อนนะครับพี่อารอน คืนนี้ก็สู้ๆนะครับ”
“ขอบใจเรามากนะ”
“ครับพี่”
หลังจากรุ่นน้องตัวโตออกไปแล้ว พี่ใหญ่ก็กลับมาสนใจคนตรงหน้าต่อ มินฮยอนเอนตัวไปมาในอ้อมกอดเขาอยู่ตลอดเวลา ใบหน้าสวยซีดเผือกเพราะหมดแรง
“ไหน ดูซิ๊ หน้าตามอมแมมหมดแล้วเนี่ย” แทนที่จะสนใจเสื้อตัวเอง เขากลับเอาแต่สำรวจใบหน้าเปื้อนน้ำตาของคนรักอย่างเอาใจใส่
มินฮยอนพยายามแข็งขืนตัวเองสุดแรง แต่ว่าวงแขนแกร่งกลับรวบกอดให้แน่นสนิทกว่าเดิม
“งื้อ...มะ..เหม็นอะ ปล่อยได้แล้ว ฮื่ออ” ข้อมือบางผลักคนรักเบาๆจนวงแขนแกร่งยอมผละออก
“อ่าว ฮ่ะฮ่ะ พอดีเริ่มชินกับมันแล้วนะสิ เอ๊าลุกๆไปอาบน้ำกันเถอะ ค่อยมาง้อกันเนาะ”
“ชิส์ จะงอนนานๆเลย”
“งอนเยอะๆเลย...พอดีชอบง้อแฟน” เสียงทุ้มต่ำเซ็กซี่ตั้งใจกระซิบข้างใบหูบางอย่างหยอกล้อจนมินฮยอนชักจะหมั่นไส้
นี่จะสวีทกันกลางกองอ้วกเนี่ยะ
“เฮ่อ....พอดีชอบให้แฟนง้อด้วยสิ..คิคิ” มินฮยอนหัวเราะคิกคักก่อนจะยอมให้พี่ใหญ่ลากเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย
นี่ก็พอกัน
เพราะทั้งสองรู้ว่าต่างฝ่ายต่างไม่เคยโกรธกันลงสักทีสิน่า
..................
ฝั่งเจเร็น
.
.
“อื้อ..อ๊ะ” ร่างเล็กที่นั่งตัวขาวผ่องอมชมพูในอ่างอาบน้ำ ครางหวิวออกมาเพราะสัมผัสได้ถึงสายน้ำเย็นๆที่มากระทบผิวนุ่ม แล้วไหนจะมือปลาหมึกที่บรรจงหลับหูหลับตาถูผิวนิ่มของเขาจนมันจะถลอกอยู่แล้ว นี่กะจะขัดเงากันเลยใช่ไหม
“หนาวจังเลย ที่นี่ที่ไหนนะ ขั้วโลกเหรอ”
“อ่าว เมาแล้วเพ้อ” เจอาร์หลุดขำเมื่อเห็นสีหน้าเพ้อๆของคนตัวเล็ก
“อื้อ พี่เจอาร์นี่หน่า พี่เจอาร์ของเร็น คิคิ ” นิ้วเรียวคลำใบตามโครงหน้าคมเข้มด้วยแววตาปรือปรอย ก่อนจะยิ้มแฉ่งออกมาเหมือนเด็กได้ของเล่นก็ไม่ปาน
“พี่เจของเค้าอยู่นี่เอง คิคิ”
“ครับ ครับ พี่เจอาร์เองครับ แล้วก็อยู่บ้านด้วยไม่ได้อยู่ขั้วโลก เมานะเราน่ะ” คนตาคมยิ้มรับอย่างสดใสแต่ไม่วายเหน็บแนมให้ชื่นใจ
“เร็นฝันว่าเจอสาวนมตู๊มด้วยนะ คิคิ สาวๆน่ารัก” เสียงหัวเราะคิกคักบวกคำพูดที่ช่างพูดช่างคุยทำเอาแต่คิ้วหนากระตุก เพ้อสาวอีกแหนะ
“แค่ฝันละน่า พี่แจ่มกว่าเป็นไหนๆ ดูสิ” ใบหน้าคมแกล้งยื่นเข้าไปใกล้ให้คนตัวเล็กชื่นชมความหล่อในระยะเผาขน
หมับ
“เฮ้ยยย!”
ฝ่ามือบางจับหมับเข้าที่หน้าอกแกร่งทันที คราวนี้เจอาร์สะดุ้งบ้างเพราะโดนจับนม เอ่อ หน้าอกโดนไม่ทันตั้งตัว
“ไม่เห็นจะมีหน้าอกเลยยย” ใบหน้าสวยยู่ลงเมื่อไม่ได้ดั่งใจ
“เฮ้ย ไม่ใช่แบบนั้น ฮึ๊ย เดี๋ยวตีมือเลย” เจอาร์รีบแกะมือปลาหมึกโดยเร็ว เอาแล้วไง เมาแล้วเพี้ยนจริงด้วย
“คิคิ” ก่อนที่จะวุ่นวายไปมากกว่านี้ เจอาร์กุลีกุจอรีบอาบน้ำให้คนตัวขาวจั๊วอย่างรวดเร็ว จนเปียกไปด้วย
................................................................
“แฮ่ก เสร็จสักที”
พอจัดการซับหน้าซับตัวใส่ชุดนอนเสร็จสรรพให้คนเมาเสร็จ คนตาคมก็เดินหอบเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง?บ้าง สภาพก็เน่าไม่แพ้กัน
“แทบแย่เลยเนี่ย เห็นตัวเล็กนิดเดียว ทำไมหนักจังฟระ”
“แต่ว่า...อูย ขาวเนียนได้อีก” พลางคิดถึงผิวสวยที่ได้สัมผัส ก็แหมคุณครับ ..
“ยุบหนอ พองหนอ ยุบหนอ พองหนอ พองหนอ...” ใบหน้าคมคายแต่เหงื่อแตกพลั่กหายใจหอบถี่เหมือนคนจะขาดใจ
สุดท้ายก็ต้องโลกสวยด้วยมือเราจนได้
“แฮ่กๆๆ”
"แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ"
.
คนตาคมเลือกที่จะขมักเขม่นขัดห้องน้ำทุกซอกทุกหลืบจะได้ไม่คิดฟุ้งซ่านอีกต่อไป
.
"พ่อจะขัดให้ขึ้นเงาเลยคนดู" เงยหน้าหอบสั่น ปาดเหงื่อเบาๆ แล้วก้มหน้าขัดต่อไป
.
โอ๊ยชีวิตทำไมอนาถแบบนี้ฟระ มีแฟนไว้บูชาไง๊? นั่นก็สลบไปอีกวันเรียบร้อย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะหาเรื่องเหนื่อยไปถึงไหนละเนี่ยผม
“ อ่าว ตีสองไม่บอกไม่กล่าว...” พึมพำกับตัวเองหลังจากแหงนหน้ามองนาฬิกาข้างผนัง สาวเท้าเดินสลึมสลือไปแต่งตัวอย่างลวกๆ ด้วยความเพลีย เวลานี้ง่วงเหลือเกิน
นอนครับนอนๆ
ไฟที่หัวเตียงเปิดไว้พอสลัวๆสะท้อนใบหน้าสวยๆที่นอนหลับปุ๋ยอย่างน่ารักจนต้องยิ้มตามด้วยความเอ็นดู
ตอนไม่พูดโคตรน่ารักเลยยย แต่ตอนพูดนี่อย่างน่าชังเลยยย
“นอนๆนะเด็กดี” ฝ่ามือหนาตรงเข้าลูบผมนิ่มอย่างเช่นทุกวัน แล้วแทรกตัวแทรกขาแทรกแขนผ่านผ้าห่มนุ่มๆคลำหาร่างนิ่มๆที่นอนแผ่หราอย่างน่ารัก
ขอบอกน้องเร็นของผมน่ารักทุกท่วงท่าและลีลา
แล้วก็ปิดไฟนอน.........มิดตื๊บตื๊อ
กอดอะไรนิ่มๆหอมๆแล้วมีความสุขจัง ผมนอนยิ้มอย่างมีความสุขกำลังจะหลับอย่างเต็มที่ .........นับน้องแกะได้ห้าสิบตัวแล้วด้วย
“ผีอำหรือเปล่าฟระ ทำไมมันหนักๆ” ผมได้แต่บ่นไปในความมืด
“คิคิ”
มีเสียงด้วยแฮะ
“จงฮยอน”
รู้ชื่อจริงผมอีกแฮะ แสนรู้แท้ผีแอลเอไฮโซจริงๆ
แต่ว่าทำไมเสียงมันคุ้นๆนะ โอ๊ยคนจะนอน ไป๊ๆ ชิวๆ ไม่กลัวเว่ย เดี๋ยวสาปไม่ให้ไปเกิดนะครับ พี่ป๋องบอกมา แหนะยังไม่เลิกกก ไม่ไหวแล้วโว้ย
ผมเลยลุกขึ้นไปปิดไฟ
“เฮ้ยยยย”
เร็นทำอะไรน่ะ” โอ้โห น้องเร็นกำลังคร่อมผมด้วยท่าน่าหวาดเสียว ใบหน้าสวยๆนั่นก็ปรืออย่างเซ็กซี่ยั่วยวน ถ้าเริ่มก่อนแบบนี้พี่ก็ไม่ขัดศรัทธานะครับ
ผมเกือบจะเผลอใจโอนอ่อนไปกับเขา และเตรียมรุกอย่างเต็มรู้แบบ น่ารักแบบนี้พี่เจไม่ทนนะครับ
แต่ไม่คิดว่าน้องเร็นจะ....
“ขอปล้ำทำเมียหน่อยน๊า คิคิ”
อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เหล้าเปลี่ยนนิสัยคนได้ขนาดนี้เชียวเรอะ
“เฮ้ย บ้าน่า” ทีแรกนึกว่าพูดเล่นแต่ดูท่าแล้วไม่ใช่เล่นๆนะครับ น้องเร็นเริ่มขยับเขามาตะครุบผมเป็นระยะโดยที่ผมเองก็ขยับหนีหน้าตื่นจนชิดหัวเตียง
“จะหนีทำไมล๊าคนสวย” ใบหน้าสวยๆกับสายตาเจ้าเล่ห์มองผมแทบกลืนกิน
ผมนี่ขนลุกซู่ววววววววว
“ไม่สวยๆ.....เบลอแล้ว...ว๊ากกก...อย่าเข้ามานะ” ผมพยายามปัดป้องตัวเองอย่างเต็มที่ แต่ไม่รู้เรี่ยวแรงมหาศาลของเขามาจากไหนมากมายกันนะ
กริ๊ดดดดดดดด อย่าทำหนู
แล้วผมก็โดนล็อคตัวจนได้ เร็นน้อยพยายามจะถอดเสื้อผ้าผมในขณะที่ผมยังพยายามดิ้นต่อไป น้ำตาใสเริ่มรินหลั่ง
แคว๊กกกกกกกกกกก
แขนเสื้อข้างหนึ่งขาดแล้วครับ!! ลายโปรดด้วย ผมดิ้นสุดแรงเมะจนหลุดจากวงแขนเล็กๆนั้น คลานหนีอย่างไม่คิดชีวิตออกจากห้องทันที ไม่ลืมที่จะลากโต๊ะหน้าห้องมากั้นประตูเอาไว้
ขอโทษนะครับพี่จำป็น
“ซวยแล้วไง เอาไงดีฟระเนี่ย” ใบหน้าชื้นเหงื่อหันไปมาอย่างลนลาน
“ไปหาเฮียดีกว่า” ผมเลยรีบกุลีกุจอมาอยู่หน้าห้องเฮียทันที
อีกแล้วครับ เดจาวูอีกแล้ว เสียงลึกลับที่ดังออกมาเบาๆแต่แสนคุ้นเคย ไม่รู้คุยอะไรกันมีแต่ อ๊ะ กับ อ๊า สงสัยภาษาใหม่แฮะ 555 ยังมาขำ
แล้วนี่ผมจะทำเช่นไรดีครับพ่อแม่พี่น้อง กลับไปให้น้องเร็นปล้ำดีมั้ยเนี่ย วร๊ายเขิน
“เออ เสือมาด้วยนี่หว่า” คราวนี้หน้าน้องเสือคนดีลอยมาแต่ไกล ขอถอนคำพูดในตอนแรกนะ ดีจริงๆที่เสือมันมาด้วย แค่คิดน้ำตาก็จะไหลอีกแล้ว
ฮรือ เสือ มายดาร์ลิ้ง
“เสือ เสือ ช่วยพี่ด้วย”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เร็วๆสิเสืออออ ช่วยพี่ด้วย”
กึก กึก
เสียงประตูที่โดนน้องเร็นกระทุ้งดังเป็นระยะ
“เสื๊อออออออออออออออ เปิดเร้ววว” ทำไมเหมือนหนังฆาตรกรรมเข้าไปทุกทีฟระ
“ครับพี่ มีอะไรครับ” ยังไม่ทันที่จะตอบคำถามใดๆ ผมก็แทรกตัวเข้าห้องเสือมันทันที ไม่ลืมที่จะจัดการล็อกประตูแน่นเพื่อความชัวร์
“แฮ่กๆ คืนนี้พี่นอนด้วยนะ ไม่ไหวอะ” ผมกอดแขนเสือแน่นอย่างไร้พี่พึ่ง ทำหน้าออดอ้อน?เพราะอยากขอความเมตตาจากเสือมัน เผื่อใจอ่อน กลัวอย่างเดียวไม่มีที่นอนครับ ดึกแล้วด้วย
“ห๊ะ อะไรนะพี่”
“แฮ่กๆ...นอนด้วยนะ”
“เอ่อ ผมชอบแบบน่ารักๆนะครับ”
“เฮ้ยไม่ใช่แบบนั้น พี่หนีเร็นมาน่ะ” ผมรีบยกมือห้ามความคิดแปลกๆของเสือทันที หนีเสือปะเสือหรือเปล่าฟระตู
“แฮะๆ แล้วหนีเร็นมาทำไมละพี่”
“ก็เร็นน่ะสิ เมาแล้วไล่ปล้ำพี่เว้ย จะเอาพี่ทำเมียน่ะ”
“กร๊ากกกกกกก”
“ขำพอยัง คนยิ่งเครียดๆอยู่” ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกว่ามันน่ากลัวแค่ไหน ฮรือ
“คิคิ ขอโทษครับพี่ มันอดไม่ได้จริงๆ ใครจะไปคิด”
“เออ พี่ก็ไม่คิดหว่ะ คราวหลังห้ามให้น้องกินเหล้าเลยนะ เฮ่อ เหนื่อยโคตรเลยวันนี้”
“ครับๆๆ” เจ้าเสือยิ้มตาหยีให้ผมก่อนจะจัดแจงแบ่งโซนนอน
กว่าจะได้นอนก็เกือบตีสี่ ก็ผมน่ะมัวนั่งคุยเปิดใจกับเจ้าแบคโฮทั้งคืน ได้รู้มุมมองใหม่ๆ วีรกรรมซ่าของน้องเวลาอยู่กับเพื่อนๆ ได้รู้ว่าน้องนี่แสบใช่ย่อย แน่ละมีคนมาจีบเยอะแยะแต่น้องก็ไม่สนใจใครเลย เพราะว่าในใจมีแต่ผมนี่ไง ฮิ้วววววววววว คิดแล้วก็ดีใจจัง คิคิ ส่วนแบคโฮนี่ก็เป็นผู้ใหญ่เกินตัวความคิดความอ่านก้าวล้ำนำสมัย สมกับเป็นวัยรุ่นยุคใหม่ ฮ่าๆ เพ้ออะไรเนี่ยผม เอาเป็นว่าผมเปิดใจกับเจ้าเสือมากขึ้นแล้วกัน ดูๆไปก็ไว้ใจได้แฮะ
พอรุ่งเช้าผมก็เข้าไปสำรวจในห้อง ข้าวของพังกระจุยกระจายเห็นหย่อมๆกับเร็นที่นอนสลบบนเตียงด้วยสภาพที่เอ่อหัวฟูฟ่องเชียว แต่น่ารักเสมอในสายตาผม
“เร็น เร็น ตื่นๆ”
“งืมม”
ดูท่าจะลุกยากแฮะ พรมน้ำซะเลย จะได้โตไวไว เผอิญเห็นขวดน้ำข้างเตียงพอดี
“อ๊า น้ำอะไรน่ะ หยุดนะ” มือบางปัดป่ายพัลวัน
“ฮ่าๆก็ไม่ตื่นเองนี่” ผมได้แต่หัวเราะร่วนกับท่าทางตลกๆ
“ก็คนมันง่วงอะ...”
“สายแล้วนะเรา” ผมดุเบาๆ บิดจมูกเล็กอย่างมั่นเขี้ยวจนโดนตีมือดังเพี๊ยะ
ทำไมข้าวของมันกระจายงี้อะ” เสียงใสบ่นงุ้งงิ้ง เลยหน้ามาถามผมอย่างงงๆที่เห็นสภาพห้อง
“เอ่อ มะ...ไม่มีอะไรหรอก พอดีพี่จะเก็บห้องนะ” ตกลงจำไม่ได้สินะ แต่ผมไม่ยอมบอกเด็ดขาดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เดี๋ยวติดใจวันหลังกินอีก ซวยเลย
“อ่อ”
“...”
“ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ” ใบหน้าสวยมองคนตรงหน้าอย่างคาดคั้น ให้รู้กันว่าเข้าเรื่องเถอะ งานเข้าจนได้ กะว่าจะเนียนแล้วนะเนี่ย
“อะ..เอ่อ...”
“ชิ” เร็นหันหลังอย่างงอนๆ พร้อมสะบัดหน้าให้หนึ่งที ริมฝีปากกระจับมุ่ย แก้มขาวพองลมกลมป๊อก น่าโอ๋จริงๆเลย
“เร็นนนนอ่า” คนตาคมพยายามจับคนตัวเล็กให้หันหน้ามาคุยกัน แต่ยังไงเร็นก็ยังสะบัดตัวหนีจนได้
“เร็นนนนคนสวย หันมานี่ดีกว่าน๊า”
“บอกว่าหล่อไง!” ได้ผล น้องเร็นหันมาจริงๆครับ แต่หันมาตีผมอะนะ
“อ่า น้องเร็นคนหล่อไม่โกรธกันนะครับ เอ่เอ๋ๆๆ เดี๋ยวเลี้ยงหนมนะ”
“ไม่รู้ด้วยละ คนนิสัยไม่ดี”
“น่านะ เดี๋ยววันนี้พี่เจจะยอมน้องเร็นคนหล่อทุกอย่างเลย” รู้ว่าชมว่าหล่อแล้วจะชอบใจขนาดนี้ ผมชมไปนานแล้วครับแหม
“ก็ได้ งั้นวันนี้เร็นจะไปช็อป มาถือของให้ด้วย”
“ได้สิครับที่รัก แหม ยังไงพี่ก็ต้องตามไปรับใช้น้องเร็นคนสะ...เอ่อ หล่อ อยู่แล้วนี่เนาะ” ออเซาะจนเขาอมยิ้มแป้น ผมก็ไม่ลืมโปรโมชั่นบีบนวดไหล่ให้อีก ตอนนี้เขาอารมณ์ดีสุดๆไปเลย รอดแล้วผมมมม....
แต่ซื้อของเยอะชิบหายเลยเหอะ
ทริปนี้พวกเราได้อะไรดีๆเพิ่มขึ้นมากเลยละครับ พวกเราดูรักกันมากขึ้นใช่มั้ย? ฮ่าฮ่า ก่อนกลับก็ใจหายแวบเลยนะ อยู่นานซะชินเลยน่ะสิ ถนนที่เราเคยเดินทะเลาะกัน ร้านอาหารที่เรานั่งพักเหนื่อยระหว่างทาง ผับที่เราร่วมกันสร้างความทรงจำแปลกๆด้วยกัน แม้แต่ตอนผมหนีมานอนกับเจ้าแบคโฮ ผมจะจำไม่มีวันลืมเลยแหละ โดยเฉพาะเจ้าตัวแสบเนี่ย ทำอะไรผมไว้ผมไม่ลืมหรอกนะ...
.............................................................................................................................................................
ไรท์เตอร์กลับมาแล้ววววววว คิคิ
ความคิดเห็น