คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3.เข้าถ้ำเสือ
ตอนที่ 3.เข้าถ้ำเสือ
“เฮ่อ....เหนื่อยชะมัด”
“อย่าเพิ่งนอนสิเร็น..ลุกไปอาบน้ำไป” ผมดึงเค้าให้ลุกจากเตียง ก่อนตัวเองจะกระโดดขึ้นเตียงแทน
“อ๊าก ลงมาเลยนะ ตัวเหม็น”
“เหม็นจริงอะ” จมูกผมดอมดมกลิ่นตัวเอง ยี๋ เปรี้ยวกำลังได้ที อีกนิดกำลังดีเลย
“นั่นไง ..ไปอาบเลยไป” เร็นใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดดุนหลังผมที่นอนแผ่บนเตียงให้กลิ้งหลุนๆจนแทบตกเตียง ดีนะที่ไหวตัวพลิกทันได้พอดี คนหรือนินจาเนี่ยผม
“ปะ อาบน้ำด้วยกันเลยเป็นไง ยังไม่เคยลองเลยนะ คงเร้าใจ”
“อ๊ะ..บ้าสิ..อาบคนเดียวดีแล้ว จะไปไม่ไป นี่แหนะๆ” ผมได้แต่หลบหลีกมือเล็กๆที่ตรงเข้าตบตีพัลวัน ก่อนจะหายตัวเข้าไปในห้องน้ำได้ทัน ไม่งั้นหนังสือเล่มหนาได้ลอยมากลางแสกหน้าแน่ๆ อยู่บ้านตัวเองนี่รู้หมดนะ
อะไรอยู่มุมไหน ไอ้เราเพิ่งเคยมานี่แทบตั้งรับไม่ทัน แต่ละอย่างที่ลอยมายากที่คาดเดา
.
หลังจากจัดการไล่คนหล่อไปอาบน้ำได้สำเร็จ เร็นก็เดินไปหาเจ้าเสือเพื่อนรักที่กำลังนอนอ่านหนังสือในห้อง
.
“แบคโฮย่า คิดถึงจัง วันนี้เป็นไงบ้าง” คนตัวเล็กพุ่งตัวไปนอนกอดพุงอุ่นๆของแบคโฮอย่างออดอ้อน
“ก็ดีอะ ไม่ได้มาที่นี่นานแล้วตั้งแต่สมัยเด็กๆ ” แบคโฮวางหนังสือลงแล้วลูบผมบลอนด์อย่างเอ็นดู รอยยิ้มน่ารักของเพื่อนตัวโตทำเอาเร็นยิ้มตาม
“น่าเสียดายเนาะตอนเด็กๆเราไม่เคยเจอกันเลย ตอนแบคโฮบอกว่าเคยอยู่แอลเอนะ เร็นดีใจมากเลยละ”
“อื้มเสียดายอยู่เหมือนกัน ตอนนี้เราก็รู้จักกันแล้วไง ว่าแต่วันนี้เป็นไงบ้าง ไปเดทสนุกมั้ย”
“สนุกประสาอะไรอะ เดินเล่นทั้งวัน เหนื่อยชะมัด ปวดขาหมดแล้วเนี่ย เดินไม่ไหวแล้วแบคโฮ” แบคโฮนั่งขำกับคนสวยที่ลุกขึ้นนั่งทำหน้าเบะ แล้วนวดขาตัวเองโชว์ว่าปวดมากมายเหลือเกิน เมื่อกี้ยังเดินตัวปลิวเข้ามาเลยนะ
“เดี๋ยวฉันไปเอายามานวดให้นะ ว่าแต่กล่องยาอยู่ไหนน่ะ”
ยี่สิบนาทีผ่านไป คนตัวเล็กที่นอนให้เพื่อนรักนวดขาให้ก็เริ่มตาปรือพร้อมจะหลับทุกเวลาแต่เสียงใสยังคุย
ไม่หยุดปาก นินทาเจอาร์ต่างๆนาๆให้แบคโฮฟังเหมือนเคียดแค้นมานานแสนนาน บางเวลาที่แบคโฮหมั่นไส้
ก็แกล้งจั๊กจี้จนโดนตาดุๆจิกเข้าให้กระนั้นเร็นก็ยังนอนให้เขานวดขาให้เหมือนเดิมพร้อมชี้จุดนั้นจุดนี้ตามใจ
ตัวเอง
ทางด้านเจอาร์ที่อาบน้ำเสร็จนานแล้วก็เที่ยวเดินหาน้องซะทั่ว คิ้วหนาขมวดเป็นปมขณะสอดส่องสายตาไปตามซอกหลืบของบ้าน
“อยู่ในเครื่องซักผ้าหรือเปล่าเนี่ย”
“อ่าว ไม่มี”
“หรือว่าจะหนีไปซนบนต้นไม้อีก...หายไปไหนครับท่าน”
น้องหายไปไหนวะครับ บ้านก็หลังใหญ่จังเนี่ย ผมหาแทบทุกมุมแล้วนะ ค้นมากไม่ได้เกรงใจพ่อแม่เขา
ไม่ใช่บ้านตัวเองนิ เอาไงดี...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เฮียครับ เฮียย มินฮย๊อนนน ยู๊ฮู” ทำไมไม่มีคนหว่า ตอนเย็นเห็นกลับมาแล้วนี่หน่า.... ผมเลยเอาหูแนบประตู(ด้วยความอยากเผือก)
“อ๊ะ อ๊า อย่าสิ คิคิ”
ห๊ะ!!! ระ...หรือว่า.....กริ๊ดดด ผมนี่มันมาไม่ถูกเวล่ำเวลาจรงจริ๊งงง ดีนะไม่พรวดพังประตูเข้าไปไม่งั้นเจอฉาก
อะซาเดเฮเต็มตา สองคนนี้ฟิตมาจากไหนเนี่ยไม่เหนื่อยหรือไง ทำไมผมกลับมาแล้วเหนื่อยค่อด อาบน้ำแล้ว
ก็ง่วงเมิ๊กแต่นอนไม่ได้ต้องเดินหาแมวดื้อก่อน น้องเร็นของผมคงไม่อยู่ในนั้นหรอกเนาะ หรือเฮียใช้น้องให้ถ่ายคลิปให้ป๊ะ อะไรแบบถ่ายเก็บไว้ดูเองไรงี้ไงแบบพวกไฮโซชอบทำกันแล้วมีคลิปหลุดให้ชาวบ้านชาวช่องโหลด
ไปเมาท์มอย ที่พูดมาผมเคยโหลดมาดูเหมือนกัน555555555 โทษเจ้าฮยอนเลยตัวแพร่คลิป มีหมด
ขอให้บอก เฮ่ย แต่อันนี้คงไม่หรอก ผมก็คิดบาปไป
เออะ...เพิ่งมาคิดได้ว่าเจ้าแบคโฮก็มาด้วยนี่หว่า นี่ผมลืมมันไปจริงๆนะครับ ความจริงไม่ได้เกลียดอะไรน้องมันหรอกมันเป็นอารมณ์แบบหมั่นไส้น่ะ เห็นใครอยู่ใกล้น้องแล้วอยากโดดถีบทุกคนแหละ
ผมยืนอยู่หน้าห้องเจ้าแบคละ เคาะดีปะหรือเอาหูแนบก่อนกลัวซ้ำรอยห้องนั้น แต่น้องมันอยู่คนเดียวไม่ใช่เรอะคิดมากไป
แล้วผมก็เอาหูแนบประตูเบาเบา..=*=
.
“อื้ม ดี แบบนั้นแหละ อ๊ะ”
.....
............
โบราณว่าไว้..อยากได้ลูกเสือต้องเข้าถ้ำเสือ......พังประตูเลยแม่ง.....เปล่าหรอกแค่เปิดเบาๆเกิดประตูบ้าน
น้องพังเดี๋ยวคะแนนลูกเขยจะตก
ผ่าง!!!
โอ้โห รู้ว่าเขาไม่ได้เป็นแบบนั้นทำไมไม่บอกผมครับ ให้คิดไปต่างๆนาๆอยู้ด้ายยยย
“อ่าวพี่เจอาร์ หวัดดีครับ” เจ้าเสือที่กำลังปั่นหูน้องเร็นของผมยิ้มรับทันทีอย่างไม่ทุกข์ร้อน ส่วนตัวแสบนอน
เอ้งแม้งหัวเราะคิกคักมองผมตาแป๋ว
“เออะ...หวัดดีเสือ” ผมทักไปอย่างส่งๆ
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอฮะ ทำไมหัวฟูงั้นอะ” ฟูสิ ก็ทั้งขยำทั้งทึ้งหัวตัวเองแก้เขิน เฮ่ย ไม่ใช่ คนกำลังกลุ้ม
“ดัดหยิกมานะ หล่อปะละ” ไม่เล่นมุกสักทีจะตายมั้ยตัวเรา
“ฮิฮิ” เจ้าตัวแสบคงรู้แหละว่าผมตามหาอยู่ เจ้าตัวลุกขึ้นยิ้มให้ผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วลากผมออกจากห้องเจ้าแบคโฮย่าทันที
วันนี้ก็ผ่านไปอีกวัน เราทั้งสองนอนสลบทันทีที่หัวถึงหมอน เหนื่อยสุดปวดขาสุด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกวันT^T ผมแห้งเฉาหมดแล้วครับ ได้ครั้งเดียววันนั้นแหละครับ หลังจากนั้นอย่าหวัง...
ความคิดเห็น