คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1. ไปแอลเอ
Title :: To love and be loved 2
Author :: tomatoren
Pairing :: JRxREN RONXMIN BAEKHOX?
Rate :: PG
Category :: Comedy, Acion?
Author Not ความจริงไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย รู้สึกว่ายังค้างคา อยากหาคู่ให้แบคโฮววววว ร่อนมินก็อยากให้สวีทกันกว่านี้ เจเร็นช่วงนี้ก็มีโมเมนท์น่ารักๆ เลยคึกอีกรอบ สนองนีดไรท์เตอร์เองนั่นแหละ55555555555555
...............................................................................................................
ตอนที่ 1.ไปแอลเอ
ปิดเทอมนี้พวกเราก็ตกลงปลงใจ? หอบผ้าหอบผ่อนมาไกลถึงแอลเอ (ไม่เล่นมุกร้อยเอ็ดนะครับเดี๋ยวแป๊ก หึหึ) บ้านเกิดของเฮียกับเร็นน้อยของผม เฮียก็หนีบเจ้าฮยอนมาตามระเบียบแถมด้วยเจ้าแบคโฮอีกหนึ่ง รายหลังนี้ไม่ได้ชวนครับ มันตามมาเอง ดูกลายๆเหมือนลูกน้อยในอ้อมอกฮยอนมันดีนะครับ ครอบครัวสุขสันต์กันไป ส่วนผมเองก็ตามเขามาเหมือนกัน555 พูดแล้วก็เคืองไม่เคยจะชวนกันอะใจจืดใจดำมากน้องเร็น เอาไปเอามาก็มากันทั้งโขยงนี้แหละ ดีนะมีเฮียมาด้วยไม่งั้นแย่เลย ภาษายิ่งไม่ค่อยแข็ง
“ทำตัวตามสบายเลยจ๊ะเด็กๆ ขาดเหลืออะไรก็บอกอารอนเลยนะจ๊ะ อารอนจ๊ะดูแลเพื่อนดีๆนะลูก”
“คร๊าบ”
ตอนนี้พวกเรามาพักที่บ้านของเฮียกับน้องเร็นของผมเองครับ บรรยากาศสวยๆอากาศปลอดโปร่งน่าอยู่ดีเหมือนกัน ถึงว่าสิน้องเร็นถึงเกิดมาสวยแบบนี้ ผิวพรรณนี่เปล่งปลั่งผุดผ่องเป็นยองใยเชียว อิอิ อดจะชมไม่ได้ยังเห่อไม่เลิกเลยนะเนี่ย แฟนผมเอง
“พี่อารอน เร็นนอนกับพี่นะ”
“ห๊ะ.....”
“ไมอะ ก็มีสามห้องนี่ เร็นนอนกับพี่อารอน พี่มินฮยอนกับเจอาร์ แบคโฮก็นอนคนเดียวเนาะ” โอ้ จัดแจงคิดเองเออเองเสร็จสรรพไม่ถามกันสักคำ มันน่าตีก้นนัก
“โอ๊ะ” “เฮ้ย” “ฮ่าๆ” เสียงอุทานอย่างพร้อมเพรียงกันของ มินฮยอน เจอาร์ แบคโฮ ส่วนเฮียยืนงงเป็นหมี
ตุ๊บ!! กระเป๋าที่แบกมาหนักๆหล่นลงพื้นทันที มือไม้ผมอ่อนปวกเปียก มือนี่สั่นเทาระริก อะฮือน้องเร็นนนนน
ของพี่ใยตัดรอนกันขนาดนี้ ให้ไปนอนอัดกับฮยอนไม่ไหวนะครับผมกลัวโดนทับอะ ดูเจ้าแบคโฮมันหัวเราะเยาะผมใหญ่เลย ส่วนเจ้ามินฮยอนนี่ก็ไม่ทุกข์ร้อนเล๊ยยยยย
“เร็นอ่า ...ไม่ดีมั้งครับ อย่าพรากเฮียกับมินฮยอนเลย มันบาปรู้ไหม” ผมพูดเข้าท่าไหม
“ไม่รู้ละ”
ริมฝีปากแดงกระจับเชิดขึ้น ผมสีทองปลิวไปตามแรงสะบัดอย่างเอาแต่ใจ เท้าเล็กเดินจ้ำเข้าห้องไป โดยที่ของทั้งหมดนั้นอยู่ในมือผม......ผมนี่มันทาสตลอดกาลของน้องเร็นจริงเหอะ ......แม่ทูนหัวของผม อย่างไรก็แล้วแต่ เรื่องนี้ผมจัดการเองน่า แหมคนรักกัน
“เร็นอ๊า รอพี่เจด้วยสิ อิอิ” หน้ามึนอย่างผมสลดที่ไหนละ ระริกระรี้หอบสัมภาระมากมายกระเตงๆตามไปอย่างทุลักทุเล ไม่วายจะขยิบตาให้คนที่เหลือ ข้ามหน้าข้ามตาพี่ชายเขาไปไหมอะ555 เอาน่าผมรู้ว่าเฮียอยากจู๋จี๋กับมินฮยอนเหมือนกันละน่า แหมๆๆ ทำเป็นเก็กเท่
“อั๊ยย๊ะ ดูท่าเจอาร์จะเอาจริงนะเนี่ยที่รัก” มินฮยอนเอ่ยแซวพลางตีแขนพี่ใหญ่คนรักเบาๆอย่างหยอกเอิน
“หืม จะดีมั้ยเนี่ย น้องทั้งคนนะนั่น ดีนะที่รู้จักเจอาร์มาก่อนไม่งั้นฆ่าหมกส้วมไปแล้วละ อ่าแบคโฮเดี๋ยวพี่จะยกห้องเดี่ยวให้แล้วกัน เพิ่งทำเสร็จใหม่เอี่ยมเลยนะ”
“ขอบคุณครับพี่ ความจริงผมมีญาติที่นี่เหมือนกัน ไม่อยากรบกวนเลย”
“ได้ไง เราเพื่อนเจ้าดื้อนี่ นานๆจะมีคนทนฤทธิ์แสบๆได้ พี่ต้องดูแลเราดีๆหน่อย ไม่ต้องเกรงใจนะ ข้างบ้านก็คนเกาหลีเหมือนกันอยู่กันแบบครอบครัวน่ะ ปะพวกเราเก็บของกันเถอะมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวคืนนี้พี่พาไปลันล้า ฮิฮิ”
"เย๊ ที่รักน่ารักที่สุดดดดดดดดดด" มินฮยอนกอดแขนรุ่นพี่ไม่ปล่อยย่อตัวเอาหัวไถอย่างน่ารัก ยิ้มกว้างตาหยีจนอารอนอดไม่ได้ลูบหัวอย่างเอ็นดู
"น่ารักแล้วรักมั้ย"
"รัก รัก รักกกก"
"อิอิอิอิอิ" "ฮ่าๆๆๆๆๆ"
แบคโฮยืนขำกับท่าทางโอเวอร์แอคติ้งของทั้งสองคนไม่หยุด พี่อารอนที่แสนเงียบขรึมเพราะมาอยู่ใกล้
พี่มินฮยอนเลยกลายเป็นคนยิ้มง่ายทันที นี่สินะถึงเป็นแฟนกันได้ เหมือนโดนละลายพฤติกรรมยังไงยังงั้น ว่าแต่เร็นเร็นของแบคโฮจะเป็นยังไงบ้างน๊า เพื่อนตัวเล็กของเค้ายิ่งแสบๆอยู่ สงสารพี่เจอาร์จริงจริ๊ง
...........................................................................................................................................
“เข้ามาทำไมอะ ออกไปสิ เร็นจะพักกับพี่อารอนอะ อารอน อารอนนนนน”
ร่างเล็กดีดดิ้นทันทีเมื่อเจอคุณแฟนที่กำลังลากกระเป๋าเข้ามาแทนที่จะเจอหน้าพี่ชาย
“ฮิฮิ กลัวพี่เหรอเร็นน้อย”
เจอาร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ ตาประกายระยับแฝงหื่นกาม จนคนสบตาชักเขินทำตัวเลิกลั่ก
“อะ..อะไรละ กลัวทำไม ชิ เคยกลัวที่ไหน...กัน”
ประโยครั้นๆดังมาไม่ขาดสายก่อนคำพูดช่วงท้ายจะเบาหวิวเมื่อสายตาร้อนแรงยังส่งผ่านมาไม่ยอมหยุด นี่จะฆ่ากันด้วยสายตาใช่มะ
“อือหึ ขอให้จริงเถอะเจ้าตัวดี เก่งจังน๊าแฟนใครเนี่ย”
เจอาร์เดินมาขยี้ผมสวยอย่างมั่นเขี้ยวจนกลิ่นหอมๆฟุ้งกระจาย คนตัวเล็กก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะมัวแต่เขินแล้วก็เขิน แก้มใสขึ้นริ้วแดงระเรื่อเพียงแต่สายตารั้นๆยังไม่ลบเลือนไปไหน นี่แหละมั้งเสน่ห์อย่างหนึ่งของเร็น ทั้งดื้อ ทั้งปากดี แต่เวลาเก็บอาการเขินตัวแทบแตกนี่น่ารักมาก มากแค่ไหนต้องถามเจอาร์ที่ทำหน้าฟินอยู่ตอนนี้
“น่ารักจังน๊า”
“อะไรเล่า ใครน่ารักกัน”
“อิอิ”
“ชิ”
“เขินอะดิ๊”
“เขินไร..ไม่มี๊”
“อิอิ”
“เลิกหัวเราะได้มะ”
“อิอิ”
“พี่เจ!!!”
“ครับที่รัก”
ตู๊มมมมมแก้มแตกเป็นโกโก้ครั้นซ์”
................................................
ความคิดเห็น