คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ค่ำคืนที่ยาวนาน
วันที่ 1 เวลา 18.00 น.
“ฮ้า....^O^ อิ่มๆๆๆ อิ่มชะมัดเลย” ฉันนั่งตีพุงอย่างสบายใจ หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ยัยป้า ทำไมกินจุจังง่ะ -O-“ นายเตจินยังคงทำตัวกวนประสาทเช่นเดิม
“อะไรกันย่ะ ฉันว่าวันนี้ฉันกินน้อยกว่าทุกวันแล้วนะ กินแค่ 4 จานกว่าๆ มันเยอะตรงไหนไม่ทราบ” คำตอบที่เตจินได้รับ ทำให้นายนั่นถึงกับตาโต
“แค่นี้เองเนี้ยนะ เธอจะบ้าแล้วหรอ เออ...แล้วปกติเธอกินวันล่ะกี่จานอ่ะ”
“ 6 “ ฉันชูนิ้วให้เตจินดู ทำให้คู่สนทนาของถึงกับอุทานออกมา
“ 6 จาน!! กระเพราะเธอทำด้วยอะไรเนี้ย ระวังเหอะ จะกลายเป็นหมูไม่รู้ตัว ดูสิๆ ออกแก้มแล้วเห็นมั้ย” เตจินดึงแก้มของฉันทั้งสองข้าง พลางทำหน้ากวนประสาทสุดสตรีม
“อีตาบ้า!! มันเจ็บนะ เอามือของนายออกไปเดี๋ยวนี้” ฉันตะโกนใส่หน้านายเตจิน พลางสะบัดหน้าไปมาเพื่อให้หลุดจากมือของตาบ้านี่
“โห่ ทำไมต้องตะโกนใส่หน้าด้วยเล่า -3-“ เตจินทำหน้างอเหมือนเด็กๆ ทำให้ฉันถึงกับหลุดขำออกมา
“555+ โถ่เอ๊ย บอกว่าไม่ชอบง้อคน แล้วทำไมตัวเองถึงได้งอนเองอย่างงั้นเล่า” พูดจบฉันก็เอานิ้วไปดีดหน้าผากเตจินเบาๆ ทำให้เจ้าตัวยิ่งหน้างอหนักยิ่งกว่าเดิม
“เธอเป็นแฟนฉันหรือเป็นแม่ฉันกันแน่เนี้ย เหอะ!!” แล้วตานั่นก็เดินเข้าห้องไปทันที
ตอนนี้ท่านผู้อ่านคงเริ่มสงสัยแล้วใช่มั้ยหล่ะค่ะว่าน้ำผึ้งหายไปไหน เดี๋ยวไออิคนนี้จะช่วยไขข้อข้องใจให้หายสงสัยนะค่ะ คือว่าตอนนี้น้องน้ำผึ้งกำลังไปอาบน้ำอยู่ ตัวฉันเองก็กำลังนั่งตากลมเล่นอยู่ที่กลางบ้าน เพื่อรอที่จะอาบน้ำต่อจากน้ำผึ้ง ส่วนคุณยายก็ล้างจานอยู่ในครัว ตอนแรกฉันกะว่าจะไปช่วย แต่ก็ถูกคุณยายห้ามเอาไว้ก่อนเพราะกลัวทำจานแตก T^T ฉันเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ชอบทำของเสียหายซะแล้วสิ
วันที่ 1 เวลา 20.30 น.
“จ้ากิฟท์ ผมก็อยากไปหาแต่ว่าผมไปไม่ได้จริงๆอ่าคร้าบบบ อย่าโกรธผมน้า” เสียงแอบแบ๊วเหมือนเด็กสามขวบลอยมาปะทะหูของฉัน ไอ้บ้าเอ๊ย คนจะอ่านหนังสือก็กวนกันอยู่ได้ นี้ถ้านับให้ดีๆ ตาเตจินโทรไปหาใครก็ไม่รู้เป็นครั้งที่ 10 แล้วมั้ง น่าจับกดน้ำซะจริงๆ เลย
ทั้ง จุ๊บแจง มิแรน มาลี มีฟ้า ซาดีน(ชื่อคล้ายปลาแฮะ) ฯลฯ ฉันกำลังจะปวดหัวตายกับชื่อของยัยพวกนี้แล้วนะเนี้ย -*-
“อีตาบ้า ถ้านายอยากคุยมากนักก็กรุณาออกไปคุยข้างนอกจะได้มั้ย ฉันอ่านหนังสืออยู่ หัดเกรงใจกันบ้างสิ” ฉันตะโกนใส่โทรศัพท์ของตาเตจินแบบคนปลายสายไม่ได้ยินก็คงหูหนวกเต็มทน ก็ใครจะไปคิดหล่ะว่าคุณยายจะจับให้เรามานอนเตียงเดียวกันอ่ะ แถมยังไม่มีใครยอมลงไปนอนข้างล่างซะด้วย ไอ้ครั้นจะให้ตานี่ออกไปนอนข้างนอกคุณยายก็จะสงสัย ก็เลยได้แต่นอนมองตากันปริบๆ จนฉันจะท้องอยู่แล้วเนี้ย (คนนะไม่ใช่ปลากัด เหอะๆ -_-^ )
“อารายกันครับที่รัก แค่นี้ทำเป็นหึง กิ๊กนะครับไม่ใช่แฟน ยังไงก็สู้ที่รักไม่ได้หรอก” -*- อี….อี....อ๊ายยยยยยย ฉันจะด่าไม่เป็นภาษาคนแล้วนะย่ะ รู้มั้ยว่าฉันเถียงกับตานี้เป็นครั้งที่ 100000 แล้วมั้งเนี้ย อยากจะกรี๊ดโว้ย.......
“นายจะให้ฉันว่านายเป็นตัวอะไรอีกฮ่ะ นายถึงจะเข้าใจสักทีว่าฉันไม่ได้หึงไม่ได้หวงนายเลยแม้แต่ปลายเล็บขบ บอกให้เลยนะว่าฉันแค่รำคาญ รำคาญได้ยินมั้ย บอกยัยกุ๊กกู๋ที่กำลังคุยกะนายอยู่ได้ว่าถ้าอยากจะคุยกันมากนักก็เชิญมานั่งคุยกันทั้งคืนเลยดีมั้ย เดี๋ยวฉันบอกที่อยู่ของนายให้ โอเค!!!”
“น้องเค้าชื่อกิฟท์ เธอเรียกซะเสียหมด แล้วอีกอย่าง ฉันคุยไม่ถึง 5 นาทีก็วางแล้ว แต่ถ้าเธอขอให้ฉันวางดีๆหล่ะก็ ฉันอาจจะวางเลยก็ได้นะ หึๆ” ตานี่มัน วอนจริงๆ ได้!! ถ้านายอยากเล่นอย่างงี้กับฉัน ก็ลองกันดูสักตั้งไปไง หุหุ
ฉันค่อยๆ เขยิบไปใกล้ๆ นายเตจินพร้อมกับทำหน้าเซ็กซี่สุดชีวิตทั้งที่มันดูเหมือนกิ้งกือหื่นกาม -*- และพยายามเอามือขึ้นไปลูบบริเวณหน้าอกของตานั่น หึ!!! ส่วนนายเตจินน่ะหรอ ทำหน้าเอ๋อรับประทานอยู่ตรงหน้าฉัน ทั้งๆ ที่คนปลายสายโทรศัพท์ตะโกนเรียกเค้าเป็นรอบที่ 100 แล้ว หึๆ ให้มันรู้ไปสิ ฉันอ่ะ เหมือนนางเอกทั่วไปซะที่ไหนหล่ะ 555+
“ที่รักค่ะ ฉันขอให้คุณวางสายทำไมไม่ยอมฟัง” ฉันกระซิบที่ข้างหูนายเตจินอย่างแผวเบา และแกะโทรศัพท์ออกจากมือของเค้า ตอนนี้นายนี่ก็เหมือนเด็กน้อยในกำมือของฉัน โถ่ๆ ไม่รู้จักฤทธิ์ของไออิคนนี้ซะแล้ว
“ทะ....เธอจะทำอะไรน่ะ ฉะ...ฉันยังไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ตอนนี้นะ” โอ้โห่ ตานี่คิดไปไกลขนาดไหนเนี้ย แต่เอ๊ะ!! ฉันจะทำให้เค้าเข้าใจผิดต่อไปดีมั้ยเนี้ย
“หึๆ” ฉันแค่หัวเราะในลำคอเบาๆ จากนั้นก็แค่ลูบที่หน้าอกเค้าอีกครั้ง แล้วก็พยายามทำปากให้ดูเซ็กซี่ และก็ค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เหมือนกำลังจะจูบเค้า ส่วนตานี่ก็หลับตาทำเหมือนฉันจะจูบเค้าจริงๆ แต่ไม่หรอก ฉันเอามือไปตีหน้าผากของตาเตจินดังเพี๊ยะ โฮะๆ ซะใจมั่กมาก
“โอ๊ย เธอทำบ้าอะไรเนี้ย” เตจินบ่นอุบอย่างไม่พอใจพลางลูบหน้าผากตัวเองปอยๆ
“ก็ทำให้นายเลิกคุยโทรศัพท์ซะทีน่ะสิ”
“โถ่....นึกว่าเธอจะตกมันคิดจะทำอะไรฉันซะอีก ตกใจหมดเลย -3- “
“ขอโทษนะ ฉันไม่ใช่ช้างจะได้ตกมัน และฉันก็ไม่ได้คิดอะไรแผลงๆ บ้าบอขนาดปล้ำนายหรอกย่ะ จำเอาไว้ เชอะ!!” ฉันสะบัดหน้าหนี แล้วก็หันไปอ่านหนังสือต่อ
“เฮ้อ.....” นายเตจินยื่นหน้ามาใกล้ๆ ฉัน และก็ถอนให้ใจ
“เป็นบ้าอะไรของนายอีกหล่ะ”
“เธอรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงต้องคุยกับผู้หญิงพวกนั้น”
“ฉันจะไปรู้ได้ไงหล่ะ ฉันไม่ใช่นายซะหน่อย แล้วก็เอาหน้าออกไปไกลๆ ด้วย มันอึดอัด” ฉันดันหน้านายเตจินให้ห่างจากหน้าของตัวเอง แต่ก็ดูท่าว่าจะไม่เป็นผล
“เพราะฉันอยากให้เธอหึงฉันยังไงหล่ะ หึๆ”
“หึงบ้าหึงบออะไรหล่ะ ให้รู้ไว้ซะด้วยว่าฉันไม่หึงผู้ชายหลงตัวเองอย่างนายหรอกจำไว้”
“แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยหล่ะ” เค้าทำหน้ากวนประสาทใส่ฉัน พร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างบอกไม่ถูก
“บะ...บ้าสิย่ะ ใครหน้าแดงไม่ทราบ นายอย่ามามั่ว” ถึงจะพูดออกไปอย่างงั้นแต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหน้าและหูของตัวเองร้อนผ่าวๆ นี่ฉันคงไม่ได้หึงตานี่จริงๆ หรอกใช่มั้ย
“งั้นก็ดูกระจกสิ” เค้าจับหน้าของฉันหมุนไปทางกระจกที่อยู่ข้างๆ ประตู และฉันก็ได้เห็นสภาพหน้าของตัวเองที่แดงยิ่งกว่ามะเขือเทศซะอีก ว้าย....ตายหล่ะ -////-
“ปล่อยฉันนะย่ะ ไม่งั้นนายได้เจอท่าหนุมานถวายแหวนแน่” ฉันสะบัดหน้าออกจากมือของตานั่น แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!!
อีตาบ้าเตจินจับหน้าของฉันให้ตรงกับหน้าของเค้า ฉันสบตากับเค้าอยู่หลายวินาที จนตัวฉันเองรู้สึกอึดอัด จึงพยายามดิ้นให้หลุดออกจากการพันธนาการด้วยมือของเค้า แต่ก็ดูเหมือนว่าร่างกายของฉันจะค่อยๆ หมดแรงไปเมื่อเค้าพูดประโยคๆ หนึ่งออกมา
“ฉันว่า ฉันรู้สึกดีกับเธอนะ” เสียงที่แผ่วเบานั้นทำให้ฉันแถมสลบ ไม่รู้เพราะใบหน้าอันกระชากใจหรือคำพูดที่เต็มไปด้วยความหมายกันแน่
เค้าค่อยๆ โน้มหน้าเข้ามาหาฉัน จนฉันรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดอยู่บริเวณจมูกของตัวเอง ฉันค่อยๆ หลับตาลง เพราะคิดว่าตัวเองต้องถูกจูบแน่ๆ (มั่นใจสุดฤทธิ์จริงๆ เลยนางเอกฉัน) แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิด (รู้สึกจะหลายไม่คาดคิดและ) ก็เกิดขึ้น ตานั่นเอาหมอนมากดหน้าฉันแล้วก็หัวเราะอย่างซะใจ
“อีตาบ้า นายทำอะไรของนายเนี้ย” ฉันคว้างหมอนไปหาเค้าด้วยความโกรธเคือง (แอบผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่โดนจูบ -*-)
“ก็แก้แค้นเธอไงหล่ะ 555+ ไม่คิดว่าเธอจะเคลิ้มง่ายขนาดนี้นะ” นายนั่นหัวเราะพลางทำหน้ากวนบาทา
“เชอะๆๆๆ ฉันเกลียดนายชะมัด นอนไปเลยนะ ฉันจะอ่านหนังสือ”
“คร้าบๆๆๆๆ เตจินจะนอนแล้วน๊า 555+”
“เออ...นอนไปเลย” ฉันเอาหนังสือที่อ่านค้างเอาไว้มาปิดหน้าตัวเองที่ตอนนี้แดงหนักกว่าเก่าอีก ส่วนนายเตจินก็คงกำลังนอนขำอย่างซะใจอยู่หล่ะมั้ง แต่ใครจะไปรู้หล่ะ ขืนเอาหน้าไปให้ตานี่เห็นตอนนี้มีหวังได้โดนล้ออีกชัวร์
ความคิดเห็น