ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เดทแรกและการเปิดเทอม
5 วันแล้วหลังจากที่ฉัน พ่อและแม่ไปเยี่ยมตาชีวิน ทุกสิ่งกลับสู่ปกติซะที และฉันก็ไม่ได้ไปบ้านของคุณลุงอีกเลย พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะต้องไปโรงเรียน ตื่นเต้นจังอ่ะ >O< แต่ก่อนจะตื่นเต้นฉันคงต้องเอาเจ้าเส้นผมน้อยนี้ไปตรวจซะหน่อย แต่กลับได้ข่าวร้ายกลับมาเพราะเส้นผมเส้นนั้นเป็นผมปลอม โฮกกกกก TOT ใครก็ได้ฆ่าสวีททิ้งเลยคร่า ทำไมโชคร้ายซ้ำซ้อนเยี่ยงนี้ นี่แสดงว่าต้องกลับไปหาหลักฐานใหม่อ่ะดิเนี้ย ถ้าตานั่นออกจากโรงพยาบาลแล้วได้มาแขวะฉันอีกแน่เลย ทำไมการเป็นนางเอกถึงเศร้าอย่างนี้เนี้ยT T
"คุณหนูค่ะ มีคนมาหาค่ะ"พี่จิงหลิงหลิงคนเดิมเข้ามาเรียกฉันในห้องนอน -..-ฉันจะเปลี่ยนคนใช้ดีมั้ยเนี้ย รู้สึกไม่อยากเรียกชื่อพี่เค้าขึ้นมาตะหงิดๆ
"ใครหรอค่ะพี่หลิง"ฉันที่เดินตามพี่เค้าไปต้อยๆถามขึ้น
"ไม่รู้ค่ะ ไม่ได้ถามไว้"
เมื่อมาถึงที่ห้องรับแขก ฉันก็ไม่สงสัยอีกแล้วว่าใครมาหา อีตาโล่งโจ่งนี้เอง ตานี้ตามมาถึงบ้านเลยหรอ สงสัยต้องย้ายบ้านหนีแล้วสิเนี้ย-_-;;
"มาทำไมไม่ทราบ พ่อกับแม่ฉันไม่อยู่ เอาไว้ค่อยมาคราวหน้านะ"ยังไม่ทันที่ตานั่นจะอ้าปากฉันก็พูดดักคอก่อน ฮ่าๆๆนายไม่ทันฉันหรอก
"โห่...ทำไมไล่กันอย่างนั้นหล่ะ ฉันอุตส่าห์มาหาทั้งที ไม่ดีใจหรอ"ตานั่นพูดได้หน้าตายียวนกวนนิ้วโป่งดีมากเลย
"แล้วใครให้มาหาหล่ะ ไม่ได้ขอมาทำไม"
"...."ตานั่นไม่พูดอะไรแต่ว่ากลับดึงมือฉันให้ไปนั่งข้างๆเค้า
"นายต้องการอะไรไม่ทราบถึงได้มาหาฉันแล้วก็ปล่อยแขนฉันได้แล้ว"ฉันพูดพลางสะบัดมือออก
"ใจร้าย-3-"ตาชีวินทำหน้าเหมือนเด็กโดนกักบริเวณ
"แล้วนายออกจากโรงพยาบาลแล้วหรือไง"ฉันเปลี่ยนประเดนทันที เพราะฉันไม่อยากเห็นหน้าเหมือนเด็กแบบนี้ เดี๋ยวสัญชาตญาณดิบจะทำตานี่เสียความบริสุทธิ์ ก๊ากๆ
"ออกแล้ว ไม่งั้นจะมาเธอได้ยังไงหล่ะ"
"พูดดีๆกับเค้าก็เป็นหนิ พูดบ่อยๆนะ ฉันจะได้ไม่กัดกับนาย"
"เราสองคนไม่ใช่หมานะ กัดกันไม่ได้"
"-_-;; ปะทะคารมก็ได้"
"ฮ่าๆ เธอนี้ก็น่ารักเป็นเหมือนกันนะ"
"-///-"
แล้วตานั่นก็ลูบหัวฉันเบาๆ ทำไมต้องหวั่นไหวด้วยยัยสวีท อย่าหวั่นไหวเชียวนะ ถ้าตานี่มีแผนอะไรหล่ะก็ เธอกลายเป็นควายน้อยเลยนะ ตะ..แต่ว่าฉันจะละลายแล้วนะ ตานี่ต้องการอะไรกันแน่ เดี๋ยวคว้ามาจูบซะเลย 555+(เอ่อ....)
"ไปเที่ยวกันเหอะ"ผ่านไปหลายนาทีกว่าชีวินจะพูดขึ้น เอาว่ะ วันนี้จะเรียกนายดีๆสักวัน
"ไปทำไมอ่ะO-O"
"...."นายชีวินไม่พูดอะไรแต่ดึงมือฉันออกไปที่รถของเค้า รถเปิดประทุนคันงามสีดำที่ท่าทางจะราคาหลายหลักที่จอดอยู่ตรงหน้าฉันดึงความสนใจจากคนรอบๆที่เดินผ่านไป-มาได้เป็นอย่างดี ส่วนฉันตอนนี้ก็ไปนั่งอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว
"ไปไหนหรอ"ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัยพลางหันซ้ายหันขวาเพื่อดูสภาพรถให้ทั่ว ทั้งๆที่รถมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรนัก-_-^
"ก็ไปหาอะไรกินอ่ะ ไปร้านประจำที่ฉันชอบไป เธอต้องชอบแน่ ^^"คะ..เค้ายิ้มอีกแล้ว ยิ้มชวนให้ฝันแบบนั่นอ่ะ ละลายแล้วค่ะ สวีทละลายแล้ว
ณ ร้านไอศกรีม
ฉันก็เพิ่งรู้ว่านายชีวินนี่รสนิยมดีเหลือเกิน ดูได้จากร้านที่เค้าบอกว่าชอบมาประจำแบบว่าเลิศมากอ่าคร่า.....
"สั่งซะสิ อยากกินอะไรเดี๋ยวฉันเลื้ยงเอง"เขาบอกหลังจากที่เรามานั่งอยู่ตรงโต๊ะที่ข้างๆเป็นกระจกได้วิวดีมากขอบอก><
ฉันสั่งแบบว่ากินสัก 10 คน จนนายชีวินตาค้าง และก็ยิ้มออกมาอีก นายกะจะให้ฉันหลงเสน่ห์นายไปถึงไหนเนี้ย โอ๊ย...สวีทจะตบะแตกในความหล่อและน่ารักของนายนี่แล้วนะ>O<
"เธอกะจะห่อไปกินบ้านด้วยหรอ สั่งเหมือนอดอยากมาหลายวันเลยนะ ฮ่าๆ"
"ก็นายเลี้ยงอ่ะ นานๆทีจะมีคนเลี้ยงก็ต้องกินให้คุ้มค่าสิ"
"^^"แล้วตานั่นก็สงยิ้มพิมใจมาให้ฉัน โอเคฉันจะทำตัวให้ชินกับนายชีวินคนใหม่ที่พรากดวงใจน้อยๆไปจากฉัน กรี๊ดกร๊าดค่ะกรี๊ดกร๊าด^^(เห้อ....นางเอกของฉันเป็นอะไรมากมั้ยเนี้ย~จากผู้เขียน)
พนักงานเสิร์ฟเอาอาหารมาเสิร์ฟทีละอย่างจนครบ ส่วนฉันก็กินจนจุกขึ้นคอ เหมือนวิญญาณหมูเข้าสิงโดยไม่รู้ตัว ส่วนนายนั่นก็กินไปยิ้มไปแล้วก็หัวเราะ จนเหมือนคนบ้า-_-;;
"อิ่มๆๆๆๆ มากๆเลยอ่ะ"ฉันที่กินจนพุงกางแล้วก็เลยเอ่ยด้วยความซะใจสุดๆที่ได้กินของฟรีอย่างจุใจ
"ดี ถ้าอิ่มแล้วก็ไปเที่ยวกันต่อ"
"ที่ไหน"
"ไปสวนสัตว์กัน แล้วก็รู้ไว้ด้วยนะยัยบื้อ ฉันกำลังเดทกับเธอ"
"หะ...หาO-O"ว้าวฉันได้เดทกับคนที่ยิ้มน่ารักแบบนี้ด้วยอ่ะ เอ๊ยไม่ใช่ๆ ต้องบอกว่าตานี้ฉวยโอกาสอีกแล้ว แถมมาเรียกฉันว่ายัยบื้ออีกอ่ะ แต่ก็ดีเหมือนกันแฮะ -///-
จากนั้นนายชีวินก็พาฉันไปที่นู้นที่นี้จนค่ำๆก็กลับบ้าน และก็มิวายถูกแซวจนได้ ใครแซวอะหรอ พ่อกะแม่ฉันเอ๊ง ไม่เคยคิดถามอะว่าไปไหนมาหรอลูก เค้าทำอะไรหนูรึเปล่า มีแต่ แหมๆดูสิมีหนุ่มมาสงซะด้วย เออดีจริงๆ พ่อแม่ฉันนี้ให้อิสระฉันดีจนน่าปลื้ม เหอะๆ
แล้วสุดท้ายฉันก็เพลียมากก็เลยขอขึ้นไปนอนก่อน พรุ่งนี้ต้องรีบไปโรงเรียนแต่เช้า
ในที่สุดฉันก็มายืนอยู่หน้าโรงเรียนที่เคารพรัก คิดถึงจังเลย ตอนนี้ฉันอยู่ม.6แล้วนะค่ะ แก่ขึ้นอีกปีและใกล้ตายเข้าไปอีกหนึ่งปี -_-^ คิดถึงยัยมิกิ ยัยอควา และเพื่อนๆในห้องทุกคน ฉันเดินกึ่งวิ่งมาหยุดที่ห้องเรียนของตัวเอง ทุกๆคนในห้องต่างคุยกันเสียงดังแบบเอาเป็นเอาตายเหมือนไม่ได้คุยด้วยกันมาสัก 10 ชาติ -_-;; ก็พอเข้าใจว่าคิดถึง แต่ว่าเบาๆลงก็ดีนะเพื่อนๆ
"หวัดดีเพื่อน สวีทมาแล้วน่ะจ๊ะ^^"
"ยัยสวีทแกนี้จริงๆเลยนะ ใครเค้าอยากรู้ว่าแกจะมาหรือไม่มาย่ะ"อ้าวยัยเจนทำไมพูดจาอย่างนั้นอ่ะ
"โห่ เดี๋ยวประชดกลับบ้านแม่งเลยหนิ"
"โอ๋ๆ อย่างอนน๊า ฮ่าๆ"แล้วทุกคนในห้องก็หัวเราะกันใหญ่ เป็นยังไงค่ะ ห้องฉันสามัคคีกันดีมะ สามัคคีกันหัวเราะทับถมเพื่อนเนี้ยเก่งจริงๆ
"ฮันนี่มาแล้วหรอ คิดถึงจังเลย จุ๊บๆ-3-"แล้วคำทักทายที่สุดแสนเลียนก็ออกจากปากของตาเมย์เดย์ ซึ่งตอนนี้เป็นแค่อดีตแฟนหรือแฟนเก่านั่นเอง แต่ว่าฉันก็เลิกกะตานี่บ่อยมาก ด้วยเหตุผลที่โคตรจะปัญญาอ่อนเช่น ทำไมวันนี้กินข้าวน้อยจัง งอนแล้วนะ เลิกกันดีกว่า เป็นต้น ซื่งตอนแรกก็อึ้งอ่ะนะ แต่ตอนนี้ชักชินแล้ว ท่านผู้อ่านแปลกใจนะสิค่ะ นี้ก็เป็นหัวคิดของยัยคนเขียนล้วนๆไม่เกี่ยวกับฉันเลย- -*
"ฮันนี่อีกและนะ บอกแล้วไงอย่าพูดแบบนี้ เลี่ยน"ฉันพูดแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทันที
เมื่อก้นแตะเก้าอี้ ยัยมิกิและยัยอควาก็เดินมาหาฉันที่โต๊ะและก็เล่าเรื่องไปเที่ยวตอนปิดเทอมให้ฉันฟัง ส่วนฉันอ่ะเรอะ จะให้เล่าไอ้เรื่องไปสืบคดีแล้วมีคนถูกยิงเพราะฉันเนี้ยนะ ฉันคงไม่เอาด้วยหรอก มันดูไม่ค่อยน่าภูมิใจเท่าไหร่เลย -3-
"นี้ยัยสวีท แกจะเงียบเป็นเป่าหอยไปถึงไหนเนี้ย"สุดท้ายแล้วมิกิก็ทนไม่ไหวที่เห็นฉันนั่งเงียบอยู่นาน แต่ว่ามันต้องเป่าสากสิเฟ้ยไอ้คุณเพื่อนไม่ใช่เป่าหอย -_-;;
"ก็ฉันพูดไม่ทันเพวกแกอ่ะ"
"เออนี้ๆ แกได้ข่าวผู้ชายคนใหม่ที่จะมาอยู่ห้องเราอ่ะเปล่าอ่ะ"อควาเปลี่ยนประเด็นทำให้ฉันกับมิกิเลิกทะเลาะกันชั่วขณะ
"เออดิ เจ้าแม่ข่าวอย่างฉัน จะไม่รู้ได้ไงย่ะ"แล้วยัยมิกิก็โม้จนได้=3=
"แล้วเมื่อไหร่เค้าจะมาสักทีนะ อยากเห็นหน้าอ่ะ คงหล่อน่าดูเลยเนอะ"
"-3- นี้พวกแก เก็บอาการกันหน่อยก็ดีนะ"ฉันเลิกคบกับยัยพวกนี้จะดีมั้ยเนี้ย เดี๋ยวติดนิสัยแพ้คนหล่อ><(รู้สึกว่าจะติดไปแล้ว-_-^)
"อะไรกันย่ะ แกอ่ะนั่งน้ำลายหกแล้วไม่รู้ตัวรึไง"
"จริงดิ ขอเช็ดก่อนนะจ๊ะ แฮะๆ^^"โฮกกกกก..หน้าแตกอย่างแรง สงสัยจะฝันกลางวันมากไปหน่อย
แล้วระหว่างที่ฉันกำลังเช็ดน้ำลายอย่างเมามันส์-_-* ก็เหลือบไปเห็นคนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงประตูห้อง นะ นั่น นั่นมันO()O นายชีวิน!!!
"ว้ายแก นี้ๆต้องเป็นนักเรียนใหม่แน่เลยอ่ะ หล่อมั่กมากคร้า^^"และนี้คือความหื่นของยัยมิกิ
"หล่อลากไส้ 3 กิโลเลยอ่ะแก๊><"และตามด้วยยัยอควาที่หื่นได้หื่นดีไม่แพ้ยัยมิกิ
"เดี๋ยวฉันขอไปคลอเคลีย เอ๊ย ไปทักทายนักเรียนคนใหม่สุดหล่อก่อนนะจ๊ะ^O^"
พูดจบทั้งยัยมิกิ และยัยอควาก็เดินไปหานายชีวินด้วยสายตาหื่นสุดชีวิต-_-^ ชักสงสารนายชีวินแล้วสิ จะเสียความบริสุทธิ์ตั้งแต่เปิดเทอมเละแฮะ ก๊ากๆ
"ว่าไงฮันนี่ เดย์รู้หรอกนะว่าฮันนี่ไม่ชอบไอ้เด็กใหม่นั่นหรอกใช่ป่ะ-3-"พอไม่มียัยเพื่อนแสบสุดสวาทขาดใจสองคนนั่นแล้ว ตาเมย์เดย์ก็เข้ามาพูดจาน่าอ้วกใส่ฉันเลย กลับม๊า...กลับมาเดี๋ยวนี้ย่ะยัยมิกิ ยัยอควา กลับมาเป็นโล่ปกป้องฉันก๊อนนนนน
"ฮันนี่อีกและ ฉันจะไม่คุยกับนายแล้วนะ"
"ก็ได้ สวีทสุดเลิฟ\(^o^)/เรียกงี้ดีกว่า"มันก็ยังคงเลี่ยนเหมือนเดิม-_-;;
"ไปไกลๆเลยย่ะ"
ฉันสะบัดหน้าหนีจากตาเมย์เดย์ แล้วก็เดินไปหายัยเพื่อนจากหลุมหลบภัยสองตัวเอ๊ยคนที่กำลังยื่นกระแซะขนาบข้างซ้ายและขวาของนายชีวิน ยัยสองคนนั่นก็ไม่ได้สนใจฉันเล้ยยยย มัวแต่มองหน้าของตานั่นแล้วก็เช็ดเลือดกำเดาไปพลางๆ-_-^ ฉันจะให้นายชีวินย้ายไปห้องอื่นดีมั้ยเนี้ย
"อ้าว...ที่รักอยู่ห้องนี้ด้วยหรอ"น้านไง..หนีฮันนี่มาเจอที่รัก อีตาพวกนี่นี้สงสัยเข้ากันได้ น่าอ้วกชะมัดเลย
"ที่รักหรอ?"ยัยสองศรีมณีเด้งจากหลุมหลบภัยพูดขึ้นพร้อมกันด้วยความงงสุดสตรีม
"ก็นี้อ่ะครับแฟนผมเอง^3^"
ตานั่นไม่พูดอะไรต่อแต่เดินมาโอบฉันเฉยเลย ทำไมผู้ชายสมัยนี้มันถึงได้มือไวกันจริงๆเลย สวีทกลุ้ม!!
"ใครแฟนนายมิทราบย่ะ แล้วก็เอามือออกไปด้วย"ฉันพูดแล้วก็สะบัดมือปลาหมึกของนายชีวินออกไปทันที
"อ้าว ทำไมทำแล้วไม่ยอมรับอ่ะครับ ผมเสียหายนะT^T"เอาเข้าไป ฉันไปทำอะไรให้นายไม่ทราบย่ะ พูดงี้ฉันเสียหายนะเฟร้ย-*-
"ทำบ้าอะไรหล่ะ นายขี้ตู่ชะมัดเลย ฉันต่างหากที่เป็นคนเสียหาย"
"ก็เราสองคนเดทด้วยกันแล้วนี้หน่า"
"ว้าว แกเดทกับเค้าแล้วหรอยัยสวีท นี้แกเดทกะคนหล่อแบบนี้ด้วยหรอ อิจฉาแกหว่ะ"มิกิที่เงียบไปนานมาสะกิดฉันก่อนที่จะกระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงอันเบาสุดชีวิต เบาแบบคนนอกห้องยังได้ยินเลยอ่ะ-*- พูดอย่างนี้จะกระซิบทำแมวอะไรฟ่ะ
"มันก็แค่นั่นแหละ ความจริงแล้วไม่ใช่เดทด้วยซ้ำ ฉันไม่ได้ตั้งใจไป ตานี่อ่ะขี้ตู่เอาเองชัดๆ>3<"ฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ แบบว่าแก้ตัวไปก่อนอย่างอื่นค่อยว่าทีหลัง นี้แหละคติของสวีทหล่ะคร้า....
แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อคาบเรียนแรกก็เริ่มขึ้น ตานั่นก็มานั่งโต๊ะข้างๆฉัน ส่วนอีกข้างก็เป็นโต๊ะของเมย์เดย์ แล้วข้างหน้ากับข้างหลังก็เป็นโต๊ะของเพื่อนจากหลุมหลบภัยทั้งสองคนของฉัน ทำให้ตลอดทั้งคาบฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย-*- ทำไมอ่ะหรอ นายเมย์เดย์ก็จ้องหน้านายชีวินด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อจนตานี่เลือดแทบกระชู้ดมาติดหน้าฉันอยู่แล้ว ส่วนนายชีวินก็เอาแต่นั่งมองฉันจนไม่มีสมาธิ แล้วยัยสองตัวจากหลุมหลบภัยก็เอาแต่พูดข้ามหัวฉันไป-มาอยู่นั่นแหละ แถมไอ้เรื่องที่คุยก็ยังเป็น....
~ชีวินหล่อมากมายเลยคร๊า....^^~
นี้แหละค่ะเห็นผลที่ทำให้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย เห้ออออออออ............
"คุณหนูค่ะ มีคนมาหาค่ะ"พี่จิงหลิงหลิงคนเดิมเข้ามาเรียกฉันในห้องนอน -..-ฉันจะเปลี่ยนคนใช้ดีมั้ยเนี้ย รู้สึกไม่อยากเรียกชื่อพี่เค้าขึ้นมาตะหงิดๆ
"ใครหรอค่ะพี่หลิง"ฉันที่เดินตามพี่เค้าไปต้อยๆถามขึ้น
"ไม่รู้ค่ะ ไม่ได้ถามไว้"
เมื่อมาถึงที่ห้องรับแขก ฉันก็ไม่สงสัยอีกแล้วว่าใครมาหา อีตาโล่งโจ่งนี้เอง ตานี้ตามมาถึงบ้านเลยหรอ สงสัยต้องย้ายบ้านหนีแล้วสิเนี้ย-_-;;
"มาทำไมไม่ทราบ พ่อกับแม่ฉันไม่อยู่ เอาไว้ค่อยมาคราวหน้านะ"ยังไม่ทันที่ตานั่นจะอ้าปากฉันก็พูดดักคอก่อน ฮ่าๆๆนายไม่ทันฉันหรอก
"โห่...ทำไมไล่กันอย่างนั้นหล่ะ ฉันอุตส่าห์มาหาทั้งที ไม่ดีใจหรอ"ตานั่นพูดได้หน้าตายียวนกวนนิ้วโป่งดีมากเลย
"แล้วใครให้มาหาหล่ะ ไม่ได้ขอมาทำไม"
"...."ตานั่นไม่พูดอะไรแต่ว่ากลับดึงมือฉันให้ไปนั่งข้างๆเค้า
"นายต้องการอะไรไม่ทราบถึงได้มาหาฉันแล้วก็ปล่อยแขนฉันได้แล้ว"ฉันพูดพลางสะบัดมือออก
"ใจร้าย-3-"ตาชีวินทำหน้าเหมือนเด็กโดนกักบริเวณ
"แล้วนายออกจากโรงพยาบาลแล้วหรือไง"ฉันเปลี่ยนประเดนทันที เพราะฉันไม่อยากเห็นหน้าเหมือนเด็กแบบนี้ เดี๋ยวสัญชาตญาณดิบจะทำตานี่เสียความบริสุทธิ์ ก๊ากๆ
"ออกแล้ว ไม่งั้นจะมาเธอได้ยังไงหล่ะ"
"พูดดีๆกับเค้าก็เป็นหนิ พูดบ่อยๆนะ ฉันจะได้ไม่กัดกับนาย"
"เราสองคนไม่ใช่หมานะ กัดกันไม่ได้"
"-_-;; ปะทะคารมก็ได้"
"ฮ่าๆ เธอนี้ก็น่ารักเป็นเหมือนกันนะ"
"-///-"
แล้วตานั่นก็ลูบหัวฉันเบาๆ ทำไมต้องหวั่นไหวด้วยยัยสวีท อย่าหวั่นไหวเชียวนะ ถ้าตานี่มีแผนอะไรหล่ะก็ เธอกลายเป็นควายน้อยเลยนะ ตะ..แต่ว่าฉันจะละลายแล้วนะ ตานี่ต้องการอะไรกันแน่ เดี๋ยวคว้ามาจูบซะเลย 555+(เอ่อ....)
"ไปเที่ยวกันเหอะ"ผ่านไปหลายนาทีกว่าชีวินจะพูดขึ้น เอาว่ะ วันนี้จะเรียกนายดีๆสักวัน
"ไปทำไมอ่ะO-O"
"...."นายชีวินไม่พูดอะไรแต่ดึงมือฉันออกไปที่รถของเค้า รถเปิดประทุนคันงามสีดำที่ท่าทางจะราคาหลายหลักที่จอดอยู่ตรงหน้าฉันดึงความสนใจจากคนรอบๆที่เดินผ่านไป-มาได้เป็นอย่างดี ส่วนฉันตอนนี้ก็ไปนั่งอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว
"ไปไหนหรอ"ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัยพลางหันซ้ายหันขวาเพื่อดูสภาพรถให้ทั่ว ทั้งๆที่รถมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรนัก-_-^
"ก็ไปหาอะไรกินอ่ะ ไปร้านประจำที่ฉันชอบไป เธอต้องชอบแน่ ^^"คะ..เค้ายิ้มอีกแล้ว ยิ้มชวนให้ฝันแบบนั่นอ่ะ ละลายแล้วค่ะ สวีทละลายแล้ว
ณ ร้านไอศกรีม
ฉันก็เพิ่งรู้ว่านายชีวินนี่รสนิยมดีเหลือเกิน ดูได้จากร้านที่เค้าบอกว่าชอบมาประจำแบบว่าเลิศมากอ่าคร่า.....
"สั่งซะสิ อยากกินอะไรเดี๋ยวฉันเลื้ยงเอง"เขาบอกหลังจากที่เรามานั่งอยู่ตรงโต๊ะที่ข้างๆเป็นกระจกได้วิวดีมากขอบอก><
ฉันสั่งแบบว่ากินสัก 10 คน จนนายชีวินตาค้าง และก็ยิ้มออกมาอีก นายกะจะให้ฉันหลงเสน่ห์นายไปถึงไหนเนี้ย โอ๊ย...สวีทจะตบะแตกในความหล่อและน่ารักของนายนี่แล้วนะ>O<
"เธอกะจะห่อไปกินบ้านด้วยหรอ สั่งเหมือนอดอยากมาหลายวันเลยนะ ฮ่าๆ"
"ก็นายเลี้ยงอ่ะ นานๆทีจะมีคนเลี้ยงก็ต้องกินให้คุ้มค่าสิ"
"^^"แล้วตานั่นก็สงยิ้มพิมใจมาให้ฉัน โอเคฉันจะทำตัวให้ชินกับนายชีวินคนใหม่ที่พรากดวงใจน้อยๆไปจากฉัน กรี๊ดกร๊าดค่ะกรี๊ดกร๊าด^^(เห้อ....นางเอกของฉันเป็นอะไรมากมั้ยเนี้ย~จากผู้เขียน)
พนักงานเสิร์ฟเอาอาหารมาเสิร์ฟทีละอย่างจนครบ ส่วนฉันก็กินจนจุกขึ้นคอ เหมือนวิญญาณหมูเข้าสิงโดยไม่รู้ตัว ส่วนนายนั่นก็กินไปยิ้มไปแล้วก็หัวเราะ จนเหมือนคนบ้า-_-;;
"อิ่มๆๆๆๆ มากๆเลยอ่ะ"ฉันที่กินจนพุงกางแล้วก็เลยเอ่ยด้วยความซะใจสุดๆที่ได้กินของฟรีอย่างจุใจ
"ดี ถ้าอิ่มแล้วก็ไปเที่ยวกันต่อ"
"ที่ไหน"
"ไปสวนสัตว์กัน แล้วก็รู้ไว้ด้วยนะยัยบื้อ ฉันกำลังเดทกับเธอ"
"หะ...หาO-O"ว้าวฉันได้เดทกับคนที่ยิ้มน่ารักแบบนี้ด้วยอ่ะ เอ๊ยไม่ใช่ๆ ต้องบอกว่าตานี้ฉวยโอกาสอีกแล้ว แถมมาเรียกฉันว่ายัยบื้ออีกอ่ะ แต่ก็ดีเหมือนกันแฮะ -///-
จากนั้นนายชีวินก็พาฉันไปที่นู้นที่นี้จนค่ำๆก็กลับบ้าน และก็มิวายถูกแซวจนได้ ใครแซวอะหรอ พ่อกะแม่ฉันเอ๊ง ไม่เคยคิดถามอะว่าไปไหนมาหรอลูก เค้าทำอะไรหนูรึเปล่า มีแต่ แหมๆดูสิมีหนุ่มมาสงซะด้วย เออดีจริงๆ พ่อแม่ฉันนี้ให้อิสระฉันดีจนน่าปลื้ม เหอะๆ
แล้วสุดท้ายฉันก็เพลียมากก็เลยขอขึ้นไปนอนก่อน พรุ่งนี้ต้องรีบไปโรงเรียนแต่เช้า
ในที่สุดฉันก็มายืนอยู่หน้าโรงเรียนที่เคารพรัก คิดถึงจังเลย ตอนนี้ฉันอยู่ม.6แล้วนะค่ะ แก่ขึ้นอีกปีและใกล้ตายเข้าไปอีกหนึ่งปี -_-^ คิดถึงยัยมิกิ ยัยอควา และเพื่อนๆในห้องทุกคน ฉันเดินกึ่งวิ่งมาหยุดที่ห้องเรียนของตัวเอง ทุกๆคนในห้องต่างคุยกันเสียงดังแบบเอาเป็นเอาตายเหมือนไม่ได้คุยด้วยกันมาสัก 10 ชาติ -_-;; ก็พอเข้าใจว่าคิดถึง แต่ว่าเบาๆลงก็ดีนะเพื่อนๆ
"หวัดดีเพื่อน สวีทมาแล้วน่ะจ๊ะ^^"
"ยัยสวีทแกนี้จริงๆเลยนะ ใครเค้าอยากรู้ว่าแกจะมาหรือไม่มาย่ะ"อ้าวยัยเจนทำไมพูดจาอย่างนั้นอ่ะ
"โห่ เดี๋ยวประชดกลับบ้านแม่งเลยหนิ"
"โอ๋ๆ อย่างอนน๊า ฮ่าๆ"แล้วทุกคนในห้องก็หัวเราะกันใหญ่ เป็นยังไงค่ะ ห้องฉันสามัคคีกันดีมะ สามัคคีกันหัวเราะทับถมเพื่อนเนี้ยเก่งจริงๆ
"ฮันนี่มาแล้วหรอ คิดถึงจังเลย จุ๊บๆ-3-"แล้วคำทักทายที่สุดแสนเลียนก็ออกจากปากของตาเมย์เดย์ ซึ่งตอนนี้เป็นแค่อดีตแฟนหรือแฟนเก่านั่นเอง แต่ว่าฉันก็เลิกกะตานี่บ่อยมาก ด้วยเหตุผลที่โคตรจะปัญญาอ่อนเช่น ทำไมวันนี้กินข้าวน้อยจัง งอนแล้วนะ เลิกกันดีกว่า เป็นต้น ซื่งตอนแรกก็อึ้งอ่ะนะ แต่ตอนนี้ชักชินแล้ว ท่านผู้อ่านแปลกใจนะสิค่ะ นี้ก็เป็นหัวคิดของยัยคนเขียนล้วนๆไม่เกี่ยวกับฉันเลย- -*
"ฮันนี่อีกและนะ บอกแล้วไงอย่าพูดแบบนี้ เลี่ยน"ฉันพูดแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทันที
เมื่อก้นแตะเก้าอี้ ยัยมิกิและยัยอควาก็เดินมาหาฉันที่โต๊ะและก็เล่าเรื่องไปเที่ยวตอนปิดเทอมให้ฉันฟัง ส่วนฉันอ่ะเรอะ จะให้เล่าไอ้เรื่องไปสืบคดีแล้วมีคนถูกยิงเพราะฉันเนี้ยนะ ฉันคงไม่เอาด้วยหรอก มันดูไม่ค่อยน่าภูมิใจเท่าไหร่เลย -3-
"นี้ยัยสวีท แกจะเงียบเป็นเป่าหอยไปถึงไหนเนี้ย"สุดท้ายแล้วมิกิก็ทนไม่ไหวที่เห็นฉันนั่งเงียบอยู่นาน แต่ว่ามันต้องเป่าสากสิเฟ้ยไอ้คุณเพื่อนไม่ใช่เป่าหอย -_-;;
"ก็ฉันพูดไม่ทันเพวกแกอ่ะ"
"เออนี้ๆ แกได้ข่าวผู้ชายคนใหม่ที่จะมาอยู่ห้องเราอ่ะเปล่าอ่ะ"อควาเปลี่ยนประเด็นทำให้ฉันกับมิกิเลิกทะเลาะกันชั่วขณะ
"เออดิ เจ้าแม่ข่าวอย่างฉัน จะไม่รู้ได้ไงย่ะ"แล้วยัยมิกิก็โม้จนได้=3=
"แล้วเมื่อไหร่เค้าจะมาสักทีนะ อยากเห็นหน้าอ่ะ คงหล่อน่าดูเลยเนอะ"
"-3- นี้พวกแก เก็บอาการกันหน่อยก็ดีนะ"ฉันเลิกคบกับยัยพวกนี้จะดีมั้ยเนี้ย เดี๋ยวติดนิสัยแพ้คนหล่อ><(รู้สึกว่าจะติดไปแล้ว-_-^)
"อะไรกันย่ะ แกอ่ะนั่งน้ำลายหกแล้วไม่รู้ตัวรึไง"
"จริงดิ ขอเช็ดก่อนนะจ๊ะ แฮะๆ^^"โฮกกกกก..หน้าแตกอย่างแรง สงสัยจะฝันกลางวันมากไปหน่อย
แล้วระหว่างที่ฉันกำลังเช็ดน้ำลายอย่างเมามันส์-_-* ก็เหลือบไปเห็นคนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงประตูห้อง นะ นั่น นั่นมันO()O นายชีวิน!!!
"ว้ายแก นี้ๆต้องเป็นนักเรียนใหม่แน่เลยอ่ะ หล่อมั่กมากคร้า^^"และนี้คือความหื่นของยัยมิกิ
"หล่อลากไส้ 3 กิโลเลยอ่ะแก๊><"และตามด้วยยัยอควาที่หื่นได้หื่นดีไม่แพ้ยัยมิกิ
"เดี๋ยวฉันขอไปคลอเคลีย เอ๊ย ไปทักทายนักเรียนคนใหม่สุดหล่อก่อนนะจ๊ะ^O^"
พูดจบทั้งยัยมิกิ และยัยอควาก็เดินไปหานายชีวินด้วยสายตาหื่นสุดชีวิต-_-^ ชักสงสารนายชีวินแล้วสิ จะเสียความบริสุทธิ์ตั้งแต่เปิดเทอมเละแฮะ ก๊ากๆ
"ว่าไงฮันนี่ เดย์รู้หรอกนะว่าฮันนี่ไม่ชอบไอ้เด็กใหม่นั่นหรอกใช่ป่ะ-3-"พอไม่มียัยเพื่อนแสบสุดสวาทขาดใจสองคนนั่นแล้ว ตาเมย์เดย์ก็เข้ามาพูดจาน่าอ้วกใส่ฉันเลย กลับม๊า...กลับมาเดี๋ยวนี้ย่ะยัยมิกิ ยัยอควา กลับมาเป็นโล่ปกป้องฉันก๊อนนนนน
"ฮันนี่อีกและ ฉันจะไม่คุยกับนายแล้วนะ"
"ก็ได้ สวีทสุดเลิฟ\(^o^)/เรียกงี้ดีกว่า"มันก็ยังคงเลี่ยนเหมือนเดิม-_-;;
"ไปไกลๆเลยย่ะ"
ฉันสะบัดหน้าหนีจากตาเมย์เดย์ แล้วก็เดินไปหายัยเพื่อนจากหลุมหลบภัยสองตัวเอ๊ยคนที่กำลังยื่นกระแซะขนาบข้างซ้ายและขวาของนายชีวิน ยัยสองคนนั่นก็ไม่ได้สนใจฉันเล้ยยยย มัวแต่มองหน้าของตานั่นแล้วก็เช็ดเลือดกำเดาไปพลางๆ-_-^ ฉันจะให้นายชีวินย้ายไปห้องอื่นดีมั้ยเนี้ย
"อ้าว...ที่รักอยู่ห้องนี้ด้วยหรอ"น้านไง..หนีฮันนี่มาเจอที่รัก อีตาพวกนี่นี้สงสัยเข้ากันได้ น่าอ้วกชะมัดเลย
"ที่รักหรอ?"ยัยสองศรีมณีเด้งจากหลุมหลบภัยพูดขึ้นพร้อมกันด้วยความงงสุดสตรีม
"ก็นี้อ่ะครับแฟนผมเอง^3^"
ตานั่นไม่พูดอะไรต่อแต่เดินมาโอบฉันเฉยเลย ทำไมผู้ชายสมัยนี้มันถึงได้มือไวกันจริงๆเลย สวีทกลุ้ม!!
"ใครแฟนนายมิทราบย่ะ แล้วก็เอามือออกไปด้วย"ฉันพูดแล้วก็สะบัดมือปลาหมึกของนายชีวินออกไปทันที
"อ้าว ทำไมทำแล้วไม่ยอมรับอ่ะครับ ผมเสียหายนะT^T"เอาเข้าไป ฉันไปทำอะไรให้นายไม่ทราบย่ะ พูดงี้ฉันเสียหายนะเฟร้ย-*-
"ทำบ้าอะไรหล่ะ นายขี้ตู่ชะมัดเลย ฉันต่างหากที่เป็นคนเสียหาย"
"ก็เราสองคนเดทด้วยกันแล้วนี้หน่า"
"ว้าว แกเดทกับเค้าแล้วหรอยัยสวีท นี้แกเดทกะคนหล่อแบบนี้ด้วยหรอ อิจฉาแกหว่ะ"มิกิที่เงียบไปนานมาสะกิดฉันก่อนที่จะกระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงอันเบาสุดชีวิต เบาแบบคนนอกห้องยังได้ยินเลยอ่ะ-*- พูดอย่างนี้จะกระซิบทำแมวอะไรฟ่ะ
"มันก็แค่นั่นแหละ ความจริงแล้วไม่ใช่เดทด้วยซ้ำ ฉันไม่ได้ตั้งใจไป ตานี่อ่ะขี้ตู่เอาเองชัดๆ>3<"ฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ แบบว่าแก้ตัวไปก่อนอย่างอื่นค่อยว่าทีหลัง นี้แหละคติของสวีทหล่ะคร้า....
แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อคาบเรียนแรกก็เริ่มขึ้น ตานั่นก็มานั่งโต๊ะข้างๆฉัน ส่วนอีกข้างก็เป็นโต๊ะของเมย์เดย์ แล้วข้างหน้ากับข้างหลังก็เป็นโต๊ะของเพื่อนจากหลุมหลบภัยทั้งสองคนของฉัน ทำให้ตลอดทั้งคาบฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย-*- ทำไมอ่ะหรอ นายเมย์เดย์ก็จ้องหน้านายชีวินด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อจนตานี่เลือดแทบกระชู้ดมาติดหน้าฉันอยู่แล้ว ส่วนนายชีวินก็เอาแต่นั่งมองฉันจนไม่มีสมาธิ แล้วยัยสองตัวจากหลุมหลบภัยก็เอาแต่พูดข้ามหัวฉันไป-มาอยู่นั่นแหละ แถมไอ้เรื่องที่คุยก็ยังเป็น....
~ชีวินหล่อมากมายเลยคร๊า....^^~
นี้แหละค่ะเห็นผลที่ทำให้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย เห้ออออออออ............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น