ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : จูบแรก!!!
และแล้วพ่อแม่ที่มีความสามารถพิเศษในการปลุกลูกก็สามารถปลุกฉันที่นอนหลับเป็นตายอยู่บนเตียงให้ตื่นได้ ซื่งกว่าจะตื่นก็...เล่นเอาพ่อแม่ฉันเลือดตาแทบกระเด็น-_-;;มันจะเป็นเช้าที่สดใสมาก ถ้าฉันไม่จำเป็นต้องไปหาอีตาโล่งโจ่งนั่น เพราะตานั่นทำให้ฉันต้องตื่นแต่เช้า ไม่รู้ว่าอีตานั่นมันดีตรงไหน แม่ถึงได้ตื่นเต้นดีอกดีใจจนออกนอกหน้าเพราะว่าจะได้เจอหน้ามัน เฮอะ!!ต้องแอบใช้คุณไสยแน่เลยเนี้ย
"เร็วๆสิสวีท เดี๋ยวไม่ทันนะจ๊ะ"แม่ฉันที่วิ่งวุ่นกับการเตรียมของไปให้อีตาบ้านั่น นี้จะย้ายบ้านหนีตามมันไปเลยรึไงค่ะ-_-;;
"โห่...แม่ค่ะ นี้แม่ยังไม่ทันเห็นหน้าอันโคตรจะกวนประสาทของตาชีวินนั่นเลยนะค่ะ แล้วแม่จะเสียใจที่เตรียมของไปให้ตานั่นเยอะแบบนี้"
"เอ๊ะลูก นี้เค้าอุตส่าห์ช่วยลูกไว้นะจ๊ะ ทำไมไปว่าอย่างนั้นหล่ะ"
"หนูไม่อยากให้ช่วยหนิ"
"(-- )( --)(-- )( --)จริงๆเล้ย"
แล้วหลังจากนั้นแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เมื่อจัดการของที่ต้องเอาไปให้ตานั่นแล้ว พวกเราทั้งสามคนก็ออกเดินทางไปโรงพยาบาล
ณ โรงพยาบาล
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องของตานั่น มีคุณลุงหัตถ์ทองนั่งอยู่ข้างๆ ส่วนพ่อกับแม่ฉันอ่าเรอะ ก็กำลังดูแลลูกสุดที่เลิฟคนใหม่ของพวกเค้าอยู่ไง เชอะ!! อีตานั่นก็อีก ทำเป็นเจ็บปวดจะเป็นจะตาย ฉันอยากจะให้รางวัลออสก้าสาขาดิ้นทุรนทุรายทำเป็นใกล้ตายได้เหมือนจริงจริงๆเล้ย.....-_-;;
"สวีท ทำไมไม่มาดูอาการชีวินเค้าหน่อยหล่ะจ๊ะ"แม่...ทำไมต้องชวนหนูไปทำในเรื่องที่หนูโคตรจะเกลียดอย่างงั้นด้วยอ่าค่ะ
"ไม่ค่ะแม่ กลัวตานั่นจะกัดอ่ะ"
"คุณแม่ครับ ป๋มจะไปกัดสวีทได้ไงอ่ะ แม่ดูสิ เค้าว่าป๋มอ่าT T"ฉันเกลียดตานี่จริงๆ คอยดูนะ ถ้าออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ จะจัดการให้หายปัญญาอ่อนเลยเชียว
"ทำไมไปว่าเค้าอย่างนั้นหล่ะลูก"แล้วพ่อก็ออกโรงเองบ้าง ทำไมอ่ะทำม้ายยยยยยยยยยยยยย>O< ทำไมพ่อถึงว่าหนูไม่ว่าอีกตานั่นอ่ะ ฮือๆพ่อไม่รักหนูแย้วอ่าTOT
สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องไปดูอาการคน(แกล้ง)ใกล้ตายจนได้ ตานั่นก็ยักคิ้วใส่ฉัน เหมือนกับจะสื่อว่าฉันชนะ น้อยๆหน่อยนะย่ะ ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ล่ะก็ ผู้ชายก็ผู้ชายเหอะ นายตายคามือฉันแน่ ก๊ากๆ
"เดี๋ยวแม่มานะจ๊ะลูก พ่อก็ด้วย คุณหัตถ์ทองด้วยนะค่ะ ออกมานอกห้องแปป ขอคุยอะไรหน่อยนะค่ะ"เมื่อแม่ฉันพูดจบก็พาพ่อ แล้วก็คุณลุงเดินออกจกห้องไป อ้าวเฮ้ย! O()O ให้หนูอยู่กับตานี่สองคนเนี้ยนะ โฮกกกกก สวีทอยากตายT^T
"ดีใจขนาดนั้นเลยหรอที่ได้อยู่กับฉันสองคน"แล้วอีกตาชีวินก็พูดขัดจังหวะฉากเศร้าของฉันจนได้
"เชอะ!! เลิกทำเหมือนจะเป็นจะตายซะที่จะได้มั้ย เห็นแล้วหมั่นไส้ พ่อแม่ฉันยังไม่รู้ธาตุแท้ของนายน่ะสิ ถึงได้ยังรักนายขนาดนี้ อีตาบ้า>O<"
"ทำไมเธอชอบว่าฉันนักนะ ฉันยังไม่เคยว่าเธอเลยนะ"
"ต๊ายยย กล้าพูดนะย่ะ ไม่เคยว่าเลยหรอ นึกดูให้ดีๆสิ หรือจะให้รื้อฟื้นด้วยหมัดนี้ (-O-)o"
"นี้เธอ ฉันเป็นคนช่วยเธอเอาไว้นะ"
"ใครสั่งให้ช่วยไม่ทราบ"
"เธอน่าจะตอบแทนบุญคุณไม่ใช่พูดแบบนี้"
"ก็บอกแล้วว่าใครสั่งให้ช่วย ไม่ได้ต้องการอ่ะ ไม่ได้ต้องการ"
"แน่นะ"แล้วตานั่นก็ลุกขึ้นนั่งแล้วก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ นิๆอย่าทำอย่างนั้นนะ ฉันยังไม่อยากเห็นว่านายหล่อ-_-;;
"นะ...นายจะทำอะไร ถอยออกไปนะ"ฉันพยายามดันหน้าตานั่นเต็มที่ แต่ว่ายิ่งดันก็เหมือนยิ่งยุ ตานั่นยิ่งยิ่นหน้าเข้ามาใกล้เค้าไปอีก โอ๊ยยยย....อยากจะบ้าตาย><
"ถ้าเธอไม่เต็มใจตอบแทนบุญคุณ ฉันก็คงต้องบังคับ หึๆ"เย้ยO-O มีแบบนี้ด้วยหรอเนี้ย ไม่เต็มใจตอบแทนก็บังคับได้งั้นหรอ อีตานี่บ้าสุดๆ
แล้วตานั้นก็เอามือมาโอบรอบเอวฉันแล้วก็ดึงตัวฉันให้ติดกับเค้า วินาทีนั่นฉันรู้สึก.....ดี ดีมากมายคร้า>o<(นางเอกฉานนนนน คนเขียนอยากจะบ้าตายจริงๆT T) ในที่สุดสิ่งที่ฉันไม่อยากให้มันเกิดก็เกิดขึ้น ตานั่นจูบฉัน จะ..จูบอ่ะ จูบบบบบบ แรงจูบของเค้ามันช่างนุ่มนวล นายนั่นจูบฉันนานมากจะฉันเริ่มหายใจไม่ออก-..- แต่ตานั่นก็ไม่ยอมถอนจูบซะที
"สวีทกลับบ้านได้แล้วลูก"พะ...พ่อ พ่อฉันเข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าว"อ้าว ทำอะไรกันอยู่หรอ ขอโทษที่ขัดจังหวะ"
"อ้าวพ่อ ไม่ใช่อย่าง อย่าเข้าใจผิดสิ"ฉันพูดแก้ตัวทั้งๆที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของเค้า แล้วนี้พ่อฉันไม่คิดจะทำอย่างอื่นที่ดีกว่าการสนับสนุนเลยรึไงเนี้ย นี้ลูกสาวพ่อโดนจูบนะ พ่อควรจะห้ามเซ่
"ไปเหอะครับ ผมก็จะพักผ่อนแล้ว ขอบคุณมากที่มาเยี่ยมนะครับ"ตาชีวินปล่อยมือออกพร้อมๆกับพูดไปด้วย
"ถ้างั้นก็กลับกันเถอะ แม่รอที่รถแล้ว"
จากนั้นฉันก็เดินออกมาด้วยอาการเขินสุดๆ>///< ทำไมนะทำไมพ่อต้องมาขัดจังหวะ เอ๊ยไม่ใช่ มันต้องทำไมตานั่นถึงทำแบบนี้ถึงจะถูกสิ สวีทไม่ได้หื่นนะค่ะท่านผู้อ่าน(เค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วย่ะ-O-)
ถึงบ้านก็เกือบจะเที่ยงแล้ว และท้องของฉันก็เริ่มส่งเสียงอันเสนาะหูให้รู้ว่าหิวแล้ว แม่ฉันเลยออกโรงทำอาหารเอง ส่วนพ่อของฉันก็ไปทำงานที่บริษัท ไม่ต้องแปลกใจที่ทำไมถึงไปสาย พ่อฉันเป็นCEO แล้ววันนี้ก็บอกพนักงานแล้วว่าจะไปช้า ก็เงี้ยแหละคนใหญ่คนโต ก๊ากๆ
"สวีทจ๊ะ แม่ว่าเราน่าจะคุยกันแบบผู้หญิงๆจะดีกว่านะ"เมื่อฉันตักข้าวเข้าปากคำแรก แม่ก็เริ่มเปิดประเดน
"เรื่องอะไรค่ะ"
"ก็เรื่องหนูกับชีวินไงจ๊ะ เห็นกุ๊กกิ๊กกันอยู่หนิ"
"กุ๊กไก่มากกว่าสิค่ะ หนูกับตานั่นไม่ได้เป็นไรกัน และก็ไม่มีวันที่จะไปเกี่ยวดองกันเด็ดขาดเลย"ว่าแล้วฉันก็กระดกแก้วดื่มน้ำเปล่าอย่างเอาเป็นเอาตาย-_-^
"แล้วเรื่องจูบหล่ะจ๊ะ^^"
"แค่กๆๆๆๆๆๆ"เย้ย...แม่รู้ได้ไงเนี้ย ทำเอาหนูสำลักเลยนะค่ะ>O<"แม่รู้ได้ไงอ่ะค่ะ"
"ก็พ่อเราบอกหน่ะสิ นี้แสดงว่าจริงใช่มั้ย อย่างนี้ก็ดีแม่จะได้มีลูกเขยกับเค้าซะที"เอ่อ...แม่ค่ะ ลูกแม่โดนจูบนะไม่ได้สอบได้ที่ 1 ของประเทศจะได้ดีใจ แม่ต้องโกรธสิค่ะ โกรธเซ่
"ฝันไปเถอะค่ะ ถ้าแม่จะมีลูกเขยอย่างตานั่น อีก 10 ชาติข้างหน้าหนูก็ไม่เอา"
"ตามใจเถอะจ๊ะ กินข้าวเถอะ เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นหมด"
แล้วแม่ก็ตักข้าวกินต่อ ส่วนฉันไม่มีกะจิตกะใจจะกินแล้ว พูดมาได้นะค่ะแม่ หนูอุตส่าห์อยากกินฝีมือแม่ แต่แม่มาทำลายความอยากซะหมดเลยอ่า>O<
~Someone to help and hold. With all my heart and soul.I need to know,before I fall in love...~
เมื่อเสียงเรียกเข้าดังขึ้น ฉันก็เลยต้องรีบวิ่งไปรับ เพราะว่าโทรศัพท์อยู่ข้างบนห้องนอน(ก็คิดดูแล้วกันว่าเปิดเสียงดังขนาดไหน-..-)
"ฮัลโหล"
(นี้ยัยสวีท ปิดเทอมนี้ไม่คิดจะโทรมาหากันบ้างเลยรึไงย่ะ)
สงสัยจะเป็นยัยมิกิ สำเนียงเยี่ยงนี้มีเพื่อนฉันคนเดียวที่พูดได้
"มีอะไรจ๊ะยัยเพื่อนสุดที่เลิฟ"
(ก็ไม่มีอะไรหรอก อยากรู้ว่าปิดเทอมไปนอนอืดอยู่ที่ไหนถึงไม่ยอมติดต่อก็เท่านั้น)
"ฉันไม่ใช่พะยูนเกยตื่นนะย่ะ จะได้นอนอืดได้"
(ย่ะ)
เออเนอะ บทจะเข้าใจง่ายก็เข้าใจง่ายซะเฉยๆเลย-*-
"มีอะไรกันแน่เนี้ย รีบๆว่ามา"
(คือว่า มีข่าวด่วนมั่กมากมาบอกหน่ะสิ ถ้าแกรู้แล้วต้องดีใจแน่ๆ)
"ข่าวอะไรอ่ะ ฉันชักอยากรู้แล้ว พูดมาเร็วๆ"
(ก็คือว่า ห้องเราอ่ะแก จะมีผู้ชายคนใหม่เพิ่งเข้ามาอีกคน เค้าบอกว่าหล่อด้วยแหละแก๊)
"แล้วมันน่าดีใจตรงไหนไม่ทราบ"
(อ้าวแก ไม่ดีหรอ จะได้มีคนหล่อเพิ่มมาอีกคน มาบดบังรัศมีความหล่อของแก๊งEvil Boy ของแฟนแกไง)
"แฟนอะไรเล่า เลิกแล้วย่ะ เลิกแล้ว"
(อ่ะๆ เลิกก็เลิกย่ะ)
"แล้วมีอะไรอีกมั้ย"
(อะไรฟ่ะเนี้ยไอ้คุณเพื่อน แกไม่คิดถึงฉันเลยหรอ เชอะ!)
"คุยต่อก็ได้ฟ่ะ ทำไมต้องงอนด้วยอ่ะ"
(เยสสสสส)
แล้วฉันก็จำใจคุยก็ยัยเพื่อนสุดรักสุดสวาทขาดใจ-_-^จนแบตหมด ทำเอาหูชาไปข้างเลยอ่ะ
เห้อ...ในที่สุดก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้วสินะ สงสัยต้องเตรียมของให้พร้อมก่อนนะเนี้ย อ่อลืมบอกไป ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องนอนแล้วนะค่ะ และก็นอนกลิ้งอยู่บนเตียงของตัวเองด้วย เดี๋ยวต้องกดกริ่งเรียกคนใช้ก่อน จะได้สั่งให้ซื้ออุปกรณ์การเรียน
"มาแล้วค่ะคุณหนู มีอะไรจะใช้หลิงค่ะ"นี้คือพี่จิงหลิงหลิงค่ะ
"เอานี้ไปนะค่ะ ช่วยซื้อให้สวีทหน่อย"แล้วฉันก็ยื่นกระดาษจดสิ่งของที่ต้องซื้อให้พี่เค้าก่อนที่พี่เค้าจะเดินออกไป
อย่างเพิ่งงงก็ชื่อพี่จิงหลิงหลิงนะค่ะ เพราะสวีทคงตอบไม่ได้ว่าชื่อพี่เค้ามีที่มายังไง สวีทยังสงสารเลยที่พี่เค้ามีชื่อที่....สุดยอดขนาดนี้ ยัยคนเขียนนี้ไม่คิดจะสงสารเค้าบ้างเลยรึไงก็ไม่รู้(อ้าวยัยนี้ เดี๋ยวเปลี่ยนชื่อให้เป็นแบบพี่จิงหลิงหลิงเลยเอามะ~จากคนเขียนสุดสวยและสวยสุด โฮะๆ) เอ่อ...คนเขียนท่าจะเป็นเอามากนะเนี้ย-_-* สวีทรับบ่ด้ายยยยยย......
"เร็วๆสิสวีท เดี๋ยวไม่ทันนะจ๊ะ"แม่ฉันที่วิ่งวุ่นกับการเตรียมของไปให้อีตาบ้านั่น นี้จะย้ายบ้านหนีตามมันไปเลยรึไงค่ะ-_-;;
"โห่...แม่ค่ะ นี้แม่ยังไม่ทันเห็นหน้าอันโคตรจะกวนประสาทของตาชีวินนั่นเลยนะค่ะ แล้วแม่จะเสียใจที่เตรียมของไปให้ตานั่นเยอะแบบนี้"
"เอ๊ะลูก นี้เค้าอุตส่าห์ช่วยลูกไว้นะจ๊ะ ทำไมไปว่าอย่างนั้นหล่ะ"
"หนูไม่อยากให้ช่วยหนิ"
"(-- )( --)(-- )( --)จริงๆเล้ย"
แล้วหลังจากนั้นแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เมื่อจัดการของที่ต้องเอาไปให้ตานั่นแล้ว พวกเราทั้งสามคนก็ออกเดินทางไปโรงพยาบาล
ณ โรงพยาบาล
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องของตานั่น มีคุณลุงหัตถ์ทองนั่งอยู่ข้างๆ ส่วนพ่อกับแม่ฉันอ่าเรอะ ก็กำลังดูแลลูกสุดที่เลิฟคนใหม่ของพวกเค้าอยู่ไง เชอะ!! อีตานั่นก็อีก ทำเป็นเจ็บปวดจะเป็นจะตาย ฉันอยากจะให้รางวัลออสก้าสาขาดิ้นทุรนทุรายทำเป็นใกล้ตายได้เหมือนจริงจริงๆเล้ย.....-_-;;
"สวีท ทำไมไม่มาดูอาการชีวินเค้าหน่อยหล่ะจ๊ะ"แม่...ทำไมต้องชวนหนูไปทำในเรื่องที่หนูโคตรจะเกลียดอย่างงั้นด้วยอ่าค่ะ
"ไม่ค่ะแม่ กลัวตานั่นจะกัดอ่ะ"
"คุณแม่ครับ ป๋มจะไปกัดสวีทได้ไงอ่ะ แม่ดูสิ เค้าว่าป๋มอ่าT T"ฉันเกลียดตานี่จริงๆ คอยดูนะ ถ้าออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ จะจัดการให้หายปัญญาอ่อนเลยเชียว
"ทำไมไปว่าเค้าอย่างนั้นหล่ะลูก"แล้วพ่อก็ออกโรงเองบ้าง ทำไมอ่ะทำม้ายยยยยยยยยยยยยย>O< ทำไมพ่อถึงว่าหนูไม่ว่าอีกตานั่นอ่ะ ฮือๆพ่อไม่รักหนูแย้วอ่าTOT
สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องไปดูอาการคน(แกล้ง)ใกล้ตายจนได้ ตานั่นก็ยักคิ้วใส่ฉัน เหมือนกับจะสื่อว่าฉันชนะ น้อยๆหน่อยนะย่ะ ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ล่ะก็ ผู้ชายก็ผู้ชายเหอะ นายตายคามือฉันแน่ ก๊ากๆ
"เดี๋ยวแม่มานะจ๊ะลูก พ่อก็ด้วย คุณหัตถ์ทองด้วยนะค่ะ ออกมานอกห้องแปป ขอคุยอะไรหน่อยนะค่ะ"เมื่อแม่ฉันพูดจบก็พาพ่อ แล้วก็คุณลุงเดินออกจกห้องไป อ้าวเฮ้ย! O()O ให้หนูอยู่กับตานี่สองคนเนี้ยนะ โฮกกกกก สวีทอยากตายT^T
"ดีใจขนาดนั้นเลยหรอที่ได้อยู่กับฉันสองคน"แล้วอีกตาชีวินก็พูดขัดจังหวะฉากเศร้าของฉันจนได้
"เชอะ!! เลิกทำเหมือนจะเป็นจะตายซะที่จะได้มั้ย เห็นแล้วหมั่นไส้ พ่อแม่ฉันยังไม่รู้ธาตุแท้ของนายน่ะสิ ถึงได้ยังรักนายขนาดนี้ อีตาบ้า>O<"
"ทำไมเธอชอบว่าฉันนักนะ ฉันยังไม่เคยว่าเธอเลยนะ"
"ต๊ายยย กล้าพูดนะย่ะ ไม่เคยว่าเลยหรอ นึกดูให้ดีๆสิ หรือจะให้รื้อฟื้นด้วยหมัดนี้ (-O-)o"
"นี้เธอ ฉันเป็นคนช่วยเธอเอาไว้นะ"
"ใครสั่งให้ช่วยไม่ทราบ"
"เธอน่าจะตอบแทนบุญคุณไม่ใช่พูดแบบนี้"
"ก็บอกแล้วว่าใครสั่งให้ช่วย ไม่ได้ต้องการอ่ะ ไม่ได้ต้องการ"
"แน่นะ"แล้วตานั่นก็ลุกขึ้นนั่งแล้วก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ นิๆอย่าทำอย่างนั้นนะ ฉันยังไม่อยากเห็นว่านายหล่อ-_-;;
"นะ...นายจะทำอะไร ถอยออกไปนะ"ฉันพยายามดันหน้าตานั่นเต็มที่ แต่ว่ายิ่งดันก็เหมือนยิ่งยุ ตานั่นยิ่งยิ่นหน้าเข้ามาใกล้เค้าไปอีก โอ๊ยยยย....อยากจะบ้าตาย><
"ถ้าเธอไม่เต็มใจตอบแทนบุญคุณ ฉันก็คงต้องบังคับ หึๆ"เย้ยO-O มีแบบนี้ด้วยหรอเนี้ย ไม่เต็มใจตอบแทนก็บังคับได้งั้นหรอ อีตานี่บ้าสุดๆ
แล้วตานั้นก็เอามือมาโอบรอบเอวฉันแล้วก็ดึงตัวฉันให้ติดกับเค้า วินาทีนั่นฉันรู้สึก.....ดี ดีมากมายคร้า>o<(นางเอกฉานนนนน คนเขียนอยากจะบ้าตายจริงๆT T) ในที่สุดสิ่งที่ฉันไม่อยากให้มันเกิดก็เกิดขึ้น ตานั่นจูบฉัน จะ..จูบอ่ะ จูบบบบบบ แรงจูบของเค้ามันช่างนุ่มนวล นายนั่นจูบฉันนานมากจะฉันเริ่มหายใจไม่ออก-..- แต่ตานั่นก็ไม่ยอมถอนจูบซะที
"สวีทกลับบ้านได้แล้วลูก"พะ...พ่อ พ่อฉันเข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าว"อ้าว ทำอะไรกันอยู่หรอ ขอโทษที่ขัดจังหวะ"
"อ้าวพ่อ ไม่ใช่อย่าง อย่าเข้าใจผิดสิ"ฉันพูดแก้ตัวทั้งๆที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของเค้า แล้วนี้พ่อฉันไม่คิดจะทำอย่างอื่นที่ดีกว่าการสนับสนุนเลยรึไงเนี้ย นี้ลูกสาวพ่อโดนจูบนะ พ่อควรจะห้ามเซ่
"ไปเหอะครับ ผมก็จะพักผ่อนแล้ว ขอบคุณมากที่มาเยี่ยมนะครับ"ตาชีวินปล่อยมือออกพร้อมๆกับพูดไปด้วย
"ถ้างั้นก็กลับกันเถอะ แม่รอที่รถแล้ว"
จากนั้นฉันก็เดินออกมาด้วยอาการเขินสุดๆ>///< ทำไมนะทำไมพ่อต้องมาขัดจังหวะ เอ๊ยไม่ใช่ มันต้องทำไมตานั่นถึงทำแบบนี้ถึงจะถูกสิ สวีทไม่ได้หื่นนะค่ะท่านผู้อ่าน(เค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วย่ะ-O-)
ถึงบ้านก็เกือบจะเที่ยงแล้ว และท้องของฉันก็เริ่มส่งเสียงอันเสนาะหูให้รู้ว่าหิวแล้ว แม่ฉันเลยออกโรงทำอาหารเอง ส่วนพ่อของฉันก็ไปทำงานที่บริษัท ไม่ต้องแปลกใจที่ทำไมถึงไปสาย พ่อฉันเป็นCEO แล้ววันนี้ก็บอกพนักงานแล้วว่าจะไปช้า ก็เงี้ยแหละคนใหญ่คนโต ก๊ากๆ
"สวีทจ๊ะ แม่ว่าเราน่าจะคุยกันแบบผู้หญิงๆจะดีกว่านะ"เมื่อฉันตักข้าวเข้าปากคำแรก แม่ก็เริ่มเปิดประเดน
"เรื่องอะไรค่ะ"
"ก็เรื่องหนูกับชีวินไงจ๊ะ เห็นกุ๊กกิ๊กกันอยู่หนิ"
"กุ๊กไก่มากกว่าสิค่ะ หนูกับตานั่นไม่ได้เป็นไรกัน และก็ไม่มีวันที่จะไปเกี่ยวดองกันเด็ดขาดเลย"ว่าแล้วฉันก็กระดกแก้วดื่มน้ำเปล่าอย่างเอาเป็นเอาตาย-_-^
"แล้วเรื่องจูบหล่ะจ๊ะ^^"
"แค่กๆๆๆๆๆๆ"เย้ย...แม่รู้ได้ไงเนี้ย ทำเอาหนูสำลักเลยนะค่ะ>O<"แม่รู้ได้ไงอ่ะค่ะ"
"ก็พ่อเราบอกหน่ะสิ นี้แสดงว่าจริงใช่มั้ย อย่างนี้ก็ดีแม่จะได้มีลูกเขยกับเค้าซะที"เอ่อ...แม่ค่ะ ลูกแม่โดนจูบนะไม่ได้สอบได้ที่ 1 ของประเทศจะได้ดีใจ แม่ต้องโกรธสิค่ะ โกรธเซ่
"ฝันไปเถอะค่ะ ถ้าแม่จะมีลูกเขยอย่างตานั่น อีก 10 ชาติข้างหน้าหนูก็ไม่เอา"
"ตามใจเถอะจ๊ะ กินข้าวเถอะ เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นหมด"
แล้วแม่ก็ตักข้าวกินต่อ ส่วนฉันไม่มีกะจิตกะใจจะกินแล้ว พูดมาได้นะค่ะแม่ หนูอุตส่าห์อยากกินฝีมือแม่ แต่แม่มาทำลายความอยากซะหมดเลยอ่า>O<
~Someone to help and hold. With all my heart and soul.I need to know,before I fall in love...~
เมื่อเสียงเรียกเข้าดังขึ้น ฉันก็เลยต้องรีบวิ่งไปรับ เพราะว่าโทรศัพท์อยู่ข้างบนห้องนอน(ก็คิดดูแล้วกันว่าเปิดเสียงดังขนาดไหน-..-)
"ฮัลโหล"
(นี้ยัยสวีท ปิดเทอมนี้ไม่คิดจะโทรมาหากันบ้างเลยรึไงย่ะ)
สงสัยจะเป็นยัยมิกิ สำเนียงเยี่ยงนี้มีเพื่อนฉันคนเดียวที่พูดได้
"มีอะไรจ๊ะยัยเพื่อนสุดที่เลิฟ"
(ก็ไม่มีอะไรหรอก อยากรู้ว่าปิดเทอมไปนอนอืดอยู่ที่ไหนถึงไม่ยอมติดต่อก็เท่านั้น)
"ฉันไม่ใช่พะยูนเกยตื่นนะย่ะ จะได้นอนอืดได้"
(ย่ะ)
เออเนอะ บทจะเข้าใจง่ายก็เข้าใจง่ายซะเฉยๆเลย-*-
"มีอะไรกันแน่เนี้ย รีบๆว่ามา"
(คือว่า มีข่าวด่วนมั่กมากมาบอกหน่ะสิ ถ้าแกรู้แล้วต้องดีใจแน่ๆ)
"ข่าวอะไรอ่ะ ฉันชักอยากรู้แล้ว พูดมาเร็วๆ"
(ก็คือว่า ห้องเราอ่ะแก จะมีผู้ชายคนใหม่เพิ่งเข้ามาอีกคน เค้าบอกว่าหล่อด้วยแหละแก๊)
"แล้วมันน่าดีใจตรงไหนไม่ทราบ"
(อ้าวแก ไม่ดีหรอ จะได้มีคนหล่อเพิ่มมาอีกคน มาบดบังรัศมีความหล่อของแก๊งEvil Boy ของแฟนแกไง)
"แฟนอะไรเล่า เลิกแล้วย่ะ เลิกแล้ว"
(อ่ะๆ เลิกก็เลิกย่ะ)
"แล้วมีอะไรอีกมั้ย"
(อะไรฟ่ะเนี้ยไอ้คุณเพื่อน แกไม่คิดถึงฉันเลยหรอ เชอะ!)
"คุยต่อก็ได้ฟ่ะ ทำไมต้องงอนด้วยอ่ะ"
(เยสสสสส)
แล้วฉันก็จำใจคุยก็ยัยเพื่อนสุดรักสุดสวาทขาดใจ-_-^จนแบตหมด ทำเอาหูชาไปข้างเลยอ่ะ
เห้อ...ในที่สุดก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้วสินะ สงสัยต้องเตรียมของให้พร้อมก่อนนะเนี้ย อ่อลืมบอกไป ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องนอนแล้วนะค่ะ และก็นอนกลิ้งอยู่บนเตียงของตัวเองด้วย เดี๋ยวต้องกดกริ่งเรียกคนใช้ก่อน จะได้สั่งให้ซื้ออุปกรณ์การเรียน
"มาแล้วค่ะคุณหนู มีอะไรจะใช้หลิงค่ะ"นี้คือพี่จิงหลิงหลิงค่ะ
"เอานี้ไปนะค่ะ ช่วยซื้อให้สวีทหน่อย"แล้วฉันก็ยื่นกระดาษจดสิ่งของที่ต้องซื้อให้พี่เค้าก่อนที่พี่เค้าจะเดินออกไป
อย่างเพิ่งงงก็ชื่อพี่จิงหลิงหลิงนะค่ะ เพราะสวีทคงตอบไม่ได้ว่าชื่อพี่เค้ามีที่มายังไง สวีทยังสงสารเลยที่พี่เค้ามีชื่อที่....สุดยอดขนาดนี้ ยัยคนเขียนนี้ไม่คิดจะสงสารเค้าบ้างเลยรึไงก็ไม่รู้(อ้าวยัยนี้ เดี๋ยวเปลี่ยนชื่อให้เป็นแบบพี่จิงหลิงหลิงเลยเอามะ~จากคนเขียนสุดสวยและสวยสุด โฮะๆ) เอ่อ...คนเขียนท่าจะเป็นเอามากนะเนี้ย-_-* สวีทรับบ่ด้ายยยยยย......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น