Mystery เรื่องดีๆระหว่างฉันกับเธอ

ลำดับตอนที่ #8 : ไม่อยากเป็นแค่เพื่อน

             วันนี้เป็นวันหยุดซึ่งฉันต้องไปสืบคดีต่อ  หลังจากที่อีก 4 วันที่เหลือฉันต้องทนฟังตาหมีควายสองตัวที่แย่งกันจีบฉันไป-มาทะเลาะกัน -_-;;  โตก็โตแล้ว ทำไมต้องมาทะเลาะกันไอ้เรื่องไร้สาระกันด้วยเนี้ย >_____<   ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปยังบ้านของคุณลุงหัตถ์ทองอยู่  ในใจก็หวั่นๆว่าอีตาชีวินจะทำอะไรอีก  คิดแล้วก็ยิ่งกลัว><  ทำไมต้องมาเจอเรื่องพวกนี้ด้วยฟร่ะTOT
             "ว่าไงสวีท"O-Oมาถึงก็เจอเลยเรอะ!!!  ตอนนี้ฉันมาหยุดอยู่ตรงหน้าของนายชีวิน ผู้ชายที่ตอนนี้ฉันไม่อยากเจอมากๆ แต่ต้องเจอTOT เดี๋ยวฉันกรวดน้ำไปให้น๊า...อย่ามาหลอกมาหลอนฉันเลย(นี้หล่อน พระเอกฉันนะย่ะไม่ใช่ผี เดี๋ยวเอาคีย์บอร์ดขวางหน้าซะเลยหนิ~จากนักเขียน) 
             "เธอไม่ต้องกลัวหรอกน่ะ  อยู่ที่โรงเรียนฉันก็ต้องแข่ง  แต่ถ้าอยู่บ้านฉันก็เป็นชีวินคนเดิม"
             "นั่นแหละที่ฉันกลัว-0-"
             "ทำไมอ่ะ  ที่รักครับป๋มทำผิดอะไร"
             "ที่เละอ่ะดิไอ้บ้า  เรียกอย่างนี้ฉันเสียหายนะย่ะ"
             "ก็ได้  เรียกสวีทก็ได้ พอใจมะ"
             "ย่ะ"
             เมื่อพูดจบฉันก็เดินจากมาด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยถึงปานกลาง  แค่การแข่งบ้าบอของนายสองคนก็ทำให้ฉันหัวหมุนติ่วแล้วนะย่ะ ทำไมจะต้องมาจองเวรจองกรรมตอนฉันทำงานด้วยก็ไม่รู้ToT
             ฉันเดินเข้ามาที่ห้องเกิดเหตุที่ยังคงอยู่ในสภาพเดิม  และก็ค้นหาของตรงนั้นตรงนี้ไปทั่ว จนรู้สึกปวดเอวค่อดๆ-_-^ จนแล้วจนรอดก็ไม่เจออะไรเลย  ฟ้ากลั่นแกล้งหรือไร  ทำไมถึงทำกับฉันด้ายยยยยยยยยย~
             "ไงค่ะพี่สวีท เจออะไรบ้างมั้ย"ทันทีที่น้องชีวาทัก ฉันแทบจะกอดน้องเค้าเลยทีเดียว ตอนนี้ต้องการกำลังใจในการอยู่ต่อไปมากๆ-_-;;; 
             "น้องวาจ๋า  พี่ไม่รู้จะทำยังไงดี  ข้อมูลก็ไม่มี  หลักฐานก็หาไม่ได้  พี่จะบ้าตายอยู่แล้วอ่าToT"ฉันบ่นไปร้องให้ไปน้องชีวาเลยพาฉันมานั่งที่เก้าอี้รับแขก
             "ใจเย็นๆนะค่ะพี่สวีท หนูว่าเดี๋ยวก็หาเจอ  พี่อ่ะเก่งจะตายนะค่ะ"
             "ขอบใจจ้า"ฉันกอดน้องชีวาด้วยความตื้นตันใจ ทำไมนะทำไม ทำไมคนอื่นถึงไม่เข้ามาปลอบฉันเหมือนน้องเค้าบ้างเลย  แต่ว่ามีแค่คนเดียวฉันก็ดีใจแล้วแหละ  ขอแค่อย่าได้เจอะได้เจอคนอย่างนายชีวินกับนายเมย์เดย์ก็ดีแล้วแหละ
             "พี่สวีททะเลาะกับวินหรอค่ะ"
             "ทำไมอ่ะจ๊ะ ตานั่นบอกน้องหรอ"
             "เปล่าหรอกค่ะ  ตั้งแต่ไปโรงเรียนวันแรก ก็ดูเหมือนพี่เค้าไปโกรธใครมา ข้าวก็กินน้อยลง วันๆเอาแต่จ้องโทรศัพท์ หนูอ่ะเป็นห่วยพี่เค้ามากเลยค่ะ"
             "พี่ไม่ได้ทะเลาะกับเค้าหรอกจ๊ะ"
             O-Oสวีทพลาดอะไรไปรึเปล่าเนี้ย  ทำไมตานั่นถึงเป็นอย่างนี้ไปได้  ทั้งๆที่พออยู่ต่อหน้าฉันก็ทำหน้าระรื่นจนดูเหมือนปกติตลอดเวลา  เอ๊ะ...สวีทไม่ได้เป็นห่วงนะค่ะ แค่สงสัยเฉยๆ
             "เดี๋ยวพี่ไปคุยกับเค้าดีกว่านะ เผื่อจะได้รู้อะไรบ้าง"
             น้องชีวาไม่ได้พูดอะไรแต่พยักหน้าให้ฉัน  ส่วนตัวฉันก็เดินจากมาและเดินหาเค้าทั่วบ้าน  จนมาเห็นเค้ายืนอยู่ที่สระว่ายน้ำหลังบ้าน
             "มีอะไรหรอ ถึงได้เดินมาหาฉัน"นายนั่นพูดด้วยสายตากวนประสาทสุดสตรีม  จะคุยกับนายนี้ดีหรือจะเตะสักป๊าบให้หายกวนประสาท-..- 
             "เห็นน้องชีวาเค้าบอกว่านายซึมไปอ่ะ  เป็นอะไรรึเปล่า  หรือว่าเป็นเพราะฉัน"
             "ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก เธอไม่ต้องเป็นห่วง"
             "ใครเป็นห่วงนายไม่ทราบ  ฉันแค่ช่วยน้องวาเค้าเฉยๆ"
             "อ่อหรอ....ไอ้เราก็อุตส่าห์ดีใจนึกว่าเป็นห่วง"
             "เหอะ!!  คนอย่างฉันไม่ห่วงนายหรอก แบร่ๆ"ฉันแลบลิ้นใส่เค้าแล้วก็ทำหน้าทะเล้นๆ
             "หึๆ  เธอนี้มันจริงๆเลยนะ"เค้าเอามือมาลูบหัวฉัน ทำให้ฉันเกิดอาการหน้าแดง-///- อีกแล้วนะ สวีทจะละลายอีกแล้วอ่ะ
             "ถ้านายเป็นอะไรก็บอกนะ  อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว"
             "อ่ะโด่  สุดท้ายก็เป็นห่วงอยู่ดีนั่นแหละ"
             "เอ๊ะ  นายนี้ อุตส่าห์ถามดีๆอย่าทำให้หงุดหงินจะได้มะ-O-"
             "ก็ได้ ฮิๆ^^"
             "งั้นฉันไปนะ"
             ไม่ทันที่ฉันจะหมุนตัวเดินไป  นายชีวินก็ดึงฉันเข้าไปกอดหน้าตาเฉย  แล้วก็ยังพูดอะไรแปลกอีกด้วย
             "เธอคงไม่ชอบนายไส้เดือนนั่นใช่มั้ยอ่ะ"
             ฉันตอนนี้ใจเต้นแรงเหมือนปลาสวายอยู่ในกระทะร้อน-_-^ เพราะว่าหน้าฉันแนบอยู่กับหน้าอกของเค้าพอดี  ไม่รู้จะพูดอะไรเลยแฮะ  เขินไปหมด>///<
             "ฉันก็บอกไปแล้วว่าฉันกับเดย์เป็นแค่แฟนเก่า และก็เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น ฉะนั้นฉันไม่ได้ชอบเข้าใจ๊"
             "แล้วฉันหล่ะ"
             "นายก็เป็นเพื่อนฉันไง"
             "แต่ฉันอยากเป็นมากกว่านั้นอ่ะ"
             "-///-"
             "ขอฉันเป็นมากกว่านั้นได้มั้ย"
             "...."
             ฉันไม่ได้พูดอะไรตอบ และเค้าก็ใช้มือจับคางฉันเงยขึ้น  เมื่อเราสบตากัน  ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างปะหลาด  นี้ฉันชอบเค้าอยู่หรอ ไม่ใช่..ไม่ใช่นะ ฉันจะชอบเค้าได้ยังไง>///<   เราสองคนสบตากันสักพักเค้าก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้ซะจนฉันสัมผัสลมหายใจอุ่นๆของเค้า  แล้วหลังจากนั่น  เค้าก็ค่อยๆประพรมจูบฉัน  นะ..นี่มันจูบที่สองแล้วนะเนี้ย ทำไมโดนขโมยจูบบ่อยจังอ่ะ  แต่ก็ดี แฮะๆ^////^
             เมื่อเค้าถอนจูบออกแล้ว  เราสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ  ฉันที่เดินออกมาด้วยอาการเขินและคำพูดของเค้าที่อยู่ในหัวของฉันตอนนี้  หรือว่าฉันเลือกแล้วนะ??
             ~Someone to help and hold.With all my heart and soul.I need to know,before I fall in love~
             "ฮัลโหล"
             (เธออยู่ไหนอ่ะ)
             "เดย์หรอ"
             (อื้ม  อยู่ไหน)
             "ฉันอยู่ที่บ้านของชีวินอ่ะ"
             (ไปทำไม)
             เมย์เดย์ทำเสียงดุขึ้นเมื่อรู้ว่าฉันอยู่ที่บ้านของนายชีวิน  นะ..น่ากลัวจังง่ะ
             "ก็สืบคดีอ่ะสิ"
             (มาหาฉันได้มั้ย)
             "ได้"
             (งั้นเจอกันที่ร้านเดิมนะ)
             "อะ..อื้อ"
             เมื่อวางสายไปแล้ว  ฉันก็เดินออกจากบ้านของคุณลุง และต่อรถไปที่ร้านคาราโอเกะ ที่ๆตอนที่ฉันเป็นแฟนกับเมย์เดย์แล้วชอบมากันบ่อยๆ  นั่งรถไม่นานก็ถึง  ฉันเดินเข้าไปห้อง 2 โดยไม่ต้องถามพี่เจ้าของร้าน  มันเป็นห้องที่เราสองคนชอบมากที่สุด  เพราะว่านายเมย์เดย์บอกว่าเลขสองหมายถึงฉันกับนายเมย์เดย์
             "มันทำอะไรเธอรึเปล่า"เมื่อเดินเข้ามาถึงเมย์เดย์ก็ถามขึ้นทันที
             "เปล่าหนิ เรียกฉันมาทำไมหรอ"
             "โห่ -O- ทำไมพูดงั้นอ่ะค๊าบบบ"ตาเมย์เดย์ทำหน้างอเหมือนเด็กไม่มีผิด
             "ถ้าไม่มีอะไรฉันจะได้ร้องเพลงแล้วนะ"
             "ฉันแค่อยากถามเธอว่าฉันจะมีสิทธิ์มั้ย"
             "สิทธิ์?? สิทธิ์อะไร"
             "สิทธิ์ที่จะครองใจเธอไง"
             "พะ...พูดงี้หมายความว่าไง"ใจฉันเริ่มเต้นอีกแล้ว  ทำไมฉันถึงเป็นคนอย่างนี้นะ  เหมือนคนที่จับปลาสองมือเลยอ่ะ
             "เดย์ไม่รู้หรอกนะว่านายนั่นคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว แต่เดย์แค่อยากรู้จากปากของสวีทเองก็เท่านั่น"
             "เรื่องสิทธิ์อะไรนั่นอ่ะช่างมันเถอะ  ทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนของฉัน จะให้ทิ้งใครคนใดคนนึงได้ยังไง"ฉันตอบอย่างเป็นกลางที่สุด  ทั้งๆที่ในใจยังสับสน
             "แต่ฉันไม่อยากเป็นแค่เพื่อนนี้"แล้วนายเมย์เดย์ก็ดึงฉันเข้ามากอด"ฉันขอโทษนะที่ขอเลิกกับเธอ เธอคงจะเบื่อ แต่ฉันกลัวว่าฉันจะทำอะไรเกินเลยกับเธอ  แค่ฉันคิดฉันก็ไม่กล้า  แต่ทุกครั้งที่ฉันอยู่ใกล้เธอ  ฉันบังคับตัวเองไม่ได้  ความรู้สึกนู้นนี้มันวนเวียนอยู่ในหัวไปหมด  เธอให้อภัยฉันได้มั้ย"
             "T^T"ซึ้งอ่ะ ซึ้งมั่กมากเลยอ่ะ
             "ได้มั้ยสวีท"
             "...."ทำไมฉันถึงขยับปากไม่ออกนะ  ทั้งๆที่ฉันก็อยากจะพูดออกไปให้มันเคลียร์  แต่ฉันกลัวความรู้สึกของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า  กลัวเค้าจะเสียใจ  มันมีแต่ความกลัวที่พรั่งพรูงออกมาปนกับน้ำตาที่ตอนนี้ไหลไม่หยุด
             "หึ  ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ให้อภัยฉัน  แต่ไม่เป็นไร  ฉันก็ยังรักเธออยู่ดี"
             เขาปล่อยแขนออกจากตัวฉันแล้วก็หันไปที่ตู้คาราโอเกะ  หลังจากนั่นพวกเราสองคนก็ร้องเพลงกันด้วยบรรยากาศที่แสนเศร้าอย่างบอกไม่ถูก  แถมไอ้แต่ละเพลงที่เลือกก็โคตรจะเศร้า  โอ๊ย....มันเกิดบ้าบออะไรขึ้นนะสวีท ทำไมแกถึงไม่พูดนะเนี้ย  ฉันไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ