คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter : 1
(O-link talk)
ฮ้า....เมืองไทยยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน อากาศร้อน คนเยอะ วุ่นวาย แถมยังมีแต่คนจ้องอีก โอ๊ยคนสวยอึดอัด >O< (ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะ)
ตอนนี้ฉันกับยัยชาเย็นกำลังนั่งอยู่ในร้านเบเกอรี่แสนหรูในย่านผู้ดี ฉันนั่งอยู่ริมสุดของร้านซึ่งคนไม่ค่อยเยอะ ก็นะ ฉันไม่ชอบความวุ่นวาย
“เฮ้ยแก...นั่นมันวอดก้านี่นา O_O” ยัยชาเย็นทำตาโตเท่าไข่ห่าน พร้อมกับชี้ไปที่ประตูร้าน
เมื่อฉันหันไปมองก็พบกับผู้ชายร่างสูง ผมยาวลากไซสีดำสนิทตัดกับผิวขาว ใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้สิว จมูกโด่งเป็นสัน ตาคม นัยน์ตาสีน้ำตาล พูดได้คำเดียวว่า หล่อ...หล่อมั่กมาก >///< ไม่ได้ๆ คนอย่างโอลิงค์ไม่มีทางตกหลุมรักผู้ชายง่ายๆ
“เหอะ !! ยัยจีน่าอีกแล้ว ไม่เห็นจะสวยสักหน่อย ถึงแม้จะอวบอึ๋ม ผิวขาว ผมสวย แต่ก็สู้เพื่อนฉันไม่ได้สักนิด ใช่มั้ยโอลิงค์” ชาเย็นบ่นพลางเบะปากทำหน้าไม่พอใจที่เห็นคนที่ชื่อจีน่าเดินมากับตาวอดก้าอะไรนั่น
“อย่าไปสนใจเลย อีตานั่นน่ะ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน ไม่อยู่ในสายตาฉันหรอกย่ะ” ฉันทำหน้าตาเอียนๆ และหันหน้าออกไปทางหน้าต่างทำทีไม่สนใจ
“นี่ แกกล้าเมินวอดก้า หนุ่มฮอตแห่งมหาลัยไฮโซได้ไงเนี้ย รู้มั้ยว่าเค้าน่ะ มีดีกรีฮอตถึงขนาดเคยถูกทาบทามให้ไปแสดงหนังฮอลลีวู้ดเลยนะ”
“ละ...แล้วไงหล่ะ ฉันก็ฮอตเหมือนกันน่ะแหละ” ฉันพูดหน้าตายอย่างไม่สนใจใคร ก็จริงนี้ ฉันฮอต ฮอตมากด้วย ถึงแม้ว่าตานั่นจะหล่อจนทำฉันหวั่นไหวเล็กน้อยก็เถอะ -.,-
“ย่ะ ฉันรู้ว่าแกน่ะฮอต”ยัยชาเย็นพูดพร้อมจับคางฉันแล้วหมุนไปมา”ดูๆไปแล้วแกกะเค้าก็ท่าจะฮอตพอกันนั้นแหละ ดีกรีแกก็ใช่ย่อยนี้ หึๆ ถ้าสองคนได้มาเจอกัน อะไรมันจะเกิดขึ้นว่ะ แค่คิดก็สนุกแล้ว ^O^”
“สนุกกะผีน่ะสิย่ะ ฉันไม่ขอข้องแวะอะไรกับตานั่นหรอก” ที่จริงแล้วกลัวหวั่นไหวต่างหาก >O<
“โถ่เพื่อนรัก ฉันรู้นะว่าแกน่ะก็แอบสนใจ” เย้ย !! มันอ่านใจฉันออกได้ไงเนี้ย (ยอมรับอย่างง่ายดาย -*-)
“บะ....บ้าน่ะสิ คนอย่างโอลิงค์ไม่จำเป็นต้องสนใจผู้ชายก่อนหรอกย่ะ” ฉันยังตีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการแต่อย่างใด
“อ่อหรอจ๊ะ งั้นฉันจะคอยดูล่ะกัน ถ้าวันไหนเธอเผลอไปตกหลุมรักวอดก้าหล่ะก็ หึๆ เธอจะต้องซื้อกระเป๋าพราด้าคอลเล็กชั่นใหม่ให้ฉัน เข้าใจมั้ยจ๊ะคนสวย” T_T อะไรของมันฟ่ะเนี้ย อยู่ดีๆมามันมือชกกันง่ายๆเลยเรอะ !!
“หึ...เธอคอยดูแล้วกัน คนอย่างโอลิงค์น่ะ ไม่สนใจใครง่ายๆอยู่แล้ว โฮะๆๆ” ฉันหัวเราะกลบเกลื่อนทั้งๆที่จริงๆแล้วกลับรู้สึกหวั่นเกรงยังไงชอบกล - -*
“อ่อ งั้นได้เลย ^^” ยัยชาเย็นยิ้มร่าก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาวอดก้า เฮ้ย !! แกเข้าไปหาวอดก้าทำไมเนี้ยนังเย็น
“วอดก้า คือเพื่อนฉันเค้าอยากจะรู้จักกับนายน่ะ ยินดีจะมานั่งกับพวกเรามั้ย” ยัยชาเย็นหันหน้ามาทางฉัน รวมทั้งนายวอดก้าและยัยจีน่าด้วย เอาแล้วสิ งานเข้าแล้วมั้ยหล่ะยัยโอลิงค์ T^T
“แหม....อะไรกันจ๊ะ ชาเย็น นี้เพื่อนเธอเค้าไม่มีปัญญาหาแฟนเองรึไง ถึงได้ให้เพื่อนมาเชิญแฟนคนอื่นไปนั่งด้วยเนี้ย คิดจะจับหล่ะสิท่า” อะ..อ้าว -O- ทำไมยัยจีสตริง (เปลี่ยนชื่อให้ทันที) ถึงได้วอนปากดีอย่างนี้หล่ะ เดี๋ยวก็ได้เจอฤทธิ์นางพญาของฉันหรอก
“ไม่เอาน่ะจีน่า เค้าเชิญเราไปก็ดีแล้ว ดีออกคนเยอะๆสนุกจะตายไป” นายวอดก้าพูดอย่างอารมณ์ดี >///< ทำไมรอยยิ้มเค้าช่างบาดอารมณ์เยี่ยงนี้ ตอบหน่อยสิค่ะคุณขา.....!~
“แต่จีน่าไม่อยากไปนั่งกับยัยพวกนี้นี่ ไม่ต้องไปหรอกค่ะวอดก้า เรามาเดตกันไม่ใช่หรอ” ยัยจีสตริงทำท่าออดอ้อนออเซาะน่าหมั่นไส้ พร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มไปที่วอดก้า หึ -_-+++ ทำไมฉันรู้สึกหมั่นไส้ยัยนี่แปลกๆนะ
“เดต !! ตายแล้ววอดก้า นี่นายหัดเดตกับคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” ชาเย็นที่เงียบไปนานโผล่งขึ้นมา ทำเอายัยจีสตริงถึงกับเหวอไปเล็กน้อย และอ้าปากเตรียมด่าเต็มที่
“ทำไมย่ะ คนอย่างฉันมันทำไม แล้วคนอย่างหล่อนน่ะดีแล้วรึไงถึงได้ว่าชาวบ้านเค้าไปทั่ว”
“คนอย่างฉันก็ไม่ได้ดีอะไรนักหรอก แต่ก็ดีกว่าคนที่ชอบนั่งจับผู้ชายไปเรื่อยอย่างเธอน่ะ วอดก้า นายรู้มั้ยว่ายัยเนี้ย แอบไปแย่งแฟนชาวบ้านมาตั้งหลายคน หึ !! อย่าให้ฉันแฉนะ -_-++”
“อะ...อะไรกันย่ะ วอดก้าอย่าไปฟังมันนะ ยัยนี่มันชอบเห่า หึ !! อิจฉาฉันล่ะสิที่ได้มาเดตกับวอดก้า ส่วนเธอและเพื่อนของเธอมันก็แค่....คนธรรมดา” เมื่อได้ฟังยัยนี่เห่าหอนเอาประโยคนี่ออกจากปากแล้ว ฉันก็แทบจะไฟลุกทั่วตัว คนธรรมดางั้นหรอ !! หล่อนกล้ามากที่บังอาจเรียกโอลิงค์สาวฮอตสะท้านฟ้าอย่างฉันว่าคนธรรมดา อย่างนี้ต้องมีลุยกันสักตั้ง
ฉันเดินอาดๆเข้าไปหายัยชาเย็นพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า
“ไปกันเถอะชาเย็น อย่าไปยุ่งกับพวกไร้สกุล ไร้สมองเลย”แล้วฉันก็หันไปหายัยจีสตริงที่อ้าปากเตรียมด่าแล้ว แต่ถูกฉันสกัดด้วยคำพูดแสนสะใจ “แค่ผู้ชายคนเดียวน่ะ ฉันหาใหม่ได้ดีกว่ายัยนี่เยอะ อย่างเธอมันก็ดีได้แค่นี่ หึ !! พวกสมองไม่ค่อยมี ดีแต่ปาก !”
“กรี๊ดดดดดด...หล่อนกล้าดีมากเลยนะย่ะ หล่อนเป็นใครฮ่ะ บอกฉันมาสิ”
“หยุดเถอะน่าจีน่า คนเค้ามองกันใหญ่แล้ว” วอดก้าที่นั่งฟังยัยจีสตริงวี๊ดใส่หูอยู่นานสองนานเอ่ยขึ้นอย่างรำคาญใจ
“ใช่ มารยาทน่ะ หัดมีซะบ้างนะ หรือจะให้ฉันซื้อหนังสือมารยาทผู้ดีมาสอนให้ 55555”
“เธอก็เหมือนกันนั้นแหละ”วอดก้าหันหน้ามาทางฉัน “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกันฮ่ะ ถึงได้กล้าพูดว่าหาผู้ชายได้ดีกว่าฉัน” อะ...อ้าว ไหงมาลงที่ฉันซะงั้นหล่ะ =O=;;
“จะเป็นใครเกี่ยวอะไรกับนายด้วยหล่ะ”
“หึ !! เธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร”
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงหล่ะ ขนาดตัวนายเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใคร แล้วฉันจะรู้ได้ไง” ฮึ่มๆ -_-++ โมโหๆ หล่อแล้วคิดว่าฉันจะให้อภัยหรอย่ะ
“นี่เธอ !!” ตาวอดก้าตะหวาดลั่น พร้อมกับส่งสายตาอาฆาตมาให้
“หึ ฉันไปก่อนล่ะกันนะ ขี้เกียจคุยกับพวกไร้สมอง ไป ! ชาเย็น กลับกันเถอะ” ฉันรีบดึงแขนยัยชาเย็นออกจากร้าน แต่ก่อนจะไปฉันก็ได้พูดทิ้งท้ายให้ตานั่นเจ็บใจเล่นว่า ‘โอ๊ะ อย่าลืมจ่ายค่าอาหารให้ฉันด้วยล่ะ ขอบใจ โฮะๆๆๆ’ ซึ่งคงไม่ต้องบรรยายสีหน้าของตานั่นว่าแค้นสุดๆน่ะเป็นไง เหอะ !! ให้รู้ซะบ้างว่าฉันน่ะเป็นใคร ถ้าอยากเล่นด้วยฉันก็จัดให้ ^O^
(end O-link talk)
ความคิดเห็น