Mystery เรื่องดีๆระหว่างฉันกับเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : ทำป่วนจนได้!!!

             แง๊.....ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย  นี้มันของแพงใช่มั้ยอ่ะ ที่เป็นเศษตกอยู่บนพื้นคือแจกันที่ฉันแตะไปเมื่อกี้นี้ใช่มั้ย T^T  นี้ฉันทำอะไรอยู่ นี้ฉันฝันไปใช่มั้ยอ่ะ  แงๆToT
             "คุณค่ะ  เป็นอะไรมากรึเปล่า  เศษแจกันบาดมั้ยค่ะ"
             "O( )O"
             "คุณค่ะ"
             "-O-"
             "คุณ"
             "ฉันเปงครายกาน  มาทามอารายที่นี้   ตอนนี้ฉันอยู่ที่หนาย  ตอบได้มั้ยโคนดี"
             "-_-^"
             "ลา..ล้า...ลา.."ตอนนี้ฉันรู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนคนใกล้ตาย  ความรู้สึกมันหายไปหมด  ไม่มีความรู้สึกใดๆหลงเหลืออยู่เลย  ฉันอยากจะชาเป็นน้ำแข็งอยู่ตรงนี้ไม่ขยับจังเลยอ่า~~~T^T
             "เกิดอะไรขึ้น"
             "ก็คุณคนนี้เค้าทำแจกันของราชวงศ์จุดๆๆแตกหน่ะสิค่ะ"
             "อ้าวหรอ"
             นี้คงเป็นเสียงเจ้าของบ้านสินะ  แต่ฉันไม่หันไปหรอก  ฉันแข็งไปหมดทั้งตัว  ขยับตรงไหนก็ไม่ได้เลย  มันชาToT
             "สวัสดีหนู  ฉันชื่อหัตถ์ทอง  คนที่หนูต้องการพบ"
             "...."ค่ะ  หนูรู้แล้ว  ไม่ต้องบอก  ตอนนี้พาหนูไปฝั่งได้ยังค่ะ
             "เรื่องแจกัน  ไม่ต้องห่วง  ไม่เป็นไร"
             "จริงหรอค่ะ O-O"ทันทีที่ได้ยินคำพูดดังกล่าว ฉันก็หันขวับมาด้วยความดีใจ  เย้!!!..ไม่ต้องเสียตังค์แล้วโว้ย^^
             "จริงสิ"
             "^^"
             "เธอมาหาฉันมีธุระอะไรหรอ"
             "ก็พี่โฉมฉายเค้าให้หนูมาทำคดีอ่ะค่ะ"
             "อ๋อ  นั้นไปที่ห้องทำงานกันก่อนเถอะ"
             "ค่ะ^o^"
             ขณะที่ฉันกำลังเดินตามคุณหัตถ์ทองไป  ฉันก็เพิ่งสังเกตว่าคุณหัตถ์ทองเหมือนคุณลุงที่ทำสวนอยู่หน้าบ้านมั่กมาก  แต่เอ...มันจะใช่หรอ  ผิวของคุณหัตถ์ทองไม่น่าจะใช่คนที่ทำงานประเภททำสวนเลยนีหน่า  ช่างเหอะ!!
             "เชิญนั่ง"คุณหัตถ์ทองพูดขึ้นเมื่อมาถึงข้างในห้องทำงานแล้ว  
             "ขอบคุณค่ะ"
             "นี้คือเอกสารอย่างหนึ่ง  ฉัน เอ่อ..ขอแทนตัวเองว่าลุงจะได้มั้ย"
             "อ๋อ  ได้ค่ะ"
             "ลุงคิดว่าน่าจะมีประโยคกับหนูนะ"
             "ค่ะ^^"
             จากนั้นคุณลุงหัตถ์ทองก็เอกสารให้ฉัน  ดูแล้วท่าทางเป็นงานเป็นการน่าดู
             "ลองดูสิ"คุณลุงหัตถ์ทองพูดขึ้นเมื่อฉันได้รับเอกสารแล้ว
             ฉันค่อยๆเปิดเอกสารอย่างใจเย็น(กลัวมันจะเป็นอย่างแจกัน  โฮก...T^Tมันยังหลอนอยู่เลย)  ในนั้นเป็นข้อมูลของของสิ่งหนึ่งซึ่งท่าทางจะมีราคาแพง(คาดการณ์ว่าอ่ะนะ) ดูแล้วคงหาย  จะให้ฉันไปหาของสิ่งนี้งั้นหรอเนี้ย???
             "นี้เป็นตรามังกรที่ลุงได้มาจากพ่อของลุง"น่านไง...ว่าแล้วว่ามันจะต้องมีสืบทอดกันมารุ่นสู่รุ่น เหมือนละครไทยเด๊ะ"ลุงคิดว่ามีคนขโมยไป  หนูอาจจะยังไม่รู้อะไรมาก  และตอนนี้ลุงก็ยังพูดมากไม่ได้  เอาเป็นว่าหนูลองไปอ่านให้ดีๆแล้วกัน"
             "ค่ะ"เอ่อ..คุณลุงค่ะ  จะพูดให้มากความทำไม  ถ้าไม่อยากบอกก็อย่าเกริ่นนำสิ  คนมันอยากรู้ ปัดโถ่!!  จริงมั้ยค่ะท่านผู้อ่าน  สวีทรู้นะว่าท่านผู้อ่านก็อยากรู้ อิๆ^o^
             ในคืนนั้น....
             เมื่อฉันอาบน้ำกินข้าวแปรงฟันเสร็จแล้ว ฉันก็รีบนำเอกสารมานั่งอ่านดู 
             ---ความสำคัญ:ตรามังกรเป็นสัญลักษณ์ของตระกูล สุริยวงศ์ทั้งแต่สมัยอยุธยามาจวบปัจจุบัน 
                 หลักฐานที่พบ: เซฟที่ใช้เก็บตรามังกรมีร่องรอยถูกงัดแงะ  แต่ไม่พบรอยนิ้วมือใดๆอยู่ในบริเวณนั้น และหน้าต่างของห้องที่เก็บเซฟก็ไม่มีร่องรอยการถูกงัดแงะเช่นกัน---
             เท่าที่ฉันอ่านดู เฮ้อ....จะเอามาให้ทำไมฟ่ะเนี้ย  ไม่เห็นมีอะไรที่จะเป็นประโยชน์เล้ย!!  แก็สสสสสสสสสสส อยากพ่นไฟ
             "ฮ้าวววว...-O-"ง่วงและ  เดี๋ยวไปนอนก่อนนะค่ะ ท่านผู้อ่าน  รู้สึกวันนี้จะไม่ค่อยคืบหน้าอะไรเลย สงสัยพรุ่งนี้ต้องลงไปดูพื้นที่เอง(พูดเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานเลยนะย่ะ ยัยสวีท)
             "คร่อกกกกกกกกกกกกก"