คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ไปพักผ่อน Let's go!!!
วันนี้ฉันไปโรงเรียนด้วยอารมณ์ที่แจ่มใสมากกว่าเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เพราะว่าได้ยัยเพื่อนคนงามทั้งสองให้คำปรึกษาที่ดีและกำลังใจที่เอ่อล้น ยิ่งคิดยิ่งซึ้ง กระซิกๆ^^++
"แกเหม่ออะไรของแกอยู่อ่ะ"เสียงของยัยมิกิทำให้ฉันที่อยู่ในโหมดซาบซึ้ง กลับมาอยู่ในโหมดปกติ
"เปล่าหรอกไม่มีอะไร แค่คิดว่าวันนี้ท้องฟ้ามันดูแจ่มใสกว่าปกติก็เท่านั้น"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริงแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ โดยมียัยมิกิและยัยอควาเดินตามมาต้อยๆ
"ฉันว่าเดี๋ยววันหยุดนี้เราไปเที่ยวกันดีมั้ย"อควาที่ยืนอยู่ข้างหน้าฉันออกความคิดเห็น
"อ๋อ...วันที่อาจารย์ใหญ่อพยพมาจากจีนมาอยู่ที่ประเทศไทยได้สำเร็จอะหรอ"มิกิพูดบ้าง ท่านผู้อ่านคงตกใจที่มีวันหยุดแบบนี้ด้วยใช่มั้ยค่ะ สวีทก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครมันช่างกล้าตั้งวันแบบนี้ให้เป็นวันหยุดของโรงเรียน-_-^
"เออๆไปก็ดีนะ ฉันอยากไปเที่ยวอยู่พอดี"
"งั้นเราจะไปไหนกันดีหล่ะ"
"ไปปีนเขากันมั้ย^^"อควาออกความคิดเห็นพลางทำตาใสแป๋วเป็นเชิงขอร้อง มันดูน่ารัก หรือ น่าเกลียดกันแน่หล่ะเนี้ย แยกไม่ออก-_-;;
"ไม่เอา เมื่อยตายชัก"
"โห่....-O-"
"งั้นไปไหนดีหล่ะ"
กริ๊ง กริ๊ง
เมื่อเสียงอ๊อดดังขึ้น พวกเราก็แยกย้ายกันไปนั่งที่โต๊ะเพื่อเตรียมตัวเข้าเรียนวิชาใหม่ แต่เอ๊ะ!! วันนี้มันแปลกๆแฮะ ทำไมบรรยากาศมันดูผิดปกติเนี้ย ฉันหันไปมองซ้ายขวาก็พบกับคำตอบ นายชีวินกับนายเมย์เดย์ไม่มาโรงเรียนหนิ ไปไหนของเค้ากันนะ ช่างเหอะ เรียนดีกว่า
พักกลางวันเราสามคนก็ซื้อข้าวปลาอาหารมากินกันตามปกติ(ปกติก็คือเยอะเกิน 10 คนจะกินไหว- -*) เมื่อมานั่งที่โต๊ะแล้ว พวกเราสามคนก็ยังคงคิดถึงสถานที่ที่จะไปเที่ยวกันเหมือนเดิม
"แกว่าไปทะเลจะดีมั้ยอ่ะ"มิกิที่นั่งทำหน้าเครียดอยู่นานก็เอ่ยปากขึ้น
"ทะเลหรอ ฉันไม่รู้อ่ะ"อควาที่นั่งเงียบอยู่นาน(เพราะกินข้าวสามจานติดกัน)ก็หันมาหาฉันเป็นเชิงถามว่าเห็นด้วยมั้ย
"ก็เอาดิ งบเราก็ไม่ค่อยมีเท่าไหร่ ไปก็ไป"
เป็นอันว่าตกลงที่จะไปทะเลกัน พวกเราก็เลยจำเป็นต้องเก็บเงิน โดยการงดซื้ออาหารเต็มโต๊ะ-*- แต่มันชักติดเป็นนิสัยแล้วอ่า
"แต่ไปกันแค่สามคนเนี้ยนะแก มันจะสนุกหรอ"อควาพูดขัดขึ้น
"เออใช่ ชวนชีวินกับเมย์เดย์ไปด้วยสิ"มิกิออกความเห็น ถ้าจะชวนนายสองคนนั้นไป ก็ฆ่าฉันเลยเป็นไงฮ่ะ!!
"ไม่เอาอ่ะ ขืนสองคนนั้นไปฉันต้องตายแน่ๆ ตายแน่ๆจริงๆ"ฉันส่ายหัวไป-มาและทำหน้าให้มันดูน่าสงสารเข้าไว้ เผื่อเพื่อนสุดที่เลิฟจะเลิกฆ่าเพื่อนทางอ้อม
"อย่าทำหน้าเหมือนโลมาหื่นกามแบบนี้ดิ ฉันกลัวนะ"มิกิเอามือมาดีดจมูกให้ฉันเลิกทำหน้าน่ารัก(ในแบบของฉัน-_-*) โอ๊ย...เจ็บนะโว้ยไอ้เพื่อนบ้า พูดดีๆก็ได้ ไม่ต้องตามมาด้วยการกระทำแบบเน๊-O-;;;
"เอาเหอะแก ฉันว่าไม่เห็นจะเสียหายหลายแสนตรงไหนเลยซะหน่อย"ไม่หลายแสนหรอกโว้ยไอ้คุณเพื่อน แต่หลายสิบล้านต่างหาก
"น่านะแก มันจะได้สนุก นะนะ"
เมื่อเพื่อนจากหลุมหลบภัยทั้งสองคนของฉันขอร้องมากๆเข้า ก็ทำให้ฉันยอมใจอ่อนและให้เบอร์ของนายชีวินและนายเมย์เดย์เพื่อจะได้โทรไปชวน จะรีบกันทำไมก็ไม่รู้ เหลืออีกตั้งหลายวันกว่าจะไป
"อ่ะแก ชีวินเค้าจะคุยด้วย"มิกิยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน
"ว่าไง"
(เย็นนี้เธอมาหาฉันได้มั้ย)
"ทำไมต้องไป"
(พูดจากับแฟนของตัวเองอย่างงี้ได้ไงกันอ่ะ-O-)
"ขี้ตู่ ใครแฟนนาย เดี๋ยวจับหักคอเลยหนิ"
(กลัวแล้วคร๊าบบบบบ....)
"สรุปแล้วให้ไปทำไม"
(ก็อยากเจอหน้าอ่ะ คิดถึง)
"-////- ไอ้บ้า"
(นะๆ ชีวินไม่สบายอ่ะคร๊าบ ขอให้สวีทสุดสวยมาช่วยพยาบาลหัวใจหน่อยจิ น๊าๆ)
เค้าพูดเสียงอ้อนเหมือนเด็กๆ ทำให้ฉันพลอยใจอ่อนไปด้วย สงสัยฉันจะเป็นพวกใจไม่ค่อยแข็งนะเนี้ย-*-ใครขอร้องหน่อยก็ยอมซะงั้นเลย
"ก็ได้ งั้นเจอกัน"
(เย้... รักสวีทที่สุดเลยฮับ)
แล้วนายชีวินก็ส่งท้ายด้วยคำที่สุดจะเลื่ยน แต่คนได้ยินแอบดีใจเล็กน้อย ก๊ากๆ>O<
"นั่นแกจะไปไหน"มิกิพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันเก็บของและกำลังจะเดินออกจากห้องไปเพราะนี้มันหมดคาบสุดท้ายแล้ว"ทำไมไม่รอกันหล่ะย่ะ"
"คือมีธุระนิดหน่อยอ่ะ พวกแกกลับกันเองนะ"
"ธุระหรืออะไรกันแน่จ๊ะ คิดว่าพวกฉันหูอื้อรึไงกัน ได้ยินนะย่ะ แหมๆ รักสวีทที่สุดเลย แหวะ ฉันจะอ้วก"แล้วใครสั่งให้พวกมันฟังกันหล่ะเนี้ย-..-
"ย่ะ แม่คนหูดี ยังไงฉันก็ต้องไปแล้ว แล้วเจอกันนะจ๊ะ จุ๊บๆ"ฉันส่งจูบให้แล้วก็เดินจากไป ทิ้งให้ยัยสองคนนั้นหลบจูบฉันแทบไม่ทันเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ^O^
ณ คฤหาสน์หลังเดิม
ฉันเดินเข้ามาที่ห้องรับแขก แล้วถามคนรับใช้คนนึงที่ค่อนข้างมีอายุว่านายชีวินอยู่ไหน แล้วเค้าก็สั่งให้ฉันเข้าไปดูอาการตานั่นถึงในห้องนอน-.,- สวีทยังไม่อยากเข้าห้องปู้จายน๊า....(แอบคิดลึกอยู่ในใจ หุหุ=o=++)
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
จนแล้วจนรอดฉันก็ต้องเดินไปเคาะประตูห้องนอนของนายชีวิน เพราะอะไรน่ะหรอ คุณป้าคนใช้คนนั่นอ่ะดิ บังคับกันอยู่ได้ แถมบอกว่า'ถ้าคุณหนูออกมาแล้วอาจจะอาการกำเริบ' โอ๊ย..พ่อเจ้าประคู้นนนนนนนน จะอ่อนแออะไรปานนั้น-O-
"เข้ามาสิ"เมื่อสิ้นเสียงนั้นฉันก็ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป ก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปฉันก็ไม่ลืมที่จะชะโงกหน้าเข้าไปดูว่าไอ้คนที่อยู่ในห้องมันมีสภาพยังไงบ้าง พอเห็นว่าดูดีก็เลยก้าวเท้าเข้าไป
"นึกว่าสวีทจะไม่มาซะและ-3-"นายชีวินพูดเหมือนเด็กๆขณะที่ตัวเองกำลังนอนซมอยู่บนเตียง สภาพของนายนั่นไม่ต่างกับซากศพที่มีชีวิต หน้าซีดมากเลยอ่ะ
"นายเป็นอะไร ทำไมถึงหน้าซึดขนาดนี้"ฉันถามด้วยความเป็นห่วงที่ออกมาทั้งคำพูดและสีหน้า
"ก็ แค่กๆๆ เป็นหวัดนิดหน่อยอ่ะ"
"แล้วนายเรียกฉันมาทำไม"
"มาใกล้ๆสิ เดี๋ยวจะบอก"เค้ากวักมือเรียกฉันให้เข้าไปนั่งใกล้ๆเค้า แต่ใครจะกล้าไปหล่ะ นี้ห้องนอนของปู้จายน่ะเนี้ย>O<
"จะพูดอะไรก็ว่ามา นายอย่ามาเล่นลิ้นกับฉันจะได้มั้ย"
"อ่ะโด่ คิดว่าฉันจะปล้ำเธอหรอ แค่กๆๆ ก็บอกแล้วว่าฉันไม่ชอบของแปลก แค่กๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ"
"เชอะ!! ถ้าให้ฉันมาเพื่อพูดแค่นี้ ฉันก็จะกลับแล้วนะ"ฉันพูดพร้อมกับหมุนตัวแล้วก็ก้าวเท้าเดิน
"เดี๋ยวสิ"เมื่อเสียงเค้าดังขึ้นทำให้ฉันหยุดชะงักแล้วหันมาหาเค้าทันที
"มีอะไรอีกหล่ะ"
"โห่....คนเค้าอุตส่าห์คิดถึง เจอหน้ากันไม่ถึงสิบนาทีก็จะไปแล้วหรอ คิดถึงนะเนี้ยรู้มั้ย"
"อ่ะ เอ่อ...-////-"เออวุ้ย คิดจะเข้าโหมดโรแมนติกก็เข้าซะเฉยๆ ปล่อยให้ฉันเขินตายอยู่ตรงนี้เลยมะหล่ะ><
"เข้ามาใกล้ๆหน่อยสินะ ไม่กัดหรอก นะๆ"
เอาว่ะ ลองสักตั้งนึง แต่ฉันไม่รับประกันนะ ถ้าเกิดว่านายเสียความบริสุทธิ์ขึ้นมา อย่ามาหาว่าฉันใจร้ายหล่ะ ก๊ากๆ>O<++(เป็นเอามากนะเนี้ยนางเอกตู~คนเขียน) ฉันค่อยๆสาวเท้าเข้าไปใกล้เค้าเรื่อยๆแล้วก็ดึงเก้าอี้มานั่งใกล้ๆกับเตียงของเค้า
"พอใจรึยังหล่ะ"เมื่อก้นถึงเบาะฉันก็พูดขึ้นมาทันที
"ความจริงแล้วอยากใกล้กว่านี้ แต่ว่าอยู่อย่างนี้ก็ดีแล้วแหละ อยู่นานๆนะ เค้าอยากเห็นหน้าสวีทใกล้ๆนานๆอ่ะค๊าบ"ทำเสียงเป็นเด็กอีกแล้ว เดี๋ยวแม่จับปล้ำซะเลยเป็นไง ตบะแตกขึ้นมาไม่รับผิดชอบนะเฟร้ย-..-
เวลาช่างผ่านไปรวดเร็ว ไม่นานฉันก็เดินกลับบ้านตัวคนเดียว หลังจากที่นายชีวินหลับไปแล้ว อ่ะๆอย่าคิดลึกกันนะค่ะ ไม่มีอะไรเลยจริงจริ๊ง(ถึงแม้จะแอบเสียใจเล็กน้อย หุหุ-.,-) ท่านผู้อ่านทั้งหลายคิดลึกไปถึงไหนหล่ะเนี้ยค่ะ สวีทเป็นกุลสตรีนะจ๊ะ ขอบอก-O-
หลายวันผ่านไปไวเหมือนโกหก วันนี้เป็นวันหยุดที่ทุกคนเตรียมตัวกันไปเที่ยวทะเล โดยที่ฉันเป็นคนอาสาเรื่องรถไปรับไปส่งเอง ส่วนคนอื่นก็เตรียมเรื่องค่าใช้จ่าย ที่พัก จิปาถะที่ต้องใช้เวลาไปทะเล(ไปคิดเอาเองแล้วกัน ขึ้เกียจอธิบายมาก) สรุปแล้วก็มีผู้ร่วมเดินทางทั้งหมด 6 คน มีฉัน มิกิ อควา เมย์เดย์ ชีวิน และพี่คนขับรถ(ไม่นับพี่เค้าแล้วเดี๋ยวจะโกรธ) เดินทางไม่นานก็มาถึงบังกะโลที่ยัยมิกิเป็นคนจองเอาไว้ บังกะโลหลังใหญ่มาก แบบประมาณ 20 คนเข้าไปอยู่ก็ไหว แต่เรามีกัน 6 คน ไม่จะจองให้ใหญ่ไปทำไมก็ไม่รู้-*-กลุ้ม...
ภายในบังกะโลก็เป็นบังกะโลแบบทั่วไป(ไปคิดเอาเองแล้วกันนะจ๊ะ)ฉัน มิกิ และอควาจองห้องนอนที่ใหญ่ที่สุด พวกเรากะว่าคืนนี้จะนอนเมาท์กันทั้งคืน ส่วนอีก 3 คนก็หาที่นอนกันเอาเอง ฉันไม่เกี่ยว โฮะๆ^^
เมื่อเก็บของกันเสร็จแล้ว พวกเราก็เปลี่ยนชุด(ไม่ใช่บิกินี่นะตะเอง)แล้วก็ลงไปเล่นน้ำกันสบายใจเฉิบ ส่วนนายเมย์เดย์กับนายชีวินไม่รู้ไปอืดกันอยู่ที่ไหน ตั้งแต่เข้าบังกะโลไปยังไม่เจอเลย แต่ก็ช่างเหอะขอเล่นน้ำให้สนุกก่อน อย่ามีเรื่องเลยนะจ๊ะวันนี้ ฉันขอหล่ะ สาธุ (-/\-)
ความคิดเห็น