คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part000:เกริ่น
“เฮ้อ...” ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนพลางนวดแขนของตนเองที่พึ่งใช้กระแทกสีข้างเจ้าหมูงี่เง่าหัวเขียวพวกนั้นไปเต็มแรง ถึงผมจะสั่งสอนมันไปแล้วก็เถอะแต่... โว้ย! อย่าพูดเลยดีกว่า พูดแล้วโมโห อย่างจะบ้าตาย! เพราะอย่างงี้ผมเลยหนีจากพวกในกลุ่มแล้วออกมาเดินเล่นไงล่ะ!
“@#!*.+^;”!?” เสียงสบถคำด่าทอที่หยาบคายพ่นออกมาจากปากใครบางคนไม่หยุด ซึ่งผมแน่ใจว่านั่นเป็นเสียงของมนุษย์
“....” ผมพยายามเงี้ยหูฟัง... เสียงนั่นมีมากกว่าหนึ่งคนซะด้วยสิ... ‘ตึก ตึก ตึก’ ด้วยความสงสัยผมจึงรีบวิ่งไปหาต้นเสียงแต่ก็ต้องชะงักเพื่อดูสภาพเหตุการณ์ซะก่อน
“เป็นแค่ลูกเจี๊ยบแท้ๆ...มึงกล้าพูดกับกูอย่างงี้เหรอ!!!” หยาบคายชะมัด... ตอนนี้ภาพที่ผมเห็นก็คือมนุษย์ตัวใหญ่สามคนกำลังรุมด่าทอเจ้าหัวสีน้ำตาลอ่อนที่มีฮูดสีเหลืองคุมปกปิดใบหน้าอันน่าหยิกเล็กน้อย
“I have no response” เจ้านั่นแทนที่ว่าจะโดนด่าแล้วทำหน้าเลิ่กลั่กหรือร้องไห้แต่ดันยิ้มอยู่ได้ซะงั้น! อะไรวะไอ้บ้านี่! เห็นแล้วอยากเข้าไปเตะให้หายยิ้มเผล่อย่างงั้นได้จริงๆเลยเว้ย! รอยยิ้มกวนๆอย่างงั้นทำให้ผมหายสงสัยเลยว่าทำไมเจ้านั่นมันถึงไปมีเรื่องกับมนุษย์...
“หือ~อ้อ! ใช่ฉันคือลูกเจี๊ยบ!” เอ๊ะ... ทำไมถ้าลองสังเกตดูดีๆอีกทีรอยยิ้มนั้นเหมือนเสแสร้งหรือถูกปรุงแต่งขึ้นมาจังนะ... “โว้ย…” ผมทึ้งหัวตัวเองด้วยความโมโห แค่มันหน้าตาน่ารักนิดหน่อย... เฮ้ย! ไม่สิ! ไม่ใช่นะ! โมโหแล้วโว้ย!!!
“กวนตีนเหรอมึง!!” หนึ่งในสามของมนุษย์นั่นจับคอเสื้อเจ้าหัวน้ำตาลอ่อนแล้วเงื้อมหมัดขึ้นทำให้เจ้านั่นแสดงสีหน้าตกใจเล็กน้อย ...จังหวะนี้แหละที่ผมรอ!!
‘พลั่ก!’ ผมพุ่งเข้าไปชนเจ้าคนที่เงื้อมหมัดขึ้นเต็มแรงด้วยความโมโห “หึ...” ผมแสยะยิ้มชั่วร้ายมองเจ้ามนุษย์สองคนที่เหลือ... ผมไม่ได้อยากโชว์สาว เฮ้ย! เอ่อ... หรือยุ่งเรื่องชาวบ้านหรอกนะ... แต่ผมกำลังโมโห!!! ช่วยไม่ได้จะเล่นแก้โมโหกับพวกนี้หน่อยแล้วกัน!!!!!!!!!!!
*****
‘กร๊อบ แกร๊บ’ ผมยืดเส้นยืดสายหลังจากเล่นวิ่งไล่ชน (?) กับพวกมนุษย์เสร็จ เล่นกับพวกนี้แล้วสนุกกว่าเล่นกับไอหัวเขียวนั่นอีกว่ะ! ฮะฮะฮะ!!!! เออ! แล้วไอ้หัวน้ำตาลอ่อนหน้ากวนๆนั้นหายไปไหนแล้ววะ? “เฮ้! เจ้าหัวน้ำตาลอ่อน! แกมุดหัวไปอยู่ที่ไหนฟระ!” ผมรีบตะโกนหามัน ฮ...เฮอะ! ไม่ใช่เพราะว่าผมเป็นห่วงหรือเกิดชอบมันขึ้นมาหรอกนะ! ก็แค่คิดว่าถ้าอยู่ใกล้ๆมันอาจจะได้ยืดเส้นยืดสายได้บ่อยๆไงล่ะ!!
“เฮ้! เจ้าหัวสี... ฮว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเพราะอยู่ดีๆเจ้าหัวสีน้ำตาลอ่อนนั้นห้อยตัวลงมาจากต้นไม้ข้างหน้าผม...
“Hi~” มันยิ้มกวนๆพลางกล่าวคำทักทาย... ถ้ามันไม่น่ารักขนาดนี้ เฮ้ย!! ช่างมันเถอะ!! แต่ว่า... วินาทีนั้นผมคิดคำจำกัดความให้มันได้ว่า...
“กวนตีน!!!!”
ภาพประกอบบทนี้>>> http://upic.me/show/33541699 draw by Toma
***********endpart00**********
ความคิดเห็น