คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นักเรียนใหม่กับนายกวนประสาท
2
ฉันเล่าเรื่องที่เพิ่งผ่านมาให้เพื่อนๆ ฟัง ทุกคนฟังด้วยความตื่นเต้น ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยความภาคภูมิใจโดยที่ไม่ลืมที่จะเอากระเป๋าเงินของชายคนนั้นให้ยัยพวกนี้ดูเป็นหลักฐานด้วย จนเวลาเข้าเรียนมาถึง
"เอาล่ะทุกคนนั่งที่ได้แล้ว"
เสียงอาจารย์มินาโกะ อาจารย์ประจำชั้นห้องฉันออกคำสั่ง ทุกคนรีบทำตามเพราะกลัวจะโดนไม้เรียวอันยาวที่หล่อนถือมาด้วยฟาดเอาน่ะสิ เจ๊คนเนี้ยดุชะมัดเลย แถมยังโหดอีกตังหาก น่ากลัวจริงๆ
"วันนี้ครูมีเรื่องจะแจ้งนะ ห้องเธอเรียนเน้นด้านภาษาอังกฤษใช่มั้ย ครูใหญ่เลยให้นักเรียนแลกเปลี่ยนชาวต่างประเทศ มาเรียนรวมกับพวกเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นั่งให้เรียบร้อยนะ ครูจะไปเรียกเขาเข้ามาแนะนำตัว"
ว้าว! นักเรียนฝรั่ง >-< แหม...ดวงฉันข่วงนี้รู้สึกว่าจะมีแต่คนต่างชาติมาเกี่ยวพันนะ ไหนดูหน่อยซิหน้าตาจะเป็นยังไง
ทันทีที่ฉันเห็นหน้าเขา O.O ฉันก็ตกใจมาก มากซะจนตกเก้าอี้เลย เพื่อนๆ ในห้องหัวเราะกันใหญ่เว้นแต่เพื่อนๆ ในกลุ่มของฉันที่เอามือกุมขมับกลุ้มใจในความเฟอะฟะของฉัน
ไม่ให้ฉันตกใจได้ไงล่ะก็นักเรียนฝรั่งที่จะมาเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันน่ะเป็นคนที่ฉันเจอบนรถไฟนี่นา ใช่ คุณฝรั่งสุดหล่อของฉันนั่นเอง
"โทโมอิ ทำอะไรของเธอน่ะ ซุ่มซ่ามจริงๆเลย"
อาจารย์ประจำชั้นเอ็ดฉัน ฉันจึงรีบลุกขึ้นมานั่งท่าเดิม โอ๊ย! อายจัง >_<////
"Good morning everybody. My name is Tony Johanson. I'm very happy. Nice to meet you."
ชื่อ โทนี่ โจแฮนสัน ซะด้วย ชื่อเพราะจัง >-< น้ำเสียงก็ไพเราะ ฉันชักจะอยากเรียนภาษาอังกฤษให้เก่งๆ ซะแล้วสิ ฉันจะได้พูดกับเขาได้คล่องๆ แล้วฉันก็นั่งมองเขาในทุกอิริยาบถด้วยดวงตาที่เป็นประกาย และฉันก็ต้องนั่งก้มหน้าก้มตาเพราะอาจารย์มินาโกะถือไม้ของเจ๊แกมายืนสอนข้างๆ ฉัน ถ้าขืนไม่ตั้งใจเรียน มีหวังก้นลายแน่ๆ
พักกลางวัน ด้วยความที่ฉันอยากจะรู้จักเขาให้มากขึ้น ฉันต้องไปขอร้องนัทสึให้ช่วยสักหน่อย อ๊ะ นั่นไงนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม่พอดี
"นัทสึ...นัทสึจ๋า >_<"
"มีอะไรเหรอซึบาสะ แหม...เรียกซะหวานจ๋อยเชียว"
"ช่วยไปคุยกับโทนี่คุงให้หน่อยได้มะ"
"เรื่องอะไรล่ะ ?"
"ฉันอยากรู้จักเขาน่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก"
"โอ๊ย! ไม่เอาหรอก ฉันขี้เกียจจะตาย เธออยากรู้จักเขา ก็ไปพูดเองสิ ที่สำคัญวันนี้ฉันไม่ว่างด้วยจะไปคาราโอเกะ กับฮารุกะ แล้วก็ มากิน่ะ"
หนอย...คนอะไรไม่มีน้ำใจเอาซะเลย ได้เลย วันหลังฉันจะไม่เลี้ยงไอติม คอยดูสิ -_- ^
"ก็ได้...ฉันไปขอร้องมิจิรุก็ได้...เชอะ"
ฉันจึงเดินเอาเท้ากระแทกพื้นตึงตังไปหามิจิรุแต่ก็ซุ่มซ่ามชนกับใครคนหนึ่งเข้า โอ๊ยย เจ็บชะมัด เดินยังไงกันเนี่ย
"ขอโทษครับ"
ฉันเงยหน้าขึ้นมามองก็พบว่าคนๆ นั้นคือ ทาคุยะ ชายหนุ่มผู้มีรูปร่างสูงยาวเข่าดีหน้าตาก็ใช้ได้การเรียนก็ถือว่าเก่งพอตัวเลยล่ะ ทุกอย่างโอเคหมด เสียอย่างเดียวกวนประสาทเป็นอันดับหนึ่งเลย
"ตาบ้า นายเอาตาของนายติดอยู่ที่ตาตุ่มอยู่รึไงยะถึงมองไม่เห็นฉันน่ะ"
"อ๋อ...ที่แท้ก็ยายซึบาสะจอมเฟอะนี่เอง เธอนั่นแหละเดินชนฉันแล้วยังไม่ขอโทษอีก ผู้หญิงอะไรไม่มีความน่ารักเอาซะเลย"
"ไม่น่ารักแล้วมันหนักส่วนไหนของนายยะ หลีกไปเลยนะ ฉันยิ่งรีบๆ อยู่ ถอยไป"
ฉันจึงรีบเดินผ่านหมอนั่นไปด้วยความโกรธที่เพิ่มขึ้นจนเกือบจะถึงขีดสุด -_-^^^ แต่พอฉันเจอมิจิรุความโกรธของฉันก็ลดลงทันที
"มิจิรุจ๋า...า...า..."
"มีอะไรเหรอซึบาสะ"
"คือฉันมีเรื่องจะขอร้องนิดหน่อยน่ะ"
"เรื่องอะไรก็พูดมาสิ"
"เธอช่วยไปคุยกับโทนี่คุงให้หน่อยได้มั้ยจ๊ะ "
"เรื่องอะไรล่ะ"
"คือฉันอยากจะรู้จักเขาน่ะ ไม่มีอะไรหรอก"
"วันนี้เลยเหรอ"
"อืม"
"ขอโทษทีนะ พอดีฉันมีเดทน่ะ ไว้วันหลังก็แล้วกันนะ"
"ไม่เป็นไรหรอกไปเที่ยวกับแฟนให้สนุกนะ"
เฮ้อ...ฉันจะไม่มีบุญได้ทำความรู้จักกับเขาเลยเหรอเนี่ย TOT ไม่มีใครว่างไปกับฉันเลย แล้วนี่ฉันจะคืนกระเป๋าเงินให้เขายังไงล่ะ...อยากจะบ้าตาย
หลังเลิกเรียน ฉันจึงตัดสินใจที่จะไปคืนกระเป๋าเงินให้เขาด้วยตัวเอง เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ว่าแล้วฉันก็ลากตัวเองไปที่ห้องเรียนประจำ เพราะคิดว่าเขาคงจะอยู่ที่นั่น
เมื่อมาถึงห้องเรียนฉันก็รู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ขึ้นมา
(ไม่เอาแล้วดีกว่า)
(แต่ว่าเธอมาถึงที่นี่แล้วนะ ซึบาสะ เธอจะกลับไปเฉยๆโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเนี่ยนะ ไม่สมกับเป็นเธอเลย)
ความคิดในสมองของฉันกำลังตีกันใหญ่
(กลับเถอะ ถ้าเกิดเธอพูดกับเขาไม่รู้เรื่องเธอจะหน้าแตกเปล่าๆ เขาคงลืมไปแล้วด้วยเก็บเงินไปใช้เองเลย)
(กลับไม่ได้นะ เธอจะเก็บของที่ไม่ใช่ของๆ ตัวเองไว้นานๆ ไม่ได้หรอกนะ มันไม่ดีรีบเอาไปคืนเขาเถอะ)
ฉันจึงเดินเข้าไปในห้องพักครูโดยที่ความคิดด้านที่มีศีลธรรมเป็นฝ่ายชนะ
ความคิดเห็น