คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น...เราพบกัน
เช้าที่สดใสวันหนึ่ง แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามาในห้องของฉันราวกับจะปลุกฉันให้ตื่นขึ้น ฉันยังนอนอุตุอยู่บนเตียงลายคิตตี้สีฟ้าที่แสนสบายของฉัน แต่แล้วก็มีบางสิ่งบางอย่างกำลังพรากความสุขในการนอนที่สำคัญยิ่งไปจากฉัน
“ซึบาสะ ! ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก!”
เสียงของแม่ที่ปลุกฉันเหมือนทุกวัน ทำให้ฉันต้องรีบกระโดดขึ้นมาจากเตียง เฮ้อ...กี่โมงแล้วเนี่ย -_- ฉันมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้องนอนอันเต็มไปด้วยโปสเตอร์ดาราและขยะของฉัน
“เ...จ็...ด...โ...ม...ง โธ่เอ๊ย เจ็ดโมงเองเหรอเนี่ย”
ฉันพูดอย่างลืมตัวนึกว่าวันนี้เป็นวันปิดเทอม แต่พอฉันลุกขึ้นและเดินเดินไป 2-3 ก้าว
“เอ๊ะ...วันนี้มันวันเปิดเรียนนี่นา”
ฉันนึกขึ้นได้จึงหันไปมองนาฬิกาอีกครั้ง O .O
“7 โมง ! ตายๆๆ วันนี้วันเปิดเรียนวันแรกซะด้วย ตายแน่ TOT”
ฉันจึงรีบแต่งตัวอย่างรีบร้อน นึกขึ้นได้ว่าลืมอาบน้ำ เออ... แต่ช่างมันเถอะฉันไม่ยอมไปโรงเรียนสายเป็นแน่
พอฉันแต่งตัวเสร็จ ก็วิ่งลงบันไดมาชั้นล่าง เห็นแม่กำลังล้างจานอยู่ในครัว ฉันจึงบอกลาแม่ทั้งๆที่แม่ยังหันหลังให้ฉัน ฉันรีบใส่รองเท้าที่ขัดไว้ซะมันแว้บ แล้ววิ่งด้วยความเร็วสูงไปที่สถานีเพื่อให้ทันรถไฟ >-<
เมื่อรถไฟมาถึงที่สถานี ฉันก็รีบวิ่งขึ้นเป็นคนแรก เย้ ทันเวลา >-< ขณะที่รถไฟกำลังวิ่งอยู่ก็มีชายชาวต่างชาติคนนึง อายุคงจะไม่เกิน 20 ต้นๆ สูง แต่งตัวดูมีการศึกษาดี และที่สำคัญ หล่อ ไม่เบาทีเดียว นี่ถ้าฉันพูดภาษาเดียวกันกับเขานะ ฉันจะจีบเขาซะเลย ^_^ แต่ฉันดันเป็นโรคภาษาอังกฤษอ่อนแอซะนี่ น่าเสียดายจัง T-T ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งคิดโน่นคิดนี่อยู่นั้น นั่น...ไอ้บ้า! นั่นแกกำลังจะทำอะไรน่ะ ฉันถามไอ้โจรล้วงกระเป๋าอยู่คนเดียวในใจ แกบังอาจมากนักนะที่มาขโมยกระเป๋าเงินคุณฝรั่งสุดหล่อของฉัน -_-^
“เฮ้ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ เอากระเป๋าเงินคืนมา!”
พอฉันตะโกนเรียกมัน ไอ้โจรนั่นมันก็สะดุ้งแล้วหันมามองฉันที่ยืนจ้องมันอยู่ด้วยสายตาดุดันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ พอฉันกำลังเดินเข้าไปหามัน รถก็ดันจอดซะนี่ มันก็เลยวิ่งลงรถไฟไปอย่างรีบร้อน ดูเหมือนคุณฝรั่งสุดหล่อจะไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ยที่ตัวเองถูกฉกกระเป๋าเงินไป ตาบ้าเอ๊ย -_-^^
ฉันคงจะอยู่เฉยไม่ได้ ฉันเกลียดไอ้พวกนี้ที่สุดฉันจึงรีบวิ่งลงจากรถไฟวิ่งตามไอ้โจรห้าร้อยนั่นไป โดยมีเสียงโห่ร้องเชียร์ตามหลังมา ฉันนี่ก็กล้าเหมือนกันนะเนี่ย ^-^ พอไอ้โจรนั่นมันเห็นฉันวิ่งตามลงมา มันก็วิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ฉันวิ่งตามมันไปเรื่อยๆ ดูท่าทางมันคงไม่รู้จักที่ทางแถวนี้ดีพอ มันดันวิ่งเข้าซอยตัน ไอ้โจรหน้าโง่
ฉันจึงวิ่งไปหยิบไม้หน้าสามขนาดพอดีมือมาดักหน้าซอยที่มันวิ่งเข้าไปเพราะคิดว่ามันคงจะต้องวิ่งออกมา แน่นอน ฉันรออยู่ตรงนั้นไม่ถึง 5 วินาที มันก็เป็นไปตามที่ฉันคาดไว้ มันวิ่งหน้าตาตื่นออกมาพอดี ฉันเลยเอาไม้ฟาดลงไปที่หัวมันเต็มแรง กรี๊ด โดนด้วย >-< หลังจากที่โดนฟาดเจ้านั่นมันก็ล้มสลบลงไปบนพื้น มันจะตายมั้ยอ่ะ ไม่นะ อย่าเพิ่งตายนะ ฉันยังไม่อยากเข้าคุก T^T จากนั้นฉันก็เข้าไปหยิบกระเป๋าเงินของคุณฝรั่งสุดหล่อออกมาจากกระเป๋าเสื้อมันแล้วรีบวิ่งไปโรงเรียน หลังจากที่ฉันหันไปมองรถไฟขบวนที่ฉันนั่งมาก็พบว่า รถไฟมันเคลื่อนตัวออกจากสถานีไปซะแล้ว โอ๊ย แย่จัง T-T
พอฉันก้าวขาเข้ามาถึงห้องเรียน มันก็เหลือเวลาอีกประมาณ 10 นาที ก่อนออดจะดัง ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ยังมาทันเวลา แล้วฉันก็เข้าไปนั่งรวมในกลุ่ม FIVE ของฉัน
สมาขิกในกลุ่มมีกันทั้งหมด 5 คน รวมทั้งฉันด้วย
คนแรกเลย มิจิรุ ยัยนี่น่ะอัจฉริยะเลยเรียนเก่งมันไปซะทุกวิชา หน้าตาก็ดี สวย น่ารัก ทุกอย่างเพอร์เฟตหมดฉันละอิจฉายัยนี่ซะจริงๆ
คนที่สอง นัทสึ นี่ก็เหมือนกันท็อปภาษาอังกฤษ พูดภาษาอังกฤษเก่งยังกับเปิดเทป แถมฝีปากกล้า ด่ามันดะไปซะทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องที่คุณเธอพอใจนะ คนอะไรก็ไม่รู้
คนที่สาม ฮารุกะ คนนี้ก็เก่งด้านดนตรี แต่งเพลงได้ด้วย แต่ว่าอ่อนไหวชะมัด ร้องไห้ได้ตลอด 24 ชม. ถ้ามีอะไรไปสะกิดใจของเจ๊แกละก็นะ เป็นเรื่อง แต่เธอก็เป็นคนใจร้องอยู่พอตัวเลยล่ะ
คนที่สี่ มากิ รายนี้ก็เก่งคำนวณ คิดเลขมันได้ทุกอย่างตั้งแต่สมการยันแคลคลูรัส แต่ยัยนี่ไม่รุ้เป็นบ้าอะไร ชอบกัดกับฉันประจำเลยแถมยังมือหนักอีก ฉันเนี่ยระบมไปหมดทั้งตัวแล้ว ซวยชะมัด
คนสุดท้ายฉันเอง ซึบาสะ การเรียนน่ะเหรอไม่ต้องพูดถึงที่ 1 เลย จากสุดท้ายนะ ฉันก็ชอบภาษาอังกฤษเหมือนกันนะ แต่ว่าทำไมมันเรียนไม่ค่อยเก่งเลยอ่ะ แถมยังเฟอะฟะ ซุ่มซ่าม ปากเสีย อีกต่างหาก อ้อ! แต่ฉันก็มีข้อดีเหมือนกันนะ แต่นแต๊น กล้าหาญไง ฉันมักจะเป็นที่พึ่งให้กับเพื่อนๆ ในกลุ่มก็คงจะเป็นข้อนี้ละมั้ง เฮ้อ...กลุ้มใจเหมือนกันนะเนี่ย -_-;
“ซึบาสะ ทำไมมาสายจังเลยอ่ะ” ฮารุกะถาม
“พอดี ตื่นสายนิดหน่อยล่ะ แต่ว่าฉันดีใจนะที่วันนี้ฉันมาสาย”
“มาสายเนี่ยนะ มันน่าดีใจตรงไหนน่ะ”
“ก็ฉันได้เจอคุณฝรั่งสุดหล่อน่ะสิ แถมฉันยังสร้างวีรกรรมที่กล้าหาญไว้ด้วยนะ”
“วีรกรรมอะไรล่ะ”
“ก็นี่ไง...”
ความคิดเห็น