::~ นายทอมโลเล กะ ยัยเจ้าเสนห์จอมป่วน ~::

ลำดับตอนที่ #1 : :: ~ การพบกันของ(พวก)เรา ~ ::

ผม... ทอมธรรมดาๆ มีชีวิตธรรมดาๆ ในโรงเรียนธรรมดาๆ ( แต่เรื่องนี้ไม่ธรรมดาน๊าคร๊าฟ~ ) ชีวิตที่สุดแสนจะน่าเบื่อของผมเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ผมเข้า ม.ปลาย และสิ้นสุดลงเมื่อผมได้เจอกับเธอ...

“ โย...ตื่นได้แล้ว ”  เสียงหวานๆปลุกผมให้ตื่นจาภวังค์

“ อืม... ขออีก 5 นาทีนะพิมพ์ ”  ผมต่อลองด้วยอาการงัวเงียเต็มที่

“ ไม่ได้ ! ”  เธอยื่นคำขาด

“ อืม ลุกก็ได้ ”  ผมลุกจากเตียนเพื่อไปทำภารกิจส่วนตัวเหมือนดังทุกเช้า

“ พิมพ์ มีไรกินมั่งอะ ”  ผมถามพิมพ์ขณะเดินลงมาจากชั้นบน

“ ข้าวผัด ”  เธอตอบ

“ น่ากินดีนะ ”  ผมพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร

“ งั้นก็กินซะ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก ”

“ คร๊าบแม่ ”  ผมกับพิมพ์นั่งกินข้าวกันได้ 5 นาที ก็ต้องรีบออกจากบ้าน เนื่องจากจะไม่ทันโรงเรียนเข้าแล้ว บ้านผมกับพิมพ์ไม่ไกลจากโรงเรียนนัก ขี่รถมอร์ไซด์ 5 นาทีก็ถึงแล้ว

************************* พักกลางวัน **************************

“ ไอ้โย วันนี้กินไรดีวะ ”  ไอ้บิว( เพื่อนในกลุ่ม )  ถามเมื่อเดินมาถึงโรงอาหาร

“ ถ้าฉันบอกแล้วแกจะเลี้ยงหรอวะ ”  ผมตอบกลับอย่างกวนๆ

“ งั้นแข่งกัน ใครถึงร้านก่อนกินฟรี ”  พูดยังไม่ทันขาดคำมันก็วิ่งไปนู้น~ แล้ว ผมรีบวิ่งตามมันไป แต่...ไม่ทัน ( กระเป๋าฉีกอีกแระเรา )

                พอซื้อข้าวเส็ดผมพึ่งสังเกตว่าวันนี้คนเยอะเป็นพิเศษ พวกผมจึงสอดส่ายสายตาเพื่อหาที่นั่งกัน

“ พิมพ์ โต๊ะนั้นว่า ”  แอน( เพื่อนในกลุ่ม ) บอก

                ไอ้บิวอาสาไปซื้อน้ำ ยังดีที่มันคิดจะเลี้ยงผมคืนบ้าง

“ มาแว้ว~ อะน้ำส้มของพิมพ์ น้ำแดงของแอน แล้วก็... ”

“ น้ำเขียวของกรุส์ ขอบใจ ”  ผมชิงพูดตัดหน้าไอ้บิวก่อนที่มันจะพูดจบ มันทำหน้าเหยเกไปเลย อิๆๆ

“ ขอโทษค่ะ ขอพวกเรานั่งด้วยได้มั้ยคะ ”  มีผู้หญิงสามคนถือจานข้าวและแก้วน้ำมาหยุดที่โต๊ผม ดูดีๆแล้วพวกเธอสวยทั้งสาวคนเลย แต่สวยคนละแบบนะ

“ ได้คับ นั่งดิคับ ”  เสียงไอ้บิวทำให้ผมหลุดจาภวังค์

“ ขอบคุณค่ะ ”  คนที่อยู่ตรงกลางเอ่ยขึ้น

                ผมสังเกตเห็นจุดที่เสื้อของเธอ มันมีแค่จุดเดียว ก็แสดงว่าพวกเธออยู่ ม.4  อยากรู้จังว่าพวกเธออยู่สายอะไร ( พูดง่ายๆ อยากรู้จักว่างั้น )  พวกผมและพวกเธอต่างก็ไม่พูดอะไร ทั้งโต๊ะจึงตกอยู่ในความเงียบ

“ พวกน้องเรียนสายอะไรกันหรอ ”  ใครคนนึ่งในกลุ่มผมเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

“ พวกเราเรียนวิทย์คณิตห้อง 1 ค่ะ ”  พวกเธอคนหนึ่งตอบ เธอคนนี้แหละที่ทำให้ผมตกอยู่ในภวังค์นานสองนาน เธอเหมือนมีอะไรบางอย่าที่ทำให้เธอดูหน้าสนใจกว่าคนอื่น แต่ผมก็ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรเหมือนกัน

“ พวกพี่เรียนศิลป์คำนวณ ห้อง 1 พี่ชื่อแอนนะ นี่พิมพ์ โย แล้วก็บิว ”  แอนแนะนำ

“ ค่ะ หนูชื่อพิมพ์ค่ะ ส่วนนี่ก็เจน แล้วก็แยมค่ะ ”  พูดจบพวกเราก็นั่งกินกันไปคุยกันไป

“ พี่ๆคะ พวกเราไปก่อนนะคะ ได้เวลาขึ้นเรียนแล้วค่ะ ”  พิงค์พูดขณะก้มดูนาฬิกา

“ อืม ไปเถอะเดี๋ยวสาย อาจารย์ตึกวิทย์ดุยั่งกะอะไร ”  พิมพ์ตอบ

“ งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ ”  แยมพูด

“ จ้า ”  พิมพ์รับคำ

“ บ๊ายบายค่ะ ”  เจนโบกมือแล้วยิ้มให้พวกเรา

“ บายคับ แล้วมากินข้าวด้วยกันอีกนะ ”  ไอ้บิวได้โอกาสม่อน้องเค้าซะงั้น พวกเธอไม่ตอบอะไร ยิ้มให้แล้วเดินจากไป

************************ ฝั่งสาวๆ ************************

“ เร็วดิเจน แยม “  พิ้งค์เรียกให้เพื่อนทั้งสองของเธอเดินเร็วขึ้น

“ แกจะรีบไปไหนฮะพิงค์ ”  เจนต่อว่า

“ นี่แกไม่เห็นหรอว่ามันได้เวลาเรียนแล้วอะ ”  พิงค์ตอบ

“ เออพิงค์ เจน พวกแกเห็นป่ะพี่โยอะ พวกแกว่าน่ารักป่ะ ”  แยมถามเจนพร้อมตาที่เป็นประกาย

“ อืม ก็น่ารักดีนะ ” เจนตอบ

“ แต่ฉันชอบพี่แอนมากกว่า ”  พิงค์พูดขึ้นหลังจากเงียบฟังอยู่นาน

“ แต่พี่แอนเป็นผู้หญิงนะแก ”  เจนเอ่ยขึ้นด้วยความสงใส

“ แต่พวกแกลืมไปแล้วหรอว่าฉันไม่ชอบผู้ชาย ”  พิงค์ตอบพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ เออใช่ ฉันลืมไปว่าแกเป็นเลศ ”  แยมบอก

“ นี่! ฉันว่าวิ่งเหอะ เลยเวลามา 5 นาทีแล้ว! ”  เจนบอกขณะมองนาฬิกา

อิๆๆ  มาอัพเปงตอนแรก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคัฟ ^^

อ่านแล้วเมนท์ให้ด้วยน๊า~

( ไม่งั้นขอให้.... มีแฟนขี้เหล่  สาธุๆ - - )