ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Short Story -kamikaze- FFK-jam siska [yuri]

    ลำดับตอนที่ #3 : อย่าได้แคร์{Faye&Fang & Kaew - Jam}

    • อัปเดตล่าสุด 6 ต.ค. 53


    แจมเฟย์

    "แจมเฟย์ไปก่อนน้า จุ๊บ"เฟย์เดินมาหอมแก้มแจมแล้วก้ออกไป
    "อืมเดินดีๆล่ะ^^"ฝืนยิ้มออกไป ทั้งๆทีรู้ว่าไม่มีความหมาย
    "จ้า"ไม่นานเฟย์ก็ออกไป

    "ฮึก..อีกแล้วเหรอ คงถึงเวลาแล้วสินะที่เฟย์..ต้องไป..กับเขา..."แจมทรุดตัวลงไปที่พื้น นึกถึงเรื่องเก่าๆที่เขามีความสุขกับเธอ......แต่คงไม่มีอีกแล้ว แจมลุกแล้วขี่รถไปหาแก้ว

    แก้วฟาง

    "แก้ววันนี้ฟางไปข้างนอกนะไม่ต้องรอ^^"ฟางเดินเข้ามาหอมแก้มแก้ว
    "อืม โชคดีนะอย่าไปเที่ยวบ่อยเกินไปล่ะจะมีงานคอนเสิร์ตแล้ว^^"แก้วฝืนยิ้มออกไปให้ฟาง
    "จ้า^^"แล้วฟางก็วิ่งออกไป โดยไม่รู้ว่าคนที่ยิ้มให้เทอ ทรุดตัวลงไปที่พื้นแล้ว

                       .....ไปอีกแล้ว ไปกับเขา .. ถ้าไม่รักแล้วจะมารั้งกันทำไม

    "ฮึก..ฮื่อ"น้ำตาที่ไม่เคยไหลออกมาง่ายๆก็ไหลออกมา รู้ว่าเขาไม่ได้รักแล้วแต่แค่อยากอยู่กับเขาให้นานที่สุด เพราะรู้ตัวดีว่าเขา...ก็ต้องไป

    "แก้ว ใจเย็นๆ"แจมที่เห็นฟางเดินออกไปจากบ้านไปแล้วก็เข้ามาในบ้าน
    "แจม แก้วไม่ไหวแล้ว"
    "แจมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ที่เห็นเฟย์ไปกับ....เขา"
    "ตอนนี้ฟางคงหมดรักแก้วไปแล้วละแจม"
    "อีก2อาทิตย์ถึงงานคอนเสิร์ตแจมคิดว่า....มันถึงเวลาแล้ว....แจมอยากร้องเพลงให้เฟย์ครั้งสุดท้าย..เรามาร้องพร้อมกันนะแก้ว"

    "อืม...ครั้งสุดท้าย"ไม่นานทั้ง2ก็ร้องไห้กันอย่างหนัก นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะร้องเพลงให้กับ.....คนที่ตัวเองรักเป็นครั้งสุดท้าย

    2 อาทิตย์ผ่านไป

    "เอาละค่ะ เพลงนี้แก้วขอร้องก่อนไปนะค่ะ แก้วอยากใช้เพลงนี้บอกคนๆนึงถ้าใครรู้จักช่วยร้องด้วยนะค่ะ"ทั้งค่ายอึ้งกันหมดเพราะว่าเพลงนี้ไม่ได้อยู่ในโปรแกรมงานคอนเสิร์ตนี้เลย

    ฉันไม่ได้โง่พอจะดูไม่ออก
    เธอไปมีใคร อาการเธอเองก็บอก
    เรื่องเขาและเธอ ปิดกันไม่มิด

        แก้วมองไปที่ฟาง ฟางได้แต่ยืนอึ้งไม่รู้มาก่อนว่าแก้วรู้เรื่องเทอแล้วก็....เขา

    ที่ฉันไม่งี่เง่า เอามาเป็นเรื่องใหญ่
    เธอเองก็ยังจะมารักษาน้ำใจ
    เธอเองก็เหนื่อย ไม่ใช่ไม่คิด 

    เอากันให้ตายไปตรงนี้
    จะดีกว่าเธอเก็บฉันไหม
    ทำกันให้เห็นตำตา
    ว่าตัวเธอและเขานั้น มีอะไรกันถึงไหน

         แจมเดินขึ้นมาบนเวทีแล้วร้องต่อจากแก้ว

    เธออย่าได้แคร์ เธออย่าได้แคร์
    ช่วยมาทำร้ายฉันทีได้ไหม
    เธออย่าได้เแคร์ เธออย่าได้แคร์
    บอกเลยว่ารักเขามากแค่ไหน

          ทั้งสองคนร้องพร้อมกัน มองคนตรงหน้า คนที่ตัวเองรัก

    ช่วยมาตอกย้ำ ให้ฉันเจ็บช้ำ
    หยุดแทงข้างหลัง ฉันทีได้ไหม
    ต่อหน้าลับหลังยังไง
    เอาให้รู้กันไป เธออย่าได้แคร์

    ฉันไม่ได้โง่ จนไม่ทันสังเกต
    รู้แล้วว่าเขานั้นที่เป็นต้นเหตุ
    ถ้าเธอไม่จบ เหนื่อยใจรู้ไหม 

         แก้วร้องส่วนแจมเดินไปตรงหน้าเฟย์ ใบไม้สีชมพูลงมากจากข้างบนที่มีทีมงานโปรยอยู่ แก้วกับแจมนัดกับทีมงานไว้

    คำพูดหวานๆ ที่ทำให้ใจฉันอ่อน
    ความเป็นจริงแล้ว เธอไม่ได้เหมือนก่อน
    เรื่องทุกๆ สิ่ง (ทุกๆ อย่าง)
    เธอจะหลอกกันถึงไหน

    เอากันให้ตายไปตรงนี้
    จะดีกว่าเธอเก็บฉันไหม
    ทำกันให้เห็นตำตา
    ว่าตัวเธอและเขานั้น มีอะไรกันถึงไหน

          แจมร้องทั้งน้ำตา ความรู้สึกทั้งหมด

    เธออย่าได้แคร์ เธออย่าได้แคร์
    ช่วยมาทำร้ายฉันทีได้ไหม
    เธออย่าได้เแคร์ เธออย่าได้แคร์
    บอกเลยว่ารักเขามากแค่ไหน

    ช่วยมาตอกย้ำ ให้ฉันเจ็บช้ำ
    หยุดแทงข้างหลัง ฉันทีได้ไหม
    ต่อหน้าลับหลังยังไง
    เอาให้รู้กันไป เธออย่าได้แคร์

           แก้วเดินไปตรงหน้าฟาง ใบหน้าฟางที่มีแต่ความรู้สึกผิดทั้งหมดที่ทำกับคนตรงนานไว้

    เกรงใจทำไม ถ้าเธอน่ะหมดรักกัน
    ยังไงก็รู้เธอคงต้องไปสักวัน (สักวัน)
    ได้โปรดอย่าทำให้ฉันนั้นเป็นส่วนเกิน 

       แก้วกับแจมร้องพร้อมกัน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาแต่ยังคงยิ้มอยู่เพื่อไม่ให้คนตรงหน้ารู้สึกผิดมากเกินไป

    (รักเธอ) เป็นคำๆ เดียวที่ฉันต้องการจะบอกไป
    (รักเธอ) มันเป็นคำๆ เดียวที่ฉันต้องการพูดจากใจ
    ฉันรู้ตัวดี ว่าตัวฉันไม่ดีพอ
    อยากจะขอร้องสักเรื่องจะได้ไหม

    เธออย่าได้แคร์ เธออย่าได้แคร์
    ช่วยมาทำร้ายฉันทีได้ไหม
    เธออย่าได้เแคร์ เธออย่าได้แคร์
    บอกเลยว่ารักเขามากแค่ไหน

    ช่วยมาตอกย้ำ ให้ฉันเจ็บช้ำ
    หยุดแทงข้างหลัง ฉันทีได้ไหม
    ต่อหน้าลับหลังยังไง
    เอาให้รู้กันไป

    เธออย่าได้แคร์ เธออย่าได้แคร์
    ช่วยมาทำร้ายฉันทีได้ไหม
    เธออย่าได้เแคร์ เธออย่าได้แคร์
    บอกเลยว่ารักเขามากแค่ไหน

    ช่วยมาตอกย้ำ ให้ฉันเจ็บช้ำ
    หยุดแทงข้างหลัง ฉันทีได้ไหม
    ต่อหน้าลับหลังยังไง
    เอาให้รู้กันไป เธออย่าได้แคร์

    "ขอให้ฟางอยู่กับคนที่ฟางรักนะ แก้วรู้มาตั้งนานแล้วล่ะ..ว่าฟางไม่ได้รักแก้วแล้ว แค่.....อยากอยู่กับฟางให้นานที่สุด.."
    "แต่มันคงถึงเวลาแล้ว...ที่เฟย์จะไม่อยู่กับคนที่เฟย์รัก.."แจมพูดต่อ

    "ฮึก..แก้ว..ฟางขอโทษ/แจม..ฮึก..เฟย์ขอโทษ"เฟย์กับฟางเดินเข้าไปกอดคนตรงหน้า
    "เฟย์กับฟางไม่ผิด ถ้าจะผิดคงเป็นแก้วกับแจมเองที่....ดูแลเฟยืกับฟางไม่ดี..ไม่งั้นฟางคงไม่ไปรักคนอื่นหรอก^^"ทั้งสองคนยังฝืนยื้มมือก็ดันคนตรงหน้าออก เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาคนตรงหน้า

    "ต่อจากนี้แก้วกับแจม...คงเป็น..เพื่อนกันเหมือนเดิมนะ"เพื่อน..คำที่ทั้งสองกลัวมากที่สุดแต่ต้องพูดออกไปให้คนตรงหน้าได้รู้

    "อย่างน้อย แค่อยู่ใกล้ๆกับฟางแล้วก้เฟย์พวกเราก็มีความสุขแล้ว"
    "แก้ว...."
    "ไม่ต้องพูดอะไรหรอก แก้วเข้าใจ ความรักมันห้ามกันไม่ได้^^"
    "แก้วกับแจมจะไป..อเมริกากันอีกไม่นานนี้...ขอเวลาทำใจหน่อยนะ เดี๋ยวพวกเราจะกลับมา"แจมเอ่ยออกมาน้ำตาเริ่มไหลลงมาบนใบหน้า

    "แจม...."
    "ไม่ต้องคิดมากนะ เรายังเป็น.......เพื่อนกันอยู่ แจมกับแก้วไปล่ะ^^"แก้วกับแจมที่เดินออกไปจากเวทีปล่อยให้คนที่อยู่บนเวทีร้องไห้ กับความรู้สึกผิดที่ตัวเองได้ทำไว้

    "ฮึก...ฮื่อ..ทำไมฟางถึงไม่รักแก้วเหมือนเก่านะ..ทั้งทีแก้วดีกับฟางขนาดนี้...ฮื่อ
    "พี่ฟาง ฮึก...ฮื่อ"
    ความรัก       ห้ามกันไม่ได้
    แต่ถ้าจะไป เพื่อให้คนที่ตัวเองรัก
    มีความสุข เขาก็พร้อมที่จะไปเสมอ


    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ส่วนมากจะมีเพลงประกอบด้วยเพราะว่าไรเตอร์ชอบร้องเพลง ชอบเล่นกีตาร์ อาจมีเรื่องเกี่ยวกับเพลงเยอะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×