Vampires......ความรักคือพลังเหนือทุกสิ่ง[FFK-Jam Siska]

ลำดับตอนที่ #6 : หลักฐาน

"ก็ข่าวที่พี่ฟางเป็นแฟนกับพี่มีนไงค่ะ"ร่างบางพูด

"อ๋อ ข่าวนั่น มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอกจ๊ะพิม พี่กับมีนเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ป.1 เราก็เลยสนิทกันมากเท่านั้นเองจ๊ะ^^"ร่างบางยิ้มให้ร่างบอบบาง

"ตอนแรกพิมก็คิดอย่างนั้นและค่ะ แต่เพื่อนของพิมชอบพูดว่าพี่ฟางกับพี่มีน สนิทกันมากแล้วก็ดูแลเทคแคร์กันจนเกินเพื่อน ตอนที่พิมเห็นพี่ฟางหน้าประตู พิมดีใจมากแต่ไม่กล้าทักเพราะกลัวโดนพี่ฟางต่อยเอา"ร่างบอบบางพูด

"นี่พิม ที่จริงฟางเขาไม่ใช่คนเรียบร้อยเหมือนอย่างที่คนเขาพูดหรอก ตัวจริงของฟางเนี่ย ชอบขู่คนอื่น แล้วก็ชอบรังแกคนอื่นเขาด้วย^^"ร่างสูงยิ้มให้ร่างบางอย่างกวนๆๆ ส่วนร่างบางก็ยิ้มอย่างไม่ได้คิดอะไรเพราะร่างบอบบางยังอยู่ด้วย ถ้าร่างบอบบางไม่อยู่ ร่างบางคงจะฆ่าร่างสูงไปนานแล้ว

"ถ้าเรื่องนี้พิมรู้แล้วค่ะู^^"ร่างบอบบางยิ้มให้ร่างบาง

"รู้ได้ยังไงอ้ะ??"ร่างบางมองหน้าร่างบางอย่างสงสัย

"ก็เมื่อวานพิมลืมของไว้ที่ห้องดนตรี พิมก็เลยเดินกลับไปเอาพอเก็บเสร็จพิมก็เดินออกมาจากห้องก็เจอพี่มีนพอดี พี่มีนเขาเห้นว่ามันเย็นมากแล้วก็เลยขี่รถไปส่ง แล้วก็พาพิมไปกินไอศติมแล้วก็....."

"เดี๋ยวๆๆพิม"ร่างบางบอกให้ร่างบอบบางหยุดพูด

"มีอะไรเหรอค่ะ?"ร่างบางทำหน้างงๆๆ

"ที่พิมพูดเมื่อกี้ รู้สึกว่ามันจะเกี่ยวกับมีนซะส่วนใหญ่นะ มันไม่มีพี่อยู่ในนั้นด้วยเลย- -"ร่างบางพูด

"ฟังให้จบก่อนสิค่ะพี่ฟาง -///-"ร่างบอบบางหน้าแดงเพราะคำพูดของร่างบางจริงทุกอย่าง  เพราะเธอเอาแต่เล่าเรื่องสาวตาตี๋ให้ร่างบางฟังแต่ที่จริงเธอก็จะเล่าเรื่องร่างบางเนี่ยและ แต่อยู่ๆๆเธอก็นึกถึงสาวตาตี๋ขึ้นมาได้ เธอก็เลยพูดหลุดปากไป

"หน้าแดงอย่างนี้ คิดอะไรกับมีนหรือเปล่าเนี่ย^^"ร่างบางแซวร่างบอบบางที่หน้าแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"บ้าเหรอพี่ฟาง พิมไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย-///-"ร่างบอบบางตบไหล่ของร่างสูง

"โอ๊ย พิมพี่เกี่ยวอะไรด้วยเนี่ยT^T"ร่างสูงเอามือจับที่ไหล่

"อุ๊ย ขอโทษค่ะพี่แก้ว"ร่างบอบบางขอโทษร่างสูง

"ไม่เป็นไรพิม เล่าต่อเหอะT^T"ร่างสูงพูด

"ค่ะ ตอนที่พี่มีนพาพิมไปกินไอศติม..."

ย้อนไปเมื่อ3วันก่อน

"เ่อ่อ พี่มีนเดี๋ยวพิมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ร่างบอบบางพูด

"ให้พี่ไปด้วยไหมพิม"

"ไม่เป็นไรพี่มีน พี่มีนไปจองโต๊ะก่อนเลย เดี๋ยวพิมตามไป"

"อืม มาไวๆๆนะ พี่เป็นห่วง^^"สาวตาตี๋ยิ้มให้ร่างบาง

"บ้า >///<"ร่างบางตีไหล่ร่างบาง แล้วก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำด้วยความเขิน

 ห้องน้ำ

"ถึงสักที่ เอ๊ะ!!"ร่างบอบบางที่กำลังจะเดินเข้าไปห้องน้ำ แล้วก็ตกใจเพราะเห็นร่างบางอยู่หน้าห้องน้ำแล้วก็มีคนอยู่ข้างๆๆร่างบางอยู่หนึ่งคน ร่่างบอบบางก็ไปแอบดูอยู่ใกล้ๆๆ

"เบสท์รักฟางจริงๆๆนะครับ เป็นแฟนกับเบสท์เถอะ"ร่างขาวจับมือของร่างบาง

"ชั้นบอกไปกี่ครั้งแล้วห่ะ ว่าชั้นไม่ได้ชอบนาย จะให้ชั้นพูดดีๆๆหรือจะให้ชั้นใช้กำลังห่ะ"ร่างบางพูด สีหน้าก็ดูหงุดหงิดไม่น้อย มือของร่างบางก็สลัดมือของร่างขาวออก

"แต่เบสท์รักฟางนี่ โอ๊ย!!"ร่างขาวถูกฟางต่อยไปที่ปากอย่างแรงจนมีเลือดไหลออกมาจากปากร่างขาว

"ชั้นเตือนนายแล้วนะเบสท์ ตั้งแต่วันนี้นายไม่ใช่เพื่อนชั้น"ร่างบางพูดแล้วก็ก้าวเท้าเดินออกไป แต่โดนร่างขาวจับมือเอาไว้

"เดี๋ยวสิฟาง"ร่างขาวพูด

"นายอยากโดนอีกหรือไงห่ะ!!"ร่างบางง้านมือขึ้นเตรียมต่อยร่างขาว

"ฟางฟังเบสท์ก่อนสิ เบสท์ขอแค่3นาทีเอง"ร่างขาวปล่อยมือของร่างบางออก

"ว่ามาสิ"ร่่างบางพูด

"เบสท์ขอเป็นเพื่อนกับฟางเหมือนเดิมได้มั้ย"ร่างขาวพูด

"ได้ แต่นายต้องเลิกรักชั้นเข้าใจมั้ย"

"เข้าใจคร้าบ^^"ร่างขาวยิ้มให้ร่างบาง

"งั้นนายก็ยังเป็นเพื่อนกับชั้นนะเบสท์ ตอนนี้ยังมีคนที่รักนายอยู่แต่นายยังไม่รู้ เอาล่ะชั้นไปก่อนะ"

ร่างบางพูดล้วก็รีบวิ่งออกไป

ด้านพิม

"ทำไมพี่ฟางโหดจังT^T"ร่างบอบบางพูดแล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป

กลับมาที่ปัจจุบัน

"นี่เธอมีคนมาจีบด้วยเหรอเนี่ย"ร่างสูงกระซิบที่หูของร่างบาง

"มันแน่อยู่แล้วย่ะ ชั้นสวยซะอย่าง"ร่างบางกระซิบตอบ

"นี่พิม ฟางเขาโหดจังเนอะ"ร่างสูงพูด

"คงงั้นมั้งค่ะ ฮ่าฮ่า^^"ร่างบอบบางหัวเราะแล้วก็ยิ้ม ส่วนร่างบางก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆๆ เพราะตอนนี้ในใจคิดจะฆ่าร่างสูงอยู่อย่างเดียว

"เอ่อพิม ทำไมถึงมาทำงานที่นี่ล่ะ?"ร่างบางถาม เพราะร่างบอบบางออกจะเป็นคนเรียบร้อยไม่น่าจะมาทำงานอย่างนี้

"ก็ตอนนี้ที่บ้านของพิมกำลังขาดเงินน่ะค่ะ แม่ของพิมก็ป่วยหนักด้วย พอพิมเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกว่ามาทำงานอย่างนี้แล้วจะได้เงินเยอะ ตอนแรกพิมก็ไม่เอา แต่พอนึกถึงแม่ที่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน พิมก้เลยตัดสินใจมาทำงานที่นี่"ร่างบางพูดอย่างเศร้าๆๆ

"แต่พิมก็ไม่ควรแก้ปัญหาด้วยวิธีอย่างนี้นะ ถ้าพิมขาดเงิน พิมก็มาทำงานที่ร้านขายดอกไม้ของพี่สิ ตอนนี้ร้านพี่กำลังขาดคนอยู่เลย^^"ร่างบางยิ้มให้ร่างบอบบาง

"จริงเหรอค่ะ"

"จริงสิ พอเลิกเรียนก็ไปทำงานได้เลยนะ^^"ร่างบางยิ้มให้ร่างบอบบางอย่างอ่อนโยน จนร่างสูงแอบสงสัยไม่ได้ เมื่อร่างบางคุยอยู่กับคนอื่นร่างบางดูอ่อนโยนมาก แต่ทำไมเขาถึงไม่เคยได้รับความอ่อนโยนนั้นบ้าง เคยได้รับแต่รอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์และมารยาตลอด แล้วเขาก็รู้ด้วยว่าที่ร่างบางพาเขามาที่นี่ไม่ได้อยากให้ร่างสูงเปลื่ยนแปลงตัวเอง แต่เพื่อล้างแค้นพ่อของร่างสูงหรือพ่อของร่างบางนั่นเอง เพราะพ่อของร่างบางรักร่างสูงเหมือนลูกแท้ๆๆร่างบางจึงอยากให้พ่อของเธอได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ต้องเสียคนที่ตัวเองรักไป ร่างสูงก็อยากจะพิสูจน์ให้ร่างบางเห็นว่าพ่อของเธอไม่ใช่คนฆ่าแม่ของเธอแล้วเขาก้อยากจะพิสูจน์ด้วยว่าเขารักร่างบางจริง


"ขอบคุณมากค่ะพี่ฟาง งั้นเดี๋ยวพิมไปเปลื่ยนชุดก่อนนะค่ะ^^"
"จ๊ะ เดี๋ยวพี่รออยู่ข้างนอกนะ^^"ร่างบางพูด
"ค่ะ^^"ร่างบอบบางยิ้มให้ร่างบางแล้วก็วิ่งออกไป

"เฮ้ยๆๆ จะรีบไปไหนว่ะเนี่ย"ร่างเล็กที่เกือบโดนร่างบอบบางชนก็ร้องตกใจ
"อ้าว แจม"ร่างสูงที่เห็นร่างเล็กก็ทัก
"ไอ้ลิง แกมาที่นี่ทำไมเนี่ย ชั้นบอกให้รออยู่ตรงนั้นไม่ใช่เหรอ-*-"ร่างบางพูด
"โธ่ฟาง ถ้าแจมยังอยู่ตรงนั้นนะ แจมก็จะดูดเลือดยัยพวกผู้หญิงตรงนั้นไปหมดแล้วและ"ร่างเล็กพูด
"แล้วทำไมกิน"
"ก็ฟางสั่งห้ามไว้นี่- -"ร่างสูงพูด
"อ๋อเหรอ"ร่างบางพูด

"พี่ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า"ร่างโปร่งวิ่งมาหาร่างบาง
"ไม่เป็นไร แล้วแกมาหาชั้นทำไมเนี่่ย ชั้นบอกให้รออยู่ตรงนั้นไม่ใช่เหรอห่ะ"
"ก็เฟย์เป็นห่วงพี่ฟางนี่ ไอ้แวมไพร์พวกนี้ไว้ใจไม่ได้"ร่างโปร่งเหล่ตาไปที่ร่างสูงกับร่างเล็ก
"นี่เฟย์ แวมไพร์มันไม่ได้เลวเหมือนกันทุกตัวนะแล่วพ่อของเธอก็ไม่ได้เป็นคนเลวด้วย เลิกเกลียดเขาได้แล้ว"ร่างเล็กพูดแล้วก็มองหน้าร่างโปร่งอย่างจริงจัง

"แล้วพวกนายมีอะไรมาพิสูจน์ห่ะ ว่ามันไม่ใช่คนฆ่าแม่ชั้น"ร่างบางพูด
"แก้วนี่และจะพิสูจน์ให้ฟางเห็น ว่่าท่านคลาสไม่ใช่คนฆ่าแม่ของฟาง เพราะคนที่ฆ่าแม่ของเธอคือแวมไพร์ที่กลายพันธ์ตะหาก เพราะวันนั้นท่านคลาสกำลังทดลองยาอยู่ แต่มันก็เกิดอุบัติเหตุเพราะท่านคลาสเกิดปวดหัวรุนแรงทำให้ยาที่ยังไม่สมบูรณ์เทไปที่แวมไพร์อีกตัวแล้ว แวมไพร์ตัวนั้นก็กลายพันธ์แล้วก็ฆ่าแม่ของเธอ ท่านคลาสก็พยายามปกป้องแต่ก็ทำไมได้เพราะว่าแวมไพร์ตัวนั้นแกร่งเกินไป ไำม่นานแม่ของเธอก็ถูกแวมไพร์ตัวนั้นฆ่าตายแวมไพร์ตัวอื่นก็พยายามฆ่าแวมไพร์ที่กลายพันธ์ตัวนั้นแต่แวมไพร์ตัวนั้นก็หนีไปซะก่อน แล้วพวกเธอก็เข้ามาตอนนั้นพอดีเลยด้วย"ร่่าวสูงเล่าให้ร่างบางฟัง

"หลักฐานล่ะห่ะ พวกนายมีอพะไรมายืนยันว่ามันไม่ใช่คนฆ่าแม่ของชั้น"
"......................"ร่างสูงเงียบ
"ไม่มีล่ะสิ หึ เอาล่ะพวกนายเลิกหาคำแก้ตัวให้มันได้แล้ว เฟย์กลับบ้านกัน"ร่างบางจูงมือร่างโปร่งแล้วก็เดินออกไปโดยไม่รอร่างสูงกับร่างเล็ก

"แก้ว พวกเราจะหาหลักฐานจากที่ไหนมายืนยันว่าท่านคลาสไม่ใช่คนฆ่าแม่ของพวกเขากันดีว่ะ"ร่่างเล็กมองหน่าร่างสูง

"แก้วก็ไม่รู้เหมือนกัน"ร่างสูงพูด
"พรึ่บ"
"เฮ้ย!!"อยู่ๆๆก็มีแสงสีฟ้าสว่างจ้า ร่างสูงกับร่างเล็กรีบเอามือไปปิดตาเพื่อไม่ให้แสงเขาตาของตน ไม่นานแสงนั่นก็ค่อยๆๆหายไปเลือกแต่ชายวัยกลางคน ร่างสูงก็ค่อยๆๆลืมตาขึ้นมาแล้วก็ต้องตกใจ

"ไง ไม่ได้เจอกันนานนะ แก้ว แจม"ชายวัยกลางพูด

----------------------------------------------------------------------------------------------