คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ຖ້າຕ້ອງເຈັບກໍ່ຍອມ
“ ເດຟ “
ຂ້ອຍຮ້ອງຊື່ເດຟເຮັດໃຫ້ເດຟຫັນມາຫາຂ້ອຍ,
ເດຟຍີ້ມໃສ່ຂ້ອຍຄືທຸກຄັ້ງ
'ປຶ໋ກ'
ທັນໃດກໍ່ມີຜູ້ຊາຍ 2-3
ຄົນກຳລັງພາກັນແບກອີ່ຫຍັງຈັກຢ່າງມາຕຳຂ້ອຍ,
ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຊອອກຈາກຟຸດບາດໄປຢືນຢູ້ທາງ
'ອີ໋ດດດດດດດດດດດດດດດດດດດ ' ສຽງລົດຢຽບເບກເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫັນໄປເບີ່ງ
“ ຝົນນນນນນນນນນນນ “ ແລະນັ້ນແມ່ນສຽງສຸດທ້າຍທີ່ໄດ້ຍິນຈາກເດຟກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະໝົດສະຕິໄປ
ຂ້ອຍຮູ້ເມື່ອອີກເທື່ອໜື່ງຂ້ອຍກໍ່ຢູ່ທີ່ໂຮງໝໍແລ້ວ
ຂ້ອຍໄດ້ຍິນແຕ່ສຽງສົນທະນາກັນຂອງສອງບຸກຄົນທີ່ຂ້ອຍຄຸ້ນຫູນັ້ນຄືສຽງຂອງພໍ່
ແລະ ສຽງຂອງເດຟທີ່ດັງມາບໍ່ໃກ້ບໍ່ໄກຈາກຂ້ອຍ,
ຂ້ອຍຍັງຈັບໃຈຄວາມຫຍັງບໍ່ໄດ້, ຂ້ອຍຄ່ອຍໆມືນຕາຂື້ນ ແລະ
ພະຍາຍາມປັບສາຍຕາໃຫ້ເຂົ້າກັບແສງໄຟ .
“ ພໍ່ລູກຮູ້ເມື່ອຄິງແລ້ວ“ ສຽງແມ່ທີ່ນັ່ງຢູ່ຂ້າງໆຂ້ອຍເວົ້າ
“ ຝົນລູກ, ເປັນຈັ່ງໃດເຈັບບ່ອນໃດບອກພໍ່ດຸ
“ ພໍ່ລູບມາຈັບແຂນຂ້ອຍໄວ້
ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕອບຫຍັງພຽງແຕ່ຊ່າຍໜ້າ
ຂ້ອຍຫຼຽວໄປເບີ່ງໜ້າເດຟທີ່ຢືນຢູ່ທາງຫຼັງພໍ່ຂ້ອຍ,
ຂ້ອຍສັງເກດເຫັນດວງຕາຂອງລາວເສົ້າ ແລະ ມີນ້ຳໃສໆຫຸ້ມຢູ່
“ ເດຟ “ ຂ້ອຍເອີ່້ນຊື່ລາວ
“ດຽວໄປນຳທ່ານໝໍເດີ້“ ເວົ້າແລ້ວເດຟກໍ່ຍ່າງອອກໄປ
“ເຈັບຫຼາຍບໍ່ລູກ“ ແມ່ຂ້ອຍເວົ້າ ແລ້ວເອົາມືມາລູບຫົວຄ່ອຍໆ
“ບໍ່ເຈັບ....ບໍ່ເຈັບປານໃດ “
ບໍ່ດົນທ່ານໝໍກໍ່ເຂົ້າມາກວດທຸກຄົນຈື່ງຕ້ອງໄດ້ອອກໄປຖ້າຢູ່ນອກ
“ນອນເບີ່ງອາການຄືນໜື່ງເດີ້
ຄັນບໍ່ເປັນຫຍັງແລ້ວກໍ່ກັບໄດ້ “ ທ່ານໝໍຫັນມາບອກກັບຂ້ອຍກ່ອນທີ່ຈະຍ່າງອອກໄປ
“ຝົນເປັນຫຍັງຫຼາຍບໍ່ບອກເຂົາແມະ“ ແລະກໍ່ແມ່ນບີ່ທີ່ແລ່ນເຂົ້າມາຄົນທຳອິດ
“ບໍ່ເປັນຫຍັງແລ້ວມື້ອື່ນກໍ່ກັບບ້ານໄດ້“
“ຝົນຢູ່ກັບໝູ່ເດີ້ລູກດຽວພໍ່ກັບແມ່ຊິເມືອເອົາເຄື່ອງກ່ອນ,
ພໍ່ກະຊິໄປເຄຍຄະດີນຳເຂົາເຈົ້າກ່ອນ “ ພໍ່ຍ່າງເຂົ້າມາບອກຂ້ອຍກ່ອນຈະຍ່າງອອກໄປກັບແມ່
“ຊັ່ນເຂົາຊິໄປຫາແນວມາໃຫ້ເພີ່ນກິນກ່ອນ
ເດຟເຝົ້າຝົນເດີ້“ ບີ່ຫັນມາບອກຂ້ອຍ
ແລະ ຕໍ່ດ້ວຍເດຟ
“ອື່ມ “ ເດຟຕອບບີ່ແບບງ່າຍໆ
ກ່ອນທີ່ບີ່ຈະອອກຈາກຫ້ອງໄປເຫຼືອແຕ່ເຮົາສອງຄົນ
ເດຟຢືນແນມເບິ່ງໜ້າຂ້ອຍດ້ວຍສາຍຕາທີ່ວ່າງເປົ່າ
ຂ້ອຍແນມເບີ່ງແລ້ວບໍ່ເຂົ້າໃຈ
“ ເດຟ “ ຂ້ອຍເອີ້ນຊື່ລາວ
ແລະ ຢູ່ດີໆລາວກໍ່ຖະຫຼາເຂົ້າມາກອດຂ້ອຍໄວ້
“ ເດະໆ ເດຟ “
“ດຽວກ່ອນເຂົາຂໍຢູ່ແບບນີ້ກ່ອນຈະໄດ້ບໍ່ “ ເດຟຊື່ມໃສ່ຂ້າງຫູຂ້ອຍບໍ່ດົນກໍ່ໄດ້ຍິນສຽງສະອຶ້ນໃນລຳຄໍຂອງເດຟ,
ຕອນນີ້ເດຟກຳລັງໄຫ້ຢູ່ຊັ່ນຫວາ
“ ເຂົາຄິດວ່າ ເຂົາຕ້ອງສູນເພິ່ນໄປແລ້ວຍີ້ມງາມ “
“...“
“ຮູ້ບໍ່ວິນາທີທີ່ເຂົາເຫັນເພີ່ນລົ້ມລົງໃຈເຂົາມັນປວດໄປໝົດ
, ມັນເຈັບຈົນຊາຈົນຄິດວ່າມັນແມ່ນຄວາມຝົນ,
ເຂົາຢາກຈະເຂົ້າໄປຂ້າຄົນທີ່ຂັບລົດຫັນສ໋ະ , ໃນຫົວເຂົາຄິດຫຍັງບໍ່ອອກ
ຖ້າເພີ່ນເປັນຫຍັງໄປເຂົາສິເຮັດຈັ່ງໃດ ...“ ເດຟລຸກຂື້ນມານັ່ງຢູ່ຕຽງ
ແກ້ມຂອງລາວຍັງເຕັມໄປດ້ວຍນ້ຳຕາ ,
ເດຟໃຊ້ມືຂ້າງໜື່ງລູບມາບໍລິເວນແກ້ວແລະປາກຂອງຂ້ອຍ
ດວງຕາຂອງລາວຈົດຈໍ່ຢູ່ທີ່ແກ້ມຂ້ອຍ ແລ້ວກໍ່ປ່ຽນມາເປັນດວງຕາ
“ຂໍໂທດ“ ເດຟກ່າວຄຳນີ້ແລ້ວເຮັດທ່າຄືຊິໄຫ້ອອກມາອີກ
“ຂໍໂທດເຂົາເຮັດຫຍັງ,
ເພີ່ນບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຜິດ“ ຂ້ອຍຖາມເດຟ
“ຂໍໂທດທີ່ເຂົາປົກປ້ອງເພີ່ນບໍ່ໄດ້,
ຖ້າເພີ່ນເປັນຫຍັງໄປເຂົາກໍ່ຈະບໍ່ເຫັນຮອຍຍີ້ມງາມໆອີກ “
“ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຜິດເພີ່ນດອກ “ ຂ້ອຍຈັບມືເດຟທີ່ຍັງລູບແກ້ມຂ້ອຍໄວ້ຢູ່ກ່ອນຈະເວົ້າຕໍ່
“ຜູ້ຍິງທີ່ຢູ່ກັບເດຟ ແມ່ນໃຜ“
ເດຟຍີ້ມໃຫ້ຂ້ອຍກ່ອນຈະຕອບ “
ລາວເປັນຄົນໄທບ້ານດຽວກັບເຂົາລາວຫາກໍ່ມາຢູ່ວຽງເລີຍໃຫ້ເຂົາພາໄປເບີ່ງບ່ອນຊິເຂົ້າຮຽນ
“ ເດໂນມເບິ່ງໜ້າຂ້ອຍກ່ອນຈະຍີ້ມກວນໆ
“ຫຶງຫວາ“ ເດຟຍື່ນໜ້າມາໃກ້ໆຂ້ອຍຮູ້ວ່າຕອນນີ້ຂ້ອຍຄົງໜ້າແດງປານໝາກເລັ່ນສຸກ
“ຕອນນັ້ນຫຶງ
ແຕ່ຕອນນີ້ເຂົາເຊື່ອໃຈເພີ່ນທີ່ສຸດເລີຍ“ ຂ້ອຍເດ່ມືໄປເຊັດຄາບນ້ຳຕາທີ່ຍັງບໍ່ແຫ້ງຄັກຢູ່ແກ້ມລາວ
“ຂໍໂທດເດີ້ ທີ່ເຮດໂຕໂງ່ໆ
ຫ່າງເຫີນເພີ່ນໄປແບບນັ້ນຈົນລືມຄິດວ່າເພີ່ນຈະເປັນແນວໃດ “
“ຮູ້ໂຕກະດີ
ຖ້າຮູ້ແລ້ວລະຢ່າເຮັດອີກຮູ້ບໍ່ເຂົາເສຍໃຈໃດ,
ສັນຍາວ່າຊິເປັນຈັ່ງໃດເຮົາກໍ່ຈະບໍ່ຖີ້ມກັນ “ ຂ້ອຍຍົກນິ້ວກ້ອຍຂື້ນມາໃຫ້ເດຟສັນຍາ
“ສັນຍາວ່າເຮົາຈະບໍ່ຈາກກັນໄປໃສເຮົາຈະຕ້ອງຢູ່ນຳກັນຕະຫຼອດໄປ“ ເດຟກໍ່ຍົກນີ້ວກ້ອຍມາເກາະ
“ເຂົາຮັກເພີ່ນໃດຝົນ
ຊິເກີດຫຍັງຂື້ນເຂົາກໍ່ຈະບໍ່ໄປຈາກເພີ່ນ , ຈື່ຄຳເຂົາໄວ້“ ເດຟເວົ້າກ່ອນທີ່ຈະກົ້ມລົງມາຫອມໜ້າຜາກຂ້ອຍຄ່ອຍໆ
ຄວາມເຈັບທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັບຮູ້ສຶກວ່າມັນຫາຍໄປໝົດ
ພຽງຄວາມຮັກທີ່ໄດ້ຮັບຈາກເດຟມັນກໍ່ປ່ຽນເປັນຢາທີ່ສາມາດປີ່ນປົວຄົນໃຫ້ຫາຍປ່ວຍໄດ້
ແລະ ກົງກັນຂ້າມມັນກໍ່ອາດຈະເຮັດໃຫ້ຄົນດີໆເຈັບປວດ ແລະ
ລົ້ມປ່ວຍເກີນຈະຢຽວຢາໄດ້
2
ອາທິດຕໍ່ມາຂ້ອຍກໍ່ກຳລັງກະກຽມທີ່ຈະຮັບໃບປະກາດຊະນີຍາບັດ,
ມື້ອື່ນແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຈະຮຽນຈົບສາຂາຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່ແບບສົມບູນ,
ຂ້ອຍກັບມາມີຄວາມສຸກຄືເກົ່າເພາະຂ້ອຍກັບເດຟ
ເຮົາກັບມາໂຕຕິດກັນຄືເກົ່າ ເຖິງວ່າ ພໍ່ບໍ່ຄ່ອຍມັກເດຟພໍຊ່ຳໃດກໍ່ຕາມ
ແລະພະຍາຍາມຫ້າມໃຫ້ຂ້ອຍຄົບກັບເດຟ ເຖິງຈະບໍ່ຮູ້ເຫດຜົນກໍ່ຕາມ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ອາດຈະເຮັດຕາມທີ່ພໍ່ຂໍໄດ້
“ມື້ອື່ນແລ້ວແມ່ນບໍ່ນິທີ່ຍີ້ມງາມຈະຮຽນຈົບກ່ອນເຂົາອີກ
“ ເດຟທີ່ຢືນຖ້າມາຮັບຂ້ອຍທັກຂື້ນເມື່ອເຫັນຂ້ອຍຍ່າງມາຈາກສະໂມສອນວິທະຍາໄລ
ຫຼັງຈາກທີ່ມາຊ້ອມຮັບໃບປະກາດເປັນມື້ສຸດທ້າຍ
“ ແມ່ນ ເພີ່ນລ້ຽງເຂົາເລີຍ“
“ໄດ້ຈັ່ງໃດເພີ່ນຕົວະເປັນຄົນລ້ຽງ
ເພີ່ນຕ້ອງລ້າງໃບປະກາດ “
“ຊັ່ນເຂົາຊິລ້ຽງມື້ອື່ນ
ສ່ວນມື້ນິເພີ່ນຕ້ອງລ້ຽງເຂົາກ່ອນ“
“ກະໄດ້ໄປ໋, ຮັກໃດນິຈື່ງຍອມ “
ຂ້ອຍຂື້ນໄປຊ້ອນລົດເດຟ
ກ່ອນເດຟຈະຫັນມາຖາມ
“ຊິກິນຫຍັງດີມື້ນິ “
“ອື່ມ ....“ ຂ້ອຍເຮັດທ່າໃຊ້ຄວາມຄິດກ່ອນຈະຕອບ
“ບຸບເຟ້ “
“ ໄດ້ດຽວຈັດໃຫ້ ກິນໃຫ້ຄຸ້ມເດີ້ລະ “
ເວົ້າແລ້ວເດຟກໍ່ເລັ່ງລົດອອກໄປທັນທີ
ແລະ ໄປຈອດທີ່ໜ້າຮ້ານບຸບເຟ້ ທີ່ເຮົານັ່ງກິນປະຈຳ,
ຫຼັງຈາກທີ່ເຮົານັ່ງກິນບໍ່ດົນເດຟກໍ່ຂໍອອກໄປລົມໂທລະສັບນອກຮ້ານເພາະໃນນີ້ມັນແຊວ
“ ຍີ້ມງາມ, ດຽວຂໍອອກໄປລົມໂທລະສັບກ່ອນເດີ້ແປ໋ບໜື່ງ“ ເດຟເວົ້າແລ້ວຊູໂທລະສັບຂື້ນ
“ ໂອເຄ ມາໄວເດີ້ກິນໝົດກ່ອນໃດ “ ຂ້ອຍຕອບກ່ອນເດຟຈະຍ່າງອອກໄປ
ປະມານ 5 ນາທີໄດ້ເດຟກໍ່ກັບເຂົ້າມາສີໜ້າບໍ່ສູ້ດີເທົ່າໃດ
“ເປັນຫຍັງບໍ່ “ ຂ້ອຍສ່ອງເບີ່ງໜ້າເດຟ
“ບໍ່ມີຫຍັງດອກ ກິນຕໍ່“ ເດຟສົ່ງຍີ້ມໃຫ້ຂ້ອຍແຕ່ສາຍຕາເດຟປ່ຽນໄປ
“ຝົນ“
“ຫ໋ະ“
“ເຂົາວ່າ....ເຮົາ“ ເດຟອ້ຳອື້ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍລຸ້ນຢູ່ວ່າເດຟຊິເວົ້າຫັຍງ
ຂ້ອຍນຈື່ງເດ່ມືໄປຈັບເອົາມືເດຟໄວ້
“ມີຫຍັງກະເວົ້າເທາະເຂົາຖ້າຟັງຢູ່ “
“ເຂົາຮັກເພີ່ນລະເຂົາກໍ່ຈະບໍ່ປ່ຽນໃຈອີກ“
“ຊິບອກເຂົາຊ່ຳນິ“
“ສັນຍາ ວ່າເພີ່ນຕ້ອງມີອານາຄົດທີ່ດີ“
“ເດຟຄືວ່າແບບນັ້ນ“
“ສັນຍາກ່ອນ ສັນຍາວ່າຈະເຮັດເພື່ອຕົວເອງ“ ນ້ຳສຽງເດຟຈິງຈັງ
“ດະໄດ້...ສັນຍາ“
“ເພີ່ນເປັນຄົນທີ່ເຂົາຮັກທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເຂົາມີແຟນມາ,
ເພີ່ນມີຄວາມສຸກເຂົາກໍ່ມີ“
“ເຂົາມີຄວາມສຸກຕາບໃດທີ່ຍັງມີເພີ່ນຢູ່“
“ກັບເທາະ ດຽວມື້ອື່ນເພີ່ນຕ້ອງເຮັດງາມໆໃດ“ ເດຟລຸກຂື້ນກ່ອນຈະສົ່ງຍີ້ມມາໃຫ້ຂ້ອຍອີກຄັ້ງ
ຂ້ອຍຮູ້ສຶກໃຈບໍ່ດີແບບບອກບໍ່ຖືກ ຄືກັບວ່າເດຟກຳລັງສັ່ງລາຂ້ອຍຢູ່
“ໄປກັບມັນມາອີກລະແມ່ນບໍ່“
ທັນທີທີ່ຂ້ອຍກ້າວຂາເຂົ້າມາໃນເຮືອນຜູ້ເປັນບິດາກໍ່ທັກຂື້ນດ້ວຍທ່າທີໃຈຮ້າຍ,
ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຢ້ານດອກ
“ມັນທາງໃດຕື່ນມາເຮົາຍັງບໍ່ເຫັນປານນິ “
“ດຽວນິກ້າຖຽງພໍ່ຫວາ“ ພໍ່ລຸກຂື້ນແລ້ວຍ່າງມາທາງຂ້ອຍ
“ເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈ ເປັນຫຍັງພໍ່ຕ້ອງຊັງເດຟ
ລາວເຮັດຫຍັງໃຫ້ພໍ່ບໍ່ພໍໃຈພໍ່ຈື່ງບໍ່ບອກເຮົາ“
“ລູກບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຮູ້
ລູກຮູ້ພຽງແຕ່ວ່າມີໜ້າທີ່ຕັ້ງໃຈຮຽນໜັງສືກໍ່ພໍແລ້ວ ,
ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນມັນບໍ່ໄດ້ມີຄວາມຈິງໃຈຫຍັງກັບລູກດອກ “
“ລະພໍ່ຮູ້ໄດ້ຈັ່ງໃຈວ່າລາວເປັນຄົນແບບນັ້ນ
ອີກບໍ່ຮອດເດືອນລູກກໍ່ຈະຮຽນຈົບພ້ອມກັນກັບລາວ ແລະ ລາວກໍ່ຈະພາຜູ້ໃຫ່ຍມາສູ່ຂໍ“
“ຫຶ , ລູກຢ່າໄດ້ເອົາຫຍັງໄປຫວັງກັບຄົນແບບນັ້ນ
ເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງພໍ່ແລ້ວລູກຈະບໍ່ເສຍໃຈ“
“......“
“ ແລະ ພໍ່ຂໍສັ່ງຫ້າມເດັດຂາດ, ຫ້າມໄປພົບມັນອີກ “
“ພໍ່ຫ້າມເຮົາບໍ່ໄດ້“
“ຊັ່ນພໍ່ຕ້ອງຫ້າມມັນແທນແມ່ນບໍ່ລະ “
ความคิดเห็น