คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ເພາະຮັກ
ຕອນນີ້ຂ້ອຍນັ່ງຖ້າເດຟຢູ່ໜ້າຫ້ອງສຸກເສີນ
ໝໍບອກວ່າແຜຄືຊິເລິກເລີຍໃຫ້ຖ້າຢູ່ນອກຄົງຍັງອີກດົນຈື່ງຊິມາ
“ເດຟ ເດຟ ຢູ່ໃສລູກ “ ແມ່ມົນແລ່ນມາຫາຂ້ອຍພ້ອມກັບພໍ່ວີ,ດ໋ອບ
ແລະ ຈູ່
“ຢູ່ທາງໃນ“
“ລະເປັນຈັ່ງໃດຈື່ງໄດ້ມາຢູ່ນີ້ຫຼະ “ ພໍ່ວີຖາມຂ້ອຍຈື່ງເລົ່າເຫດການທັງໝົດໃຫ້ຟັງ
“ຄົນຊັ່ນເອື້ອຍຝົນກໍ່ຄືຊິບໍ່ປອດໄພລະ “ ດ໋ອບເວົ້າ
ພໍດີກັບທ່ານໝໍໄຂປະຕູອອກມາ
“ລູກຂ້ອຍເປັນຈັ່ງໃດທ່ານໝໍ“ ແມ່ຂອງເດຟຟ້າວແລ່ນໄປຫາທ່ານໝໍ
“ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ ຫົວແຕກ
ແຕ່ບາດມັນເລິກຫຼາຍຄືຊິນານເຊົາຢູ່ “
“ຂ້ອຍເຂົ້າໄປເບີ່ງລູກໄດ້ບໍ່ທ່ານໝໍ“
“ໄດ້ ແຕ່ຂ້ອຍຊິຍ້າຍລາວໄປຫ້ອງພິເສດກ່ອນ
“
“ຂອບໃຈທ່ານໝໍຫຼາຍໆເດີ້ “ ພໍ່ແລະແມ່ເດຟຟ້າວຂອບໃຈທ່ານໝໍກ່ອນທີ່ທ່ານໝໍຈະຍ່າງໄປ
“ດ໋ອບໄປເອົາເຄື່ອງອ້າຍກັບເຄື່ອງແມ່ມາແດ່
ແມ່ຊິນອນເຝົ້າອ້າຍ “ ແມ່ມົນຫັນໄປຫາດ໋ອບ
“ແມ່ມົນ
ເຮົາຂໍມານອນເປັນໝູ່ນຳອີກໄດ້ບໍ່“ ຂ້ອຍຖາມແມ່ມົນ
“ໄດ້, ໄດ້ຕົວລູກ
ຊັ່ນຈູ່ກະເມືອໄປເອົາເຄື່ອງແມ່ນຳ, ດ໋ອບກະໄປເອົາເດີ້ລະ ຈື່ງມາຮັບພໍ່“
ຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຮົາສາມຄົນກໍ່ອອກມາຈາກໂຮງໝໍ , ກ່ອນທີ່ດ໋ອບຈະພາແວ່ເຮືອນພັກຂ້ອຍເພື່ອໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ເກັບເອົາເຄື່ອງກ່ອນທີ່ຈະມາເຮືອນເດຟ
“ຈູ່ໄປເອົາເຄື່ອງແມ່ກັບເຄື່ອງອ້າຍເດຟເດີ້,
ດຽວອ້າຍໄປລົມໂທລະສັບກ່ອນ “ ດ໋ອບບອກກ່ອນຈະຍ່າງໄປລົມໂທລະສັບ
“ໃຫ້ເອື້ອຍຊ່ວຍຫຍັງບໍ່“ ຂ້ອຍຖາມຈູ່
“ຊັ່ນເອື້ອຍຝົນເກັບເຄື່ອງອ້າຍເດຟຈັກສອງສາມໂຕໃສ່ຖົງໃຫ້ສາ
, ຫ້ອງກ້າຍເດຟຢູ່ຫັ່ນດຽວເຮົາໄປເອົາເຄື່ອງແມ່ມາລະຊິມາຫາ “
“ໂອເຄ “
ຂ້ອຍເຂົ້າມາໃນຫ້ອງເດຟ,
ຫ້ອງລາວກໍ່ສະອາດເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍດີ, ຂ້ອຍໄຂເອົາເຄື່ອງທີ່ຢູ່ໃນຕູ້ 2-3
ໂຕໃສ່ໃນກະເປົາທີ່ຢູ່ຂ້າງໆຕຽງ, ຂ້ອຍແນມເບີ່ງຂອບຮູບທີ່ຢູ່ໂຕະໜັງສື,
ເປັນຮູບ ຄອບຄົວຂອງເດຟ, ເຊິ່ງມັນເປັນຕາຮັກ ແລະ
ເປັນຄອບຄົວທີ່ອົບອຸ່ນຫຼາຍ,
ຂ້ອຍວາງຂອບຮູບໄວ້ບ່ອນເກົ່າກ່ອນທີ່ຕາຈະໄປສະດຸດກັບຂອບອີກອັນໜື່ງເຊິ່ງມັນຕັ້ງຢູ່ໃກ້ໆກັນ
ເປັນຮູບຜູ້ຍິງຄົນໜື່ງທີ່ກຳລັງຈັບແກ້ມຕົວເອງທີ່ແດງຢູ່,
ມັນແມ່ນຮູບຂ້ອບເອງ, ຮູບຂ້ອຍຕອນໄປຊ່ວຍເຫຼືອໂຮງຮຽນທຸກຍາກກັບເດຟ,
ລາວຍັງເກັບໄວ້ຍັງເກັບຮູບຂອງຂ້ອຍໄວ້ .
ຕາຂ້ອຍເລີ່ມມີນ້ຳໄຫຼອອກມາອີກຄັ້ງ
“ເອື້ອຍຝົນ“
ຂ້ອຍຮີບວາງຂອບຮູບນັ້ນລົງ
ແລ້ວຫັນໄປຫາຈູ່, ແຕ່ມືພັດໄປປັດເອົາປື້ມທີ່ຢູ່ໂຕະຕົກລົງ
“ດຽວເອື້ອຍມ້ຽນໃຫ້ “ ຂ້ອຍຟ້າວທ້ອນເອົາປື້ມທີ່ຕົກ
ແຕ່ແລ້ວຮູບຖ່າຍທີ່ມີທັງຮູບຂ້ອຍ
ແລະຮູບທີ່ຖ່າຍກັບເດຟຕັ້ງແຕ່ຕອນເຮົາຄົບກັນອີກຫຼາຍໃບ
ຫຼຸດອອກມາຈາກປື້ມຂ້ອຍຈັບມັນມາເບີ່ງ,
ເດຟຍັງເກັບທຸກຄວາມສຸກຄວາມຊົງຈຳທີ່ເຮົາມີກັນ ແລະ ກັນໄວ້ ຕະຫຼອດ
“ເອື້ອຍຝົນແມ່ນຄົນທີ່ຢູ່ໃນຮູຸບແມ່ນບໍ່“ ຈູ່ຍ່າງມາໃກ້ຂ້ອຍແລ້ວນັ່ງລົງຂ້າງ
“ເຮົາຮູ້ວ່າເອື້ອຍຝົນເປັນແຟນເກົ່າອ້າຍເດຟ“
ຂ້ອຍເງີຍໜ້າໄປແນມເບີ່ງຈູ່
“ອ້າຍເດຟລາວບໍ່ເຄີຍລືມເຈົ້າເລີຍໃດ,
ຕັ້ງແຕ່ລາວກັບມາແຕ່ວຽງລາວກໍ່ບໍ່ແມ່ນຄົນເກົ່າ, ເອົາແຕ່ເຮັດວຽກລະກໍ່
ໝົກຢູ່ໃນຫ້ອງ, ອ້າຍເດຟລາວກໍ່ເສຍໃຈທີ່ຈາກເອື້ອຍຝົນມາ,
ເຮົາກໍ່ບໍ່ຮູ້ດອກວ່າເປັນຍ້ອນຫຍັງພວກເອື້ອຍຕ້ອງເລີກກັນ, ແຕ່ພໍເອື້ອຍຝົນມານີ້,
ອ້າຍເດຟລາວກໍ່ຍີ້ມໄດ້ຄືແຕ່ກ່ອນ . ດີກັບອ້າຍເດຟສາເອື້ອຍຝົນ
ລາວຍັງຮັກເຈົ້າຢູ່ໃດ ບໍ່ເຄີຍປ່ຽນ “
“ຈູ່ “ ຂ້ອຍໂອບກອດຢູ່ໄວ້ພ້ອມກັບນ້ຳຕາ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຂ້ອຍຈະເຮັດຫຍັງຕໍ່ໄປດີ,
ຂ້ອຍກັບເດຟ ເຮົາສອງຄົນຍັງຮັກກັນບໍ່ເຄີຍປ່ຽນ, ເຮົາຍັງມີກັນ ແລະ
ກັນໃນໃຈມາຕະຫຼອດ , ຂ້ອຍຈະບໍ່ຍອມເສຍລາວໄປອີກ ແລະ
ຂ້ອຍຕ້ອງຮູ້ໃຫ້ໄດ້ວ່າເປັນຫຍັງເດຟ ຈື່ງຈາກຂ້ອຍມາແບບນີ້
‘ Def ‘
ຂ້ອຍຮູ້ເມື່ອຂື້ນມາ
ພ້ອມກັບຄວາມຮູ້ສຶກປວດ, ປວດທັງເນື້ອທັງຕົວ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຫົວ,
ຂ້ອຍແນມເບິ່ງອ້ອມໆຕົວກໍ່ຮູ້ແລ້ວວ່າມັນບໍ່ແມ່ນຫ້ອງຂ້ອຍ,
ຂ້ອຍມານອນຫຍັງຢູ່ນີ້
ນຶກເຖິງເລື່ອງມື້ວານນີ້ກໍ່ພໍຊິເດົາໄດ້ວ່າຍ້ອນຫຍັງ,
ຂ້ອຍແນມເບີ່ງຂ້າງໆ ເຫັນຝົນກຳລັງນອນຫຼັບຢູ່, ລາວຄົງນັ່ງເຝົ້າຂ້ອຍໝົດຄືນ,
ຂ້ອຍແນມໄປເບີ່ງໂຊຟາຂ້າງໆກໍ່ເຫັນແມ່ຂ້ອຍຍັງນອນຢູ່,
ຂ້ອຍເອົາມືປັດຜົມຝົນທີ່ມັນປົກໜ້າງາມໆຂອງລາວອອກ
ລາວຍັງໜ້າຮັກຄືເກົ່າບໍປ່ຽນເຖິງຈະຜ່ານມາຫຼາຍປີແລ້ວກໍ່ຕາມ,
ຂ້ອຍອົດດີອົກດີໃຈບໍ່ໄດ້ທີ່ຝົນລາວເປັນຫ່ວງຂ້ອຍຈົນມານອນເຝົ້າທັງຄືນ .
“ ເດຟ ຕື່ນລະຫວາລູກ “
“ໂດຍ “
ຂ້ອຍຕອບຂະນະທີ່ແມ່ຍ່າງມາຫາ
“ຝົນລາວນອນເຝົ້າລູກໝົດຄືນເລີຍໃດ “ ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ຍີ້ມຕອບແມ່
“ດຽວແມ່ລ້າງໜ້າລ້າງຕາລະຊິອອກໄປຊື້ແນວກິນກ່ອນ
“ ແມ່ເວົ້າແລ້ວຍ່າງອອກໄປ
ຂ້ອຍຍັງແນມເບີ່ງໜ້າຝົນຢູ່
ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ລາວຢູ່ແບບນີ້ກັບຂ້ອຍ ,
ວັນຄືນແຫ່ງຄວາມສຸກມັນຍ້ອນກັບຄືນມາຫາຂ້ອຍອີກຄັ້ງໜື່ງ
ຕອນນີ້ຂ້ອຍຫຸບຍີ້ມບໍ່ໄດ້ເລີຍຂ້ອຍ ລືມຄວາມເຈັບປວດທັງທາງກາຍ ແລະ
ທາງໃຈໄປໝົດ
“ຮຶ “ ຝົນມືນຕາງວາຍເງຍຂື້ນມາ
“ຕື່ນລະຫວາ “
“ເດຟ“
“ກະຂ້ອຍນິລະ“
“ເດຟເພີ່ນຟື້ນແລ້ວ ເພີ່ນເຈັບໃສບໍ່, ປວດບ່ອນໃດ,
ຫຼື ເພີ່ນເປັນຫຍັງອີກບໍ່ບອກເຂົາໃດ ໃຫ້ເຂົາເອີ້ນໝໍບໍ່“
ພໍແຕ່ຕື່ນຝົນກະໃສ່ຂ້ອຍເປັນຊຸດ
“ເປັນຫ່ວງເຂົາຂະໜາດນັ້ນເລີຍນະ“
“ກະ ຖາມຊື່ໆ “ ແລ້ວຝົນກໍກັບໄປຢູ່ໃນທ່າເຄົາລົບທຸງ
“ເຂົາດີໃຈໃດທີ່ຕື່ນມາແລ້ວເຈີເພີ່ນ “
“ແລ້ວເພີ່ນຕື່ນດົນລະ“
“ອື່ມດົນແລ້ວ“
“ລະຄືບໍ່ປຸກເຂົາຊັ່ນ“
“ກະເຫັນຫຼັບຢູ່ບໍ່ຢາກກວນ“
“ລະຫິວເຂົ້າບໍ່ຊິອອກໄປຊື້“
“ບໍ່ຫິວ “
ຂ້ອຍແນມເບີ່ງໜ້າຝົນເບີ່ງໜ້າທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຮອຍຍີ້ມຂອງລາວ,
ລາວຄົງດີໃຈທີ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ຕາຍ
“ ເດຟ ໜ້າເຂົາມີຫຍັງຕິດຫວາ“ ຝົນຖາມພ້ອມທັງເອົາມືລູບໜ້າລູບຕາ
“ບໍ່ ບໍ່ມີຫຍັງຕິດດອກ“
“ລະຄືແນມຈັ່ງຊັ້ນ “
“ຍີ້ມງາມ“
“ຫ໋ະ “
“ໃຫ້ໂອກາດເຂົາອີກເທື່ອໜື່ງໄດ້ບໍ່“
“ຊັ່ນເພີ່ນບອກເຂົາກ່ອນເປັນຫຍັງເພີ່ນຈື່ງຖີ້ມເຂົາ
“
ມາຮອດຄຳຖາມນິຂ້ອຍຈອດເລີຍ,
ຂ້ອຍຕອບລາວບໍ່ໄດ້
ເປັນເຈົ້າໆຈະຕອບຈັ່ງໃດ ຊິບອກຫວາວ່າພໍ່ຂອງລາວເປັນຄົນແຍກເຮົາອອກຈາກກັນ.
ມື້ນັ້ນທີ່ຂ້ອຍພາຝົນໄປກິນບຸບເຟ້
“ ຍີ້ມງາມ, ດຽວຂໍອອກໄປລົມໂທລະສັບກ່ອນເດີ້ແປ໋ບໜື່ງ“
ຂ້ອຍເວົ້າແລ້ວຊູໂທລະສັບຂື້ນ
“ ໂອເຄ
ມາໄວເດີ້ກິນໝົດກ່ອນໃດ “
ຂ້ອຍຍ່າງອອກມານອກຮ້ານເພາະວ່າມັນແຊວ
“ສະບາຍດີ“
‘ເຊົາຫຍຸ້ງກັບລູກສາວຂ້ອຍໄດ້ລະ’
“ຂ້ອຍຄົງເຮັດບໍ່ໄດ້ດອກ“
‘ເປັນຫຍັງຈື່ງເຮັດບໍ່ໄດ້ ‘
“ເພາະຂ້ອຍຮັກຝົນ
ຂ້ອຍຮັກລາວແທ້ໃດ“
‘ລະຮັກມັນກິນໄດ້ບໍ່ລະ,
ລູກຂ້ອຍຄວນມີອານາຄົດທີ່ດີ’
“ອີກບໍ່ດົນຂ້ອຍກໍ່ຮຽນຈົບແລ້ວ,
ຂ້ອຍສາມາດເບີ່ງແຍງຝົນໄດ້“
‘ເບີ່ງແຍງຫວາ
ແຕ່ໂຕເອງຍັງເອົາບໍ່ລອດ, ຂ້ອຍຮູ້ວ່າຄອບຄົວເຈົ້າເປັນຈັ່ງໃດ,
ລູກຂ້ອຍຄວນຈະມີອານາຄົດທີ່ດີກວ່ານີ້,
ຄວາມຈະໄດ້ແຕ່ງງານກັບຄົນທີ່ຖານະເຂົາພຽບພ້ອມທັງຊື່ສຽງຮຽງນາມ,
ລະເຈົ້າແມ່ນໃຜ ? ເປັນພຽງລູກລັດຖະກອນຄົນໜື່ງທີ່ຊິກິນແຕ່ລະມື້ຍັງລຳບາກ
. ຖ້າຢາກຮຽນຈົບກໍ່ໄປຈາກລູກຂ້ອຍສາ’
ເພາະຂ້ອຍມັນທຸກແມ່ນບໍ່ຈື່ງບໍ່ສົມທີ່ຈະເບີ່ງແຍງລູກລາວ
‘ຂ້ອຍຈະໃຫ້ໝູ່ທີ່ເປັນອາຈານສອນຢູ່ຫັ່ນຍ້າຍເຈົ້າໄປຮຽນພາກອື່ນ
ແລະ ຈະຫາບ່ອນຢູ່ໃໝ່ໃຫ້ເຈົາຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປຫ້າມຫຍຸ້ງກັບລູກສາວຂ້ອຍອີກ,
ບໍ່ຊັ້ນຂ້ອຍຊິບໍ່ໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມສຸກລວມໄປເຖິງຄອບຄົວຂອງເຈົ້ານຳ’
‘ຕີ໋ດ! ຕິ໋ດ! ຕິ໋ດ’
ຂ້ອຍແທບຢືນບໍ່ຢູ່ເລີຍວິນາທີນັ້ນຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຊິເຮັດຫຍັງກ່ອນ
ຂ້ອຍບໍ່ຢາກເສຍຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກໄປ , ແຕ່ຖ້າຝືນຕໍ່ໄປຄອບຄົວຂ້ອຍຊິເປັນຈັ່ງໃດ
“ ອ້າວຝົນຕື່ນລະຫວາລູກມາໆ ກິນເຂົ້ານຳກັນ “ ແມ່ຂ້ອຍພໍດີເຂົ້າມາຝົນຈື່ງຫັນໄປລົມກັບແມ່ຂ້ອຍແທນ
‘Fon ‘
“ ໝໍວ່າມື້ນິກະເມືອນອນຢູ່ບ້ານໄດ້ແລ້ວ “ ແມ່ມົນເວົ້າກັບຂ້ອຍຂະນະກິນເຂົ້າເຊົ້າຢູ່
“ໂດຍ “
“ແມ່ວ່າລູກໄປຢູ່ເຮືອນກັບແມ່ເທາະ ,
ມັນບໍ່ປອດໄພລະແມ່ວ່າຖ້າເລື່ອງນິຍັງຕົກລົງກັນບໍ່ໄດ້ “
“ດຽວເຮົາຂໍຄິດເບີ່ງກ່ອນເດີ້ “
“ໂອ໊ຍ ບໍ່ຕ້ອງຄິດແລ້ວລູກເຊື່ອແມ່ນິ “
“ໂດຍຄັນຊັ່ນກະໄດ້ “
‘ມີຄົນໂທຫາຮັບສາຍແດ່
! ມີຄົນໂທຫາຮັບສາຍແດ່ ! ’
“ດຽວຂໍອອກໄປລົມໂທລະສັບກ່ອນເດີ້ “ ຂ້ອຍຄອບແມ່ມົນແລ້ວອອກມາລົມໂທລະສັບຢູ່ນອກ
ແລະຊື່ທີ່ໂທມາກໍແມ່ນແດນ
ສົງໄສຊິລົມເລື່ອງໂຄງການ
“ສະບາຍດີ “
‘ຝົນ
ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າກັບມາວຽງ’
“ກັບວຽງເຮັດຫຍັງ “
‘ຂ້ອຍຮັບຮູ້ເຖິງບັນຫານັ້ນແລ້ວ
, ຕອນນີ້ຂ້ອຍກຳລັງຈະປະສານງານກັບທາງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໃຫ້ເພີ່ນແກ້ໄຂບັນຫາໂຕນີ້ກ່ອນ’
“ອໍ໋ “
‘ເຈົ້າກໍ່ກັບມາວຽງກ່ອນ
ແກ້ໄຂບັນຫາແລ້ວລະຈື່ງກັບໄປໃໝ່’
“ຄັນຊັ້ນຂ້ອງຂໍກັບອາທິດໜ້າໄດ້ບໍ່ພໍດີວຽກທາງນີ້ຍັງບໍ່ຮຽບຮ້ອຍ“
‘ວຽກຫຍັງໂຄງການຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເລີ່ມຊ້ຳ’
“ອື່ມຊັ່ນອີກມື້ສອງມື້ຂ້ອຍຈະກັບ“
‘ໂອເຄ
ລະຢ່າລືມເຮັດລາຍງານສົ່ງໃຫ້ຂ້ອຍແດ່ເດີ້ວ່າສະພາບຢູຸ່ຫັ້ນເປັນແບບໃດຈື່ງຊິຫາທາງແກ້ໄຂໄດ້’
“ໂດຍສະບາຍດີ“
“ ມາລູກມາກິນເຂົ້າ “ ຂ້ອຍເຂົ້າມາແມ່ນມົນກໍ່ຮ້ອງມານັ່ງກິນເຂົ້າ
“ແມ່ມົນ “
“ຫື ມີຫຍັງບໍ່ລູກ “
“ພໍດີເຮົາຕ້ອງໄດກັບວຽງແລ້ວ “
“ອ້າວລູກຄືຊິມາກັບໄວແທ້ລະວຽຢູ່ນີ້ເດ່“
“ຄົງຕ້ອງເລື່ອນໄປກ່ອນ ໃຫ່ເພີ່ນເຄຍບັນຫາແລ້ວກ່ອນ
“
“ອີກດົນບໍ່ລູກ“
“ເຮົາກໍ່ຍັງບໍ່ຮູ້ເທື່ອ “
“ຊິກັບວຽງລະສະເບາະ “ ເດຟລຸກຂື້ນມາຕອນໃດບໍ່ຮູ້
“ຄືບໍ່ໄປນອນຢູ່ພຸ້ນດຽວກະບໍ່ເຊົາແຫຼະ “ ຂ້ອຍລຸກໄປດຶງເດຟໃຫ້ໄປນອນຢູ່ຕຽງ
“ຊິກັບມື້ໃດ “ ເດຟຍັງຕັ້ງໜ້າຖາມຂ້ອຍຕໍ່
“ມື້ຮຶກະຊິກັບແລ້ວ “
“ເປັນຫຍັງຄືກະທັນຫັນແບບນີ້ “
“ຫົວໜ້າບອກໄຫ້ກັບກະຕ້ອງກັບ“
“ບໍ່ໄປໄດ້ບໍ່, ຢ່າຟ້າວໄປຈາກເຂົາຕອນນິໄດ້ບໍ່
“ ນ້ຳສຽງຂອງເດຟສັ່ນເຄືອແຕ່ອ່ອນໂຍນຄືກັບວ່າມັນເປັນການຂໍຮ້ອງ
ความคิดเห็น