ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ພົມລິຂິດ

    ลำดับตอนที่ #12 : ງານລ້ຽງຍ່ອມມີວັນເລີກລາ

    • อัปเดตล่าสุด 5 พ.ย. 58


        
               ​ແລະ​ໃນ​ຕອນ​ນີ້​ຂ້ອຍ​ໄດ​ມາ​ນັ່ງ​ຢູ່​ຮ້ານ​ເອື້ອຍຫຼ້ານ້ອຍ​ທີ່​ເອື້ອຍໝີ​ໃຫຍ່​ຈອງ​ເພື່ອ​ຈັດ​ງານ​ຕ້ອນຮັບ​ຂ້ອຍ​ເປັນ​ຮ້ານ​ອາຫານ​ແຄມ​ທົ່ງ​ນາ​ເຊິ່ງບັນຍາກາດ​ຕອນ​ແລງໆ​ແບບ​ນີ້​ໂຄດ​ດີ​ເລີຍ, ອາຫານ​ທີ່​ສັ່ງ​ມາກໍ່ມີ​ປີ້ງ​ເປັດ, ລາບ​ເປັດ,​ເລືອດ​ແປງ,ຍຳຍໍ່,​ເຂົ້າ​ພັດ,ປາໜື້ງໝາກນາວ,ຍຳ​ເລັບມື​ນາງ ​ແລະ ອີ່​ຫຍັງ​ອີກ​ສາລະພັດ​ເພື່ອ​ເອົາ​ມາ​ລ້ຽງຄົນ​ໃນ​ພະ​ແນ​ກ ​ເຊີ່ງ​ມື້ນີ້​ເຈົ້າມື​ກໍ່ຄື​ພໍ່ບຸນ​ທະວີ​ນັ້ນ​ເອງ

    “ກິນໆໆ ​ເລີຍ​ລູກບໍ່ຕ້ອງ​ເກງ​ໃຈ​ພໍ່ລ້ຽງ​ເອງ “       ພໍ່ວີ​ຫັນ​ມາ​ຍໍ​ຈອກ​ເບຍ​ມາ​ຕຳ​ກັບ​ຈ໋ອກນ້ຳຫວານ​ຂ້ອຍ

    “ອ້າວ ! ນ້ອງ​ຝົນບໍ່ກິນ​ເບຍ​ຫວາ “          ​ເອື່ອຍໝີ​ໃຫຍ່​ຫັນ​ມາ​ທາງ​ຂ້ອຍ

    “ກະ​ພໍ​ກິນ​ໄດ້​ຢູ່ ​ແຕ່​ວ່າມື້ນິກິນນ້ຳຫວານ​ກ່ອນ​ດີກ​ວ່າ “

    “ບໍ່ື້ໆໆໆ ບໍ່​ໄດ້​ໃດ​ນ້ອງ​ມັນ​ຜິດ​ທຳນຽມ ,​ເຈ້ຫຼ້າ ຂໍ​ຈອກ​​ແດ່“            ​ເອື້ອຍໝີຫັນ​ໄປ​ບອກ​ເຈົ້າ​ຂອງ​ຮ້ານ​ທັນທີ

    “​ເອື້ອຍໝີ​ໃຫຍ່ ຂ້ອຍ​ວ່າ​ກິນ​ນຳ​ຫວານ​ກະ​ໄດ້​ຕີ້​ເບີ່​ງຄື​ລາວ​ຊິ​ຄໍ​ອ່ອນ​ໃດ “  ​ເດ​ຟຫັນ​ໄປ​ບອກ​ເອື້ອຍໝີ ກ້າ​ໄດ້​ຈັ່ງ​ໃດ​ວ່າ​ຂ້ອຍ​ຄໍ​ອ່ອນ

    “ບໍ່​ເປັນ​ຫຍັງ​ເອື້ອຍໝີ​ເອົາ​ມາ​ເລີຍ​ເຮົາ​ຊິ​ກິນ​ເອງ “                       ຂ້ອຍ​ຢື້​ເອົາ​ຈອກ​ເບຍ​ນຳ​ເອື້ອຍໝີມາ​ຊົດໝົດກ້ຽງພາຍ​ໃນ​ພິວຕາດຽວ

    “​​ເກັ່ງໆ ນ້ອງ​ເອື້ອຍ​ຕ້ອງ​ຈັ່ງ​ຊິ ມາໆ​ເອົາ​ອີກ ​ເອົ໋າຕຳ “

                ​ເຄັ່ງ!   ສຽງຈອກ​ຕຳ​ກັນ​ແລ້ວ​ຕຳ​ກັນ​ອີກ ຈົນ​ຕອນ​ນີ້​ຂ້ອຍ​ຮູ້ສຶກ​ມຶນໆທີ່​ຫົວ​ແລ້ວ​ລະ ຮູ້ສຶກ​ວ່າ​ຮ້ານ​ເອື້ອຍຫຼ້ານິຊິ​ຫງຽງນຳ ມື້ອື່ນ​ຕ້ອງ​ບອກ​ລາວ​ແປງ​ຮ້ານ​ແລ້ວ​ແຫຼະບໍ່ຊັ່ນ​ຮ້ານ​ຕ້ອງ​ປີ້ນລົງ​ທົ່ງ​ນາ​ແນ່ນອນ

    “ພໍ​ແລ້ວ​ຝົນ“    ​ເດ​ຟດືງຈອກ​ເບຍ​ໄປ​ຈາກ​ມື​ຂ້ອຍ

    “ຢ່າ​ມາ​ຫຍຸ້ງ​ນ່າ ຄົນ​ຈ໊າຍດຳ “

    “​ເມົາ​ແລ້ວ​ນ່າ“

    “​ໃຜ​ມ໊າວວວວວ ບໍ່ມ໊າວ​ເນາະ​ເອື້ອຍໝີ “            ຂ້ອຍ​ຫັນ​ໄປ​ເນາະ​ເອື້ອຍໝີທີ່​ຍັງ​ນັ່ງ​ຫົວ​ກັບ​ພະນັກງາ​ນຄົນ​ອື່ນ

    “ພາ​ຝົນ​ລາວ​ກັບ​ເທາະ​ລູກ​ມັນ​ເດິກ​ແລ້ວ ອາກາດ​ກະ​ເຢັນ “

    “ພໍ່ວີ ລູກບໍ່​ໄດ້​ມ໊າວວວວວວວວວ​ໃດ ຢ່າ​ໃຫ້​ລູກ​ໄປ​ກັບ​ຄົນ​ຈ໊າຍຍຍຍຍດຳ​ແບບ​ນີ້​ເທາະ  ​ເອົ໋າຕຳ​ຈອກ​ກກກກກ“   ຂ້ອຍ​ເດ່​ຈອກ​ໄປ​ຕຳ​ອີກ​ກ່ອນ​ທີ່​ຂ້ອຍ​ຈະ​ກິນ​ຈົນໝົດ​ແກ້ວ

    “ພໍ​ແລ້ວ​ຝົນ​ກັບ​ດຽວນິ “                       ນ້ຳສຽງ​ເດ​ຟ​ເດັດຂາດ ​ແຕ່​ໃຜ​ວ່າ​ຂ້ອຍ​ຊິ​ຍ້ານ

                ​ແຕ່​ບໍ່ພໍ​ເທົ່າ​ໃດ​ເດ​ຟກໍ່ລຸກຂື້ນ​ແລ້ວ​ດຶງ​ແຂນ​ຂ້ອຍ​ມາ​ຄ້ອງ​ຄໍ​ໄວ້

    “​ເຮີ້ຍ​ຊິ​ເຮັດ​ຫຍັງ ອ໋ະ“    ຂ້ອຍ​ຫັນໜ້າ​ໄປ​ຖາມ​ເດ​ຟ

    “...............“       ​ແຕ່​ລາວ​ບໍ່ຕອບ​ມີ​ແຕ່​​ແກ່​ຂ້ອຍ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ຮ້ານ​, ຄື​ຂີ່​ມ້າໝູນ​ເລີຍ ​ໂລກມັນໝູນ​ໄປ​ໄວ້ໆ ຂ້ອຍ​ຊິ​ຮາກ​ອອກ​ມາ​ແລ້ວ​ບໍ່​ໄຫວ​ແລ້ວ

    ອວັະ ! ອວັກ ! ອວັກ    ຂ້ອຍ​ຍູ້​ເດ​ຟອອກ​ກ່ອນ​ທີ່​ຈະ​ກົ້ມ​ລົງ​ໄປ​ຮາກ​ຢູ່​ຂ້າງ​ລົດ

    “​ເອົາ​ນິ “            ​ເດ​ຟຍື່ນ​ຕຸກ​ນ້ຳມາ​ໃຫ້​ແລ້ວ​ເອົາ​ມື​ລູບຫຼັງຂ້ອຍ

    “ບອກ​ແລ້ວ​ວ່າ​ຢ່າ​ກິນຫຼາຍກະບໍ່ັຟັງ “

    ອວັະ ! ອວັກ ! ອວັກ    ໝົດ​ເລີຍ​ອາຫານ​ມື້ນີ້ T_T

    “​ໄປ​ຂື້ນລົດ “      ​ເດ​ຟຫັນ​ມາ​ໂຊມ​ເອົາ​ຂ້ອຍ

    “ຢ່າ​ມາ​ວຸ້ນ​ກັບ​ເຂົາ ​ເພີ່ນ​ມັນ​ຈ໊າຍດຳ ຮືໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆ “        ຂ້ອຍ​ບ້າ​ໄປ​ແລ້ວ​ຊິ​ໄຫ້​ອອກ​ມາ​ເຮັດ​ຫຍັງ

    “..............“        ​ເດ​ຟບໍ່​ເວົ້າ​ຫຍັງ​ມີ​ແຕ່​ຫຍັບ​ເຂົ້າ​ມາ​ຢືນ​ຢູ່​ຕໍ່ໜ້າຂ້ອຍ

    “​ໃສ່​ວ່າ​ຊິບໍ່ຖື້ມກັນນນນນນນນ  ຮື້ໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆ “      ຂ້ອຍ​ຊົບ​ໄປ​ທີ່ບ່າ​ຂອງ​ເດ​ຟ ​ແລ້ວ​ເດ​​ຟກໍ່ຍົກ​ມື​ຂື້ນມາ​ລູບ​ຫົວ​ຂ້ອຍ​ເບົາໆ ກ່ອນ​ຂ້ອຍ​ຈະໝົດສະຕິ​ໄປ


    ‘ DEF ‘

                    ​ເຖິງ​ເວລາ​ພະ​ເອກ​ຄື​ຂ້ອຍ​ຕ້ອງ​ອອກ​ມາ​ເວົ້າ​ແລ້ວ ຂໍ​ແນະນຳ​ຕົວ​ເອງ​ກ່ອນ​ສາ ຂ້ອຍ​ຊື່ ພູນ​ແພງ ຫຼື ຮູ້​ຈັກ​ກັນ​ດີ​ໃນ​ນາມ​ຂອງ ​ເດ​ຟ , ຂ້ອຍ​ເປັນ​ອ້າຍ​ກົກ ມີ​ນ້ອງ​ສາວ ​ແລະ ນ້ອງ​ຊາຍ ​ແຕ່​ກ່ອນ​ຄອບຄົວ​ຂ້ອຍ​ຖານະ​ຂ້ອນ​ຂ້າງ​ຈະ​ຝືດ ​ເວົ້າ​ງ່າຍໆກະ​ທຸກ , ພໍ່​ເປັນ​ລັດຖະກອນ ​ສ່ວນ​ແມ່​ກໍ່ຕ່ຳຫູກສົ່ງ​ເສຍ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ໄປ​ຮຽນຢູ່​ວຽງ, ຂ້ອຍ​ກັບ​ມາກໍ່​ເລີມ​ຕັ້ງ​ໂຮງສີ​ເຂົ້າ​ໃຫ້​ແມ່ ​ແລະ ​ເລີ່​ມຂະຫຍາຍບ່ອນ​ຂາຍ​ເຂົ້າຂາຍ​ນ້ຳ, ຕໍ່ມາກໍ່ມາ​ສ້າງ​ໂຮງ​ຕ່ຳຫູກ ດຽວນິຄອບຄົວ​ເລີຍ​ແບບ​ວ່າ​ລວຍ​ວ່າ​ຊັ່ນ​ເທາະ , ຫຼາຍຄົນ​ຄົງ​ຄິດ​ວ່າ​ຂ້ອຍ​ເປັນ​ຜູ້​ຊາຍ​​ໃຈດຳ​ຖີ້ມນາງ​ເອກ​ໄປ​ໄດ້​ລົງ​ຄໍ ຊິ​ວ່າ​ລະ​ເລື່ອງ​ມັນ​ຍາວ ລະ​ຂ້ອຍ​ຊິ​ເລົ່າ​ໃຫ້​ຟັງ​ຕາມຫຼັງ ​ເອົາ​ເປັນ​ວ່າ​ຕອນ​ນີ້​ບັນຫາ​ທີ່ຢູ່​ຕໍ່ໜ້າ​ແມ່ນ​ຂ້ອຍ​ຈະ​ເຮັດ​ແບບ​ໃດ​ກັບ​ຜູ້​ຍິງ​ຄົນ​ນີ້ ລາວ​ຫາ​ຂ້ອຍ​ພົບ​ໄດ້​ຈັ່ງ​​ໃດ, ຫຼືມັນ​ຈະ​ເປັນ​ພົມລິຂິດ​ມາ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຮົາ​ເຈີ​ກັນ​ອີກ ​ເລີ່​ມຈາກ​ຂ້ອຍ​ໄປ​ຮຽນຢູ່​ວຽງ ​ແລະ ລາວ​ກໍ່ມາ​ເຮັດ​ວຽກຢູ່​ຊຳ​ເໜືອ ​ແຖມ​ຍັງ​ໃຫ້​ເຮົາ​ໄດ້​ມາ​ໃກ້​ກັນ​ອີກ

     “​ໄປ​ຂື້ນລົດ “     ຂ້ອຍ​ພະຍາຍາມ​​ໂຊມ​ເອົາ​ລາວ ຂ້ອຍ​ບໍ່​ເຄີຍ​ເຫັນ​ລາວ​ໃນ​ສະພາບ​ແບບ​ນີ້​ມາ​ກ່ອນ

     “ຢ່າ​ມາ​ວຸ້ນ​ກັບ​ເຂົາ ​ເພີ່ນ​ມັນ​ຈ໊າຍດຳ ຮືໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆ “       

    “..............“     ​ຢ່າ​ໄຫ້​ໄດ້​ບໍ່ຂ້ອຍ​ແພ້​ນ້ຳຕາ​ຜູ້ຍິງ

    “​ໃສ່​ວ່າ​ຊິບໍ່ຖື້ມກັນນນນນນນນ  ຮື້ໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆ “     

    ຈະ​ແຈ້ງ​ເລີຍ ​ໄດ້​ຍີ​ນ​ເຕັມ​ສອງ​ຫູ ຂ້ອຍ​ວ່າ​ລາວ​ຄົງ​ບໍ່​ໄດ້​ຮ້ອງ​ເພັງ​ດອກ ​ແຕ່​ລາວ​ກຳລັງ​ຖາມ​ຂ້ອຍ​ຢູ່ ​

    “​ເດ​ຟ ລູກ​ພາ​ຝົນ​ກັບ​ດີໆ ​ເດີ້​ລູກ “          ພໍ່ອອກ​ມາ​ຮ້ອງ​ບອກ​ຂ້ອຍ ກ່ອນ​ທີ່​ຂ້ອຍ​ຈະ​ເປີດ​ປະຕູ​ລົດ​ກະບະອອກ ​ແລ້ວ ຍັດ​ຝົນ​ໄປ​ນັ່ງ ອັດ​ປະຕູ​ຮຽບຮ້ອຍ ​ແລ້ວ ອ້ອມ​ມາ​ຟາກ​ຄົນ​ຂັບ

                ຕອນ​ນີ້​ຂ້ອຍ​ຂື້ນມາ​ນັ່ງ​ຢູ່​​ເທິງ​ລົດລາວ ສ່ວນ​ຝົນ​ກໍ່ຄົງ​ໄປ​ເຝົ້າ​ພະ​ອິນ​ເປັນ​ທີ່​ຮຽບຮ້ອຍ ​ເພາະ​ຟັງ​ຈາກ​ສຽງຫາຍ​ໃຈ​ຂອງ​ລາວ​ທີ່​ສະໝ່ຳສະ​ເໝີບົ່ງ​ບອກ​ວ່າ​ລາວຫຼັບ​ໄປ​ແລ້ວ​ເພາະ​ນ້ຳ​ເມົາ, ຂ້ອຍ​ບໍ່ຢາກ​ໃຫ້​ລາວ​ກິນ ບໍ່ຢາກ​ໃຫ້​ເປັນ​ແບບ​ນີ້  ຂ້ອຍ​ຂັບ​ລົດ​ພາລາ​ວມາ​ທີ່​ເຮືອນ​ພັກ ​ແລະ ອູ້ມ​ລາວ​ເຂົ້າ​ມານ​ອນ​ໃນ​ຫ້ອງ, ຫົ່ມຜ້າ​ໃຫ້​ເພາະ​ອາກາດ​ມັນໜາວຫຼາຍ ກ່ອນ​ທີ່​ຂ້ອຍ​ຈະ​ລຸກ​ໄປ​ເອົາ​ຜ້າ​ຂົນໜູມາ​ຈຸ່ມ​ນ້ຳ ​ແລ້ວ ປັ້ນ​ໃຫ້​ສະ​ເດັດ ກ່ອນ​ຈະ​ເຊັດ​ໄປ​ຕາມໜ້າຕາ ​ແລະ ​ແຂນ​ຂາ​ຂອງ​ລາວ . ຝົນ​ຫົດ​ໂຕ​ເຂົ້າ​ແລະ ປິ່ນໜ້າ​ໄປ​ທາງ​ໃໝ່ ອາດ​ເປັນ​ເພາະ​ຜ້າ​ທີ່​ເຢັນ ​ ຂ້ອຍ​ແນມ​ເບີ່​ງ​ໂມງ​ຢູ່​ແຂນ​ບອກ​ວ່າ​ຕອນ​ນີ້​ທ່ຽງຄືນ​ແລ້ວ ​ແລະ ຂ້ອຍ​ກໍ່ບໍ່ອາດ​ຈະ​ລະ​ສາຍຕາ​ຈາກ​ໃບໜ້າຂອງ​ລາວ​ໄດ້ ​ເຖິງ​ຈະ​ບໍ່ພົບ​ກັບ​ດົນ ຂ້ອຍ​ກໍ່ຍັງ​ຄິດ​ຮອດ ​ແລະ ບໍ່ມີ​ວັນ​ລືມ​ລາວ, ຂ້ອຍ​ຮັກສາ​ສັນຍາ​ທີ່​ຈະ​ບໍ່​ໄປ​ຈາກ​ລາວ​ບໍ່​ໄດ້, ​ແຕ່​ຂ້ອຍ​ກໍ່ຍັງ​ຮັກສາ​ສັນຍາ​ທີ່​ບອກ​ວ່າ​ຈະ​ມີ​ແຕ່​ລາວ​ຄົນ​ດຽວຕະຫຼອດ​ໄປ​ໄວ້​ໄດ້​ຢູ່ ຖ້າ​ຂ້ອຍ​ຮູ້​ວ່າ ​ຝົນ​ຈະ​ມາ​ຂ້ອຍ​ຈະຕຽມຕົວ​ກ່ອນ​ນີ້

    “ ​ເດ​ຟອາທິດໜ້າທາງ​ພຸ້ນ​ຊິ​ສົ່ງ​ຄົນ​ມາ​ສຳຫຼວດ, ພໍ່ຢາກ​ໃຫ້​ລູກ​ໄປ​ຊ່ວຍ​ເພີ່ນ “     ພໍ່ວ່າ

    “​ໄດ້ ວຽກ​ເຮົາ​ກະບໍ່​ໄດ້ຫຼາຍ “

    “ຜູ້ຍິງ​ໃດ​ລູກ​ຍັງ​ບໍ່ທັນ​ເຖົ້າ ສົງ​ໄສ​ຍັງ​ບໍ່ມີ​ຄອບຄົວ “

    “ລະ​ເປັນ​ຫຍັງ​ລະ “         ຂ້ອຍ​ຕອບ​ພໍ່

    “ພໍ່ກະ​ຢາກ​ໃຫ້​ລູກ​ເປັນ​ຟັງ​ເປັນ​ຝາ “

    “ພໍ່​ເຊົາ​ເວົ້າ​ເລື່ອງ​ນິ​ເທາະ ​ເຮົາ​ບອກ​​ແລ້ວ​ເຮົາ​ຍັງ​ບໍ່ໍຢາກ​ມີ​ຄອບຄົວ “

    “ຍ້ອນ​ສາວ​ວຽງຜູ້ນັ້ນ​ແມ່ນ​ບໍ່ “

    “​ເຮົາ​ບອກ​ໃຫ້​ພໍ່​ເຊົາ​ເວົ້າ​ເລື່ອງ​ນິ​ໄດ້​ແລ້ວ “

    “ຊັ່ນ​ວັນ​ຈັນ​ລູກ​ຕ້ອງ​ໄປ​ຮັບ​ເພີ່ນ “

    “ບໍ່​ໄປ, ຢາກ​ມາ​ກະ​ມາ​ເອງ ​ເຮົາ​ຊິ​ບອກ​ແມ່​ບ້ານ​ໄປ​ເບີ່​ງ​ເຮືອນ​ພັກ​ໃຫ້ ຊ່ວຍ​ໄດ້​ເທົ່າ​ນິລະ “    ຂ້ອຍ​ລຸກ​ຂື້ນ​ແລ້ວ​ຢ່າງ​ອອກ​ໄປ

    “​ເດ​ຟ... “          ພໍ່ຮ້ອງ​ຕາມຫຼັງຂ້ອຍ

                ຖ້າມື້ນັ້ນຂ້ອຍ​ຮູ້​ວ່າ​ແມ່​ຝົນ ຂ້ອຍ​ຄົງ​ຈະ​ເປັນ​ຜູ້​ໄປ​ຮັບ​ລາວ, ຂອບ​ໃຈ​ທີ່​ພົມ​ລະ​ຂິດ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຮົາ​ມາ​ພົບ​ກັບ ​ແລະ ​ເທື່ອ​ນີ້​ບໍ່ວ່າ​ຈະ​ດ້ວຍ​ສີ່​ງ​ໃດ​ຂ້ອຍ​ຈະ​ບໍ່ຖີ້ມລາວ​ໄປ ຂ້ອຍ​ຈະ​ບໍ່ຖີ້ມຫົວ​ໃຈ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໄປ , ບໍ່​ແມ່ນ​ວ່າ​ດ້ວຍຖານະ ຫຼື ຊົນ​ຊັ້ນ​ອັນ​ໃດ​ກໍ່ຕາມ.

                ຮຶ        ສຽງຝົນ​ທີ່​ນອນ​ຫງາຍ​ຢູ່ກຳ​ລັງ​ພິກ​ໂຕ ​ແລະ ຂົດ​ເຂົ້າ​ມາ​ຫາ​ຂ້ອຍ , ຂ້ອຍ​ບໍ່ຢາກ​ກັບ​ຕອນ​ນີ້

    “ ​ແມ່ພໍ່ຮອດ​ເຮືອນ​ລະ​ຫວາ “

    ຮອດ​ໄດ້​ເຄີ່ງ​ຊົ່ວ​ໂມງ​ແລ້ວ , ປານ​ໃດ​ລູກ​ຊິ​ກັບ

    “ ​ມື້​ນີ້​ເຮົາ​ຊິນ​ອນ​ເປັນໝູ່ຝົນ ລາວ​ເມົາຫຼາຍລູກບໍ່ຢາກ​ປະ​ລາວ​ຢູ່​ຄົນດຽວ “

    ອື່ມ ລະ​ຢ່າ​ໄປ​ເຮັດ​ຫຍັງ​ລາວ​ເດີ້ ​ເຮັດ​ຫຍັງ​ກະ​ຕ້ອງ​​ໃຫ້​ມັນ​ຖືກຕ້ອງ

    “​ເຮົາ​ເປັນ​ລູກ​ຊາຍ​ແມ່​ໃດ ​ເຫັນ​ເຮົາ​ເປັນ​ຄົນ​ຈັ່ງ​ຊັ້ນ​ຫວາ “

    ກະບອກ​ໄວ້​ນິລະ​ເທື່ອ​ຕິດ​ມາ​ນຳພໍ່​ເຈົ້າ ອ້າວ! ລະ​ກ່ຽວຫຍັງ​ກັບ​ຂ້ອຍ​ບາດ​ນິ (ສຽງພໍ່​ແຊກ​ເຂົ້າ​ມາ)

    “​ໂດຍ ​ເທົ່າ​ນີ້​ເດີ້​ແມ່“

                ຂ້ອຍ​ກົດ​ວາງ​ໂທລະສັບ​ຈາກ​ແມ່​ກ່ອນ​ຈະ​ແນມ​ເບີ່​ງ​ໃບໜ້າຂອງ​ຝົນ, ຂ້ອຍ​ຖີ້ມ​ໂຕນ​ອນລົງ​ຂ້າງໆຝົນ ຄື​ກັບ​ທີ່​ເຄີຍ​ເຮັດ​ເມື່ອຫຼາຍປີ​ກ່ອນ​ພຽງ​ແຕ່​ນອນ​ລົງ​ຂ້າງໆມັນ​ກໍ່ອົບ​ອຸ່ນ​ໄປ​ທັງ​ໃຈ , ຍັງ​ເຫຼືອພຽງ​ແສງ​ໄຟ​ຢູ່​ຫົວຕຽງ​ເຮັດ​​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ເຫັນ​ໃບໜ້າຂອງ​ຝົນ​ໄດ້​ຢ່າງ​ຊັດ​ເຈັນ ຍິ່ງ​ເດຶກ​ປານ​ໃດ​ຂ້ອຍ​ຍັງ​ຂົ່ມ​ຕາຫຼັບບໍ່ລົງ​ເພາະ​ບໍ່ຄິດ​ວ່າ ຂ້ອຍ​ຈະ​ມີ​ໂອກາດ​ໄດ້​ນອນ​ຢູ່​ຂ້າງໆຝົນ​ແບບ​ນີ້​ອີກ​ຄັ້ງ ​ເຖິງ​ມັນ​ຈະ​ດົນມາ​ແລ້ວ ​ແຕ່​ຫົວ​ໃຈ​ຂ້ອຍ​ມັນ​ຍັງ​ເບີກບານ ​ແລະ ​ເຕັ້ນ​ໄວ​ທຸກ​ເທື່ອ​ທີ່​ເຫັນ​ໃບໜ້າຂອງ​ລາວ, ຂ້ອຍ​ເລີ່​ມຮູ້​ສື​ກວ່າ​ສາຍຕາ​ຢາກ​ພັກ ​ແນມ​ເບີ່​ງ​ໂມງ​ອີກ​ຄັ້ງ​ກໍ່ບອກ​ວ່າ 1: 45 ນາທີ​ແລ້ວ ອີກ​ບໍ່ດົນ​ກໍ່​ເຊົ້າ ອາກາດ​ກໍ່ໜາວ​ເຂົ້າ​ຊັກ​ໄຊ້ , ຂ້ອຍ​ກົ້ມ​ລົງ​ໄປ​ຫອມໜ້າຜາກ​ຝົນ​ຄ່ອຍໆ ຍິ້ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຄົນ​ທີ່​ນອນ​ຢູ່​ຫົດ​​ໂຕ​ເຂົ້າ, ຂ້ອຍ​ຖື​ວິ​ສາ​ສະ​ດຶງ​ລາວ​ມາ​ໄວ້​ໃນ​ອ້ອມ​ກອດ​ໃຊ້ ​ແຂນ​ຂ້າງໜື່ງ​ເປັນໝອນ​ໃຫ້​ລາວໝູນ ​ແລະ​ອີກ​ຂ້າງ​ກໍ່ດຶງ​ຜ້າ​ມາ​ຫົ່ມ ​ແລະ ​ໂອບ​ກອດ​ລາວ​ໄວ້ , ກ່ອນ​ຈະ​ຊື່​ມ​ໃສ່​ຫູລາ​ວຄ່ອຍໆວ່າ “  ຝັນ​ດີ ຍີ້ມງາມ“




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×