ພົມລິຂິດ

ลำดับตอนที่ #1 : ແຜນງານ

     ມີຫຼາຍຄົນເຄີຍຖາມຂ້ອຍວ່າ ຂ້ອຍເຊື່ອເລື່ອງພົມລິຂິດບໍ່, ແຕ່ກ່ອນຂ້ອຍກໍ່ເຊື່ອໃດ ແຕ່ດຽວນີ້ຂ້ອຍບໍ່ເຊື່ອອີກແລ້ວ ຄົນເຮົາຈະເປັນແນວໃດນັ້ນແມ່ນຢູ່ທີ່ໂຕເຮົາເອງເປັນຜູ້ກຳນົດຊີວິດ, ຂ້ອຍເຊື່ອແບບນັ້ນ 

“ ລົດມັນຊິມາຕິຫຍັງກະດໍ້ນິ ຄົນແຮງຟ້າວ“    ຂ້ອຍຈົ່ມພືມພຳກັບໂຕເອງ

' ມີຄົນໂທຫາຮັບສາຍແດ່ !ມີຄົນໂທຫາຮັບສາຍແດ່ !'          ບໍ່ຕ້ອງງົງສຽງເອີ້ນເຂົ້າຂ້ອຍເອງ

“ ຮາໂຫຼ “

'ເຮີ້ຍ ! ຝົນຮອດໃສແລ້ວ ຫົວໜ້າມາລະໃດ'

“ ທ່ວງເວລາໄວ້ກ່ອນເລັ່ງຢູ່ລົດມັນຕິດ “

'ໄວແດ່ເດີ້ບໍ່ຊັ່ນຄົນທີ່ຊວຍນິຊິແມ່ນເຂົາຕໍ່ຈາກນັ້ນກໍ່ແມ່ນເພີ່ນໃດ'

“ ເອີ່ ຮູ້ແລ້ວໆອີກ 10 ນາທີຮອດ “

'ໄວເດີ້ຝົນ'

     ຂ້ອຍກົດວາງສາຍຈາກ 'ບີ່' ໝູ່ສະໜິດຂອງຂ້ອຍເອງ  ລືມແນະນຳໂຕໄປ ຂ້ອຍຊື່ ສາຍຝົນ ຫຼື ຝົນ ເອີ້ນຝົນກະໄດ້ ^0^ , ຂ້ອຍອາໄສຢູ່ກັບ ພໍ່ກັບແມ່ ແລະ ຂ້ອຍກໍ່ມີອ້າຍຄົນໜື່ງເຊິ່ງຕອນນີ້ລາວກໍ່ມີຄອບຄົວແລ້ວກະຍັງແຕ່ຂ້ອຍນິແຫຼະ ປີນິກະ 29 ແລ້ວແຕ່ຕອນນິຍັງບໍ່ຮອດເທື່ອ ອິອິ , ຊີວິດຂ້ອຍບໍ່ມີຫຍັງຫຼາຍ ຫຼັງຈາກຮຽນຈົບຂ້ອຍກໍ່ເຮັດວຽກ, ເຮັດວຽກ, ເຮັດວຽກ ແລະ ກໍ່ເຮັດວຽກ -_-' ເຊິ່ງຄົນມີຝີມືຄືຂ້ອຍກໍ່ເປັນເຖິງລະດັບຫົວໜ້າທີມສຳຫຼວດຂຸດຄົ້ນໂຄງການກໍ່ສ້າງ ລວມໄປເຖິງຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່ ອັນໃດທີ່ຢູ່ໃນດິນຂ້ອຍກໍ່ຂຸດຂື້ນມາໝົດ,​ ຂ້ອຍຮຽນຈົບ 2 ສາຍນັ້ນກໍ່ຄື ວິສະວະກຳ ແລະ ຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່ ບໍ່ຢາກໂມ້ປານໃດຂ້ອຍໄດ້ກຽດນິຍົມໃນສາຂາວິຊາຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮນຳ ສ່ວນວິສະວະກຳຫັ່ນບໍ່ເລົ່າດີກວ່າເລື່ອງມັນຍາວ.

     ສຳຄັນແມ່ນຕອນນີ້ຂ້ອຍຍັງຕິດຢູ່ຖະໜົນລ້ານຊ້າງ ແລະ ມື້ນີ້ຂ້ອຍຈະຕ້ອງເປັນຄົນສະເໜີແບບແຜນການສຳຫຼວດຂຸດຄົ້ນໂຄງການຂອງລັດໂຄງການໜື່ງເຊິ່ງຖ້າຂ້ອຍເຮັດໄດ້ເງິນເດືອນຂ້ອຍຈະຄູນ 2 ທັນທີ ເພາະໂຄງການນີ້ບໍລິສັດຂ້ອຍຕັ້ງຄວາມຫວັງໄວ້ສູງ , ຂ້ອຍຈື່ງທຸ້ມເທກັບມັນໝົດຄືນແລະ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕ້ອງຕື່ນສວາຍ ແລະ ມາຕິດຢູ່ໃນຖະໜົນທີ່ການສັນຈອນແບບວ່າ ບໍ່ເໜັງເລີຍ -_-' , ຂ້ອຍຕັດສິນໃຈຫັກລົດຈອດໄວ້ຂ້າງທາງ ແລ້ວໂບກລົດຈັກຮັບຈ້າງແທນເພື່ອວ່າຂ້ອຍຈະສາມາດເຂົ້າໄປໃນບໍລິສັດພາຍໃນເວລາ 10 ນາທີ.

     ບໍ່ດົນຂ້ອຍກໍ່ມາຮອດໜ້າບໍລິສັດ ດີທີ່ຊຸດເຮັດວຽກຂ້ອຍເປັນແບບຟີສຕາຍ ຂ້ອຍຈື່ງນຸ່ງໂສ້ງມາໄດຈື່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍແລ່ນຖະໜັດ

“ ໄປນຳໄປນຳ “     ຂ້ອຍຮ້ອງໃສ່ຄົນທີ່ຢູ່ໃນລິບກ່ອນທີ່ຈະແຊກໂຕເຂົ້າໄປໄດ້ທັນ

“ຟູ່ໆໆໆໆໆໆໆໆໆໆ ! ເກືອບບໍ່ທັນ “ ຂ້ອຍພົ້ນລົມອອກຈາກປາກເພື່ອລະບາຍຄວາມຮ້ອນຫຼັງຈາກທີ່ຂ້ອຍແລ່ນມາ

“ ຂໍໂທດຫຼາຍໆ “     ຂ້ອຍກົ້ມຫົວໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃນລິບເພື່ອເປັນການສະແດງຄວາມຂໍໂທດທີ່ເສຍມາລະຍາດໄປ

“ ບໍ່ເປັນຫຍັງ“     ຄົນທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງຂ້ອຍເວົ້າດ້ວຍນ້ຳສຽງເຢັນໆ

     ຂ້ອຍສັງເກດເບີ່ງຜູ້ຊາຍທີ່ຢູ່ໃນລິບກັບຂ້ອຍທ່າທາງລາວຂ້ອນຂ້າງຈະເຢັນຊາໂຄດໆ ແລະ ກໍ່ບໍ່ຍີ້ມອີກ ປົກກະຕິຄົນເຮົາບໍ່ວ່າຈະຮູ້ຈັກຫຼືບໍ່ການຍີ້ມໃຫ້ກັນກ່ອນເປັນການສະແດງມິດຕະພາບທີ່ດີບໍ່ແມ່ນຫວາ, ຄົນກະລໍ່ແຕ່ງໂຕກະດູດີບໍ່ໜ້າຈະຍີ້ມຍາກເລີຍ .

     'ປິ່ງ'     ສຽງປະຕູລິບເປີດອອກຂ້ອຍຈື່ງແລ່ນອອກໄປໂດຍບໍ່ສົນຄົນທີ່ຢູ່ໃນລິບນັ້ນ

“ ມາລະຫວາຝົນ ເຂົາເຈົ້າພາກັນເຂົ້າຫ້ອງປະຊຸມໝົດແລ້ວດີແຕ່ຝ່າຍນັ້ນຍັງບໍ່ທັນມາຮອດ“     ບີ່ຟ້າວມາຫອບເຄື່ອງນຳຂ້ອຍ

“ຊັ່ນ! ເຮົາເຂົ້າໄປເທາະ “     ຂ້ອຍກັບບີ່ພາກັນເຂົ້າໄປທີ່ຫ້ອງປະຊຸມບໍ່ພໍເທົ່າໃດຄົນຈາກພາກລັດກໍ່ເຂົ້າມາ

“ ສະບາຍດີ “     ຫົວໜ້າຂ້ອຍລຸກຂື້ນພ້ອມກັບຍ່າງໄປຈັບມືກັບ

“ 0_0' “     ຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ເປັນຄົນໆດຽວກັນກັບທີ່ຂ້ອຍເຈີຢູ່ໃນລິບ

“ ເຊີນນັ່ງກ່ອນ, ທຸກຄົນອ້າຍກໍແນະນຳ ທ່ານ ວັດຊະໄນ ເພີ່ນເປັນເຈົ້າໜ້າທີ່ທີ່ຈະມາເບີ່ງແຜນວຽກເຮົາໃນມື້ນີ້ “     ຫົວໜ້າຫັນມາເວົ້າກັບພວກເຮົາ

“ ແລ້ວມື້ນີ້ ທ່ານ ວັດຊະໄນ ມາພຽງແຕ່ຄົນດຽວບໍ “     ສຸມິດຕາ ຖາມ

“ ແມ່ນ ຂ້ອຍຄິດວ່າຂ້ອຍມາຄົນດຽວກະພໍລະໃດ ຄົນອື່ນມາກໍ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຢູ່ແລ້ວເພາະທຸກຢ່າງຂື້ນກັບຂ້ອຍ “

ໝໍນິຕອບໄດ້ໜ້າຕາເສີຍຫຼາຍ

“ ເອີ່ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເສຍເວລາເນາະ , ເຮົາເລີ່ມກັນເລີຍດີກວ່າ ສາຍຝົນ ເປັນຫົວໜ້າທີມສຳຫຼວດເນາະລາວຈະອະທິບາຍແຜນວຽກຕ່າງໆ  “     ຫົວໜ້າຫັນໄປບອກໝໍນັ້ນກ່ອນຈະຫງຶກຫົວໃຫ້ຂ້ອຍເປັນສັນຍານວ່າເລີ່ມໄດ້

     ການປະຊຸມຜ່ານໄປເກືອບ 3 ຊົ່ວໂມງ 

“ ເອົາເປັນວ່າໂຄງການນີ້ຕົກລົງໃຫ້ບໍລິສັດເຈົ້າເຮັດ , ສ່ວນຫົວໜ້າທີມກໍໃຫ້ ລາວເປັນຄົນເຮັດກໍ່ແລ້ວກັນ “     ໝໍນັ້ນເວົ້າແລ້ວຫັນໜ້າມາທາງຂ້ອຍ

“ ຂອບໃຈຫຼາຍໆຍິນດີທີ່ໄດ້ຮ່ວມງານນຳ, ຈັ່ງໃດກໍ່ຂໍເຊີນຮັບປະທານອາຫານທ່ຽງກັບພວກເຮົາກ່ອນ “ ຫົວໜ້າກ່າວເຊີນ

“ ຄັນກິນເຂົ້າກັບເຈົ້າ 2 ຄົນຄົງຊິບໍ່ແຊບ “     

“ຊັ່ນເຮົາໄປກິນນຳກັນໝົດນິລະຊັ່ນນະ “      ຫົວໜ້າທັງເວົ້າທັງຫົວແບບອາລົມດີສຸດ

“ຈັດສອງໂຕະຂ້ອຍບໍ່ມັກກິນກັບຄົນຫຼາຍໆ “     ໝໍນັ້ນເວົ້າແລ້ວກໍ່ເອົາມືຈົກຖົງໂສ້ງຄິດວ່າໂຕເອງລໍ່ຕາຍຫຼະ

“ເຊີນໆເລີຍຊັ່ນທຸກຄົນນຳເດີ້ ຮ້ານອາຫານຂ້າງບໍລິສັດເຮົານິແຊບບໍ່ໃຫ້ວ່າເລີຍ .............“ ແລ້ວຫົວໜ້າກໍ່ຝອຍກັບໝໍນັ້ນໄປນຳທາງ

“ຝົນກີ້ນິສຸດຍອດເລີຍ ແບບແຜນເພີ່ນນິຖະລຸປຸໂປ່ງສົມເປັນສາຍຝົນອີ່ຫຼີ“     ບີ່ຫັນມາເວົ້າກັບຂ້ອຍ

“ແນ່ນອນຢູ່ແລ້ວອົດຫຼັບອົດນອນມາຈັກກີ່ມື້“

“ເຮິ່ ບໍ່ຄ່ອຍຈະຖ່ອມໂຕເນາະ “     ສຸມິດຕາຫັນມາເບະປາກໃສ່ຂ້ອຍ

“ ໄປກິນເຂົ້າເທະບີ່ ເບື່ອພວກອິດສາຕາໄຟ“     ຂ້ອຍເວົ້າກ່ອນຈະຍ່າງອອກໄປ

       ***************   ທີ່ຮ້ານອາຫານ ' ອີ່ຫຍັງບຸ '  ****************

“ນັ່ງໆລະກໍ່ສັ່ງເລີຍເດີ້ດຽວອ້າຍລ້ຽງເອງ“     ຫົວໜ້າຍ່າງມາເວົ້າຢູ່ໂຕະຂ້ອຍກ່ອນຈະຍ່າງໄປຫາໂຕະທີ່ ວັດຊະໄນ ນັ່ງຢູ່

“ຂ້ອຍວ່າຂ້ອຍບໍ່ຢາກກິນເຂົ້າກັບເຈົ້າ2ຄົນ“     ວັດຊະໄນ ເວົ້າກັບ ທອງພູນຜູ້ເປັນຫົວໜ້າໃຫຍ່

“ຊັ່ນເຮົາໄປນັ່ງກັບພະນັກງານເບາະ“

“ຂ້ອຍບໍ່ມັກຄົນຫຼາຍ“

“-_-' “

“ບອກຄົນທີ່ສະເໜີແຜນວຽກຫັ່ນເດ່ມານັ່ງກິນນຳ “

“ສາຍຝົນຫັ່ນຫວະ“

“ລະເຈົ້າຄິດວ່າແມ່ນໃຜຊັ່ນ“

“ດຽວແປັບໜື່ງ“     ທອງພູນລຸກຈາກໂຕະອາຫານມາຫາສາຍຝົນທີ່ກຳລັງນັ່ງຫົວຢູ່ກັບໝູ່

“ຝົນ“

“ໂດຍ, ມີຫຍັງບໍ່ຫົວໜ້າ“      ຂ້ອຍຫັນໜ້າໄປຖາມຫົວໜ້າທີ່ມາຢືນຢູ່ຂ້າງຂ້ອຍ

“ລຸກໄປກິນຢູ່ໂຕະອ້າຍພຸ້ນໄປ“

“ເປັນຫຍັງເຮົາກິນຢູ່ນີ້ກະໄດ້“

“ທ່ານ ວັດຊະໄນ ເພີ່ນຢາກໃຫ້ໄປກິນນຳ“     ຂ້ອຍແນມໄປເບີ່ງໝໍນັ້ນກໍ່ເຫັນວ່າລາວກຳລັງແນມເບີ່ງຂ້ອຍຢູ່

“ໄວແດ່“     ຫົວໜ້າເລັ່ງ

“ອື່ມໆ“     ຂ້ອຍລຸກອອກຈາກໂຕະແລ້ວຍ່າງໄປນັ່ງຂ້າງຫົວໜ້າ

“ຢາກກິນຫຍັງກະສັ່ງເລີຍດຽວຂ້ອຍຈ່າຍເອງກະໄດ້ “     ວັດຊະໄນວ່າ

“ບໍ່ເປັນຫຍັງ ທ່ານ ວັດຊະໄນ ດຽວຂ້ອຍຈ່າຍກະໄດ້ “     ຫົວໜ້າເວົ້າທ່າທາງຈະເກັງໃຈໝໍນິເປັນພິເສດ

“ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກ,  ເຈົ້າຊື່ສາຍຝົນຕົວະ“     ວັດຊະໄນຫັນມາແນມເບີ່ງຂ້ອຍ

“ໂດຍ ເອີ້ນຝົນກະໄດ້ ມັນສັ້ນດີ “

“ ແດນ “

“ຫ໋ະ“

“ ເອີ້ນຂ້ອຍວ່າ ແດນ “

“ ອໍ໋ “     ຂ້ອຍຍີ້ມແຫ້ງໆໃຫ້

“ ແຜນທີ່ຝົນວ່າມາຂ້ອຍຖືກໃຈຫຼາຍ ແຕ່ກໍ່ມີບາງຢ່າງທີ່ຂ້ອຍຢາກຮູ້ລາຍລະອຽດກວ່ານີ້ “

“ ດຽວຂ້ອຍຈະສົ່ງເມລໄປໃຫ້ ວ່າແຕ່ເຈົ້າຢາກຮູ້ຫຍັງອີກ “

“ເອົາໄວ້ຂ້ອຍຈະບອກທີຫຼັງ ຕອນນີ້ກິນກ່ອນດີກວ່າ “     ເວົ້າແລ້ວອາຫານກໍ່ຍົກມາ

     ຫຼັງຈາກທີ່ພກເຮົາກິນເຂົ້າແລ້ວ ບີ່ກໍ່ຍ່າງມາຫາຂ້ອຍ

“ຝົນໄປ໋ “

“ຫົວໜ້າຂໍອອກໄປເອົາລົດກ່ອນເດີ້ມື້ເຊົ້ານິຟ້າວມາເລີຍຈອດລົດໄວ້ຂ້າງທາງລະຂີ່ລົດຮັບຈ້າງມາ“     ຂ້ອຍຫັນໄປຄອບຫົວໜ້າ

“ ອື່ມໄປລະແມະ “

“ດຽວ ! ພໍດີຂ້ອຍກໍ່ຈະກັບດຽວຂ້ອຍໄປສົ່ງເອງ “     ແດນເວົ້າຂື້ນ

“ ອໍ໋ ບໍ່ເປັນຫຍັງດອກດຽວບີ່ໄປສົ່ງຂ້ອຍແປັບດຽວ “     ຂ້ອຍຂັດຄ້ານ

“ແມ່ນໆອີກຢ່າງພວກເຮົາກະເກັງໃຈ ແຮໆ“     ບີ່ເສີມ ຂອບໃຈຫຼາຍໆສ່ຽວ

“ຂ້ອຍຊິໄປສົ່ງເອງ“     ແດນເວົ້າແລ້ວກໍ່ລຸກຂື້ນ

“ ນຳມາແມະບໍ່ໄປຫວາ“     ແດນຫັນມາເວົ້າກັບຂ້ອຍ

“ໄປກ່ອນເດີ້ບີ່, ດຽວມາ “     ຂ້ອຍຫັນໄປບອກບີ່

“ ລົດເຈົ້າຈອດໄວ້ໃສ “     ແດນຫັນມາຖາມຂ້ອຍ

“ ຖະໜົນລ້ານຊ້າງໜ້າທະນາຄານໄທ“

“ເຈົ້າເຮັດວຽກຢູ່ນີ້ດົນລະຫວາ“      ແດນຖາມຂະນະຂັບລົດ

“ ປະມານ 4 ເກືອບ 5 ປີແລ້ວ “

“ແຜນວຽກເຈົ້າດີຫຼາຍ ຄິດວ່າເລີ່ມລົງມືໄດ້ມື້ໃດ “

“ ຫຼັງຈາກເຊັນສັນຍາແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຈະລົງໄປສຳຫຼວດ“

“ ເຈົ້າໄປສຳຫຼວດເອງເລີຍບໍ“

“ແມ່ນ“

“ເປັນຜູ້ຍິງນິໃດ“

“ຊິເປັນຫຍັງໂຮງແຮມໃຫຍ່ໆຢູ່ສະຫວັນປາກເຊກະຂ້ອຍນິລະລົງໄປສຳຫຼວດ“

“....“

“ຈອດນິກະໄດ້“

“ຫັ່ນຫວາລົດເຈົ້າ“

“ອື່ມຂອບໃຈ ທ່ານ ແດນ ຫຼາຍໆ “

“ ແດນ  ລອງເວົ້າໃໝ່ ແດນຊື່ໆ ບໍ່ມີທ່ານ “

“ ຂອບໃຈແດນຫຼາຍໆ “

     ຂ້ອຍລົງຈາກລົດກ່ອນທີ່ຈະຍ່າງໄປຫາລົດອັນແສນຮັກຂອງຂ້ອຍ