บทที่ 2
ไค โทชิกิ
ไค โทชิกิ
ณ คอนโดแห่งหนึ่ง
ซ่า ซ่า
'' . . . . . . ''
ชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังอาบน้ำได้ยืนคิดเรื่องในสมัยอนุบาลอีกครั้ง ภาพในวันวานยังไม่จางหายไปไหนทั้งความทรงจำที่ได้อยู่ร่วมกันกับเพื่อนสาว
- หลังจากที่ชายหนุ่มร่างสูงอาบน้ำเสร็จแล้วทำธุระต่าง ๆ ในห้องเสร็จเรียบร้อยเขาก็ไปที่ร้าน Card Capital ทันทีเพื่อไปแข่งการ์ดไฟท์กับคนอื่นและเพื่อไปพบกับเพื่อนสาวคนหนึ่ง -
พรืด
เสียงเปิดประตูของร้าน Card ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของชายหนุ่มร่างสูงที่เดินเข้ามาในร้าน
'' ยืนต้อนรับนะ... ไค ''
เสียงจากหญิงสาวที่ดังขึ้นมาจากตรงเคาน์เตอร์ก็ทำให้ไคเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยที่เขาไม่รู้ตัว
'' ไง... ''
ไคตอบกลับพร้อมหันไปมองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์
'' วันนี้ก็มาอีกแล้วนะ... ติดใจงั้นสิ ? ''
'' หึ... ก็นะ ''
ระหว่างนั้นไคก็ได้เดินไปนั่งเล่นแวนการ์ดเพื่อรอเพื่อนคนอื่น ๆ มาแต่เมื่อเขาเล่นจบไปตาหนึ่งก็มีผู้ใหญ่คนหนึ่งได้เดินเข้ามา
'' อ้าว นั้นไคคุงใช่มั้ย ? ''
ผู้ใหญ่ร่างสูงผอมบางได้เดินเข้ามาทักทายไคด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเบิกบานดังพระอาทิตย์
'' หืม... คุณชิน ? ''
'' แหม ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะสบายดีมั้ย ? ''
'' ก็... ดีนะครับ ''
'' มิซากิ ไม่ออกไปคุยกับไคคุงหน่อยเหรอ ''
ชินหันไปมองหน้ามิซากิที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์แต่ตัวของเธอเองก็กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เช่นกัน
'' . . . . . . . ''
กา กา กา
'' โถ่ มิซากิอย่าเงียบแบบนั้นสิ ''
ชินเดินไปหาพร้อมทำหน้าเฟลใส่มิซากิเล็กน้อย
'' แล้ว... ชินซังจะยุ่งอะไรล่ะคะ ? ''
มิซากิตอบกลับไปพร้อมมองด้วยหางตาแบบคมสุดขีด
'' อึ๋ย ! ขอโทษครับ ''
ชินตกใจเล็กน้อยจึงก้มหัวลงเพราะเขาไม่กล้าขึ้นใส่มิซากิ
- จากนั้นชินก็ออกไปกวาดใบไม้หน้าร้านที่อยู่เกลื่อนไปหมด -
หลังจากที่ไคยืนดูทั้ง 2 คนคุยกันจบเรียบร้อยไคเองก็เริ่มพูดออกมาบ้างเช่นกัน
'' เอ่อ.. โทคุระ... ? ''
'' หืม... ? ว่าไง ? ''
'' คือ... ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วยกันหน่อยช่วยไปสวนสาธารณะกับฉันทีสิ ''
'' อ่า... ได้สิ ''
จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินออกมานอกร้านด้วยกัน
ชินที่เห็นมิซากิและไคเดินออกมาด้วยกันจึงพึ่งคิดได้ว่าไม่มีใครเฝ้าร้าน
'' มิซากิแล้วร้านล่ะ !? ''
'' ตัวแทนผู้จัดการดูแทนค่ะ... ''
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปที่สวนสาธารณะทันทีแล้วทิ้งชินเอาไว้ที่ร้านคนเดียวกับแมว 1 ตัว
'' ไม่ใช่อย่างน๊านนนนน มิ ซา กิ !!!! ''
ณ สวนสาธารณะ
'' . . . . . . ''
ทั้งคู่เดินเข้ามาในสวนและเดินไปนั่งตรงม้านั่งตัวหนึ่งที่มีแมวนอนอยู่
'' ไง... เจอกันอีกแล้วนะ ''
ไคกล่าวเสียงทักทายให้แมวที่นอนอยู่บนท้านั่งพร้อมกับยิ้มบาง ๆ แล้วลูปหัวเบา ๆ มิซากิที่ยืนมองดูอยู่จากข้างหลังไม่ห่างมากนักก็อดยิ้มไม่ได้เพราะตัวเธอเองก็รู้ว่าไคนั้นรักแมวมากแค่ไหน
'' แล้วเรื่องที่จะคุยล่ะ ? ''
มิซากิเริ่มกลับเข้าเรื่องทันทีระหว่างนั้นแมวก็โดดลงมาแล้วเดินหนีหายไป
'' อ๋อ... เรื่องนั้นน่ะเหรอ... ''
ไคพูดออกมาพร้อมกับทำเสียงเบา ๆ เล็กน้อย
'' โทคุระ... เธอน่ะยังจำเรื่องนั้นได้มั้ย ? ''
ไคที่ถามเรื่องอย่างตรงประเด็นก็หันไปมองหน้าของมิซากิด้วยแววตาที่จริงจัง
'' เรื่องนั้น... ? เรื่องไหนล่ะ ? ''
'' สัญญา... ระหว่างเรา 2 คนไงล่ะ ตอนที่ยังอยู่โรงเรียนเดียวกัน ''
มิซากิที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยายามนึกถึงเรื่องในครั้งนั้นทันทีแต่ตัวเธอกลับนึกแล้วนึกอีกก็นึกไม่ออกตัวเธอที่ไม่อยากโกหกจึงต้องจับใจพูดความจริงออกไป
'' ขอโทษนะ... ฉัน... ลืมไปแล้วล่ะ... ''
ไคที่ได้ยินจากปากมิซากิตรง ๆ ก็เสียความรู้สึกเอาอย่างมากจึงทำให้แววตาของเขาดูเศร้าลงแล้วตัวเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมผมที่ปิดหน้าตัวเองเอาไว้เพราะไม่อยากให้มิซากิต้องเห็นสภาพตัวตนของเขาแบบนี้ ทางมิซากิเองก็ไม่กล้าสบตาที่จะมองหน้าไคได้แต่ทำหน้าที่รู้สึกผิดอย่างเดียวและไม่รู้จะพูดอะไรออกมา
'' ฉัน... ขอตัวก่อนนะ.... ไว้ค่อยเจอกันใหม่... ''
เมื่อไคพูดจบตัวเขาก็รีบก้าวเท้าออกอย่างไวแล้วเดินออกจากสวนสาธารณะแบบไม่ลังเลเพราะตัวเขาในตอนนี้เองก็อยากอยู่คนเดียวเงียบ ๆ สักพัก
'' ด--เดี๋ยวสิไค ! ฉัน... ''
มิซากิที่คิดจะพูดอะไรบางอย่างออกไปก็พูดไม่ทันเพราะเมื่อเธอดูอีกทีไคก็ได้ลับสายตาหายไปแล้ว
ซ่า ซ่า
'' . . . . . . ''
ชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังอาบน้ำได้ยืนคิดเรื่องในสมัยอนุบาลอีกครั้ง ภาพในวันวานยังไม่จางหายไปไหนทั้งความทรงจำที่ได้อยู่ร่วมกันกับเพื่อนสาว
- หลังจากที่ชายหนุ่มร่างสูงอาบน้ำเสร็จแล้วทำธุระต่าง ๆ ในห้องเสร็จเรียบร้อยเขาก็ไปที่ร้าน Card Capital ทันทีเพื่อไปแข่งการ์ดไฟท์กับคนอื่นและเพื่อไปพบกับเพื่อนสาวคนหนึ่ง -
พรืด
เสียงเปิดประตูของร้าน Card ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของชายหนุ่มร่างสูงที่เดินเข้ามาในร้าน
'' ยืนต้อนรับนะ... ไค ''
เสียงจากหญิงสาวที่ดังขึ้นมาจากตรงเคาน์เตอร์ก็ทำให้ไคเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยที่เขาไม่รู้ตัว
'' ไง... ''
ไคตอบกลับพร้อมหันไปมองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์
'' วันนี้ก็มาอีกแล้วนะ... ติดใจงั้นสิ ? ''
'' หึ... ก็นะ ''
ระหว่างนั้นไคก็ได้เดินไปนั่งเล่นแวนการ์ดเพื่อรอเพื่อนคนอื่น ๆ มาแต่เมื่อเขาเล่นจบไปตาหนึ่งก็มีผู้ใหญ่คนหนึ่งได้เดินเข้ามา
'' อ้าว นั้นไคคุงใช่มั้ย ? ''
ผู้ใหญ่ร่างสูงผอมบางได้เดินเข้ามาทักทายไคด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเบิกบานดังพระอาทิตย์
'' หืม... คุณชิน ? ''
'' แหม ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะสบายดีมั้ย ? ''
'' ก็... ดีนะครับ ''
'' มิซากิ ไม่ออกไปคุยกับไคคุงหน่อยเหรอ ''
ชินหันไปมองหน้ามิซากิที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์แต่ตัวของเธอเองก็กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เช่นกัน
'' . . . . . . . ''
กา กา กา
'' โถ่ มิซากิอย่าเงียบแบบนั้นสิ ''
ชินเดินไปหาพร้อมทำหน้าเฟลใส่มิซากิเล็กน้อย
'' แล้ว... ชินซังจะยุ่งอะไรล่ะคะ ? ''
มิซากิตอบกลับไปพร้อมมองด้วยหางตาแบบคมสุดขีด
'' อึ๋ย ! ขอโทษครับ ''
ชินตกใจเล็กน้อยจึงก้มหัวลงเพราะเขาไม่กล้าขึ้นใส่มิซากิ
- จากนั้นชินก็ออกไปกวาดใบไม้หน้าร้านที่อยู่เกลื่อนไปหมด -
หลังจากที่ไคยืนดูทั้ง 2 คนคุยกันจบเรียบร้อยไคเองก็เริ่มพูดออกมาบ้างเช่นกัน
'' เอ่อ.. โทคุระ... ? ''
'' หืม... ? ว่าไง ? ''
'' คือ... ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วยกันหน่อยช่วยไปสวนสาธารณะกับฉันทีสิ ''
'' อ่า... ได้สิ ''
จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินออกมานอกร้านด้วยกัน
ชินที่เห็นมิซากิและไคเดินออกมาด้วยกันจึงพึ่งคิดได้ว่าไม่มีใครเฝ้าร้าน
'' มิซากิแล้วร้านล่ะ !? ''
'' ตัวแทนผู้จัดการดูแทนค่ะ... ''
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปที่สวนสาธารณะทันทีแล้วทิ้งชินเอาไว้ที่ร้านคนเดียวกับแมว 1 ตัว
'' ไม่ใช่อย่างน๊านนนนน มิ ซา กิ !!!! ''
ณ สวนสาธารณะ
'' . . . . . . ''
ทั้งคู่เดินเข้ามาในสวนและเดินไปนั่งตรงม้านั่งตัวหนึ่งที่มีแมวนอนอยู่
'' ไง... เจอกันอีกแล้วนะ ''
ไคกล่าวเสียงทักทายให้แมวที่นอนอยู่บนท้านั่งพร้อมกับยิ้มบาง ๆ แล้วลูปหัวเบา ๆ มิซากิที่ยืนมองดูอยู่จากข้างหลังไม่ห่างมากนักก็อดยิ้มไม่ได้เพราะตัวเธอเองก็รู้ว่าไคนั้นรักแมวมากแค่ไหน
'' แล้วเรื่องที่จะคุยล่ะ ? ''
มิซากิเริ่มกลับเข้าเรื่องทันทีระหว่างนั้นแมวก็โดดลงมาแล้วเดินหนีหายไป
'' อ๋อ... เรื่องนั้นน่ะเหรอ... ''
ไคพูดออกมาพร้อมกับทำเสียงเบา ๆ เล็กน้อย
'' โทคุระ... เธอน่ะยังจำเรื่องนั้นได้มั้ย ? ''
ไคที่ถามเรื่องอย่างตรงประเด็นก็หันไปมองหน้าของมิซากิด้วยแววตาที่จริงจัง
'' เรื่องนั้น... ? เรื่องไหนล่ะ ? ''
'' สัญญา... ระหว่างเรา 2 คนไงล่ะ ตอนที่ยังอยู่โรงเรียนเดียวกัน ''
มิซากิที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยายามนึกถึงเรื่องในครั้งนั้นทันทีแต่ตัวเธอกลับนึกแล้วนึกอีกก็นึกไม่ออกตัวเธอที่ไม่อยากโกหกจึงต้องจับใจพูดความจริงออกไป
'' ขอโทษนะ... ฉัน... ลืมไปแล้วล่ะ... ''
ไคที่ได้ยินจากปากมิซากิตรง ๆ ก็เสียความรู้สึกเอาอย่างมากจึงทำให้แววตาของเขาดูเศร้าลงแล้วตัวเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมผมที่ปิดหน้าตัวเองเอาไว้เพราะไม่อยากให้มิซากิต้องเห็นสภาพตัวตนของเขาแบบนี้ ทางมิซากิเองก็ไม่กล้าสบตาที่จะมองหน้าไคได้แต่ทำหน้าที่รู้สึกผิดอย่างเดียวและไม่รู้จะพูดอะไรออกมา
'' ฉัน... ขอตัวก่อนนะ.... ไว้ค่อยเจอกันใหม่... ''
เมื่อไคพูดจบตัวเขาก็รีบก้าวเท้าออกอย่างไวแล้วเดินออกจากสวนสาธารณะแบบไม่ลังเลเพราะตัวเขาในตอนนี้เองก็อยากอยู่คนเดียวเงียบ ๆ สักพัก
'' ด--เดี๋ยวสิไค ! ฉัน... ''
มิซากิที่คิดจะพูดอะไรบางอย่างออกไปก็พูดไม่ทันเพราะเมื่อเธอดูอีกทีไคก็ได้ลับสายตาหายไปแล้ว
จบบทที่ 2
กลับมาทีไปกับระบบเว็บไม่เป็นจริงๆ ค่ะกว่าจะอัพได้
แง เล่นเว็บเด็กดีไม่เป็นแย้ว