บทที่ 1
...การพบกันแห่งโชคชะตา...
...การพบกันแห่งโชคชะตา...
[ ย้อนกลับไปในช่วงวัยเด็ก ๆ อนุบาล 3 ]
ณ โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง
'' ........ ''
เด็กชายร่างเล็กคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงขั้นบันไดอยู่คนเดียวโดยที่เขาไม่มีเพื่อนคบเลยสักคนและตัวเขาเองก็ไม่ยอมเปิดใจให้ใครอีกเช่นกัน
'' น่าเบื่อชะมัด... ''
เด็กชายร่างเล็กนั่งบ่นอยู่คนเดียวด้วยสีหน้าที่อยากจะกลับบ้านอย่างเต็มทน
'' นี่ !!! นายน่ะมาเล่นด้วยกันมั้ย ? ''
เด็กสาวตัวเล็กผมยาวตะโกนถามเด็กชายที่นั่งอยู่คนเดียว
'' ...... ''
เด็กหนุ่มมองอย่างเงียบ ๆ แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น
'' โธ่ ! ให้ตายสิ ''
เด็กสาวทนไม่ไหวจึงเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มเพื่อทำความรู้จักกัน
'' นายน่ะชื่ออะไร ? ''
เด็กสาวร่างเล็กผมยาวถามเด็กหนุ่ม
'' ไค โทชิกิ ''
ไคได้ตอบคำถามของเด็กสาวแต่ก็ยังไม่สนใจอยู่เช่นเคย
'' ไค ! มาเล่นด้วยกันเถอะนะ ''
เด็กสาวพยายามตื้อให้อีกฝ่ายไปเล่นด้วยกัน
'' ไม่ล่ะเธอก็ไปเล่นเองสิ ''
เด็กสาวเริ่มทนไม่ไหวจึงขอท้าดวลด้วย Cardfight Vanguard
'' ไคมาแข่งกันถ้าฉันชนะนาย นายต้องมาเล่นกับพวกฉันนะ ! ''
'' ก็ย่อมได้...แต่ถ้าฉันชนะเธอก็ไสหัวไปซะนะ ''
ไคตอบด้วยท่าทีที่มั่นใจว่าตัวเองจะชนะการแข่งเอามาก ๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ตู้ม !!!
[ ดาเมจใบที่ 6 ลอยลงช่องดาเมจโซนของไคอย่างสวยงาม ]
'' ฉัน...แพ้แล้ว ''
ไคอึ้งกับการสู้ครั้งนี้เอามากถึงกับเริ่มจะสนใจแวนการ์ดเพิ่มมากขึ้นพิเศษ
'' เอาล่ะตามสัญญานะไคนายต้องมาเล่นกับพวกฉันนะ ! ''
เด็กสาวพูดกับไคเสร็จก็รีบจับมือของไคแล้ววิ่งไปหาพวกเพื่อน ๆ กันระหว่างที่วิ่งไปเด็กสาวก็เริ่มแนะนำตัวขึ้น....
'' จริงสิฉันลืมแนะนำตัวน่ะ ! ฉัน โทคุระ มิซากิ ยินดีที่ได้รู้จักนะไค ! ''
มิซากิวัยเด็กยิ้มให้กับไคในร่างเล็กจึงทำให้ตอนนั้นไคเริ่มรู้สึกกับมิซากิแบบ....
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ห้องนอนของ โทคุระ มิซากิ
'' ......... ''
มิซากิลุกจากเตียงขึ้นมาแล้วเอามือจับหัวตัวเองเล็กน้อย
'' ฝัน....ถึงช่วงนั้นอีกแล้วสิ.... ''
มิซากิส่ายหัวเบา ๆ เล็กน้อยก่อนที่จะลงไปทานอาหารเช้ากับคุณชิน
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ห้องนอนของ ไค โทชิกิ
จิ๊บ ๆ
เสียงนกร้องพร้อมกับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนของไค
'' อือ.... ''
ไคเริ่มรู้สึกตัวจึงลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วเดินไปที่ห้องน้ำแล้วยืนจ้องกระจกสักพัก
'' โทคุระ...ฉัน...ฝันถึงเธอกี่ครั้งกันแล้วนะ... ''
ไคทำหน้าเศร้าเล็กน้อยแล้วยืนจ้องมองกระจกอยู่อย่างนั้น
'' กี่ปีแล้ว...ที่ฉันไม่ได้พบเจอเธอน่ะ... ''
'' ไม่ได้...มัวแต่คิดเรื่องสมัยเด็กวันนี้มีนัดกับเจ้าพวกนั้นนินะ... ''
ไคเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองมีนัดกับไอจิและมิวะที่ร้าน Card Capital จึงรีบอาบน้ำแต่งตัวทานข้าวเช้าทันที
เมื่อไคทำธุระตอนเช้าเสร็จก็ออกจากบ้านแล้วตรงดิ่งไปที่ร้านการ์ดอย่างชิว ๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ร้าน Card Capital
'' คุณมิซากิมาการ์ดไฟท์กันนะครับ !!! ''
เด็กชายตัวเล็กวิ่งเข้ามาในร้านแล้วตะโกนท้าดวลกับมิซากิอย่างเป็นประจำ
'' เงียบ ๆ หน่อยไม่ได้อยู่ห่างกันเป็นเมตรพูดธรรมดาก็พอแล้วน่าคามุย ! ''
มิซากิทำหน้าดุเล็กน้อยจึงทำให้คามุยผวาไปชั่ววูบและตอนนั้นเองที่มีคนมาเข้าร้านเพิ่มอีก 1 คน
'' ........ ''
ผู้ชายร่างสูงโปร่งเดินตรงดิ่งเข้ามาทันใดนั้นเองที่มิซากิได้เห็นชายร่างสูงโปร่งเข้ามาในร้านก็ทำให้เธอรู้สึกดีใจเอามาก ๆ ที่ได้พบกับ....
'' มาแล้วเรอะ !!! ''
คามุยทักชายหนุ่มสูงโปร่งแล้วเดินไปท้าการ์ดไฟท์ทันทีแต่ชายร่างสูงโปร่งก็ปฎิเสธอย่างตรง ๆ และเดินไปหาคน ๆ หนึ่ง ๆ
'' ......... ''
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ชายสูงโปร่งคนนั้นว่าจะเดินไปไหน
'' ไม่พบกันนานนะ...โทคุระ มิซากิ ''
ชายสูงโปร่งเอ่ยคำทักทายมิซากิแล้วยิ้มบาง ๆ ให้กับอีกฝ่าย
'' ไม่พบกันนานเช่นกัน...ไค โทชิกิ ''
มิซากิยิ้มตอบให้กับไคเพราะทั้งคู่ก็ได้กลับมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง
ณ โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง
'' ........ ''
เด็กชายร่างเล็กคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงขั้นบันไดอยู่คนเดียวโดยที่เขาไม่มีเพื่อนคบเลยสักคนและตัวเขาเองก็ไม่ยอมเปิดใจให้ใครอีกเช่นกัน
'' น่าเบื่อชะมัด... ''
เด็กชายร่างเล็กนั่งบ่นอยู่คนเดียวด้วยสีหน้าที่อยากจะกลับบ้านอย่างเต็มทน
'' นี่ !!! นายน่ะมาเล่นด้วยกันมั้ย ? ''
เด็กสาวตัวเล็กผมยาวตะโกนถามเด็กชายที่นั่งอยู่คนเดียว
'' ...... ''
เด็กหนุ่มมองอย่างเงียบ ๆ แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น
'' โธ่ ! ให้ตายสิ ''
เด็กสาวทนไม่ไหวจึงเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มเพื่อทำความรู้จักกัน
'' นายน่ะชื่ออะไร ? ''
เด็กสาวร่างเล็กผมยาวถามเด็กหนุ่ม
'' ไค โทชิกิ ''
ไคได้ตอบคำถามของเด็กสาวแต่ก็ยังไม่สนใจอยู่เช่นเคย
'' ไค ! มาเล่นด้วยกันเถอะนะ ''
เด็กสาวพยายามตื้อให้อีกฝ่ายไปเล่นด้วยกัน
'' ไม่ล่ะเธอก็ไปเล่นเองสิ ''
เด็กสาวเริ่มทนไม่ไหวจึงขอท้าดวลด้วย Cardfight Vanguard
'' ไคมาแข่งกันถ้าฉันชนะนาย นายต้องมาเล่นกับพวกฉันนะ ! ''
'' ก็ย่อมได้...แต่ถ้าฉันชนะเธอก็ไสหัวไปซะนะ ''
ไคตอบด้วยท่าทีที่มั่นใจว่าตัวเองจะชนะการแข่งเอามาก ๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ตู้ม !!!
[ ดาเมจใบที่ 6 ลอยลงช่องดาเมจโซนของไคอย่างสวยงาม ]
'' ฉัน...แพ้แล้ว ''
ไคอึ้งกับการสู้ครั้งนี้เอามากถึงกับเริ่มจะสนใจแวนการ์ดเพิ่มมากขึ้นพิเศษ
'' เอาล่ะตามสัญญานะไคนายต้องมาเล่นกับพวกฉันนะ ! ''
เด็กสาวพูดกับไคเสร็จก็รีบจับมือของไคแล้ววิ่งไปหาพวกเพื่อน ๆ กันระหว่างที่วิ่งไปเด็กสาวก็เริ่มแนะนำตัวขึ้น....
'' จริงสิฉันลืมแนะนำตัวน่ะ ! ฉัน โทคุระ มิซากิ ยินดีที่ได้รู้จักนะไค ! ''
มิซากิวัยเด็กยิ้มให้กับไคในร่างเล็กจึงทำให้ตอนนั้นไคเริ่มรู้สึกกับมิซากิแบบ....
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ห้องนอนของ โทคุระ มิซากิ
'' ......... ''
มิซากิลุกจากเตียงขึ้นมาแล้วเอามือจับหัวตัวเองเล็กน้อย
'' ฝัน....ถึงช่วงนั้นอีกแล้วสิ.... ''
มิซากิส่ายหัวเบา ๆ เล็กน้อยก่อนที่จะลงไปทานอาหารเช้ากับคุณชิน
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ห้องนอนของ ไค โทชิกิ
จิ๊บ ๆ
เสียงนกร้องพร้อมกับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนของไค
'' อือ.... ''
ไคเริ่มรู้สึกตัวจึงลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วเดินไปที่ห้องน้ำแล้วยืนจ้องกระจกสักพัก
'' โทคุระ...ฉัน...ฝันถึงเธอกี่ครั้งกันแล้วนะ... ''
ไคทำหน้าเศร้าเล็กน้อยแล้วยืนจ้องมองกระจกอยู่อย่างนั้น
'' กี่ปีแล้ว...ที่ฉันไม่ได้พบเจอเธอน่ะ... ''
'' ไม่ได้...มัวแต่คิดเรื่องสมัยเด็กวันนี้มีนัดกับเจ้าพวกนั้นนินะ... ''
ไคเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองมีนัดกับไอจิและมิวะที่ร้าน Card Capital จึงรีบอาบน้ำแต่งตัวทานข้าวเช้าทันที
เมื่อไคทำธุระตอนเช้าเสร็จก็ออกจากบ้านแล้วตรงดิ่งไปที่ร้านการ์ดอย่างชิว ๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ร้าน Card Capital
'' คุณมิซากิมาการ์ดไฟท์กันนะครับ !!! ''
เด็กชายตัวเล็กวิ่งเข้ามาในร้านแล้วตะโกนท้าดวลกับมิซากิอย่างเป็นประจำ
'' เงียบ ๆ หน่อยไม่ได้อยู่ห่างกันเป็นเมตรพูดธรรมดาก็พอแล้วน่าคามุย ! ''
มิซากิทำหน้าดุเล็กน้อยจึงทำให้คามุยผวาไปชั่ววูบและตอนนั้นเองที่มีคนมาเข้าร้านเพิ่มอีก 1 คน
'' ........ ''
ผู้ชายร่างสูงโปร่งเดินตรงดิ่งเข้ามาทันใดนั้นเองที่มิซากิได้เห็นชายร่างสูงโปร่งเข้ามาในร้านก็ทำให้เธอรู้สึกดีใจเอามาก ๆ ที่ได้พบกับ....
'' มาแล้วเรอะ !!! ''
คามุยทักชายหนุ่มสูงโปร่งแล้วเดินไปท้าการ์ดไฟท์ทันทีแต่ชายร่างสูงโปร่งก็ปฎิเสธอย่างตรง ๆ และเดินไปหาคน ๆ หนึ่ง ๆ
'' ......... ''
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ชายสูงโปร่งคนนั้นว่าจะเดินไปไหน
'' ไม่พบกันนานนะ...โทคุระ มิซากิ ''
ชายสูงโปร่งเอ่ยคำทักทายมิซากิแล้วยิ้มบาง ๆ ให้กับอีกฝ่าย
'' ไม่พบกันนานเช่นกัน...ไค โทชิกิ ''
มิซากิยิ้มตอบให้กับไคเพราะทั้งคู่ก็ได้กลับมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง
จบบทที่ 1
แต่งวันวาเลนไทน์หน่อย
รีบต่อเร็วๆสิคะรอมาครึ่งปีแล้วน้า
มีพิมพ์ผิดบ้างนิดหน่อย แต่โดยรวมก็ถือว่าดีค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ!