ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นายตัวดีสะกิดใจยัยสุดสวย(มาก)

    ลำดับตอนที่ #5 : กะหลาป๋า : โดนขโมยจูบแรก First kiss!!

    • อัปเดตล่าสุด 29 ส.ค. 53



    กะหลาป๋า
    : โดนขโมยจูบแรก First kiss!!

     

    เช้าวันรุ่งขึ้น

     

    08:30 am

    ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดดดด ~  ปึก!

    ห้าววว ทำไมมันไม่อยากตื่นขนาดนี้นะ

    ฉันห้าวบ่นพึมพำงึมงำพร้อมปิดนาฬิกาปลุกบ้านี่ที่เสียงดังหนวกหูหนัก!

    สาวน้อย ตื่นแล้วเหรอ

    เสียงนี้คำนี้ ฉันว่ามันคุ้นๆทะแม่งๆนะ ฉันเลยขยี้และลืมตาขึ้นมาดูและก็พบว่า

    เฮ้ย! ไอ้บลูเบอรี่ไม่น่ากินนายมาทำอะไรที่นี่ ตรงนี้และเวลานี้?”

    พบว่าเป็นไอ้บลูเบอรี่เน่านั้น เอ๊ะ แต่นายนั้นเข้ามาอยู่ห้องฉันได้ไงในเมื่อห้องฉันมีคนเฝ้าคุ้มอยู่นะหรือว่า ...มันจะเข้ามาปลุกปล้ำฉัน ฮือๆ ฉันยังไม่อยากเสียเวอร์จิ้นของฉันไปนะ

    นี่สาวน้อยอย่าเรียกบลูเบอรี่ไม่น่ากินได้ไหม มันน่าเกลียดอ่ะ

    เชอะ แล้วจะให้ฉันเรียกอะไรย่ะหรือว่าจะเป็นบลูเบอรี่เน่าดี

    โอ๊ย แม่ยอดยาหยีเล่นผมแรงนะเดี๋ยวพ่อก็ปลุกปล้ำซะเลยนิ

    กรี๊ด ดดด ตายแล้วเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆเหรอเนี่ย ฮือๆ ฉันกะแล้วนายนี่ติ้งคิดอกุศลมิดีมิร้ายกับฉัน

     

    - .- ชิ้งๆ

    อย่ามองแบบว่าผมหื่นกามได้ไหมสาวน้อย พลีส ~ ”

    อี๋ ฉันบอกแล้วไงอย่ามาเรียกสาวน้อยไงเล่า

    โอ๋ๆ ไม่เรียกก็ได้ครับแล้วจะให้กะผมเรียกว่าอะไร สาวน้อยของผม สาวน้อยตาสีชมพู ยอดยาหยี ที่รัก ฮันนี่ ดาร์ลิ้ง กล่องดวงใจว่าที่เมีย ภรรยา ~ ”

    กรี๊ดดดด...สามชาติแปดชาตินี้ฉันกรี๊ดไม่หมดแน่ทำไมนายนั้นกวนฉันนักนะถึงจะเกลียดสาวน้อยก็เถอะ แต่ละอย่างที่ไอ้บลูเบอรี่นั้นพูดมามัน ขยะแขยงอ่ะ แต่ยังไงมันก็ไม่เท่ากับ กล่องดวงใจ มันคือ.... (เอ๊ะ ยัยนี่คิดอกุศลอะไรเนี่ย)  อ๊าย ~ รับไม่ได้ค่ะรับไม่ได้อย่างแรงคนสวยจะเป็นลม!

    ฉันว่านายเรียก สาวน้อยเหมือนเดิมเถอะ

    ว้าว..สาวน้อยน่ารักที่สุด!”

    ว่าแต่นายยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ นายมาทำอะไรที่นี่

    อยากรู้เหรอ สาวน้อย ~ ”

    เออ! รีบๆตอบมา

    ฮ่าๆ สาวน้อยอยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย งั้น..

    งั้น อะไรเล่า!”

    งั้นมาให้พ่อทูนหัวคนนี้ หอมสักฟอดสิ^^”

    กรี๊ดด! ไม่มีทางแกไอ้ลามก ไอ้จิตตกอับ ไอ้สมองปวด ไอ้จิตสับสน ไอ้โรคจิตอ่อนๆ ไอ้สมองอกุศล ไอ้วิปริต ไอ้หื่นกามขั้นโคม่า ไอ้บลูเบอรี่ไม่น่ากิน ไอ้สีตาโหล่ ไอ้ปากไม่ดี ไอ้! ไอ้! คิดไม่ออกว้อย กรี๊ดดดดด ~ ”

    ไอ้หมอนี่เป็นใครกล้าดียังไงมาพูดจาภาษาแมวสามหาวกับฉันแบบนี้ แถมตีหน้าซื่อบริสุทธิ์ ยิ้มระรื่น ทำเหมือนหูทวนลมไม่ได้ยินที่ฉันด่า แล้วจู่ๆ หมอนี่ก็หยิบกระดาษขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วมายื่นให้ฉัน หรือ ว่ามันเป็นจดหมายสารภาพรัก? (หลงตัวเองป่าวย่ะ) พอฉันรับมาแล้วเปิดอ่านปรากฏว่ามีลายลักษณ์อักษรจาลึกไว้อยู่ ว่า

     

        ......ถึง ลูกสาวน้ำจิ้มที่รักของพ่อ

    พ่อลืมบอกคุณลูกสาวไปว่าวันนี้พ่อจะไปรับหญิงแม่ที่สนามบินนอกเมืองจะกลับมาถึงก็ตอนที่จะไปงานเลี้ยงที่ค่ายจัดไว้ที่ค่ายเรากำลังจะเปิดกล้องถ่ายหนังละครเรื่องใหม่ ที่มีพระเอกโดยเท็นจังหรือเท็น (เท็นจัง ชื่อจริงของนายนั้นเหรอตลกชะมัด) และนางเอกโดยลูก ผู้กำกับโดยพ่อเอง และตัวละครอื่นๆ อีกมากมายทั้งนี้พ่อขอให้ลูกอยู่ในอุปการะโอวาทของเท็นจังนะลูกที่สำคัญอย่าดื้อและชวนเค้าทะเลาะบ่อยๆ นะลูก

    ปล.ชุดเสื้อผ้า แต่งหน้าทำผมเท็นจังคงจัดการแล้วไม่ต้องห่วงนะลูก

                                                                                                                 รักลูกเสมอ

    จาก...พ่อ

     

     

    ทำไมนายพึงมาให้ฉัน ฉันจะไปหาแม่

    ไม่ได้! อ่านแล้วไม่ใช่เหรอว่าต้องอยู่ในโอวาทของฉันเท่านั้น

    ไม่ นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน

    งั้นเหรอ ^^”

    นายเท็นจังพูดพลางแสยะยิ้มอย่างมีเลนัย เหวออ!

    กรี๊ดดด นายจะทำอะไรฉันปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ

    อะไรของหมอนี่เนี่ย กรี๊ดดด ฉันไม่เข้าใจทำไมฉันไม่ฟังคำสั่งแค่นี้ถึงกับต้องยกแบกฉันขึ้นพลาดไหล่จนหัวทิ่มหัวปักหัวป่ำด้วนหรอฟ่ะ รู้ไหมมันเจ็บนะว้อยที่หัวทิ่มลงขนาดนี้ แถมยังวิ่งอย่างกับวิ่งมารทอนพระราชทานจนหัวฟูแล้วเนี่ย

    ฉันไม่แบกเธอไปปลุกปล้ำหรอกสาวน้อย

    กรี๊ดดด นายเอาความคิดอกุศลออกไปนะ

    ก็ขัดคำสั่งเอง ฉันอุตสาห์แบกเธอไปทำหน้าทำผมนะ ยังมาบ่น

    ไอ้บลูเบอรี่ไม่น่ากิน! บอกฉันดีๆก็ได้ไม่ต้องแบกเดินเองเป็น

    ถึงฉันบอกสาวน้อยจะยอมเหรอ? จริงไหมจ้ะยอดยาหยี?”

    อี๋ ฉันไม่ใช่ยอดยาหยีของนายนะไอ้บลูเบอรี่ไม่น่ากิน!”

    ฮ่าๆ เดี๋ยวในหนังเธอก็ได้เป็นยอดยาหยีของฉันอยู่ดี

    บ้าตายเถอะค่ะ อย่ามาพูดจาภาษาแมวของฉงของฉันอะไรกัน

    งั้นก็เงียบๆ ไปจนกว่าจะถึงแล้วกัน

    เชอะ สุดท้ายฉันต้องยอมหมอเนี่ยนะเหรอ แล้วนายบลูเบอรี่ไม่น่ากินก็แบกฉันเดินไปเรื่อยๆ..เรื่อยๆ..รอแล้วรอเล่าเมื่อไหร่มันจะแบกฉันถึงห๊ะเนี่ย ฉันบ่นในใจพลางกวาดสายตาไปรอบๆ ถึงคิดได้ว่าที่นี่มีอยู่ในบ้านฉันด้วยเหรอเท่าที่ฉันจำได้และจำไม่ผิดบ้านฉันกว้าง 69 ไร่ ประตูหน้าบ้านสลักลายตราประทับของตระกูลสีทองถัดมามีสระว่ายน้ำ มีสวนดอกทิวลิปในตัวบ้านมี 6 ชั้น มีลิฟต์ 5 ชั้นส่วนอีกชั้นเป็นบันได เนื่องจากต้องเก็บงบประมาณเอาไว้(งกว่ะ) ประตูลิฟต์มีรูปฉัน พ่อ แม่ และเพื่อน มีห้องครัว 2 ห้อง ห้องน้ำ 8 ห้อง (สร้างไปทำโล่?) ห้องแม่บ้านอีก 30 ห้องอยู่ชั้นล่างสุด แต่...ที่นี่นายบลูเบอรี่ไม่น่ากินแบกฉันมามีแต่กำแพงๆ มันคือที่ไหนฟ่ะ?

    นี่ คุณบลูเบอรี่ไม่น่ากินที่นี่มันที่ไหน

    ทางไปโรงแรม ถามทำไม?”

    กรี๊ดดด นายจะพาฉันไปทำมิดีมิร้ายจริงๆด้วย

    เฮ้ย! เธอจะบ้าเหรอสาวน้อยไปโรงแรมจัดงานเลี้ยง

    ฉันไม่เชื่อว้อย ปล่อยฉันฉันจะลงๆ

    ฉันดิ้นตะกุยตะกายจนเหมือนหนูกำลังดิ้นจากการจมน้ำเอาชีวิตรอด (มีด้วย?) สุดท้ายฉันก็ดิ้นหลุด เฮ้ๆ จากนั้นฉันก็ใส่เกียร์สุนัขค่ะ วิ่งให้เร็วที่สุด

    สาวน้อยหยุด ฉันบอกให้หยุดไง!”

    .....

    นั้นแนะ มีสั่งใครจะเชื่อฟ่ะสั่งยังงี้ฉันไม่สนแหล่ะฉันจะหนี สู้ว้อย~ ฉันวิ้งล๊อะทางจากกำแพงนั้นมาเรื่อยๆ เฮ้ฉันเริ่มเหนื่อยแล้วนะขอหยุดหน่อยแล้วกัน ไหนๆก็ไม่เห็นนายบลูเบอรี่ไม่น่ากินนั้นตามมาแล้ว

    เห้อ ~  เหนื่อยเป็นบ้า

    หมับ!

    อะไรเนี่ย ใครมาจับข้อมือฉันเนี่ย

    ฉันบอกแล้วไงสาวน้อย ว่าอย่าหนีฉัน

    เฮ้ย! เป็นไปไม่ได้เมื่อกี้ฉันว่าฉันไม่เห้นนายเท็นจังตามมาแล้วนะแต่ทำไมคนขี้กวนอย่างเค้าต้องหน้าแดงเหมือนโกรธใครมาเลยอ่ะ หรือว่า เค้าโกรธฉันที่ฉันหนีมา?

    รู้ไหม เธอทำให้ฉันโกรธ!”

    แนะตอบได้ด้วย ทำยังกับอ่านใจฉันออกนะ

    อะไร นายไม่ใช่ได้เป้นอะไรกับฉันอย่ามาทำเป็นโกรธ

    งั้นเหรอ!”

    เออ...อุ๊บ :x ”

    เหวอออ ~  แล้วฉันยังพูดไม่ทันขาดคำฉันก็ถูกปิดด้วยปากเค้า อะไรนะ ปาก! เฮือก ~ นายทำยังงี้ได้ไง ขนาดเล่นหนังเล่นละครฉันยังใช้มุมกล้องแต่นายกลับ...ขโมยจูบแรกของช้านนน ฉันดิ้นพลางทุบอกเค้าแรงๆ หลายทีแต่เค้ากลับคำรายเสียงเสียงออกมา

    อื้อๆ.....

    ฉันรู้สึกว่ายิ่งฉันและทุบอกเค้ามากเท่าไหร่ เค้าก็ยิ่งกดริมฝีปากอันอวบอิ่มของเค้าลงมาและบีบท้ายทอยของฉันมาขึ้นเท่านั้นยังกับว่าเค้าจะบดละเอียดและกลืนกินริมฝีปากอันสดใสสีแดงธรรมชาติของฉันให้ได้ จนฉันต้องยอมให้หมอนี่จูบจริงๆ แต่ทว่าเค้ากลับถอนริมฝีปากสีชมพุของเค้าออกจากปากแดงสดของฉันทำให้ฉันถึงกลับอึ้งตะลึง หมอนี่เป็นใครกล้าดียังไง มาจูบฉันแบบนี้!

     

    ฉันบอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าหนี

    เพี๊ยะ!

    ไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้โรคจิต ไอ้บ้าบอ นายมาทำกับฉันยังงี้ได้ยังไง ฮือๆ

    ฮือๆ ไอ้น้ำตาบ้าบอนี่มันเขื่อนแตกรึไงกัน มันถึงไหลมาจังแล้วฉันก็ทรุดตัวลงกับพื้น

    .....

    ......

    เอ่อ..ฉันขอโทษนะสาวน้อยฉันไม่ได้ตั้งใจ

    อย่ามายุ่งกับฉัน!”

    นี่ ให้อภัยฉันนะสาวน้อยฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ แล้วฉันจะควบควมตัวเองให้ได้กว่านี้และจะพยายามไม่ทำอีก ถ้าเธอไม่ยินยอม

    กรี๊ดเถอะค่ะ ไอ้ตอนแรกก็พูดดีๆอยู่หรอกแต่ไอ้ประโยคที่จะพยายามและ ถ้าไม่ยินยอม

    มันกะจะฉวยโอกาสกับฉันอีกรึไงกัน แต่ทว่านายเท็นนั้นพูดพลางก้มลงมาแล้วลูบที่หัวฉันอย่างเบาๆช้าและอ่อนโยน ตอนนี้ทำไมฉันรู้สึกว่าเค้าอ่อนโยนจังนะต่างกับเมื่อกี้เป้นไหนๆ ...โอเคฉันยอมนาย (ทำไมยอมง่ายจริงนางเอกคนนี้)

    โอเค ฉันให้อภัย

    เย้ๆ สาวน้อยน่ารักที่สุดเล้ย ~ ”

    ว่าแต่ จะไม่พาฉันไปทำหน้าทำหมแล้วหรอ?”

    ก็นี่ไงหน้าโรงแรมพอดี ^^”

    เพล้ง! เพล้ง!!

    โฮก ~  ฉันทำอะไรลงไปเนี่ยทำขายหน้าต่อไอ้บลูเบอรี่ไม่น่ากินไม่เท่าไหร่ แต่เมื้อกี้ก็แสดงว่าฉันจูบกับหมอนี่หน้าโรงแรมงั้นสิ

    กรี๊ดดดดด !!

     

    เฮ้ย! ไอ้เท็นแกพึ่งมาหรอว่ะ ว้าว..สาวคนนี้ท่านได้แต่ใดมาไอ้เท็น

    เออ เดี๋ยวฉันบอกๆ ว่าแต่ช่างทำหน้าอยู่ไหนว่ะไอ้ดิต?”

     

    LOADING.....

     

    - - - - - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - -

     

    แวะมาคุยกันอะโล่ฮ่า

    กะหลาป๋า กลับมาอัพเดทตอนใหม่แล้วยาวกลว่าเดิมนะเนื่องจากหายไป

    หลายวันล่ะ ฮ่าๆ คิดถึงเค้าบ้างไหมอ่า... ดิตเค้าเป็นใครกันนะ

    มาติดตามอ่านกันได้นะจ้ะ  ถ้าเกิดว่าใครติดใจอยากรู้จักกะหลาป๋า

    มากกว่านี้อยากติดตามเรื่องนี้กดบันทึก Fav. โลดจ้ะ!

    the smile
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×