คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Ghost roommate 13
Ghost roommate 13
>>อ แฮยอน<<
หลัาู่อยอแับุนฮอยเลิภาริ อนนี้ทั้สอำลัเินออมาาึร้านั้น
“เป็นไบ้า โอเมั้ย”ฮิมานฮยอถามทัู้่
“ผมน่ะไม่เป็นไรหรอรับ แุ่นฮน่ะิ ท่าะอาารหนั” ยอแบอ
“อย่านี้เาเรียว่าป๊อนี่หว่า” ยุฮยอพู แล้วทำหน้าวนใสุ่นฮ
“ป๊ออะไร ฮยอเหือ อย่ามั่ว” ุนฮ้าน
“ั้นเหรอ นั่นเลือใ่มั้ยที่ิอยู่ที่ใหล่นายอ่ะ”ยุฮยอี้ไปทาุนฮ
“อ๊า” ุนฮรีบระโเาะยอแทันที
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ทุนำ
“ิ อให้เอับัวเอบ้าเหอะแล้วะหัวเราะไม่ออ แบร่ๆ”ุนฮแลบลิ้นใส่ยุฮยอแล้วเินไปนั่รที่พั
“เอาล่ะ ั้นู่่อไปเรียมัวเลย”ฮิมานฮยอบอ
“แฮยอน พยายามเ้านะ ไฟท์ิ้”ยอแให้ำลัใผม
“เออน่า ันไม่เป็นไรหรอ แหะๆ”ผมฝืนยิ้มให้ยอแ เพราะลึๆแล้วผม็ลัวเหมือนัน
“ออบ ไหวนะ”ยุบใหล่ออบ
“รับฮยอ ผมไม่ป๊อเหมือนุนฮหรอรับ แฮะๆ”ออบยิ้มร่า
“เอาล่ะเริ่มภาระิไ้”
[ทั้สอน….ไ้ยินมั้ย]
“ไ้ยินรับฮยอ”
[ทั้สอนเ้าไป้าในึ แล้วไปยัั้นสอเลย เราะให้ทัู้่ทำภาริ่อาู่ที่แล้ว]
ผมับอออบ่อยๆเินฝ่าวามมืมาแบบ้าๆ บรรยาาศวัเวมาว่าที่ิ มิน่าล่ะุนฮถึไ้เป็นแบบนั้น แู่เหมือนออบเาะไม่่อยรู้สึรู้สาอะไรสัเท่าไร ไม่บ่นหรือแสอาารอะไรเลยสันิ
“มาถึแล้วรับฮยอ”
[แฮยอนนายเ้าไปห้อานวา ส่วนออบเินไปห้อทา้าน้าย]
“รับฮยอ”
“ออบถ้ามีอะไรห้ามวิ่นะ ระวััว้วย”ผมบอออบ
“รับฮยอ ระวััวเหมือนันนะรับ”ออบยิ้ม นี่นายไม่รู้สึลัวเลยใ่ไหมเนี่ย
้านออบ
[ออบเห็นเรื่อเส้นที่วารโ๊ะมั้ย]
“รับฮยอ”
[ุธูปแล้วเิให้เามาทาน้วยัน]
“….ะีเหรอรับฮยอ ถ้าเามาริๆล่ะรับ”
[็ีนะิ อนนี้เาอาะหิวโหยอยู็ไ้ รีบๆทำะ]
“รับฮยอ” ออบฝืนใทำ
และ็เป็นไปามา อนนี้มีบาอย่าำลันั่อเ่ามอารระทำอออบา้านหลั
้านแฮยอน
[แฮยอนนาย่วมั้ย]
“็นิหน่อยรับ”
[ั้นไปนอนรโฟานั่นิ]
“โหยยย ฮยอ ไม่ีมั้รับ”
[้อไปนอนรับ]
“รับ” แฮยอนำในอนลไปบนโฟาอย่าฝืนไม่ไ้
[รู้สึยัไบ้า]
“รู้สึวัเว เสียวสันหลัยัไไม่รู้รับ”
[ันมีอะไระบอนาย โฟาที่นายนอนอยู่ มันเยเป็นที่่อนศพอหิสาวที่ถูารรรมที่นี่]
“เอาล่ะิ ฮยออย่าอำผมเล่นิรับ” แฮยอนพยายามเ็บั้นวามลัวสุฤทธิ์
[มันือเรื่อริ และอนนี้เาอาอยู่แถวนั้น็ไ้ใระไปรู้]
“………..”
้านออบ
“ุธูปแล้วรับฮยอ”
[ปัธูปในาน้าว แล้วเรียให้เามาทานะ]
“ฮยอรับ มันเินไปแล้วนะรับ”ออบเริ่มหวาๆ
[เรียเามาทาน้าวะ]
“เฮ้อ……. มาทาน้าว้วยันนะรับ มาทาน้าว้วยันนะรับ”
แร๊!!!!!
อยู่ๆ็มีเสียบาสิ่หล่นลมาาทา้วนหลัอเา ึ่นั่น็ทำให้ออบั้ัวแทบไม่ทัน
[ออบ นั่นเสียอะไรเหรอ]
“อยู่ๆ็มีอะไร็ไม่รู้หล่นลมารับ”
[เาอาะมาามำเิอนายแล้ว็ไ้ ไปทาน้าวับเา่อิ]
“เฮ้ย!!!!!” ออบอุทาน
[มีอะไร เิอะไรึ้น ออบ!!]
“….้าวหายไปไหนไม่รู้รับ” นั่นทำให้ทุน็อแ่นที่็อสุน่าะเป็นออบ
แ่ยัโีที่เามอไม่เห็นว่ามีบาสิ่ำลัั้าวยื่นไปใล้ปาอออบ
“ฮยอรับผมไม่ไหวแล้ว” ออบัวสั่นระริ
แร๊!!! เสียประหลาัึ้นอีรั้
“ฮยอรับผมไม่ไหวแล้ววววววววว!!” ออบรีบวิ่ออาห้อไป
[ย่าห์!!!! ออบ อย่าวิ่ มันอันราย!!!]
[แฮยอนๆ ลุึ้น รีบามไปูออบเร็ว]
“เิอะไรึ้นเหรอรับฮยอ”
[ออบวิ่ออาห้อไป รีบามไปเร็ว]
“รับฮยอ”
“ไม่ไหวแล้ว!! ไม่หวแล้วว!” ออบหลับหูหลับาวิ่หาทาออาึโยไม่สนใร
ุ๊บ!! โอ๊ย!!
ทันในั้นเอเา็สะุาเ้าอี้ล้มล แ่ไม่ใ่แ่นั้น าอเายัถูเศษแ้วอระที่แบานเิบาแผลให่พอสมวร
“ออบๆ เป็นไรมั้ย”แฮยอนวิ่หน้าาื่นเ้ามา
“าผม าผม โอ๊ย!!” ออบร้อรว
“ฮยอเา็บอแล้วไว่าอย่าวิ่ รีบไปโรพยาบาลเหอะ”แฮยอนพยายามพยุัวออบ
“ผมยืนไม่ไหวรับฮยอ โอ๊ย!”
“ั้นี่หลัฮยอิ” แฮยอ้มัว
“เอ่อ……”
“เร็วๆเ้าิ เลือไหลเยอะแล้ว” แฮยอนำับนออบ้อรีบี่หลัเา
เมื่อเห็นว่าทัู้่ออมาาัวึ ทุน็วิ่รูเ้าไปหาทันที
“เิอะไรึ้น”ยุถามอย่าลุลี้ลุลน
“รีบพาออบไปโรพยาบาล่วนรับ เาโนระบา”
“ั้นพาไปที่รถเลย เี๋ยวฮยอะับเอ ส่วนฮิมาน นายับนอื่นๆเ็บอเลยนะ” ยุสั่แล้วรีบไปที่รถทันที
โรพยาบาล
“ออบเป็นไบ้า”ฮิมานถามเมื่อมาถึโรพยาบาล
“ยัอยู่ในห้อุเินอยู่เลยว่ะ สสัอาาระหนั”ยุบอ
“ออบเพื่อนรั อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ ถ้านายไม่อยู่แล้วันะลอารบ้านาใรล่ะ”นฮรว
“เว่อร์ไปละ แ่โแ้วบา”ยุั
“เพราะฮยอเหือนนั่นแหล่ะ ให้ทำอะไรแผลๆ ไล่ะ เิเรื่อนไ้”
“แล้วใรันที่บอว่าอยาไป้วย” ยุเถียลับ
“แ่ที่ฮยอให้ทำมันเินไปนี่”ุนฮไม่ยอม
“เอาล่ะ พอไ้แล้ว เถียันอยู่ไ้ ที่นี่โรพยาบาลนะ เรในอื่นหน่อยิ”ฮิมานเลียร์
“หมอมาแล้วแล้ว”แฮยอนบอ
“หมอรับออบเป็นยัไบ้ารับ”แฮยอนถาม
“แผลอนไ้ถือว่าให่พอสมวรเลยนะรับ และอีอย่าระที่บามีเื้อโรอยู่ึ่ทำให้แผลเิารอัเสบไ้”
“โอ้…ไม่นะออบ นาย้อลายเป็นไอ้้วนาเียวเหรอเนี่ย ไม่นะ”ุนฮับท
“มันร้ายแรนานั้นเลยเหรอรับหมอ”ยอแถาม
“ไม่ถึนานั้นหรอรับ โีที่มาโรพยาบาลทันที หมอึียั่าเื้อโรให้แล้วล่ะรับ แ่นไ้้อพัฟื้นสัสอสามวัน เพราะฤทธิ์อยาทำให้เิอาารอ่อนเพลีย”
“เฮ้อ โล่อไปที อบุมานะรับหมอ”ุนฮเอ่ย
“ั้นหมออัว่อนนะรับ”
“อบุมาเลยนะรับ”
>>บั ยุ<<
านั้นทุน็ย้ายพลไปที่ห้อนไ้ที่ัไว้ให้ออบ
“นี่็ึมาแล้ว ลับัน่อนเถอะ ไว้พรุ่นี้่อยมาเยี่ยม”ฮิมานบอ
“ั้นผมออยู่เฝ้าออบเอนะรับ ฮยอไม่้อเป็นห่วหรอ”ุนฮเสนอ
“็ีนะ เผื่อออบื่นึ้นมาะไ้มีนูแล”ฮิมานเห็น้วย
“ั้น็ลามนี้ พวฮยอไป่อนล่ะ พรุ่นี้เอัน”แฮยอนโบมือ
“พรุ่นี้ฮยอะเอาเสื้อผ้ามาให้นะ ูแลัวเอ้วยล่ะ”ยอแบอ
“รับ ยอแฮยอ”ุนฮยิ้มระรื่น
านั้นทุน็เนไปยัลานอรถ
“เฮ้พวนาย ันลืมุแรถไว้ที่ห้อออบน่ะ”ผมบอ
“ั้นเี๋ยวผมไปเอาให้นะรับฮยอ”ยอแเสนอ
“ไม่เป็นไรหรอเี๋ยวฮยอไปเอาเอ” ผมบอแลรีบเินลับเ้าไปในโรพยาบาล
๊อๆ
“อ้าว มีอะไรเหรอฮยอเหือ หรือว่าอยาอยู่เฝ้าออบับผม”ุนฮพู
“ป่าวเว้ย ลืมุแรถเหอะ ไปล่ะ บ๊ายบาย”
ผมโบมือแล้วิ่ออมาาห้อทันทีเพราะี้เียเถียับไอ้เ็เปรนั่น
ผลุ๊บ!! ผมเผลอทำุแหล่นึโน้มัว้มเ็บแล้วลุึ้นมา
และผม็้อแปลใเมื่อเห็นบาอย่าที่ิอยู่หน้าห้ออนไ้โยมีเนื้อวามว่า
ห้อ 301
นไ้ : ยู ยอแ
แพทย์ผู้รัษา : xxxx
สวัสีามๆรีเอร์ทุท่าน
้าพเ้าอประทานโทษที่มาอัพัา มา
้าพเ้า้อเรียมัวสอบเ้ามหาลัย ึไม่่อยว่ามานั @.@
แ่้าพเ้าะไม่อแน่นอน หวัว่าะไม่ทิ้ันไปนะ
ยัไ็อบุมาที่ยัิามันมาลอ
แล้วะอัพให้เรื่อยๆ็แล้วันรับ
บ๊ายบาย
ความคิดเห็น