คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Ghost roommate 12
Ghost roommate 12
>>อ แฮยอน<<
ในเมื่อทุนมาับรบแล้ว อนนี้ไ้เวลาี้แแผนาร่าๆที่เราะทำันในาร ล่าผี
“เราะแบ่ันเป็นสอู่ที่ะเ้าไปสำรวบ้านร้าเหมือนอย่าทุที”ยุฮยอบอแ่สมาิ
“และแน่นอน ในรั้นี้เรามีแรับเิใล้ามาร่วม้วยสอน ถือว่าเป็นารเปิเทปแรอมรมที่ีในรอบเทอมนี้”ฮิมานฮยอพู
“แ่เรายัาผู้ล้าอีสอน มีใรสนใอาสาบ้า”ยุฮยอถาม แู่ท่าทีว่าไม่มีใรอาสาเลย แน่นอนล่ะไปบ้านร้าแบบนั้นะเอับอะไร็ไม่รู้
“ยุ ให้เ็ใหม่ไปิวะ ถือว่าเป็นารทลอานไปเลย”รุ่นพี่นหนึ่พู
“ว่าไล่ะ ยอแ แฮยอน”ยุฮยอถาม
“อ….เอ่อ…..”
“ไปนะฮะฮยอ ไปู่ับผม ฮยอไม่้อลัวนะฮะผมะปป้อฮยอเอ”ุนฮรบเร้ายอแ
“นายว่าไแฮยอน”ยอแหันมาถามผม
“็ไ้นะ ัน็ไม่ไ้ลัวอะไรอยู่แล้วนี่”ผมยิ้ม
“ั้น็เป็นอันว่าลนะ เอาล่ะเรียมัวออเินทาันไ้”ฮิมานฮยอพู
ทามรมเราไ้ออเินทาามหาลัยมานถึึร้าแห่หนึ่ึ่อยู่แถวๆานเมือ สภาพทรุโทรมเป็นอย่ามา ไม่ผิับบ้านร้าในอนรับน้อเลย เพียแ่เปลี่ยนาบ้านเป็นึเท่านั้นเอ
“พร้อมันรึยั”ยุฮยอถามพวผมที่นั่ใสั่นอยู่
“ไม่พร้อม็้อพร้อมแล้วล่ะ ”ฮิมานฮยอบอ
“ู่แรออบับุนฮเรียมัวไ้”
“ฮะ ไม่เอา!! ผมะู่ับยอแฮยอ”ุนฮทำท่าไม่ยอม
“เรื่อมา!”ยุฮยอบ่น
“เรื่อมาแล้วไฮะ ถ้าไม่ให้ผมู่ับยอแฮยอผมะไปล่าริๆ้วย”ุนฮทำหน้ามุ่ย
“ิ ไอ้เ็นี่ ให้มา้วยแล้วยัะมาทำัวแบบนี้อี เี๋ยวเหอะ”ยุฮยอเริ่มหุหิ
“ให้ผมู่ับุนฮ็ไ้รับ อีอย่าให้เ็ๆไปันสอนมันะไม่ปลอภัยนะรับ”ยอแยิ้ม แล้วันล่ะ ัน็อยาู่ับนายนะยอแ
“มัน็ถูอย่าที่ยอแพูนะยุ”ฮิมานฮยอเสนอ
“เออๆ ะเอายัไ็ามใ รีบๆไปันเถอะเี๋ยวมันะึมาว่านี้”ยุฮยอบ่น
>>ยู ยอแ<<
“ยอแับ…ไอ้เ็เปรนี่ไปเป็นู่แรนะ”ยุฮยอบอ
“ใรเ็เปรพูให้มันีๆหน่อยฮะ ฮยอเหือ”ุนฮทำหน้าไม่พอใ
“ไม่เอาน่าุนฮ ผมพร้อมแล้วรับฮยอ”ผมพูับท่อนที่ทั้สอะเถียันมาว่านี้
“ั้นเริ่มปิบัิารล่าผีไ้……..”
ผมับุนฮ่อยๆเินเ้าไปภายในึร้าอย่า้าๆ แ่ทาเ้า็ทำเอานลุแล้ว ยิ่มาันสอับไฟายิ๋วอีนละระบอ…..
ยุฮยอบอว่าทาทีมานไ้่อนล้อเอาไว้ามที่่าๆ เวลาเิอะไรึ้น็ไม่้อลัวเพราะพวฮยอเาสัเุาร์อยู่ลอเวลา
เราเินมานถึหน้าึร้าแล้ว อนนี้ำลัรอฟัำสั่ายุฮยออยู่
[นายสอนมาถึหน้าึร้าแล้วใ่มั้ย]
“รับ ฮยอ”
[ภาริแร ให้ทั้สอนหันหน้าไปทาึแล้วะโนออมาัๆว่า ‘มีใรอยู่มั้ยรับ ผมมาเยี่ยม ออมา้อนรับผมหน่อยรับ’]
“โหยฮยอฮะ มันไม่เินไปหน่อยเหรอฮะ”ุนฮบ่น
[นายไม่มีทาเลือ เอาล่ะเริ่มไ้]
“ฮยอฮะ…….”ุนฮมอผม้วยใบหน้าี
“เอาเหอะน่า ไม่มีอะไรหรอ รีบๆทำไป ะไ้เสร็ไวๆ”ผมพูปลอบุนฮ เหอะๆ ุนฮที่ใล้าหน้า….. หายไปไหนแล้วล่ะ
พวเรามอหน้าัน่อนที่ะะโนออมาพร้อมัน
“!!!!มีใรอยู่มั้ยรับ ผมมาเยี่ยม ออมา้อนรับผมหน่อยรับ!!!!”
“…………..”
แร๊!!
เสียบาสิ่ที่หล่นมาาภายในึัึ้น ทำเอาผมและุนฮถึับสะุ้ไปั่วะ อนนีุ้นฮเาะผมแน่นเลย ถึผมะเป็น……็เหอะ แ่มาเอแบบนี้็ไม่ไหวเหมือนันนะ (ผีลัวผี เอ่อ…..)
“เสียอะไรฮะฮยอ”ุนฮถาม
“ไม่รู้ อะไรลมามั้ เ้าไปเหอะะไ้บๆสัที”ผมูมือุนฮเ้าไปในึ
[เมื่อี้เามา้อนรับพวนายแล้ว เอาล่ะ ภาริที่สอให้ึ้นไปที่ั้นสอ]
พวเราทำามอย่าว่า่ายเพราะวามรู้สึอนนี้อยาให้มันบลเร็วๆ
“มาถึแล้วรับฮยอ”ผมพูบอยุฮยอ
[ให้ทั้สอนแยันไป ยอแไปห้อ้าน้าย ุนฮไปห้อ้านวา]
“ไม่เอาฮะ ผมลัว!!”ุนฮเาะผมแน่นว่าเิม
[ถ้านายไม่ทำ ันะไม่ให้นเ้าไปรับนายออาึนั่น]
“แปปเียวเอนะุนฮ แ็ใไว้”ผมับไหลุ่นฮแล้ว่อยๆแยัวออมาทาห้อ้าย้าย
“ฮยอฮะ…..”ุนฮทำหน้าละห้อย แ่็ำใเินไปห้อ้านวา
้านเวุนฮ
“ไอ้ฮยอเหือบ้า มันแล้ันัๆ”ุนฮบ่นเบาๆ
วามรู้สึอเาอนนี้ือลัวมา โรธ้วย เา่อยๆออห่าายอแเรื่อยๆนเินเ้ามาถึห้อๆหนึ่ ูเหมือนมันะเป็นห้อรับรออะไรสัอย่าเพราะมีโ๊ะเ้าอี้เ่าๆอยู่หลายัว
[ุนฮ นายเห็นโฟานั่นมั้ย]
“ฮ…..ฮะ”
[ันรู้ว่านาย่ว ไปนอนรนั้นะ]
“ฮยอ!! ไม่เอา”
[นี่ือำสั่]
“็ไ้ฮะ”
ุนฮ่อยๆเินเ้าไปใล้โฟาัวนั้นแล้วล้มัวลนอน แล้วลับาปี๋ ในใ็เอาแ่ท่อบทสวแบบมั่วๆไป
โีที่เาหลับาอยู่ ถ้าหาว่าเายัลืมาอยู่เา้อ็อายแน่เพราะอนนี้มีบาสิ่ำลัห้อยหัวลมาาเพาน้านบนรับำแหน่ที่เานอยู่
้านยอแ
ยอแเินเ้ามาในห้อๆหนึ่ึ่มันือห้อเ็บเอสาร เพราะห้อนี้เ็มไป้วยู้ที่มีเอสารเ็มไปหม
[ยอแ นายลอเปิอ่านูแฟ้มที่วาอยู่บนโ๊ะนั่นิ]
ยอแเินไปเปิอ่านอย่าว่า่าย แ่็ะลึับบทวามที่ไ้อ่าน
ารรมโห ับาออฟฟิ
เวลา 21.21 น. มีผู้พบศพหิสาวxxx ที่ถู่ารรมอย่าโห ที่ออฟฟิxx โยศพถู่อนเอาไว้ที่ใ้โฟาในห้อรับรอ สภาพศพเหมือนถูบาสิ่รัที่อ………………..
[เป็นอไรไปยอแ รู้ถึประวัิอึนี้แล้วินะ]
“รับฮยอ”
[ให้นายนำเอสารเหล่านี้ไปเผาทิ้ะ เพื่อเป็นารลบร้าเรื่อราวในอีอวิาที่อาะอยู่ ที่แห่นี้]
ยอแหยิบเอสารแล้วเินรไปที่ระถาสำหรับเผาที่ถูเรียมไว้อยู่แล้ว เาุไฟเผาแล้วภาวนาอให้วิานนั้นไปสู่สุิ
>>เว ุนฮ<<
ผมนอนหลับาปี๋มาสัรู่นึแล้ว พร้อมับพึมพำบทสว หรือเปล่า
แป๊ะ!
อเหลวบาอย่าหยลมาที่ใบหน้าอผม อนนี้ในหัวอผมิไปไลแล้ว ผมไม่ล้าที่ะลืมาเพราะลัวะเอ….เหมือนอย่าในหนั
แป๊ะ! แป๊ะ!
อเหลวหยลมาเรื่อยๆ นผม้อเ้ัวลุึ้นโยที่ยัไม่ลืมาแล้วปาอเหลวที่ใบหน้ามา และ่อยๆเปิาู
“ล……เลือ!!”
“อ๊า!” ผมะโนเสียั เพราะวามลัวอผมอนนี้เินีำัแล้ว
ผมอยาะวิ่ออไปหายอแฮยอแ่ร่าายอผมอนนี้ไม่เร็ไปหม ยอแฮยอมาหาผมทีTT
[เิอะไรึ้นุนฮ ุนฮ]
“ฮยอฮะ….เลือ…”
[เลืออะไร เรามออยู่ที่มอนิเอร์ไม่เห็นมีอะไรเิึ้นเลย]
“ุนฮ เิอะไรึ้น”ยอแฮยอวิ่หน้าาื่นเ้ามาหาผม
“ฮยอฮะ…..เลือ….”ผมวิ่เ้าไปอยอแฮยอทันทีเพราะวามลัวและใ
“ไหน ไม่เห็นมีอะไรเลย”
“นี่ไฮะ……????”ผมยื่นมือที่ปาเลือให้ยอแู แ่ทว่ามันไม่มีอะไรเลย
“ไหนล่ะ นายลัวะิไปเอมั้”ยอแฮยอลูบหัวผม
[เอาล่ะทั้สอน ยัไหวอยู่มั้ย]
“ไม่เอา ผมไม่เอา้วยแล้ว”ุนฮั
[เหลืออีภาระิเียวเอนะ]
“ฮยอรับ ผมว่าุนฮเาไม่ไหวแล้วริๆ เราอยเลิภารินะรับฮยอ”ยอแฮยอบอ
[ั้นเหรอ อืมๆ ั้นเี๋ยวเราให้นไปรับนะ รออยู่รนั้น่อน]
“รับฮยอ”
อน12มาแล้วนะรับ อโทษ้วยที่ปล่อยให้รอนาน ่วนี้ไม่ว่าริๆ
อนนี้หลอนันมั้ยเอ่ย ผมว่าหลอนนะ อิอิ
อนหน้าเป็นทีอแฮยอนับออบล่ะ เาะเอเหมือนแับโล่มั้ย ิามันนะรับ
อบุที่ิามาลอ อย่าทิ้ันนะรับ
พิมพ์ผิ็ออภัย้วยนะ
เม้นันเยอะๆล่ะ บ๊ายบาย
ความคิดเห็น