คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Ghost roommate 10
Ghost roommate 10
>>อ แฮยอน<<
“ยอแมออะไรอยู่เหรอ?”ผมถามเมื่อเห็นเาะเ้อมอหาอะไรสัอย่า
“เปล่าๆ” ยอแยิ้มแห้ๆ
“เฮ้ย พวเรามาเล่นเมอะไรันสัหน่อยมั้ย”านยอลพูึ้นท่ามลาวสนทนาระหว่าทาน้าว+นินทารุ่นพี่
“เมอะไร”อึนีถาม
“เมถามอบสามวิไ”
“แล้วไอ้เมที่ว่ามันเล่นยัไ”ฮยอนอาทำท่าสนใ
“ิามีอยู่ว่านถามะถามอะไรับใร็ไ้และนที่ถูถามะ้ออบำถามภายในสามวิ ถ้านที่ถูถามไม่อบภายในสามวิะโนลโทษ โยารทำามสิ่ที่นถามสั่”
“น่าหนุีนะ”โฮยอนบอ
“แไปเอาเมนี้มาาไหนวะ”ริสถาม
“พอีไปูเรียนฟิั่นมา เลยอยืมมาเล่นบ้า แหะๆ”
ทุนลเล่นเมนี้เพราะอะไรน่ะเหรอ ุ็น่าะรู้ ผม็ลเล่นๆไป มัน็ไม่เสียหายอะไรนี่รับ เมถูเริ่มโยูีเป็นนถาม่อน
“ฮยอนอา เมื่อเ้านี้เธออาบน้ำมั้ย”ูีถาม
“เอ่อ…..” “1…..2……” “ไม่ไ้อาบ แฮะๆ”ฮยอนอาเาหัว
“อี๋!” ทุนพูพร้อมัน “ทำไมล่ะ็มันหนาวนี่”ฮยอนอาแลบลิ้น
“าันบ้าล่ะ อลลี่ เธอเป็นผู้ายแปลเพศมาใ่มั้ย?” “?????”ทุนับำถาม
“1…” “ไม่ใ่นะ ันเป็นผู้หิริๆทำไมถึิว่าันเป็นผู้ายล่ะ”อลลี่ทำหน้าอินโนเน์
“็เธอัวสูให่อ่ะอย่าับผู้าย”ฮยอนอาบอ
“เหรอ…ริส นายิอย่าไรับ…..เหืออนาย”อลลี่ถึะเป็นนนิ่ๆ แ่แอบร้ายลึ ำถามนี้ถึับทำให้ริส ไม่ิ ทุนอึ้ันหม
“สวย” ริสอบอย่ามั่นใ
“อึนี เธอยัฟอน้ำมาใ่มั้ย”ริสี้ไปที่หน้าออึนี
“1….2…….” “เออ ยัมา บป่าว”อึนีหน้าแ
“ยอแ อนนี้นายมีนที่อบหรือยั” ำถามถามนี้ทำเอายอแสะุ้ไปนินึ วามริแล้วผม็อยารู้เหมือนัน…..แหะๆ
“ือว่า……เออ….” ยอแหน้าแึ้น “1……2…….”
“มี….ันมีนที่อบอยู่...”ยอแอบอย่าอายๆ นายอบใรอ่ะยอแ…..ทำไมรู้สึใเ้นั
“ใรเหรอๆๆ”ทุนถาม
“อะไรัน พวเธอถามไปแล้ว อนนี้าันถามแล้วนะ”ยอแอบปัๆ แ่ผมเห็นยอแแอบำเลือมาทาผม้วย
เมำเนินไปอย่าเมามันส์ โีัที่ยัไม่มีใรถามผมเลย อิอิ
“แฮยอน” านยอลเรียผม เอาล่ะิ
“แฮยอน ันะถามว่าวามสัมพันธ์ระหว่านายับยอแเป็นยัไ” ถามอะไรแบบนี้ ใระไปอบไ้ อันที่ริ็อบๆไปว่าเป็นเพื่อนัน็บ แ่ทำไม ปามันไม่ยอมพูไป แถมใยัเ้นแรึ้นอี อะไรันเนี่ย
“เออ….” ทุนเอาแ่รอฟัำอบโยเพาะยอแที่้อผมาแป๋วเลย ทำไม้อ้อแบบนี้้วยเี๋ยว็อใไม่ไหวหรอ
“1……..2…….” “ือ………” “3!” “เป็น……”
“หมเวลานายไม่มีสิทธ์อบแล้วแ่ะโนลโทษแทน ฮึๆ”านยอลยิ้มอย่าเ้าเล่ห์
“แฮยอน ันอสั่ให้นาย…….” ทุนลุ้นว่าานยอละให้ผมทำอะไร ออย่าให้ทำอะไรที่มันยาๆ้ายเหอะอย่าเ่น ีลัาอะไรประมานี้
“อยอแเี๋ยวนี้” “วิ๊วิ๊ว!!” ทุนส่เสียเียร์ันให่
“อะไรนะ ไม่น่า…”ผมบอ…อันที่ริ็อไ้นะ แ่ผมเินนี่
“ามิาน่า อย่าเบี้ยวิ”ทุนบอ
“อเลย อเลย อเลย”ทุนส่เสียเลี้ยล่อม ไม่ใ่แ่ผมหรอที่อาย แ่อนนี้ยอแหน้าแนไม่รู้ะเอาไป่อนไว้ที่ไหนแล้ว
ถึเมื่อืนเราะนอนอัน็เหอะ แ่นี่มัน่อหน้านมามาย ผมเินนะ
“อะๆ อ็อ” ผมยอมๆไปเพราะรำาพวนั้น
“ยอแ ออหน่อยนะ”ผมหันไปพูับยอแที่นั่นิ่อยู่
“อ…อืม…”
ผมโน้มัวเ้าไปเพื่ออยอแท่ามลาสายาอเพื่อนๆที่ับ้อันอย่าเอาเป็นเอาาย
“ทำอะไรันอยู่เหรอ”เสียทุ้ม่ำัึ้น นผม้อผะออมาทันที
“รุ่นพี่ยุ”ทุนเอ่ย
“ือพวเราำลัู…อุบ!” านยอลถูมืออริสปิปา
“พวเราำลัเล่าเรื่อผีอยู่น่ะรับ”ริสอบ
“ั้นเหรอ พวเธออบเรื่อพวนี้ันรินะ”ยุฮยอพูพร้อมนั่ล้าๆยอแ แถมส่สายาให้ยอแ้วย -3-
“่ะ อบมาเลยแหล่ะ”ูีบอ
“ั้นีเลย มาเ้ามรมพี่มั้ย”ยุเสนอ
“มรมล่าผีอะไรน่ะเหรอรับ”านยอลพู
“อื้ม สอนนี้เา็อยู่้วยนะ”ยุฮยอี้มาทาผมับยอแ
“ือพวเราลมรมอื่นไปแล้วน่ะ่ะ”ฮยอนอาบอ
“อ้อเหรอ น่าเสียายันะ ยิ่อยาไ้นล้าๆอย่าพวเธอ้วย”
“เอาล่ะเรียมัว เราะเินทาลับที่พัันแล้ว”ยุฮยอบอ
“รับ ่ะ”
>>ยู ยอแ<<
เฮ้อ…. ผมถอนหายใเมื่อเราลับมาถึที่พั
“เป็นอะไรไปเหรอ”แฮยอนถาม
“ันเหนื่อยน่ะ นายไม่เหนื่อยบ้าเหรอ”
“นิหน่อยน่ะ แฮะๆ” นิหน่อยเหรอ เห็นระหว่าทาลับเอาแ่เาะไหล่ผมลอเลย -_-
วูบ!! วาบ!!
“เฮ้ย!!! ยอแ!!”
แฮยอนทำหน้าใ แล้วี้มาที่ัวอผม
“อะไร?”
“ร่าายอนาย……” แฮยอนที่ทำท่าเหมือน็ออยู่พู
“เฮ้ย!!!” ผมอุทานออมาบ้า เมื่อร่าายอผมมันูเลือนราไปบาส่วน หรือว่าพลัอผมะหมไปแล้วริๆ อย่านี้แฮยอน็รู้น่ะิว่าผมเป็น………..
“หรือว่านายะเป็น………….” ไม่นะ เารู้แล้วริๆ้วย
“ันอโทษนะที่ไม่ไ้บอนาย”ผม้มหน้ารับผิ
“เ๋อ่ะ นายทำไ้ยัไยอแ”แฮยอนเินเ้ามาใล้ผม
“?????”
“เมื่อี้นายเล่นลใ่มั้ย มันเ๋สุๆไปเลยยอแ” นี่เาิว่าผมเล่นลั้นเหรอ?? แ่็ีแล้วล่ะที่เาไม่รู้ และอนนี้ร่าายอผม็ลับมาเป็นเหมือนเิมแล้ว้วย
“อ……อื้ม”ผมอบไปามน้ำ
“ไว้วันหลัสอนันบ้าิ นะๆๆ”แฮยอนอ้อน
“็ไ้”ผมอบ
“เย้ๆยอแน่ารัที่สุเลย ุ๊ปๆ”แฮยอนโผเ้าอผม ลามปามให่แล้วนะ ….…็เินเป็นเหมือนันนะ
หลัารับประทานอาหารเย็นันเสร็ทุน็แยย้ายเ้าเ็นท์ทันที เพราะืนนี้ิรรมอนลาืน เพราะูาสภาพอแ่ล่ะน เป็นเพราะารเินทาอันแสนโห
วามริแล้วไม่ใ่แ่เินทาันเยๆ แ่ระหว่าทามีพวรุ่นพี่อยแล้บ้า หลอให้หลทาบ้า สารพั
รึ!! รึ!!
เสียน้าๆผมนอนสั่นอยู่
“แฮยอน แฮยอน”ผมเย่าัวเา
“…..”
“นายเป็นอะไรรึเปล่า” ผมถามเพราะเห็นท่าไม่ี
“อือ….ัน…หนาว….”แฮยอนพูเสียสั่น
“ไหวมั้ยเนี่ย”
“อ…อื้ม…”
“แู่าเสียนายไม่่อยีเลยนี่” ผมเอื้อมมือไปแะที่หน้าผาแฮยอน
“เฮ้ย! นายเป็นไ้นี่แฮยอน”ผมอุทานออมา
“หนาว…..” แฮยอนอัวเอสั่น
“เี๋ยวันทานยาหน่อยนะ ันเรียมมาพอีเลย”ผมรีบวานหายาในเป้ทันที
“เอ้านี่ ินะ”ผมพยุัวแฮยอนึ้นแล้วป้อนยาให้เา
“หนาว……” “หนาวเหรอ เอ้าันยผ้าห่มนี่ให้นาย” ผมนำผ้าห่มอผมไปห่มให้แฮยอน
“หนาว……..” ยัหนาวอยู่เหรอ ทำไีเนี่ย นปัาริๆ
“อ…..หนาว……” แฮยอนที่ละเมอึัวผมไปอไว้ นาละเมอยัลามปามไ้เลยอ่ะ -_-
“อุ่นึ้นแล้วินะ”ผมพึมพำ อันที่ริแล้ว ร่าายอผมวระเย็นเหมือน…ัวอื่นๆ แ่ไม่รู้ทำไมร่าายผมึอุ่นเหมือนนปิ็ไม่รู้
เมื่อเห็นแฮยอนหายสั่นแล้วผมึผละัวออาเา
“อย่า….ไป……นะ……ยอ…..แ..” นี่นายละเมอถึันเหรอนี่
“อย่า…ไป…นะ….” แฮยอนยัพึมพำอยู่
“ันไม่ไปไหนหรอน่า”
ผมพู้วยเสียเบาพร้อมับ้อใบหน้าอแฮยอนไ้ แล้วริมฝีปาอผมลบนหน้าผาอแฮยอนอย่าแผ่วเบา
“เพราะันน่ะะอยู่ับนาย……ลอไป…..อ แฮยอน”
มาแล้ววววว อนที่10 มา้าหน่อยนะ้อออภัย้วย พอี่วนี้ิเรียนน่ะรับ
อนนี้เอาแบบุ๊ิ๊ันไป่อน แ่อนหน้าะไปล่าผีันแล้ว ะสนุไม่สนุิามเอาเอนะรับ
อบุที่ิามมาลอ อย่าทิ้ันนะรับ
พิมพ์ผิ้อออภัย้วยเน้อ
เม้นเยอะๆนะ บ๊ายบาย
ความคิดเห็น