คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Ghost roommate 9
Ghost roommate 9
>>ยู ยอแ<<
รี๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียรีร้ออวิาหิสาวัึ้นอย่าหวยโหนราวับร่าะสลาะแหลไปเมื่อถูแสาสร้อยเรื่อราอ………..
“ยุฮยอ…”ผมอุทานออมาเบาๆ เมื่อเห็นยุฮยอำลัเินมา
แ่เป็นไปไ้ยัไที่ผมไม่รู้สึเ็บปวรวร้าวเหมือนวิาหิสาวนนั้น ผมเอ็เป็น……เหมือนันนะ
“ปล่อยแฮยอนะ แล้วันะไม่ทำอะไรเธอ” ยุฮยอพู้วยเสียเรียบ
“พวแ!!!!!”วิาหิสาวร้ออย่าโมโหเรี้ยวรา
“ะยอมปล่อยีๆไหม?”
“ฮึ……..ทำไม ทำไมทุน้อทำแบบนี้ับัน….ัน็แ่เหา…้อารใรมาอยู่้วย ันผิเหรอ…..ฮึ” วิาหิสาวร่ำรว
“ไม่ผิหรอ…แ่เธอับพวเราอยู่ันนละโลแล้ว….เราอยู่้วยันไม่ไ้”แฮยอนที่เพิ่ไ้สิพู
“ฮึ...”
“เธอวระไปผุไปเิไ้แล้ว…อย่าเอาแ่มปลัอยู่อย่านี้เลย ไม่แน่าิหน้าเธออาะพบใรสันที่รัและหวัีับเธอ”ยุฮยอ…พระเอมา
“ฮึ…มัน็ริอย่าที่พวเธอพู……..ฮึ..”
“ัห่วออะแล้วใเธอะเป็นสุ”
“ฮึ…เ้าใแล้วล่ะ…”
วิาหิสาวยิ้ม เธอะเ้าใแล้วินะ
“่อนไป ันออะไรสัอย่าไ้มั้ย”วิาหิาสาวพู
“อะไรล่ะ”แฮยอนถาม
“่วยทำบุให้ันไ้ไหม…..ันไม่มีาิพี่น้อที่ไหนเลย…”
“ไ้ิ แล้วเราะทำบุไปให้” ทุนยิ้มให้
“ลา่อนนะ…………” อยู่ๆ็เิแสาัววิาหิสาว มันป็นแสที่สายามมา
“…เลียร์ปัหาให้บนะ….” เสียแผ่วเบาอวิาหิสาวัึ้นึ่เาำลัมอมาที่ผม
“อื้ม….”ผมพู…..
พอผมพูบแสสว่าาวิาหิสาว็สว่ามาึ้น และหายไปในพริบา……..
“แฮยอน!”ผมวิ่ไปหาแฮยอนที่เินเไปมา
“เอผีนไ้ แฮะๆ” แฮยอนยิ้มแห้ๆ
“ยัะมาปาีอี เือบะายอยู่แล้ว”ผมีไหล่แฮยอน
“ฮะแฮ่ม!” ผมับแฮยอนหันไปทา้นเสีย อนนี้ยุฮยอ้อาเม็ เอาล่ะิโน่าแน่เลย สายาอย่านี้่าันเลยีว่า เมื่อี้ยัเป็นพ่อพระอยู่เลยนะ..
“ามันมา!”ยุฮยอพูเสียเรียบ
“รับ”
ผมับแฮยอนเินามยุฮยอนมาถึหน้าบ้านร้า และเรา็้อใเพราะอนนี้ทุนในลุ่มอผมอยู่ับรบหม ทุนนั่ทำหน้า๋อยเพราะอนนี้ำลัถูฮิมานฮยอเทศน์อยู่
“มาแล้วเหรอ ไปนั่ับเพื่อนะ”ฮิมานฮยอหันมาทาผมแล้วี้ให้ไปนั่รวับเพื่อนๆ
“ใรเป็นนิเล่นพิเรนแบบนี้”ฮิมานพู
“……….”
“ไม่อบ…”
“ันถามว่าใรเป็นนิ”ฮิมานฮยออนนี้น่าลัวมา อย่าับผีเสื้อสมุทรอนถูพระอภัยมีทิ้
“…..”
“ไม่อบเหรอ..ฮึ”ฮิมานฮยอทำสายาเ้าเล่ห์แ่น่าลัวมา
“ผมรับ” “เฮ้ย!!!” อยู่ๆแฮยอน็ยมือรับผิ
“นายเป็นนิเหรอแฮยอน”ยุพู
“รับ ผมเป็นนิเอ” แฮยอนแะแมนเินหน้าเินาไปแล้วนะ
“ผม้วย” ผมยมือึ้น
“ยอแ….”แฮยอนหันมามอผม
“หนู้วย” “ผม้วย” อนนี้ทุน่ายมือรับผิันให่
“ี!! ยอมรับผิันแล้วินะ”ฮิมานฮยอแสยะยิ้ม
“โอป้าะให้พวเราทำอะไร็ไ้นะะแ่ออย่าบออาารย์เลยนะะ” ฮยอนอาพู
“ไม่หรอ ันไม่อยาให้เรื่อมันบานปลาย”ฮิมานฮยอออพู
“แ่นั่น็ไม่ไ้หมายวามว่าพวเธอะไม่ถูลโทษ”ยุพู
“แล้วฮยอะให้พวเราทำอะไรล่ะรับ”านยอลถาม
“เอาไว้พรุ่นี้ันะบอ”ฮิมานฮยอพู
“ไปนอนันไ้แล้ว มันึมาแล้ว”ยุฮยอบอ
“รับ ่ะ!”
ทุน่าแยย้ายันเินไปยัเ็นท์ โยทำเป็นไม่รู้ว่าเิอะไนึ้น ิะว่ามันเป็นวามฝัน ที่ิแบบนี้น่ะ ไม่ใ่อะไรหรอ ฮิมานฮยอสั่ -_-
“ยอแ…” แฮยอนเรียผมระหว่าที่เราำลันอนอยู่ในเ็นท์
“หือ?”
“ันนอนไม่หลับอ่ะ”แฮยอนทำเสียอ้อน ้อารอะไร
“แล้วะทำไล่ะ”ผมพูอย่าเอือมระอา
“อนอนอหน่อยิ”
“ทำไมะ้อนนอนอ้วย” ิอะไรับันรึเปล่าเนี่ย บ้า
“นะๆ ไม่ั้นนอนไม่หลับอ่ะ ือันิหมอน้าอ่ะ แฮะๆ” เหุผลอนายเหรอ ถ้ารู้แล้วทำไมไม่พมา้วย
“ันพมา้วยไม่ไ้อ่ะ มันเะะ” เาไ้ยินที่ผมพูเหรอ
แฮยอนไม่รอ้า อนนี้เาอผมไปแล้วเรียบร้อย แฮยอน ันไม่นึเลยว่านายะล้าแบบนี้ แถมยัเอาามาพาไว้อี นี่นายิว่าันเป็นหมอน้าริๆินี่ แ่็ีนะ อบ…อิอิ
แฮๆ แฮ่ๆ!!!
“โหยยย อะไรวะเนี่ย!!”
“ทำไมัน้อมาทำอะไรแบบนี้้วย รี๊!”
“หลัะหัอยู่แล้วเนี่ย!”
“ะเป็นลม!”
“ห้ามบ่น เิน่อไปะ”
“พัหน่อยไ้มั้ยะ”
“ไม่ไ้!!”
นี่แหล่ะรับือารลโทษที่พวเราโนัน วันนี้ทา่ายะมีารเินป่าัน นัศึษาทุน่าีใันให่เว้นแ่ลุ่มอพวเราที่มีเามืมาปลุมั้แ่ไ่โห่
ทุนเินไปมธรรมาิไปอย่าสบายอารม์ แ่พวผมลับ้อมาเอบทลโทษ ึ่มัน็ือ……ือ…….ือ….ารแบเสบียอาหารลาวันอนัศึษา แ่โีที่ไม่ไ้แบอนัศึษาทุน ืนแบไปล่ะ็ เหอะๆ ไม่อยาะิ ทารุ่นพี่นเสบียึ้นรถไปแล้วบาส่วน (สบายเนาะ) เหลือที่นไปไม่หมเลยให้พวผมแบไป
“ยอแไหวมั้ย” แฮยอนที่เห็นสภาพแหบแอผมเอ่ยึ้น
“ไม่ไหว็้อไหว”ผมแสยะยิ้ม
“แ่หน้านายีมาเลย” หน้าันมัน็ีมานานแล้ว
“ไม่เป็นไรแบๆไปเหอะเียว็ะถึแล้ว”
“ุยอะไรัน รีบเินิ” ฮิมานฮยอพู
“ฮอยรับ ให้ยอแพัหน่อยไ้มั้ย เาหน้าีหมแล้ว” บอแล้วว่ามันีมานานแล้ว
“ไหน…เออ หน้าีริๆ้วย ไปๆไปนั่พัรนั้น่อน” ฮิมานฮยอี้ไปที่้าทา
“แหม ทีพวหนูอพัหน่อย็ไม่ไ้”ูีบ่น
“ใ่ๆ”ทุนเห็น้วย
“แล้วไปที่ทำอยู่อนนี้ไม่ไ้พัเหรอ” ฮิมานฮยอเอ่ยอย่าเอือมระอาเมื่อเห็นพวผู้หิยืนโบ๊ะแป้ไป้วยบ่นไป้วย -_-
“อะ..นี่” ยุฮยอยื่นยามมาให้ผม
“ผมไม่ไ้เป็นอะไรมาหรอรับ”ผมยิ้ม
ยุฮยอไม่พูอะไรแ่เปิฝายามแล้วยื่นไปที่มูอผม
“อบุรับ”
และแล้วเรา็เินมาถึที่หมายที่เราะพัทาน้าวลาวันัน ถึผมะเป็น…..แ่มัน็เหนื่อยน่าูเพราะ้อใ้พลัไปั้เยอะ
หลัาแ้าวให้ทุนแล้ว แ่ลุ่มอพวผมยัไม่ไ้ทานันเลย เพราะฮิมานฮยอนั่นแหล่ะะโหไปไหน บอว่าให้รอนว่านอื่นะทานหม โหร้ายยยยย
พวเรารอนทุนทานเสร็ แล้วึไ้รับ้าว
“โหัเลยอ่ะ รุ่นพี่ฮิมานน่ะ”ริสพูระหว่าเราทาน้าวัน
“ใ่ๆ ันว่าแม่ันโหแล้วนะ มาเออย่านี้แม่อันิ้ายไปเลย”อึนีเสริม
“พวเธอ็ว่าไป พี่เา็ทำไปเพราะอยาให้เราสำนึว่าไม่วรทำผิอี”อลลี่พู
“้าๆแมุ่พระ”ริสัลบอ
ารสนทนาเป็นไป้วยวามึั ประเ็นหลัือ นินทานพวรุ่นพี่ เห็นทุนไม่เรียเรื่อเมื่อืออย่านี้็ีแล้วล่ะ เฮ้อ…
อ้ะ!! ผมเหลือบไปเห็นเพื่อนนัศึษานนึ เา้อผมอยู่หรือเปล่า เพราะพอผมหันไปหาเา เาทำเป็นเหมือนเสมอไปทาอื่น แ่่าเหอะ…
อให้หลัานี้เอแ่เรื่อีๆ้วยเถิ…..
อนที่9 มาามโหเนาะ แ่อบอ่ะ:P
อนหน้าะเป็นอย่าไร ลุ้นๆ
ล้าหน่อยนะ อรี่้วย เพราะมัวแ่ยุ่ๆับฟิเรื่อใหม่
เรื่อนี้ >>>
อบุที่ิามันมาลอ
อบไม่อบ็เม้นบอ้วยนะรับ
พิมพ์ผิรไหน็ออภัย้วยเน้อ
เม้นันเยอะๆล่ะ บ๊ายบาย
ความคิดเห็น