คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ghost roommate 4
Ghost roommate 4
>>บั ยุ<<
ผม บัยุ นัศึษาั้นปีสาม วันนี้ผม้อไปมหาวิทยาลัยเพื่อไป้อนนัศึษาใหม่มาเ้ามรมอผมึ่แ่ละปี็มีนเ้ามรมอผมลน้อยลเรื่อยๆ ผมไม่อย่าให้มรมถูยุบผมึทำทุวิถีทาเพื่อให้มรมอยู่รอมานถึเี๋ยวนี้
“ฮ้าวว” ผมแหาื่นแ่เ้าเพื่อไปัรอนัศึษาใหม่ที่ะมาเลือมรมในวันนี้
ผมเินลาหอพั้วยสภาพเหมือนนไร้วิา เพราะเมื่อืนไม่ไ้นอนเลย มันแ่ิหาวิธีโน้มน้าวในัศึษาใหม่
“วันนี้ไม่ทานอะไรเหรอ้ะ” เสียหิวัยลานพู
“ไม่ล่ะรับ ผมรีบ”ผมยิ้มให้ผู้หินนั้น
“ั้นเินทาีๆล่ะ”
“รับ เู๊ี่”
ผมพัอยู่หอพัสีมพูหวานแหว๋วนี่แหล่ะ ็มันทั้ถูทั้ใล้มหาวิทยาลัยแถมยัเียบสบอี้วย
ผมรีบเินไปร้านถ่ายเอสารเพื่อถ่ายแบบฟอร์มสมัรมรม หลัาถ่ายเสร็็มุ่ไปที่มหาวิทยาลัยทันที
ผมเินมานถึหน้าโรเรียนแห่หนึ่ ึ่เป็นทาผ่านไปมหาวิทยาลัย
ผมมอไปที่เ็หนุ่มสี่นทีุ่ยอะไรันสัอย่าอยู่หน้าโรเรียน แอ๊ะ ถ้าผมูไม่ผิมีสอนใสุ่นัศึษาและน่าะเป็นนัศึษาใหม่้วย
หึหึ และแล้วผม็เอเหยื่อที่ะ้อนเ้ามรมผมแล้ว ผมเิน้ามถนนเพื่อไปฝั่ร้าม แ่อยู่ๆ็มีเ็หนุ่มนนึาสี่นนั้นวิ่มาเพื่อเ็บอะไรสัอย่าลาถนน
ยอแ!!!!!!! ระวั!!!!!!!!!
เสียะโนอเ็ลุ่มนั้นัึ้น เฮ้ย รถสิบล้อำลัมา ะทำยัไีวะ
ผมัสินใวิ่เ้าไปผลัายหนุ่มนนั้นนเราทัู้่ลิ้ไปนฟุบาท เฮ้อ รอายไปอย่าหวุหวิ
“นายเป็นอะไรมั้ย” ผมถามายนนั้นที่อนนี้ผมนอนทับเาอยู่
“ไม่..เป็นไรรับ”ายหนุ่มอบ้วยเสียสั่นๆะใล่ะินะ
เอ๊ะ!! เมื่อผม้อมอเาีๆ เาเหมือนนๆนั้นนที่ผมเยรู้ั ไม่น่า ไม่ใ่หรอ เพราะนนนั้นเาายไปนานแล้ว
“ยอแ!! นายเป็นไบ้า!!”ายหนุ่มอีนวิ่เ้ามา
ผมรีบผะออแล้วพยุัวายนนั้นลุึ้น
“ไม่เป็นไรหรอน่า ้ออบุฮยอนนี้ที่มา่วยไว้” เายิ้มให้ผม
“ไม่เป็นไร นำลัะถูรถนใรเห็น็้อ่วยอยู่แล้ว แฮะๆ”ผมยิ้มแบบเินอาย
“แ่ผม้ออบุฮยอริๆนะรับ” ายหนุ่มทำาล่ะห้อย น่ารัี
“อ่าๆ ฮยอไป่อนนะ บ๊ายบาย” ผมรีบเินไปทันทีเพราะนรหน้าผมทำผมเินนทำอะไรไม่ถู ฮ่าๆ
แ่ เอ๊ะ! ผมะมา้อนเ้าพวนี้เ้ามรมนี่นา ะหันลับไปอนนี้็ไม่ไ้ะ้วย อ๊า
>>ยู ยอแ<<
“อบในะยุฮยอ ที่่วยผม……..มาลอ”
“ฮยอฮะ ไม่เป็นไรนะฮะ วัเอ๋ยวัมา” ุนฮเอื้มมือมาลูบไหล่ผม ไอ้เ็นี่ลามปามอีแล้ว
“ไปหาหมอมั้ย” แฮยอนพู
“ไม่อ่ะ ไม่ไ้เป็นอะไรมานี่ ป่ะๆรีบๆไปันเี๋ยวสาย” ผมแย้
“ฮยอไปล่ะนะ”แฮยอนบอับเ็สอน
“ระวััว้วยนะฮยอ แฮยอนฮยอฝาูแลยอแฮยอ้วยนะฮะ”ุนฮเอ่ย ่อนออออบเ้าโรเรียนไป
“้าๆ”
ระหว่าเินไปมหาวิทยาลัยแฮยอน็เอาแ่พูโน่นพูนี่ให้ผมไปหาหมอ แ่ผม็บอเาว่าไม่เป็นอะไร และ ะไม่มีวันเป็นอะไร้วย
“แฮยอน ไปส่ื้อยาหน่อยิ”ผมพูึ้น
“เห็นมั้ยล่ะ บอว่าไม่เป็นอะไร”
“เปล่า ันะื้อไปให้ฮยอนที่่วยันไว้น่ะ”
“หือ?”
“ันสัเเห็นรแนฮยอเาเหมือนมันะไ้รับารระทบ แ่ฮยอเาทำท่าทีว่าไม่เป็นไร”
“อ้อ ไ้ิ ะไ้เป็นารอบแทนที่ฮยอเา่วยนายไว้”
“อื้ม”
พอื้อยอเสร็เรา็รไปที่หอประุมให่ึ่เป็นสถานที่เลือมรมอนัศึษาใหม่ทุน
“ยอแ” แฮยอนพู
“หือ?”
“นายะเ้ามรมอะไรเหรอ”
“ไม่รู้อ่ะ แล้วนายล่ะ”
“มรมอะไร็ไ้ที่ไม่โห ไมู่รีเิน อะไรทำนอนี้ ฮ่าๆ”
“็นะ ฮ่าๆ”
!!น้อรับมรมนี้เลยเ๋สุ มรมนรีรับ !!! !!น้อรับมรมี่ม้ามั้ยรับ
!!ใรอบปีนเาทานี้เลยรับ แอลโรบิ่ะ ทานี้เลย่ะ!!!! มรมเน์่ะน้อ!!
มรมุเผือรับน้อ!! !@#$%^&)*(&^*&%#^$$#@$%*^&(
ารเลือุมนุมเป็นไปอย่าึั รุ่นพี่แ่ละน็ั้ไม้เ็ออมาโน้มน้าวใรุ่นน้อ แ่ทว่า ไม่มีมรมไหนที่น่าสนใเลย และผมิว่าแฮยอน็เหมือนัน
“ไม่มีมรมไหนน่าสนใเลยอ่ะ” แฮยอนบ่น
“ฮ่าๆ หาๆไปเี๋ยว็เอมรมที่ใ่เอแหล่ะ”
“ถ้าไม่มีิรรมมรม็ไม่ผ่าน้วย เฮ้อ”
“เอาน่า” ผมเอื้อมือไปแะไหล่แฮยอน
“น้อรับบบบบบบบบ”รุ่นพี่หน้าหวานนนึำลัเรีย
“??”
“น้อสนใเ้ามรมอเรามั้ย เป็นมรมที่ทั้ื่นเ้น ท้าทาย แล้ว็ไ้เิน้วยนะ” รุ่นพี่หน้าหวานพู
“มรมอะไรเหรอรับ”แฮยอนถาม
“มรม ล่าผี! ่ะ”
“ห้ะ!!”ผมับแฮยอนอุทานออมาพร้อมัน
“ไม่เอานะแฮยอนันลัว”ผมสะิแฮยอน ที่ริไม่ลัวหรอเพราะว่า…..
“มันน่าื่นเ้นีนะยอแ ลอูเหอะ แถมไ้เิน้วยนะ” ประโยหลัูเหมือนะยิ้มหน้าบานเลยนะแฮยอน
“ั้น น้อไปรอใบสมัรทานี้เลย”รุ่นพี่หน้าหวานให้ามไป
“รับ”
ว่าแล้วแฮยอน็เินามไปอย่าสบายอารม์ ผมไม่รู้ะทำยัไึไ้แ่ามเาไป้วย
“ยุี้ ไ้มาเพิ่มอีสอ” รุ่นพี่หน้าหวานพูันรุ่นพี่อีน
“ไหน??” รุ่นพี่อีนะเ้อหน้ามามอ
“หือ?”
“อ้าว พวนายนี่เอ”
“ฮยอ หวัีรับ”แฮยอนยิ้ม
“เป็นไบ้า ไม่บาเ็บรไหนนะ”รุ่นพี่พูับผม
“รับ”
“มาสมัรันเหรอ เอ้านี่ ใบสมัร” ว่าแล้วรุ่นพี่็ยื่นใบสมัรมาให้
ผมำใรอใบสมัรไปะที่ผมยัรอไ้ไม่ถึไหน แฮยอนเารอเสร็ไปนานแล้ว อยาเ้านานั้นเลยเหรอ
“ยอแ ันว่าอีนานว่านายะรอเสร็ ันไปห้อน้ำแปปนะ” แฮยอนพู
“อื้มๆ”ผมบอแล้ว้มหน้าเียน่อ
“ไม่้อลัวหรอนะ ไม่มีอะไรน่าลัวหรอ”เสียทุ้ม่ำัึ้น
“รุ่นพี่…”ผมหันไปมอ้นเสีย
“ื่อยอแเหรอ ื่อเหมือนนที่พี่รู้ัเลย แฮะๆ”รุ่นพี่ยิ้ม
“เหรอรับ”
“พี่ื่อบั ยุนะเรียยุ ็ไ้ ว่าแ่เพื่อนยอแไปไหนแล้วล่ะ”
“ไปห้อน้ำรับ”
“อ้าวเหรอ อีสัรู่ะมีารรวมัวนัศึษาใหม่อย่าลืมบอเพื่อน้วยล่ะ ฮยออัว่อนนะ”ยุฮยอลุึ้น
“เี๋ยวรับฮยอ”ผมเรีย
“อะไรเหรอ”
“นี่รับ”ผมยื่นยาที่ื้อมาให้
“ให้ฮยอทำไม”
“ฮยอแนเ็บอยู่ ผมรู้”ผมี้ไปที่แนอฮยอ
“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอ อบในะ”ยุฮยอยิ้มมาให้ผม
เาถแนเสื้อึ้นเพื่อะทายาแ่มันูลำบายัไอบล
“ผมทาให้มั้ย”
“ะีเหรอ นายื้อยามาให้ แล้วยัะทาให้อี”
“มันเทียบไม่ไ้ับสิ่ที่ฮยอทำให้ผมรับ”ผมยิ้ม แล้วหยิบยาามือยุฮยอมาทาให้เา
อนที่ 4 ลมันฟิผีรึป่าวนี่ ฮ่าๆๆ
เฮียบัมาอย่าหล่ออ่ะ >0<
อบไม่อบยัไ็เม้นบอ้วยนะรับ ะไ้นำไปปรับปรุ
พิมพ์ผิหรือหล่นรไหน็อรี่้วยเน้อ
เม้นันเยอะๆนะ นอ่านอ่านแปปเียว นแ่แ่เป็นั่วโม(ยืมเามา) ฮ่าๆๆ
ความคิดเห็น