คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : CHAPTER FIFTEEN
“ แทยอนนี่มันอะไร..” ทิฟฟานี่พูพร้อมับโว์รูปในโทรศัพท์อแทยอนึ้นมา มันเป็นแทไลน์ที่แทยอนุยับอลฮยอน แ่อลฮยอนส่รูปที่นอนับแทยอนมา มันทำให้อารม์ทิฟฟานี่โมโหอีรั้
หมายวามว่าอะไร..มีอะไรันแล้วเหรอ..แล้วันล่ะ? ันือใร เบื่อันนาไปมีอะไรับนใหม่เลยเหรอ
“ … ”
“ อบมาสิแทยอน..อบมาว่ารูปืออะไร ” ทิฟฟานี่ทุบอแทยอนหลายๆที ระบายอารม์อัวเอออมา ทำไม..ทำไมเป็นแบบนี้อีแล้ว
“ ือ..แทเมา..แทอโทษ..”
“ เมา? หรือ เ็มใันแน่..ที่หายไปวันนั้น็เพราะนี้ใ่มั้ย ”
“ แทอโทษริๆ..แทเมามาไม่รู้เรื่อ..”
“ หึ..เหรอเอาับมันี่รั้แล้ว..”
“ ถามอะไรเนี่ย..็เมาริๆอ่ะอโทษไ้มั้ย..”
“ ทำไมไม่โทรให้ันไปรับทำไม้อทำเรื่อแบบนั้น หลายรั้แล้วนะแทยอน หลายรั้แล้วที่เธอไปอยู่ับมัน ..”
“ อโทษ..อโทษริๆฟานี่อย่าโรธันเลยนะ ่อไปนี้แทะไม่ทำแล้วโอเมั้ยะ ”
“ ไม่้อละเอายัไแทอบันสิ! ”
มันเ็บอีแล้ว แทยอนทำเธอเ็บี่รั้แล้วทิฟฟานี่ทำไม้อยอมเาอยู่เรื่อยทำไม..ทำไมไม่โรธเา ทำไม้อให้อภัยเา่ายาย เหุผลที่ยอมเพราะว่า รั เาหรือเปล่า?
แทยอนเยเห็น่าวามรัที่มีให้บ้ามั้ย..เห็นมันหรือเปล่า ว่าันทำทุอย่าไม่ให้เสียเธอไป ันยอมเ็บเพื่อรัษาเธอเอาไว้ ันอยาอยู่ับเธอ เ็บมาเลยนะเ็บเียนายเลยแทยอน เมื่อไหร่ะเลิสัที ไหบอะรัันนเียว ไหนบอว่าะไม่ทิ้ัน…
ันะให้โอาสเธออีแ่รั้เียว..รั้เียวเท่านั้นถ้าลืมวันสำัอีหรือไม่ใส่ใันอี..ันะไม่รั้เธอแล้วันะเป็นนไปเอ.. วันนั้นเธอะไ้สบายใที่ไม่มีัน
ะพูว่าะมีแ่ันทำไมถ้าเธอิะมีนอื่น..อย่าเลย..แ่นี้็เสียใมาพอแล้ว ทำไมถึทำร้ายันอี
“ เธอะเอายัไแทยอน..เอายัไ!” ทิฟฟานี่เริ่มทุบีแทยอนหนัเรื่อยๆ นแทยอนเริ่มรำา
“ ทนไม่ไ้็เลิไปสิ!..แทบอแล้วว่าไม่ไ้ั้ใ..”
“ เธอะมาหลอให้ันรัแ่แรทำไมแทยอน! ทำไมเธออบันสิ!”
พูออมาไ้ยัไว่าเลิ..พู่ายเนอะผูพันไปแล้วะให้เลิ็ยา..ันโนเธอทำร้ายอีแล้วแทยอน อีแล้ว ้ำแล้ว็้ำอี เ็บัมันเ็บไปหมเลย เ็บที่อ้า้ายมันเ็บมาเลย..ิใันำลัร้อไห้รวมถึัน้วย..
“ ั้น็แสว่าถ้าันเมาแล้วันะไปเอาับใร็ไ้ใ่ไหม..” ทิฟฟานี่่อยๆเ็น้ำาอัวเอ ถ้าันเมาแล้วไปมีอะไรับใร็ไม่เสียหายเนอะ แ่เมาเอ
“ เฮ้ย!..อย่าี่เ่าิ..”
“ เออี่เ่า..เธอทำไ้ัน็ทำไ้..” ทิฟฟานี่วิ่หนีแทยอนออานอบ้านทันที วิ่ไปบนถนนยามลาืนที่โเี่ยวไม่มีใร ไม่มีใรทั้นั้น ทำไ้แ่เินไปร้อไห้้าถนนเหมือนนบ้า
เาไม่มา้อเธอหรอทิฟฟานี่เลินึถึเาไ้แล้วเธอมันโ่ที่ไปรัเาไม่ไ้รัเธอแล้ว..
ถนนเส้นนี้มืมิเหมือนับิใัวเอมีเพียเสียไฟที่สว่าอยู่..ไม่ไ้ยินแม้แ่เสียรถ เสียลมหรือแม้แ่เสียรอบ้า มืมิไปหม.. แทยอนไ้เปลี่ยนไปแล้วเาเบื่อเธอ เธอรู้ี เ็เ้าู้อย่าแทยอนไม่น่าไปไว้ใหรือรัั้แ่แร..ันะหยุรัเธอไ้อย่าไร..อบันไ้มั้ย เมื่อไหร่ที่ันะหยุรัเธอไ้
“ เธอ..เธอมาเินอะไรนเียวเหรอ?” เสียปริศนาัึ้นรหน้าอเธอ เธอไม่รู้ว่าใรที่มาเรียแ่หน้าาเาเป็นมิรีนะ ผู้หิัวเล็ๆ หน้าาน่ารั
“ อ่อ..ือ..มาเินเล่นน่ะ..”
“ นเียวเนี่ยนะ?..อันรายนะเธอรู้มั้ย..” แหม่บอไมู่ัวเอเลยัวเอ็มานเียวไม่่าัน
“ เรามาเินทุวันเราไม่ลัวอะไรหรอ..”
“ อืม..”
“ เราื่อ โรนะ ปาร์ โร ” โรยื่นมือมาทัทายทิฟฟานี่ อะไรุยันแปปเียวบอื่อเลยเหรอ ไว้ใไ้หรือเปล่า ้อารอะไร?
“ เราฮวั ทิฟฟานี่ ”
“ หื้ม? ทิฟฟานี่ไม่ใ่ื่อนเาหลีหนิ เธอเป็นเ็นอเหรอ..”
“ เราเิที่แลิฟอร์เนียเราเลยื่อทิฟฟานี่ ”
“ อ่อ..ั้นเราออยู่เป็นเพื่อนเธอนะ..”
“แล้วเธอไม่ลับบ้านเหรอโร?”
“ เราะลับอนไหน็ไ้เราโแล้ว..”
ะีบันหรือเปล่านะ? หน้าาไม่น่าะอบเพศเียวันเลย
“ ที่บอโแล้วอายุเท่าไหร่เนี่ย?”
“ เราอายุเท่าเธอเราอยู่มหาลัยเียวับเธอแ่แ่นละะ..”
“ อ่าวเหรอ..เราไม่เยเห็นเธอเลยอโทษนะ ”
“ ปิ็ไม่มีใรเห็นหัวเรานะ ” โรพูพร้อมับหัวเราะไปมา เธอเ้ามาแปปเียว็ทำให้ทิฟฟานี่ยิ้มไ้เลย เป็นนที่แปลริๆ ลืมเรื่อเศร้าไปในพริบา
“ ให้เราไปส่เธอที่บ้านมั้ย..”
“ ไม่้อหรอเธอลับบ้านัวเอเถอะ ”
“ ให้เราไปส่เถอะน่า..”
“ เธอมีรถเหรอ ”
“ ไม่มี..เราเินไปส่ ”
“ บ้า..มันไลนะ ”
“ ล้อเล่น..พรุ่นี้เอันที่มหาลัยนะบาย ”
“ โอเฝันีนะโร ”
“ ฝันี่ะฟานี่ ”
เ้า่อมาทิฟฟานี่พยายามหลบหน้าแทยอนทั้วันและ็ูเหมือนว่าอีนไม่ไ้ามหาไม่ไ้อะไรเลย เาเบื่อันแล้วริๆแหละ เราแ่อทนไว้็พอมีโรอยปลอบใอยู่ไม่เป็นไรหรอ ไม่่อยอยารบวนพวเสสิ้าน่ะไม่อยาัีวิู่อเพื่อน แบบนี้็ีออโรน่ารัะาย ปลอบใันลอเลย
โรเป็นนี น่ารั อบ่วยเหลือ แถมอบปลอบใัน้วย เธอรู้เรื่อแทยอนหมแล้ว เธอเป็นที่ให้ำปรึษาีเลย เรารู้ัันไม่ถึสอวัน แ่เหมือนสนิทันมาเป็นสิบปีเลยแหละ
“ ฟานี่อนเย็นเราไปินไอิมันมั้ยเราเลี้ย..”
ทิฟฟานี่หยุิสัพั..ไอิมั้นเหรอ..ไอิมอที่แทยอนอบ แทยอนอบินไอิม..เฮ้อิถึเาอีแล้ว แย่ริ เราสอนเป็นอะไรันแน่..
“ อื้ม..ไปสิเราอยาินพอี..”
“ ีเลย..วันนี้เราเลี้ยฟานี่เอฟานี่อบินรสอะไรเหรอ?”
“ เราอบินหมแหละ..”
“เธออบินหมเหมือนเราเลยใรันนะเนี่ย” โรทำเสียล้อเลียนทิฟฟานี่ไปมา และ็อำไม่ไ้ับวามี้เล่นอโร
“ แวันัิอะไรับเราเปล่าเนี่ย..”
ห๊ะ..!รู้ไ้ยัไว่าเราอบเธอทิฟฟานี่ ไม่ริน่าเราอุส่าะเ็บไว้บอะหน่อย
“ ทำหน้านิ่ทำไมอ่ะเราล้อเล่น ”
“ ไอ้บ้า..” โรยี้หัวทิฟฟานี่เล่นเพราะวามน่ารัอเามันทำให้โรใสั่นไม่น้อย
ทิฟฟานี่เอ็ไม่ว่าอะไรปล่อยให้โรทำามใอบ โรหรือเปล่านะที่ะมาามใเรื่อแทยอน..แ่ะเปิใรับมั้ยนี่ึ้นอยู่ับัวเอ
ทั้สอหยอล้อันสัพั นแทยอนที่เิมมาาไหนไม่รู้มาเอเ้า เหมือนว่าแทยอนเพิ่ิวหนัสือให้รอลฮยอนเสร็ละมั้ สสัยออมาเินเล่น แทยอนส่สายาอาาไปยัรนั้นอย่ารวเร็ว อะไรัน..ทำไม้อไปหัวเราะมีวามสุับไอ้นั่น้วย..
แทยอนเริ่มหุหิึเ้าไปึัวทิฟฟานี่ออมาอย่าถือวิสาสะ “ ฟานี่มาอยู่อะไรรนี้..”
“ ทำไม..” ทิฟฟานี่แะมืออแทยอนออาัวเอ
“ มาอยู่ับไอ้นี่ไ้ไไปับแทเลยนะ..”
“ ไม่ไป..แท็ไปอยู่ับนอแทสิ ”
“ นอแท็ฟานี่ไ..”
“ ไม่ใ่..เธอไม่ใ่นอัน อย่ามาทำหว้าไ้ไหม ถ้าอบมัน็ไปอยู่ับมันะมายุ่ันทำไม ”
“ อย่าพูอะไรไร้สาระสิ..ไปับแทเี๋ยวนี้ ”
“ นี่!..ปล่อยฟานี่เลยนะ ” โรเริ่มออเสียะอใส่แทยอนบ้า
“ เป็นใรเี่ยวอะไร้วย ”
“ เธอเป็นนทิ้ฟานี่เอ..ไปให้พ้นเลย ”
“ ันมีสิทธิ์ันเป็นแฟนฟานี่ ”
“ อย่าใ้ำว่าแฟนมาอ้าเลยถ้าไม่ไ้รัเธอริๆ..” หลับประโยโร็พาทิฟฟานี่เินออารนั้นมา อย่าไปยุ่เลย นแบบนั้นใ้ม่ไ้
“ ฟานี่เธอร้อไห้เหรอ?” โรับปลายามนอทิฟฟานี่แหนึ้นมาเพื่อูใบหน้าอเธอ มันไม่สใสเลยเวลาเธอร้อไห้ เธอะสใสมาๆเวลายิ้ม ไม่อบแบบนี้เลย..
“ ฮึ..โรเราไม่อยาอยู่รนี้แล้ว..มันเ็บ..” ทิฟฟานี่อโรไว้แน่น เธอร้อไห้ออมารนั้น เธออยู่อเธอรนี้ ถ้าเธอไม่ไหว..ะเป็นนไปเอแล้วนะ
โรรู้ีว่าทิฟฟานี่เ็บนาไหนที่อยู่แบบนี้ เธอไม่้อารเลิับแทยอน เธอแ่้อารอยู่ับนที่รั่อไป เธอไม่อยาสูเสียแทยอน .. เพราะำว่ารัแท้ๆเลยทำให้เธอยัอยู่ที่รนี้ไม่ไปไหน
“ เราอยาลาออาารเป็นัวเอ..เราเหนื่อยแล้ว..ฮึเราไม่ไหวแล้วโรมันเ็บเินไป..” โรรับรู้ถึวามรู้สึวามเสียใอเธอไ้เลย ว่าเธอเ็บแ่ไหน
“ เธอเหนื่อยเธอ็พัสิ..เรารู้ว่ามันยาแ่พัหน่อย็ีนะเราไม่อบเวลาเธอร้อไห้เลย เราอบเวลาเธอยิ้มมานะ มันสใส ..” โรปาน้ำาบนใบหน้าอทิฟฟานี่ให้หมไปราวับว่านที่อยู่้าๆทิฟฟานี่อนนี้ไม่ใ่แทยอนแ่ลับเป็นนที่เพิ่เอไม่ี่วัน
“ เรา็ไม่ไ้อยาร้อแ่มันไม่ไหวริๆ..”
“ เราะอยู่้าๆเธอเอนะเราะเป็นที่พัพิให้เธอเอ ”
“ อบุนะโรทั้ๆที่เพิ่รู้ัันแท้ๆ..”
“ ไม่เป็นไรหรอ..เราเ็มในะ เราเ็มใทุอย่าเพื่อเธอ..” ใ่โรเ็มใทุอย่าเลย..อให้ทิฟฟานี่มีวามสุโร็มีวามสุไป้วย
“ ฟานี่..ไอิมไม่อร่อยเหรอไม่่อยินเลย..” เธอเห็นทิฟฟานี่นั่เหม่ออยู่มาสัพัแล้ว ไม่่อยัไอิมิน มันะละลายหมนไ้
“ อร่อยสิ..เราิอะไรนิหน่อยน่ะ..”
“ ไม่หน่อยแล้วมั้..มีอะไรปรึษาเราไ้นะ..” โรเลื่อนมือไปุมมืออีนเอาไว้
“ เราไม่รู้ะทำยัไ่อไปี เรารัเา..เราทนเ็บเพราะว่ารัเา..เราไม่อยาอยู่แบบนี้เลย แทยอนไม่เยเป็นแบบนี้มา่อน เาเปลี่ยนไปเยอะมา..”
“ … ”
“ เราะร้อไห้อีแล้วโร..”
“ อย่าร้อสินีอายเา..ป่ะเี๋ยวเราพาไปเินเล่นนะ..”
“ เี๋ยวสิ..”
“ อาาศอนลาืนเย็นีนะว่าไหม..” โรพาทิฟฟานี่มานั่าลมที่สวนสาธาระ มันือที่ที่แทยอนพาทิฟฟานี่มาเทในวันนั้น
“ อื้ม..”
“ อย่าเศร้าสิฟานี่มีเราอยู่ทั้นเราะทำให้เธอยิ้มเอ..”
“ เธอีับเราั..”
“ ฟานี่..ให้เราอยู่้าๆเธอแทนเาไ้ไหม..เป็นเราไ้หรือเลป่า..”
“ เธอ็อยู่้าเราไม่ใ่เหรอ ”
“ เราหมายถึอยู่้าๆในานะนรั..เราอบเธอนะฟานี่ เป็นเราไ้ไหมนในใเธอ เราแทนที่เาไ้หรือเปล่า..”
“ … ” ทิฟฟานี่เลือที่ะเียบ เธอไม่ไ้ใ แ่เพราะไม่รู้ะพูอะไร่อไปมาว่า
ภายในบรราศที่เียบสบปลายมูทั้สอแนบิัน โร่อยๆเลื่อนใบหน้าเ้ามาริมฝีปาอทิฟฟานี่อย่า้าๆ แ่็้อพลาเมื่อทิฟฟานี่หันหน้าหนีเธอ
“ ไม่รีบไปหน่อยเหรอ..”
“ เอ่อ..เราอโทษ..เธอโรธเราเหรอ ”
“ เปล่าเราไม่โรธหรอ..” พูบทิฟฟานี้ียิ้มให้โร เธอไม่ไ้โรธเลยที่โระูบเธออาะเลิ้มามแล้ว้วย้ำ เพิ่รู้ัันเอ..
“ ริเหรอ ”
“ อื้ม..เราอาะเ็บเธอ..ไว้พิารา..”
“ เรารอเธอไ้..”
“ เราไม่่อยอยาให้เธอรอหรอนะเราลัวว่าเราะทำเธอเสียใ..”
“ เรารู้ว่าเธอรัเามานาไหนแ่เราอยาให้เธอเปิใให้เรา..”
“ เรา..ะพยายามแล้วันนะ..พาเราไปส่บ้านหน่อยไ้มั้ย ”
“ อื้มไ้สิ..” โรแบมือึ้นมาเพื่อเป็นสัาให้ทิฟฟานี่ับมือเธอ ทิฟฟานี่็รู้ัวีว่าเธอ้อารอะไรเลยับาม ไม่ไ้รัเียเลยที่โรอบ โร็ีนะแ่..ไม่รู้ว่าะเปิใให้ไ้นาไหน มันยามานะ..
อยู่ับโร็มีวามสุี แ่ใลอยไปหาอีนลอเลย ไ้แ่ถอนหายใออมา้ำๆ อยาะหายไปารนี้ เมื่อไหร่ที่ะเลิทนเ็บ ะหน้า้านอยู่ไปทำไมันนะ..
ันยอมเป็นอายอเธอ มันมีเหุผลอยู่้อเียวือ ‘ันรัเธอ’ ไม่อย่าั้นันไม่มีวันทนหน้า้านแบบนี้
“ ฟานี่!” ู่เสียแทยอน็โผล่มาา้าหลั แทยอนำลัวิ่ามหาเธอ แ่ว่าันมีวามสำัอะไรให้เาามหาเหรอ?
“ ฟานี่มาอยู่ที่นี่ทำไมรู้มั้ยว่าแทะหาเอ แทามหาไปทั่ว..”
“ ามหาทำไม..ันไม่ไ้สำันานั้น..” ใ่ไม่ไ้สำันาที่เาะ้อมาห่ว
“ มาอยู่ับไอนี่ทำไม? ลับบ้านันเถอะ ”
“ ไม่ลับ..”
“ ฟานี่้อลับ..ลับไปนอนับแทนะ..” แทยอนว้ามืออทิฟฟานี่ให้ออห่าาโร ไม่อยาให้มาอยู่้วยันแบบนี้ ถึะเป็นผู้หิเหมือนัน็ไม่น่าไว้ใ
“ โอ้ยแทันเ็บ..”
“ อโทษ..ฟานี่้อลับไปับแทนะ..”
“ ปล่อยฟานี่เี๋ยวนี้! ฟานี่ไม่ไ้อยาไปับเธอปล่อยเี๋ยวนี้..” โรเริ่มโมโหบ้าแล้ว เธอึัวทิฟฟานี่ลับมา ะลับมาทำอะไรให้ฟานี่เสียใอีเราไม่ยอมหรอ
“ ทำไม..นอู..ููแลเอไ้เ้าใมั้ย!” แทยอนผลััวอโร นโรเริ่มทนไม่ไหวถึัวเล็ไม่ไ้แปลว่าสู้ไม่ไ้นะ
“ มึล้าผลัูเหรอ!” เอาแล้วโรเริ่มหยาบามแทยอนแล้ว
“ เออะทำไมูวะ!”
“ มึะเอายัไ!” โรเริ่มผลัแทยอนบ้า
“ เอาแบบนี้ไ!”
ุ๊บ!
แทยอนปล่อยหมัใส่ใบหน้าเล็อโรเ็มๆเ้าัวล้มไปอับพื้น มันล้ามา มา่อยันแบบนี้ ัะเหลืออแล้ว โรมึนเล็น้อย ในีวิไม่เยโนใรทำอะไรแบบนี้เลย บ้าะมั!
“ แทยอนอย่า!” ทิฟฟานี่ใ่เสียห้ามแทยอนไว้ แทยอนเอ็ใ้อารม์ ไป่อยแบบนั้นไ้ยัไ มันมาเินไปละนะ
“ ิ..ถ้าฟานี่ไม่ห้ามแมอเลือแน่..” แทยอนี้หน้าอโร้วยวามหมั่นไส้
“ ลับไปรอที่รถ..” เธอใ้เสีย่ำพูออมา้วยวามเยือเย็น ุัน น่าลัว
“ ..แ่..”
“ เี๋ยวนี้แทยอน!..” ำไหนำนั้นสิ แม่โมโหแล้ว
“ ็ไ้่ะ..ฝาไว้่อนเถอะแ..”
“ โรเป็นอะไรหรือเปล่า..เราอโทษแทนแทยอน้วยนะ ” ทิฟฟานี่พยุัวเอึ้นมา พร้อมับประอใบหน้าใสเอาไว้
“ เราไม่เป็นไรเรายัไม่ไ้สวนลับเลย..แย่ั..” โรหัวเราะออมา
“ ทำเป็นเ่ัวเล็แ่นี้..เลือออ้วยอ่ะโร..” ทิฟฟานี่เ็เลือที่มุมปาอโร “ โอ้ย!แสบอ่ะหมัหนัั ”
“ แทยอนไม่เยเป็นแบบนี้เลยเราอโทษริๆ..” แทยอนไม่เยโมโหแบบนี้ให้เห็นสัรั้ ไม่เย่อยใรให้เห็น้วย เป็นบ้าไปแล้วรึไัน
“ เธอลับเถอะ..เราลับเอไ้ ”
“ แน่ใเหรอ?”
“ อืม..เราไม่อยาให้เธอับเาทะเลาะันอี ” โรพยัหน้าอบรับทิฟฟานี่
“ โอเั้นเราไป่อนนะ..ลับีๆ้วยเราเป็นห่ว ” โรไ้แ่ยิ้มอบรับเธอไป พลาโบมือลา เธอไปแล้วเธอเินลับไปแล้ว แย่ริ..โน่อยอี่าหา เฮ้อ
ทิฟฟานี่้าวึ้นรถนั่และทำหน้าไม่พอใแทยอนอย่ามา ู่ๆไป่อยโยไม่ฟัอะไรเลย นิสัยไม่ี..
“ ฟานี่อย่าโรธแทเมื่อี้นะ..แทอโทษ..” แทยอนยับัวไปอเอวทิฟฟานี่ทั้สอ้าเอาไว้ใบหน้าแนบับหน้าท้อแบนราบอเธอ
“ เี๋ยวนี้เป็นอันธพาลเหรอ มาามหาทำไมแล้วเอไ้ยัไ..”
“ แทามทุนเลยแ่ไม่มีใรรู้เลยลอสุ่มเอา..แทิถึฟานี่มานะอยานอนอฟานี่ ”
“ อลฮยอน็นอนอไ้เหมือนันนะ..”
“ เลิพูถึอลฮยอนเถอะน่า..แทมีแฟนนเียวนะ”
“ ไม่เอาสิะนีอแท..”
“ อโทษ้วยนะที่ไม่ร้อนแรเหมือนรุ่นน้อลีลาีใ่มั้ยล่ะ ”
“ แทอโทษาใเลยนะ..อโทษริๆ..”
แทยอนับใบหน้าใสอทิฟฟานี่มา้อเอาไว้ ริมฝีปาประบันในที่สุ ทิฟฟานี่ำลัะหันหน้าหลบแู่เหมือนว่ามันไม่ทัน.. แทยอนบเบียริมฝีปาลมานอาาศหายใแทบหม แทยอน็ยัไม่หยุเพียเท่านั้น เริ่มแทรลิ้นร้อนเ้ามาภายในโพรปา ลิ้นอเราสอนวัเล่นันในโพรปาอย่าสนุสนาน ให้ทำไม่ไ้แปลว่าะให้อภัยนะ แทยอนเปลี่ยนเป้าหมายเป็นลำอาว ใบหน้าเลื่อนลมายัุหมาย แทยอนูบลำออเธอนทิฟฟานี่เผลอราเป็นเสียออมา เราไม่ไ้ะมีเ็ส์ันในรถใ่ไหม?
“ ท..แทยอนอ๊ะ..หยุ” เสียเรียห้ามแ่มือนี่สิโอบรอบอแฟนเ็ไปแล้ว
แทยอนสร้ารอยลีบุหลาบไว้สอสามุ เมื่อี้แทยอนโมโหมาเลยสร้ารอยเอาไว้ะไ้รู้ว่าทิฟฟานี่มีเ้าอแล้วนะือิมแทยอนนนี้.. “ ฟานี่..ัวฟานี่หอมเหมือนเิมเลยนะ ไอ้นั่นมันยัไม่ไ้แะฟานี่มาว่านี้ใ่มั้ยะ..”
“ อ..อื้อ..ย..หยุ..”
“ ะไม่หยุนว่าฟานี่ะอบแท่ะ ” มือเริ่มุนลูบไล้าอ่อนอเธอ
“ ม..ไม่เยย..”
“ รินะะ..” แทยอนลับมาูบที่ริมฝีปาอีรั้ ูื่มมันนว่าะพอใ
นที่ยืนมอสถานาร์ภายในรถอนนี้เ็บเหลือเิน แทยอนใเปิไฟในรถเพื่อให้โรมอเห็น ึ่โรมออยู่แบบนั้น แทบะร้อไห้ออมา นที่เพิ่บออบไปเมื่อไม่ี่วิำลัืนีับแฟน.. วระีใใ่ไหมอบเราทีทิฟฟานี่ “ เราีใ้วยนะ ”
โรหันหลัเินไปไม่อยาเห็นมันอีแล้ว..ทิฟฟานี่ำลัมีวามสุ.. โรไ้แ่ยิ้มรับมันไม่เป็นไรหรอ เราไม่เป็นไรเลยเธอีับแฟนเรา็ีใ้วย;)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
: TALK WITH ME:
อัพแล้ว่ะอัพแล้ว!! ยินี้อนรับพี่โรวAPINK ้วย่าาา แทยอนนิสัยไม่ีเลยเนอะ ะเปลี่ยนู่ทันมั้ยะ5555 แทยอนนี่แย่ล แย่ล ไม่อบเลย่ะ นเียนเอ็ไม่อบบบ ทีมไหนันะ ไรท์เอร์ทีมโรแล้วัน555 ทีมไหนอมเม้นท์บอันบ้าน้าา
mx-xine
ความคิดเห็น