Doll ผจญโลกกว้างแสนอลเวง (รับสมัคร)

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 8 อดีต

CR.SHL

พุยพุย

ทุกคนนั้นได้ย้ายมาในอีกมิติของโลกนี้แล้ว

ถึงจะเข้ามาด้วยความบังเอิญก็ตามที

มิเรน : ที่นี่มันที่ไหนกันน่ะ เค้าอยากกลับบ้านแล้วนะ!

เคนคาคุ : ที่นี่ดูเก่ามาก..

คาร่า : น่าจะดูเก่ามากแล้วนะเนี่ย

ทั้งสามพิจารนาพื้นที่ดังกล่าว

เมไอเนียส : คิมคุง!! ตื่นสิ!!

เมไอเนียสตะโกนเสียงดังแล้วเอามือไปประคองร่างสูงใหญ่ของชายคนหนึ่ง

เนเน่ : คิมยังไม่ฟื้นหรอ

แมรี่ : คุณเคียร์ก็ยังไม่ตื่นเลยค่ะ

กลุ่มทั้งกลุ่มต่างร้องเสียงหลงทำให้เพื่อนร่วมทางของพวกเขาฟื้น

ยูอิ : ที่นี่มันคุ้นๆนะ เหมือนกับที่ที่พวกเรามารวมตัวกันเลย

มีเทียร์ : นั่นสินะคะ บิงเรย์คิดแบบนั้นมั้ยล่ะ

บิงเรย์ : ก็คุ้นๆนะแต่ฉันไม่สนใจหรอก

บิงเรย์ก้มหน้าลงนิดๆ แล้วทำตาขวางใส่มีเทียร์

มีเทียร์ : มีอะไรรึเปล่าคะ

บิงเรย์ : เปล่าหรอก

มิเรน : อ๊ะ! คุณโคฟุคุขยับแล้ว!!

มิเรนและคนอื่นๆต่างดีใจที่โคฟุคุยังรอดชวิตและตอนนี้ก็เหลือเพียงสองคนที่ยังไม่ฟื้นนั่นคือเคียร์และคิม

โคฟุคุ : ที่นี่ที่ไหนอ่าา

มีเทียร์ : พวกเราก็ไม่รู้ แต่คิดว่าคงจะเป็นสถานที่แรกที่เราได้เจอน่ะนะ

บิงเรย์ : แต่เราก็ยังแน่ใจไม่ได้หรอก

บิงเรย์พูดมาขัดจังหวะมีเทียร์และถอนหายใจเบาๆ

โคฟุคุ : เจ้าเคียร์.... ตื่นเดี๋ยวนี้น๊าาาาาาาาา

โคฟุคุ : นี่ๆๆๆๆๆๆ เอานี่ไปกิน! ลูกบอลสายฟ้าาาาา

เปรี๊ยง!!!!

เคียร์ : ย...ยัยหัวเผือก!! มันเจ็บนะรู้มั้ยเนี่ย

โคฟุคุ : ใครจะไปรู้กันยะที่สำคัญคือฉันจะทำห้นายตื่นไงล่ะ!!

โคฟุคุยืนขึ้นแล้วทำท่าเยาะเย้ยใส่เคียร์ ทำให้เป็นตัวยั่ยโมโหได้อย่างแรง

เคียร์ : แล้วทำไมไม่ปลุกดีๆเล่า!!

โคฟุคุ : ปลุกเบาๆนายคงจะไม่ตื่นน่ะสิ

เคียร์ : ฉันไม่ได้ขี้เศราขนาดนั้นจำไว้ซะด้วย!!

โคฟุคุ : ห๊าา หาว่าฉันเป็นพวกชอบใช้กำลังงั้นหรอ

เคียร์ : แล้วมันจริงมั้ยล่ะ

โคฟุคุ : หนอยยยยย

ปั๊ง!!

การทะเลาะได้เกิดขึ้น(อีกแล้วอ่ะ) ยิ่งกว่าตึกถล่มซะอีก

เมไอเนียส : คิมยังไม่ฟื้นเลย ทำไงดีล่ะคะ

เมไอเนียสอุ้มคิมไว้ในกำมือแล้วทำหน้ากังวลขึ้นมา

คาร่า : แล้วเราจะทำยังไงต่อไปล่ะเนี่ย

เคนคาคุ : คงต้องหาทางให้คิมฟื้นก่อนแหละนะ

คิมที่ยังสลบอยู่และไม่ฟื้น ทุกคนต่างกระวนกระวายเรื่องของเขา

เคียร์ : แล้วเราจะทำยังไงต่อล่ะ

เด็กหนุ่ม : ขอโทษนะครับพี่สาว

เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเมไอเนียสแล้วจ้องหน้า

เมไอเนียส : ม..มีอะไรหรอจ๊ะ

เมไอเนียส : (เด็กคนนี้หน้าตาคล้ายๆกับคิมเลยล่ะแต่ว่าคิมไม่ได้เด็กแล้วก็เล็กขนาดนี้ซักหน่อย)

เด็กหนุ่ม : คุณเห็นเจ้านายของผมมั้ยครับ

เมไอเนียส : เจ้านาย?

เด็กหนุ่ม : ครับ เจ้านายของผมเป็นเทพอยู่บนสวรรค์ที่นี่แหละครับ ผมหาเขาไม่เจอ

เด็กหนุ่มมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาใครอยู่แต่แล้วก็มีชายหนุ่มกามเทพผู้เป็นเจ้านายคนหนึ่งเดินมา

เจ้านาย : เจ้าคิม!! มาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!

เจ้านายผู้นั้นจับหัวของเด็กชายแล้วหยิกอย่างแรงแล้วยกขึ้น

เจ้านาย : ไหนบอกจะติดตามให้ถึงที่สุดไง แล้วนี่มันอะไรกันล่ะ!!

เด็กหนุ่ม : เจ็บนะครับ

เจ้านาย : อย่าเถียง!!!

ปัก!!!!

เจ้านายหนุ่มคนนั้นจับหน้าของเด็กชายกดลงกับพื้น สายตาของทุกคนจ้องมองด้วยความตกตะลึง

เมไอเนียส : ทำอย่างงี้กับเด็กได้ยังไงกันคะ!!

เมไอเนียสขึ้นเสียงกับชายหนุ่มผู้ใส่ชุดสูงส่งและยศสูงศักษ์

เจ้านาย : เจ้านี่เป็นทาสของข้า จะทำอะไรก็ได้นี่นา

เมไอเนียส : ไม่สนใจแล้วนะคะ!!

เมไอเนียสจับมือเด็กชายแล้ววิ่งเข้าป่าที่หน้าทึบไป

โคฟุคุ : เมไอเนียสจัง!!

เคียร์ : ให้ตายสิ เข้าป่าไปแล้ว งั้นเราก็ต้องไปหาใช่มั้ยเนี่ย

เจ้านาย : พวกแก!! เพราะพวกแกแท้ๆ ทาสของข้าเลยหนีไป!!

มิเรน : ก็เพราะใครล่ะที่ทำให้เขาต้องหายไปน่ะ!!!!!

ทั้งสองฝ่ายทะเลาะกันอยู่จนกระทั่ง

เจ้านาย : ข้าไม่ต้องการเจ้านั่นอีกแล้ว

มีเทียร์ : อะไรนะ..

เจ้านาย : เจ้านั่นน่ะจะไปทำอะไรได้ล่ะ ทิ้งไปก็ไม่เสียเปล่าหรอกนะ

เจ้านายผู้นั้นทิ้งท้ายแล้วกางปีกบินกลับสวรรค์

คาร่า : แล้วจะทำไงต่อล่ะ

เคนคาคุ : คงต้องรีบตามหาแล้วล่ะ

คาร่า : งั้นขอไปหากับเคนคาคุน๊าา

เคนคาคุ : ตามใจ -_-

เนเน่ : งั้นยกกลุ่มกันมั้ยคะ

เนเน่เสนอความเห็น ทุกคนนิ่งเงียบไปซักพัก

แมรี่ : ป่านนี้เมไอเนียสจังกับเด็กคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ

_________________________________________________________________________________

อีกด้านหนึ่งของทั้งสองคน

เมไอเนียส : น...นี่นายคือ!!!

เด็กชาย : ครับ ผมชื่อ คิม

เมไอเนียส : จ...จริงหรอคะเนี่ย!!!

เมไอเนียสตะโกนเสียงดังลั่นในขณะที่คิมตัวน้อยกำลังทำสีหน้าเย็นชาและน่าสงสาร

คิม : คุณมีอะไรกับผมหรอ

คิมชี้นิ้วไปที่ตัวเองและทำหน้าตาที่สงสัยและดูเอื่อยเฉื่อย

เมไอเนียส : ฉัน.. เป็นเพื่อนของเธอในอนาคตจ้า ชื่อ เมไอเนียส

คิม : เมไอเนียส..

คิมค่อยๆเบิกตากว้างเหมือนจะคุ้นกับชื่อนี้ดี

คิม : อ๊ะ! (เสียงขู่ -_-)

คิมค่อยๆเดินถอยหลังทีละก้าวและหน้าตาที่ดูกำลังกลัว

เมไอเนียส : กลัวหรอจ๊ะ

เมไอเนียสเดินเข้ามาใกล้ๆคิมทีละนิด

ผลัก!!!

คิม : ออกไปนะ!!!

คิมผลักเมไอเนียสออกแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เมไอเนียส : เดี๋ยวสิ!! เดี๋ยก่อน!!

ฝ่ายเมไอเนียสที่วิ่งตามคิมไปก็พยายามจะวิ่งให้ทันแต่แล้ว!!!

ฝึบ!!!

เมไอเนียสวิ่งไปจนสุดทางแล้วเห็นคิมวิ่งพลาดไปโดนหินแล้วกำลังจะตกลงไปในเหว

เมไอเนียส : ระวัง!!!

คิม : ออกไป!!!

คิมผลักตัวของเมไอเนียสออกแล้วก็ตกลงไปในเหวลึก

เมไอเนียส : คิม!!

เมไอเนียสรีบกระโดดตกลงไปอย่างไม่ลังเลแล้วยื่นมือไปช่วย

คิม : เจ้ามนุษย์!!! ออกไปนะ!! ถ้าไม่ชอบก็อย่ามาจับ!!!

เมไอเนียส : ฉันชอบนายสิ!!!

"ห... หา!!"

"นี่เราพูดอะไรไปเนี่ย!! ทำไมถึงไปพูดแบบนั้นนะ น.. น่าอายจังเลยยย >////<"

และในตอนนั้นเอง!!!

ฝึบ!!

เมไอเนียส : ค...คิม ทำอะไรน่ะ >////<

คิมจับตัวเมไอเนียสมากอดอย่างเบาๆ

คิม : ขอให้ปลอดภัย

ทันใดนั้น

ก็มีแสงไฟเสียงสีปรากฎออกมาจากตัวของทั้งสองแล้วทั้งสองก็หายไป...

ตุบ!!!

เมไอเนียส : เมื่อกี้มันอะไรกันน่ะ

คิม : พี่เมไอเนียส

เมไอเนียส : คิม!!

เมไอเนียสลุกขึ้นแล้วมองรอบข้าง

เมไอเนียส : ที่นี่ที่ไหนกันน่ะ

ยูอิ : อ้าว ตื่นแล้วหรอ

ยูอิซึ่งเดินเดินมากับแมรี่ก็ทักทายด้วยความเป็นมิตร

เมไอเนียส : ที่นี่คือที่ไหนน่ะ

แมรี่ : ที่นี่คือที่พักชั่วคราวน่ะ เคียร์เป็นคนทำให้

ปัก!!

เคียร์ : นี่พวกเธอ หึม?

เคียร์เปิดประตูเข้ามาอย่างกระทันหันแล้วเห็นเมไอเนียสและคิมอยู่บนเตียง

เคียร์ : เมไอเนียส กลับมาแล้วหรอ

เมไอเนียส : อื้ม แต่ว่า คิ.. เอ๊ย! เด็กคนนี้ล่ะจะเอายังไงต่อ

เมไอเนียสพูดเสียงเบาๆแล้วมองตา

โคฟุคุ : งั้นพาไปให้เจ้านายคนนั้นมะ

เคียร์ : ห..เห้ย มาจากไหนอีกล่ะเนี่ย

โคฟุคุที่จู่ๆก็โผล่มาทำให้เคียร์ตกใจ แต่ความที่โคฟุคุพูดนั้นทำให้คิมต้องซึม

คิม : นั่นสินะครับ..

เมไอเนียส : ไม่ให้กลับหรอกนะ!!!

เมไอเนียสจับมือคิมไว้แน่นแล้วตะโกนสุดเสียง

เมไอเนียส : คนแบบนั้นน่ะถึงจะเป็นฉัน ฉันก็จะไม่กลับไปที่นั่นอีก จะเอาชีวิตไปทิ้งที่นั่นงั้นหรอ

คิม : !!

คิมเบิกตากว้างกลมโตแล้วจ้องมาที่เมไอเนียสอย่างจริงจัง

เมไอเนียส : ใช้ชีวิตอย่างสบายๆสิ

คิม : สบายๆหรอ

เมไอเนียส : อื้ม ไม่ต้องไปฟังใครหรอก ใช้ชีวิตตามแบบตัวเอง ถ้านายชอบอะไรก็ทำ นั่นแหละนะคำว่า

ชีวิตที่ฉันเข้าใจล่ะ

คิม : ....

คิมทำหน้าเหมือนเริ่มจะร้องไห้ แต่น้ำตานั้นไม่ได้มาจากความเศร้าแต่เพราะน้ำตานั้นเต็มไปด้วยความเข้าใจ

ของทั้งสองฝ่าย เขาถูกช่วยไว้ไม่ให้เป็นทาสอีก เหมือนใจนั้นเริ่มค่อยๆเปิดรับทุกสิ่ง เหมือนดวงตาคู่นี้จะ

เริ่มเปิดรับแสงแดดในยามเช้าที่สดใสจากที่มืดทึบก็จะกลายกลายเป็นแสงที่สดใสในวันใหม่

คิม : เข้าใจแล้วล่ะ

คิม : ขอบคุณนะ เมไอเนียส

คิมยิ้มให้เมไอเนียสอย่างสดใสพร้อมน้ำตาแล้วเดินออกจากที่พักไป

เมไอเนียส : ไว้เรามาพบกันใหม่น๊าา

คิม : ครับ พวกเราต้องได้เจอกันแน่ๆ

คิมวิ่งไปข้างหน้าอย่างไร้ที่หมายแต่ก็มุ่งมั่นที่จะก้าวไปข้างหน้า

เคียร์ : เม ไอ เนียส  เธอไปทำอะไรมาน่ะ

เมไอเนียส : อ...อะเด๊ะ

เคียร์ : ตอนนี้คิมยังไม่ฟื้นเลยนะ!!!

"เอ๊ะ"

"จริงสิ เรื่องสำคัญอยู่ที่ว่าคิมในตอนนี้น่ะยังไม่ฟื้นเลย..."

"ที่บอกว่าจะได้กันแน่นอนมันจะจริงรึเปล่านะ"

________________________________________________________________________________

เพิ่มดาเมจให้คู่นี้ค่ะ 555 หวานขึ้นนะเนี่ย หวานจนเลี่ยนเลยล่ะมั้ง

ในตอนนี้โคฟุคุกับเคียร์จะยังไม่ค่อยมีบทอ่าา ตัวละครอื่นๆเดี๋ยวจะเพิ่มบทให้นะคะ

ตอนหน้ามากันหมดแน่นอนค่ะ งั้นไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าน๊าาาา